Vervolg en slot Delphine “Fien” Selleslagh-De Wit : een mensenleven in beeld.

Het familiefeest van de dag nadien.

Ook dochter Raf liet zich niet onbetuigd :
“Beste feestelingen, onze pastoor heet met zijn voornaam Karel,
maar in de Chiro noemen ze hem allemaal Charel.
Wel, ik heb een mooi cadeautje bij,
voor Charelke van de pastorij.
Aan onze voorgevel prijkt met trots,
ne mozaïk van aalmoezenier Herregods.
Daags voordien door Charelke voorzien van de nodige prullen,
zou hij de dag zelf de eeuwelinge en het huis zegenen en de steen onthullen.
Stellig beloofd en vast toegezegd,
gaf Charelke forfait en werd de stoet een half uur lamgelegd.
Ons Moe was wel beschut tegen wind en regen,
maar ze wacht nog steeds op Charelke zijne zegen !!!
Als dank dit cadeau, een koord n’n draad, twee nagels en een vod,
en voor de rest rekenen we best, op de zegen van de goede God.” 

Het vertrek van de stoet was de dag voordien door de Pater een half uur vertraagd. Hij had immers toegezegd de steenonthulling bij te wonen en de eeuwelinge en haar woning te komen zegenen. Verzachtende omstandigheden waren dat hij die dag ook een uitvaartdienst en een huwelijksviering diende te celebreren.

Raf noteerde in het gedenkboek :
“De eeuwelinge had een dochter rad van tong,
die op het familiefeest wat graag op het gebeuren als volgt terugsprong…”
Dit voorafgaand aan haar reprimande van hierboven.
“Maar slim als ons pastoorke was, had hij dat voorzien,
en dacht bij zijn eigen, ‘k zal z’eens leren die dochter van Fien.
Toen kwam er een oud vrouwtje op het familiefeest,
haar hoofd getooid met een pruik en een cornet
en op haar neus een lorgnet gezet.
Ne rok tot op de grond,
en ne grote strik bedekte haar…achterwerk.
Voorwaar dat is een oudje geestelijk gestoord,
pas ontsnapt uit een Mechels rustoord !!
Maar nee hoor ’t was onze pastoor, die voorzien van een schuurborstel
en een plastiekemmer met water gevuld,
een dag te laat zijn plicht heeft vervuld.”    

Moeder Fien, haar familie en intimi genoten met volle teugen van het delicieus banket en van de speeches en optredens en later noteerde Raf : ”Na de viering werd alles herinnering. Maandag 22 augustus, werd het kranten lezen, ruimen, sorteren. En ons nog met veel bezoeken amuseren. De dag was druk bezet, er diende nog zoveel verteld en uitgelegd !” 

Eén van de beklijvendste bezoeken kreeg Fien op 25 augustus van haar jongste dochter Maria en schoonzoon Hugo die in het gezelschap waren van hun vrienden Bea, Roza en Walter. Die vrienden hadden zich op de dag van het eeuwfeest niet kunnen vrijmaken en wilden beslist hulde brengen aan de honderdjarige. Dat deden ze, samen met Maria en Hugo, door middel van een zelf geschreven en vertolkte ballade op de wijze van de cantate van Shostakovich ‘Stenka Razin’ (‘Aan de oevers van de Dijle…’) :

Ballade van Moeder Fien : 100 jaar

Ergens in een vlasfabriekje,
daar in Tisselt bij de vaart,
stond juist 100 jaar geleden
aan de deur de ooievaar. 

’t Was een schattig, mollig wichtje,
vader stond ervan versteld.
’t Was het eerste hemellichtje,
’t nieuws was gauw al rondverteld ! 

Delphine heet dat lief klein meisje,
maar ’t is nu geen meisje meer,
honderd jaar is ze geworden,
en nog altijd in de weer. 

Daarom zijn we hier te samen,
op het feest bij moeder Fien,
want zo’n krasse oude dame,
hebben wij nog nooit gezien. 

Nog heel jong stierf plots haar moeder,
bij De Wit werd erg gerouwd,
zij wou voor haar zussen zorgen,
daarom is ze laat getrouwd. 

Toen ze’n meisje was van dertig,
zag ze Victor Selleslagh,
zo ne knappe onderwijzer,
bracht haar helemaal van slag.

Hij was niet alleen een meester,
maar ook nog verzekeraar.
En ze gingen saam proberen :
z’ had acht kinderen op tien jaar.

Ze was baas over haar bende,
desnoods met de bezemsteel,
dat z’haar pappenheimers kende !
En ze waren met zo veel ! 

Maar ze heeft zich weggecijferd,
veel gewerkt en hard gezwoegd,
want voor hare man en kinderen,
was het beste niet genoeg ! 

Ze is eerlijk en rechtvaardig,
elkeen krijgt steeds evenveel,
elk kind is evenwaardig
en ze trekken aan één zeel. 

En de kind’eren van haar kinderen,
achterkleinkinderen bovendien,
haar liefde zal lang niet verminderen,
ze gaan graag naar moeder Fien. 

Ze had veel gelukk’ge jaren,
maar ook wel eens echt verdriet.
’t Noodlot wilde haar niet sparen,
toen man en zoon haar jong verliet. 

Z’heeft een schitterend geheugen,
zelden dat ze iets vergeet,
daarin mogen w’ ons verheugen,
in haar hoofd is gene sleet. 

Z’heeft nog scherpe kommentaren,
gaat recht door zee, heeft soms kritiek,
maar wil de vrede steeds bewaren,
van ruzie maken wordt ze ziek. 

En ze geeft nog steeds bevelen,
van op haren hogen troon.
Wat ze heeft kan ze goed delen,
dat zijn we van haar gewoon.

Moeder Fien kan nog goed tetteren,
legt ook veel beslag op Raf,
wil nog alles zelf beredderen,
haar moederrol geeft ze niet af. 

Raf gaat soms naar haar vriendinnen,
z’heeft dat altijd graag gedaan.
’t Is niet steeds naar moeders zinnen,
want ze laat haar niet graag gaan. 

Dat moeder Fien volgende jaren,
nog lang mag in ons midden zijn,
dat ze vreugde mag ervaren,
lijk op dit prachtig festijn. 

Laat ons heffen nu ons pintje,
op dit groots geweldig feest,
en we drinken op ons Fientje,
met de vrienden hier in Leest. 

Verjaardagsgeschenken voor ‘Goede doelen’.

De uitdrukkelijke wens van moeder Selleslagh was geen bloemen, noch geschenken te krijgen voor haar verjaardag. Vrijblijvend konden giften gestort worden voor het missiewerk van Pater René De Laet, de melaatsenwerking van Els Duysburgh, de gehandicaptenzorg van Leest en voor Ziekenzorg Leest.

Op zondag 6 november was het dan zover. In zaal St.-Cecilia kon het feestcomité ‘100 jaar Moeder Selleslagh’ vier cheques overmaken van elk 42.000 fr. Een totaal dus van 168.000 fr., waarvan 29.670 fr. afkomstig was van de omhaling in de kerk bij haar viering.
Jef Lauwers zei namens het feestcomité dat het comité zeer vlot had samengewerkt. Het feit dat de cheques pas nu overhandigd werden, had alles te maken met het afrekenen van de facturen. De stad Mechelen sloot het rijtje af met haar factuur die pas veertien dagen geleden aan het feestcomité werd overgemaakt.
Alvorens de familie en de afgevaardigden van alle Leestse verenigingen die aan het feest hadden meegewerkt, te weten kwamen over welke bedragen het nu precies ging, werd eerst nog een videoband van de feestelijkheden getoond. Door een technische storing werkte slechts één van de twee televisietoestellen, zodat het voor de achterste rijen gokken werd om te weten wat er gebeurde. Geen erg, een copie van de 20-minuten durende videoband kon voor 500 fr. bekomen worden bij Pierre De Wit.
Het was Moeder Selleslagh zelf die nadien de cheques overhandigde. Voor de melaatsenwerking van Els Duysburgh ontving haar moeder, Suzanne Duysburgh, 42.000 fr. De voorzitter van de KVG-afdeling Zennevallei, Johan Van de Putte, ging zelf de check ophalen. Voor Ziekenzorg Leest kreeg Christiane Annaert-Van Medegael de check aangeboden en voor de missiewerking van Pater René De Laet daagde zijn zuster José De Laet op. De 70-jarige pater zou trouwens één van de volgende dagen naar huis komen van Zaïre. Een oogletsel verplichtte hem huiswaarts te keren, na 44 jaar bijna onafgebroken missiewerk in ex-Congo.
Zowel feestleider Jef Lauwers als voorzitter Louis Vloebergh toonden zich opgetogen over het hoge bedrag van de stortingen.

Moeder Selleslagh bedankte op de haar eigen wijze…
U die mij persoonlijk erkentelijk 
wil ik met deze mijn dank betuigen.
Uw genegenheid, uw lieve attentie
gaven mijn honderdste verjaardag een speciaal tintje.
Het was me zeer aangenaam. Oprecht en hartelijk bedankt.
Hopelijk wacht u ook een zonnige toekomst.
Ik wens het u van harte.
     Mevr. Delphine Selleslagh-De Wit. 

Delphina Francisca De Wit overleed thuis in familiekring op 13 juli 1995. 

“Je was in eenvoud
sterk en groot
en toegewijd aan die
U dierbaar waren.
Dit is het beeld dat wij
van U bewaren.”
(Uit haar gedachtenisprentje)

Foto’s :
-De Pater in actie tijdens het inpakken van het bas-reLiëf.
-Fientje werd uiteindelijk toch gezegend.
-De Ballade van moeder Fien.
-De overhandiging van de checks.
-Het dankwoord van de honderdjarige.