Wijzigingen – Aanvullingen

Louis “Wikkes” De Croes.

Louis “Wikkes Croes” De Croes was te Leest geboren op 27 november 1911. Hij was erelid van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia vanaf 1930 en bleef dat tot het einde van zijn leven.
Van 1946 tot 1982 was hij vaandeldrager van de “Blekken-fanfare”.
Wikkes was ook oud-krijgsgevangene 1940-45 en bestuurslid van de N.S.B.
Hij overleed te Leest op 9 november 1982.
Louis en Emmerence lieten twee kinderen na : Magda en Jean.

In memoriam VAANDRIG LOUIS DE CROES

Toespraak van S.Gobien in naam van St.-Cecilia bij het afscheid in de kerk :

“Vandaag brengt de Kon.Fanfare St.-Cecilia Mechelen-Leest haar vaandrig naar zijn laatste rustplaats. Deze man, deze mens die ruim 35 jaar voor de fanfare heeft opgestapt en voor het korps de weg baande op het platteland en in de steden, in onze eigen gemeente, in het ganse Vlaamse land en zelfs buiten onze landsgrenzen, is niet meer !
Vooraan stapte hij wanneer de fanfare deelnam aan feestelijke optochten en ook wanneer er iemand van zijn kameraden naar zijn laatste rustplaats werd geleid. Ontelbare keren heeft hij ons voorgegaan ! De ene keer was het vaandel feestelijk versierd, de andere keer was er een rouwsluier aan vastgeknoopt. De ene keer liep onze vaandrig met het hoofd fier geheven en het vaandel wapperend als een teken van levensvreugde, de andere keer met het hoofd neergeslagen en denkend aan een vriend die was heengegaan ! 
Vandaag bevond deze vaandrig zich waarschijnlijk voor de eerste maal achter de fanfare en deze keer maakte het muziekkorps de weg vrij om hem naar zijn laatste rustplaats te begeleiden. Zoals de natuur troosteloos naar zijn winterslaap slentert, zo is ook Louis met stille trom van ons heengegaan. Bloemblaadjes en de bladeren van de bomen beginnen in de nazomer van kleur te veranderen omdat ze zich gaan voorbereiden op hun naderend einde. En dan komt eens de dag dat de herfstwind, ofwel een briesje ofwel een storm, hen losrukt. Zo is het ook met Louis gegaan. In de nazomer begonnen de tekenen van zijn ziekte te verschijnen. Stilaan verdwenen zijn krachten tot hij dan op 9 november een punt zette achter zijn welgevuld aards bestaan. Beste vriend Louis, de muzikanten en de ereleden van onze vereniging zijn hier aanwezig om U een laatste hulde te brengen.
Op ieder ogenblik, in om het even welke omstandigheden mocht onze vereniging beroep doen op uw daadwerkelijke hulp ! U verlangde hiervoor geen lofwoorden ! U volbracht uw taak in alle eenvoud. Vooral de muzikanten zullen u missen niet alleen als vaandrig maar vooral ook als aandachtig luisteraar die wekelijks naar de repetities kwam en urenlang kon zitten toekijken en luisteren. U bent een van de weinigen die stap voor stap de muzikale kwaliteitsverbetering van onze vereniging heeft meegemaakt. U zag en hoorde van week tot week hoe het groeide en bloeide. Die bloei en dat succes waaraan door iedereen werd meegewerkt, waarvoor door elkeen ondenkbare offers werden gebracht, waren uw mooiste herinnering en uw grootste voldoening. U was er trots op erelid en vaandrig van de Kon. Fanfare St.-Cecilia te zijn.
Duurbare familie, beste vrienden, uit erkentelijkheid voor datgene wat onze vriend Louis voor onze vereniging heeft gedaan zal het vaandel dat door hem zo dikwijls letterlijk en figuurlijk hoog werd gehouden, voor hem als afscheid neerbuigen en terwijl zullen wij allen samen nog enkele ogenblikken in alle stilte aan Louis denken. Wij zijn er van overtuigd dat we met dit gebaar onze dank en eerbied uitdrukken, veel beter dan met miljoenen woorden, die we toch niet kunnen vinden.
Beste vriend Louis, Er is voor alles en iedereen een tijd van komen en gaan, ook voor ons die hier vandaag aanwezig zijn. Eens zullen we terug samen zijn. Ondertussen zullen we proberen verder te doen zoals U het zou gewenst hebben : met vriendelijkheid, met eenvoud, met eendracht, met solidariteit en met muziek. Vaarwel, Vaandeldrager van “St.-Cecilia” Leest ! Vaarwel, Beste Vriend Louis ! Rust zacht in vrede ! (“Leest in Feest”, Stan Gobien. Blz. 230)

“Wat is onze droefheid in vergelijking met het ontzaglijk leed van uw echtgenote en familieleden. Voor hen is uw heengaan een onherstelbaar verlies. U heeft steeds gezorgd voor uw gezin, niet alleen op materieel gebied ! De sfeer die u in uw gezin bracht, straalde uit over uw woonbuurt en verder ook in onze fanfare.” (De Band – november 1982)

Foto’s :  
-Louis De Croes in 1916 met zijn moeder Maria Van der Auwera. Deze foto werd naar het front gestuurd, naar vader Jaak, een vuurkruiser van de Eerste Wereldoorlog.
-Met zijn vriend Sooi Beullens, een telg van het Hof ten Broecke.
-In zijn pak van vaandeldrager van de koninklijke fanfare Sint-Cecilia.
-Louis aan de kop van de fanfare, tijdens de uitvoering van zijn functie.
-Zijn doodsprentje.