Op 13 september 1984 publiceerde PL in Gazet van Mechelen volgende kop :

Beter burgemeester in eigen dorp dan schepen in de stad

Het was een citaat van Gust Emmeregs. De auteur van het artikel trok van leer tegen enkele ‘solo-riders’ in de Mechelse politiek. Hij noemde Louis Neefs, Gery Van Exem en Wim Jorissen jr.

“Tijdens de jongste zitting van de gemeenteraad hebben we een nieuw ‘geval’ gekregen : CVP-raadslid Gust Emmeregs. Onbetwistbaar bezit deze man capaciteiten. Doch men loopt door zich als ‘solo-rider’ buiten de schreef te wagen het risico zich belachelijk te maken en de partij een ondienst te bewijzen.

Anders is het gesteld met Gust Emmeregs die, naar wij reeds maanden geleden vernomen hebben, ingevolge een intern probleem in de CVP-familie, zich halsstarrig afzijdig houdt van de CVP-bijeenkomsten en de stelling verdedigt dat het beter is burgemeester te zijn in eigen dorp dan schepen in een stad. Doch Gust Emmeregs is slechts raadslid in een stad en het dorp is sinds 1977 een deelgemeente van Mechelen, waar Jef Ramaekers burgemeester is.  Gust Emmeregs verkeert in de waan dat hij de ‘godfather’ is in zijn deelgemeente. Met het gevolg dat hij tijdens zijn tussenkomst over de spoorwegaffaire Mechelen-Blaasveld er door Ramaekers werd ingeluisd, nadat VU-er Firmin Verlinden hem al een hoekslag had toegediend.

Men mag niet vergeten dat in de politieke arena een nogal uitgesproken nuance verscholen ligt tussen dorpspolitiek en deze van een stad. En laat Mechelen dan nog een heel groot dorp zijn.

Deze evidentie schijnt Gust Emmeregs nog niet te hebben beroerd. In elk geval heeft hij nog wel enkele jaren voor de boeg om van deze stelregel overtuigd te raken. En er naar te handelen voor het te laat is.” 

In 1987 promoveerde VV Leest naar bevordering. Sponsor Pauwels kwam in die tijd op de proppen. Op de terreinen van VV Leest verrees een tribune met 450 zitplaatsen, sanitair, receptiezaal, e.a. Daartoe diende voor 1,5 miljoen frank grond te worden aangekocht. Pauwels stelde renteloos 4 miljoen ter beschikking. Op het ogenblik dat de grondaankoop bij de notaris diende beschreven te worden, ontdekte men in Leest dat Pauwels eigenaar van de gronden zou worden. Gust Emmerechts ging resuluut in het verzet. Het bestuur van VV Leest was bang om het financiële engagement aan te gaan en Gust haalde een zoveelste toverformule tevoorschijn. Hij kon de NV Sportcentrum er toe bewegen de grond aan te kopen en daartoe een financiering aan te gaan. Op die manier werd het Sportcentrum eigendom van de terreinen.

Op 4 januari 1991 werd de NV Omni opgericht. Het initiatief daartoe kwam van de NV Sportcentrum Leest omdat de combinatie sporten en nevenactiviteiten nadelig op de sporthal inwerkten. In de NV Omni nam de NV Sportcentrum een meerderheidsparticipatie.

In het Sportcentrum kwam er een nieuwe sportvloer (1,5 miljoen frank) en de recreatiesporten konden terecht in de omni-sporthal. Met deze derde uitbreiding werd een stevige basis gelegd opdat de drie initiatieven leefbaar zouden blijven.

Aan de Omnihal in Leest hing in 1994 een prijskaartje van 21,6 miljoen frank (GvM 12/4/1994) . De financiering werd mogelijk dank zij een lening van 11 miljoen en een afbetalingskrediet dat Gust Emmeregs vanwege Eternit, die het complex optrok, kreeg.

Van bij de start vermeldden de statuten van de NV Omni ook dat de maatschappij zich zou bezighouden met de verkoop, verwerken, bewerken en behandelen van bouwmaterialen. Gust Emmeregs in GvM : ‘ik had toen reeds de bedoeling om me voltijds met de NV Omni te gaan bezighouden. Bij velen kwam het nochtans als een donderslag bij heldere hemel aan toen ik in september 1993, na 33 jaar dienst, bij Eternit ben weggegaan. Ik zag mij daartoe verplicht. Maar Gust is niet buitengekegeld bij Eternit. Als secretaris van de ondernemingsraad zou dat overigens zo goed als onmogelijk zijn geweest.’

De Gazet wees er op dat het Gust de voorbije jaren via het voetbal, de sporthal en de omnihal in Leest, nooit te doen is geweest om persoonlijk geld te verdienen. De meeste commerciële initiatieven werden genomen om de aangegane verbintenissen te  kunnen nakomen.

‘Het gebeurt wel eens dat we enkele weken achterop geraken om enkele honderdduizenden te betalen. Steevast krijg ik dan de deurwaarder aan de deur.  Bij die gebeurtenissen steken de gebruikelijke roddels de kop weer eens op’.

Samen hadden de vzw VV Leest, de NV Sportcentrum en de NV Omni 57 miljoen frank schuld gemaakt en volgens Gust Emmeregs was die schuld in 1994 voor de vzw gereduceerd tot 0 frank.  De NV Sportcentrum diende de eerstvolgende drie jaar nog 4 miljoen terug te betalen aan de NMKN, de NV Omni had bij Bacob nog 7 miljoen openstaan en bij Eternit nog 3 miljoen frank. Diverse leveranciers hadden samen nog circa 3 miljoen te goed of een subtotaal van 17 miljoen.

‘Ik stel er me persoonlijk voor garant dat deze schuld binnen de gestelde termijn zal afgekort worden. Over 7 jaar, als alles betaald is, neem ik me voor het geheel van de sportinfrastructuur die met VV Leest vergroeid is, aan de Leestse gemeenschap over te dragen.De sportieve toekomst van Leest staat er daarmee heel wat beter voor dan dat in de rest van Mechelen het geval is. De Gust in slechte papieren, ze weten niet wat ze zeggen !’

Dit artikel was in de krant gekomen naar aanleiding van het gerucht dat Gust door zijn werkgever Eternit aan de deur zou zijn gezet en dat hij aan het einde van zijn financieel latijn zou zijn.

In mei ’88 verliet Gust Emmeregs de bijeenkomst van de gemeenteraad omdat  het ‘zijn keel uithing dat men in Mechelen overal openbare werken uitvoerde terwijl dringende herstellingswerken aan Leestsesteenweg en Tisseltbaan maar uitbleven. Gust Emmeregs neemt het ook niet –maar dat weet men al lang- dat men mooie pleintjes op de Mechelse buiten opbreekt…’ (GvM 6/5/1988) Louis Vloebergh sloot zich daadwerkelijk bij zijn partijgenoot aan. 

02-06-2012 om 17:46 geschreven door Marcel Van Hoof

In 1983 had Gust een dispuut met het Mechelse gemeentebestuur over de aankoop van gronden aan de Dorpstraat die de toegang verzekerden tot het terrein van VV Leest. De club voelde zich door het stadsbestuur gediscrimineerd, zelfs geboycot. De stad Mechelen achtte het wel opportuun om de terreinen van FC Muizen, eigendom van de Rateux-febrieken, aan te kopen en ook nog eens 8 miljoen frank te spenderen aan Sporting Mechelen maar VV bleef verweesd achter.

‘Wij zetten met onze dertiende Volksfeesten alles op alles,” vertelde Gust aan een journalist van Gazet van Antwerpen, ‘ze kosten ons ongeveer één miljoen. Da’s een bom geld. Maar met een goed overwogen, ja zelfs zwaar risico inhoudend programma, willen wij het voetbal in Leest redden.’   Dat programma hield optredens in van Will Tura, Rob De Nijs, De Strangers, Doris D and the Pins, Connie Neefs, Rikske Samijn en het ballet van Penny De Jager met hun ‘Paradise to Paris-show’. Een heuse vedettenparade en gekoppeld aan een gastronomisch festijn.

‘Het is voor ons duidelijk dat hier met twee maten en twee gewichten is gewogen. De erfgenamen-eigenaars van de betwiste grond aan het Leestse voetbalveld waren bereid gevonden om de toegangsweg en achtergelegen landbouwgrond met een oppervlakte van 1.369 vierkante meter aan de stad te verkopen voor ongeveer 700.000 frank. Dus met een veel bescheidener budget had de stad VV Leest uit de nood kunnen helpen,’ zei Gust Emmeregs. ‘Maar zelfs dat was te veel.’

De sportinfrastructuur van VV Leest heeft de gemeenschap tot vandaag nog geen frank gekost, voegde de journalist er fijntjes aan toe, deze voetbalclub heeft sedert haar bestaan haar eigen huishouden met eigen centjes beredderd. Met succes overigens, en mede dank zij de jaarlijkse Leestse Volksfeesten maar dat vergt ook maanden keihard werken voor 100 medewerkers, die voor dit alles ook geen frank moeten betaald worden.

‘Wij zullen de toegangsweg zelf aankopen, de verkavelde gronden zullen door leden, spelers en sympathisanten van de club worden aangekocht. Wie dat stuk grond binnen enkele jaren dan toch niet meer wil hebben, en de kas van de voetbalclub is weer gespijzigd, dan zal VV de stukken aankopen, maar op deze manier zijn wij voorlopig gered en het voetbal in de gemeente voor 10 jaar beveiligd.’

Over de houding van de stad was men te Leest niet te spreken, schreef de journalist, zopas kreeg VV Leest nog een rekeningetje aangeboden van de stadsvaderen. Stadswerklieden hadden het gras gemaaid op de twee Leestse voetbalvelden. De kosten hiervoor : 68.000 frank…

De komende feesten moesten en zouden een succes worden daar was iedereen van overtuigd.

Toeval of niet maar deze dertiende Leestse Volksfeesten begonnen in mineur wanneer feestvoorzitter Emmeregs bij de openingsplechtigheden niemand van het Mechelse schepencollege kon begroeten. Gust, die tevens CVP-gemeenteraadslid was te Mechelen, had enkele uren voordien van de Mechelse SP-burgemeester Ramaekers een brief ontvangen waarin die meedeelde de opening niet te zullen bijwonen omwille van de vele kritiek op het stadsbestuur. Gust Emmeregs noemde dit een “kinderachtig gedoe” omdat politiek niet op de Volksfeesten thuishoorde. Na het drama zou burgemeester Ramaekers wel komen opdagen om de getroffenen moed in te spreken.

“Hopelijk brengen deze dertiende Volksfeesten voor ons geen ongeluk,” vertelde Gust Emmeregs rond het middaguur bij de officiële opening. “Want we hebben het geld bikkelhard nodig om het voetbal in Leest te redden.”

De genodigden hadden nog maar pas de rondgang van de handelsbeurs achter de rug, toen de wervelwind opstak. Meer dan 300 personen, waaronder heel wat kinderen, zaten in het restaurant te eten, toen het drama gebeurde.

Gelukkig zag men het gevaar tijdig naderen zodat onmiddellijk gas- en electriciteitsleidingen werden afgesneden. De tent (85 bij 30 meter) werd brutaal opgetild en seconden later tegen de grond gesmakt. Inzittenden die poogden het zeil vast te houden, werden gewoon mee de lucht in geslingerd. Er ontstond paniek onder de aanwezigen, die al kruipend van onder de stukgeslagen tafels en stoelen een weg naar buiten zochten langs de opengescheurde tentzeilen.

Op minder dan geen tijd waren de Mechelse brandweer en de politie ter plaatse om de onder het tentzeil bedolven mensen te bevrijden. Op enkele builen en schaafwonden na kwamen de meesten er nog betrekkelijk goed van af. Toch dienden de uitgerukte ziekenwagens in totaal vijf gewonden naar het Sint Jozefziekenhuis over te brengen. Drie van hen konden dezelfde dag ontslagen worden. Erger was de toestand van de twee andere slachtoffers, Herman De Neve uit de Cecilialaan en de bejaarde weduwe Maria (Celine) Van Winghe uit de Alemstraat. Beiden liepen een beenbreuk op. Herman De Neve werd bij een poging om het tentzeil tegen te houden, mee de lucht in geslingerd.  Terug op de grond kreeg hij een afgeknakte paal op zijn been.

Nadat de feesttent letterlijk in mekaar was gezakt werd het donderdagprogramma, enigzins geïmproviseerd, verder afgewerkt in de beide Leestse feestzalen.
Intussen werd met man en macht gewerkt aan het optimmeren van een vervangingstent achter de parochiezaal aan de Kouter, die Gust Emmeregs vanuit Bree had laten overkomen en waarin vanaf vrijdag tot en met zondag de affiche werd afgewerkt. Deze tent bood plaats aan 1200 toeschouwers.

Op de afgelaste handelsmanifestatie na –waarbij een 25-tal exposanten miljoenenschade leden- gingen de Leestse Volksfeesten, zij het in een gelaten stemming, verder.

Voor de afhandeling van de schadedossiers van de standhouders werd een advocatenkantoor te Mechelen aangesteld. Niet lang na de ramp werd een “”Comité Rampenfonds” opgericht, samengesteld  uit afgevaardigden van de vzw VV Leest, standhouders, particulieren en een gerechtsdeurwaarder. Het “Rampenfonds” schreef  een 150-tal Mechelse verenigingen aan met het verzoek tot concrete hulp. Er werd een solidariteitstombola ingericht en een benefietavond georganiseerd.

In 1989 deed het Hof van Beroep een uitspraak in de zaak tussen V.V. Leest en het tentenbedrijf Veldeman uit Bree. Beide partijen schoven mekaar de verantwoordelijkheid toe. Nadat de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen in 1986 het tentenbedrijf verantwoordelijk had gesteld, was Veldeman in beroep gegaan. Volgens het Hof was de huurder juridisch verantwoordelijk. V.V. dat zo’n 700.000 frank eigen kosten had bij de ramp, zag met dit vonnis de recuperatie van dat geld onmogelijk gemaakt. Bovendien waren er nog voor circa 1 miljoen frank schadeclaims van benadeelden die gerechtelijk procedeerden. (GvM,25/4/89)

Deze ramp zou op vele plaatsen in het land zware schade aanrichten. De ravage was enorm.

De rukwinden, op sommige plaatsen gewaagde men van windhozen, richtten hun vernielingswerk aan tussen 13 en 13.30 uur in zowat alle Vlaamse provincies.

Naast de ramp te Leest sneuvelden ook feesttenten te  Baasrode, Kruibeke, Oudenaarde en Brasschaat. Te Asse brak de 30 m hoge zendmast van een vrije radio en plofte op een huis. Te Hekelgem knapten de electriciteitsleidingen door en hinderden het verkeer. Verkeersproblemen waren er ook in de streek van Ninove en Groot-Bijgaarden waar ontwortelde bomen op de rijbanen en op huizen waren gevallen. Door de gemeente Kapellen raasde een windhoos die heel wat schade toebracht aan daken, serres en electrische draden en die ook de meeste kramen van de feestmarkt wegblies. Aan de kust woedde op donderdagmiddag opnieuw een storm met rukwinden die 200 km per uur bereikte te Oostende. Te Gistel vielen bomen op de weg, te Oostende werd een dak van een huis geblazen, te Wenduine kantelden drie caravans...

In 1994 vertelde Gust Emmeregs aan Gazet van Mechelen : ‘Heel die ramp is op mij persoonlijk terechtgekomen, gelukkig hadden we een verzekering burgerlijke aansprakelijkheid afgesloten, de schadeclaims bedroegen 20 miljoen frank  en we richtten benefietmanifestaties in. Dank zij heel wat creativiteit slaagde ik er in om al wie schade leed, te vergoeden.’ Dat voorval lag aan de basis om een polyvalente sporthal te bouwen, geschikt voor verschillende zaalsporten maar ook voor familie- en bedrijfsfeesten, bals en dansavonden maar vooral als vervanger van de feesttent van de Leestse Volksfeesten.

Op 9 februari 1984 werd bij notaris Schotte de NV Sportcentrum Leest gesticht. De sporthal werd geraamd op 15 miljoen en het kapitaal, aangebracht door 18 aandeelhouders, bedroeg 4,5 miljoen frank. (DB,maart 1984). Voor het resterende bedrag werd een lening afgesloten bij een bank. In 1994 (12 maart) verklaarde Gust aan Gazet van Antwerpen dat van het maatschappelijk kapitaal van 6 miljoen, hijzelf 75% uit eigen vermogen had bijgedragen en dat de oprichtingskosten van de sporthal 20 miljoen frank beliepen. Daarvoor werd bij de NMKN 11 miljoen geleend. De overige miljoenen mochten aan de contructeurs worden betaald naargelang de exploitatieinkomsten dat mogelijk maakten. ‘Ik ga vandaag niet wegsteken dat ik het dikwijls moeilijk heb gehad. Dankzij een ganse reeks nevenactiviteiten konden we echter het hoofd boven water houden’ voegde hij daar aan toe.

De Raad van Beheer bestond uit Gust Emmeregs, Guillaume Seeldrayers, Louis Vloebergh, Jos Roosemont, Frans Tyaerts en Emiel Spruyt. Commissaris was Camiel De Loose. Gust Emmerechts werd afgevaardige-bestuurder (GvM 28/2/1984). 

Foto’s :

-Burgemeester Ramaekers bezocht de plaats van de ramp. Een zwaar aangeslagen Gust Emmeregs verstrekt uitleg.

-Celinneke Van Winghe  aan haar ziekenhuisbed.

-De benefietavond was een succes.

02-06-2012 om 17:32 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – KVG KERSTFEEST – ZENNEVALLEI

“Naar jaarlijkse gewoonte had in het parochiecentrum te Hombeek het Kerstfeest van onze afdeling plaats. Er was een record belangstelling : ruim 150 inschrijvingen.
Het feest werd om half drie ingezet met een eucharistieviering door onze proost A. Nieuwborg. Het zangkoor van Leest omlijstte deze heilige mis. Nadien verontschuldigde de proost E.H. Deken van Hombeek, afwezig wegens ziekte en heette de burgemeester van Leest en talrijke aanwezigen hartelijk welkom. Tijdens de receptie kregen wij het optreden van animator Albert Van Severen en het voornoemd zangkoor, die om de beurt sketches en liederen presenteerden,

sommige werden door de aanwezigen meegezongen. Tijdens de pauze werden de tafels gedekt, braadkip met appelsien of sla, kerststronk en koffie. Het gezellig samenzijn na het feestmaal werd overgoten met een reuze, reuze, reuze tombola ! Waarvoor onze hartelijke dank aan Mevrouw Smets die ons zeer veel prijzen bezorgd heeft, alsook aan alle andere milde schenkers.
Rond negen uur was het tijd om afscheid te nemen, en iedereen keerde tevreden huiswaarts na dit zeer geslaagde kerstfeest.

Louis Verbruggen”   (DB, januari 1974)       

1973 – Dat jaar werd ook VV LEEST gesticht.

Het kindje van Gust Emmerechts zou een turbulente geschiedenis beleven. Terwijl het toenmalige FC Telstar nog actief was in de Katholieke Sportfederatie debuteerde de nieuwe Leestse voetbalclub meteen in de competitie van de Belgische Voetbalbond. Vanaf 1974 verschenen er in De Band sporadisch verslagen van de nieuwe club die het van vierde provinciale tot bevordering zou brengen. 

Gust Emmeregs stak heel zijn ziel in de club en haalde met wisselend succes een hoop vedetten en pseudo-vedetten naar Leest.

Het voetbalseizoen 2008-2009 was het laatste van VV Leest. De ploeg had gehoopt op een promotie naar 2^de provinciale maar het werd een degradatie naar 4^de provinciale en uiteindelijk een faillissement.

                                       Creatieve duizendpoot  Gust Emmeregs

Stichter, bezieler, mecenas en voorzitter van VV Leest.  Gemeenteraadslid in Leest en na de fusie in Mechelen. Organizator van de Leestse Volksfeesten. Medestichter en zaakvoerder van de NV Sportcentrum Leest en van de NV Omni. Beheerder van de sociale bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning, ondervoorzitter V.V.V. Heerlijkheid Mechelen, lid van de Werkgroep voor de middenstand te Mechelen, lid van de Nationale programmaraad van de L.B.C., secretaris van de ondernemingsraad, voorzitter S.D. bedienden NV Eternit, medestichter Volksdansgroep ‘Korneel’, coördinator Guldensporenviering Leest, coördinator comité ‘Vrienden van Louis Neefs’, opdrachtgever van het monument ‘Klokken in de wind’, lid van Beheerraad VZW De Nekker, medestichter van Boxing Club Leest..

Emmeregs was te Mechelen geboren op 18 augustus 1940 en gehuwd met Anny Vervloet
 (°Kapelle-op-den-Bos 21/03/1940, +Leest 16/04/2002). Het echtpaar woonde op de Tisseltbaan en bleef kinderloos.

Na zijn middelbare studies behaalde hij met succes een diploma van Boekhouder en hij werkte 33 jaar bij de firma Eternit als handelscorrespondent.

Gust Emmeregs  liet in Leest een onuitwisbare voetafdruk na. Meer dan wie ook heeft hij het dorp op de kaart van ons land gezet.

Duizenden mensen heeft hij in de zeventiger en tachtiger jaren naar Leest gelokt, naar zijn Volksfeesten, waar iedereen met naam en faam uit het Vlaamse showbizzwereldje is komen optreden. Ook vele buitenlandse vedetten werden naar Leest gehaald.

Deze flamboyante persoonlijkheid kende een hoop successen en evenveel nederlagen maar steeds vocht hij terug met de tomeloze energie die hem kenmerkte. 

Een leven van triomf en tragiek.

Hierna een kennismaking met deze opmerkelijke mens via een chronologische weergave van de belangrijkste feiten uit zijn openbare leven zoals die in de pers werden weergegeven.

De Mechelse Week van 30 september 1982 : 

        “De story van Gust Emmeregs. De CVP en de fusiegemeenten.”

“Interviewer ging op ontdekkingstocht, op zoek naar neutrale informatie. Voor de vuist weg werden enkele personen ondervraagd en zij waren bereid de story rond Gust Emmeregs te vertellen. Onze story wordt geen thriller maar ook geen zoetzemig verhaal. Wij ontdekten daartegenover een markante figuur, die met zijn druk gevuld leven een ganse Mechelse Week kan vullen. Eén bladzijde maar kregen wij ter beschikking en we  zullen daarom onvolledig zijn…maar één zaak is belangrijk, wij belichtten, dank zij de zorgvuldig uitgekozen ondervraagden, de voornaamste eigenschappen en karaktertrekken van onze storymaker.

Conny Neefs : wij zouden ze kunnen omschrijven als ‘de bezige bij’. Alomtegenwoordig als zangeres, public-relationvrouw en zorgzame moeder bij de zonen van haar betreurde broer Louis.

-Van waar ken jij Gust Emmeregs ?

-Connie : zoals ik de meeste mensen heb leren kennen toen ik de relaties en de vrienden van mijn broer Louis overerfde. Gust zat naast Louis op de Gemeenteraadsbanken, beiden gemeenteraadsleden van de CVP, en waarschijnlijk heeft Louis destijds tijdens een korte pauze verteld dat hij wou meedoen aan een wedstrijd in het kader van 150 jaar België, een ontwerp van een monument genaamd : ‘Klokken in de wind’. Louis had het ontwerp in beton, maar dat scheen praktisch niet verwezenlijkbaar en gelukkig misschien dat Gust toen naast Louis op de bank zat, want Gust zou trachten materiaal vast te krijgen van Eternit. Uiteindelijk is het werk niet bekroond geworden omdat het publicitaire stuntje voor een gemeenteraadslid waarschijnlijk te zwaar zou wegen op zijn populariteit en ook omdat het deontologisch misschien niet wenselijk was dat een gemeenteraadslid deze officiële wedstrijd zou winnen. Louis had desondanks toch besloten dat het monument er zou komen, desnoods in het Middelheimpark te Antwerpen. Dan kwam echter die rampzalige kerst en Gust Emmeregs besloot uit te voeren wat gepland was. Toen heb ik Gust leren kennen en vastgesteld dat, waar Gust zijn tanden in zet, hij het niet meer loslaat. Gust richtte een comité op en samen met andere vrienden werd alles op muziek gezet –met als bekroning de plechtige inwijding van het monument ‘Klokken in de wind’ op 8 augustus ll. in het Tivolipark te Mechelen.

Ik heb vastgesteld dat ik ‘echte’ vrienden als erfenis kreeg, mensen waar een woord een woord is en deze relaties van mijn broer wil ik gaarne onderhouden. Zo heb ik ook de rol van mijn broer overgenomen tijdens de Leestse Volksfeesten, waar Gust, alweer Gust, de bezieler van is. 

De heer Ribbens, uittredend schepen van financiën en schepen van de fusiegemeenten.

-Mr Ribbens, als collega van Gust Emmeregs kunt u misschien een schets maken van Gust als politieker en gemeenteraadslid ?

-Mr Ribbens : in 1976 bij de vorige uitgave van de gemeenteraadsverkiezingen heb ik verstomd gestaan over de vurigheid, de overtuiging en de zelfzekerheid die uitstraalt van Gust. Ook zijn redekunst heeft mij getroffen met een echte ‘tribunestem’ in de stijl van een gezegde van Lodewijk van Dijsel : ‘ik hou van volzinnen’. Gust had deze stijl en als hij met iemand spreekt kan men zo vaststellen dat hij niet zomaar losweg spreekt maar dat alles wel overwogen is. Gust overdenkt zijn zaken grondig en, eens overtuigd, verdedigt hij zijn zaak met de hem eigen hardnekkigheid. Gust verdedigt zijn zaak niet als een advokaat maar spontaan en recht uit het hart. Gust is ook in de politiek een doorbijter en verdedigt de belangen van alle mensen in de fusiegemeenten tot het uiterste. Met zijn enorme energie en uit de grond des harts zet hij zich achter een zaak, zoals onlangs de gedenksteen van Louis Neefs. Voor Gust telt zeker het Latijnse spreekwoord : ‘Age quod agis’, wat wil zeggen doe goed wat ge doet en dat is helemaal Gust Emmeregs. In de gemeenteraad had Gust één stokpaardje : verbetering van de landbouwwegen.

Jef Saerens, uittredend gemeenteraadslid van Mechelen en oud-schepen van Muizen.

-U bent politieker, collega van Gust Emmeregs. Hoe ziet u de rol van de fusiegemeenten in Mechelen en meer speciaal de rol van Gust in die fusiegemeenten ?

-Jef Saerens : de fusieoperatie is volgens mij niet helemaal geslaagd, alhoewel sommige mensen en verenigingen er wel gelukkig mee zijn. Het is de story van de ‘aangenomen kinderen’ die eens zij in een huishouden opgenomen worden toch niet hetzelfde betekenen als de ‘natuurlijke kinderen’. Als afgevaardigden van de bevolking van de fusiegemeenten moeten wij constant op tafel slaan om iets te forceren. Ik ken Gust Emmeregs als collega-gemeenteraadslid en via de voetbal. Onlangs trouwens was er nog een tussenkomst van Gust toen 6 miljoen werd gestemd als toelage aan Sporting Mechelen. Wij hebben, als verdedigers van de belangen van de sportverenigingen, dit punt met plezier goedgekeurd, maar er moet nog heel wat gedaan worden en geld zijn voor andere verenigingen. En ik steun Gust ten volle in zijn overtuiging dat gemeenschapsgelden voor de gemeenschap = dus voor IEDEREEN moeten aangewend worden.

Mijn besluit is : als de CVP opnieuw aan het bestuur komt, moet Gust een kans gegeven worden om de fusiegemeenten te vertegenwoordigen op de schepenbanken. Volledige inzet en toewijding, zoals dat bij Gust het geval is, MOETEN beloond worden.

Frans De Laet, lokaalhouder bij VV Leest –een dorpsfiguur- geboren en getogen te Leest.

-Hoe zit het hier nu eigenlijk met Gust Emmeregs, VV Leest, Volksfeesten, enz. ?

-Frans De Laet : Gust is de stichter van VV Leest, een voetbalploeg uit de 2^de provinciaal bij de Belgische Voetbalbond. Maar als het van Gust afhing, zouden we nu al in eerste afdeling moeten spelen. Gust heeft bekende spelers aangetrokken van KV en Racing Mechelen –alles voor de ploeg- dagelijks loopt hij op het veld rond.

-Kent gij Gust van bij de voetbal ?

-Frans De Laet : neen, ik ben collega van Gust bij Eternit waar hij bediende is en ik werkman. Bij Eternit doet Gust ook heel veel via de vakbond en de ondernemingsraad. Bij het 75-jarig bestaan van Eternit was het ook Gust Emmeregs die de feestelijkheden organiseerde, zelfs Louis Neefs liet hij toen komen optreden. Onlangs was er een probleem van afdankingen bij Eternit, Gust is daartegen opgekomen. Mensen van Kapelle op den Bos, die niets te maken hebben met Leest, sturen hun kinderen naar Leest Voetbal, alleen uit dankbaarheid jegens Gust –daardoor hebben wij ook goeie jeugdploegen.

-Hoe staat Gust aangeschreven bij de leestse bevolking ?

-Frans De Laet : 90% voor…voor iedereen goed doen is moeilijk maar als alle mensen die bij Gust over de vloer komen voor hem moesten stemmen dan was hij zo burgemeester. Als wij niemand in de gemeenteraad moesten hebben, zou de vernieuwing van onder andere de Winkelstraat geen doorgang gevonden hebben, ook daar zit Gust voor het grootste deel tussen. Als er iets in Leest georganiseerd wordt, ligt Gust ofwel aan de basis ofwel werkt hij eraan mee. Neem de 11 juli-viering, die heeft hij toch uit de grond gestampt en met de fanfare St.-Cecilia erbij. De Leestse Volksfeesten, 170 mensen motiveren en aan de slag zetten, contracten afsluiten met vedetten, enz.. Gust Emmeregs weet het toch maar te doen. Kortom als Gust morgen zegt : ‘ik doe niet meer mee’, dan zijn er geen Leestse Volksfeesten meer.

Ludo Goossens, woont in Leest en is jonge voetballer bij VV Leest, begon in 1974 als scholier en speelt reeds enkele jaren in de eerste ploeg.

-Hoe ken jij Gust Emmeregs ,

-Ludo Goossens : Ik ken Gust enkel via de voetbal, als de duivel-doet-al, bijna alle dagen kan je hem hier aantreffen tijdens de trainingen, op matchen en festiviteiten. Gust gaat geweldig in de match op, maakt zich soms zenuwachtig, vloekt al eens en maakt zich kwaad maar dat is even snel vergeten.  Hij heeft een doel en dat wil hij kost wat kost bereiken. Ik heb trouwens nog nooit menselijke problemen geweten in de ploeg.

William  Selleslagh, ex-KV-Mechelen speler, twee jaar Racing Jette in tweede klasse en dan naar VV Leest.

-Is het geen grote aanpassing om uit hogere afdeling naar 2^de provinciale te komen ?

-William Selleslagh : helemaal niet, het ging niet meer in combinatie met mijn werk, hier hebben wij twee trainingen per week om 19u30 en dat is haalbaar. De sfeer is hier prima. Trouwens ik ben opgevoed in Leest en heb altijd in Battel gewoond, vijf minuten hiervandaan. Gust Emmeregs heeft mij naar hier gehaald.

-Hoe zit het met de bekendheid van Gust Emmeregs ?

-William Selleslagh : Gust is in Mechelen gekend, zowel in Leest op sportgebied, door de Leestse Volksfeesten, door het monument voor Louis Neefs. Daar heeft hij een redevoering gehouden waarbij iedereen zijn ogen heeft opengetrokken. Het is een chance voor Leest om zo’n figuur te hebben. Gust is een doodbrave man. Zo was er enkele dagen geleden een jongetje uit Boom op de voetbal en daar die geen transport had naar huis, heeft Gust hem met zijn wagen tot thuis gebracht, ondanks zijn zeer drukke bezigheden.  Al deze kleine dingen samen maken een mooie mens van Gust. Hij kan de mensen motiveren, ga maar zoeken waar het chalet van de voetbal gratis ter beschikking wordt gesteld voor mossel- en huwelijksfeesten. De mensen komen hier gratis tappen, dat alles is te danken aan de enorme sfeer en aan Gust, die volgens mij volmaakt is op politiek en menselijk vlak, iemand waarmee je kunt praten, recht voor de vuist, want dat doet Gust ook.

Guido Slachmuylders, leraar 6^de jaar te Hombeek aan de stedelijke lagere school. Als kadet gespeeld bij KV Mechelen, nadien bij Hombeek, Humbeek, KV Mechelen, SK Londerzeel en nu VV Leest.

-Hoe komt Gust over in Hombeek-fusiegemeente ?

-Guido Slachmuylders : Gust is gekend via de voetbal ‘Gusje met zijn ploeg’. Gust wordt daar gezien in kostuum met das en er wordt al eens lachend gezegd : ‘waar er iets te doen is, zit Gust tussen’. k heb mijn ogen opengetrokken, want je moet Gust kennen als MENS, niet als manager van een voetbalploeg. Toen ik voor de eerste keer kwam oefenen, zag ik Gust het gras afmaaien en paaltjes slaan. Dat heeft mijn ogen geopend. Trouwens, ik heb reeds enkele keren ondervonden als je aan Gust iets vraagt, staat hij klaar.

Hans Schöning, 37 jaar, 10 jaar speler bij R.C. Mechelen, twee jaar bij R.C. Jette-Brussel, Lebbeke, Leuven en nu VV Leest.

-VV Leest heeft dit jaar enkele serieuze kleppers aangetrokken ?

-Hans Schöning : ik kon niet vroeger overkomen, Gust Emmeregs vraagt het al vier jaar. Maar nu was het nog moeilijk hogere klassevoetbal te combineren met mijn werk bij de stad Mechelen. Ik heb aan Gust beloofd dat wij een zeer goed jaar gingen maken en daar zal ik mijn uiterste best voor doen.

-Hoe ken jij Gust Emmeregs ?

-Hans Schöning : ik ken Gust al acht jaar op sportief en politiek gebied en vooral nu ik in Hombeek woon sedert 4 jaar. Gust is altijd een eerlijk mens geweest, maakt geen blaasjes wijs. Ik ken Gust ook van bij Racing Mechelen waar hij altijd sympathie voor gehad heeft.

-Hans, jij bent van de stad naar Hombeek komen wonen, hoe is die overgang meegevallen ?

-Hans Schöning : Rustig…ik heb hier wel enkele contacten met de onmiddellijke geburen, maar ik ben de ganse dag weg. Binnenkort betrek in een huis van de Mechelse Goedkope woningen en dat heb ik aan de CVP te danken met o.a. Gust Emmeregs, Cees De Gendt en de Burgemeester.

-Heb jij nog iets te vertellen ?

-Hans Schöning : ik wil gewoon zeggen dat ik reeds meermaals met sommige mensen slechte ervaringen heb opgedaan. Gust is gekend in Mechelen en in de fusiegemeenten als man van zijn woord.

Karel De Muyer, gepensioneerd rijksambtenaar RIZIV.

-Sedert wanneer kent u Gust Emmeregs ?

-Karel De Muyer : ik ben nooit politiek geëngageerd geweest, maar ik ken Gust reeds lang, en meer intens sedert drie jaar, met Gust als stichter, beheerder van VV Leest. Ik heb een enorme achting voor Gust die een doorgoede brave mens is…en bekwaam. Gust staat in hoog aanzien bij zijn ploeg en bij de bevolking. Hij maakt een zeer goede kans als schepen en qua dienstbetoon zou ik zeggen : ‘the right man on the right place’.

Ik ben voetbalenthousiast, Leest is mijn geboortedorp en hoewel ik reeds 40 jaar in Battel woon hou ik veel van mijn geboortedorp en van de buiten.

-Ziet u een rol voor Gust in defusiegemeente ?

-Karel De Muyer : ik zei nog een paar dagen geleden : ‘waar blijft die wijkagent, zij moeten de wildbegroeiing nagaan, banen en wegen controleren. Ik betrouw op Gust, het is een werker en staat 100 jaar vooruit op zijn medemensen. Kijk naar de Leestse Volksfeesten. Jarenlang wordt er gezegd ‘ze zullen wel eens in hun vinger snijden’ en toch wordt het elk jaar groter en mooier.  Gust heeft ook een geweldige vrouw en het feit dat hij geen kinderen heeft draagt er ook toe bij dat hij zich volledig ten dienste stelt van andere mensen…Altijd in de bres.

Prosper Nuytkens, Walemnaar en 15 jaar voorzitter van FC Walem.

-U bent collega van Gust met uw ploeg in tweede provinciale, dus jullie kennen mekaar ?

-Prosper Nuytkens : ja, wij zijn concurrenten. Voor veertien dagen hebben wij tegen VV gespeeld en verloren en ik ben spontaan Gust gaan feliciteren.

-Jij kent Gust alleen via de voetbal ?

-Prosper Nuytkens : Ja, alleen via het voetbal en ik weet dat Gust daar enorm populair is en veel invloed heeft op zijn medewerkers. Waar Gust zijn hand naar uitsteekt brengt het geld op, nooit voor hemzelf maar altijd voor zijn vereniging of voor anderen en dat is het fantastische aan Gust.

Besluit : I.V. bedankt alle mensen die bereidwillig zonder enige vorm van verplichting vrijuit hun mening hebben weergegeven. Gust Emmeregs kan alleen maar vaststellen dat zijn populariteit misschien nog groter is dan hijzelf wel dacht. Uitspraken als : Gust is een werker, een doorbijter, een doorbrave mens, een duivel-doet-al, een vechter, een organisator, een dienstvaardige, zijn slechts goede eigenschappen. En als deze eigenschappen verenigd zijn in een politieke figuur, is dat een eer voor de politiek in zijn geheel en voor de CVP in het bijzonder. Na al hetgeen ik heb gehoord, kan ik niet anders dan duimen voor Lijst nr. 10 plats nr. 8.”

Het stuk, ook al was het niet expliciet vermeld, was klaarblijkelijk ingezonden met het oog op de komende gemeenteraadsverkiezingen.

De CVP zou drie zetels verliezen tegenover 1976 en de partij ging de oppositie in. Gust haalde 1269 stemmen, 41 meer dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen. Gazet van Mechelen (18/10/1982) wist te vermelden dat hij een half miljoen frank zou gespendeerd hebben aan persoonlijke propaganda.

Foto’s :

-Gust Emmeregs

-Gust, geflankeerd door Luc Appermont en Connie Neefs, tijdens een persconferentie.

02-06-2012 om 10:50 geschreven door Marcel Van Hoof

Hendrik Diddens overleed in 1973. Gazet van Mechelen publiceerde op 9 augustus 1986 :

            Hendrik Diddens is niet meer

“Hendrik Diddens is overleden”. Het werd ons donderdagavond gemeld. We werden er stil van. De man die we van in onze jeugd zo goed kennen, de man die zoveel jaren later in 200 afleveringen het werkdocument “Woordenboek van het Mechels dialect” in deze kolommen publiceerde, de man die tijdens het 11 juli-feest j.l. de harten veroverde van alle aanwezigen toen hij in een vraaggesprek met presentator Francis Verdoodt enkele Fabels van de Voddemét debiteerde, die Hendrik Diddens is op 72-jarige leeftijd overleden.

Een hartaanval werd hem fataal.
De rouw die zijn echtgenote en kinderen treft is groot.

Hendrik Diddens is een geliefd man, ook ver buiten zijn familiekring.

In onze eigen Gazet van Mechelen is Hendrik Diddens een vertrouwde figuur.
Vooral in de periode dat zijn “Woordenboek” liep kwam hij regelmatig eens poolshoogte nemen van wat er allemaal verkeerd liep, want het bleek dat de fonetische weergave van “Mechelse klanken” niet zo’n logische zaak is voor een computer uit de 20^e eeuw.

Hendrik Diddens bekeek het allemaal even nuchter, met een glimlach er bovenop. Dat z’n woordenboek succes kende was voor hem geen verrassing.
Dankzij de reacties van de lezers, kon hij zijn fichebakken verder aanvullen en verbeteren om daardoor met nog beter gedocumenteerde gegevens te werken aan de uiteindelijke uitgave van “Het woordenboek van het Mechels dialect”.

De plannen bestonden (en bestaan nog) om tegen het eind van dit jaar dit Woordenboek op de markt te brengen. Hendrik Diddens zal het niet meer meemaken.

Diddens was een trouwe klant van deze krant. We denken dan vooral ook aan “Mijn kinderjaren in de Hanswijkenhoek” reeks die in 1959 ook in de Gazet van Mechelen verscheen en die in 1960 door de uitgeverij De Vlijt werd uitgegeven.
Hierin beschrijft “den Didden” zoals in Mechelen dikwijls gezegd wordt, zijn kinderjaren in Coloma. Dat is tegelijk ook een stevige portie geschiedenis van die wijk die toen in volle opgang kwam.
Maar tussendoor klopte Hendrik ook bij ons aan met de vraag een artikel te publiceren over dit en dat. Het samenstellen van het “geslacht Diddens” was ook één van zijn realisaties waaraan hij met veel plezier en met evenveel stiptheid gedurende jaren werkte.

Hendrik Diddens is niet meer. Wij zullen zijn telefoontjes aan onze redactie missen. Maar zijn echtgenote en kinderen en kleinkinderen missen een liefhebbende vader en grootvader. Aan hen onze kristelijke deelneming.

       F. Teughels.”

En in De Band van september 1986 :

“In Memoriam Hendrik Diddens.

Als trouwe lezer van ‘de Band’ en af en toe medewerker, is te Mechelen de heer Hendrik Diddens in de Heer ontslapen.

Was Hendrik Diddens destijds te Leest geraakt om er de stamboom van de familie Diddens op te zoeken, is hij als geboren Mechelaar in zijn oprechte gehechtheid aan volk en taal van het dorpken zijner voorvaderen blijven houden.

Was Hendrik’s tong eerder karig, een beter toehoorder vond men niet. Genietend kon hij luisteren, liefst van al wanneer er gesproken werd in de eigen gewestspraak. Dan kwamen er soms glanskens in de ogen en zou hij nooit hebben onderbroken tenzij om af en toe een klein

boekje uit de zak te nemen en vlug een paar woordjes te noteren, of met een paar korte zinnetjes zijn eigen mening te vertellen.

De pen echter was zoveel vlotter, dat getuigen de menige verhalen en gedichtjes welke hij over volk en grond, waarvan hij zielsveel hield, gemaakt heeft, en waardoor hij terecht, als was het misschien niet de enige, dan toch als eerste mens het Ereburgerschap van onze gemeente heeft gekregen.

Als laatste van zijn werken vernoemen we nog ‘de Fabeltjes van de Voddemét’ en het verklarend woordenboek van het Mechels dialect dat eerlang verschijnen zal. Met Hendrik hebben we een goed kristen, edel Vlaming en groot kunstenaar verloren. God hebbe zijn ziel.”   

In ’85 publiceerde Hendrik Diddens een studie  over “de oude Diddens-stam te Leest”.

Enkele maanden na zijn dood verscheen Hendrik ‘s “Woordenboek van het Mechels dialect”. Bij de presentatie ervan in december was het voltallige Mechelse schepencollege aanwezig.

“Het werd velen kil aan het hart toen in het stadhuis het ‘Woordenboek van het Mechels dialect’ werd voorgesteld. Dat Hendrik Diddens dat niet meer heeft kunnen meemaken…

Mevrouw Diddens, de zus van Hendrik Diddens, de kinderen Guido, Frieda en Agnes, de kleinkinderen, de familie, de vele vrienden en kennissen waren in de kolommenzaal present om het levenswerk van Hendrik Diddens mee te beleven.

Het werd een stemmige bedoening bij de presentatie. Hilde Masui praatte de onderdelen van het programma aan mekaar en burgemeester Joris beet de spits af en zegde o.a. dat : ‘wil onze beschaafde omgangstaal een volwaardig medium zijn en blijven, dat zij het contact met het dialect niet mag verliezen.’ Marcel Kocken, hoofd van de dienst cultuur van de stad Mechelen stelde de figuur van Hendrik Diddens voor. Persoonlijke anecdoten, de urenlange gesprekken  die hij met Hendrik Diddens voerde. Kocken had het speciaal op de inspanningen die de auteur gedurende drie maand leverde om in die tijdsspanne zijn volledig boek op electronische machine uit te tikken, de fonetische klanken aan te passen, bij te werken.

‘Toen de 432^ste bladzijde en het boek klaar waren, ging Hendrik Diddens van ons heen. De uitgave van zijn monument heeft hij niet mogen meemaken.’

Hilde Masui en Francis Verdoodt citeerden authentieke fragmenten uit het Woordenboek, waarbij het er in de kolommenzaal zo vrolijk aan toe ging dat er zelfs…gezongen werd.

Jean Binon gaf toelichting bij het gebruik en het concept van het woordenboek en bloemen
voor de echtgenote van de auteur en zijn zus, een dankwoord aan het adres van het stadsbestuur en een uitnodiging van burgemeester Joris om een glas te heffen maakten de presentatie van ‘het Woordenboek van het Mechelse dialect’ rond.” (GvM, 6 december 1986)

In ‘Deserteur onder Napoleon’ uitgegeven bij De Sikkel in 1974 vertelde de schrijver de onprettige belevenissen van zijn betovergrootvader Pieter-Jan Diddens, in zijn familie steevast ‘den deserteur’ genoemd, die als achttienjarige werd opgeroepen om dienst te doen in de legers van Napoleon en bij de eerste schermutselingen in Rusland deserteerde.

Datzelfde jaar werd Hendrik Diddens door het Leestse gemeentebestuur gehuldigd en tot ereburger van Leest gebombardeerd voor zijn werk en opzoekingen naar de geschiedenis van het dorp.

Zijn buur en vriend van de Mechelse Landbouwstraat Herman Schaltin klom enkele maanden na zijn overlijden in zijn pen :

“Als een boegbeeld der beschaving,

bij de groten in de gunst,

steeds was Mechelen brood en laving

voor de scheppers van de kunst.

Muzen houden soms van streken

om een waaier van talent

in één enkel mens te steken,

zodat iedereen hem kent.

In de literaire middens

van ons Vlaamse vaderland

staat de naam van Hendrik DIDDENS

daarom met een bies omrand.

Schrijven doet hij lijk de beste,

door zijn speelsheid van de Fé

en zijn humor van de Neste

valt zijn oeuvre danig mee.

Hij schrijft ook in vreemde talen,

maakt sonnetten in het Spaans,

schrijft gedichtjes voor de Walen

en zelfs…in et Gregoriaans !

Lijk de bijbelse parabels,

zo met wijsheid ook doorspect

zijn z’n ‘La Fontaine’-fabels,

maar in ’t Mechels dialect.

Maar zijn faam gaat nog meer rijzen

door zijn Mechelse woordenboek

dat men overal hoort prijzen,

zelfs tot in Klein-Acherbroek.

Tot ver buiten Mech’lens muren

oogst hij lof en veel beziens,

prijkt dit boek nu naast Verschueren

bij Van Dale en Winkler Prins !”  

 Omdat haar echtgenoot Wilfried Spruyt, een afstammeling van ‘deserteur’ Petrus Joannes Diddens is, verzocht Lieve Huysmans een Kommandant van het Belgische leger om meer gegevens. Die antwoordde het volgende :

‘DIDDENS Pierre Jean, geboren te Leest op 6 mei 1794. Woonplaats : Leest. Beroep : dagloner.

Korps : 82 Regiment Intanterie de ligne. Graad : soldaat.

Heeft zes maand gediend en is na het staken van de vijandigheden in 1814 naar huis teruggkeerd.

Hij is NOOIT in Rusland geweest. Behorende tot de klas 1814 werd hij vermoedelijk pas in de tweede helft van 1813 opgeroepen en ingelijfd. Zijn regiment heeft nooit een voet in Rusland gezet, de veldtocht in Rusland was reeds lang ten einde voor de klas 1814 opgeroepen werd.
Het 82^ste  Regiment Infanterie de ligne had in 1813 één bataljon in Duitsland, de rest van het regiment was in Spanje en in het regimentsdepot te LA ROCHELLE in Frankrijk.

Pieter Jan heeft zich te Antwerpen moeten aanbieden om naar het regimentsdepot te LA ROCHELLE te vertrekken en daar ingelijfd  te worden. Ik weet niet wat er verder met hem gebeurd is. Ik denk niet dat men hem vanuit het regimentsdepot nog naar Spanje of Duitsland heeft gestuurd maar dat is natuurlijk niet onmogelijk. Hij kan eventueel nog deelgenomen hebben aan gevechten in Frankrijk in de eerste maanden van 1814 maar hiervoor beschik ik over geen enkel tastbaar bewijs.” (Kommandant b.d. de Lelys)

1973 – Zaterdag 1 december : “De Nieuwe Generatie” in het Parochiehuis

            Deze Vlaamse “Up with people” groep bestond uit een veertigtal jongens en

            meisjes waarvan er tien leden het orkest vormden.

            Het optreden werd georganiseerd door het Davidsfonds.

1973 – Zaterdag 1 en zondag 2 december :

            Sint Niklaas en de K.W.B. Leest

            “Ieder jaar richt de KWB een Sinterklaas-tocht in voor al de kinderen van de

            gemeente. Dit verloopt dan over twee dagen, de zaterdag en zondag voor 6

            december.

            Er worden dan zowat 120 huizen bezocht en ieder kind ontvangt een geschenk.

            Ten gevolge van de autoloze zondagen werd het bestuur verplicht al de

            huisgezinnen op één dag te bezoeken en alles verliep in de beste orde.

            Van ’s morgens 10 uur tot ’s avonds 18 uur doorkruiste de goede kindervriend

            met zijn Zwarte Piet al de straten van Leest en maakte vele kinderen gelukkig.

            Het bestuur dankt al de bereidwillige medehelpers alsook de milde gevers

            om de zware onkosten van het kinderspeelgoed te helpen dekken.

            Hopelijk zullen de Arabieren de goede Sint niet meer hinderen, want 123

            huizen op één zaterdag is wel wat te veel.” (De Volksmacht 9/12/73)  

1973 – 22 december : 6^de Groot KWB-Bal

            Met Tiny Bell en Smack Orkest.

1973 – Op 31 december telde Leest 1981 inwoners.

Foto’s :

-Hendrik Diddens, bestendig in de weer aan zijn ‘Woordenboek van het Mechels dialect’, een levenswerk.

-Het plaatselijk zangeresje Tiny Bell. Ook zij had Leestse roots, haar grootvader Frans Beullens groeide op in het Hof ten Broecke. 

16-05-2012 om 18:14 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 25 november – Gazet van Mechelen : Dansen met KVLV Leest

            “Samen streven, ruimer leven. Dat is het jaarthema van KVLV, en ook de

            landelijke gilde van Leest wil onder dit motto haar seizoen beleven.

            Onmiddellijk werd op een voorstel van KVLV Nationaal, een danscursus

            in te richten, ingegaan en zo kwam het dat te leest een 6 lessen-dansreeks

            werd op touw gezet. Met succes, want er dienden zelfs twee reeksen te worden

            georganiseerd. De plaatselijke chirojeugd liet zich niet pramen zodat men op

            een minimum van tijd een ganse deelnemersschare mocht optekenen.

            Onder leiding van het echtpaar Lefevre-Taegeman leerden niet minder dan

            80 Leestenaren hoe zich hoffelijk op een dansvloer te bewegen.

            Gezien het succes werd in de schoot van de organizerende KVLV een feestje

            georganiseerd.”

1973 – 1 december – Hendrik Diddens in Gazet van Mechelen :

                   Diddens een oud boerengeslacht te Leest

“In de “Geschiedenis van Kapelle-op-den-Bos” door C. Theys ontmoeten we in het hoofdstuk over de schuttersgilden, blz. 212, een zekere WILLEM DIDDENS, die in 1490 betrokken was bij een twist onder boogschutters. Het is bij ons weten de oudste vermelding van de familienaam Diddens.

Over het ontstaan en de betekenis van die naam beschikken we vooralsnog niet over betrouwbare gegevens. Sommige beweren dat hij zou voortkomen uit de oud-frankische stamnaam DIDEN en dat de plek waar deze stam zich vestigde Didenghem, d.w.z. het heem (plaats) van de Diden heette. Didenhem blijkt later tot Diegem te zijn veranderd.

Wat er ook van zij : het eerste deel van de familienaam Diddens is duidelijk een oude Diet – naam  en betekent : volk VGL. Diederik, Dietwin, Dietmar, enz.

Trouwens op vele plaatsen wordt een Diddens nog gewoonweg “den Diet” genoemd en zijn kinderen “die van den Diet”.

(...)

In Leest stond de bakermat

Van al de tegenwoordig in het Mechelse (en zelfs in het Antwerpse) tamelijk sterk uitgezwermde naamgenoten kunnen we haast met zekerheid zeggen dat hun voorzaten uit het dorp LEEST waren.

In de oudst bewaard gebleven parochieregisters van Leest (aanvang omstreeks 1590) troffen we de naam Diddens veelvuldig aan. De schaarse aanduidingen waarmee aanvankelijk alle inschrijvingen in de doops- en huwelijks- en de overlijdensregisters gepaard gingen, lieten ons evenwel niet toe genealogische lijsten samen te stellen, waarbij een rechtstreekse afstamming aansluit.

Pas vanaf het einde der 17^de eeuw kunnen we met volstrekte zekerheid een stamvader aanwijzen, wanneer de meeste ons bekende naamgenoten genealogisch rechlijnig opklimmen. Zijn naam luidt : Franciscus Diddens.

Hij werd te Leest omstreeks 1650 geboren en huwde er in 1676 met Catherina Delaet. Uit dit huwelijk werden niet minder dan tien kinderen geboren. Hiervan stierven er vijf op zeer jeugdige leeftijd, wat de grote kindersterfte uit die jaren duidelijk illustreert.

De daarop volgende vier generaties van vader op zoon, allen landbouwerspachters te Leest, kunnen we met het oog op de rechtlijnige afstamming naar de huidige geslachten volgenderwijs schematisch voorstellen:

Pieter Jan Diddens, te Leest geboren op 7 mei 1794, werd op 18-jarige leeftijd geconsigneerd voor het leger van Napoleon. Zoals in onze bijdrage over pastoor De Heuck reeds gezegd, deserteerde hij bij de eerste schermutselingen in Rusland en keerde met een wapenmakker uit Heffen te voet naar zijn geboortegrond terug.

Daar bleef hij ondergedoken tot de definitieve val van Napoleon (1815).

Het jaar nadien huwde hij te Hombeek met Elisabeth Goossens, maar bleef als landbouwer te Leest gevestigd.

Wanneer op 13 november 1817 het eerste kind uit de nieuwe echtverbintenis wordt geboren, zijn de registers van de burgerlijke stand te Leest nog volledig in de Franse taal! De omstandige geboorteakte is een staaltje van de hardnekkige nawerking der Franse administratie. Zelfs alle voornamen worden gewoonweg in ’t Frans vertaald, en als toppunt : dezelfde Jacques Somers, die tijdens het Frans Bewind “maire et officier de l’état civil de la commune de Leest” was, is in functie gebleven, alsof er hoegenaamd niets gebeurd was...

Het gezin van onze deserteur werd gezegend met maar eventjes elf kinderen.

In het dorp genoot Pieter Jan verder, waarschijnlijk wegens zijn avontuurlijke terugkeer uit Rusland, een grote populariteit. Meteen werd hij de nieuwe  stamvader van omzeggens alle thans bekende Diddens – geslachten.

Hier nochtans splitst zich de stamboom in twee grote takken. Het nageslacht van zijn oudste zoon Jan Frans Diddens (geboren 1817) is op het einde van de vorige eeuw

in hoofdzaak naar het Mechelse uitgezwermd, het nageslacht daarentegen van zijn 10^de kind Franciscus Ludovicus Diddens (geboren 1838) vindt men nog steeds ruim vertegenwoordigd te Leest en te Heffen terug.

Jan en Fons Diddens, de voorheen zeer bekende voetbalspelers van Racing Mechelen, waren achterkleinkinderen van Jan Frans Diddens – Maria Ursula Vermeiren.

Hun grootvader Petrus Lodewijk Diddens ((1848-1902), gehuwd met Joanna Virginia De Rooster, was de broer van mijn eigen grootvader Franciscus Diddens (1852-1933), gehuwd met Catherina Alewaters, en van Guillielmus Diddens (1859-1944) gehuwd met Pelagie De Schoenmaeker, gevestigd in Battel – Warande.

Zoals hoger gezegd zijn vooral de nakomelingen van de tweede tak honkvast aan Leest en aan het boerenbedrijf verbonden gebleven.

Eén van de welsprekendste voorbeelden hiervan is het gezin Frans Louis Diddens (geb.1909)-Maria Mathilde Vloeberghen, gehuisvest aan de Dorpstraat nr. 71.

Afdalend van Pieter Jan Diddens, de deserteur, ziet zijn stamboom er, schematisch voorgesteld, als volgt uit :

Van hun elf kinderen, allen in leven, wonen er tien te Leest. Er zijn reeds 22 kleinkinderen !

Nagenoeg drie eeuwen lang is daarmee de stam Diddens van vader op zoon zonder onderbreking als landbouwers te Leest gevestigd geweest.

Nu, wegens de tijsomstandigheden, de  opkomende generatie in het boerenbedrijf maar moeilijk meer een toekomst kan opbouwen, verdient dit heuglijke feit toch eens extra onderstreept te worden.

Indien de familiestam DIDDENS, naar we hopen, eerlang eens gemobilizeerd kan worden om de overleden voorouders piëteitsvol te gedenken en daarna rond de koffietafel feestelijk te verbroederen, kan dit niet anders geschieden dan te LEEST, het dorp waar alle familiebanden worden samengesnoerd rond de figuren van onze gemeenschappelijke stamvaders.

     Hendrik Diddens”

Hendrik ‘Rik’ Diddens was jeugdschrijver, auteur van o.a. ‘het Woordenboek van het Mechels dialect’, dichter en ereburger van Leest.

Genealogische Elegie

Over de ruikende Zenne

bedachtzaam de pastorie

het gedrongen vierkante kerktorentje

het doordedagse dorpsplein van Leest

voorbij…

Kinderen bedrijven in de zon

lichtvoetig

avonturen van tijdeloze verbazing,

ééntje lacht marginaal naar de man.

Op zijn aamborstige fiets

schrijft die man met grote onhandige krullen

alle dorpstoponiemen voorvaderlijk bij elkaar

doelloos van het Hoogveld

over het Hertsveld naar het Schotelveld

met aarzelend een ommetje

langs de Kleine Heide, de Grote Heide

de Neerkouter en de Rennekouter

wenkt de cijnsmeester van de Kortenbergse abdis

hem warempel naar de Tiendeschuurstraat.

Zwaar ademt hij

op de gesloten luiken van

een onzichtbare witte pachthoeve.

Hier hebben ze gewoond

zeven generaties van zijn naam

en van zijn bloed ;

hun licht ontvlambaar karakter

flitst uit geloof en boete

met een krakende krachtterm op :

werkelijk, hij aardt naar geen vreemden.

Stamouderparen, vrijgezellen, kinderen

vooral kinderen, onbeschrijfelijk véél kinderen,

één na één onloochenbaar

zijn dood-en-vergeten verwanten.

In de oude parochieregisters

stonden ze allemaal opgetekend;

jaren geleden heeft hij het geduldig opgezocht.

Over de ruikende Zenne

bedachtzaam de pastorij voorbij

het gedrongen vierkante kerktorentje

en daaromheen het kerkhof van Leest :

hier rust het gebeente van zijn voorgeslacht

stof en as

honderd zeventig doden

van zijn naam en van zijn bloed

liniaalrecht gaat zijn oude liefde

van Mechelen naar Leest

zijn stad op de Dijle

zijn dorp aan de Zenne.

Misschien dragen zijn vrienden

het dode lichaam van deze man ooit eens

de richting van zijn heimwee uit…”

            Hendrik Diddens.

Foto’s :

-Een deel van de Leestse Diddens-clan verzameld ter gelegenheid van het huwelijk van Frans Louis Diddens en Victoria Verhoeven (centraal onderaan).

Links naast het bruidspaar Petrus Joannes Diddens met zijn tweede vrouw Maria Coleta Van den Heuvel.

Uiterst rechts onderaan Frans Louis ‘Lowieken’ Diddens, grootvader en peter van de bruidegem en tevens jongste zoon van ‘den deserteur’.

Naast hem staat zijn kleinzoon Emiel Diddens.

-Hendrik Diddens

16-05-2012 om 17:58 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 6 november – Gazet van Mechelen :

            Frans Teughels – Leest in oude wegenkaarten

            “Vorig jaar had er te Leest onder het thema “Curiosa” een originele

            tentoonstelling plaats. Naast allerhande bezienswaardigheden, zowel uit het

            heden als uit het verleden, werden de bezoekers er o.m. geconfronteerd met

            een paar nieuw getekende kaarten van het dorpswegennet, zoals dat er in de 18^e

            en in de 19^de eeuw uitzag.

            We zijn thans even met de man gaan praten die, uit pure liefhebberij, zich met de

            kaarstudie uit het oude Leest bezighoudt. Zijn naam : Frans Teughels.

            Hij is binnenhuisarchitect en bouwkundig tekenaar, maar baat het ouderlijk

            bedrijf vlakbij de kerk verder uit. Woont weliswaar te Mechelen maar als geboren

            Leestenaar slaat zijn hart nog steeds op het ritme van het dorpsleven.

            Frans Teughels is een allesbehalve praatziek man. Het kost enige moeite hem

            voor een gesprek over zijn “kaarten” over de brug te krijgen.

            Zijn belangstelling werd eerder toevallig opgewekt door een oude kaart van de

            Mechelse vrederechter L. Vermeulen van rond 1730.

            Frans vergrootte de kaart, althans het deel waarop Leest voorkwam, teneinde een

            juiste vergelijking te kunnen doen met een andere oude kaart van Leest van 1865.

            ...

            In een zijvertrek van zijn werkhuis zien we schilderijen, ingelijste en nog meer oningelijste.

            Oude hoekjes van Leest, krachtig in de verf, zonder tirlantijnen.

            ‘Ik schilder graag,’ lacht hij verontschuldigend, ‘ik heb daarmee geen ambities, ik ben

            zuiver een amateur : kijk ik schilder gewoon voor mijn plezier op unalit…’

            We hebben hem op onze beurt even verbaasd aangekeken. ‘Die man heeft wat in zijn

            mars’, dachten we zo. Misschien is hij al te bescheiden.

            Laat daarom Frans Teughels rustig verder tekenen, schilderen en…piekeren.

            Zijn ‘liefhebberijen’ zijn uitermate sympathiek. Wie zoals hij van Leest houdt, knijpt al

            eens  gemakkelijk een paar uurtjes uit zijn vrije tijd om ook wat te gaan neuzen in de

            boeken voor het verleden van zijn geliefde dorp. Frans Teughels is dit uit hoofde van zijn

            aanleg en zijn talent aan zichzelf verschuldigd. Wij wachten benieuwd op het resultaat.”

            Frans Teughels was te Leest geboren op 21 januari 1930. Hij was een kleinzoon van

            schrijnwerker en cafébaas Noldus Teughels uit ‘de Rozelaer’ op de dorpsplaats.

            Samen met zijn broer Louis zou hij die schrijnwerkerij blijven verder zetten tot aan
            zijn pensioen.

            Frans ‘Susse’ Teughels  was een artistieke duizendpoot. Naast schilderen deed hij ook
            aan tekenen en  voor ‘de Band’ schreef hij ettelijke badinerende stukjes over zijn
            jeugd en zijn schooltijd, zijn  oorlogsbelevenissen en de turbulente politiek in
            de gemeente.

            Hij was gehuwd met Gilberte Van de Vliet en overleed  te Bonheiden op 15 april 1996.

1973 – 11 november : Chirofeest

            Nadat de groepen afzonderlijk werden voorgesteld, in het totaal 90 chiromeisjes

            en 85 chirojongens, was het de beurt aan elke individuele groep om een

            nummertje te brengen.

            Volksdans, toneel, circus, schimmenspel, dit alles al dan niet muzikaal omlijst.

            Na de maaltijd volgde een diaprojectie van het voorbije bivak en ontvouwde de

            proost de plannen voor de bouw van de meisjeslokalen. In de lente van volgend

            jaar zal daarmee gestart worden.

            Er werd dan nog een omhaling gedaan voor de kosten van het feest, de proost

            werd in de bloemetjes gezet waarna die het afscheidswoord deed.

            De namiddag werd afgesloten met een lied : dag wereld, dag mensen. (DB)

1973 – 14 november : Kolenvoorraad beschadigd

            Frans Apers, handelaar, geboren te Leest 13/5/1912, wonende te

            Leest Mechelbaan 5 (Brughuis) deed aangifte van de beschadiging van zijn

            kolenvoorraad en een hoop  wit zand.

            Een voertuig was met hoge snelheid komen aangereden en miste de bocht

            aan de oprit van de zennebrug en kwam in een hoop anthraciet en wit zand terecht.

            Frans Lodewijk Apers was te Leest geboren op 13 mei 1912 en hij overleed te

            Mechelen op 3 december 1985. (meer hierover onder ‘Toponiemen’ en ‘Brughuis’)

Bijgevoegd :

-Oud plan van Leest met vermelding van de voornaamste hoven.

-De Sint-Annakapel, werk van Frans Teughels uit ’85.

-Frans Apers van het ‘Brughuis’. (Foto Cesar Apers)

16-05-2012 om 14:41 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 28 september 1973 – Gazet van Mechelen :

            Gemeentebesturen niet akkoord met fusie der gemeenten

“Het was te verwachten dat na de bekendmaking van de plannen door gouverneur Kinsbergen om de fusies der gemeenten in de provincie Antwerpen aan te pakken, er reacties zouden loskomen.

Onmiddellijk werd door verscheidene gemeenten onderlng contact opgenomen die in tot heden besloten vergaderingen hun mening te kennen gaven.

In het arrondissement Mechelen bleek men niet gretig toe te happen en nadat eerst te Hombeek en dan te Tisselt en op 24 september jl. weer te Hombeek vergaderingen plaatshadden, werd een eerste persmededeling door de betrokken kolleges gegeven. Deze luidt als volgt :

                    Gemeenten verontwaardigd

De colleges van burgemeester en schepenen van de gemeenten Breendonk, Heffen, Heindonk, Hombeek, Leest, Ruisbroek en Tisselt, in gemeenschappelijke vergadering bijeen in het gemeentehuis te Hombeek op maandag 24 september 1973 :

Gealarmeerd en verontwaardigd door de verrassende publicaties in de verschillende dagbladen, naar aanleiding van de persconferentie op 18 september 1973 gegeven door de h. Gouverneur der provincie Antwerpen, in verband met het plan van de voorgenomen fusies in deze provincie ;

Daardoor vaststellende dat de zelfstandigheid van de betrokken gemeenten zou worden opgeheven.

Besluiten formeel dat zij ten allen prijze hun eigen zelfstandigheid wensen te bewaren en het standpunt via de pers aan het publiek kenbaar te maken.”

1973 – 30 september : Afscheid van de Zusters Annonciaden.

                        Leest 3 september 1973,             Beste Leestenaars,

            “Zoals iedereen waarschijnlijk al weet, zullen de Zusters Annonciaden

            van onze gemeente op het einde van deze maand van ons afscheid nemen.

            Daarom zullen alle verenigingen een passende hulde brengen aan deze

            verdienstelijke mensen op zaterdag 29 september, 30 september a.s.

            Het hoeft geen betoog dat de Zusters Annonciaden voor de inwoners van onze

            gemeente bijzonder veel gepresteerd hebben, vooral op het gebied van opvoeding

            en onderwijs. Iedereen van ons is er hen dankbaar om en nui hebben we de kans

            ook eens iets voor hen te doen.

            Tijdens de vergadering met afvaardigingen van de verschillende verenigingen

            werd besloten een omhaling te doen en het bijeengehaalde geld over te dragen

            aan de Zusters, opdat deze er hun nieuwe kamers in het rusthuis voor religieuzen

            te Geel zouden mee kunnen inrichten naar hun persoonlijke smaak.

            Iedereen geeft wat hij wil en stopt het bedrag in de bijgevoegde omslag, die u

            dichtplakt.

            Een afvaardiging van de Bond van Gepensioneerden zal van 11 tot en met 14

            september de omslagen komen ophalen.

            Is u tijdens een of andere dag tijdens deze periode niet thuis, dan kan u de omslag

            bij de buren leggen. Deze zullen hem dan wel afgeven.

            We hopen dat iedereen zijn steentje zal bijdragen om onze Zusters een

            onvergetelijk afscheidsgeschenk mee te geven.

            We danken u bij voorbaat.

                      Met vriendelijke groeten, namens de Leestse verenigingen,

                     de Burgemeester, F.A.Lauwers” 

            Op 30 september was er bij de opening van het schooljaar een speciale

            Eucharistieviering voor het afscheid van de zusters, meer specifiek het afscheid

            van  zuster Michelina, zuster Annonciata en zuster Adelwina.

            De eucharistie begon met “A whiter shade of pale “ van J.S. Bach.

            Maria Dons-Lamberts sprak het afscheidswoord en als slotlied werd “Land of

            hope and glory” ten gehore gebracht.

            Vanuit hun nieuwe bestemming Hadschot (Geel) stuurden de zusters op 16

            oktober volgende bedankbrief :

Hadschot, 16 oktober 1973.

M’n beste mensen van Leest,

Wij kunnen U niet genoeg bedanken voor de sympathie die U ons bewezen hebt op zondag 30 september ll., alsook voor het prachtige geschenk van 21.565 fr. dat men bij U rondhaalde.

Het was waarlijk fantastisch !

Neen, Leest zullen we nooit vergeten. Wij danken heel in het bijzonder de gepensioneerden, die dit aardig sommetje ophaalden, alsook het zangkoor en de fanfare, die zo kunstvol de liederen en de muziek hebben voorgedragen. En om niemand te vergeten, bedanken we allen die dit feestje hebben bedacht en ineengestoken.

De historie van de Zusters Annonciaden werd bijznder fijn voorgebracht in de kerk door Eerwaarde Heer Pastoor en door Maria Lamberts. Op het gementehuis werd dat ook gedaan door de Heer Burgemeester, die zo pakkend een minuut stilte vroeg voor de Zusters die in Leest gewerkt hebben en die ons reeds ontvallen zijn.

Waarlijk, deze plechtigheid vergeten we nooit meer.

Het weer was slecht, maar de mensen van Leest zegden alzo : “Het treurt met de Zusters die hun dierbaar dorp moeten verlaten en om de mensen die hun Zusters zullen missen...”

Wij zeggen echter geen vaarwel, maar tot een blij weerzien bij elke bijzondere gelegenheid,

            Met dank en de beste groeten, Zuster Michelina, Zuster Annuntiata,

            Zuster Adelwina.”

Uit de gelegenheidstoespraak van Stan Gobien  ‘Reünie van de Leestse vijftigjarigen – 1946-1996’ :

“…we gingen voor het eerst naar school en daar kwamen we terecht bij zuster Annonciata, beter bekend als de ‘dikke zuster’.

Jongens en meisjes mochten toen al samen in de kleuterklas, maar de geslachten werden gescheiden gehouden : de jongens zaten in de kleuterklas

aan de ene kant, langs de muur die aan de speelplaats grensde. De meisjes mochten aan de kant van het raam zitten, omdat zij toch van nature

aandachtiger waren. Maar…naar buiten kijken door het raam was in die tijd zo goed als onmogelijk omdat de onderste vensterruiten gemaakt waren

van een soort dof en gebombeerd glas.

Een tijd later, volgens de leeftijd, mochten we geleidelijk overgaan naar de volgende klas bij zuster Gonzaga, de ‘lange smalle zuster’. Die was veel strenger dan

zuster Annonciata.

Velen zullen zich nog de kleuteractiviteiten van die tijd herinneren. We hebben er uren allerlei bloemen en figuren ‘geprikt’, op sommige momenten ook al

eens een pikuur gezet in de billen van degene die naast ons zat. Daarna moesten we zijn gehuil aanhoren en zo zijn er heel wat van ons in de hoek verzeild geraakt.

We hebben bij de zusters matjes gemaakt op een soort weefgetouw, met de blokken leren spelen en met een griffel op een lei leren tekenen. We hebben er een

weesgegroet en een onzevader geleerd en op basis van deze kennis werden we bestempeld als slim of minder slim, vroom of minder vroom.

We leerden er verplicht slapen met ons hoofd op onze armen. En wee degene die niet wilde slapen of die te vroeg wakker werd.

Wie een sluikse blik in de klas durfde te werpen en wie zo nieuwsgierig was te kijken wat de zuster aan het doen was, werd ook gestraft en mocht stoppen met slapen.

De wakkeren werden uit de bank gehaald en moesten weer de hoek in…”    

Zusters Annonciaden : zie ook in deze Kronieken november 1953 en 1962.

1973 – 30 september : Volleybal KWB Leest

            Die dag startte de KWB Volleybalploeg op het speelveld van de gemeentelijke

            jongensschool.

            Elke zondagvoormiddag vanaf 10 u werd er op de speelplaats volleybal gespeeld.

            De Leestse kern bestond uit Maurits De Grijze, Frans Tit, Stan Gobien, Jan Voet,

            Jef  Lauwers, Jef Van den Heuvel, Frans Lauwers en Jan De Decker.

            Invallers waren : Geert De Grijze, Leo Dons, Chris De Laet, Dirk Dormaels,

            Emiel Dons en Emiel Verschueren.

            Manager was Jan Dormaels.

1973 – 30 september : KVLV met kinderen naar Scherpenheuvel en Averbode.

            Met 57, 19 volwassenen en 38 kinderen werd die dag om 10 uur het vertreksein gegeven

            voor een leuke trip. In Scherpenheuvel werd een eucharistieviering bijgewoond waarna

            de meegereisde kinderen genoten van de vele souvenierkramen en de waterput.

            Nadien konden ze zich uitleven in een grote speeltuin te Averbode. (DB) 

1973 – 12 oktober – Gazet van Mechelen :

            Gemeenten vormen front tegen voorgenomen fusies

            “De wagen is definitief aan het bollen. Nadat de verschillende burgemeesters en

            schepenen in het gewest Mechelen-Willebroek hun standpunt klaar en

            onverbloemd naar voren brachten, is een grootscheepse anti-fusie campagne

            begonnen....”

1973 – 14 oktober : Vevoc Dorpsspel

            “Groots opgezet dorpsspel ingericht door VEVOC voor de Chiro van Leest. Om
            onze huidige  eugd een aangename zondagnamiddag te laten beleven hebben
            we alleszins uw medewerking nodig.  (DB, oktober 1973)

            In het novembernummer van De Band :

            “Vele leden zullen nog terugdenken aan die onvergetelijke ogenblikken die we
            beleefd hebben tijdens  het dorpsspel. Zowat een twintigtal soldaten bestormden toen
            de dorpsplaats en in een minimum van  tijd en onder het helse oorlogslawaai
            werden twee leden van de chiroleiding, onder verbijsterende  blikken, gekidnapt.  Gans
            de zondagnamiddag heeft de ganse Leestse chirogroep zich dol gezocht  om het
            geleden verlies weer ongedaan te maken.”       

1973 – Zaterdag 20 oktober :

            Groot Jubelfeest B.S.P.-S.V.V.-C.S.C. en Mutualiteit De Voorzorg

            Met eetmaal voor alle leden. Deze manisfestatie stond in het kader van de viering

            van het 10-jarig bestaan van  B.S.P.-Leest.

            Bovendien werd elke vrijdagavond van de maand oktober vanaf 20 uur in lokaal

            Telstar een grote kaartwedstrijd georganiseerd met 1 kip per tafel als prijs.

            (folder BSP-SVV-CSC-Leest)

1973 – 28 oktober : “Slisse en Cesar” door Rust Roest.

1973 – Zaterdag 3 november : Reis naar Parijs – organisatie Leestse Volksfeesten

            “Beste Leestenaren, de Leestse Volksfeesten kenden een groot succes. De tent liep vol,
            de sfeer  was gezellig, het bier vloeide en dit alles dank zij U, onze vele, trouwe bezoekers.

            Reeds zijn wij bezig met de organisatie van de feesten van toekomend jaar.

            Toch willen wij u danken en wel heel speciaal : met een reis per autobus naar Parijs.

            Datum : zaterdag 3 november 1973, vertrek : 8 uur ’s morgens – stipt.

            Programma : tegen ’s middags in Parijs, in de namiddag rondrit door Parijs en bezoek
             aan de  voornaamste bezienswaardigheden. ’s Avonds vrij bezoek aan Montmartre.

            Vertrek terug uit Parijs om 1 uur ’s nachts, terug in Leest op zondag morgen.

            Prijs : 200 frank per persoon – dit is natuurlijk een speciale prijs !

            Inschrijvingen bij :

            -A. Emmeregs, Tisseltbaan 44

            -L. Sollie, Kouter 138

            -J. Verbruggen, Kouter 29

            -M. Leukemans, Scheerstraat 40

            -K. Duysburgh, Juniorslaan 96

            -W. Slachmuylders, Kapellebaan 18.

            Namens het Bestuur der Leestse Volksfeesten, de voorzitter A. Emmeregs.” (folder)

1973 – 6 november : De Avond van de sportlaureaat 1973 te Hombeek huldigde

            de voetbalclub Zennester. De sportavond besloot met vraaggesprekken met

            Frans Verbeek, Raymond Ceulemans,... en de Leestenaars Eddy Van Hoof

            en Gustaaf Van Cauter. (KH)

            Staf Van Cauter werd in 1971 in Mendrisio wereldkampioen op de weg, 100 km

            ploegentijdrit.

            Eddy Van Hoof baat, samen met zijn broer Rudi, de gelijknamige garage uit in

            de Dorpsstraat.

15-05-2012 om 10:07 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 2 september 1973 : Vergadering Parochieraad.

            -Prijsaanpassing tarieven missen : een mis op zaterdagavond en zondag : 200 fr.,

            andere dagen : 150 fr.

            Uitvaart- en huwelijksmissen : bestaande tarieven blijven.

            Voor het gebruik van tapijten buiten de kerk en meer bloemen zal een bijtaks

            aangerekend worden.

            - Parochiehuis : in de toekomst zal de parochiezaal opengesteld worden voor

            gelijk wie, ook politieke organisaties. Dit kan in het vervolg mits de nodige

            waarborgen en bemerkingen, waarvoor ieder geval afzonderlijk moet voorgelegd

            worden. Politieke meetingen blijven uitgesloten, en van de zaal zal tijdens

            verkiezingsperioden geen gebruik kunnen gemaakt worden. De huurprijs zal ook

            merkelijk verhoogd worden, dit alls bij wijze van proef.

            Tarieven voor verhuring Parochiehuis :

            Onder voorbehoud geven we die tarieven ten titel van inlichting :

            Lessen en andere bijeenkomsten : 150 fr.

            Teerfeesten, koffie in de namiddag : 500 fr

            Souper en gezellig samenzijn : 750 fr.

            Diner en gezellig samenzijn : 1.000 fr.

            Deze teerfeesten en prijzen gelden alleen voor de parochiale organisaties.

            Feesten in familie : 1.500 fr.

            Avondfeesten : 1.000 fr.

            Koffie : 750 fr.

            Recepten : 500 fr.

            Dansavonden, show en amusementsavonden : 2.500 fr.

            Toneel en cultuuravonden : 1.500 fr.

            Voordrachten :  500 fr.

            De parochiale organisaties hebben steeds voorrang.

            -Het Klooster :  de parochie overweegt dit gebouw ten dienste stellen van de

            parochiale werken en organisaties.

            -De meisjesschool :  sinds april wordt de meisjesschool beheerd door een

            schoolcomité met vijf leden uit de parochie. De school zal een degelijk onderwijs

            en opvoeding waarborgen voor onze kinderen.

            Dat is haar eerste en grote opdracht. Nochtans heeft de school haar financiële

            zorgen. Gedurende 10 jaar zou, aldus de dagorde-commentaar, de school  de som

            van 45.000 fr per jaar betalen voor het gebruik van de lokalen aan de Congregatie

            Huldenberg.

            Verven en onderhoud, door de school zelf te doen, verbeteringswerken worden in

            ’t vooruitzicht gesteld. Ten einde deze onkosten te milderen, zou dit schooljaar

            een dansavond georganiseerd worden en een restaurant.  (DB-oktober 1973)

1973 – 6 september : Gildereis

            Om 8 uur ’s morgens vertrokken 46 Leestenaren van de Landelijke Gilde voor

            hun jaarlijkse trip.

            Ze werden verwelkomd door hun voorzitter Jos De Smet.

            De reis ging over Lier naar Geel met aldaar een eerste stop op een kostschool

            voor kalveren.

            In het  “Evoluon” te Eindhoven werden de Leestenaren vergast op een

            permanente tentoonstelling over mens en wetenschap.

            Van daaruit ging het naar het hoofddoel van de reis : de “Daffabrieken”.

            Daar volgde een gastvrij en vriendelijk onthaal met koffie, films en een rondrit

            doorheen het bedrijf.

            Van Eindhoven ging het richting Postel. Na een bezoek van anderhalf uur aan

            de abdij werd de terugtocht aangevat, echter niet zonder de “beste afspanning

            van de Kempen” te hebben bezocht in Zandhoven, ‘daar ging menig pintje van tafel

            en de beentjes van de grond’…

            (DB,1973)

1973 – 7 september : Huwelijk van twee K.L.J.-bestuursleden

            Nadat de K.L.J. weken voordien het vertrek van twee bestuursleden had gevierd,
            het afscheidsmenu  bestond  uit mosselen, traden Willy Bernaerts en  gewestleider
            Hugo Van Praet toevallig op 7 september in het huwelijksbootje. (DB) 

            Dit jaar namen ook voorzitter Wilfried Diddens, (voornaam onleesbaar) Selleslagh
            en André Buelens afscheid van het K.L.J.-bestuur, ook zij traden in het huwelijk.

            De winnaars van de Lourdes-reis bij de jongens waren Marc Lamberts en
            Francois Selleslagh.  

1973 -  11 september – Gazet van Mechelen :

            Jongen onder tractor verpletterd te Leest

            “Een jammerlijk ongeval deed zich dinsdag omstreeks 19 uur voor in de

            Dorpdoelvelden te Leest.

            De 15-jarige Patrick D’Hollander, wonende Winkelstraat te Leest, bestuurde een

            Tractor. Op een bepaald kwam het voertuig in een greppel terecht en kantelde.

            De jeugdige bestuurder viel onder het gevaarte  en werd zeer zwaar gewond.

            Hij overleed tijdens zijn overbrenging naar het ziekenhuis te Mechelen.”

1973 – 14 september – Gazet van Mechelen :

            Oppositie verlaat gemeenteraadszitting

            “De agenda van de jongste gemeenteraadszitting te Leest omvatte maar eventjes

            25 punten, waarvan 8 in geheime zitting.

            De oppositie had 6 punten op de dagorde geplaatst.

            Wie echter een lange, levendige vergadering verwachtte, had het verkeerd voor,

            want direct na de lezing van het verslag over de vorige zitting verliet de

            oppositie de vergadering.

            Opposant K. Duysburgh motiveerde die handelswijze.

            Burgemeester Lauwers schorste de zitting na afhandeling van  een aantal punten.

            Nadat de meerderheidsgroep zich even voor beraadslaging had teruggetrokken

            verklaarde de burgemeester de vergadering voor afgelopen.

            De gemeenteraad komt volgende maandag om 20 u opnieuw bijeen.

            Oppositieleider Duysburgh protesteerde meteen na de voorlezing van het verslag

            over de vorige raadsvergadering tegen het feit dat de uitnodiging voor de

            gemeenteraad van maandag pas ’s woensdags verzonden was. Omdat de

            raadsleden ’s dinsdags de stukken op het gemeentehuis kunnen komen inzien,

            vond K. Duysburgh dat het recht op inzage beperkt werd.

            Bovendien bestempelde hij de bijeenroeping van de gemeenteraad als niet

            rechtsgeldig, omdat op de gefotokopieerde uitnodigingsbrieven voor de

            gemeenteraadszitting slechts een gefotokopieerde handtekening van de

            burgemeester voorkwam. Daarop verlieten de vier oppositieleden de zaal.

            Nadien kwam raadslid Verbruggen de vergadering als toeschouwer bijwonen.

            Gewestplan

            De h. Van de Sande, afgevaardigde van het ministerie van Openbare Werken,

            lichtte dan het voorontwerp van het gewestplan voor Leest toe.

            Als basis voor dat gewestplan geldt het principe dat het voortaan niet meer

            toegestaan is te bouwen langs de wegen. Wel is het de bedoeling zekerheid te

            geven waar gebouwd mag worden en waar niet.

            Verder vermeldde de h. Van de Sande ook het opvullingsprincipe.

            Volgens dat principe is het toegestaan opvullingszones te voorzien. In de

            zones mogen de ruimten tussen twee huizen die 50 m van elkaar staan

            dichtgebouwd worden.

            Burgemeester Lauwers wees er op dat de geplande industriezone langsheen het

            zeekanaal Brussel-Rupel ondanks mondelinge beloften van hogere instanties nog

            vrij groot uitviel. Hij drong ook aan op de inplanting van een ambachtelijke zone

            voor de vestiging van kleinere bedrijven.

            (...)

            Schepen Polspoel vond het geen gezonde oplossing dat o.a. in de Tiendeschuurstr.

            kinderen van landbouwers geen vergunning konden krijgen om te bouwen op

            grond van hun ouders.”    

1973 – Zaterdag 22 september : KVLV Lourdesreis

            In plaats van met het spoor te reizen werd dit jaar geopteerd voor het vliegtuig

            en het traditionele achtdaagse verblijf werd vervangen door een tweedaags.

            Na een eerste bezoek aan het hotel, naar de grot, de zegening der zieken bijwonen

            en in de namiddag de “kaarkensprocessie” .

            De meegereisde pater Damiaan droeg een mis op in één van de kapellen van de

            basiliek.

            De dag daarop eucharistie in de grot, een uitstap naar de Pic en in de namiddag

            wat inkopen in de stad, een laatste bezoek aan de grot met deelname aan de

            kruisweg en vrije tijd.

            Er waren 50 deelnemers. (DB, oktober ’73)

1973 – 23 september : Algemene Vergadering KVLV

            Karel Duysburgh vertoonde dia’s van zijn reis naar Zaïre, waar hij pater De Laet had

            bezocht in zijn missiepost Bunia, zijn woning, zijn kerk en de mensen waarmee hij

            omringd was.

            Pater Damiaan vertoonde dia’s over de voorbije Lourdes-reis.

            Tijdens de pauze kon men zich tegoed doen aan bellekens met krieken en
            appelmoes. (DB)  

1973 – 27 september – Gazet van Mechelen :

            Leest wil gewestplan wijzigen

“Met algemene stemmen keurde de Leestse gemeenteraad in zijn jongste zitting een grondige verandering van het gewestplan goed.

De eindafrekening van de werken aan het Kerkplein, hoek Kouter en parking Dorpsstraat, de tariefverhoging van het leerlingenvervoer en de vaststelling van de vrije dagen voor de gemeentelijke lagere school werden meerderheid tegen minderheid goedgekeurd.

Opmerkelijk was ook een heftige uitval van oppositielid Aug. Emmeregs tegen burgemeester Lauwers over de gang van zaken bij inzage van officiële dokumenten op het gemeentehuis. De burgemeester had de opposant tevoren verweten dat hij papieren had ingekeken waarmee hij helemaal geen zaken had.

Gewestplan

Uit het gewestplan was gebleken dat Leest 53 ha. van zijn grondgebied verliest door onteigening voor industrieterreinen. Verder ook dat het kasteel “De Mot” en zijn onmiddellijke omgeving als groene zone bewaard blijft.

Raadslid A. Verbruggen drukte er zijn verwondering over uit dat de voorziene bouwzone nu plots verdubbeld was. Burgemeester Lauwers gaf dan lezing van de veranderingen aan het gewestplan die het college van burgemeester en schepenen aan de betrokken diensten van het ministerie van Openbare Werken wenst te advizeren : beperking van de industriezone tot een oppervlakte van 5 tot 7 ha, de inplanting van een ambachtelijke zone (dwz een gebied voor lichte nijverheid) en volledige woonzone in een aantal straten, o.a. Kouter, Juniorslaan, Tisseltbaan (links), Kapellebaan (links), Rennekouter e.a.

Dit advies kreeg algemene stemmen.

(...)”

15-05-2012 om 10:01 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Het eerste hengelkampioenschap van de fanfare St.-Cecilia.

1973 – Zondag 12 augustus : Hengelkampioenschap K.F. St.-Cecilia

            In een nummer van De Band werd deze hengelwedstrijd aangekondigd.

            Die ging door op de Leuvense vaart aan het Zennegat van 15u30 tot 19 uur.

            Het was een open kampioenschap waaraan alle muzikanten en leden van de vereniging

            mochten deelnemen, maar ook de sympathisanten van de fanfare. Kennissen van

            voornoemden mochten ook deelnemen mits een muzikant of lid van de fanfare

            het inschrijvingsblad ondertekende.

            Er diende geen inschrijvingsgeld betaald te worden en er waren enkel prijzen

            voor degene die het hoogste puntenaantal behaalde, voor de vanger van de zwaarste

            vis en voor degene die het minste punten had behaald.

            De deelnemers dienden over een rijksvergunning te beschikken en de reglementair

            gevangen vissen werden gewogen en per gram kreeg men één punt.

            De plaatsverdeling gebeurde per lottrekking en er mocht slechts gevist worden met

            één  hengel.

            In het septembernummer van de Leestse periodiek volgde het verslag :

                  Hengelen – Kon.Fanfare St.-Cecilia

“Zondagnamiddag, 12 augustus. Rond 14 uur maken een 19-tal lustige vissers zich klaar om onder elkaar een hengelwedstrijd te betwisten. Ze trokken naar de boorden van de Leuvense vaart. Het is snikheet als ze hun hengels klaarmaken. Om half vier geven de wedstrijdleiders Jean De Croes en Freddy Walschaerts het startsein. De hengels worden ingeworpen en het regent lokaasballen in het water. Onmiddellijk gaan de dobbers naar onder. De eerste voortjes worden gevangen, maar velen bereiken de wettelijke maat van 12 cm niet. Ze mogen terug het kanaal in.

Om 17 uur is er één hengelaar die ver van het peloton is weggelopen, nl. Stan Gobien, die naast een 15-tal voorns ook nog drie bliekjes in zijn leefnet zitten heeft.

Een klein poosje daarna krijgt Wilfried Selleslagh een brasem van liefst 750 gram aan de lijn, zodat deze hengelaar de leiding overneemt. Ook Albert Robijns blijft niet bij de pakken zitten en slaat eveneens een brasem van 475 gram aan de haak. De andere bleven maar hopen op een kanjer maar die lieten hen in de steek. Om 19 uur werd de wedstrijd afgesloten en gingen de mannen van de veegploeg, Hendrik Verbeeck en Eduard De Maeyer, aan de slag.

De gevangen vissen werden door de wedstrijdleiders eerst grondig gecontroleerd voor ze op de weegschaal gelegd werden.

Winnaar werd Wilfried Selleslagh, die 100 punten meer haalde dan zijn schoonbroer Stan Gobien. De winnaar ontving ook de speciale prijs voor de zwaarste vis. De troostprijs ging naar Patrick Huybrechts.

Bij de jongeren deden het vooral de 9-jarige Paul Van Roy, de 12-jarige André De Wit en de evenoude Francky Lauwens het uitstekend. Zij worden later beslist nog hengelkampioenen.

Bij de ontgoochelden noteren we tenslotte Jozef Lauwers en August Van Roy, maar vooral fanfare-hengelkampioen 1973, Victor De Maeyer. Deze hengelaars waren zo moe en zo ontmoedigd dat ze hun gevangen vissel niet meer tot aan de weegschaal konden brengen. Het is echter ook mogelijk dat ze hun buit niet kunnen dragen hebben.

Het bestuur van de Leestse vissersclub ‘De ongeduldige dobberkijkers’ dankt vooral de wedstrijdlieiders, de mannen van de  veegdienst en de honderden supporters.”

(DB, september 1973)

Voordien datzelfde jaar (exacte datum niet bekend) werd het eerste hengelconcours van de fanfare  georganiseerd en dat was meteen het kampioenschap van 1973, Stan Gobien (Leest in Feest) :               

                                                             Hengelkampioenschap St.-Cecilia

            “Het eerste hengelkampioenschap van de fanfare werd georganiseerd in 1973, op
             de vijver van Edmond Polspoel op het Hertsveld aan het ‘Beke Brugske’. Er was
            een recordopkomst aan hengelaars. Ze waren met zovelen dat er in twee beurten
            moest worden gehengeld. Het resultaat was echter aan de magere kant. Slechts
            twee hengelaars konden elk één vis bovenhalen. Volgens de geruchten die na de
            wedstrijd de ronde deden, hadden de vissen de dagen voordien zoveel voeder gekregen

            dat ze geen regenwormen of ander aas meer wilden…

            Na ’73 werd het hengelkampioenschap met wisselend succes ingericht op
            verscheidene plaatsen :  de Leuvense vaart, de Willebroekse vaart, de Egleghemvijver
             in Hombeek, de hengelvijver van de  Humbeekse Lijnvissers, het Vrijbroekpark en
            sedert 1998 de hengelvijver van ‘Onder Ons’ in Putte.

            Steeds maar werd gehoopt dat de vangsten beter zouden worden.

            In 1998 is het eindelijk een succes geworden want in totaal haalden de 22 hengelaars
            196 kg vis boven, een gemiddelde van ongeveer 9 kg per hengelaar.

            In 1998 werd Kevin Absillis kampioen met 27 kg brasem. Hij was toen 13 jaar en
            meteen de jongste kampioen in de fanfaregeschiedenis. Vice-Kampioen werd Kristof
            De Maeyer, een nog jongere  hengelaar, met ongeveer 18,5 kg.

            Sedert 1995 mag de kampioen de wisselbeker ‘Bert Robijns’ een jaar in zijn
            trofeekast tentoonstellen.

            In 1973 werd Victor De Maeyer hengelkampioen.”

15-05-2012 om 09:18 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

De nieuwe dirigent van St.-Cecilia Frans Dierckx.  

1973 – 6 juni : Overlijden van Anna Th. Carolina RHEINHARD ‘zuster Romualda’.

            Zoals haar oudere zus Gerarda (‘zuster Godelieve’) werd ze geboren te
            Mechelen (21/06/1908) en kwam ze met het hele gezin over naar Leest (1916).
            Als zestienjarige al wou ze naar het klooster maar vader Rheinhard zei ook
            haar te wachten tot ze meerderjarig was : hetzij om te trouwen, hetzij om naar
            het klooster te gaan. Dus hielp ze moeder bij het huishouden.

            En als nog geen éénentwintigjarige ging ze in 1929  ‘Keyhof’ binnen, het klooster van de

            annonciaden van Huldenberg, en werd zuster Romualda.

            Te Antwerpen behaalde ze het diploma van gasthuisverpleegster en ze werd verpleegster

            te Wijnegem waar ze zowel in het klooster als in de normaalschool werkte.

            Tijdens de oorlog kwam ze af en toe nog in het Leestse klooster waar haar familieleden

            haar konden bezoeken. Later werd ze gegradueerde ziekenhuisverpleegster.

            Ze overleed in de kliniek in Sint-Antonius-Brecht op 6 juni 1973.

            (Wilfried Hellemans, ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ – 2009)   

1973 - 27 juni : Diefstal siervogels

            Wilfried De Bondt, beenhouwer, Kouter 88, deed aangifte van de diefstal van een
            partij siervogels.

            De vogels, kleur- en postuurkanaries, werden gestolen uit een voliëre achter zijn garage.

            Minstens vijftien van zijn duurste vogels waren weg.

            De geschatte waarde : 10.000 frank.

1973 – 27 juni : Reis Gepensioneerden

            Twee autocars, goed voor 62 deelnemers vertrokken vanuit Leest naar

            Koningshooikt voor een commercieel bezoek aan “Delmo” alwaar een

            grote verscheidenheid aan huishoudartiekelen te koop werd aangeboden.

            Op de middag stond er kip met appelmoes en brood op het menu en na de maaltijd

            ging het naar speeltuin Brebos. De dag werd besloten in de “Bierhoeve”. (DB)

            In 1973 bezochten de gepensioneerden van Leest op andere data ook de brouwerij
            van ‘Stella Artois’ in Leuven gecombineerd met druivenstreek Hoeilaart,
            Valkenburg, Beauraing en een matrassenfabriek in  Zele. (DB)

1973 – 30 juni : Jaarlijkse KWB-Reis naar de “Westhoek”.     

            Reiskosten : 155 fr + 15 fr drinkgeld chauffeur per persoon.

            Na een ontbijt in Gent ging het naar Wervik, de tabaksstreek. Via Kemmel naar Loker,

            waar op de Rode Berg het middagmaal werd genomen, ‘steak-frietten’ .

            De Franse grens werd overgestoken voor een Picon of een Pernod en dan ging het

            via  Zillebeke naar Deinze om in Lokeren in een dancing een laatste rustperiode in
            te lassen. "Er waren niet zoveel deelnemers dan anders, 40, te wijten aan het
            samengaan van de IJzerbedevaart door het Davidsfonds ingericht, daags nadien…” (DB)

1973 – 1 juli : Ijzerbedevaart Diksmuide

            Het Davidsfonds trok voor de zesde maal naar de IJzerbedevaart,  40 Leestenaars
            namen er aan deel.

            “Op de vlakte was het een formidabel zicht om mee te maken hoe mensen, als
            muggen bezweken aan de heersende hitte. Opvallend was de aanwezigheid op
            de plechtigheid van een grote groep Basken, die in hun taal hun sympathie
            aan Vlaanderen betuigden.

            In de namiddag ging de reis over Brugge naar Cadzand (Nl), waar een leutig
            pootje gebaad werd.

            ’s Avonds werd de Vlaamse vreugde denderend uitgezongen in de Gentse raadskelder.

            Een goede reis is het alleszins geweest. Er waren niet zoveel deelnemers dan anders,
            te wijten aan het samengaan van de reis der KWB die daags tevoren werd ingericht.

            Een open vraag die het Davidsfonds u stelt is : wanneer komt er eindelijk
            coördinatie tussen de verenigingen ?” (DB)

1973 – 3 juli : Theo Fierens werd als dirigent van de Kon.Fanf.St.-Cecilia opgevolgd

            door Frans Dierickx (foto). Deze laatste was solotrombonist bij het Nationaal Orkest

            van België en leraar aan de muziekconservatoria van Mechelen en Willebroek.

            (GvM,12/10/79)

       – “In 1973 nam de K.Fanf. St.-Cecilia deel aan de concertwedstrijd te Kapelle-op-den-Bos

            in de afdeling uitmuntendheid. Er werd een eerste prijs met onderscheiding behaald op dit

            concours dat werd georganiseerd door de Kon. Fanf. ‘Iever en Eendracht’ uit
            Kapelle-op-den-Bos ter gelegenheid van haar honderjarig bestaan. Nog dezelfde
            avond werd een einde gemaakt aan de samenwerking tussen de dirigent
            (Noot : Theo Fierens)  en St.-Cecilia met als gevolg  dat een aantal muzikanten
            eveneens ontslag nam…

            Er kwam een einde aan de lange periode van 35 jaar musiceren onder leiding
            van Leestenaars…

            Na een korte interimperiode van Rik De Bruyn werd Frans Dierckx de nieuwe dirigent.

            Hij was net als zijn voorganger beroepsmuzikant.

            Hij legde de basis voor een andere soort opleiding van muzikanten. Na een kortstondig

            muzikaal onderricht in de vereniging gingen de muzikanten over naar een academie of

            een conservatorium en werden ze daar verder gevormd. Een aantal muzikanten die reeds

            geruime tijd in de fanfare speelden, gaven het voorbeeld voor de jongeren.

            Frans Dierckx liet vooral stukken spelen van Vlaamse componisten. Zo was onder andere

           ‘Variaties in Dansvorm’ van M. Poot één van de stukken die regelmatig op het programma

            kwam. Daarnaast had hij ook oog voor goede bewerkingen van hitparademuziek.

            Tijdens de ambtsperiode van deze dirigent werden in 1974 alle instrumenten omgebouwd

            naar de nieuwe diapason. Tegelijkertijd werd een hele reeks nieuwe fanfare-instrumenten

            aangekocht.”

            (Stan Gobien : ‘Leest in Feest’)

1973 – Vrijdag 6, zaterdag 7 en zondag 8 juli : Dansavond

            georganiseerd door de plaatselijke duivenbond “De Snelle Vlucht” met lokaal

            Juniorslaan 110 te Leest.

            Dansavond in een tent telkens beginnend om 20 uur.

1973 – 7 juli : Eddy Van Hoof won liefhebberswedstrijd in Goetsenhoven

            Na 15 maand legerdienst begon de wielrenner uit Leest opnieuw koersen te winnen.

            In Goetsenhoven klopte hij ‘gevaarlijke concurrent’ Verboven en een paar weken later

            schreef hij te Schoten de Scheldeprijs op zijn naam.

            Tijdens zijn dienstplicht had hij het kampioenschap van het leger categorie veldrijden

            gewonnen.

            Intussen was ook zijn broer beginnen te koersen. Rudy nam deel aan het kampioenschap

            te Lembeek en werd 19^de. Er waren 140 deelnemers. (DB)

1973 – 19 juli : Mededelingen van het Schepencollege

Gemeenteschool

Zoals elk schooljaar heeft de Gemeenteschool deelgenomen aan het kantonnaal examen, einde lagere studiën. Alle leerlingen van de zesde klas hebben de proeven afgelegd. Het klasgemiddelde kan behoorlijk goed genoemd worden, nl. 64,3%.

Daarbij behaalden 9 leerlingen van de 11 het getuigschrift einde lagere studiën. Dit wil zeggen dat deze leerlingen zowel voor taal als voor rekenen de helft behaalden. Meer gedetailleerd zien de uitslagen er als volgt uit :

-meer dan 80% : drie leerlingen

-tussen 70 en 80% : één leerling

-tussen 60 en 70% : vier leerlingen

-tussen 50 en 60% : één leerling

-minder dan 50% : twee leerlingen. Deze leerlingen haalden wel meer dan 50% voor taal, maar waren niet geslaagd voor rekenen.

Tot op heden kan de Gemeenteschool een benijdenswaardig resultaat voorleggen, nl. 89 diploma’s op 100 leerlingen. Hierbij dient gezegd dat alle leerlingen van de zesde klas steeds aan het examen hebben meegedaan en dat er nooit voorgeselecteerd werd om aan te duiden wie wel en wie niet mocht deelnemen.

De goede resultaten zijn vooral te danken aan de onderlinge samenwerking van de leerkrachten en hun persoonlijke inzet. Daarbij zijn er de open en goede contacten van de inrichtende macht met de leerkrachten en het ouderdcomité.

Dat we het goed menen bewijst het bedrag dat we elk jaar in het onderwijs investeren. Verleden jaar werd er gestart met een moderne leesmethode en met een degelijke methode voor de tweede taal.

Volgend schooljaar vangen we aan met het volledig leerplan moderne wiskunde in het eerste leerjaar.

Het nieuwe schooljaar, dat aanvangt op maandag 3 september e.k., worden de leerlingen aan volgende leerkrachten toevertrouwd :

-1^ste klas : Mw. Monique Muyldermans –  De Winter

-2^de klas : M. Jan Teughels

-3^de  & 4^de klas   : M. Aloïs Hendrickx

-5^de & 6^de klas : M. Stan Gobien.

We hebben gemeend u dit alles te moeten meedelen opdat u onze eigen school zou kunnen vergelijken met andere scholen. We hebben aangetoond dat we niet achterblijven op de evolutie van de moderne tijd en we hopen dan ook maar dat u een goede school zal kiezen voor uw kinderen en dat is…de plaatselijke school !

Tevens vragen we de affiche die de leerlingen meekregen of die u nog krijgen zal aan de voorruit te bevestigen !

Verder wensen we alle kinderen en ouders een verdere veilige, zonnige en prettige vacantie !

Speelruimte

In de Kouter, rechtover de ‘wijk’, wordt een terrein beschikbaar gesteld voor de kinderen en ook voor degenen die zich nog jong genoeg voelen om te spelen en te ravotten. De ligging van het terrein werd aangeduid.

Gemeentelijke muziekschool

Vanaf zaterdag 1 september e.k., wordt er gestart met een nieuw schooljaar in de muziekschool. De lessen worden gegeven op woensdag- en zaterdagnamiddag in de gemeenteschool.

U kan uw kinderen laten inschrijven op het gemeentehuis elke werkdag van 9 tot 12 u., evenals elke dinsdagavond van 18 tot 20 u.

Toelatingsvoorwaarde : minimum 8 jaar oud zijn of het volgende schooljaar minstend het derde leerjaar van de lagere school aanvatten. Een maximum leeftijdsgrens werd niet bepaald.

Huisvuil

Het groot huisvuil zal elke zaterdag door de vuilnisdienst opgehaald worden. Een gevulde vuilnisemmer mag slechts 30 kg wegen. Wie afval in papieren of plastieken zakken steekt, wordt verzocht deze zakken toe

te binden.

Beschadigingen

Tijdens de vacantie hebben sommigen zich bezig gehouden met een aantal ruiten van de gemeenteschool in te gooien. Indien het zo verder gaat zullen we verplicht zijn maatregelen te treffen.

We hopen dat het echter niet zo ver komt. De schuldige(n) is (zijn) verwittigd langs deze weg. We vragen hem (hen) op te houden met deze vandalenstreken. Wie het gemeenschappelijk goed beschadigd,

beschadigt zijn eigen bezit !

     F.A. Lauwers, Burgemeester.

     H. Van den Heuvel, Schepen,

     E. Polspoel, Schepen.    

1973 – Van 29 juli tot 8 augustus  : Bivak Chirojongens naar Bastogne.

            De meisjes trokken naar Langdorp (van 8 augustus tot 18 augustus).

            De chirofamilie besloot dat de jongens de ene helft van de Leestse straten zouden

            doen en de meisjes de andere ivm ophalen giften.

15-05-2012 om 09:10 geschreven door Marcel Van Hoof