Maputo werd ooit de riviera van Afrika genoemd. Het was de plaats waar goud en diamanten verscheept werden, wuivende palmbomen de schippers aanlokten naar stranden,danstenten en bars.Eifel zijn gebouw aan de botanische hof neer pootte, Pancho Guedez architecturaal kon experimenteren.Waar de stenen stad eindigde begon een rieten stad. De hoorn des overvloeds kwam door de Europese machtsstrijd tussen Groot-Brittanie en Frankrijk,waardoor Mozambique uiteindelijk een Portugese kolonie werd. Waarschijnlijk kon de arme Mozambikaan niet ergers overkomen: de dictatoriale Portugezen dachten alleen aan zichzelf, de bevolking kon zelfs geen graantje meepikken van die overvloedige rijkdom. De Anjerrevolutie maakte Mozambique in een klap onafhankelijk en bijna alle Portugezen trokken er vandoor. Frelimo,net aan zijn opmars in het noorden begonnen, moest zonder veel bestuurservaring beroep doen op Cuba en Rusland toen de USA feestelijk bedankte om ook maar enige hulp te geven. De straatnamen in Maputo getuigen vandaag nog over die periode met Karl Marx, Lenin en de kepi's op de hoofden van de politie die regelrecht in de toenmalige DDR gegoten lijken. Na 35 jaar onafhankelijkheid rijzen in de straten van Maputo veel nieuwe commerciele centra en hotels op, de Chinezen bouwen ook hier aan een nieuw imperium.Take away noemt dit. Maputo vertelt zij verhaal zonder groot enthousiasme, stadsplanning lijkt uit het woordenboek geschrapt. Overleven is belangrijk geworden. Vrouwen zitten een paar tomaten te verkopen op de stoep. Bijna alle putdeksels voor de straatriolering werden gejat om te dienen als grilijzers voor de bbq. Tja als de staat alles mag privatiseren,waarom zouden de burgers het voorbeeld niet volgen.Er patrouilleren dan ook veel militairen door de straten van Maputo. Op de grote muur aan de zee staat eenzaam een uitspraak van de charismatische Samora Machel; "' Macht om te regeren kan zelfs de sterkste mens corrupt maken. Laat ons bescheiden leven en het verwerven van gunsten en eigendommen via de staat niet als rechtmatig beschouwen'.
Ik begin aan de mentale voorbereiding van een week inleefreis naar Mozambique. Tijdens die week zullen wij de FOS-projecten in Mozambique bezoeken en nagaan of de investeringen van het Petroleumfonds de juiste en correcte keuzes waren en in de toekomst kunnen verder gezet worden. Mozambique lijkt wel de plaats waar alle problemen die een bevolking kunnen teisteren verzameld zijn. De geschiedenis van Mozambique verloopt via de Portugese kolonisatie, over de bevrijdingstrijd van het Frelimo, de burgeroorlog met de door het CIA opgerichte Rename, de neokolonisatiatie door het IMF over verkiezingen, het "vliegtuig-ongeluk" van Samora Machel, naar de huidige politiek stabiele situatie. Mozambique is totaal afhankelijk van buitenlandse hulp wil het zijn bevolking voldoende eten kunnen geven. Het rijtje van problemen kan niet op: éen van de allerarmste landen ter wereld, één van de landen waar HIV-Aids 15% van de bevolking treft, éen van de landen met veel analfabetisme. De inleefreis wil in het programma alvast aan de deelnemers een duidelijk beeld van de problemen geven en hoe er aan die problemen gewerkt wordt. Zo bezoeken we een school waar vooral wezen van de overleden HIV-Aidsouders een opleiding krijgen om de landbouwtechnieken onder de knie te krijgen. Die school krijgt via het fonds van de petroleumsector electriciteit met zonnepanelen en water voor irrigatie en consumptie. Iedere dag kan je meer lezen over onze ervaringen in Mozambique.
Het product dat Colombia een positief imago geeft is de allerheerlijkste koffie. Op zich een verhaal van bevrijding en strijd. De huidige kleine boeren vochten zich in het verleden vrij van slavernij en konden het koffiemonopolie van de grote herenboeren doorbreken. Zij verwierven het recht om op kleine stukken grond die niet bewerkt werden, zelf koffie te kweken.Ik leerde van hen hoe de koffie nog steeds met de hand wordt geplukt, gewassen en gesorteerd volgens de kwaliteit, gedroogd en verpakt. Op de finca in Viota organiseert Fensuagro opleidingen voor de boeren om de ecologische aanpak van de boeren te verbeteren. Dit gaat van het aanmaken van eigen mest- en sproeistoffen tot het diversifieren van de gewassen.Om het inkomen van de boeren te verhogen wordt rechtstreeks verkocht aan de consument via het organiseren van boerenmarkten. Want er heerst nog veel armoede zo wel op het platteland als in de stad. In Bogota zijn er op 8,5 miljoen inwoners 439929 mensen die in armoede leven, waarvan 62739 personen in diepe miserie.Op het platteland heeft 63% geen werk. De Spaanse kolonisten bouwden grote vierkante steden om via deze steden de inboorlingen beter te kunnen controleren. De vlucht naar de stad neemt in Colombia ongelooflijk toe, slechts 15 % van de bevolking woont nog op het platteland. Alfonso wandelt met ons mee in Viota. Hij verblijft tijdelijk op de finca omdat hij van zijn land werd weggepest door paramilitairen.Op zijn grond werd gas gevonden. Daarom moest hij weg.Daarom loopt hij hier wat doelloos rond, in afwachting dat hij naar zijn stukje grond terug kan gaan.In afwachting dat hij opnieuw ongestoord koffie kan kweken...
Maputo werd ooit de riviera van Afrika genoemd. Het was de plaats waar goud en diamanten verscheept werden, wuivende palmbomen de schippers aanlokten naar stranden,danstenten en bars.Eifel zijn gebouw aan de botanische hof neer pootte, Pancho Guedez architecturaal kon experimenteren.Waar de stenen stad eindigde begon een rieten stad.
