Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
07-06-2005
Mijn vriend verzamelt spreuken !!!
Als het regent, leest hij boeken. Als het niet regent ook. Mijn vriend is een belezen man. Ook citaten en spreuken zijn aan hem besteed. Hij noteert die en gebruikt die te pas en te onpas. Ik heb er enkele mogen lenen. Hij beweert dat deze van hem komen. Ik heb zo mijn twijfels. Hier komen ze: - Vrouwen zijn gek op zwijgende mannen. Ze denken dat die luisteren. - De grootste verdienste van sommige mensen is hun vrouw. - De beste tijd om gazongras te zaaien, is onmiddellijk nadat je vrouw het gezegd heeft. - Veel mannen zouden graag gehuwd zijn maar geen 24 uur per dag. - Er zijn meer mannen dan vrouwen in het gekkenhuis, wat bewijst wie wie gek maakt. - Een gentleman is iemand die de deur openhoudt als zijn vrouw de vuilbak buitenzet. - Er zijn mensen die uitgerekend op de mooiste dag van hun leven in het huwelijk treden. - Mannen dragen een stropdas omdat dat er minder idioot uitziet als een leiband. ....Ge moet er maar opkomen hé.
Een vriend van mij, eentje van het zorgzame type, is sinds enkele maanden lid geworden bij de plaatselijke gepensioneerdenbond. Hij kreeg daar direkt een hoogst belangrijke functie. Die van wijkmeester. Die baan houdt in dat hij bij een twintigtal leden maandelijks het ledenblaadje gaat ronddragen, lidgeld moet ophalen, ledenfeesten en groepsreizen gaat aankondigen en hen op de hoogte brengt van sterfgevallen van andere gepensioneerden. De meeste van zijn klanten zijn weduwevrouwtjes. Hij heeft ze in alle soorten: schone en minder schone, struise en minder struise, jonge en minder jonge. Zijn job heeft hij met vallen en opstaan moeten leren. Zijn klanten, de weduwevrouwtjes dus, hebben hem de weg gewezen. .....'t Was beter dan hij in de voornoen langs kwam, 't was beter dat hij het ledenboekske persoonlijk kwam overhandigen. 't Heeft een paar maanden geduurd voor mijne vriend begon te snappen wat de bedoeling was. Als hij nu 's morgens met zijn boekskes langskomt zitten zijn vrouwen mooi opgedirkt op de sofa, hun nachtjapon mooi gedrapeerd over hun benen en de split keurig opengeplooid over de knieen. En altijd verse koffie op de leuvense stoof. Mijne vriend heeft het getroffen in zijne nieuwe job. Hij heeft zelfs zijn persoonlijke coiffeuse de opdracht gegeven om hem een ietwat wilder kapsel aan te meten en zijn polohemdje hangt voortaan boven op zijn broek in plaats van d'r in.
Als ik in mijne "gouden tijd" op het - privé- bedrijf waar ik werkte, openbaar een collega van een ander bedrijf uitmaakte voor een "onnozel manneke"dan moest ik 's middags bij den baas komen, kreeg verschrikkelijk naar mijn voeten, mijne C4 en mocht ik 's anderendaags het heir der werklozen vervoegen. Zoniet in het Koninkrijk België: Premier Balkenende van het naburig koninkrijk een 'Harry Potter' noemen!!! Karel, Karel,.. zo'n dingen moet ge denken.Het typeert wel het olifantengedrag van exellentie De Gucht.
Vrienden van mij hadden kennis aan chique volk...het was familie van tante Petje de "Sint Nicolas". Het oudste prentje is van 19 juli 1874. (klik op de foto)
Een vriend van mij bezorgde mij bijgaande foto met bijpassende tekst. "De zakkenwijven" aan het werk op een schip in de Antwerpse haven. Ze moesten op de boten de zakken controleren en onmiddellijk dichtnaaien als er ergens een gat was. De vrouwen hadden allemaal een groot mes op zak om zich de opdringerige matrozen, die soms maanden geen vrouw gezien hadden, van het lijf te houden.
Afgelopen zondag organiseerde het asielcentrum van Arendonk in samenwerking met Oxfam-Wereldwinkels een opendeurdag met brunch. Het was de vierde opendeurdag van het opvangcentrum in Arendonk.Na een moeilijke start begin 2001 ging het centrum definitief open op 10 september 2001. Eén dag "before" Ground Zero in New York.Het Centrum is na vier jaar volledig geintegreerd en geaccepteerd in Arendonk en omstreken. We zien nu op de Arendonkse markt ietske meer zwarte, geel en rooi mannekes, maar 't zijn schoon mannekes. Het weer, de sfeer, het buurten met vrienden, het rondkijken en de Ama's (alleenstaande minderjarige asielzoekers), het pinten pakken; alles was goed aan de opendeurdag.
Alleen over de brunch, de kwaliteit en de zin ervan op een opendeurdag gaan we hier niet zeuren, dus ook maar niet praten.
Laat het ons daar dus maar bij houden en terug overgaan tot de orde van de dag.!!!!Op naar nummerke 5.
Aan vrienden van mij vraag ik wel eens: "Wat is het verschil tussen een hollander in Vlaanderen en een asielzoeker.?" D'r is er steevast ene die dan antwoordt: "Den hollander is naar hier gevlucht omdat hij teveel centen heeft, en de asielzoeker is gaan lopen omdat hij geen centen had."
Met wie van de twee moet ge nu eigenlijk de meeste compassie hebben?
Vrienden van mij zijn terug van een citytrip naar Rome. Op tijd, zoals voorzien. Hun reputatie kennende werden er zelfs weddenschappen afgesloten over hoelang ze door de Romeinse carabinieri zouden vastgehouden worden voor obsceniteiten aan de Trevifontein, het Collosseum of aan de boorden van de Tiber. Niks van dit alles. Ze spendeerden hun tijd met bezoeken aan de "Villa Borghese", het "Forum Romano" en de "Spaanse trappen"....En aan souvenirtjes inkopen. De vrienden kennen mijn bewondering voor de overleden paus Johannes Paulus II en de koopmanszin van mijn kleinkinderen en hun voorliefde voor rommelmarkten. Gisterenavond heb ik mijn vrienden in audientie ontvangen en alle meegebrachte attributen laten overhandigen. Zo hebben zij een ingekaderde pentekening Van Karol Woijtila op de kop kunnen tikken, overlijdensprentjes en een voorbarige kalender van de overleden paus voor het jaar 2006. Maar wat me het meeste plezierde was de originele "l'Osservatore Romano" van zondag 3 april waarin het overlijden van de paus werd bekendgemaakt.Als kers op de taart hadden zij ookde avondeditie bij van 20 april, de dag dat de nieuwe paus werd verkozen. Met daarin zelfs foto's van het rokend schouwke en al. Een echt collector's item. Ge ziet mijn week kan niet meer stuk
Voor zijn eerste Communie mocht mijn kleinzoon een dagje naar het Dolfinarium in Brugge. Hij is zot van beestjes en diertjes...Dus het was een hoogdag !!! (klik op de foto)
In vrij korte tijd ben ik drie keer in nauw contact gekomen met de palliatieve diensten van een ziekenhuis. De ene keer voor iemand die er vier weken heeft verbleven, een andere keer voor iemand - mijn moeder - die er maar één nachtje heeft kunnen rusten en de derde keer voor iemand die er 1 week was. Een mens kan op verschillende manieren sterven. En veelal heeft men dat zelfs niet eens in eigen handen. Maar wie op een palliatieve dienst afscheid mag nemen van het leven is een bofkont. Omringt met de best mogelijke zorgen, in zo'n rustige en zachte omgeving. Afscheid kunnen nemen van de mensen die men graag ziet en die nu achter moeten blijven.De mensen die er werken - personeel is in deze context een vies woord-,dokters, verpleegsters, vrij willigers, allen zijn zo .....hoe moet ik dat zeggen...zo menselijk !!!
Hebt U ook de Ronde van België voor wielrenners gevolgd? Vier dagen aan stuk fietsen een dikke honderd coureurs over de wegen van Belgenland. Veel heeft dat niet te betekenen. Leuk voor de neringdoenerij aan het vertrek en de aankomst, en meegenomen voor een paar cafés onderweg die wat pinten verkopen. En Michel Wuyts, wielerjournalist, lult zich een punthoofd om de ronde te waarderen en aan te prijzen als het ultieme in de wielersport. Het staat buiten discussie dat die 100 coureurs allemaal brave jongens zijn die hun best doen en hard op hun pedalen stampen, maar schat de ronde op zijn waarde. Het is per slot van rekening een veredelde kermiskoers die vier dagen duurt. Leuk voor de mensen waar de koers passeert, maar daar stopt het. Of kennen jullie soms: Op 3:Linas Balciunas, Op 4: Laurens ten Dam, Op 6: Fabian Pecharroman, Op 7: Maxim Rudenko, Op 8: Wouter Van Mechelen, Op 9: Denys Kostyuk Die staan wel bij de eerste 10 in het algemeen klassement. De Wuyts probeert om een legkieken de pluimen van een pauw aan te praten.
Als er in Amerika een filmacteur (Arnold Schwarzenegger) gouverneur van California wordt dan wordt hier honend gelachen : " Raar volkske die Amerikanen."
Als er hier een cafébaas gouverneur van Limburg wordt dan vindt iedereen dat maar heel normaal... Awel ik niet. Mijne vriend zal weeral zeggen: "Ja maar, das nie hetzelfde !!!". Allée joeng.
Alles goed? Twee vrienden van mij gaan elke week twee keer fietsen. Beiden hebben daarvoor verschillende beweegredenen. De ene omdat hij dan van huis is, de andere omdat hij niet graag in zijnen hof werkt. De twee geven fietsles aan asielzoekers. Iedere dinsdag en donderdag vertrekken zij tesamen met enkele nieuw aangekomen vluchtelingen vanuit het asielcentrum voor een toer door Arendonk. Afhankelijk van hun gasten bezoeken ze dan de gemeenteschool, een kerk, het zwembad, het gemeentehuis, de bibliotheek, de Aldi, een cafeetje.... De twee vrienden proberen hun nieuw maten ook Vlaams te leren. "Schol" of "een pintje drinken" en "alles goed ?" zijn standaard- uitdrukkingen. Als ze een asielzoeker tegenkomen vragen ze steevast: "alles goed?" en na een kleine week roepen die mannen, of het nu witte of zwarte, geel of rooi zijn, of het mannekens of vrouwkes zijn, of het nu morgen, middag of avond is "Alles goed". Gelijk wij goeie morgen, goeie middag, goeie avond, ...Alles goed? "Alles goed" is een standaarduitdrukking geworden hier in het asielcentrum.
Als ge dus in Brussel of in Antwerpen van de overkant van de straat ineens iemand hoort roepen: "alles goed" dan weet ge dat hij in Arendonk heeft leren velorijden.
Tijdens een fietsweekend rond de kanten van Veurne kwamen we voorbij het militair kerkhof van Steenkerke. Daar vonden we het graf van mijn grootoom: Gesneuveld aan "den Yzer" in 1918. Felix De Bie 31 jaar is hij geworden.
Mijn vriend - die in een zatte bui zichzelf weleens "God" durft noemen - is een overtuigd biologisch agrariër. Hij is tevens overtuigd dat legumen afkomstig van een kar of uit een buurtwinkel ondergespoten of bewerkt zijn met alle denkbare pesticiden. Hij composteert zelf, spaart de uitwerpselen van zijn ganzen, van zijn kippen en van zijn ezel, en als er per hoge uitzondering een van zijn legkiekens de pijp uit gaat, graaft hij dat eigenhandig in de grond op de plaats waar volgend jaar zijne prei groot moet worden. Vanaf het ogenblik dat het eerste onkruid opschiet neemt hij de spade ter hand, zoekt een onnozele ziel, geeft hem de schup en laat die zijne hof omspaaien. Kwestie van zelf hernias voor te blijven. Het zaaigoed - wortelkes, prei, tomaten, radijskes, spinazie...- gaat dan vakkundig de grond in en een grote "genoegdoening" maakt zich van mijn vriend meester als de eerste sprietjes hun koppeke boven aarde steken. Waarlijk dan is "God" daar. Zoals een duivenmelker op zijn prijsduif uit Quivrain zit te wachten, zo gaat mijn vriend om het anderhalf uur naar de vorderingen van zijne salade kijken. Waarlijk hij voelt zich een God.!!!! En alles zonder chemisch gedoe. En alles groeit en bloeit in pure pracht. Geruchten doen de ronde dat hij zelfs ondergrondse wegwijzerkes plaatst om de woelmuizen van zijn peekes weg te houden.... Maar dat zijn geruchten. En dan komt de productie op gang. Als men in de supermarkten en gespecialiseerde groentenwinkels met salade naar Uwe kop gooit, als de aardbeien in de solden zijn en de bloemkolen elkaar in de rekken verdringen, begint mijne vriend ook te oogsten: Hij moet dan drie weken aan een stuk salaad eten, krijgt 's morgens en 's middags spinazie bij zijne boterham, en de bloemkolen die komen zijn oren uit. Gelukkig heeft hij een paar goei vrienden die hem kostenloos van zijn overproductie afhelpen. Waarvoor dank.
Vijftien jaar geleden was ik een vriend van die van hiernaast en ook een uitermate populaire cafébaas van een jongerenkroeg, kom ik nu ook in aanmerking om straks gouverneur van Antwerpen te worden ?.