-Dorpsgenoot Van Camp werd, aan de brouwerij Versailles te Mechelen, slachtoffer van een ongeval met zijn bromfiets. (DB) -Aan het kruispunt, steenweg op Blaasveld en deze van Leest, deed er zich een aanrijding voor tussen de personenwagen horende aan Petrus Van de Plas uit Leuven en onze dorpsgenoot Jan Vloeberghen. Laatstgenoemde werd tamelijk erg gewond naar de St Romboutskliniek overgebracht. (DB) -Bij het oversteken van de baan aan het kruispunt te Leest, werd de kleine Donders uit de Tisseltbaan, aangereden door een personenwagen. Aanvankelijk werd het ergste gevreesd, doch gelukkig was hij er minder erg aan toe dan gedacht en kon de kleine na enkele dagen huiswaarts keren. (DB)
Pastoor Coosemans : “Wat vliegen de dagen toch snel voorbij in deze tijd van straaljagers, Boeiings en Caravelles! Me dunkt, mijn vorige wensen zijn nog niet helemaal koud en daar doet 1961 reeds ongegeneerd en overhaastig zijn intrede ! Voor de jongeren onder u gaat het misschien nog niet snel genoeg, maar wij, ouderen, voelen het steeds meer en meer aan, hoe wij het ritme van de tijd haast niet meer kunnen bijhouden. Maar kom, dat deert ons niet en allen samen, jeugd en volwassenen, kinderen en ouden van dagen, wij begroeten blij en hoopvol het jonge jaar dat wij aanvaarden als een nieuw en kostelijk geschenk uit Gods Vaderhand, een geschenk dat ons weer vele schoons en goeds zal aanbrengen. Zo beschouwt, heeft dit nieuwe, dit ongekende niets angstwekkends, want een Vader geeft zijn kinderen enkel dat wat goed en dienstig kan zijn voor hun tijdelijk en eeuwig geluk. Zeker, we kunnen dat niet wegcijferen, in 1961 gaan wij ook moeilijkheden, strijd en strubbelingen kennen. Gehuwden zullen nog wel eens een meningsverschil hebben en zullen zich steeds te weer moeten stellen tegen sleur en slenter in hun huwelijksleven. Ouders zullen opvoedingsproblemen kennen. De jeugd zal zich nog steeds flink moeten trainen tot schone volwassenheid en de volwassenen zullen, als altijd, hun man moeten staan. De ouderen van dagen zullen de tand van de tijd nog immer voelen knagen aan hun vroegere kracht en gezondheid en de kinderen zullen, dartel en speelziek als steeds, weer af en toe uit de leiband springen en duchtig steigeren als zij een straffende hand voelen. Een en ander krijgen we zeker voorgeschoteld dit jaar en gelukkig maar, beminde Parochianen, want wat zouden we futloze lammelingen worden zonder de passende dosis strijd. Strijd die ons bekwaam maakt om steeds nieuwe moed op te brengen en de energiebron in ons borrelend te houden. Met frisse kracht vooruit dan ! Laat ons het jaar 1961 met blij optimisme begroeten en met een dankbaar hart aanvaarden en laat ons dan maar, één na één, vertrouwvol de dagen plukken die ons zullen toebedeeld worden, ze brengen allicht veel warme goedheid en vredige klaarheid, tenminste zo wij haar “van goede wille zijn” en over dat laatste beschikken wij toch zelf, zou ik denken. Maar, eigenlijk is het nu meer den tijd dat ik mijn wensenlitatie ga opsommen. Dat ga ik doen in zakformaat, wat niet betekent dat ze niet volledig zullen zijn en zo maar “pro forma” zouden gevormd zijn. Wel, van al het goede, zo tijdelijk als geestelijk wens ik u elk, volgens uw staat en ouderdom, een goed geschudde, overlopende maat en van het min goede juist genoeg opdat uw leven niet zouteloos zou worden, maar opdat het, integendeel schoon geslepen en blinkende facetten van sterk idealisme en christelijke levensvreugde zou vertonen. Eén van mijn vurigste wensen wil ik echter veel scherper belichten, mijn duurbare Parochianen. Moge 1961 van onze parochie maken een paradijselijk oord van liefde waar het goed is als broers en zusters te leven en te wonen. Van die liefde waarvan Jezus zegt dat zij het onbetwistbaar kenmerk is van Zijn trouwe volgelingen. Wel, laten wij allen er naar streven opdat die schone christelijke naastenliefde in ons allen tot zeer grote bloei moge komen, dan krijgen wij hier bij ons al een voorsmaakje van de “zevende hemel der Godsliefde” die ik u met heel de vurigheid van mijn priesterhart toewens. En voor u, mijn beste jongens-soldaten, nog een toemaatje, daar hebt gij recht op ! Moge uw dienstjaar, ver van huis, ver van onze parochie, ja misschien wel in een ander werelddeel, u omvormen tot die flinke plichtsgetrouwe soldaat, tot die fijne jonge kerel, waar wij allen op rekenen en waaraan onze samenleving zo’n dringende behoefte heeft. Daarom, jonge man, houd u rein en sterk en blijf dat onder de veilige leiding van uw legeraalmoezenier en van de Milac-afdeling daar ter plaatse. Mijn duurbare Parochianen, het spreekt vanzelf, dat mijn trouw en vurig Priesterhart u steeds toegezegd blijft en om te besluiten krijgt ge nu allen nog mijn beste priesterzegen. Uw Pastoor.”
1961 – Januarinummer “De Band” : “Warke van ’t Kouterke”.
“Gisteren hebben ze hem begraven…’t vers gedolven graf, ’n nieuw kruis : “Hier rust Edward Van Oudenhoven !” ‘k Hoor u al zeggen : ’t zal weer gaan over een heilige ! Dan zijt ge mis mannen. Warke was de derde van vier. Jeanne de oudste, Juul, Warke en klein Fonske. Vader Van Oudenhove was een boerke en woonde op de Kouter, zo kreeg Edward de naam van “Warke van ’t Kouterke”. “Warre, (als men kwaad was dan riep men Warre !) als ge nu nog één keer gooit dan roep ik vader”. ’t Was Jeanne, die niet uit de stal durfde komen, omdat Warke haar bekogelde met sneeuwballen. Hij scheidde niet uit voor zijn zuster getroffen was. Dan als een pijl uit een boog de straat op, op zoek naar nieuwe slachtoffers. Onderweg schopte hij de kat van de gebuur zo hard, dat ze miauwend over de haag vloog, in tussentijd had hij al een berg sneeuwballen gemaakt, want achter het hoekske kwam Liza van de burgemeester aangereden : die zou er van meekrijgen. Juist als zijn prooi bijna in zijn bereik was : “Warre, kom eens hier !” Warke verschoot er van. ’t Was vader die van uit de keuken riep. Hij zegde niets maar met tegenzin liet hij zijn munitie sneeuwballen vallen en sleepvoetend ging hij binnen tot groot plezier van Liza. Warke ging de keuken in. “Luister eens, als ge niet braaf zijt dan vliegt ge naar bed !” “Ja vader”, “En nu blijft ge binnen.” Dat was voor Warke een grote straf “binnen blijven”. Kan ne mens zich nu amuseren in de keuken ? Warke begon rond te neuzen, schuift van de ene stoel op de andere, zuchtte, prutste wat aan de hangklok, zodanig dat het op moeders zenuwen begon te werken : “Warre, trap het af !” In twee tellen was Warke buiten. Hij vroeg niet beter. Iedereen kende Warke van ’t Kouterke. “Warke van ’t Kouterke, d’er steekt geen een goei in !” zegden de mensen. Op school was Warke altijd de eerste. Dat was ook zijn groot geluk, waar anders kreeg hij elke dag een ferm pak rammel. Nu mocht hij al iets meedoen. ’t Was immers de eerste van de klas, dan zag men al eens door de vingers. –Dat kon Warke eigenlijk niet goed verdragen, hij was al liefst niet de eerste geweest en dat “door de vingers kijken” maakte hem soms razend. Wat Warke deed als hij niet op school was of niet aan ’t ravotten was ? Wel dan zat hij in de hof. Daar had hij een hoekske grond. Dat was van hem. Hij plantte of zaaide er alle mogelijke bloemen of groenten. Daar kon hij aan wroeten, dan wist hij van uur noch tijd. “Hij zal wel weer in den hof zitten”, zei moeder wanneer ze Warke nodig hadden om boodschappen te doen. Daar kon hij ganse namiddagen in werken, en als alles dan in orde was dan moest iedereen komen kijken. “’t Is schoon Warke !” zei moeder dan. Toch was er iets veranderd die laatste grote vakantie. Warke werd langs Mr Pastoor rond naar ’t college gestuurd. –De vogel was gevangen. Niets meer om tegen te stampen, geen Jeanneke meer om met sneeuwballen te bekogelen, maar vooral…geen hofke meer. Geen wonder dat, wanneer hij in verlof kwam, hij voor de helft op zijn stukske grond zat te werken, en zijn zuster het dubbel en dik van hem te verduren had. Met Kerstmis was Warke niet meer de eerste. Vader was eerst kwaad, maar Mr Pastoor had gezegd dat het daar veel moeilijker was voor een jongen van de buiten.- Toch was het dat niet, Warke wist wel beter, maar durfde er niemand iets over zeggen. Alleen Juul die wist het. ”Juul,” had hij gezegd, “daar hou ik het niet uit ; ik moet daar stikken tussen al die muren, ‘k gaf graag twintig frank als ik in uw plaats was”. “Warke, ge weet niet goed wat ge zegt. ’t Is zo plezant niet, elke dag datzelfde vuile werk. Stallen schoonmaken, koeien naar de wei brengen, met de paarden naar het veld gaan”. “Ruilen ,” vraagt Warke. “Nee, nee, later gaat gij ’n heel geleerde tiep zijn, heeft vader gezegd, ’n doktoor of zo iets !” Boem ! Daar had ge het. Iedereen was van gedacht dat Warke ’n geleerde man ging worden, behalve hijzelf. Twee jaar heeft hij het uitgehouden op het college. Op ’n avond, ‘t was in de grote vakantie, vraagt Warke : “Mag ik ook in de B.J.B. gaan vader ?” “Hé manneke, dat is goed voor Jeanne of Juul, gij wordt immers geen boer !” Warke had kunnen schreeuwen : “’n Boer misschien niet maar dan toch iets in dien aard.” Warke zweeg en trok naar buiten naar zijn hofke. Daar had hij tenminste iets om zijn gedachten op wat anders te zetten. De leider van de B.J.B. was ook komen vragen of Warke er niet mocht bijkomen, ook Juul deed er een woordje bij. Warke mocht gaan. Met de kapelaan was Warke goed bevriend. Op ’n namiddag trok hij er op af : “Mr Kapelaan ik zou graag naar een landbouwschool gaan, in plaats van terug naar het college, maar thuis hebben zij het niet graag.” “Jamaar Warke, gij zoudt toch wat anders moeten studeren, gij leert zo gemakkelijk !” “Maar daar moet ik toch ook leren.” Warke was niet van zijn besluit af te brengen. Hij zou niet meer naar het college gaan. Vader wilde er echter niet van weten. Warke moest terug. Op ’t einde van het schooljaar, toen vader en moeder in hun beste pak op de prijsuitdeling waren, is de bom gebarsten. “Vijfde latijnse…heeft de eerste plaats bekomen ?” geen Warke. Hij had zelfs de helft niet van de punten. Vader was razend. De leraar nam vader mee naar zijn kamer. Warke bleef bij moeder in de spreekzaal. Toen vader terugkwam zei hij geen enkel woord… Stuur Warke naar een landbouwschool had die professor gezegd. Warke is naar een landbouwschool gegaan. Het was weer het oude Warke van vroeger, ’n blije kerel. Vader was er een beetje overheen en dacht : “Warke wordt landbouwingenieur, toch ook ’n schone titel.” Warke hield er een ander gedacht op na. Toen zijn studies af waren is Warke broeder geworden en is naar de Kongo getrokken om daar te gaan werken. Iedereen stond paf op ’t dorp. “Warke van ’t Kouterke naar de Kongo, als broeder !” Reuzenwerk heeft hij daar verricht. Hij heeft de zwarten daar leren boeren, hij heeft die mannen leren hun werk beminnen. Hij was missionaris op zijn manier. Om de maand schreef hij naar huis. ’t Ging over niets anders dan over zijn werk. Zijn laatste brief die hij schreef, ligt hier voor mij : “Liefste vader, moeder, broers en zuster. ’t Werk gaat goed vooruit. De 75 ha zijn volledig in orde. De mannen werken. Hier kan ik eigenlijk niet veel meer doen, maar op 50 km van hier ligt nog een groot terrein braak. Morgen vertrek ik misschien al. Ah ja, ik zou het nog vergeten. ‘k Ben al een paar dagen ziek, maar dat komt wel in orde. Veel groeten aan de mannen van de B.J.B. en aan Mr Kapelaan. Vele kussen van Warke.” Zo is Warke stillekens gestorven. Aan zijn graf stond een gebroken oude man, zijn vader. Warke was geen heilige, maar Warke had een overtuiging, waarmee hij alle werk kon gedaan krijgen. Hij deed alles voor de anderen. ’t Binkske.”
Foto’s : -Een jonge pastoor Jan Baptist Coosemans. (°Perk 19/11/1898, +Erps-Kwerps 17/11/1979) -Een vertrouwd beeld uit de jaren ’50-60 : een fietsende pastoor Coosemans. -Pastoor Coosemans centraal vooraan tijdens een culturele dag in 1958. -De pastoor van Leest door de ogen van Georges Herregods. -Zijn gedachtenisprentje.
Louis “Wikkes Croes” De Croes was te Leest geboren op 27 november 1911. Hij was erelid van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia vanaf 1930 en bleef dat tot het einde van zijn leven. Van 1946 tot 1982 was hij vaandeldrager van de “Blekken-fanfare”. Wikkes was ook oud-krijgsgevangene 1940-45 en bestuurslid van de N.S.B. Hij overleed te Leest op 9 november 1982. Louis en Emmerence lieten twee kinderen na : Magda en Jean.
In memoriam VAANDRIG LOUIS DE CROES
Toespraak van S.Gobien in naam van St.-Cecilia bij het afscheid in de kerk :
“Vandaag brengt de Kon.Fanfare St.-Cecilia Mechelen-Leest haar vaandrig naar zijn laatste rustplaats. Deze man, deze mens die ruim 35 jaar voor de fanfare heeft opgestapt en voor het korps de weg baande op het platteland en in de steden, in onze eigen gemeente, in het ganse Vlaamse land en zelfs buiten onze landsgrenzen, is niet meer ! Vooraan stapte hij wanneer de fanfare deelnam aan feestelijke optochten en ook wanneer er iemand van zijn kameraden naar zijn laatste rustplaats werd geleid. Ontelbare keren heeft hij ons voorgegaan ! De ene keer was het vaandel feestelijk versierd, de andere keer was er een rouwsluier aan vastgeknoopt. De ene keer liep onze vaandrig met het hoofd fier geheven en het vaandel wapperend als een teken van levensvreugde, de andere keer met het hoofd neergeslagen en denkend aan een vriend die was heengegaan ! Vandaag bevond deze vaandrig zich waarschijnlijk voor de eerste maal achter de fanfare en deze keer maakte het muziekkorps de weg vrij om hem naar zijn laatste rustplaats te begeleiden. Zoals de natuur troosteloos naar zijn winterslaap slentert, zo is ook Louis met stille trom van ons heengegaan. Bloemblaadjes en de bladeren van de bomen beginnen in de nazomer van kleur te veranderen omdat ze zich gaan voorbereiden op hun naderend einde. En dan komt eens de dag dat de herfstwind, ofwel een briesje ofwel een storm, hen losrukt. Zo is het ook met Louis gegaan. In de nazomer begonnen de tekenen van zijn ziekte te verschijnen. Stilaan verdwenen zijn krachten tot hij dan op 9 november een punt zette achter zijn welgevuld aards bestaan. Beste vriend Louis, de muzikanten en de ereleden van onze vereniging zijn hier aanwezig om U een laatste hulde te brengen. Op ieder ogenblik, in om het even welke omstandigheden mocht onze vereniging beroep doen op uw daadwerkelijke hulp ! U verlangde hiervoor geen lofwoorden ! U volbracht uw taak in alle eenvoud. Vooral de muzikanten zullen u missen niet alleen als vaandrig maar vooral ook als aandachtig luisteraar die wekelijks naar de repetities kwam en urenlang kon zitten toekijken en luisteren. U bent een van de weinigen die stap voor stap de muzikale kwaliteitsverbetering van onze vereniging heeft meegemaakt. U zag en hoorde van week tot week hoe het groeide en bloeide. Die bloei en dat succes waaraan door iedereen werd meegewerkt, waarvoor door elkeen ondenkbare offers werden gebracht, waren uw mooiste herinnering en uw grootste voldoening. U was er trots op erelid en vaandrig van de Kon. Fanfare St.-Cecilia te zijn. Duurbare familie, beste vrienden, uit erkentelijkheid voor datgene wat onze vriend Louis voor onze vereniging heeft gedaan zal het vaandel dat door hem zo dikwijls letterlijk en figuurlijk hoog werd gehouden, voor hem als afscheid neerbuigen en terwijl zullen wij allen samen nog enkele ogenblikken in alle stilte aan Louis denken. Wij zijn er van overtuigd dat we met dit gebaar onze dank en eerbied uitdrukken, veel beter dan met miljoenen woorden, die we toch niet kunnen vinden. Beste vriend Louis, Er is voor alles en iedereen een tijd van komen en gaan, ook voor ons die hier vandaag aanwezig zijn. Eens zullen we terug samen zijn. Ondertussen zullen we proberen verder te doen zoals U het zou gewenst hebben : met vriendelijkheid, met eenvoud, met eendracht, met solidariteit en met muziek. Vaarwel, Vaandeldrager van “St.-Cecilia” Leest ! Vaarwel, Beste Vriend Louis ! Rust zacht in vrede ! (“Leest in Feest”, Stan Gobien. Blz. 230)
“Wat is onze droefheid in vergelijking met het ontzaglijk leed van uw echtgenote en familieleden. Voor hen is uw heengaan een onherstelbaar verlies. U heeft steeds gezorgd voor uw gezin, niet alleen op materieel gebied ! De sfeer die u in uw gezin bracht, straalde uit over uw woonbuurt en verder ook in onze fanfare.” (De Band – november 1982)
Foto’s : -Louis De Croes in 1916 met zijn moeder Maria Van der Auwera. Deze foto werd naar het front gestuurd, naar vader Jaak, een vuurkruiser van de Eerste Wereldoorlog. -Met zijn vriend Sooi Beullens, een telg van het Hof ten Broecke. -In zijn pak van vaandeldrager van de koninklijke fanfare Sint-Cecilia. -Louis aan de kop van de fanfare, tijdens de uitvoering van zijn functie. -Zijn doodsprentje.
En in 1978 vertelde ze : “…op nen tweede paasdag. Ik viel nooit zonder bier, had altijd bier in huis, maar het was zo’n buitengewone snikhete paasdag dat ik eens zonder bier viel. Mijn laatste vat was aan ’t lopen. Hier en daar eens gaan horen maar nieverans kon ik een vat bier krijgen. Maar Marcelleke van Rik van den Do die was bij ons en zei ‘ik ga den otto halen en rij ermee tot we bier hemmen’. Rik van den Do, dien ze vader was den Do en heette Wannes. De vader van Fak en Marcelleke van den Do en van Vik Verschuren van de wijk die met Ida getrouwd is. Dus Marcelleke die reed met den auto om bier. Er waren jonge mannen in ’t café : Beire van Piër Prins, Staf van Kolet, Marianne noemden ze die, hij heeft nu een café rechtover de beenhouwerij van Jan De Prins op de Hombeekse Steenweg. (Noot : Gustaaf De Schoenmaeker “Staf van Kolet”, ook “Per Jan” of “Marianne” genoemd was een zoon van Joannes en van Maria Coleta Alewaters. Staf was een muzikant van de ‘Blekken’, de fanfare St.-Ceclia Leest. Ooit nam hij met zijn fanfare deel aan een concours in een Kempens dorp waar een Vlaamse Kermis aan de gang was met daaraan gekoppeld een wedstrijd : om ter meest kip eten. Staf van Kolet schreef zich in en won tot eer en glorie van de Leestse fanfare…Op het eind van zijn leven hield hij café op de Hombeeksesteenweg te Mechelen.) En daar waren der zo’n heel groepeke van vijf, zes, zeven en die voelden zich sterk want ik stond alleen. Bij mij waren de klanten koning maar ik was de baas. Ik heb weinig last gehad, wanneer er herrie kwam zette ik ze buiten…absoluut dien Beire begon vuurke te stoken in de keuken vlak onder den elektriek. Ik zat daar kriekel, ge had een staminee vol volk en tot slot zoude nog zonder bier vallen. Ge zijt wat moe en van zaterdags ’s morgens in gang en aan slapen kont ge niet peinzen want alles moest opgekuist worden. Ik voer naar achter, stampte dat vuur uit en ‘k zei : ‘ en nu maken dat ge buiten zijt en ge komt hier nie meer binnen, ge krijgt geen bier nie meer !’ Beire verschoot zich bijna nen bult en Staf zag ook al vies. ‘Ja maar, ja maar,’ zei ’t hem. ‘Ge hebt gehoord wat ik zei’, riep ik, ‘ge komt hier niet meer binnen met jullie streken hier ! Zie dat ik ullie niet meer zie als ik alleen ben, ge kunt gullie doen wat gullie wilt !’ Mijn oudste broer dien was dan ook bij ons in ’t staminee en dien hield het dan achter wat in ’t oog dat ze niet meer binnenkwamen. Maar ze kwamen schoon woorden geven zulle, dat ze vanheir weer mochten binne komen. Ik heb er nooit meer last mee gehad, nooit ! Op een ander hadden ze daar altijd last mee. Een keer laten zien dat ge de baas zijt, dat was het beste dat ge kont doen.
’t Was in den oorlog. Ne groep van de Pikkerie en Laer zaten bij mij binnen. Het was ne man of twintig. Als die binnen zaten dat was met de bak Geuze op de tafel. Daar was de Witte Van Gielen bij, da was ook zo’n krommeke zo. Dieje wilde daar de pinten van het tafel keren, dat was zo zijn gewoonte. ‘Nu moogde één pint van ’t tafel vegen maar dan gade iets beleven gij !’ riep ik, ‘en na gade buiten !’ Die van ons stond achter den toog en dien keek zo. Die kon dat niet over zich laten gaan en werd krikkel en dan moest ieder uit de weg. ‘En nu buiten’, zei ik nog eens tegen den Gielen. ‘Veur a niet’, zei hij. ‘Gij gaat buiten, maar als ge braaf zijt meugde blijven’. ‘Dan zal ik niks meer doen en drinken doe ik ook niet meer,” zei ’t hem. ‘Dat heb ik ’t liefst,” zei ik. En hij bleef daar zitten en ik hem er nooit meer last mee gehad met dien gast. En die kwamen alle zondagen met een heel compagnie jonge mannen van de Pikkerie, van Zemst en van Laer, allemaal jonge mannen die daar bijeen gingen. Met den oorlog smokkelden ze hard aan de vaart, die hadden geld. Met kolen en al wat op de schepen te krijgen was. Dan kwamen ze af : ‘rapen gelijk as bieten !’ riepen ze en dan deden ze gesten na zo als ze dat deden aan de vaart ‘rapen gelijk as bieten !’ Als ge die binnen kreeg had ge een goeie dag Zenne.”
Brand.
In mei 1987 haalde Emmerance de krantenkoppen toen er brand uitbrak in de achterkeuken van haar woning in de Kouter. Bij het aanzetten van de butaangasoven volgde er een luide knal waarop de ruiten aan scherven vlogen en er brand uitbrak die snel uitbreiding nam in keuken en nabijgelegen bergplaats. Ze bleef gelukkig ongedeerd en de brandweer slaagde er vrij snel in de vlammen te doven. De schade was zeer groot en Emmerance trok tijdelijk bij haar kinderen in.
Vervolgt met Louis “Wikkes” De Croes.
Foto’s :
-Marcelleke Verschueren was een zoon van “Rik van den Do”.
-De vader van Marcelleke : Rik Verschuren.
-Links Albert “Beire van Piër Prins” met een glaasje te veel op in “Den Bareel”.
Emmerance en Wikkes waren hevige “Blekken”. Stan Gobien : “Leest in Feest” :
Emmerance van de Croes
“…was één van de fanfaremensen die een grote en positieve invloed hebben gehad op de Leestse jeugd en het Leestse verenigingsleven. Ze was gehuwd met de vaandeldrager Louis De Croes. Emmerance was bijzonder sociaalgezind en idealistisch ingesteld. Ze streefde ernaar alle medemensen te helpen als waren ze haar familieleden. Later, toen de mensen een meer persoonlijk leven gingen leiden, had ze heimwee naar de tijd toen iedereen nog voor iedereen zorgde. Ze was de bazin van café ‘De Zwaan’, het latere café ‘Op den Hoek’. Ze had zo goed als altijd van ’s morgens tot ’s nachts volk in de zaak. Ze was in de jaren 1954 – 1960 meter van de Leestse jeugd toen die nog gevormd werd in grote groep en met verschillende leeftijden in de St.-Martinuskerk te Hombeek. Na het vormsel trakteerde Emmerance met een stuk chocolade en van de vormselpeter, toen burgemeester Verschueren, kregen de gevormden een glas limonade of cola. In de jaren vijftig en zestig zorgde ze goed voor de Leestse schooljeugd van de Heide. In de wintermaanden mochten de leerlingen van de meisjes- en de jongensschool bij haar ’s middags hun boterhammen gaan opeten. Er was toen geen middagtoezicht in de beide Leestse scholen. Met een twintigtal kinderen van alle leeftijden zaten ze in de keuken, want in het café mochten ze niet. Ze kregen van Emmerance koffie, melk, cola of limonade. En Emmerance zorgde er toen ook voor dat er tussen de meisjes en jongens geen romances ontstonden, want een jongen mocht niet naast een meisje zitten. ’t Was in haar keuken net zoals in de kleuterschool : de meisjes aan de ene kant en de jongens aan de andere kant…”
Op bezoek bij ‘Emerance van de Croes’ – De Band 1977 :
Emerance : “…mijn ouders waren Jan Van den Heuvel en Octavie De Win. Toen ze getrouwd waren trokken ze in een huisje van de Molenstraat, daar waar Marcel Spoelders nu woont. Daarna gingen ze op de Warande wonen en daar ben ik en ons mannen geboren. In 1920, ik was toen vijf jaar, zijn we naar de Winkelstraat verhuisd. Een handwerkershuisje dat nu afgebroken is : het stond juist tussen dat van Dolf Peters en De Prins en er was een schuur en een stal aan. Mijn ouders waren kleine boerkens in die tijd. In 1934 woonden we in de Elleboogstraat waar nu Jan De Prins woont. We waren met drie jongens en drie meisjes, onze va werkte op het Arsenaal. Toen ik in 1936 trouwde met onze Louis, gingen we bij z’n grootmoeder in ’t café. Ik heb 30 jaar lang café gehad, ik ken iedereen, huis na huis, straat na straat. Nante van Toebak, Rik van den Do, den Ossenboer, Rik van Kock, den Blokmaker en zovele anderen, dat was het Leest van vroeger. In 1946 is de grootmoeder van onze Louis gestorven en hebben wij ’t café overgenomen. Vroeger hadden de mensen wat aan elkaar en iedereen kende iedereen. Als er in ’t dorp iemand ziek werd hielpen de geburen met het huishouden. De mensen gingen om beurten helpen met het eten maken, het huis op te kuisen. Ieder pakte daar zijnen toer van. De mensen hadden meer tijd en zaten bijeen. Ik heb ‘van ze leven gewest’ dat in ’t café de vrouwen zaten te breien rond de kachel terwijl de mannen de kaarten op tafel sloegen. De vrouwen speelden dan ook wel eens en er werd gebabbeld en moppekens verteld. Er was een heel andere mentaliteit als nu. We hadden wel de welstand niet die de mensen nu hebben, maar we hadden veel plezier. Als ge met Nieuwjaar van iemand iets kreeg, het mocht het simpelste zijn, ‘da waarde mee opgezet’. Nu pakken ze dat vast en ze zetten dat op de kast en daar staat dat dan. Niet dat ze dat vergeten maar ze hebben er nie zo’n plezier van. Vroeger ging ik op de boerderij mee koeien melken, brood bakken of de koeien naar de wei jagen, dat deed ik graag. Maar t’is onze eigen fout een beetje, we hebben ze zo gemaakt. Ons vader had niet wat wij nu hadden, wij hadden minder maar we waren wel content. Voor onze zondag kregen we ne cent en dan kochten we een snoepje. Als het kermis was kregen we vijfentwintig centiem en dan moest er nog familie komen. En de juffrouw vroeg dan nog geld om de naakten te kleden. We moesten dan van ons kermisgeld nog ’n vijf centiem overhouden om die mee te nemen naar ’t school want daar deed ge dan goe mee. Ik heb veel herinneringen aan vroeger, plezante en triestige. Toen ik café had duurde het soms lang voor de laatste klanten buiten waren. Ik deed dan da’k sliep en dat was het signaal dat het tijd was om te gaan voor de laatste klanten. Op een keer waren Cyrielke, den Blokmaker, den Ossenboer en meester Selleslagh aan ’t kaarten : het waren dagelijkse klanten waar ik veel plezier mee heb gehad. Die keer was het laat eer ik deed alsof ik sliep om die mannen uit het café te krijgen. Ik hoorde ze zeggen : die zullen we ne keer hebben, we gaan aan en laten ze zitten met de deur vierkant open. De mannen stonden buiten te lachen en voor da’k de sleutel kon pakken om de deur te sluiten waren ze als de kippen terug binnen. ‘Wa gij z’n deugniet’, riepen ze, ‘ge slaapt maar loos !’ En die hebben me daarna nog lang aan ’t lijntje gehouden zulle ! Met die mannen heb ik toch veel plezier gehad.”
Vervolgt met : “En in 1978 vertelde ze…”
Foto’s : -Emmerance als peuter. -Het huisje van haar ouders in de Molenstraat in 1981. -Emmerance nam 49 keer deel aan de voetbedevaart naar Scherpenheuvel. Het jaar dat ze voor goud wilde gaan, schafte de pastoor van Leest die bedevaart af. -Met Josée Tourné in 1960 bij de pl. communie van Marcel Van Hoof, een zoon van haar vriendin Leonore van de garde. -Emmerance van de Croes zoals de meeste Leestenaars haar gekend hebben.
1961 – Ziekenkas “Ten gerieve van de belanghebbenden wordt medegedeeld dat de zittingsuren van de C.M. Volksmacht in het Parochiehuis plaats hebben, elke donderdag van 15u45 tot 16u15.” (DB-1961)
1961 – Uitbetaling werklozensteun De uitbetaling van de werklozenvergoeding gaat iedere vrijdag door van 14u30 tot 14u45. Dit in de Parochiezaal te Leest. (DB,1961)
1961 – Jaarprogramma Vrouwengilde
Begin 1961 telde de Vrouwengilde 235 aangesloten leden. (DB, januari ’61)
Algemene vergaderingen :
-5 februari : voordracht over geneesmiddelen-ontsmettingsstoffen-inspuitingen. -23 april : voordracht over verantwoord aankopen. -2 juli : feestviering-jubelvergadering met voordracht over 50 jaar in dienst van het landelijk gezin. –Taak van de vrouw in een veranderde wereld. -8 oktober : voordracht over : “Het schoolgaande kind thuis”.
Godsdienstige verwezenlijkingen:
-Retraite van 27 februari tot 2 maart. -Plaatselijke recollectie : 19 maart en 12 november. -Kapellekenshulde in mei. -Lourdesbedevaart-Jubelbedevaart : van 24 tot 31 mei. -Bedevaart naar Scherpenheuvel en Leuven : 5 oktober.
Lesnamiddagen:
-2 februari : mechanisch melken.(door dhr Hellemans uit Duffel) -5 maart : namiddag voor moeders met pl.communicanten. -15 maart : melkbereidingen. -12 april : gezinswas op nieuwe banen. -8 november : kaasbereidingen voor de winter.
Onder-onsjes:
-Voor jonggehuwden : 9-16-23 februari en 2 maart a.s. -Voor moeders met grotere gezinnen in november.
Uitstappen:
-April naar provinciale gildedag. -Zondag 11 juni naar Leuven naar de landelijke jubelviering. -Einde juni naar de Ardennen. -Augustus : uitstap voor moeders en kinderen. -September : bezoek aan een grote inrichting. (DB)
1961 – Zilveren huwelijksjubileum Louis De Croes – Emmerance Van den Heuvel Dat jaar vierden Louis “Wikkes” De Croes en Emmerance Van Den Heuvel van de herberg “In de Zwaan”, hoek Kouter-Dorpstraat, hun zilveren huwelijksjubileum. De Fanfare St.-Cecilia bracht de gevierden een serenade.
De meeste genodigden op het jubileum op de foto onderaan hebben we kunnen identificeren en voorzien van een nummer die overeenkomt met onderstaande namen :
1.Victor Van Hoof (veldwachter) 2.Amedé Van den Heuvel 3.Leonore Mees 4.Meen, de moeder van Joanna De Nys 5.Louis “Wikkes” De Croes 6.Virginie Van den Heuvel 7.Joanna De Nys 8.Francine (van de Pikkerie) 9.Maria “Wiske” Piron 10.Beireke Schuermans 11.Maria Van den Broeck (vrouw van 14) 12……. 13.Jan Baptist “Zjang” Lauwens 14.Fons Schuermans 15…… 16…… 17.Ida Schuermans 18.Elisabeth “Liza” Alewaters 19.Emerence Van den Heuvel 20.Rudi Van Hoof 21.Sie Fierens (echtgenote van 34) 22…… 23.Jan Van den Heuvel 24.Michel Van Beneden (zoon van 30) 25.Lena 26.Magda De Croes 27.Jomme De Croes (oom van Wikkes) 28.Jean De Croes 29.Jean Nuytkens (zoon van 39 en 6) 30.Frans Van Beneden (vader van 24) 31.Marcel De Maeyer (man van Magda) 32…… 33.Stafke Schuermans 34. Stanne Van den Heuvel 35.Ferre (uit Hombeek, lid fanfare) 36…… 37.Een vriend van 39. 38. Renilda Nuytkens (dochter van 39 en 6) 39.Frans Nuytkens (man van 6)
Wikkes en Emerance waren populaire figuren te Leest. Wikkes was naast herbergier ook bierleverancier voor de Mechelse brouwerij Lamot wiens bier hij ook tapte. Emmerance van de Croes was een zeer gelovige en gulle volkse vrouw met het hart op de tong. Niemand klopte tevergeefs aan haar deur. Ze was ook zeer kindvriendelijk. Niet alleen mochten de schoolkinderen van de Heide bij haar komen ‘ineten’, regelmatig organiseerde zij op woensdag namiddagen poppenkast voor de jeugd van Leest. Vooral de voorstellingen van “Nonkel Harry” waren onvergetelijk. Later was zij één van de eerste Leestenaars met een televisietoestel en kwamen de kinderen massaal voor “Nonkel Bob” en “Tante Ria” en de “TV-Ohee-Club” maar vooral voor de eerste jeugdreeksen zoals ‘Jan zonder Vrees’, ‘Killary Harbour’, ‘Manco Kapak’ en later ‘Kapitein Zeppos’. Als kind moest ik van mijn vader regelmatig met een grote glazen kan om bier in café De Zwaan. ‘Lamot’ rechtstreeks van ’t vat. Heerlijk dat schuim en zo lekker fris…. Onvergetelijke herinnering…
Vervolgt met “Emmerence van de Croes”.
Foto’s : - De Vrouwengilde tijdens hun Lourdesreis van juli 1960. -De foto met de genodigden werd genomen tegen de gevel van café “De Zwaan”. -Emmerance en Wikkes (rechts) tijdens de Sinksenkermis van 1937 met het “jazzke” van café De Zwaan. -Café De Zwaan in 1960 : Wikkes en Emmerance ontbreken op de foto, waarschijnlijk druk in de weer achter de tapkast. Midden achteraan maakt gemeentewerkman Eugeen Vloeberghen zijn glas leeg en kijkt veldwachter Van Hoof goedkeurend toe. De derde van links aan tafel is Jan De Prins, de tweede van rechts aan tafel is Julien “Juppe” Piessens, achter hem naast de garde staat Marcel Geerts bijgenaamd “de Fijne”, uit het Pensenstraatje. -Louis “Wikkes”De Croes was naast herbergier ook bierleverancier voor de Mechelse brouwerij Lamot.
Wij sluiten 1960 af met enkele mooie en representatieve foto’s van Leestenaars al dan niet op reis en waarvan we van sommigen enkel het jaartal konden achterhalen.
-Victoire Van Dam, Denise Vloebergh, Angele De Wit en Magda Van Steen.
-Denise Vloebergh en Magda Van Steen.
-V.l.n.r. : José De Laet, Melanie Van Dam, Greet Vloebergh en Fin Van Praet. (Met dank aan Gerda De Laet voor de foto’s)
-Het bestuur van de Vrouwengilde.
-De fanfare “Arbeid Adelt”. De oudste fanfare van Leest werd in 1898 gesticht en viel, bij gebrek aan eensgezindheid uit elkaar, in 1964. Hier stappen de leden mee op in de Sinksen processie van 1960. Vooraan van links naar rechts : Jules Boonen, Felix Van der Hasselt, vaandeldrager Jan De Wit en Remy Spoelders. Achteraan : Beire Van de Velde (kleine trom) en Marcel Diddens (grote trom). (Foto : Hugo Lauwens)
1960 – 7 december – G.v.A. : Waterellende in de Dijlestreek en in Klein-Brabant
“Zoals overal elders leden ook de Dijlestreek en Klein-Brabant van de waterellende. De regen was zo overvloedig dat de Dijle en andere afvoerwaters het water niet konden slikken. Zowel in het Mechelse als in Klein-Brabant is de schade aan de laag gelegen landerijen zeer groot. In Leest hadden vooral de Winkelstraat en de Tiendeschuurstraat, waar vele boerderijen en andere woningen door het water geïsoleerd zijn, veel te lijden van het water. Het doorgaand verkeer was er nog onmogelijk.”
1960 – December : Jaarlijks Kerstfeest K. Fanfare Ste Cecilia
Exacte datum niet gekend, gepubliceerd in “De Band” van januari 1961 : “Het jaarlijks kerstfeest voor de kinderen werd voor de vijfde maal gehouden in het lokaal. Dit lustrum werd bijgewoond door circa 150 ouders en mag terecht als zeer geslaagd aangezien worden. We waren ten zeerste getroffen door het optreden van de allerkleinste sterretjes, met het nummer “Paddenstoelen en Kaboutertjes”. Wunderfull ! Inderdaad, als men die kleutertjes al trippelend over de scene zag evolueren, een enig mooi nummertje, met langs de andere kant de ‘ritmische oefeningen” door de grote meisjes uitgevoerd, met hun kleurige rokjes en zakdoekjes. Ook dit nummer was smaakvol en het was dan ook niet te verwonderen dat in koor een bis-nummer werd gevraagd van beide nummers. Zeer keurig was ook het optreden door de jongens met “Kabouters-fantasie”. De typering van deze kaboutertjes, in kort broekje, pinnemuts en baard, gaven nog meer kleur aan het stukje. Het was een puik feestje, echt met de kerstmisstempel, met als inzet “het Kribbeke met het kindje Jezus”. Aan het geheel werd de plezante noot gebracht door de “Twee jonkvrouwen” die allebei gingen trouwen, allebei de bons kregen, al was het dan van “ne vergramde Charel of van ne Sooi”. De juffrouwen Paula en Godelieve Bradt dienen van harte geluk gewenst, samen met de heer Hendrickx, gemeentelijk-onderwijzer, voor het geleverde werk, bekomen na zeer veel geduld. Aan allen, welgemeende dank.”
1960 – 25 december : Toneel van de B.J.B.-meisjes
Ter gelegenheid van kerstdag werd door de B.J.B.-meisjes “Vrouwen in Paniek” opgevoerd. “Het geheel liet een zeer goede indruk na, en er kon vastgesteld worden dat door volharding nog veel kan bereikt worden. Zang en dans waren goed aangepast en gaven dan ook de omlijsting van het geheel. Wat er ook van zij, het talrijk opgekomen publiek bespaarde zijn toejuichingen niet : een bewijs van tevredenheid.” (DB, januari ’61)
1960 – 26 december : Kerstfeest KWB en Vrouwenafdeling
“In gemeenschappelijk overleg van de KWB en de plaatselijke Vrouwenafdeling zal op 26 december e.k. , een kerstfeest gegeven worden voor de kinderen van de bij deze twee verenigingen aangesloten leden. Het staat vast dat het iets puiks zal zijn en dat de kindertjes uiterst voldaan naar huis zullen gaan. “ (DB, december ’60)
1960 – Bevolking
Op 31 december telde Leest 1861 inwoners.
Foto’s :
-V.l.n.r. : Godelieve Bradt, Lutgard Hellemans, Paula Bradt en een ons onbekende vriendin.
-Meester Aloïs Hendrickx met één van zijn klassen.
“Maandag 21 dezer deed er zich te Mechelen in het Stedelijk Gasthuis een ongeval voor, waarvan onze dorpsgenoot Vloeberghen Jan, het slachtoffer werd. Werkzaam zijnde boven een lift stortte deze naar beneden en werd Vloeberghen, alhoewel hij wou wegspringen, toch nog gevat en het been verpletterd. Hij werd ter plaatse voor verzorging en verdere behandeling gehouden. “
1960 – Decembernummer “De Band” : Overlijden
“Wij vernamen dat het eerste geboren kindje van onze sympathiek gebleven Hugo Verlinden, wonende te Bonheiden, kort na de geboorte overleden is. Wie zou Hugo niet kennen, hij die zoveel presteerde in de Parochiale werken onzer gemeente. Wij voelen het zeer goed aan dat dit pijnlijk treffen hem en zin echtgenote zwaar moet wegen. Wij kunnen niet anders dan hen beiden ons medevoelen betuigen, zulks moge een klein troost zijn.”
1960 – Decembernummer “De Band” : Goed Nieuws
“Wij hebben vroeger het ongeval medegedeeld overkomen aan Celine Van Beveren uit Leest op de baan van Heffen. Het is met vreugde dat wij kunnen ter kennis brengen dat hogervermelde in zoverre hersteld is dat zij in de loop der volgende dagen terug zal thuis zijn. Het gedragen leed zal dan weer vlug vergeten zijn. Wij voegen hierbij voor een vlug en algeheel herstel.”
1960 – 3 december : Gouden bruiloft familie Robijns-Publie
“Zaterdag 3 december 1960 was de Blaasveldstraat in feest ter gelegenheid van de gouden bruiloft der echtelingen Robijns-Publie. Om 10 u werd in de St. Niklaaskerk een dankmis opgedragen, bijgewoond door gevierden, familieleden en talrijke vrienden en kennissen. Daarna was er een ontvangst op het gemeentehuis door de gemeenteraad, alwaar de heildronk geheven werd en het guldenboek getekend. Door de burgemeester werd een gelegenheidstoespraak gehouden, waaruit mag aangestipt worden dat Frans Robijns meer dan 50 jaar muzikant is geweest bij de Kon. Fanfare St.-Cecilia, 35 jaar bestuurslid van dezelfde maatschappij en vereerd met het Ereteken van het Nationaal Muziekverbond en van de Katholieke Federatie. Bij sommige gelegenheden kan men deze kranige Frans nog zijn geliefde bombardon zien bespelen, wat hem nog ter ere strekt. In familiekring ging dan de verdere feestviering door, en ’s avonds waren zijn vrienden daar om een welverdiende serenade te brengen in de overdekte zaal bij Rik Verschuren, zulks ten gevolge het zonnige (??) weder.”(DB, januari 1961)
“Net als vele andere muzikanten van de eerste periode, was hij op de repetities bijzonder streng voor de medemuzikanten en kon hij het niet verdragen dat er een woordje gewisseld werd met de buurman. In het gewone leven daarentegen was hij wel een aangenaam en vriendelijk man…” (“Leest in Feest”, Stan Gobien)
Frans Robijns “Frans van Paykes” werd te Tisselt geboren op 5 mei 1885 en hij overleed in het bejaardentehuis St. Jozef te Rumst op 15 november 1970. “Vader was zijn hele leven een noeste werker. Zijn leven was één zorg voor zijn rijke kinderschaar. Niets heeft hij onverlet gelaten om hun opvoeding tot het uiterste te verzorgen. Zijn toewijding was onuitputtelijk. Allen bewaren wij van hem een eerbiedige gedenkenis. Nooit zullen wij dit vergeten…” Mooie woorden uit zijn bidprentje. Zijn echtgenote Octavia Publie werd op 20 januari 1881 te Leest geboren en overleed amper zes maanden na haar man in hetzelfde bejaardentehuis Sint-Jozef te Rumst op 3 mei 1971. “Zij deed zich beminnen door de goedheid van haar hart, de rechtzinnigheid van haar levenswandel en wist zich in alle omstandigheden te schikken; daarom zal haar nagedachtenis duurbaar zijn aan allen die haar kenden.”
1960 – 4 december : Cyclo-Cross te Leest – René De Rey won
Inschrijvingen en uitdeling der rugnummers: zaal Huybrechts van 13u30 tot 14u15. Vertrek : 14u30. De organisatoren hadden voor 10.000 frank aan prijzen gezorgd. In “De Band” van januari 1961 stond volgend verslag : “Op zondag 4 december ging in onze gemeente een cyclo-cross door. Onder een plassende regen gepaard met windrukken namen de ingeschrevenen deel. Meer dan kon verwacht worden was de opkomst van de sportsympathisanten om de strijd te volgen tussen Fransen-Luxemburgers-Nederlanders, eigen landgenoten en de Duitse wereldkampioen Rolf Wolfshohl. Van in den beginne waren er twee renners die zich wisten af te scheiden, nl. Wolfshohl en onze landgenoot en streekgenoot De Rey. Wanneer de aankomstlijn in ’t zicht kwam, werd door de Duitser een ultieme poging gedaan, tevergeefs, De Rey haalde het met een wiel voorsprong. Het was een schitterende overwinning, waarna de overwinnaar de zegepalm mocht in ontvangst nemen en de gebruikelijke zoen vanwege een schone !”
Ook G.v.A. (5/12) schreef een verslag over deze cross : “Na zaterdag Roger De Clercq geklopt te hebben, behaalde René De Rey zondag te Leest opnieuw een prachtige zege. Hij versloeg inderdaad niemand minder dan wereldkampioen Rolf Wolfshohl, zij het dan in de sprint. Ondanks het helse noodweer kwamen toch nog 31 renners hun rugnummer afhalen om de 6 ronden af te leggen. Van bij de start namen De Rey, Van Kerrebroeck, Wolfshohl, Willems en De Clercq de leiding. Lang duurde het niet of De Rey en Wolfsholl namen onder hun beiden 20 seconden voorsprong. In de vierde ronde trachtte René zijn gezel af te schudden, maar de wereldkampioen kwam mooi bij. Desondanks moest hij het in de eindspurt toch afleggen. 1.De Rey, de 18 km in 1 uur 14 minuten; 2.Wolfshohl Rolf op 1 wiel; 3. Willems Rik op 40 seconden; 4.De Clercq Roger; 5. Van Kerrebroeck Firmin; 6.Philips Victor; 7.Aubry Robert; 8.Van den Bosch Louis; 9. Scheers Leon; 10. Vermeylen Frans.
Foto’s : -Celine Van Beveren was gelukkig aan de beterhand na haar ongeval. -Frans Robijns was een halve eeuw gehuwd met Octavia Publie. -De veldrijder uit Battel, René De Rey, won de cyclo-cross wedstrijd te Leest. -De Duitser Rolf Wolfshohl eindigde als tweede.
“De gilde-vergadering gehouden op 14 november l.l. mogen we als zeer gelukt beschouwen. Was het uit oorzaak van het goede weder ? Of omdat het lidgeld moest betaald worden, of zat er de film die gedraaid werd er voor iets tussen ? Wat het ook was, weinig stoelen bleven onbezet. De E.H. Proost zette deze avond in met het gebed en als titel voor het geestelijk woordje nam hij “ONS GEESTELIJK LEVEN OP NIEUWE BANEN”. Pas hebben we de schone feesten van Allerheiligen en Allerzielen gevierd, en ook de ganse maand november is gewijd aan de gedachtenis van diegenen die ons zijn voorafgegaan en reeds onder het aantal heiligen zijn opgenomen, of in het vagevuur nog wachten. Moesten deze kunnen terugkeren op aarde, hoe zou dezen hun best doen om nog beter en heiliger te leven. Wij hebben de kans nog om goed te leven, trachten we ons best te doen op materieel gebied, maar ook in het geestelijk leven, met groot geloof en betrouwend op God ; ook bij tegenslag in onze landbouwonderneming, tot heil van onze ziel. Als tweede deel kregen we de film “de Landbouw op nieuwe banen” aangeboden door de potasnijverheid en toegelicht door de heer Van Nieuweland. Deze film gaf ons een beeld van de vooruitgang van de landbouw-mechanisatie in Duitsland. Evenals de smalle schilderachtige straatjes van de Duitse steden niet meer voldoen aan het moderne verkeer, en er ruime autobanen aangelegd worden, zo ook tracht men de te dicht opeen gelegen boerderijen te verspreiden en de kleine verspreide percelen grond tot een groot blok samen te brengen. In deze film zag men de laatste nieuwe machines aan ’t werk voor het draineren van natte gronden, om waterlopen en beken te reinigen, men zag er hooi, oogst en bietervoederhakselmachines aan ’t werk, zelfs de bieten werden machinaal op plant gezet. Verder de laatste nieuwigheden betreffende de boerderij-bouwkunde en stalverbetering. De bemesting van granen en weiden, hoofdzakelijk met potas en fosfoor. Moderne huishoudelijke gebruiksvoorwerpen en het landbouwonderwijs. Deze film, uiterst fijn van kleur en opname, bracht ons weinig nieuw dat op onze kleine en middelmatige bedrijven kan gebruikt worden, toch was hij boeiend en aangenaam van ’t begin tot het einde. Tot slot dankte de voorzitter de heer Van Nieuweland, en met nog enkele mededelingen eindigde deze welgevulde avond. (M.V.)” (DB, december 1960)
1960 – 24 november : Autobus in gracht in Juniorslaan
Rond 06u40 kruiste een autobus komende uit de richting Tisselt op de Juniorslaan een andere bus en kwam door het uitwijken naar rechts op de gelijkgrondse berm terecht. Die begaf het onder de druk zodat de bus in de gracht terecht kwam. Eén reizigster werd gekwetst aan het been. De autobus reed voor rekening van Autobussen Klein Brabant uit Breendonk en vervoerde een zeventigtal passagiers. De oorzaak werd gezocht in de aanhoudende regens van de voorbije dagen die de berm drassig had gemaakt. (VVH)
1960 – 24 november – G.v.A. : Verkeersongeval te Walem
In de Koning Albertstraat, ter hoogte van de Begijnenstraat, kwam het tot een aanrijding tussen de stationwagen bestuurd door Schelkens Maria, echtgenote Verbiest uit Mechelen en de bromfietser Albert Daelemans uit Leest. Deze werd hierbij licht gewond.
1960 – Zaterdag 26 november : Feest St.-Cecilia
Feest van de patroonheilige Sint Cecilia en feest van de gelijknamige fanfare te Leest met een optocht door de gemeente. Nadien ging het naar hun lokaal alwaar het jaarlijks teerfeest gehouden werd. De hoogmis was opgedragen aan de overleden leden en ’s avonds was er bal.
1960 – Decembernummer “De Band” : De Landelijke Jeugd
“Voor ’t ogenblik zijn er weer een heleboel zaken die onze aandacht vragen, zoals altijd trouwens in een jeugdbeweging. -Dan hebben we vooreerst ons LOKAAL. Iedereen weet natuurlijk, dat we een pareltje van een lokaal hebben. Moderne kast, tafels, stoelen, lusters, prachtig geschilderd in pastelkleuren, flanelborden, enz…maar…nog niets aan de vensters. En het spreekt vanzelf dat we dat zo maar niet konden laten. Dus we zijn op een schone namiddag naar Brussel getrokken en hebben daarbij passende “stores” gekocht. Wellicht zullen ze er binnenkort aanhangen, want we hebben toch reeds gemeten, gesleurd met ladders en zo meer. Maar deze verfijning van onze zeven formidabele vensters, heeft aan het kaske van de Landelijke Jeugd niet veel deugd gedaan, dat kunt u wel denken. Nochtans zijn onze blikken hoopvol gericht op de wafelslag van januari. En daar iedereen weet dat de wafels van de Landelijke Jeugd de beste zijn, kunnen we ook rekenen op goede resultaten. Dus noteer het, in januari eet groot en klein lekkere Landelijke Jeugd-wafels.
-Wat hebben we dan nog in ’t vooruitzicht ? Wel, we houden ook dit jaar ons gezellig kerstfeestje, en dat daar nog wat voorbereiding voor nodig is, zal niemand betwijfelen. De Madeliefjes zullen het zeker nog druk krijgen met de inoefening van nummertjes, en de Zonnebloemen met lokaalversiering en dergelijke. Als iedereen zijn best doet, en dat zullen ze ook, dan wordt het weer heel stemmig en schoon, en dan zullen de ouders het ons ook niet kwalijk nemen, als we wat later op een gewone vergadering sluiten. Verder hebben de Zonnebloemen nog te zorgen voor een paar dansjes, op te voeren op Kerstdag, met het toneel van de B.J.B.-meisjes. Er werden ons prachtige, nieuwe rokjes beloofd, en hopelijk zal die belofte dan ook vervuld worden. -Laat ons tenslotte nog eventjes naar ons wachtwoord kijken. Dit is dan “last but not least” zoals men dat in Engeland zegt, het laatste, maar inderdaad niet het minste. Deze maand werd het “Waar een wil is, is een weg”. De Madeliefjes hebben voor het flanelbord fel geknipt, geschilderd en geplakt, in overeenstemming met de studiekring van november, en we hopen dat er ons nog velen zullen komen helpen want : WAAR EEN WIL IS, IS EEN WEG !”
1960 – Decembernummer “De Band” : Te Lourdes op de bergen….de GROT…
“In “De Band” hebben we reeds vroeger melding gemaakt van het feit dat ter plaatse een “Lourdesgrot” zou komen in onze plattelandsgemeente Leest. De reacties waren zeer gunstig en met ongeduld werd uitgezien naar het verdere verloop van zaken. Terloops mag er wel aan herinnerd worden aan wat een toenmalige soldaat, gekazerneerd in Duitsland daarover schreef, en die in een paar woorden zijn waardering ten beste gaf voor dit initiatief. Wel, na het aanvoeren van stenen en allerhande materiaal, en na trekken en sleuren, ’t vervoeren en eerst het aanbrengen van alles, werd dan eigenlijk met het optrekken ervan een aanvang gemaakt. Af en toe gingen we eens kijken naar de gemaakte vorderingen, en mag De Band er zich dan niet in verheugen thans te kunnen mededelen dat “DE GROT” er staat. Zij staat daar aan de ingang van het hof, aan de steenweg, zodat iedereen ze moet zien, en in ’t voorbij rijden kan zeggen “Ave Maria”. Nu zijn er al die vragen en wensen te weten, wanneer al deze Grot officieel gewijd worden enz. Beste Lezers en Lezeressen ook dat weten wij niet, maar tijdig zal uw nieuwsgierigheid voldaan worden. Vergeet echter niet dat uw eerste Weesgegroetje aldaar gelezen, ter intentie en uit dankbaarheid gedaan wordt voor hem die het initiatief nam, en vraagt aan O.L.Vrouwke, dat Hij haar dienaar nog lang in ons midden moge laten, en hem de kracht geven verder te werken aan al wat hem zo aan het harte ligt, te weten, zijn parochianen.” (Meer details over de Grot : 30/4/1961 bij de inhuldiging)
1960 – Decembernummer “De Band” : Subsidie voor Milac
“Milac heeft vanwege ons Gemeentebestuur een bedrag ontvangen van 500 frank, als steun voor onze soldaten-actie. Hartelijk dank in naam van onze jongens voor dit mooi gebaar.”
1960 – Decembernummer “De Band” : Ontslag voor meester Hellemans
“In het verslag van de gemeenteraadszitting te Hombeek werd medegedeeld dat de heer Alfons Hellemans, gemeentelijk onderwijzer, zijn ontslag als dusdanig heeft aangeboden. In dezelfde zitting werd dit ontslag “onder voorbehoud” aangenomen. Wij wensen de heer Hellemans dat algehele genoegdoening zal gegeven worden, en hij zijn beste krachten zal kunnen wijden aan de onderscheiden verenigingen waar hij een actieve rol speelt.” Meer over meester Alfons Hellemans in deze Kronieken : 20/4/1986.
Foto’s : -Meester Alfons Hellemans als jonge onderwijzer. -Als keurmeester op een wedstrijd voor sierduiven.
Zoekt met ons naar nieuwe paden "Wie van onze meisjes kan het eigenlijk nog, zo doelloos fietsen en slenteren, als ze weet dat er een beweging is, die elke zondag iets klaar heeft voor allen die niet houden van flauwe prullen, maar fris en jong willen spelen en denken ? Wie van hen zou het niet willen, van moedig en blij een schoon stukje jeugd op te bouwen, ook al vraagt het soms een harde inspanning, ook al is het niet enkel het SPEL dat de bovenhand heeft ? Natuurlijk, van onze hedendaagse jeugd wordt er tegenwoordig heel wat verteld : het zijn losbollen, ze zijn wild, onbeleefd, brutaal zelfs, in één woord, men zou zo gaan denken, er is niets mee aan te vangen… Maar dat is mis, geloof het, totaal mis. Zeker, ze zijn vrij dikwijls wat al te dynamisch, maar hoe kan het ook anders in het atoomtijdperk…. ”Geen tijd is als de onze !” En wij zijn er van overtuigd dat er, die uitgelaten buien zoals we die wel kennen, er toch veel goeds in zo’n moderne persoontjes kan steken. Hoofdzaak is : wordt dat goed ontwikkeld en gegeven aan anderen, of wordt het afgesloten en verdord ? En hier is het de jeugdbeweging die een grote rol speelt, want samen zijn we sterk, alléén echter, zal de weg moeilijk om vinden worden. Ook de Landelijke Jeugd zingt het uit : “Zoekt men ons naar nieuwe paden, sluit de rijen kameraden.” Niet enkelen hebben het nodig en hebben WIJ nodig, maar allemaal. En het is dan ook met veel vreugde dat we onze nieuwe leden begroeten en hopen dat er nog veel trekkers en durvers onze vaandels zullen komen vervoegen. Stel het niet uit meisjes, ge kunt er alleen maar veel bij verliezen, want we zijn reeds gestart met een reeks van interessante besprekingen over “Meisjesfiguren”. Voor oktober was het “Anne Frank”. Wat wordt het voor november ? Dat gaan we maar liever afwachten. In ieder geval onze Madeliefjes en Zonnebloemen weten wel, dat meisjes als Anne Frank, geen kwezels zijn. Dat zij, evenals hen, wispelturig was en guitenstreken uithaalde, maar dat het bovenal een meisje was met een groot en goed hart. Een meisje dat meevoelde met de anderen, ook al had ze het zelf niet gemakkelijk. Een kind dat streed en in haar dagboek schreef “God heeft me nooit in de steek gelaten, en zal me ook nooit in de steek laten…” Mochten we allemaal iets van die levensmoed en levensvreugde meedragen !”
1960 – Novembernummer “De Band” : Hier de B.J.B.-klok van de Meisjes
“Een klok die wel eens schijnt stil te staan als het gaat om een verslag voor “De Band”. Wij hebben in onze B.J.B. feest gevierd en na feesten dan is werken wel eens moeilijk. Wij hebben onze leidster nu eens een uitgeleide gedaan met bloemen en gezangen. Het was een welverdiende dank die onze meisjes haar hebben gegeven. Leonie Muysoms is zo maar eventjes 5 jaar onze leidster geweest, al die tijd heeft ze de B.J.B. gediend en het schoonste en ’t beste van haar jeugd en blijheid en vertrouwen geschonken voor de buitenmeisjes. Ook Fernand was bij dit feest van de partij. Beladen met bloemen trokken ze huiswaarts al brommend.
Ook naar Scherpenheuvel zijn we dit jaar gereden, door de regen zo maar 100 km afleggen, dat trekt wel op een bedevaart, gelukkig werd deze reis goed gemaakt door een zeer boeiend Mujarcspel. Rene Peeters, de algemene Voorzitter van de wereld B.J.B. heeft op begeesterende wijze ons jong idealisme weer eens wakker geschud. Wat heeft hij toch een groot vertrouwen in zijn B.J.B.-meisjes en jongens. Meisjes wat ligt er een rijke gave in onze handen. Bouw ze zo schoon mogelijk uit. Onze acteurs zijn reeds gestart met herhalingen en oefeningen voor ons toneel ; deze keer gaat het U verrassen hoor. Zij spelen en dan nog wel voor een prijskamp, het toneelstuk “Vrouwen in paniek”. Zij komen hiervoor elke woensdag en vrijdag samen en leren onder leiding van Mr Van den Heuvel uit Hombeek. De winter brengt voor de B.J.B. de culturele dag, elk meisje krijgt de gelegenheid op te treden met een lied, een voordracht, een vertelling, een gedicht, en verder krijgen we deze winter enkele dansavonden ingericht en in samenwerking met de B.J.B.-jongens. Of deze dansavonden welkom zijn ! Zondag 16 oktober was voor velen een zeer aangename dag want het was immers algemene vergadering ; 25 meisjes konden we welkom heten, op de kerngedachte voor dit jaar “het ligt in onze handen” wordt steeds gedacht ; een godsdienstles-een zangstonde-een beroepsles, daarmee krijgen de aanwezigen inderdaad hun handen vol. Terese Wauters kwam per fiets uit Keerbergen om de praktische wenken te geven, nl. “Hygiëne van het meisje”. Tot zes uur hadden dan de danslustigen zich nog eens kunnen moe maken. Tot een volgende keer en vergeet de vergaderingen niet." (H.D.P.)
1960 – 4 november – G.v.A. : Aanrijding te Leest
In de Blaasveldstraat deed er zich een aanrijding voor tussen de personenauto bestuurd door J. Van der Auwera uit Antwerpen en de bromfietser Jan Diddens uit Leest. Deze laatste kwam hierbij ten val en werd gewond.
1960 – 8 november – G.v.M. : Bloemkooldief werd betrapt
Tijdens het nachtelijk uur werd te Leest onlangs een bloemkooldief op het veld op heterdaad betrapt. De dader Jan V. werd aldus voor de Rechtbank gedaagd en hij werd er bij verstek verwezen tot een geldboete van 1.000 frank.
1960 – Donderdag 10 november : Jaarlijkse rennershuldiging door de Dijlespurters
In de stadsfeestzaal van Mechelen ging de jaarlijkse rennershuldiging door van de Wielerclub de Dijlespurters. De best gerangschikte renners van elke categorie van het regelmatigheidscriterium ontvingen waardevolle prijzen. De aanwezigen konden deelnemen aan een grote tombola en werden vergast op een optreden van Theo Van den Bosch en Suzy Marleen. De Boerenkapel uit Leest nam het muzikale gedeelte voor zijn rekening.
1960 – 11 november – G.v.A. : Advertentie.
“Dringend BROODVOERDER of BAKKER gevr. Hellemans, Dorpstraat 42 Leest.”
Het betrof hier een advertentie van de bakkerij van Fons Hellemans en Amelie Portael uit De Dorpstraat. Dit echtpaar had deze bakkerij op 1 november 1960 overgenomen van Albert Piessens. Amelie Portael daarover n.a.v. het 25-jarig bestaan van de bakkerij in “De Band” van december 1985 : “De beslissing tot overname is toen gevallen in ’t moederhuis, onze Lieven was pas geboren. Tot dan had ik als boekhoudster gewerkt in een parfumerie in Mechelen, terwijl Fons toen in Brussel in de Milkbar in de Nieuwstraat werkte als pasteibakker. Zonder problemen zijn we niet gestart, de dorpspolitiek van toen speelde ons nogal wat parten, maar enfin, we zaten in de boot en moesten varen. We zijn begonnen met een antieke gemetste oven, een oude deegkneder, een houten toog en een deegkapper. Albert Piessens leerde aan onze Fons de klanten kennen op de toerweg van de dorpskern. Ikzelf deed de onmiddellijke buurt met de fiets. Ik kreeg een briefje mee met “Josfien van Jef”, “Louis van Melanie”, “Jef Potas”, “Mie Katoen” enz. en huis per huis moest ik vragen waar woont die ? En die ? Zonder probleem ging dat niet want stel je bv. voor dat ge vraagt waar woont “Mie Lameer” aan die Mie zelf ?!! (Noot : zo kreeg Amelie in Hombeek een bestemming met de benaming “het Viswijf”, toen ze in de buurt lukraak ergens aanbelde bleek ze het juiste adres te hebben gevonden, maar ze moest er nadien nooit meer komen...) Ja, ‘k was afkomstig van Peulis en kende de mensen hier nog niet hé ! En ik reed toen rond met 2 zakken brood aan ’t stuur en een zak op mijn rug en dan mijn geldtas nog ! Ziede mij al rijen ? Begonnen zijn we met een gast en een overgenomen camionette Citroën, we hebben beiden nog moeten leren autorijden. In 1965 hebben we dan ons huidige huis gekocht van Mandus Van Steen en in 1966 de huidige bakkerij gebouwd. Onze eerste brooduitvoerder was Fik Verschuren, die is spijtig genoeg ziek gevallen, dan hebben we Francois Van Beneden gehad van Blaasveld en dan bijna 20 jaar lang Raf Selleslagh.Toen in januari 1968 ’t Volksbelang gestopt is, hebben wij die bakkerij overgenomen met 3 broodvoerders en bakkers. En toen kwam de ongeluksdag : op 12 januari 1978 ben ik Fons verloren door een verkeersongeluk. Plots stond ik er alleen voor : het verdriet, mijn kinderen, de gasten, heel de zaak.
Het volledige interview is te lezen in deze Kronieken : december 1985.
Foto’s : -Leonie Muysoms kreeg een feestelijk afscheid. -Vic Verschuren, de eerste brooduitvoerder van bakkerij Hellemans-Portael. -Bekend straatbeeld in de zestiger jaren : bakker Fons Hellemans. -Fons en Amelie vingen de populaire zangeres Marva op tijdens de Leestse Volksspelen. -Fons en Amelie legden een knap parcours af. Hun zaak liep als een trein.
In “De Band” van december plaatste de Chiro volgend verslag : “Een dergelijk genoegen als het schrijven van een verslag als dit, zal niet zo vaak gebeuren. Want al beleven we in de Chiro toch genoeg ditjes en datjes, ons KRISTUS-KONING-FEEST heeft alle records verbroken. Het enthousiasme, de vreugde en de ernst hebben samen borg gestaan voor een namiddag, waarin onze jongens, verenigd met hun ouders, een tastbare gezelligheid en geestdrift konden voelen. Wij zeggen daarom Koning Kristus, geef ons nog van die dagen, zij wekken zo tastbaar het goede in ons. Ziehier hoe het verliep (verslag door de leider van dienst) :
In een druilerige regen en wilde wind, trokken onze jongens ’s morgens naar de H. Mis waar zij in vereniging met hun Koning, het H. Misoffer opdroegen. In de voormiddag hebben onze mannen gewerkt, echt waar gewerkt. En we durven het u wel verklappen –daar werd in een ijzige kalmte, de eerste regelingen getroffen voor de 54e uitzending van de Muziekkampioen. En wie vond het niet goed ? In de namiddag stapten we mee in de optocht, om daaropvolgend het Lof bij te wonen. En u zult het ons wel vergeven, doch wie zou het niet begrijpen dat menigeen reeds een beetje bezig was met wat er komen moest. Aan alle wachten komt een eind en dra stonden we in een keurige formatie opgesteld om dit oudersfeest te beginnen. “Goed begonnen is half gewonnen” zegt men, en wij waren bij die “men”. We begonnen goed en zowel de formatie als het daaropvolgend spreekkoor oogsten een verdiend applaus. De groepsleider heette dan de aanwezigen welkom en drukte vooral op de onmisbare medewerking der ouders, aangaande Lof, vergadering enz. Onderwijl hadden de Burchtknapen hun poppenkast opgesteld, en vergasten ons op een heerlijk toneeltje, een bravo voor die knappe gasten. Zij kennen er iets van, en we hopen nog van dat te krijgen. Toen werd er naar de magen gekeken, en dra vloeiden koeken, suiker, melk en koffie in de borden en tassen. De Knapen waren ondertussen opgeroepen en toen het doek van hun prestatie neerviel, mochten ze een echte ovatie in ontvangst nemen. EN TOEN, ja, en toen…De knal van de avond : “de Muziekkampioen”. Wat dit geworden is hoeft niet met veel woorden uitgelegd, de spanning, de lachbuien, de geestdrift en de spontane medewerking van ouders en jongens spraken boekdelen. Tony Corsari, Francis Bay, Gwidio Pwavatsja (?),Jos Verlindikos, de zangeres Mevr. De Rooster, Nicole en de orkestleden gaven allen het beste van zichzelf, kortom : de mensen die ’s avonds naar de uitzending op de Televisie hebben gekeken, zullen wel gezien hebben dat Tony en zijn gezellen reeds een optreden achter de rug hadden, (getuige hiervan het herhalend fluitjesconcert van het publiek in de T.V.-zaal –een zeer uitgelezen publiek van jonge cultuurmensen- en die kunnen het weten) Wat wij nu willen besluiten is dit : wij hebben gezien dat onze jongens kunnen en willen, maar we hebben dit ook van onze ouders gezien, daarom moeten wij er naar streven die twee samen te voegen, opdat wij één grote ploeg zouden vormen die elke aanval en elke stoot kan opvangen zonder vrees er door aangetast te worden. Wij durven daarom met open gelaat en vrije blik ons wachtwoord herhalen : DE CHIRO DAT ZIJN WIJ. Onze rangen en afdelingen staan open voor alle jongens, die iets willen maken van hun jeugd. Want Weet…JEUGD IS NIET GEMAAKT VOOR HET PLEZIER, MAAR VOOR DE HELDHAFTIGHEID. En wie is er niet zo nieuwsgierig een antwoord te kennen op de vraag : EN KENT GE DE CHIRO ? Ons nieuw wachtwoord voor de maand november is KIJK OOK EENS NAAST U. Na het wachtwoord van de vorige maand “Chiro zijt gij”, vraagt men in het nieuwe wachtwoord naast u te kijken. Wij hebben getracht ons voor te doen zoals het een echte Chirojongen behoort, zou het nu niet prettig zijn eens deze maand onszelf even te vergeten en onze aandacht te besteden aan de jongens naast ons, op de school, de geburen, de ateliers, de fabriek is er een enorm terrein om te bewerken met onze glimlach, onze opgeruimdheid, onze blijde manier van bewegen, eigen aan een Chirojongen. Wanneer we er zouden in slagen een bitsig woord van een ander te beantwoorden met een glimlach hebben we al heel wat gedaan, en die kans krijgt toch iedereen. Laat ons de mensen tonen dat we van de Chiro zijn en dat we ons niet opsluiten in een kleine wereld die ons heem is. Pak aan mannen en…KIJK OOK EENS NAAST U.”
Foto’s : -Enkele foto’s van Chiro-activiteiten uit die periode.
1960 – Dinsdag 18 oktober : Jaarvergadering K.W.B.
“…dit jaar moest er overgegaan worden tot de herkiezing van een nieuw bestuur voor een periode van 2 jaar. Vooraf heette onze voorzitter Richard Van Praet de 45 opgekomen leden hartelijk welkom en onderlijnde de belangrijkheid van deze vergadering en drukte op de grote verantwoordelijkheid van onze leden bij de kiezing van het nieuwe bestuur. Vervolgens werd het woord verleend aan Emiel Polfliet voor het jaarverslag. De kaartavonden zijn minder goed bijgewoond dan de voorgaande jaren, voor de studiekringen kunnen we een lichte verbetering noteren : de KWB richtte een aanvraag aan de E.N.B. en aan het gemeentebestuur voor betere verlichting, dat werd reeds ingewilligd en op verschillende plaatsen mogen we een gevoelige verbetering vaststellen. Over het financieel verslag van Emiel Polfliet mogen we zeggen dat de KWB een geweldige inspanning gedaan heeft om de onkosten te kunnen dekken van het herinrichten van haar lokaal, plan dat we gedeeltelijk zullen kunnen uitwerken, maar dat toch een zeer bevredigende oplossing zal geven en dat we eindelijk een lokaal zullen hebben de loontrekkenden van onze parochie waardig. We wensen er nochtans de nadruk op te leggen dat onze leden toch een inspanning zullen moeten doen om het vele werk dat er aan verbonden is tot een goed einde te brengen. Ook de kapellekens-actie werd verder ingezet en iedereen kan zien dat de KWB hiermede omzeggens het schoonste verwezenlijkt heeft sinds het bestaan. Vervolgens werd er overgegaan tot het kiezen van een nieuw bestuur. Volgende leden hadden zich kandidaat gesteld : Casteels Jan, De Wit Jan, Geens Juul, Keulemans Jan, Mollemans August, Polfliet Emiel, Spoelders Hendrik, Solie Louis en Vloeberghen Jozef. De verkiezing door de leden voor het bestuur gaf volgende uitslag : Solie Louis, Polfliet Emiel, Keulemans Jan, De Wit Jan, Vloeberghen Jozef en Geens Juul. Door de wijkmeesters werden de functies bij geheime stemming als volgt vastgelegd : -Voorzitter : Polfliet Emiel. -Ondervoorzitter : Geens Juul. -Secretaris : De Wit Jan. -Schatbewaarder : Vloeberghen Jozef. -Feestbestuurder : Keulemans Jan. -Verslaggever : Solie Louis.
Emiel Polfliet is de vijfde voorzitter van onze afdeling sinds het bestaan en wij wensen hem van harte proficiat, omdat hij die schone maar zware taak op zich genomen heeft, en wij geloven dat hij er mag in lukken samen met het bestuur , wijkmeesters en leden van onze afdeling er iets schoons van te maken ; eveneens een hartelijk proficiat aan Jan De Wit en Jan Keulemans die voor de eerste maal in het bestuur plaats nemen. Wij houden er aan Richard Van Praet, die wenste niet meer in aanmerking te komen voor een bestuursambt, in naam van het bestuur van harte te danken voor de vele en schone diensten die hij aan de afdeling bewezen heeft ; wij weten dat hij nog steeds de KWB zal helpen daar waar het mogelijk is. Wat al uren en tijd heeft hij gedurende die vier jaren niet besteed aan de KWB, het moet voor hem de schoonste beloning zijn dat zijn taak verder zal uitgebouwd worden. Hij mag er van verzekerd zijn dat wij dat zullen doen, en nogmaals hartelijk dank. Onze dank gaat ook naar dezen van het oude bestuur voor de geleverde werken aan onze organisatie. Na het geestelijk woord werd er overgegaan tot onze kaartprijskamp. De aandacht van de leden wordt er op gevestigd dat de eerstvolgende kaartprijskamp plaats heeft op 15 november. Als prijzen zullen er ditmaal enkel kiekens ten beste gegeven worden, wij verwachten dan ook een talrijke opkomst. Vrienden KWB-ers, het nieuw bestuur rekent op u, uw goede wil, het hoopt u te mogen begroeten in ons nieuw lokaal. De verslaggever, L. Solie.” (DB, oktober 1960)
1960 – Woensdag 19 oktober : Demonstratie
Die dag kregen de gildeleden en de B.J.B.-meisjes van 14 tot 17 uur “les met demonstratie” over “diepvriezen”.
Drie jonge kerels, respectievelijk 18, 19 en 20 jaar oud stonden terecht voor enkele diefstallen gepleegd te Leest en te Mechelen. De rechtbank hield rekening met hun jeugdige leeftijd en legde hen voorwaardelijke straffen op van 1 jaar gevangenis voor Fernand V.V., 5 maand gevangenis voor Koen P. en 15 dagen gevangenis voor Cyriel B. (G.v.A., 24/10)
1960 – Zondag 25 oktober : Inhuldiging Nieuw Vaandel Oudstrijders
“De oudstrijders 1914-18 waren zondag 25 oktober l.l. in feest ter gelegenheid van de inhuldiging van hun nieuw vaandel. Oudstrijders en schoolkinderen verzamelden aan het Sint Jozefkapelleke om stoetsgewijs op te stappen naar de Sint Niklaaskerk waar de H.Mis werd opgedragen en het nieuwe vaandel gewijd. Onder de H. Consecratie weerklonk het “Te Velde” wat de plechtigheid nog meer luister bijzette. Na de Goddelijke dienst ging het naar het gemeentehuis, waar de oudstrijders ontvangen werden door de geestelijke en burgerlijke overheden. Aan de heer burgermeester werd het 40-jarig bestaande vaandel overhandigd en werd door deze laatste een welkomstrede uitgesproken, waarin hij in eenvoudige bewoordingen de periode 1914-1918 in herinnering bracht en de hulde van de gemeente bracht voor de bewezen diensten aan Volk en Land. Op bondige wijze werd door de voorzitter der plaatselijke afdeling de historiek gegeven, wat eveneens gebeurde door de heer Meyers in naam der oudstrijders 1914-1918. Het was een ware verbroedering tussen deze oudgedienden, en een heildronk besloot deze bijeenkomst ten gemeentehuize. In stoet ging het dan verder naar hun lokaal, bij weduwe Huybrechts alwaar een gezellig samenzijn werd gehouden. Het was een simpele herdenking, groots door zijn eenvoud en rijk aan herinneringen. Een hartelijk proficiat aan allen !” (DB,1960)
Foto’s : -De nieuwe KWB-voorzitter Miel Polfliet. -De nieuwe ondervoorzitter Juul Geens, geflankeerd door zijn echtenote Leonie Van Praet. -De oud-voorzitter Richard Van Praet. -Secretaris Jan De Wit. -Verslaggever Louis Solie.
“Op de baan naar Heffen ter hoogte van het voetbalterrein, deed de genaamde Celine Van Beveren een val en werd daardoor aangereden door een auto, die het slachtoffer wou mijden doch er niet meer in gelukte. Zwaar verwond werd zij ter verpleging overgebracht naar het Stedelijk Gasthuis te Mechelen, waar zij voor verdere behandeling verbleef. Naar we met vreugde konden vernemen is zij thans aan de beterhand, zodat alle gevaar schijnt geweken te zijn. Wij wensen aan onze dorpsgenote een spoedig en algeheel herstel toe en een spoedige terugkeer bij haar ouders en zuster. “ (De Band, 1960)
G.v.A. van 18 en 19 oktober : Jonge wielrijdster door auto gevat.
“Een vijftal scholiersters reden maandagnamiddag per fiets op de Gentse stw in de richting Heffen. De 11-jarige Celina Van Beveren uit Leest, die langs de kant van de rijbaan reed werd gegrepen door een auto en diende met erge kwetsuren overgebracht naar het O.L. Vrouwgasthuis. De aanrijdende auto, bestuurd door Joseph Van den Bergh uit Liezele, kwam in de gracht bezijden de baan terecht.” Uit dankbaarheid voor de goeie afloop gingen moeder Marie en Celine te voet naar Scherpenheuvel, samen met de “Compagnie”.
Celine is een dochter van Hendrik Van Beveren (°Hombeek 5/6/1913, +Leest 6/8/1989) en van Maria ‘Marie van Ston’ Busschot (°Leest 11/7/1915, +Leest 29/7/1989). Het echtpaar had nog een dochter Clara en woonde in de Scheerstraat, thans Ten Moortele. Celine werd te Mechelen geboren op 8 juni 1947. Ze zou jarenlang een kapperszaak uitbaten in de Vinkstraat. Ze was gehuwd met Jozef Debroey die haar twee zonen schonk : Alain en Michel. Na haar echtscheiding was ze tot aan haar dood de levenspartner van Frans Somers. Celine overleed totaal onverwacht en veel te jong thuis te Leest op 20 februari 2014.
Foto’s :
-Haar eerste schoolfoto als peuter in de meisjesschool van Leest.
-Celine tijdens haar plechtige communie in 1957.
-Als volwassene naast haar vriendin Amelie Portael.
-Haar woning met kapsalon op de hoek van de Vinkstraat.
In de parochiezaal met muziek, dans, toneel en komisch optreden... Met de medewerking van de Landelijke Jeugd, de K.F. St.-Cecilia, het gemengd Zangkoor St.-Cecilia, Rust Roest en de humorist conferencier Flup Van Marke. Het verslag verscheen in “De Band” van september 1960: “Mag het niet gezegd, dat het een reuzen-succes is geweest, een bomvolle zaal die te dezer gelegenheid een feestelijk vertoon aandeed, een zeer aandachtig publiek genietende van een zeer verzorgde muzikale omlijsting door de Koninklijke Fanfare Ste Cecilia verzorgd om dan de zeer smaakvolle nummertjes op prijs te stellen door de Landelijke Jeugd uitgevoerd. De lachspieren werden ook in actie gebracht door de Toneelafdeling “Rust-Roest” met het soldatenspel “De ongelukkigste piot van ’t leger”, uitgevoerd door oud-soldaten, alweer een uitdrukking van sympathie tegenover kameraden die ze niet vergeten. Kan het beter en schoner? Daarna de overgang naar het operette-genre. Wie zou er niet tevreden geweest zijn bij het aanhoren van het “Zigeunerkoor” met de “Vogelkoopman” en “In ’t Witte Paard”. Het applaus dat het Gemengd Ste Ceciliakoor van Leest mocht in ontvangst nemen was dan ook oververdiend, meteen moet het niemand verwonderen dat dit koor overal gevraagd wordt. Wij mogen zeker de humorist-conferencier niet vergeten. Wat hij deed was keurig en zeer goed. Spijtig dat hem niet meer tijd kon gegeven worden. Wij hopen hem terug te zien in ons midden zodra de gelegenheid zich zal voordoen. Het beoogde doel werd zeker en vast bereikt, met harmonische samenwerking het verhoopte succes bekomen, dank zij u allen ! De voorzitter van Milac heeft het wel degelijk gezegd bij zijn welkomstrede : zon brengen door een brief te schrijven; Milac te steunen in zijn werking voor onze Leestse soldaten, want dat bij mekaar genomen geeft de soldaat het bestendig gevoelen en de overtuiging niet alleen te staan. Wij twijfelen er niet aan, dat de inhoud der spreekbeurt, gehouden door de Z.E.H. Legeraalmoezenier, ten volle begrepen is geworden, en dat iedereen zonder uitzondering steeds zal denken aan wat de spreker zegde en wat ook de kern van zijn toespraak was, zal onze jongen in het leger niet verworden ? Kon in klaardere taal het zedelijk aspect ervan in ’t licht gesteld worden ? In verband hiermee heeft Milac een aangename taak te vervullen, en dat zal ook de bestendige betrachting zijn ! Sluiten wij met dank te zeggen aan de heer Burgemeester, Schepenen en Gemeenteraadsleden omdat ook zij, tot de laatste gmeeente-vertegenwoordigers, tegenwoordig waren op deze Milac-avond : het strekt tot hun ere !”
1960 – 5 oktober : Ongeval met brommer
Op de Battelsesteenweg had een aanrijding plaats tussen een bromfiets (een Flandria King) bestuurd door de Leestenaar Jan Van Rompaey uit de Juniorslaan en een camionette bestuurd door Antoon Leemans uit Mechelen. Jan werd licht gekwetst opgenomen in het Stedelijk Gasthuis van de Keizerstraat te Mechelen. Jan was toen omroeper bij de NV Radiodistributie onder leiding van P.J. Fluit. (G.v.M. van 5/10 en medegedeeld door J. Van Rompaey) Jan Van Rompaey was te Blaasveld geboren op 31/12/1939 en gehuwd met Elza Rainson die hem twee kinderen schonk : Jurgen en Véronique. Tot zijn pensionering werkte hij bij het Ministerie van Financiën (de Belastingsdienst).
1960 – 9 oktober : Algemene Vergadering Vrouwengilde
Met voordracht over “Gezond leven om niet ziek te worden”. Nadien volgde koffie en gebak… (DB)
1960 – 13 oktober – G.v.A. : Politierechtbank van Mechelen. Gevoelige straf
“Op een avond werd de fietser D.B. Frans uit Leest, in overtreding genomen op het wegverkeer. Toen de vaststellingen moesten worden genoteerd bleek het niet alleen dat de overtreder zijn eenzelvigheidsbewijs niet bij had maar dat hij bovendien per fiets had gereden in een periode waarin hij wegens ontzetting door een vonnis niet mocht rijden. Dit alles woog natuurlijk zeer zwaar door toen de rechtbank de betichte moest oordelen. Bij verstek werden de beschuldigde verschillende geldboeten opgelegd voor een totaal bedrag van 17.800 frank terwijl hij verder voor een termijn van 6 maand werd ontzet uit het recht een voertuig te besturen.”
1960 – 16 oktober : Algemene Vergadering B.J.B.-Meisjes
25 meisjes waren aanwezig om de kerngedachte van dit jaar door te krijgen : “het ligt in onze handen”. Therese Wauters was speciaal per fiets uit Keerbergen gekomen om de praktische wenken te geven : “Hygiëne van het meisje”. (DB)
Foto’s : -Het stedelijk gasthuis van Mechelen in de Keizerstraat waar Jan Van Rompaey werd heengebracht. -Jan Van Rompaey was een tijdlang omroeper bij de Radiodistributie van de stad Mechelen. -De Flandria King waarmee de aanrijding gebeurde. -Jan op oudere leeftijd. -Zijn doodsprentje.
“Leest mag er fier op zijn een bloeiende plaatselijke afdeling van de B.B. te bezitten. Gesticht door de heer Victor De Laet, op 22 juni 1919, met als medestichters : F. Van der Hasselt, Ed. Van Boxom, Fr. Van Loos, L. Selleslagh, Ch. De Borger, J. Spruyt, J. Selleslagh en J. Verlinden. Deze stichting ondervond veel tegenstand vanwege de boerinnen, die dachten dat de vergaderingen van de gilde, niets anders waren, dan een gelegenheid van hun mannen, om een avond uit te gaan en een grote pint pakken. De 25ste verjaring van deze gebeurtenis, werd een paar jaar terug herdacht, met de wijding van een mooie bondsvlag, een optocht en een welgelukte feestvergadering. Thans telt onze gilde 124 leden. Dank zij de zorgen van de toegewijde Voorzitter en zaakvoerder, die kosten noch moeite sparen, krijgen we steeds de beste voordrachtgevers op de maandelijkse vergaderingen, die spijtig genoeg soms door zo een klein aantal leden bijgewoond worden. Ik weet nu wel, al wat die heren vertellen kan niet nageleefd worden, moesten we het doen : dan waren we soms al “failliet” voor we begonnen. Maar iets valt er toch op iedere vergadering wel bij te leren en mee te dragen, en dommer zullen we er niet door worden. Na de vergadering is er ook gelegenheid een kaartje te leggen, een pint te drinken of een gezellig babbeltje te doen, en wees gerust, onze vrouwen tegenwoordig hebben er niets meer tegen dat we eens een uurtje later uitblijven. Laten we dan nu het Winterseizoen begint, het voornemen maken de vergaderingen talrijk en aandachtig bij te wonen, tot profijt van ons zelve en tot bloei van onze Boerengilde. M.V.”
1960 – Septembernummer “De Band” : KWB-rubriek
“…dus mannen, vanaf de eerste vergadering op post , want wij zullen rekening houden met de programma’s van de Televisie…” (Emiel Polfiet)
“Heel vlug ging er een schoon werkjaar voorbij in onze jonge beweging. Schoon…omdat er iets gedaan werd door onze leden. Schoon, omdat er moeilijkheden waren die moesten overwonnen worden, en vooral omdat we hopen en het ook geloven, dat er iets bereikt werd. We hielden kleine studievergaderingen, zochten naar een wachtwoord en probeerden, zo goed en zo kwaad als het ging, er iets van in toepassing te brengen. We speelden met ballen, patatten, telloren, enz, lieten af en toe onze speurzin werken, deden trektochten van groot formaat, om met blauwe plekken en blaren terug te keren. En tenslotte kwam, na een drukke wafelslag, het langverwachte kamp, als de kroon op het werk. Er werd iets gedaan, maar hoeveel meer staat er nog voor de boeg…en daarvoor hebben we dappere jonge mensen nodig. Meisjes die niet alleen kunnen spelen, maar ook “ja” kunnen zeggen, als er eens veel van hen gevraagd wordt. Madeliefjes en zonnebloemen hebben we nodig, die zich niet een beetje, maar helemaal kunnen geven. Laat ons het nieuwe werkjaar met veel edelmoedigheid aanpakken, dan kan het worden zoals we het maken moeten : GOED.
Enkele praktische wenken(ter herinnering).
1) In normale omstandigheden is er elke zondag vergadering, behalve de 3de zondag van de maand (B.J.B.-vergadering).
2) Iedereen komt om kwart voor twee naar ’t lokaal om samen op te stappen naar het Lof.
3) Er wordt geen speciale bijdrage betaald voor lidgeld, wel wordt er elke zondag 2 fr. opgehaald voor verzekering en boekje. De afwezigen betalen de volgende zondag hun achterstel, uitgezonderd de internen.
4) De zangherhaling voor de Jeugdcommuniemis, wordt in ’t vervolg ’s zondags na de hoogmis gehouden. De voorzangers worden tijdig verwittigd.
Nog iets.
AAN DE DEUGNIETEN , groot of klein, die graag bij onze groep zouden horen, zeggen we reeds een heel hartelijk WELKOM, en we rekenen er op dat er de volgende zondagen velen aan het poortje zullen kloppen. Blijf niet eeuwig de straat afslenteren ’s zondags, meisje, we hebben u nodig, of wist ge het niet ?
AAN ONZE INTERNEN : die slechts alle 2 of 3 weken met hun valieske komen aandragen, vragen we natuurlijk dat ze zoveel mogelijk op post zouden zijn. Afgesproken hé mannen ? S a m e n S t e r k !!! H.S.”
“Tijdens de maand september werd door de Koninklijke Fanfare Ste Cecilia in samenwerking met haar Gemengd Zangkoor opgetreden in Hemiksem, en dit tijdens de Vlaamse Volkskermis ingericht ten voordele van de christelijke scholen aldaar. Een daverend succes viel te beurt en de wens werd door de inrichters uitgedrukt de volgende maal terug beroep te mogen doen op dezes medewerking. Ook op de feestavond ingericht door de plaatselijke KWB werd opgetreden in de Parochiezaal. Tenslotte zullen beiden in de loop van oktober, en wel op zondag 9de een Kunstconcert geven te Kalfort-Puurs.”
1960 – Septembernummer “De Band” : Huisnummers
“Volgens een verschenen bericht van de gemeente-overheid zal er binnen afzienbare tijd overgegaan worden tot het vervangen van de huidige huisnummers. De nieuwe zullen van kleiner formaat zijn. De bewoners worden er toe aangezet de oude nummers te verwijderen, wat tijd voor de plaatsing der nieuwe zal besparen, plaatsing die gedaan wordt mits een vergoeding van 10 fr.” (DB)
1960 – September : Nieuwe Zuster Overste aangesteld
“Bij het begin van het schooljaar werd er een nieuwe Zuster Overste aangesteld in onze gemeente.” (DB, september 1960) Zuster Pamphilia zou tot september 1965 “Overste Hulp bij naschools werk van de Zusters leerkrachten” blijven. Zij verving zuster Clotilde. (DB, augustus 1973)
1960 – 8 september : Personenwagens botsten
“De personenwagen, bestuurd door dhr De Prins uit Leest en komende uit de richting van O.L.V. Waver kwam ’s nachts rond half twaalf in botsing met een tegenliggende wagen, bestuurd door dhr Van Camp uit O.L.V. Waver. Naast zware stoffelijke schade werd een medereiziger uit laatstgenoemd voertuig aan de voet gekwetst en kloeg Van Camp over inwendige pijnen.” (G.v.A., 8/10)
1960 – 30 juli – G.v.A. : Reeds witloof en spruiten op de Vrije Mechelse markt
“Door Geerts Clementine uit Leest werden de eerste spruiten aangevoerd en verkocht aan de prijs van 16 frank. (Foto’s van Clementine onderaan) Verhoeven Frans uit Hofstade bracht het eerste witloof ter markt dat werd verkocht aan de prijs van 20 tot 22 frank.”
1960 – 5 augustus : Diefstal van een bak bloemkolen
Petrus Ludovicus “Louis” Scheers, landbouwer uit Leest, Klein Heide 10, had ’s avonds 30 kassen gevuld met bloemkolen en die langs de straatkant geposteerd voor ophaling. De ochtend nadien stelde hij vast dat er een kist gestolen was. Daarin lagen 12 bloemkolen met een totale waarde van 30 frank. (VVH) Louis Scheers was gehuwd met Christina Bradt (°Leest 12/5/1897, +Mechelen 18/7/1976) en hij overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 27 oktober 1990.
1960 – Zondag 7 augustus : De K.Fanfare “Ste Cecilia” trad op te Weert-bij-Bornem
De Leestse fanfare gaf een concert ter gelegenheid van de inhuldiging van de VISSERSKONING aldaar. (DB, nr.7)
1960 – Donderdag 11 augustus : Pater Nicasius Van der Elst te Leest begraven
Op 8 augustus overleed pater Nicasius Van der Elst te Mechelen. De plechtige lijkdienst werd gezongen in de kerk van de paters Minderbroeders. De pater was te Antwerpen geboren op 27 mei 1871 en trad in tot de Orde van de Minderbroeders in 1886. Tien jaar later werd hij priester gewijd. Om 10 uur werd de lijkdienst opgedragen door de E.P. Provinciaal Venantius. Als diaken trad E.P. Benno, Gardiaan op en als subdiaken E.P. Adephus. Vooraf stond in de zijkapel van de kerk het stoffelijk overschot opgebaard waar een erewacht werd opgetrokken door leden van oud-strijdersverenigingen, waaronder de Vuurkruisen, respectievelijk vertegenwoordigd met hun vaandel. Te 10 uur werd het stoffelijk overschot door 4 confraters in de kerk gedragen en neergezet op het hoogkoor. Voor de kist werd een kussen aangebracht met de onderscheidingen die E.P. Nicasius waren verleend. Hij was oorlogsaalmoezenier tijdens de eerste wereldoorlog en werd vereremerkt met de onderscheiding van Ridder in de Leopoldsorde, de Kroonorde en tevens was hij drager van verscheidene militaire eretekens. Deze lijkdienst werd bijgewoond door vele gelovigen waaronder de leden van de Derde Orde. Op het koor had Mgr. Theeuws, vicaris-generaal van de paus plaats genomen. Na de dienst werden de absoluten gezongen terwijl de paters van het klooster het stoffelijk overschot uit de kerk begeleidden met brandende kaarsen. Het stoffelijk overschot werd op het gemeentelijk kerkhof te Leest aan de aarde toevertrouwd. (G.v.M., 12/8)
1960 – Nacht van 14 op 15 augustus : Voetganger uit Leest aangereden
In de nacht van zondag op maandag heeft zich heel vroeg in de morgen een verkeersongeval voorgedaan op de Leestsesteenweg. De bromfietser Victor Verschuren reed er de voetganger René Leemans uit Leest omver. De voetganger werd zwaar gekwetst. (G.v.A., 17/8)
1960 – 17 augustus – G.v.A. : Canadaboompjes vernield te Leest
Drie jonge canadaboompjes van André Cooremans uit Tisselt werden op zijn eigendom op het Hertsveld te Leest opzettelijk vernield.
1960 – Donderdag 18 augustus : Met de Vrouwengilde naar “de Efteling”
De reis ging over Mechelen, Lier, Turnhout, Tilburg naar Kaatsheuvel waar ze een bezoek brachten aan het sprookjesparadijs. Vertrek was om 8 uur in de Alemstraat en terugkomst was rond 20 uur.
1960 – Zondag 28 augustus : Breughelkermis KWB
Vanaf 15 uur tot ’s avonds in het parochiehuis ten voordele van het lokaal van de KWB. “Kom op 28 augustus naar ons Parochiehuis, waar u alles zult vinden wat u maar lusten kunt. Muziek-zang-spel en plezier-loopkoersen voor de jongeren waaraan prachtige prijzen verbonden zijn. Honger zult u niet hoeven te lijden, want er is eten genoeg. Dorst bestaat er niet, want alle duivels uit de Hel staan klaar om deze te lessen. Balonnekens om ter verst, prijzen op zijn best. En ’s avonds, en ’s avonds en ’s avonds is ’t plezant, met muziek door de vermaarde Boerenkapel van Leest. Met de beste bieren en met gezelschapspelen. U WORDT VERWACHT ! In de FRITURE “bij Florent”. In de hel “Bij de duivel !” Bij de trekking van onze MONSTER TOMBOLA ! Als eerste prijs “E e n R a d i o “. Voor de leute en ’t plezier, bij een flink glaasje bier !! Polfliet Emiel.” (DB, nr.7 van 1960)
1960 – 29 augustus : Inbraak en diefstal te Leest
Tijdens zijn afwezigheid brak een onbekende binnen langs de achterzijde van de woning van L. Diddens uit de Blaasveldstraat. De dief had de deur opengebroken en alles grondig doorzocht. De inhoud van de kasten werd op de vloer verspreid en de dief kon verdwijnen met 6.000 frank en de spaarboekjes van de kinderen. (G.v.A., 29/8)
1960 – 31 augustus : Konijnen moedwillig gedood
Bij de landbouwer uit de Blaasveldstraat, Karel Leemans, werden een drietal konijnen, klaarblijkelijk moedwillig, gedood. De dader bleef onbekend. (G.v.A. 31/8)
Foto’s : -Twee foto’s met Clementine Geerts, boven met de vlag van het Boerenfront onder met drie andere leden van deze vereniging. -Laatste rustplaats van pater Nicasius Van der Elst op het kerkhof van Leest. (Foto : Eddy Apers) -De Boerenkapel van Leest. -De konijnen van Karel Leemans werden moedwillig gedood.
1960 – 23 juli : 50 Chirojongens op bivak naar Overpelt.
“Wie had ooit durven vermoeden dat de zware hemel en de neergutsende regen op de vertrekdag de aankondiging was van een vreugdevol en zonoverstraalde bivak ? Dat 50 jeugdige mensen beloofden in het hartje van Limburg, midden geurende bossen en eindeloze vlakten, omgeven en gedompeld in een sfeer van eenvoudige onderlinge kameraadschap. Het waren uitverkorenen, die op 23 juli te 5 uur in de morgen samenkwamen in ons Chiro-heem, om de lange etappe aan te vangen, die hen naar de bestemming voeren moest. Zwaar onder hun regenzeilen verscholen, doken de reeds natte elementen de eerste kilometer in en verdwenen dra van de eigen wegen om het avontuur van hun 10-daags bivak in te gaan. Het was de eerste staf van de bivakwagen die nu aan ’t rollen ging. Doch stilaan kwam er te Leest een nieuwe actie ; die der Burchtknapen en Knapen die naar de kerk togen om op een waardige en passende wijze hun kamp in te zetten. Te 13 u was er dan de te voorziene drukte, samengaande met geroep en vreugdekreten, collectief, maar traditioneel voor een vertrek. Nagewuifd door een groep of wat Leestenaren dobberde ook de opgevulde nageldoos de wijde wagen met zich voerend de meest verschillende jongens, die echter samen één geheel zouden vormen, mekaar leren begrijpen, op een bijna perfecte manier. Zo opende OVERPELT de poorten. Ons kamp was in gang. WAT WIJ ZOAL DEDEN ? Wie daarop een afdoend antwoord wenst komt bedrogen uit, want dat is onmogelijk “ ’t is te veel !” Wie gaat ons de echte waarde schatten van een speeltocht van onze burchtknapen, van hun kwissen, wandelingen, spelen, wandelwedstrijd, enz, enz… Wie gaat ons de vreugde wegen van een trektocht bij de knapen, van hun verkenningen, de hardheid van hun spelen, van de leute bij het steltlopen en de spanning bij het beugel-vliegen; de stilte bij het voorlezen in de late uurtjes of de middagrust en wat nog meer. Wie durft torsen aan de waarde van een fietstocht bij de kerels, jongens met een ruw maar boven een ander gouden goedheid ; wie twijfelt aan de invloed van een atletiek-wedstrijd opgedreven in de hoogste graad van sportiviteit en door hen zelf geleid ? Of een avondje gezellig kwissen of een zwempartij of…ja…, er is nog zoveel dat we zouden kunnen noemen, alles in zijn meest varierende vorm. Wat deden we zoal om onze dag om te krijgen ? Eerst en vooral opstaan, en dit rond 6u30, als de kampleider tijdig wakker was. Dan volgden wassen, turnen, H. Mis, formatie, eten, slaapzaal opschikken en dan ja, eindelijk spel. Bij de kleinsten was dat gewoonlijk een eindje weg van het kamp ; bij de knapen plaatselijk en soms ook de bossen in, en de kerels bleven op het plein om aan atletiek te doen (fijne prestaties werden geleverd). Rond 12u15 was er verzameling en werd de refter overrompeld door de hongerige bende. Goed gegeten, goed gerust…nagenoeg 3 kwart, om ons in lijn te houden. Na de rust, groepsspel of speeltocht, zwemmen, verkenning enz. Om 5u30 eten. En weer gaat het verder met afdelings-activiteiten ; we poetsen de schoenen en brengen de tijd tussen 6 en 7u30 door met allerhande dingen, de ene al beter dan de andere. Na de pap van 7u30 volgde een korte avondwandeling waarna we ons naar onze Koning Kristus, ons jong leven aanboden en ons aan Hem geheel toevertrouwden voor de komende nacht en de komende dagen ; simpel was steeds het lied dat klonk wanneer een stevige knaap de vlag vierde. Onze proost wees ons maar steeds weer op de grote taak van de Chiro en zegende ons voor we ons naar de slaapplaats begaven. Nog onze drie Weesgegroetjes en de dag was om. In de verte klonk de klaroen die de avondgroet bracht en aanmaande de lichten te doven.
’s Anderendaags zouden diezelfde jongens, diezelfde activiteiten doen, en welke hun bijzonderste waren, verneemt u hier : Onze kleinsten, DE BURCHTKNAPEN, kunnen moeilijk hun beste dag er uithalen. Ze waren allen even goed en prettig, en dat is niet te verwonderen, want met hun dynamische leider Guido zijn er geen mislukkingen te verwachten, en ja, wat zei onze bivakleider weer ? “De burchtknapen waren de beste, voor de anderen die reuze-goed waren”. Onze KNAPEN kregen een trektocht, doch fantaseerden er onderweg een auto-stop bij die hen voerde naar…HOLLAND. Moet ge niet vragen dat zij wisten te vertellen over de fijne zetels der auto’s en de simpele wijze van liften, maar ja, ge moet maar weten u voor te doen hé ! De attractie met de stelten en het jolijt van het beugel-vliegen was op zich zelf ook al heel wat…om dan die veldloop, waar ze als apen in bomen klommen om als een sierlijke vogel langs de door de kerels gebouwde kabelbaan naar beneden te rijzen. Onze KERELS kregen op dins- en woensdag een fietstocht, zo wat internationaal. Gewapend met tenten en hopen eten reden ze de baan op om 2 reuze dagen mee te maken. De fietstocht voldeed dan ook aan de verwachtingen en werd door al de mededingers volmondig gewaardeerd. Ook hun atletiek die een bijzondere plaats bekleedde werd een succes en het is een vermelding waard, dat deze op een onberispelijke manier geleid werd door Karel De Borger, één onzer kerels. Hoeven we verder te gaan beste lezers . En steeds meer successen naar voren brengen. Het lijkt me genoeg, daarom wil ik besluiten : Ons bivak 1960 gaf aan ieder deelnemer een stukje echt jongensleven. Vrij van alle gemaaktheid en wars van alle gemaaktheid, van alle dubbelzinnigheid. Mochten allen blijven leven in deze geest van onschuld en gemoedelijkheid zoals onze Proost het zei “opdat zij uit de rijkdom hunner jeugd de reserve mochten putten voor hun volwassenheid.” WIJ DANKEN : -al de jongens voor hun edelmoedige inzet en deelname, -al hun ouders voor het gewaardeerde vertrouwen in de beweging. -al de milde schenkers, landbouwers, hoveniers, winkeliers en privaten die door hun steun veel vergemakkelijkten voor ons. WIJ DANKEN dan in volle vertrouwen en dankbaarheid, de grote bewerker van dit alles. KRISTUS KONING, die onze LEIDSMAN en onze BEHOEDER is. Voor HEM deden we dit, door HEM mochten we deze bevoorrechting beleven. Laten we dank zeggen en nooit uit onze herinnering laten vervagen. DE JEUGD IS NIET GEMAAKT VOOR HET PLEZIER MAAR VOOR DE HELDHAFTIGHEID.” (DB,nr. 7 van 1960)
De Chiro in 1960 - Uit het werkstuk van Hugo Lauwens :“Het ontstaan van de Chirojongens en meisjes van Leest”. Proost : E.P. Clementiaan (pater Clement De Wilde). Hoofdleider : Louis Vloebergh. Leiders : Eddy Beterams, Jan Vloebergh, Jos Verlinden, Jan Van de Vondel, Rik Van de Vondel, Guido Hellemans en Rik Muysoms. Dat jaar bezat de Chiro een jongenskapel met 10 trompetten, 4 trommen en 3 landsknechten.
Foto’s : -De leider van de Burchtknapen Guido Hellemans. -Proost Pater Clementiaan.
Van Landelijke Jeugd naar B.J.B, K.L.J. en Chiro voor meisjes.
Hugo Lauwens : "De eerste bijeenkomst van de meisjes Chiro in Leest vond plaats in 1964, 15 jaar na de start van de Chirojongens werd er ook een meisjesafdeling opgestart. Eerder was er al een jeugdwerking voor meisjes :– de B.J.B.-afdeling voor jonge dames bestond al sedert 1932 en werd geleid door Maria Rheinhard ° 1903 † 1987. In 1958 kreeg Hilde Silverans, de verloofde van de groepsleider van de Chirojongens Louis Vloebergh, de vraag van Leonie Muysoms (woonachtig in de Bist ) om leidster te worden van jong B.J.B. (Boeren Jeugd Bond). Hilde had ervaring, ze was voordien lid van de Chiro in haar geboortedorp Hombeek en ook leidster van de VKSJ van Londerzeel toen ze daar op kostschool zat bij de Ursulinen. Door haar sociale en muzikale achtergrond achtte men haar de gepaste persoon. Hilde sloot zich aan bij de B.J.B., samen met Renilde Verbruggen, leeftijdgenote uit de Kouter. De jong B.J.B. was voor meisjes vanaf 14 jaar maar Hilde wou liever jongere meisjes begeleiden, daar had ze meer ervaring mee. Gesteund door haar verloofde, Louis Vloebergh, wou ze in Leest starten met een Chiro voor meisjes. Ze vroeg toelating aan pastoor Coosemans, pastoor te Leest van 1946 tot 1966, om de werking te starten. De pastoor liet evenwel niet toe dat het lief van een Chiroleider een Chiro-afdeling voor meisjes in Leest zou stichten. In 1960 was Hilde evenwel vastberaden en vroeg aan toenmalig burgemeester van Leest Emiel Verschueren om gebruik te mogen maken van een lokaal in het gemeentehuis van Leest. De burgemeester stemde daarmee in en Hilde begon met een jeugdwerking voor meisjes die jonger waren dan 14 jaar. Deze jeugdwerking mocht echter de naam “Chiro” niet dragen. De pastoor doopte dit tot ‘Landelijke Jeugd‘ , later aangepast tot ‘Katholieke Landelijke Jeugd ‘ , KLJ . De prille ‘ Landelijke Jeugd ‘, geleid door Hilde Silverans en Renilde Verbruggen ging vanaf 1960 van start. Ze hielden elke zondagnamiddag vergadering en gingen ook op bivak. Het eerste bivak in 1960 was naar de Kempense gemeente Eindhout waar ze met ongeveer 15 meisjes sliepen in een stal met een paard en waar als beddengoed stro en een deken moesten volstaan. Hilde begeleidde de jongste groep , de ‘ Madeliefjes ‘, Renilde zette zich in voor de oudere ‘Zonnebloemen‘. In 1961 ging een uitgebreide groep meisjes naar het kasteel Van Horst in Sint-Pieters-Rode. De B.J.B.-leidsters en -meisjes stonden de twee leidsters bij en hielden ook een zeiltje in het oog. Ze kwamen ook mee om te koken onder het toeziend oog van de Leestse regentes huishoudkunde Mariette De Prins, een dochter van voormalig burgemeester Pieter De Prins. Mariette De Prins zou later nog gemeenteraadslid van Willebroek worden en ook Provincieraadslid van Antwerpen. ( ° Leest 22-01-1934 † Kapelle-op-den-Bos 16-10-2022)
In 1962 veranderde de situatie . K.L.J.-leidster Hilde Silverans huwde met Chiroleider Louis Vloebergh . Ze vestigden zich in de Winkelstraat . Door dit huwelijk zag pastoor Coosemans geen belemmering meer. Eindelijk kon er gestart worden met een Chiro voor meisjes. Hilde Silverans en Renilde Verbruggen stonden aan de wieg van de Chiromeisjes. Ze werden echter zelf geen leidsters van Chiro. In 1963 begon de officiële werking van de Chiromeisjes. In 1964 was er de eerste zondagse bijeenkomst. De eerste proost werd de eerder dwarsliggende pastoor Coosemans. Door het Tweede Vaticaans Concilie ( Vaticanum II ) in 1962 werd de kerk uiteindelijk milder en de Chirojongens en Chiromeisjes begonnen steeds meer samen te werken."
Foto’s :
-Hilde Silverans met haar toenmalige verloofde en latere echtgenoot Louis Vloebergh.
-Rechts van Rafke Selleslagh Renilde Verbruggen in 2019.
-De Leestse huishoudregentes Mariette De Prins stond de meisjes bij.
DINSDAG : De verkenning wordt nog voortgezet en zo belanden we op een oude hoeve, eens een kasteel geweest, waar we de koeien, de varkens en de hele kleine varkskes mogen bewonderen. De mentaliteit van deze vriendelijke mensen brengt ons in een eigenaardige stemming en als we verder trekken, op zoek naar het lemen huisje, is het alsof we een andere wereld betreden. In de namiddag brengt een bijzondere speurtocht veel opschudding teweeg.
WOENSDAG : We krijgen tot onze grote verwondering, maar toch blij verrast, bezoek van onze E. Heer Proost, die met lekkere chocolaatjes trakteerde. De madeliefjes maken ’s voormiddags een zware trektocht naar de oude windmolen van Meerhout, nu nog in werking. Het is een lange maar schone weg door dennenbossen en heide, onder een stralende zon aan een helblauwe hemel. De zonnebloemen staan alleen voor het werk van de keuken, en of ze het druk hebben…De middagrust wordt natuurlijk een beetje verlengd vandaag, want ocharme, die voetjes.
DONDERDAG: De laatste dag voor ons vertrek is aangebroken. En vanzelfsprekend wordt het een verhuis van stoelen, banken, en brandhout voor het kampvuur. Gelukkig maar, dat Nonkel en Krol helpende handen reiken. Het repertorium is bovengehaald en aangevuld. Hoe later het wordt, hoe drukker en spannender, want er komen heel wat gebuurtjes kijken. Tenslotte raken de 24 nummertjes dan toch in orde en het vuur kan ontstoken worden. De vlammen laaien lustig op tegen de donkerblauwe avondlucht en in een warme sfeer van vriendschap en gezelligheid gaat de tijd te snel. DE DAG HEEFT WEER ZIJN TAAK VOLBRACHT, HET GOUDEN LICHT WIJKT VOOR DE NACHT, EN ALLE VOGELS ZWIJGEN, LAAT ONS EEN KRING NU RIJGEN, RONDOM HET KNETTEREND SPARREVUUR, IN DIT GEWIJDE AVONDUUR…
VRIJDAG : Veel te vlug komt ook de dag van vertrek, wat het afscheid van Eindhout betekent. Een afscheid van de mensen, van de omgeving, van de schuur en van de strozakken, ja van alles wat ons op deze dagen heel duurbaar is geworden. Het is met een beetje weemoed dat de rugzakken weer worden ingepakt, maar eveneens met een dankbaar hart, voor al degenen die het voor ons zo schoon en zo goed hebben gemaakt. We zouden er heel veel kunnen over vertellen over het paard dat met zijn staart de maat van Moustafa sloeg, over toegenaaide pyama’s, over boer Corneel, de strijd om de wimpel, enz, enz., maar dan zou het zeker een boek kunnen worden. Laat ons zonnebloemen en madeliefjes het maar liever zelf vertellen. Moeilijk is dat zeker niet, want elke dag is schoon geweest, vol liefde voor mekaar, ook al kwamen er eens moeilijkheden piepen. Maar bij de slotformatie klonk het telkens diep gemeend :
HEER, DEZE DAG WAS GOED, VOOR U ONZE LAATSTE GROET : TROUW !!! H.S.”
Foto’s :
-V.l.n.r. : Eveline Van de Poel, Victoire De Borger, Maria Jansen(s), Annie Bradt, Rina Spoelders, Micheline Van den Heuvel, Maria Lauwens en Els Vloeberghen.
-V.l.n.r. : Eveline Van de Poel, Victoire De Borger, Maria Janssens, Els Vloeberghen, Maria Lauwens, Micheline Van den Heuvel en Rina Spoelders.
-Boven : Els Vloeberghen, Maria Jansen(s), Eveline Van de Poel, Rina Spoelders, Victoire De Borger Onder : Maria Lauwens, Annie Bradt en Micheline Van den Heuvel.
1960 – Van 16 tot 20 juli : Bivak van de Landelijke Jeugd
Dat ging door op een prachtig gelegen hoeve te Eindhout nabij Veerle : “een schilderachtig stukje Kempenland waar bossen en zand overheersen. Welk jong meisjeshart zou niet verlangen naar een kamp als dit ?”…(“DB”, juni 1960)
In “De Band” nr.7 verscheen volgend verslag van Hilde Silverans : “Heimwee doet ons hart verlangen, naar het stukje Kempenland, waar we allen leerden smeden, d’onverbroken zusterband. Werkelijk, zo is het geweest : er werd een duurzame band gesmeed, maar vooraleer we u een en ander over ons kamp gaan vertellen, willen we toch eerst en vooral alle vriendelijke, goede mensen bedanken die zo vrijgevig en sympathiek zijn geweest en ons het kamp hebben mogelijk gemaakt. Dank voor de aardappelen en groenten die we met hele zakken en kassen mochten in ontvangst nemen, dank voor al de voedingswaren, voor het geleende keukengerei, enz., te veel om op te noemen, maar wat ons heel wat fijne dineetjes heeft bezorgd. Misschien kunnen we u een klein deeltje teruggeven, door een kijkje te geven op deze schone kampdagen ? Wel, hier gaan we dan…. Vrijdag wordt er een hele dag gereden en gesjouwd met kruiwagens en andere vervoermiddelen, met het gevolg dat het middenlokaal veranderd wordt in een warboel van kolen, patatten, suiker en zo meer. ’s Avonds wordt een camionette langs binnen en buiten bevracht en kan een eerste tocht naar Eindhout worden aangevat, onderweg overvallen door wolkbreuken en onweders, maar toch veilig aan wal geraakt.
ZATERDAG : Dag van vertrek. Om 2 uur staat ieder klaar met pakken en valiezen, maar wie zich niet laat zien : DE BUS. Er wordt opgebeld, wegen afgespeurd, maar geen bus te zien. ’t Wordt 3 u, 4 u, nog niks. Maar de Landelijke Jeugd geeft het niet op. Er wordt gezongen en gespeeld (doch af en toe geroepen ’t zijn toeren…). Eindelijk meldt men ons dat ons buske in pan ligt. 5u30 algemene opschudding : daar is ze !!! Opladen, instappen en dan richting Eindhout. Een uurtje later zitten we reeds in de bossen van de Kempen en weldra landen we aan op de gastvrije hoeve in de Rundershoek. Uitpakken, strozakken vullen, eten, formatie en bed in. Het duurt wel een tijdje eer bij iedereen de slaap komt aankloppen en er moet nog eens met pillampen gelicht worden. Dan daalt de nacht en ook de stilte over de schuur.
ZONDAG : Hijs de Vlag bij zonnig dag : T R O U W ! De madeliefjes worden in twee vendels verdeeld : durvers en voortrekkers, die elke dag dapper zullen kampen voor de wimpel. De taken worden volbracht en ’s middags brengen de kooksters ons de lekkerste fritten die ge u kunt inbeelden. De dag is verder in beslag genomen door ontdekkingstochten, in ’t bijzonder een wandeltocht naar het Albertkanaal. Van hoog op de brug hebben we een prachtig zicht op de typische Kempische omgeving. MAANDAG : Buiten afwas en patattenjas brengen we in de voormiddag een bezoekje aan E.H. Driesen, gewezen onderpastoor van Leest, nu pastoor te Eindhout. Na de rust wordt een brief naar huis gestuurd en de spellendoos bovengehaald. Een uurtje later staan de vendels opgesteld, klaar voor bosspelen.
Vervolgt.
Foto’s :
-Hijs de vlag…
-Boven : Els Vloeberghen, Maria Jansen(s), Eveline Van de Poel, Rina Spoelders, Victoire De Borger. Onder : Maria Lauwens, Annie Bradt en Micheline Van den Heuvel.
-De Turnhoutenaar Adalbert Hendrik Driesen (°Turnhout 30/3/1899, +Antwerpen 6/5/1970) was van 1942 tot 1947 onderpastoor te Leest. Hij werd in 1947 onderpastoor te Eindhout waar hij in 1954 pastoor werd.
