“Het door Bornem gelanceerde bericht over de transfer van de Zaïreese spits Gemele Lofombo zette in Leestse voetbalmiddens nogal wat kwaad bloed.
Bij de geciteerde bevorderingsploeg VV verdacht men er voorzitter Gust Emmerechts van op eigen houtje te hebben gehandeld en bij tweede provincialer SK Leest was vooral sponsor Boghemans, door wiens toedoen deze transfer tot stand kwam, in zijn wiek geschoten door deze naamvergissing. Lofombo speelt volgend seizoen wel degelijk bij het gepromoveerde S.K. Leest.”
1987 – Vrijdag 26 juni : Gastoptreden van de K.F.St.-Cecilia te Hofstade
Die dag organiseerde de harmonie ‘De Ware Vrienden’ uit Hofstade haar jaarlijkse boerenkermis die doorging op de hoeve van Rik Van Roost. De fanfare uit Leest verzorgde er een gastoptreden. (“Toeters en Trompetten”, jg 7, nr.2)
1987 – 27 en 28 juni : Schoolfeest Stedelijke Basisschool Leest
Bijna al sport wat de klok sloeg op dit jaarlijkse schoolfeest dat georganiseerd was door de S.B.S en de Vriendenkring van deze school.
Zowel zaterdag als zondag werd er gevoetbald. Er was een toernooi voor de leerlingen van de eerste tot de derde klas, verder voor gelegenheidsploegen heren en dames en voor gemengde ploegen. Ook nog een tornooi voor de leerlingen van het vierde tot het zesde leerjaar.
Bij de gelegenheidsploegen schreven o.a. in : KWB Leest, FC Haast en Spoed, Supportersclub SK Leest, D.H.’82, Young Boys Leest, Toeterboys, de Wijkduivels en de winnaars van vorig jaar FC Heide.
Inzet van de toernooien waren bekers geschonken door burgemeester Joris en de schepenen Verlinden en Demeester.
Naast het voetbal stond er ook nog een gymkana en volksdans op het programma. Zondagnamiddag werd er een half uurtje uitgetrokken voor de ouders en de leerlingen van de 6de klassen om ze wat informatie mee te geven voor volgend schooljaar. Dat gebeurde door de directeurs van de stedelijke middenscholen 1 en 2 van Mechelen.
De leerlingen van het eerste tot het vierde leerjaar verzorgden ook nog een showprogramma met voordracht en playback. En zoals op alle schoolfeesten was er ruime gelegenheid om drankjes en hapjes te verkrijgen. (Folder)
1987 – Zondag 28 juni : Fietstocht KVG naar Grimbergen en omgeving.
“Ook dit jaar trokken de leden en sympathisanten van K.V.G. er weer eens met de fiets op uit. Na Weert en Lier al eens bezocht te hebben, was dit jaar Grimbergen aan de beurt. Zondag 28 juni zagen we, na een periode van minder goed weer, de zon terug van achter de wolken tevoorschijn komen.
Om 10 uur stonden 20 à 25 fietsers klaar om te vertrekken op het Dorpsplein. Dit waren er minder dan de vorige jaren, maar daar zat het slechte weer van de voorbije dagen waarschijnlijk wel voor iets tussen. Om 11.15 uur vertrokken nog 17 personen, die op vrijwilligers konden rekenen om met auto’s de groep te vervoegen.
Toen de auto’s Grimbergen bereikten, waren de fietsers er al en zagen we enkele ijverige mannen lekke banden repareren.
In het Fenikshof werden we vergast op een smakelijk middagmaal en in de namiddag bezochten we o.l.v. een gids Grimbergen.
Natuurlijk brachten we eerst een bezoek aan de abdij, waar nog een 40-tal paters leven, en de abdijkerk. Daarna trokken we naar het Prinsenhof en een museum, waar we een toeristisch filmpje over Grimbergen keken.
Tenslotte gingen we de ‘Liermolen’ bekijken en pakten we nog een pint ‘Grimbergerbier’ in een cafeetje. Daarna was het weer tijd om richting Leest te rijden. Tot volgend jaar ! An Smets.” (‘DB’, juli ’87)
1987 – Zondag 28 juni : Met Davidsfonds naar de Ijzerbedevaart (‘DB’, juni ’87)
1987 – Vrijdag 10 en zaterdag 11 juli : 2de Groot Kaarttornooi – Supp.club SK Leest
Ter gelegenheid van Leest-Heide Kermis om 20 uur in ’t Duivenlokaal (vroeger Rik van den Do), Juniorslaan 74. Prijzen eindklassement ter waarde van 10.000 frank in natura waarvan 1e prijs “een biggetje”. Dagklassement : 2 kippen per tafel. Inleg : 80 fr per avond. (Folder)
1987 – Zaterdag 11 juli : ELF JULI – VIERING – “Lied van mijn land”. Met zang, dans, voordracht, kleinkunst en volksspelen. Gastspreker : Rik Rosiers. In de sporthal van Leest om 19 uur, met medewerking van Korneel, Davidsfonds, Rust Roest en B.G.J.G. (Folder)
1987 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chiro-jongens te Meerle (Hoogstraten)
De meisjes bezochten dezelfde locatie maar van 31 juli tot 10 augustus.
Op 20 juli deed de jongenschiro en op 30 juli de meisjeschiro, een omhaling in de voornaamste straten van Leest. Bedoeling : ophaling van alle milde giften, een zeer oude traditie, zoals aardappelen, groenten en diverse winkelwaren.
Dit jaar werd een ‘nieuwe manier’ aangewend : ‘Indien u wenst te GEVEN zet dan uw gift aan de deur klaar of maak uw ‘geven’ bekend door dit briefje aan deur, venster of brievenbus te plaatsen…’
“Ofschoon de kampioenentitel reeds in handen was, ontvingen we op de redactie van ‘De Band’ vijf inkomkaartjes om gratis deel te nemen aan de laatste wedstrijd van het seizoen 1986-87. Deze had plaats op het eigen veld tegen de ploeg van Schelle, vierde in de algemene rangschikking.
Na de match was er voor de spelers een korte huldiging met nadien vieringsfuif in het chalet. Onder het motto ‘je moet erbij zijn’ waren deze uitnodigingen overhandigd. Van onze kant vooreerst hartelijk dank aan het bestuur van de club voor dit initiatief en…graag gedaan !
Ondanks de gure, af en toe woeste noorderwind waren toch een paar honderd toeschouwers en genodigden komen opdagen om de overwinningsroes van de ploeg mee te maken. Het gure weer kon niet beletten dat vele gezichten glunderden wanneer hun vedetten op de grasmat verschenen. Als spelers traden op : Boonen, Verschueren (die Caluwaerts verving), Van Moer, Van der Trappen, Foqué, Verschuren, Meul, Piscador, De Smet, Van Dam en Van Roy, terwijl Andries, Verschuren E., Verhasselt en Drué als reserven op het bankje zaten.
Even voor de aanvang gingen de elf gloriën op een rijtje staan om aan het publiek voorgesteld te worden en vlug een paar kiekjes te laten maken, onderwijl een vurig applaus van de supporters in ontvangst nemend.
Stipt te drie uur klonk het fluitsignaal en trapte de nog kleine Sven Pauwels uit Tisselt de ter dezer gelegenheid door vader geschonken bal het veld in, om aanstonds met kleine pasjes en wat onhandig zwaaiend met het gekregen ruikertje bloemen, het plein te verlaten.
Met een tikkeltje zenuwen in het begin lieten de blauwgele bezoekers van meetaf aan merken dat het hun ernst was. De kampioenenploeg in bedwang houden leek voor hen een erezaak te zijn. Voor de blauwroden daartegenover was de erezaak de titel waardig blijven. De spanning op het veld was voelbaar. Hardnekkig ging het leder heen en weer tot op de 37e minuut Van Dam de bal krijgt toegespeeld, er mee naar het doel holt en door de hem achternalopende verdediger tegen de uitgekomen doelwachter gedrukt wordt. Daardoor verliest deze laatste de bal waarvan de blauwrode aanvaller handig gebruik maakt en rustig in het doel schopt. Een kort dispuut over een mogelijke strafschop ontstond maar de scheidsrechter verwees kordaat naar de middencirkel : 1-0 voor Leest. En zo bleef het tot bij de rust.
Na het kopje koffie scheen bij de thuisploeg, terende op hun voorsprong, een kleine malaise waar te nemen. Niet te verwonderen…er werd verteld dat een paar van hen het fuifaperitiefke de dag te voren reeds genomen hadden. Op de 26ste minuut gelukten de mannen van Schelle er dan toch in een gelijkmaker te scoren. De Leestenaars stonden weer paraat en vielen weer aan. Bij een foutieve aanslag op de midvoor Van Dam stond de scheidsrechter strafschop toe. Van Dam neemt hem zelf doch met een beetje geluk en een juiste safe wist de bijdehand zijnde Schellense doelverdediger de stand ongewijzigd te houden. 1-1 was dan de eindstand.
Deze uitslag was echter geen domper op het geluk van de S.K.-supporters. In het aanpalend, indertijd zelf gebouwde clublokaal, heerste een drukte van belang. Handen werden gedrukt, glazen geklonken en gelukwensen te grabbel gegooid. Een paar afgevaardigden van het plaatselijk zusterverbond V.V. kwamen dadelijk met huldebloemen aangedragen.
Om zes uur ving de viering aan. In aanwezigheid van de heer Burgemeester Joris, schepenen Nason en Van Esbroeck en een paar gemeenteraadsleden, nam de voorzitter Jean Van Dam, duivel doe ’t al van de ploeg, de micro ter hand, dankte in een paar woorden, zonder zichzelf te vernoemen, alle aanwezigen, het hele bestuur van de ploeg, de spelers en iedereen die op één of andere manier zijn steentje had bijgedragen tot het welslagen van deze triomf.
Na een hartelijk applaus nam de Burgemeester het woord om deze Leestse zege te beamen en besloot, in naam van het stadsbestuur, de vereniging en haar ploeg uit te nodigen op een plechtige ontvangst op het stadhuis.
Als eresaluut daarop knalden de flessenstoppen tegen de zoldering en borrelden duizenden fonkelende belletjes in het heerlijke gouden vocht van de champagneglazen. Uit de keuken kwam men met allerlei zelfbereide heerlijke snuisterijen aandraven. Geen wonder dat de feestelijkheden doorgingen tot in de nacht, voor sommigen zelfs tot een stuk in de morgen.
Ook voor volgend seizoen in tweede provinciaal wensen wij de mannekens van over ’t Zennewaterke veel sportgenot en roemrijk succes !
Frans Teughels.”
1987 – 6 juni : 7de Prijs Jef Vloeberghen
Internationale liefhebberskoers met medewerking van K.W.C. De Hombeekse Sportvrienden en voor 20.000 frank aan prijzen.
Voor de overwinnaar was er een Palm geschonken door B.B.S. Sportartikelen plus de Beker J. Vloeberghen. De tweede kreeg de Beker J. Ramaekers en de derde ontving de Beker van de Stad Mechelen. (Folder)
1987 – 6, 7 en 8 juni : Voetbaltornooi SK Leest – Wisselbeker “Jean Van Dam”. Dit werd georganiseerd samen met de “Eetdagen” in het chalet van S.K.
1987 – 7 en 8 juni : Eetdagen – Dag zonder afwas – van de Supportersclub SK Leest In het chalet aan de Zennebrug. Op het menu : -Aperitief SK KLeest (60 fr.) -Voorgerecht : kaaskroketten (70), tomaat met garnalen (100). -Bouillonsoep (50) -Steak au poivre, natuur of champignons (300), ½ gebraden kip met of zonder champignons (200) dit alles met of zonder friet. Kinderen : halve prijs. -Nagerecht : Ijsroom, aardbeien, slagroom… (70). (Folder)
1987 – 13 juni : Zaalvoetbaltoernooi van Huyghebaert in Sportcentrum Leest (GvM, 20/3)
1987 – Vrijdag 19 juni :Opening “Hof ten Moortele”.
Marcel De Win (‘Snor’) en diens echtgenote Luske Peeters openden die dag hun gloednieuwe taverne ‘Hof ten Moortele’ in de gelijknamige straat. Het vroegere boerderijtje van Antoon en Bertha Polspoel-Pateet werd getransformeerd tot een gezellige ‘place to be’ waar het goed toeven was.
Eén van de specialiteiten van ‘de snor’ was Côte à l’os met beenmerg, een enorm stuk rundsvlees gesneden uit de zesrib. Overheerlijk en zeer populair. Na het opsteken van de ‘gekkenkoeienziekte’ bedankten vele klanten voor het merg. Andere specialiteiten waren ‘Reuze Brochette”, ‘Reuze Noorse schotel’ en ‘speciale bieren’.
Marcel De Win is een zoon van Ernest en van Dominica De Greef.
Het toponiem ‘Hof ten Moortele’ is afkomstig van de oude hoeve op de hoek van de Molenstraat en de Vinkstraat alwaar pastoor De Heuck zich zou verscholen hebben voor de Franse overheersers (zie jaar 1373 in deze Kronieken).
In 2008 kreeg het gebouw een nieuwe transformatie en werd ‘Privésauna NoordZuid’, uitgebaat door Stella De Kock.
Bijgevoegd : -De uitnodiging van de opening van de nieuwe taverne ‘Hof ten Moortele’. -Het boerderijtje van de familie Polspoel-Pateet in de jaren ’50. -Het visitekaartje van het ‘Hof ten Moortele’.
Soldaat Ferdinand ‘Nante’ De Prins en zijn echtgenote Alida ‘Lida’ De Wit.
1987 – Juni – ‘De Band’ : Oorlogservaringen van ‘Nanten’, de beenhouwer
“In september 1939 werd ik gemobiliseerd. Ik was toen 31 jaar. Was al getrouwd en had twee kinderen en had de beenhouwerij. Ik was al 10 jaar van den troep als ze me dus terug binnenriepen. Ik moest mij melden in de zwemkom in Mechelen en daarna zijn wij naar Schilde, boven Antwerpen, gegaan. Ik was ‘clairon’, hoornblazer, in ’t schoon
Nederlands. Dat had ik vroeger geleerd in Beverlo, waar ik nog de wacht ben opgegaan met Rik De Bruyn en Meester Meyers.
In Schilde moesten wij buiten patatten jassen, ook nog sparren uitdoen om het anti-tankkanaal aan te leggen. Daarna zijn wij naar Den Haan aan Zee gegaan. Wij sliepen daar bij burgers en de compagnie 1e Grenadiers lag in een zaal. Ik probeerde zoveel mogelijk op zondag thuis te zijn : ik had een vrouw, kinderen en een beenhouwerij. Ik hoor het onze kapitein, een Waal, nog zeggen : “ ’t is ky koet geblaas, ’t is ky zult hebben congé.”
Op een morgen vloog laag over de zee een vlieger, wij konden goed het kruis op zijn vleugels zien : het was een Duitser. Het was oorlog !
Franse soldaten, met zwarte Senegalezen, reden in versleten autobussen richting noorden. Nu zal het wel vooruitgaan dachten wij. De Fransen komen ons ook helpen. Maar ’t werd ook niets.
Wij moesten van Den Haan naar Zeebrugge. Op de Pier heb ik daar Koning Leopold gezien. Ik salueerde hem en hij salueerde terug. Dan zijn wij weer terug gegaan, te voet, met ransel en geweer. In Nieuwpoort zaten wij met duizenden en duizenden soldaten samengetroept. Op een keer vlogen er 3 Duitse bombardiers over ons. Hadden die bommen gegooid, ’t zou wat geweest zijn. Maar ze vlogen rond en daarna weg.
Dan weer naar het noorden, naar Oostende in de Hyppodroom. Daar is een bom op 15 m. van onze corps de garde gevallen. Gelukkig hadden wij niets, maar alle ruiten in de omtrek waren kapot. In Oostende hebben wij ons dan in kelders moeten opstellen met mitrailleurs. Wij waren ook gereed om naar de slag aan de Leie gezonden te worden.
En opeens waren de Duitsers daar. ‘De Krieg ist fertig, sie können nach frau und kinder gehen’, zegden ze tegen ons. En dat deden wij. Wij gingen te voet het binnenland in, maar in Ursel aangekomen staken ze ons in een grote wei. Zij maakten ons wijs dat wij een stempel moesten krijgen en dan naar huis konden gaan. Maar van Ursel moesten wij 3 dagen marcheren naar Zelzate en 3 dagen langs het kanaal naar Terneuzen. Daar staken ze ons in een kazerne waar wij alles moesten afgeven. Mijn scheermes kon ik verbergen tussen een boterham. Daar moesten wij inschepen in een soort kolenboot. Een Duits soldaat trok het kenteken van clairon van mijn uniform af en riep dat wij nog gras zouden eten. In die boot hebben wij 2 dagen en 2 nachten gevaren, wij zaten rug aan rug, zo weinig plaats. Ik heb er nog veel mannen geschoren met mijn mes.
Zo ben ik dan in een kamp in Duitsland tussen Bremen en Hamburg terecht gekomen : Stalag 10. Daar heb ik 9 weken gezeten : honger, honger, ge kunt het aan geen mensen vertellen. Wij sliepen er in houten barakken, 3 boveneen. Als wij ’s morgens om 6 uur op het appel in rijen van 25 moesten staan, vielen er iedere keer minstens 5 van op de grond van flauwte.
En dan werden wij uitgepacht aan boeren. Ik moet er nog altijd om lachen hoe dat gebeurde. Wij werden op de markt gebracht en de boeren konden ons kiezen. Iemand met een groene hoed met pluim, die de gast van de boer was, koos mij uit. Wij werden dan naar een lager gebracht, een soort grote varkenstal. Omheining en wachttorens errond. Daar moesten wij slapen, ook de zondag werden we er opgesloten. De boerderij was slechts 100 meter van het lager. Ik had geluk bij een heel goede boer te vallen. Wij kregen 5 keren eten per dag : gestoofde patatten met vet en melkpap. Op 14 dagen was ik 10 kg bijgekomen. De boer had 54 ha en 3 paarden. Ik reed met de paarden, ik was immers een boerenzoon. Wij waren er met 3, ene van Lier en ene van Aalter en wij waren alle 3 beenhouwers. Ik was eens 5 ha met de klodde aan het bewerken, het was al na de middag, maar ik was verder blijven werken. De boer kwam af (misschien wat ongerust of ik er niet van onder was) en zei dat ik moest gaan fressen en of ik niet gezien had aan de zon dat het al zo laat was. Daar heb ik ook een brief van mijn vrouw gekregen, langs het Rode Kruis. Van die dag af was ik gerust : thuis waren ze goed door de oorlog gekomen. Dat was een pak van mijn hart.
Ik ben ook bij een gebuur eens een accident-beest gaan afwerken : ik kreeg er een zilverstuk van 2 mark, 5 sigaren en 5 borrels ‘wir Bauer fragen den krieg nicht’, zei hij mij, hij had een zoon die in België gekwetst geworden was. Onze boer had 2 zonen, ene was onderwijzer en de andere was 16 jaar oud. We hebben ook het verlovingsfeest van die zoon onderwijzer met een dochter van een grote boer uit het ander dorp meegemaakt. Wij kregen ook het feesteten, maar wel in een aparte ‘stube’ (kamer).
Er kwam ook regelmatig een Duitse slachter, die al de boerenhoven in de omtrek afging om te gaan slachten. Die zou me graag als zijn helper meegehad hebben en ik zou ook wel gewild hebben, maar onze boer loste me niet.
Toch was de boer goed voor mij, hij was in ’14-18 ook krijgsgevangene geweest, dus hij wist wat het was. Maar hij geloofde in de Führer ‘Der Führer ist ein man durch Gott gesonden’ zei hij mij. ‘In 6 wochen ist der krieg zum ende. England ist isoliert.’
Het gerucht liep al een tijdje dat de Flamen bald nach hause zouden gaan. Op 12 januari ’41 was het dan zover. Wij werden in het kamp spiernaakt in een luizenbad gestoken.
In 2 dagen en 2 nachten zijn wij dan in beestenwagens naar huis gereden. ’t Was er geweldig koud, in ’t putje van de winter. Ik had er een zware kou van gekregen, ik kon bijna niet meer spreken.
In Antwerpen aangekomen werden wij in een cinema gestoken en ’s anderendaags vroeg naar Mechelen en zo te voet naar huis, over de noodbrug van de Zenne en zo langs de gang recht naar achteren binnen. Ik was terug thuis !
Op het einde van de oorlog heeft die boer me nog eens geschreven : ‘Wäre der ungluckliche krieg bald zum ende ! Hermann (de onderwijzer) ist eind Russischen kogel zum opfer gefallen.’
Meer dan 45 jaar later heeft Nanten De Prins dit allemaal zitten vertellen, gezeten in de zetel, zijn vrouw Alida op een stoel achter hem. Vanuit hun raam, kunnen zij gans de dorpsplaats zien. Het is een rustige, warme mei-avond. Er is nauwelijks beweging. Een vredige avond.
‘Miserie, jongen, dat onthoudt ge lang’, zegt Nanten als we weggaan.”
Meer over Ferdinand ‘Nante’ De Prins in deze Kronieken : juli 1963 en maart 1995.
“’Zie,’ zegt hij ‘dit waren de 16 leerlingen en dit waren de spelende leden van de fanfare Arbeid Adelt in het jaar 1918.’
Hij toont ons twee blaadjes papier, waarop hij in een mooi handschrift, maar met een wat bibberende hand, de namen geschreven heeft. ‘Ik ben er alleen van overgeschoten.’
Gène is 85 jaar. Hij heeft al die namen uit zijn hoofd geschreven en bij elke naam die hij schreef is voor hem terug een figuur tot leven gekomen.
‘Schrijf die namen maar over in uw blad, dan blijven die bewaard voor de geschiedenis.’
LeerlingenSpelende leden Peeters Alfons en Free Van Dam Lodewijk Pateet Emiel en Frans Van Linden Karel Vloeberghen Eugeen en Frans Fierens Jozef Slachmuylders Emiel en Lode Huysmans Jan Hanseeuw Jan Troch Victor Fierens Frans Apers Alfons Publie Jaak De Hond Florent Huys Albert Selleslachs Lodewijk Van den Brande Juul Selleslachs Tist Moons Jan Selleslachs Lette Buelens Constant Van Ingelgom Antoon Verbruggen Alfons Selleslachs Victor. (Noot : waarschijnlijk bedoelde Gène Selleslagh ipv Selleslachs)
Gène Vloeberghen is 85 jaar. Hij woont in de schaduw van de turnzaal van de jongensschool, nu heet die Stedelijke Basisschool. Hij woont nog alleen, maar zijn zoon, Jef, gemeenteraadslid, woont naast hem.
‘Kom maar door,’ zegt hij ‘in de keuken is er vuur’. Het is een koude zaterdag, half mei en de warmte doet deugd. Op een schaal op tafel liggen twee brillen en een oude zakhorloge met Romeinse cijfers. Aan de muur hangen de foto’s van de kinderen en kleinkinderen op de grote momenten van hun leven : plechtige communie, trouw, als soldaat…
‘Twintig jaar heb ik bij Arbeid Adelt gespeeld. In 1938 ben ik er uit gegaan. Dat kwam
zo : wij hielden toen nog café, op de plaats waar nu het huis staat van Nanten, de beenhouwer. De repetities gebeurden toen op toer in 3 verschillende cafés. Door de fout van het bestuur heb ik toen enkele repetities moeten afgeven. Dat was niet juist en die van ons zei ‘draag uw instrument maar binnen.’
Ik was toen ook wipschutter, en zelfs een van de beste schutters. Die hadden hun lokaal bij Sooiken, waar ook het lokaal van Sint-Cecilia was. Zo kende ik die mensen al, en ben dan naar Sint-Cecilia overgestapt. Zo ben ik nu bijna 70 jaar muzikant : 10 jaar bariton en 10 jaar trombone bij Arbeid Adelt en bijna 50 tuba bij Sint-Cecilia.’
Als we vragen wat hij in die 70 jaar als muzikant heeft meegemaakt antwoordt hij filosofisch : ‘zoveel plezier en zoveel verdriet’.
‘Wij waren thuis boeren met 6 kinderen, al van jongsaf heb ik veel moeten gaan helpen thuis en bij anderen. Eerst ben ik gaan werken bij een hovenier in de Geerdegemstraat; thuis wilden ze niet dat ik in een fabriek ging werken. ’t Was er hard werken, waarvan 90 uur per week, 3,5 fr. per uur. Na 14 maand vroeg ik 4 fr. per uur, hij wou het niet geven. Dan ben ik naar de Eternit gegaan. Dat was in 1929. Ik had er 5,65 fr. en na een half jaar 6,25 fr. Ik stond er in ploegen. ’s Nachts was het er harder werken dan overdag : met 2 man 75 ton cement uitgieten en dat allemaal vervoeren met een karretje. In 1947 ben ik dan van de Eternit naar een stoelmaker gegaan in Mechelen, mijn schoonbroers werkten daar en die hadden mij overgehaald. Na enkele jaren stopte die stoelmaker en ben ik bij een andere meubelmaker gegaan, maar dat ging daar niet goed en ik viel zonder werk. In 1956 heeft burgemeester Verschueren mij dan als gemeentewerkman aangenomen. Grachten kuisen : soms had ik twee doppers om mij te helpen, en wij deden minder als dat ik alleen was, die mannen hielden me aan de klap.
Helpen op het gemeentehuis : ik had een goed geschrift. De garde vervangen : zo heb ik eens een minnelijke schikking moeten afgeven op het kasteel in de Bist en ik kreeg nog 20 fr. ook. De klokken luiden als er een dode uit de geburen was : zo is X nog eens bij mij gekomen als Y dood was en hij zei : ‘Gène kom jongen, wij gaan nog eens aan Y’s kl…trekken’. Graven delven : in dien tijd deed ge nog uw goesting op het kerkhof. Het kwaadste graf dat ik ooit gegraven heb was dat voor Torre van Rooster, ’t was 70 cm. diep gevroren. Ik heb nog eens een kwaad graf gehad, drie diep en het zand begon te driften.
Bij de boeren ging ik voor ’t Ministerie om de koeien in te strijken tegen runderhorzel, ik heb daar zelfs ergens een diploma van.
’t Was ne schonen tijd, ge kende iedereen.’
Als wij over de duiven beginnen, zegt hij : ‘Het is geen weer om over de duiven te spreken. Sinds de oorlog –de eerste dan- hou ik al duiven. Ik heb veel prijzen gewonnen. 1976 was een goed jaar, dan heb ik veel gewonnen.’ En hj laat ons de bekers zien.
Gène is voorzitter geweest van de duivenbond in Leest. Hij heeft er echter zijn ontslag gegeven als Leest samengegaan is met Mechelen. Vroeger waren er 100 duiven uit Leest en 40 uit Mechelen en nu is dat al omgekeerd. Ze hadden nooit met Mechelen moeten gaan. Hij speelt nu met Tisselt. Hij heeft nog een 18 duiven doorgehouden en evenveel jonge. Veel duiven vliegen zich kapot op de elektriciteitskabels, klaagt hij, van de 15 die hij geringd heeft schieten er nog 6 over.
Als wij hem vragen of hij nu over al die jaren er geld aan gewonnen heeft antwoordt Gène : ‘verloren, hoewel ik ook jaren gehad heb met goeie winst’.
Als hij over de school vertelt, dan lacht Gène, en Gène kan vriendelijk en smakelijk lachen. ‘Ik heb nog bij meester Dumont gezeten. Die was niet van hier, die moet gekomen zijn van de streek waarvan meester Meyers ook gekomen is. Die heeft de kinderen geslagen : hij sloeg eens naar ene met een koterhaak, de jongen trok zich opzij en de koterhaak kwam zo hard op de bank dat hij uit de handen van meester Dumont vloog. Hij heeft ook zijn meter eens kapot geslagen. En aan de oren trekken ! Zo was er eens een jongen uit de Alemstraat sommen aan het maken aan het bord en die zijn op zijn Alemstraats tegen ‘nul’ ‘noel’. Komt Dumont naar voor, zegt ‘noel, noel en dat is proel’ en geeft die een mep rond zijn oren ! Wij zongen toen het liedje : ’t is vakantie, we mogen dansen, ’t is vandaag de laatste dag, dat den Baard ons slagen mag.
Maar ’t was ne goeie meester : zijn kadeën haalden op ’t examen in Mechelen altijd eerste prijzen. Ik ben tot mijn 16 jaar naar school geweest, dat was toen lang, want na de plechtige communie, 11 jaar, bleef de helft van de klas thuis om te werken.
Dumont hield ook biekens en als die zwermden liet hij ons in de klas alleen, en wij dan op de banken staan. Hij leerde ons ook in de hof werken en snoeien leerde hij ons ook.
’t Was ook ne fijne. ’s Zondags had hij eens in ‘t café gewed met den Busschots dat hij de dikste ajuinen had van Leest. Busschots zei dat hij die had en hij zou ze de volgende zondag meebrengen. Tijdens de week zond meester Dumont kinderen op om bij Busschots elk op toer de 4 dikste ajuinen te kopen…’
En zo vertelde Gène. Stukken uit zijn leven. Stukken uit het dorpsleven. Stukken uit het leven van onze ouders en onze grootouders.
Bedankt Gène voor dit verhaal. Het ga je nog vele jaren goed.”
Het fanfareblad “Toeters en Trompetten” van juni ’86 weidde ook een artikel aan Gène :
“Een van de meest kleurrijke figuren van onze vereniging van destijds was ongetwijfeld ‘Gène van Jefkes’ of ‘Gène de grafmaker’. Aanvankelijk was hij werkzaam in de Eternitfabrieken in Kapelle-op-den-Bos en later werd hij gemeentewerkman in Leest.
Eugeen was muzikant in onze vereniging en speelde tuba. Tijdens de periode van Rik De Bruyn waren de stukken voor tuba geschreven in fa-sleutel. Met de komst van J.-P. Leveugle werd er ook brassbandmuziek gespeeld en die stukken waren voor tuba (euphonium) dan weer geschreven in sol-sleutel. Deze laatste muzieknotatie was voor Eugeen zeer ongewoon omdat hij ze al wel dertig jaar niet meer onder de ogen had gekregen. En toch deed hij heel wat inspanningen om op zijn gevorderde leeftijd nog muziek in solsleutel te lezen.
Tijdens de middag of wanneer hij bij een training van zijn duiven wachtte op hun terugkomst, zat hij op een bank op het dorpsplein de muziekstukken te lezen en te zingen. Wie hem dan vroeg waarom hij dat deed, kreeg als antwoord : “Zolang ik muziek speel, wil ik dat ook op een goede manier doen en ik wil zoveel mogelijk goede noten spelen. Daarom leer ik terug de solsleutel en…ge moogt er zeker van zijn, op mijn ouderdom is dat niet zo gemakkelijk in ’t begin.”
Eugeen was voorzitter van de bond van duivenmelkers van Leest-Dorp en was zelf een vermaard duivenspeler. Hij zei wel dat hij al heel tevreden was wanneer hij aan ’t eind van ’t seizoen zijn geld terug had. Wat moet het dan geweest zijn voor de andere duivenmelkers die meestal niet vooraan in de rangschikking te vinden waren.
Naast het melken van duiven hield Eugeen zich ook bezig met het vangen van vogels in de periode van vogeltrek tot dat werd afgeschaft. Maar niet getreurd, hij was ook een fervent hengelaar. Meestal trok hij er maar enkel ’s voormiddags op uit. Je kon hem dan terugvinden in het Broek in Blaasveld of aan de Leuvensevaart tussen de brug van Battel en het Zennegat. Eugeen wist wanneer de vissen beten en meestal kwam hij dan ook terug met een flinke buit. De hobby die hij het liefst uitoefende, was echter naar de repetitie gaan. Hij was daarom ook muzikant van de K.F. ‘De Werker’ van Kapelle-op-den-Bos. In Leest, zo’n dertig jaar geleden was er nog een pauze tijdens de repetitie (van 10 tot 10.30 u.) en dan werd er gepandoerd. Eugeen speelde erg defensief en werd daarmee geplaagd door zijn zonen ‘Jef’ of Juul. Hij kreeg dan steevast de opmerking dat hij zijn kaarten hun waarde moest geven. Als hij dan toch eens aanvallend speelde en het liep mis, was hij er doodongelukkig om en…dan speelde hij daarna nog meer verdedigend als voorheen.
Eugeen Vloeberghen was een eenvoudige maar plichtsbewuste man. Dat kwam tot uiting bij zijn werk als gemeentewerkman : hij zorgde er toen voor dat de gemeentelijke eigendommen in goede staat bleven. Eugeen was ook een trouw lid van onze vereniging !”
Mijn vroegere buur verdiende ook een centje bij met de verkoop van de vellen van muskusratten die hij eigenhandig ving. De bestrijding daarvan behoorde ook tot zijn takenpakket als gemeentewerkman. (MVH)
Eugeen ‘Gène’ Vloeberghen was te Leest geboren op 13 augustus 1902 en hij overleed in het O.-L.-.Vrouw Ziekenhuis te Mechelen op 16 november 1992
Hij was gehuwd met Rosalie Kerremans (°Mechelen 24/10/1904, +Leest 06/05/1978) die hem drie zonen schonk : Jozef, Jules en Frans.
“Jij stelde geen hoge betrachtingen in dit leven, jij was tevreden met wat het leven bood voor jezelf. Jij wist nochtans het geluk te benaderen door te geven wat je bezat : je arbeid en je hart. De vreugde die je daardoor anderen verschafte, was voor jou meer dan genoeg. Iedereen die je kent, heeft het mogen ervaren.” (Uit zijn doodsprentje)
Foto’s : -Soldaat Vloeberghen -Walem 1923, als tweede van links Eugeen met klaroen. -Huwelijksfoto van Eugeen Vloeberghen – Rozalie Kerremans. -In ’79 stuitte hij op zijn zolder op een uitgedroogde wespennest waarmee hij fier poseerde. -Vertrouwd beeld in het dorp : Gène met onafscheidelijke Alpino en klompen.
1987 – 27, 28, 29 en 30 mei : 17e Leestse Volksfeesten
Programma:
-Woensdag 27 mei : Dinershow met The Blue Diamonds, de Limbo Dancers, Bobby Setter Band met Karin Setter en copy stars Michael Jackson en Wham-George Michael.
Het culinair menu bestond uit : ‘aperitief, gerookte zachte Schotse zalm, krachtig vleesnat met fijne groenten, ossehaas, groentenweelde & aardappelen, feestgebak & mokka’.
-Donderdag 28 mei : ‘Sandra Kim en Liliane Saint-Pierre in concert’.
‘Sandra Kim, ons allen welbekend daar zij, na 30 jaar ons land eindelijk het Songfestival liet winnen en tot op heden nog steeds het idool is van velen onzer ons. Zij komt naar Leest met uitgebreid orkest & lichtshow. Liliane St.Pierre die dit jaar onze kleuren verdedigde, reeds 20 jaar bekend in binnen- en buitenland, en op dit ogenblik keihard werkt aan een come-back !’
-Vrijdag 29 mei : ‘Wedden dat’ van Jos Brink met spelleider Mark Uytterhoeven en als muzikale omlijsting New Sount met Claudia. (Noot : deze show ging niet door, er kwam een rustdag in de plaats)
-Zaterdag 30 mei : Jeugdavond met David Ray ‘U waarschijnlijk allen bekend als de uit Israël afkomstige jongen die in de KRO Soundmix-show als derde eindigde, doch met zijn vertolking van ‘Tom Jones’ iedereen verbaasde ! Hij imiteert sterren van wereldformaat.
Met Top Secret, ‘de popformatie van het ogenblik met een uitzonderlijke klank- en lichtshow’, Radio Reflex en Shendy ‘een jong talent uit het Mechelse die de avond ongetwijfeld zal verfrissen’.
-Zondag 31 mei : Will Tura met orkest en ook Madonna verkiezing.
Verder was er de Handelsbeurs waarin er voor de bezoekers een kans was een prachtige prijs te winnen : een 14-daags verblijf in een luxe appartement te Blankenberge.
“…Woensdag 27 mei stond een dinershow op het programma. Uiteraard trok de toegangsprijs van 1.500 frank niet de man in de straat aan, maar waren het veeleer zakenmensen die de overigens voortreffelijke show als zeer positief ervoeren.
Donderdag vond de traditionele eucharistieviering plaats omstreeks 11 uur voor zowat 600 aanwezigen. De mis werd opgedragen door pater De Brabander en muzikaal verzorgd door het zangkoor ‘Ter Hert’ uit Mechelen en de K.F. St.-Cecilia uit Leest.
’s Avonds mochten Sandra Kim en Liliane St.Pierre een recordopkomst laten boeken.
Het orkest New Sound me zangeres Claudia wist de zaal op temperatuur te brengen zodat Liliane onmiddellijk het publiek op haar hand had. Tientallen kinderen zongen mee vanop het podium en toen kleine Sandra verscheen werd de ambiance ten top gedreven. Het kind-vrouwtje bewees met een totaal spektakel haar internationale waarde en hield tot omstreeks half één het publiek op haar hand.
Vrijdag was het rustdag door het vroegtijdig wegvallen van de geplande ‘Wedden-dat show’. De zaterdaagse jeugdavond was muzikaal gezien wel een topper maar de jeugd kwam niet zo talrijk opdagen als algemeen verwacht werd. Wellicht hadden de feesten van KV-Mechelen hier wat mee te maken.
De zondag maakte alles dan weer goed. Vanaf 19 uur liep de zaal stilaan vol voor Will Tura met orkest. België’s nr. 1 gaf nog maar eens een prima concert weg.” (GvM)
“Toeters en Trompetten” (jaargang 7, nr.2) :
“Op onze Heer Hemelvaartdag, 28 mei ’87, mochten we de jaarlijkse openingsmis van de Volksfeesten te Leest openblazen.
Telkens tracht ik de vlaggen in de nok van het Sportcentrum te identificeren maar dat blijkt altijd een zeer moeilijke opdracht. Wat echter opviel was het ontbreken van onze nationale driekleur en onze fiere klauwende Vlaamse Leeuw. Maar de aanwezigen groeten al rechtstaande de andere vlaggen tijdens het uitweren van het Belgische en Vlaamse volkslied. In Leest kan dus alles. Als het aan Gust Lazlo (dixit schepen Van Esbroeck) lag, zou onze fanfare evengoed de kandidaten op het Eurosongfestival kunnen begeleiden als het B.R.T. of R.T.B. orkest (dixit Gust) en zou het zangkoor ‘Ten Hert’ een waardige opvolgster van Kim en Saint-Pierre zijn. Als appreciatie voor ons kort maar degelijk optreden werd er vrijdag niets georganiseerd zodat onze fanfare een rustige repetitie kon houden.
Leve de volksmuziek.”
1987 – 31 mei : Fietstocht K.V.L.V en L.G. Doorheen Klein-Brabant.
1987 – 31 mei :Optreden van de K.F.St.-Cecilia Leest op Fanfarefeesten Heindonk.
“Toeters en Trompetten”, jaargang 7, nr.2 :
“We gaan het hier niet hebben over de ‘Stervende Zwaan’, de Rijkswacht of andere lelijke eendjes. Neen, iets compleet anders.
De fanfarefeesten van ‘Iever maakt Vooruitgang’ te Heindonk hadden het weekend van 31 mei plaats in de zaal ‘de Zwaan’. Onze fanfare was uitgenodigd om deze festiviteiten op te vrolijken samen met andere buurtkorpsen. We slaagden wel in onze opzet maar het bleek toch moeilijk om voor een ongedisciplineerd en luidruchtig publiek een degelijke prestatie neer te zetten. Het was dan ook terecht dat M. Van Aken uit Heffen tijdens het optreden van zijn korps even zijn mening door de boxen liet kennen.
Naar muziek luisteren blijft blijkbaar nog een moeilijke opdracht voor vele mensen. We hopen dat onze leden steeds voldoende respect zullen tonen wanneer andere korpsen hun programma brengen. Maar daar zijn we gerust in want bij ons zit de muziek tot in de verste toppekes van onze vingers…of droom ik weer ?”
1987 – Donderdag 21 mei : Brand bij “Emmerence van de Croes”
Op het middaguur brak er brand uit in de woning van de 72-jarige Emmerance De Croes-Van den Heuvel, Kouter 31 te Leest. Emmerance draaide de butaangasoven aan, waarna een luide knal volgde. Ruiten vlogen aan scherven en onmiddellijk ontstond er brand die snel uitbreiding nam in keuken en nabijgelegen bergplaats. De bewoonster snelde in paniek de straat op. Buurman De Borger sloeg alarm, waarna de brandweer ter plaatse kwam. Die kon een lekkende butaanfles, die waarschijnlijk de oorzaak van de brand was, naar buiten dragen en slaagde er vrij vlug in de vlammen te doven, maar in de woning werd toch aanzienlijke schade aangebracht. Ook de woning van buurman De Borger liep brandschade op. Emmerance vond onderdak bij één van haar kinderen. Emmerance was jarenlang waardin in café “De Zwaan” op de hoek van Kouter en Dorpstraat. (HLN en GvM)
1987 – 22 mei : Botsing In de Dorpstaat te Leest botsten twee auto’s. Maria Emmeregs, Tisseltbaan 36 Leest en Paula De Groot, Hombeeksesteenweg 261 Mechelen, werden beiden gewond en naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht. (GvM)
1987 – Vrijdag 22 mei : KRO Soundmix met Henny Huysman In het Sportcentrum van Leest. Van de voor deze show geselecteerde kandidaten kregen enkelen de kans door te dringen tot de selecties van de Nederlandse televisie. (GvM, 22/5)
1987 – 22, 23 en 24 mei : 2de Groot Voetbaltornooi Wisselbeker Alfons Hellemans Op de terreinen van S.K. Leest met als deelnemende ploegen : SP Erps-Kwerps, SP Tisselt, VK Weerde, FC Rapid, FC Walem, FC Ramsdonk, KFC Humbeek, SV Grasheide, KVO Aarschot, FC Niel, VAL Overmere, FC Kapel.-o/d-Bos, VV Leest en SK Leest.
1987 – Zaterdag 23 mei : Herinrichting speelruimte
Vanaf 9 uur staken mensen van de stad en vrijwilligers uit de buurt de handen uit de mouwen voor de plaatsing van een “Mekano-speel-constructie” op het speelplein aan de Kouter.
De stad Mechelen had “aan de bewoners van de Kouter, Leest Dorp, Ten Moortele, Molenstraat, Vinkstraat, Dorpstraat, Kerkenblokweg, Mechelbaan, Cecilialaan, Verschuerenlaan en De Prinsenlaan”, om medewerking verzocht. Indien mogelijk dienden ze zich te voorzien van “een schop en moersleutel nr. 13”.
1987 – 23 mei : RVA-zaalvoetbaltoernooi in Sportcentrum Leest. (GvM, 20/3)
1987 – Zaterdag 23 mei : Kruisdagen
“Hiermede willen we U in kennis brengen om het terug invoeren van de Kruisdag mee te maken op 23 mei a.s. Samenkomst te 20 uur bij Vic De Laet, Tiendeschuurstraat.
Na een processietocht door de velden wordt een eucharistieviering opgedragen in de schuur van Vic De Laet. Wij hopen dat u dit nieuw initiatief ten zeerste op prijs zult stellen.” (Kerk en Leven, 14/5/87)
Deze Kruisdag met Kruisprocessie was een organisatie van L.G. en K.V.L.V. (‘DB’, mei ’87) Wat toen werd aangezet, bleef bestaan tot in 2007 (Wilfried Hellemans).
In ‘De Band’ van mei ’87 stond volgend verslag van de Kruisdagen :
“‘De Band nam inlichtingen bij iemand van de groep aangaande de kruisdagen en vernamen hier het volgende : tot enkele jaren geleden waren de jaarlijkse kruisdagen een stevig ingewortelde traditie.
De dagen voor Hemelvaartdag trokken de boeren en hun gezinnen al biddend door de velden om Gods zegen af te smeken over ‘de vruchten der aarde’.
Ze wisten heel goed dat de boer wel kon ploegen, zaaien en bemesten, maar of zijn werk ook vruchten draagt hangt niet van hem alleen af.
Het mysterie van telkenjare weerkerende groei en bloei van de vruchten der aarde, brachten zij, heel terecht, in verband met God, de gever van alle goed.
Op veel plaatsen is de viering van de kruisdagen in onbruik geraakt. Elders echter is de traditie springlevend en geniet zij steeds de belangstelling van velen.
Dat is dan te danken aan het feit dat de parochiepriesters er een nieuwe vorm en inhoud aan gegeven hebben.
Wat is nu de oorsprong van de kruisdagen ?
Deze is terug te vinden omstreeks het jaar 500. Toen besliste de bisschop van Vienne telkenjare boeteprocessies te organiseren nadat verschillende rampen de streek hadden getroffen.
Zeer vlug werd deze gewoonde verspreid over gans Frankrijk, en later over gans de katholieke kerk.
En nu…Vertrouwen landbouwers en tuinders meer op hun vakbekwaamheid, op wetenschap en techniek, dan op de tussenkomst van God ?
Het blijft zinvol en christelijk zich met een vraaggebed te richten tot God. Voor elke mens blijkt het belangrijk dat hij de band met de natuur niet verlaat.
Ook nu nog : ‘zolang de aarde bestaat blijft er zaaitijd en oogsttijd, koude en hitte, zomer en winter, dag en nacht, nooit houdt dat op.’ (Gen.8.22)
In dit perspectief is het nuttig de kruisdagen niet te beperken tot boeren en tuinders maar zich te richten tot de ganse landelijke bevolking.
VOOR IEDEREEN.
Wat is er nu te Leest voorzien ?
In samenspraak met onze Pater Pastoor werd de mogelijkheid nagegaan een processie te organiseren over één avond en dit door de velden.
Hoe zien we de realisatie ?
Op zaterdag, 23 mei a.s. zouden alle deelnemers samenkomen bij Vic De Laet, aan de Tiendeschuurstraat (parking genoeg).
Vandaar zouden we in processie door de velden gaan.
Deze processie zou bestaan uit verenigingsvlaggen aangevuld met oudere opgeborgen vlaggen van de parochie.
Enkele muzikanten zouden zeker welkom zijn om het geheel wat meer leven in te blazen.
Na deze processie door de velden zal een H. Mis opgedragen worden in de schuur van Vic De Laet (daarna gezellig onder mekaar).
We hopen dat U dit initiatief zal op prijs stellen en zijn steeds bereid verdere gedachten of voorstellen te onderzoeken en zo mogelijk uit te voeren.
Hiervoor volstaat het dat U in verbinding zou gaan met iemand van de werkgroep hiervoor opgericht, of met een bestuurslid van KVLV of Landelijke Gilde.
We verwachten U alvast op 23 mei te 20.00 u. bij Vic De Laet.
Deze was als eerste in de rij, bereid om ons te ontvangen voor deze gebeurtenis.
Hopelijk volgen de andere bedrijven de volgende jaren. We danken hem hiervoor. R.P.”
1987 – 24 mei : Vevoc Volleytoernooi in Sportcentrum Leest. (GvM, 20/3)
1987 – Zondag 24 mei : Parochie Leest nam deel aan Hanswijkprocessie.
“Zondag 24 mei gaat in Mechelen de aloude processie uit om 15 uur met deelname van onze parochie. Maria beschermt en aanhoort de mensen die op haar vertrouwen. Spreek met mekaar af om samen vanuit de parochie op te stappen in de groep ‘De Boodschap van de engel aan Maria’.” (“Parochieblad”, 30/4 en 14/5)
“VV Leest heeft aan het eind van haar eerste seizoen in vierde nationale het behoud in deze reeks kunnen verzekeren en als nieuwkomer is dat een resultaat dat meer gevestigde ploegen maar net hebben kunnen evenaren. Na een geslaagde oefencampagne verliep de competitiestart alles behalve rooskleurig voor de ploeg van trainer Yvan Emmerechts. Met een noodploeg, ingevolge de vele kwetsuren, haalde VV slechts twee op twaalf met een laatste plaats als gevolg. Tijdens de rest van de heenronde kon een prachtige remonte ingezet worden en met negen wedstrijden op rij zonder nederlaag, waaruit 14 punten werden gepuurd, werd die heenronde met een bemoedigend resultaat van 16 punten afgesloten. Maar na de winterstop kon die gunstige tendens niet worden doorgetrokken en werd te krampachtig gevoetbald om de nodige punten te verzamelen. Een zege en zeven gelijke spelen bracht VV zelfs in degradatiegevaar en het bestuur besloot Frans Tuyaerts naast Yvan Emmerechts te plaatsen. Dat bracht ook niet veel aarde aan de dijk want men moest tot op de voorlaatste competitiedag knokken om degradatie te ontlopen. Een gelukkig einde herstelde ook het vaak geschokte vertrouwen tussen de verschillende geledingen.
VV sloot het seizoen af met 7 overwinningen, waarvan 5 aan huis. De 13 gelijke spelen werden gelijk verdeeld : 7 thuis en 6 uit. Dat leverde aan huis 17 punten op, terwijl buiten huis 10 punten werden verzameld. De aanvallers zorgden voor 38 doelpunten in 22 wedstrijden, want in 8 partijen kregen zij geen bal voorbij de doelman. Danny Willems met 11 wachtte tot op de slotdag om zich tot de beste doelschutter te kronen.
Guido Slachmuylders 9, Luc Maeremans en Rudy Wouters elk 4, Jan Allard 3, Theo Van den Bergh, Franky Heremans en Paul Huys elk 2 en Rudy Geens met één zorgden voor de andere rozen. De verdediging hield in zes wedstrijden de netten ongeschonden en moest in de overige partijen 43 doelpunten toestaan, waarvan de helft in 6 wedstrijden.
Bart Hellemans en Dirk De Prins misten geen enkele wedstrijd, ook al moest laatstgenoemde meestal vanop de bank toekijken. De Prins moest driemaal Francis Spinnael vervangen. De overige kernspelers totaliseerden tussen de 24 en 29 selecties. Theo Van den Bergh begon pas na Nieuwjaar en Rudi Van Hoof moest door allerlei kwetsuren meermaals verstek laten gaan.”
1987 – 15 mei : KWB-Bezoek aan koninklijke serres te Laken. Inschrijvingen via de wijkmeesters bij Jef Lauwers. Onkosten (busreis en inkom) : 150 frank. (KWB Informatiefolder)
1987 – 17 mei : Schoolfeest Vrije Basisschool In de Sporthal. Aanvang 14 u. (‘DB’, mei ’87)
1987 – 17 mei : Zwemmeeting Vevoc 10 u. in de zwemdok aan de Geerdegemvaart Mechelen. (‘DB’, mei ’87)
1987 – Zondag 17 mei : VV Leest speelde oefenmatch tegen Racing Mechelen.
De ploeg uit Leest maakte van de gelegenheid gebruik om enkele spelers te testen. Onder hen Gerrit De Craen (Bornem), Walter Roofthoofd (Hever) en Patrick Janssens (Beerschot). (GvM 16/5)
Het verslag van deze wedstrijd verscheen in dezelfde krant van 18 mei :
RC Mechelen- Leest 3-3.
“Met een doelpunt van Rudi Wouters in de slotminuut sleepte een verdienstelijk Leest een gelijkspel uit de brand. De thuisploeg stelde in deze wedstrijd aanwinst Peter Cox (Wuustwezel) aan het publiek voor. Antwerp-invaller Guy Pluym legde een bevredigende test af.
RC Mechelen : Bosmans (46’ Van Bulck), Claes, Op de Beeck (46’ Van Craen), Doms, Verbruggen, Pluym, Askraba, Cox, Van Kets, De Coninck (62’ Van Buggenhout) en Leys.
VV Leest : Spinnael (46’ De Prins), Geens (67’ Cornelissens), Wouters, W. Janssens, Huys, Roofthooft (72’ Bogaerts), De Craen, Maeremans, P. Janssens (46’ Hellemans), Willems en Slachmuylders. (noot : zonder Heremans, Goossens en Rudi Van Hoof)
Doelpunten : 11’ Pluym 1-0, 33’ Van Kets 2-0, 41’ Willems 2-1, 62’ Maeremans 2-2, 73’ Van Kets 3-2 en 90’ Wouters 3-3.”
1987 – Woensdag 20 mei : Bedevaart naar O.L.Vrouw van Hanswijk.
“Op woensdag 25 mei gaan wij op bedevaart met de parochies Hofstade, Hombeek en Leest naar O.L.Vrouw van Hanswijk. Rozenhoedje om 19 u., de eucharistie om 19.30 u. Wij hopen dat de belangstelling dit jaar nog moge groeien met de aanwezigheid van onze vormelingen en hun ouders.. (“Parochieblad”, 30/4)
1987 – 9 mei : Zaalvoetbaltornooi Procter and Gamblein Sportcentrum Leest.
1987 – 9 mei : Overlijden van Frans SPOELDERS
Frans Spoelders werd te Tisselt geboren op 17 juli 1945.
“Zoals wij lezen : geboren in Tisselt maar inwoner geworden van Leest in 1951, dit in de Alemstraat. Zijn ‘lagere-schooljaren’ bleef hij echter in zijn geboortedorp volgen. De stap voor een ‘grotere’ school deed hij naar Mechelen, en van dan af heeft hij blijkbaar ‘Leest-dorp’ leren kennen, alsook de Chiro voor de beleving van zijn jeugdjaren.
Reeds vroeg moest hij thuis als jongeman karweien opknappen; vandaar dat hij bekwaam was ‘architect en bouwheer’ te spelen om zijn woning in de Oxdonkstraat recht te zetten en af te werken.
Door zijn huwelijk met Jeannine, inwoner geworden van Kapelle-op-den-Bos, woonde hij voordien in de Mechelse weg bij zijn schoonouders, boven. Toch voelde hij zich steeds sterk verbonden met de streek van zijn jeugdjaren. Die verbondenheid werd nog wat verstevigd toen de ‘Vereniging van Oud-Chiroleden’ (Vevoc) in Leest werd opgericht in 1973 en waarvan hij meteen bestuurslid werd. Vandaar ook dat hij regelmatig in Leest vertoefde, vooral dan bij de activiteiten van Vevoc-sport en ontspanning. Geruime tijd is hij voetbal-verantwoordelijke geweest.
Leest kon hij zker en vast uit het oog niet verliezen, vermits hij dagelijks er doorheen bolde om zich naar zijn werk te begeven, naar de Gevaert te Mortsel.
Was blijkbaar Leest zijn ontspanningsterrein, evenzeer was hiervoor zijnen thuis en omgeving zijn geliefkoosd gebied. Een echte duivenmelker zoals hij, was bij of omtrent zijn duivenkot te vinden. De vissen zagen hem ook geregeld met ‘de lijn’ aan de vaartkant. En de groententuin kon hij niet missen om goed te weten wat er in en op het bord aan tafel kwam. Niettegenstaande zijn zorgvuldige gezondheidszorg en zelfdiscipline heeft een hedendaagse kwaal zijn sportief en krachtig lichaam stilaan ondermijnd.
Het hierna-volgend gedicht van het gedachtenis-prentje is als een spiegelbeeld van zijn persoonlijkheid en van zijn levenswijze.
O het was goed O het was mooi
de weg met jou te gaan je loflied aan het leven
ons in je liefde veilig mogen weten eenzelfde lenigheid van lichaam als van geven
en zoveel vriendschap heilige mogen heten en hoe je ramen dichtte voor de kou
en het was goed en het was mooi
gewoon bij jou te staan je kind te zijn, je vrouw.
O je had lief We keken samen
de mensen en de hoven ’t steile einde aan
en wat al planten en kruiden ons beloven en hij had zon voorzien en ook seringen
en waarnaartoe de verre vogels gaan omdat Hij wist,de God van alle dingen,
en je had lief dat Hij met jou de eeuwige mei zou gaan.
Ons zomers madrigaal. En zeker weten wij, de hemel kent je naam
want alles wat je deed was wel gedaan.” (‘DB’, juni ’87)
1987 – 9 mei : Barbecue van de Stedelijke Basisschool
Ingericht door de Vriendenkring S.B.S. Leest ten voordele van het fonds voor bijkomend didactische materieel en voor de schoolreizen.
Er waren volgende keuzemogeljkheden : -Reuzesaté met forel (300 fr.) -Reuzesaté met varkensrib (300 fr.) -Reuzesaté met twee pensen, wit of zwart (300 fr.) -Kindermenu : kleine saté met ofwel witte ofwel zwarte pens (150 fr.). Alle menu’s waren met brood, groenten en appelmoes. (Folder)
1987 – 10 mei : KWB-Volleybaltornooi voor Dames- en Herenploegen In de sporthal te Leest. Zes dames- en twaalf mannenteams namen deel.
1987 – Zondag 10 mei : M.M.T.-Toneelavond met het Davidsfonds ‘Clementine’ van Ernest Claes. (‘DB’, mei ’87)
1987 – 10 mei :Nieuws uit Chili
“Liefste familie, liefste medezusters, lieve vrienden. Hier is weeral heel wat nieuws sedert het laatste schrijven. We hebben dus 12 april het 2de deel van het hospitaal ingewijd. De polykliniek kreeg de naam van Paus ‘Juan Pablo Segundo’. We hebben een prachtige foto aan de ingang geplaatst en een plaatje met zijn naam. Dan werden de twee verdiepingen ingezegend. Voor ’t ogenblik zijn dus in de ondergrond alle diensten (keuken, gas, verwarming…), 1e verdieping (in België gelijkvloers) de polykliniek, 2e, 3e en 4e verdiepingen voor de terminale zieken : 66 bedden.
Zoals de 1e keer was er zeer veel volk. Het was ook palmzondag. – Een anekdote : we kregen 500.000 pesos van de gemeente. Daarmee betaalden we de laatste factuur voor de lift. De burgemeester vroeg wat we met het geld deden. Ik wilde dus de lift tonen en hem uitnodigen er mee te reizen. Samen met de gouverneur, de burgemeester en nog een dokter stapten we in. Alles ging goed. Plots een hevige klop en de lift viel stil tussen twee verdiepingen. Daar hingen we bijna een half uur eer we bevrijd werden. Gelukkig werd alles blij opgenomen. Hier in Chili gebeurt dat regelmatig. Daarom was er geen paniek. Ik was ook al eens blijven hangen in een andere lift. Verder gaat alles hier goed. We beginnen reeds vele vruchten van het pausbezoek te zien. Vooreerst is het land veel rustiger. Daarbij zijn er zeer veel bekeringen. Veel meer mensen die helpen en vooral zeer veel mensen die als vrijwilliger willen komen helpen in de Hogar. We gaan dus een vrijwilligersdienst organiseren. Die bestond al maar zonder veel organisatie; de groep wordt te groot nu.
Hier beginnen we ook met een Bijbelstudie en een gebedsgroep. Gevolg van de voorbereiding van het pausbezoek.
Het was vandaag moederkensdag. Ik kreeg zeer veel blijken van genegenheid vanwege onze kinderen en de mensen van de wijk (Ik heb 66 kinderen).
U zult van alles het honderdvoud krijgen, zei Jezus. Zeer genegen, Juanita.” (‘DB’, juni ’87)
1987 – Van 11 tot 14 mei : Bezinningsdagen gepensioneerden “Wij volgen in Bonheiden-Zellaar de bezinningsdagen vanaf maandag 11 mei om 17 uur tot donderdag 14 mei in de namiddag. Voor vervoer wordt gezorgd.” (“Parochieblad”, 7/5)
Dirk Van Dam in actie, zoals men hem het voorbije seizoen vaak kon bewonderen : in snelheid voorbij een tegenstrever en op weg naar een doelpunt.
1987 – 6 mei : SK Leest-spits Dirk Van Dam voor de tweede keer topschutter
“Al twee weken geleden wist SK Leest voor de tweede opeenvolgende keer binnen haar korte carrière binnen de Belgische voetbalbond de kampioenschapstitel in de wacht te slepen.
En haar spits Dirk Van Dam, jongste zoon van SK-voorzitter Jean, kon zich voor de tweede maal op rij de beste doelschutter van de Antwerpse ploegen in de regio Mechelen tonen.
Vorig seizoen in vierde provinciale prikte Dirk het leder liefst 34 keer tegen de netten van de tegenstanders. Dat het dit seizoen in derde wel wat minder zou zijn wist Dirk al voor aanvang van de competitie : ‘Voor de aanvang van het seizoen had ik mij als doel gesteld een twintigtal maal te kunnen scoren, maar wanneer ik bij de winterstop al tot dertien geraakt was had ik mijn streefgetal verhoogd tot vijfentwintig. Ondanks een mindere periode in de terugronde, tengevolge van schorsingen, een aanslepende kniekwetsuur en de gevolgen van het innemen van antibiotica om een bronchitis te genezen, en dus daling van de productiviteit ben ik er toch in geslaagd dit streefgetal te bereiken en de laatste weken weer aan de kop van die rangschikking te geraken. Mede omdat de toenmalige leider Wim Boeds van Rijmenam de laatste weken niet meer kon scoren en ik met de vier treffers op Blaasveld weer het volle vertrouwen kreeg’.
Gemiddeld een doelpunt per wedstrijd
Door de reeds geciteerde oorzaken miste Dirk dit seizoen drie wedstrijden en kwam in twee andere maar voor een halve wedstrijd op het terrein, zodat hij precies ook 26 wedstrijden tussen de lijnen stond, wat dus één doelpunt gemiddeld per wedstrijd opleverde. Het aanvalsspel bij SK Leest was dan ook hoofdzakelijk op het spel van Dirk afgestemd en zijn medespelers maakten dankbaar gebruik van de kwaliteiten van hun spits : ‘Ik word het liefst in snelheid uitgespeeld in een man-tegen-man-situatie, en of dat nu langs links of rechts gebeurt speelt niet zo een belangrijke rol, want al is mijn linker wel mijn beste, ik kan ook met mijn rechter behoorlijk uit de voeten. Moest mijn kopspel nog wat beter zijn, dan zou ik wellicht nog meer doelpunten kunnen scoren. Daarom zal ik bij hoekschoppen steeds bij de eerste paal plaatsnemen om de aandacht af te leiden of om door te kunnen koppen, en alzo aan Ronny De Smedt die over een beter kopspel beschikt meer kans te bieden’.
Meer bescherming voor voorspelers
De 26 doelpunten van dit seizoen geven Dirk evenveel voldoening als de 34 van vorig
seizoen : ‘Na de vorige competitie waren er nog een aantal mensen die met wat misprijzen spraken omdat het maar vierde provinciale was. En voor mij heeft dit seizoen getoond dat ik ook in derde voor de nodige doelpunten kan zorgen. Als ik volgend seizoen bij SK blijf wil ik ook in tweede aantonen dat ik wat afweet van doelpunten maken, ook al weet ik zeer goed dat de tegenstand dan nog groter zal zijn. En ik hoop dat de scheidsrechters maar al wat meer begrip opbrengen voor de voorspelers. Ik durfde niet zonder beenbeschermers te spelen, want de tikken die men te verwerken krijgt zijn niet te tellen. En dan kan ik mij vaak niet voldoende beheersen met een aantal gele kaarten als gevolg’.
Wil het ook wel eens hoger proberen
Net als vorig seizoen hebben zich een aantal clubs, meestal uit tweede nationale, gemeld en belangstelling betoond voor de schutterskwaliteiten van Dirk. Tot nu toe werden enkele tests afgelegd en de maand mei moet uitsluitsel brengen : ‘Moest er een ernstige kandidaat komen opdagen, die bereid is het gevraagde bedrag te betalen, dan hoop ik dat SK dit keer wel bereid zal zijn mij die kans te geven. Als ik nu niet wegga zal de belangstelling zeker afnemen. Ik word weldra 26 en dat lijkt mij wel een uiterste grens om het hogerop nog te kunnen waarmaken’.” (GvM, 6/5)
1987 – 7 mei - “Parochieblad” : Chiro-sluitingsuren In de zomerperiode vanaf nu tot eind september. Bij de meisjes : -voor Prutsen, Speelclub en Kwiks om 17.30 uur. -voor Tippers om 19 uur. -voor Tiptiens en Aspi’s om 19.30 u.
Bij de jongens : -voor Sloebers, Speelclub en Rakkers om 17.30 u. -voor Toppers om 19 uur. -voor Kerels en Aspi’s om 20 uur.
1987 – Zaterdag 9 mei :Viering 75-jarig bestaan K.V.L.V.
Jubel-eucharistieviering om 18 uur in de parochiezaal, gevolgd door een feestvergadering in de parochiezaal. Ditmaal waren ook de echtgenoten uitgenodigd. (‘DB’, mei ’87)
Verslag Jubelviering
“In 1922 werd in Leuven de Boerinnenbond gesticht, later genoemd K.V.L.V.
Daar er al 75 jaar zijn overheengegaan werden er dit jaar op nationaal vlak tal van manifestaties op touw gezet o.a. te Gent, Oostmalle, Antwerpen, Aarschot en tal van andere plaatsen. Slechts een klein getal van onze leden nam er aan deel, er was dan ook vraag naar een plaatselijke viering. Het bestuur is op deze wens ingegaan en de mannen mochten er voor deze gelegenheid ook eens bij zijn.
Als inzet een Eucharistieviering in de kerk. Deze werd verzorgd door de leden van de Vinkstraat, Ten Moortele, Dorp en Warande, lectoren waren Ingrid, Vera en Erna. Tijdens de offerande werden de offergaven naar voren gebracht. Tekst, muziek en zang waren in handen van de werkgroep. Alle lof voor hen, ‘t was fijn verzorgd.
Na de mis receptie in de parochiezaal. Daar ieder een goed plaatske wilde bemachtigen, waren spoedig alle stoelen bezet. Het glas schuimwijn werd dan ter plekke aangeboden…het werd een ‘zittende receptie’.
De voorzitster wenste eenieder van harte welkom, inzonderheid de mannen. Zij dankte voor de fijne misviering, voor mooie versierde tafels, kortom, zij bemoedigde al degenen die zich hadden ingezet tot het wellukken van dit feest.
Het etentje dat we ditmaal aangeboden kregen hadden we overgelaten aan een traiteur, zo hoefden we daar eens niet in de bres voor te springen en was er de tijd om tussenin een paar gelegenheidsliedjes te zingen.
Na de hoofdschotel werd het ontspanningsgedeelte aangevat. De show ‘De vrouw door de eeuwen heen’ was het werk van de Kouterwijk. We kregen te zien hoe de kledij van de vrouw evolueerde, dit vanaf de schepping van de mens tot onze hedendaagse moderne tijd. Zeker enthousiast waren de mannen wanneer ze hun echtgenote op het podium zagen paraderen als echte mannequins, met een bewegingsritme, elk volgens zijn eigen functie. Het was Eva die toch wel het meeste bewondering kreeg, van de mannen wel te verstaan.
Ja, er werd gelachen, ’t was toch allemaal zo fijn gebracht. Hilda zorgde voor de muzikale omlijsting en Julia, die presenteerde de show.
De Tisseltbaan en compagnie zorgden voor de lotjesverkoop, zij hadden de tombola in handen. ’t Werd een echte prijzenregen en de namen van de schenkers werden bekendgemaakt. Na de verfrissing ging het spelprogramma ‘Wedden dat’ van start, een activiteit van de Bist en omliggende. Tussen de weddenschappen in kregen we live-optredens van Soeur Sourire, Nana Mouskouri, Corry Van Gorp en André Van Duin. De eerste weddenschap kwam uit het publiek en was bestemd voor een goed doel, dat werd voorgedragen door oud-chiroleider Jean Van Praet. ’10 kgr rammelgeld uit het publiek bijeen halen’ was wel een hele klus. De weddenschap werd gemist en als tegenprestatie zal de Pater zijn auto gewassen worden.
Het elleboogstoten van José werd gewonnen, wol opwinden werd verloren en Maria moet met de fiets naar Scherpenheuvel. De barrikade van schoen opstellen, weddenschap van Pelagie, werd eveneens gewonnen.
Wie nu uit het panel de meeste punten scoorde was wel wat uit de hand gelopen. Maar als slot werden de gasten en panelleden door Eveline in de bloemekes gezet en het door haar bijeengebrachte rammelgeld werd aan Pater-Pastoor overhandigd, dit om de chirolokalen wat op te frissen.
’t Was allemaal een spannend gebeuren geweest en de avond zat er stilaan op. Samen rustig nog wat napraten met gebak en koffie en als slot werd in koor het dank u-lied gezongen. Ja dank u voor alle vreugde, voor al de samenwerking en voor alle eensgezindheid, want jubileren en feesten, het brengt ons allemaal een stukje dichter bij elkaar.”
1987 – Vrijdag 1 mei : Fuif – ZVK Leest In het chalet van VV-Leest met Studio Satan. Kaarten : 50 frank.
1987 – 2 en 3 mei : Rommel- en Antiekmarkt in Sporthal Leest
Organisatie van V. V. Leest.
“Wie thuis wat staan heeft dat niet meer gebruikt wordt van antiek of rommel en dat voor zoiets kan dienen (zie maar eens op zolder, in de kelder of berging) mag ons verwittigen. Wij komen het ophalen en proberen het door te verkopen. Het is zo simpel : bij jullie stond het in de weg en de club wordt er door gesteund…” (Folder)
1987 – Zondag 3 mei : Eerste Communie
Bert Apers, Dorpstraat 59
Hans De Maeyer, Vinkstraat 64
Bart Fonteyn, Dorpstraat 41bis
David Janssens, Keepstraat 6
Mariska Liekens, Vinkstraat 39
Sabrina Robbens, Vinkstraat 60
Lindsay Slachmuylders, Vinkstraat 14
Steve Van Cauter, Kapelseweg 164
Vincent Van Cauter, Kapelseweg 164
Inge Van den Heuvel, Kouter 72
Katleen Van Laenen, Kerkenblokweg 10
Luc Van Linden, Hertstraat 3
Inge Van Praet, Kouter 47
Kristof Verbeeck, Verschuerenlaan 9
Benny Andries, Heike, Hombeek
Pieter Brasseur, Tiendeschuurstraat 7
Karen Cordemans, Molenstraat 5
Veerle Duran, Juniorslaan 29
Kris Kerremans, Juniorslaan 30
Geertrui Liebrecht, Kouter 49
Wouter Mollemans, Vinkstraat 66
Jan Peters, Molenstraat 7
Koen Schelkens, Dorpstraat 41
Bert Van den Heuvel, Kleine Heide 7
Frank Vandenwijngaert, Juniorslaan 104
Johan Verbruggen, Larestraat 2
Leen Verbruggen, Tiendeschuurstraat 21
Bram Willemen, Heidestraat 7 Heffen.
(‘DB’, april ’87)
1987 – Dinsdag 5 mei : Bedevaart Scherpenheuvel
De bedevaart naar Scherpenheuvel met de parochies van de dekenij Eppegem-Zemst vond plaats op dinsdag 5 mei. Aansluiten met de bedevaarders van Hombeek en vertrek aan de kerk om 9 uur. Prijs : 200 frank. Inschrijvingen op de pastorie. (“Parochieblad”, 23/4 en 30/4)
