De beste van de 3 charels.

Iedere parochie heeft zo wel zijn charels. Ge kent ze wel van de uitspraak: "...Gij bent me toch ne charel.!!!"  Zelfs in Bagdad hadden ze er ene. Onze "hartelijke volksgemeenschap"  telt er zelfs drie.  
Ene ervan is momenteel op persoonlijke missie naar de zonovergoten stranden van Phuket alwaar hij een keverbakkerij uit de grond probeert te stampen  en deze bezigheid koppelt aan de geneugtes die thaise schonen aan vreemde charels aanbieden...
Over de tweede wil ik het vandaag niet hebben, wegens te onbelangrijk en te chagrijnig.



De derde charel komt tweemaal per jaar aankloppen  op alle voordeuren van ons lieflijk en fijn dorpje. Hij is dan voorzien van twee plastiek zakken en een stukske papier. In de ene zak zitten  loterijbriefjes, in de andere zak het wisselgeld en de dagontvangsten en het stukske papier dient om de huisnummers op te schrijven van diegenen die niet thuis zijn of doen alsof ze niet thuis zijn.
In het voorjaar leurt de charel met lotjes van "ziekenzorg" en ergens half augustus begint hij zijn toer met biljetjes van de plaatselijke "vlaamse kermis". 
Op een manier waarop zelfs de meest doorwinterte Jehova-getuige jaloers zou zijn weet Charel door uw voordeur binnen te glippen, een pak lotjes in de aanslag. Hij informeert uitgebreid naar de geestelijke en fysieke toestand van het huishouden, verteld een overjaarse -liefst aangebrande - mop en begint dan vakkundig zijn koopwaar aan te prijzen.
Niettegenstaande het een wijdverspreid geheim is dat de prijzenkast van de plaatselijke "vlaamse kermis" op geen enkele manier in verhouding staat tot de kostprijs van de loten lukt het de Charel  ieder jaar opnieuw om enkele honderden euro's in de clubkas te krijgen.
Huizen waar mevrouw of mijnheer uit werken zijn of achter de gordijnen kruipen worden genoteerd in zijn persoonlijke administratie en worden gegarandeerd een van de volgende dagen terug bezocht, liefst tijdens het avondeten, kwestie van zeker te zijn van enige menselijke activiteit in het geviseerde huis.
De heren van de organiserende clubs -bij ons de gasten van de plaatselijke vlaamse kermis - hebben met de Charel zelf het groot lot gewonnen: Lotjes verkopen is het levensdoel geworden van de Charel. Die activiteit gekoppeld aan de oprechte aandacht die hij besteed aan zijn medeburgers maken van hem - zjust is zjust -  een chique kerel.
                       
Nu ik het zo bedenk: de Charel van de lotjes gaat rapper zijne hemel verdiend hebben dan die twee ander samen: dat zijn pas echte charels maar daarover gaan we het op een andere keer hebben.!!!

15-03-2007, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Averechts advies...

Tot 1 maart ll. kon de brave Arendonkse burger bezwaar indienen tegen de voorgenomen afbraak van het pittoreske wipbruggeske over het kanaal Dessel-Schoten. (zie art. dd. 03/03/'07). De bezwaren kwamen van tientallen burgers, van organisaties en verenigingen van diverse pluimage en zelfs van politieke partijen. Iedereen vond het onzinnig om het bestaand bruggeske te vervangen door een steile en smalle constructie.
Alleen het gemeentebestuur had nog geen beslissing genomen. Nu dus wel: de bestuursmeerderheid van de kattelieken en de socialisten adviseren en pleiten voor de afbraak van het bruggeske en de plaatsing van een grote hoge brug. Tegen het gezond verstand van praktisch heel de Arendonkse en omliggende bevolking in, vinden de partijbonzen van de beide partijen  een hoge brug zeer wenselijk en wel omwille van de "verkeersdoorstroming" en de "kostprijs van de brugdraaier die dan maar aan den dop moet".  Tegelijkertijd zegt de goeroe van de ene partij: "...de nieuwe  brug is niet veilig voor fietsers, ze moet een stuk breder" terwijl de president-fondateur van de andere partij dan weer zegt: "...die nieuwe brug is veel te steil....". Keurt ze dan af hé mannen.!!!

Kijkt, nu kan een gemeentebestuur een totaal andere kijk hebben op de situatie dan het "gewone plebs in de plaatselijke kroegen en café's", (...een langetermijnvisie zeg maar, al is't dat maar om te lachen.) maar ze mogen niet liegen tegen hun kiespubliek: nog geen half jaar geleden, net voor de gemeenteraadsverkiezingen, zegt een partaaileider (bij Jeanne Trul op 't terras ) vrank en vrij dat een nieuwe brug er moet komen voor een achterliggende multinaltional gespecialiseerd in plastiek. Het is natuurlijk het volste recht van die multi om ervoor te zorgen dat haar werkvolk niet staat te lamzakken voor een opgehaalde brug en zodoende te laat zal komen. Maar de argumenten van de Arendonkse bestuursmeerderheid zijn drogredenen: Dagelijks passeren er gemiddeld een 10tal vrachtschepen  en het gemiddeld oponthoud voor het doorgaand verkeer bedraagt 3 minuten en 30 seconden per schip: allebei zelf geteld en gemeten. Dat zijn de cijfers. Waarom zegt het gemeentebestuur niet vlakaf waar het hem om gaat? Dat zou getuigen van politieke moed en openheid naar haar burgers toe. Maar wat wil een mens: als minstens één kwart van de raadsleden van die meerderheid - rechtstreeks of onrechtstreeks -in nauw contact staat met de personeels- en loonlijsten van de bewuste multi dan zijn bezwaren en argumenten voortkomend uit gezond verstand van nul en generlei waarde.  

De bouw van een nieuwe brug is een princiepskwestie geworden en de uiteindelijke verliezers zijn nu al gekend: de wandelaars, fietsers en andere weggebruikers die straks op gevaar van een hartinfarct tegen een hoge brug mogen opkruien. 't Zal die mannen in 't gemeentehuis een rotzorg wezen. "...'t kapitaal en de vooruitgang mag zijn slachtoffers hebben". In Afghanistan en Irak heet dat "collateral damage", sneuvelen voor het groot gelijk van anderen.

14-03-2007, 22:09 geschreven door J.Rekel  

12-03-2007, 00:00 geschreven door J.Rekel