De Hooge Maay in 't klein.
Vrienden van mij hebben al sinds mensenheugnis een gezamelijke mesthoop. Eigenlijk is het een hoop waar iedereen van de buurt zijn grasafval, het haagsnoeisel en wat losse takken achterlaat. Eerder een composthoop eigenlijk. Plaatselijke paardenboeren deponeren er hun mestoverschotten. Dat gebeurt dus al sinds mensenheugnis en tot ieders tevredenheid. Enkele keren per jaar komen de plaatselijkse tuinders een deel van de paardenstront ophalen en de rest wordt zo nu en dan eens opgestookt. Ik weet wel: mijn groen vrienden zien dit met pijn in het hart gebeuren en promoten de groencontainer. Alleen...een uit de kluiten gewassen pony doet zo'n groencontainer in één dag vol.
          
De mini-compost-mesthoop ligt naast een gemeentelijk zandpad dat nergens naar leidt. Er staan massa's brandnetels en braambessenstruiken op. Allé ge kent dat: een stukske zandweg langs een vervallen legerbasis waar buiten een kruiwagen en een verloren gereden mountainbyker geen kat meer komt.

Nu hebben mijn vrienden een nieuwe buur gekregen. Een beetje een secuur type met een eigen composthoop en zonder paarden. Niettegenstaande zijn achterdeur op 250 meter van de grote hoop ligt, er twee weien en een rij kastanjebomen tussenliggen, is het gemeenschappelijk bezit van mijn vrienden een doorn in zijn oog. Dus "de hoop" moet weg. De nieuwe buur heeft bij de plaatselijke politiebond zijn beklag gemaakt en nu moeten de wijkagenten proberen om de sluikstorters op heterdaad te betrappen en te verbaliseren.

..De nieuwe buur heeft gelijk. Althans volgens de wet heeft hij gelijk. Wat hij echter vergeet is dat de goede relatie die de wijkagenten in al die jaren hebben opgebouwd met hun klanten naar de filistijnen gaat. "Oom agent" moet terug gaan pakken en straffen. Snapt ge nu hoe het komt dat onze maatschappij verzuurt.

09-10-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

08-10-2005, 12:55 geschreven door J.Rekel  

De Duitse basis.
Uit de artikeltjes van 3 en 13 september bleek al dat Arendonk een innige band heeft met dynamiet en munitie. Meer dan 80 jaar een dynamietfabriek en zo'n 40 jaar een munitieopslagplaats.
Toen in 1959 bekend raakte dat er in Arendonk een Duitse munitieopslagplaats zou komen - de Duitse basis zou het in de volksmond worden - stond niet iedereen in euforie te dansen. Vijftien jaar na de oorlog herinnerde iedereen zich nog zeer goed het drama dat zich had afgespeeld aan het douanekantoor in Arendonk. Op zo'n honderd meter van de hoofdingang van het Duitse munitiedepot werden in september '44 acht onschuldige burgers gefusilleerd.
...Toen in september '44 voor de Duitsers de "krieg" teneinde liep passeerden vele duitse soldaten in hun terugtocht de grens met Nederland in Arendonk. Onder hen ook vele SS-ers. Aan het douanekantoor op de grens was ook een café waar de passanten, douanen en gewone burgers hun pintje dronken. 't Was daar dat op de 4de september 1944 een groepje SS-ers stopten en er om drinken vroegen. Het verhaal gaat dat er op dat ogenblik van binnen in werd geroepen: "doet er begot vergif in."  Het ongeluk wilde dat er tussen de Duitsers ook een Vlaamse SS-er was, afkomstig van de kanten van Gent, die perfect het Arendonks verstond. Er werd geroepen, getrokken, een schot moet afgegaan zijn. In een korte razzia arresteerden de Duitse soldaten 8 aanwezige burgers, waaronder een vader met zijn twee zonen. Ze werden zonder pardon tegen een muur gezet en gefusilleerd. 
Nog geen 100 meter van de plaats van hun terechtstelling en waar een herdenkingsmonument staat zou de ingang komen voor de nieuw op te richten munitieopslagplaats en dan nog wel eentje van den Duits, de barbaarschen invaller.
De gemoederen geraakten bedaard, de opslagplaats is er gekomen, en het monumentje staat er nog: verweerd, geen kat die er nog naar omkijkt.

07-10-2005, 22:02 geschreven door J.Rekel  

                            
Werelddierendag.!!!
Ik heb de werelddierendag in alle stilte aan mij voorbij laten trekken. Buiten een paar goudvissen, een wild eekhoorntje en een verloren gelopen kikvors heb ik geen dieren. Ik heb ook niet zo'n behoefte aan dieren en er ook geen affectie mee. Ik kan perfect verder met mensen.
Dat wil niet zeggen dat ik met een boog rond mensen heenga die wel dieren hebben. Vrienden, zelfs familie van mij, hebben dieren en beestjes. Mijn kleinzoon spaart wandelende takken, een verre vriend heeft een gecastreerde ezel, een schoonbroer werkt tussendoor bij een varkensboer en nog een zwager heeft thuis aan de muur een opgezette everzwijnenkop hangen.
Waar het mij om gaat is dat tegenwoordig door heel veel mensen  meer aandacht wordt gegeven aan beesten dan aan mensen. En daar zullen goede en gefundeerde redenen voor zijn: hondjes en poesjes gewoon graag zien, een speelkameraadje, gezelschap in eenzame momenten, waken over de familieschatten, omwille van de vriendschap.... Dus ik snap het wel, maar aan mij is het niet besteed.
-Ieder jaar op vacantie aan de kust heeft één van de zes kleinkinderen per dag wel een hoop hondenpoep tussen de ribbeltjes van zijn schoenen hangen. (kan dat stinken !)
-Een vriendinneke van mij (nu 16 jaar) herstelt nog van de beten in haar gezicht, opgelopen 4 jaar geleden door een beet van een mechelse scheper.
-Een ander vriendin slaat de panische angst om het hart als ze aan de overzijde van de straat nog maar een hond ziet komen. (jeugdtrauma zeker.)
-De berner senner van mijn eigenste zoon springt iedere keer als hij me ziet vol blijdschap tegen mijn versgestreken overhemd. Opnieuw de wasmand in.
-Lang geleden ben ik eens op bezoek geweest bij een deurwaarder. Bij het naar buitengaan in mijn hielen gebeten door een soort pekinees. (twee trauma's ineens :de deurwaarder en de pekinees.)
-Een blauwe reiger die in het voorjaar al mijn goudvissen van de vijver plukte.
-Alle katten en kattinnen die me in de loop van de voorbije decennia schrammen hebben bezorgd, en slapeloze nachten.
...De rij is niet af, maar dit moet maar volstaan.

Daarom pleit ik voor begrip bij diegenen wiens hond of poes of kanarie niet op straat kakt, niet uithaalt naar andere wezens of de boel niet op stelten zet. Wilt U me alstublieft vergeven voor zoveel onbegrip van mijnentwege.... Nu ga ik mijn vissen eten geven.

             

06-10-2005, 20:36 geschreven door J.Rekel  

04-10-2005, 20:19 geschreven door J.Rekel  

03-10-2005, 22:22 geschreven door J.Rekel  

03-10-2005, 22:17 geschreven door J.Rekel  

03-10-2005, 22:13 geschreven door J.Rekel