De AC-ABVV heeft sinds 2003 een solidariteitsproject met de Union Syndical Obrera. Dit is de petroleumvakbond in Colombia,een van de weinige vakbonden die zich in een sectorale bond kon organiseren. Bijna alle andere vakbonden zijn slechts op bedrijfsvlak georganiseerd. Wij zijn in Colombia pm via een seminarie met de Uso secretarissen een nieuw project voor drie jaar uit te werken. Het wordt een start met hindernissen: omwille van de vele regen was het centrum waar we zouden verblijven onbereikbaar geworden. De wegen waren vorige week weggespoeld. Op het laatste ogenblik moest een nieuw centrum gevonden worden, moesten de vrijstellingen voor de deelnemers veranderd worden, vliegtuigtikketten veranderd worden. Een Colombiaanse deelnemer zucht: ja we zijn soms niet zo goed in het organiseren van één en ander.Het seminarie start met een paar uur vertraging en de deelnemers komen op verschillende tijdstippen aan. De zaal waar we vergaderen is ook speciaal: in een vakantiecentrum. In een open ruimte onder een strooien dak, waar bij andere gelegenheden gefeest wordt.Zondag is er op het nabijgelegen motocircuit een wedstrijd die tijdens ons seminarie duchtig voorbereid wordt: het is een beetje Francochamps midden onze vergaderingen.Moeilijke omstandigheden die door de werklust en de motivatie van de Colombiaanse deelnemers op de achtergrond verdwijnen. Het thema van het nieuwe project is gekend: hoe zullen we de arbeiders die in onderaanneming in de petrol werken syndicaal organiseren? De methode die we gebruiken om het project om te zetten in een practisch werkkader is het Project Cycle Management. Voor leken misschien een toverwoord, de Colombianen kennen de manier van werken en hebben die zelfs via de opleiding van hun vakbondskaders geintegreerd in hun vakbondswerk. Zo heeft de nieuwe leiding een strategisch plan voor de komende 10 jaar opgesteld als leidraad voor de syndicale uitbouw. De eerste dag werken we aan de elementen die de context van het project bepalen; de sterktes en zwakte van de vakbond, de basisdoelstellingen en de mogelijkheden die ze hebben. Het is in onze termen een beetje de missie, visie en middelen discussie, zij noemen dit "het plataforma de lucha" Bij de discussie over de zwakte van de vakbond is er veel kritiek op sommige afdelingen en op sommige vakbondssecretarissen.Het doet me terugdenken aan de vormingssessies " Rode oortjes" in de Algemene Centrale ABVV, dat werd tevens een signaal om de interne organisatie efficienter te maken. De tweede dag wordt de situatie van de arbeiders die in onderaanneming werken geanalyseerd. Eerst vanuit de ervaringen van de deelnemers, daarna in confrontatie met een enquete die ter voorbereiding van dit project georganiseerd werd. Dit onderzoek maakt een inventaris van het aantal werknemers in onderaanneming, welke jobs ze uitvoeren,welke discriminaties er zijn tegenover de arbeiders in vast dienstverband,welke problemen ze hebben... . Want in het bedrijf zie je letterlijk wat het statuut van de arbeiders is: de vaste arbeiders hebben bruine werkkledij, de arbeiders in onderaanneming groene arbeidskledij. Dit brengt de discussie bij het logo van Ecopetrol: een groene leguaan.Symbool van de toekomst van de Colombiaanse petroleumindustrie.De symboliek is duidelijk: een groene industrie met een arbeidsorganisatie waar een kleine kern van vaste arbeiders werkt, met een grote groep van arbeiders die tijdelijk zijn, in onderaanneming. De toekomst bestaat voor Ecopetrol uit flexibiliteit,uit onderaanneming en het flexibiliseren van de arbeidscontracten. Het project past perfect binnen de syndicale strategie en de timing van de volgende onderhandelingen. De huidige CAO loopt tot 2014: tijd om via het project de krachtsverhoudingen op te bouwen en de arbeiders in onderaanneming beter te organiseren. Want in de huidige CAO moest de vakbond toestaan dat de CAO niet volledig meer toepasbaar was op de arbeiders in onderaanneming en dat deze arbeiders veel rechten verloren. Het verloren terrein moet in 2014 opnieuw teruggewonnen worden. Het is dus zeer goed dat er systematisch en structureel nu reeds aan de opbouw van deze krachtsverhouding kan begonnen worden. De vraag is hoe ? Een aanwezig arbeider die in onderaanneming werkt vraagt meer vergaderingen in de gewesten voor de abeiders in de gewesten.De secretarissen reageren niet enthousiast op de vele bijkomende vergaderingen die zij op zich zien afkomen. Maar in de groep wordt dit natuurlijk niet openlijk gezegd.Toch volgt een lange lijst van mogelike activiteten met vorming, informatie en onderzoek en direct contact met de arbeiders in onderaanneming. Nu nog de centenkwestie: hoe veel kost wat? Wat kunnen we doen in drie jaar met een budget van 130.000 euro ? Na veel gecijfer en discussie komen we tot het opstarten van een tweedaagse vormingscyclus in de 18 gewesten minimum twee maal per jaar waardoor 1500 tijdelijke werknemers een vakbondscursus zouden volgen, onderzoek en inventaris van hun problemen met een aangepaste communicatie aan de doelgroep. Drie belangrijke pijlers die passen in het strategisch 10-jarenplan van de USO. Moe, maar tevreden zingen we de Internationale, want dit project is een concretisering van de Internationale solidariteit.
Een van de toeristische highlights is het bezoek aan Asklepieion in Kos. Een tempelcomplex dat gebouwd werd in de tijd van Hippocrates. Deze tempel was een plaats voor eer aan de geneeskunst en de god Askleios. Een beetje zoals de kerken er feitelijk vandaag nog uitzien: op het gelijkvloers iets met water en zuivering, op het eerste verdiep plaats om te offeren en te betalen, op het tweede verdiep de centrale plaats voor de eredienst en verblijf of slaapplaats.Zieken konden daar een dutje doen en hoopten dat ze in hun dromen beter zouden worden, geneesheren of priesters lieten een slang de zieken likken. Onze apotheken zijn nog steeds aan dergelijke slangen te herkennen. Op een steenworp van dit tempelcomplex kan je de tuin van Hippocrates bezoeken. De tekst van de website belooft een kruidentuin,waar kruiden te zien zijn die in de tijd van Hippocrates werden toegepast om zieken te genezen. Geleidelijk aan zullen vrijwilligers tde tuin beplanten en dit alles zal meegefinancierd worden door privésponsering van dokters. We zien een vervallen heuvel die pas twee jaar geleden werd geopend en vooral veel subsidies en centen moet gekost hebben. Sommige kruiden als thijm zijn nog herkenbaar, er staat vooral veel onkruid.Dit geheel is een mooi concept, dat door Europa en een internationale medische organisatie werd gefinancieerd.Vandaag zijn er niets eens de centen om iemand aan de ingang het inkomstgeld te ontvangen.Europa en Griekenland slagen er zelfs niet in om wat ze opgestart hebben, in stand te houden. Begrippen als duurzaamheid zijn blijkbaar in crisistijden vervangen door brute besparingen...
Een burgerlijk huwelijk is pas onlangs mogelijk: vroeger waren kerk en staat in Griekenland niet gescheiden. Een burgerlijk huwelijk wordt nog steeds als een administratieve formaliteit beschouwt. Echt huwen doe je voor de orthodoxe kerk. Daarbij bestaan verschillende mogelijkheden: van traditonneel tot modern,van mini tot maxi. Deze keuze is het resultaat van urenlang overleg tussen de families en of de bruid en de bruidegom. Een manier om discussies te mijden is terug te vallen op de oudere tradities en dan wordt de vorm en het volgen van alle voorschriften zeer belangrijk. Waarover hebben we het dan ? Over het aantal genodigden, de uitnodigingen, de keuze van de kerk, de keuze van de getuigen,de kleur van de bruidsjurk...ongelooflijk dat er zo veel beslissingen moeten genomen worden op zo een korte tijd en dat er zo veel voorbereiding aan te pas komt.Veel jongeren willen die discussie niet meer aangaan. Soms omdat ze de religieuze ritus niet meer belangrijk vinden,soms hebben ze ook de financiele mogelijkheden niet.Senior en zijn Griekse madam kozen voor een miniversie waarbij het ritueel voor 90% werd gevold. Sommige details uit de traditie werden weggelaten. Zoals het bezoek van de familie aan het huwelijksbed een paar dagen voor de trouw.Andere tradities werden dan wel gerespecteerd zoals het aanstellen an twee getuigen ( cubares) die niet tot de familie behoren. De plechtigheid schept een speciale band tussen de twee getuigen en het koppel. Zij moeten toezien op de relatie en bij problemen in de relatie een rol spelen.De huidige echtscheidingsbemiddelaars zijn de professionele en betaalde versie in Belgie. Na de plechtigheid is er een fotoshoot voor het kerkje. Daarna trekken we naar een restaurant met de 150 genodigden.Pittig detail: zwaluwen vliegen het restaurant in en uit. En dan het feestmaal; lekker en alles in overvloed. Het dansfeest barst los nog voor de hoofdschotel op tafel staat. Griekse reidansen en een live-orkest volgen tot 22 uur 30. De dag erop komt de familie nog napraten. Opnieuw wordt er gegeten en gedronken. Oude en vergeelde foto's halen vroegere herinneringen op.Stilaan tonen de bloemen de eerste tekenen van verval, stilaan is het feest aan het wegebben. Broer Nikos zegt dat de voortekenen en het weer goed waren: het huwelijk wordt een succes. Vader Vasilis droomt fier en tevreden over de mooie plechtigheid. Mama Irini blijft kussen en lachen. De zon kan rustig ondergaan vanavond in Kos
