Op 16 september 1994 organiseerde Davidsfonds Leest een debatavond in het Parochiehuis met de Mechelse politici. Moderator was BRTN-journalist Alex Puissant. Deze laatste startte het debat met te vertellen dat men met zoveel aanwezige partijen en sprekers niet van een debat kon spreken. Dat de meesten overigens voor het eerst in Leest kwamen, was voor de aanwezigen in diverse materies duidelijk.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Er waren vertegenwoordigers van WOW, PVDA, CDV, SP, VLD, VU, CVP, Vlaams Blok, Rood-Groene beweging en Agalev en in de zaal een 80-tal politiek geïnteresseerden.

De CDV, zonder Gust Emmeregs want hij was niet uitgenodigd, kwam diverse keren in de verbale vuurlinie te liggen. Vooral rond de verkaveling van Leestse gronden voor sociale woningen waar deze partij een positieve beslissing had genomen in dat dossier. “De doorsnee Leestenaar, zo bleek, lust de CDV en specifiek de verantwoordelijken in het dossier wel rauw. De CDV-er Charlier zei dat er met de Leestenaar te weinig overleg was geweest in dit dossier, maar dat dit in de toekomst niet meer zou gebeuren…” (GvM, 19/9/1994)

Gazet van Mechelen van 20 september 1994 :       Gust Emmeregs is boos

Gust Emmeregs, zaakvoerder-afgevaardigd bestuurder van de sociale bouwmaatschappij ‘De Mechelse Goedkope Woning’ vindt dat hem onrecht is aangedaan. Vorige vrijdagavond organiseerde het Davidsfonds van Leest een politiek debat in het vooruitzicht van de gemeenteraadsverkiezingen. Omdat hij daar, als gemeentemandataris en als verantwoordelijke van de MGW, niet werd op uitgenodigd is Gust Emmeregs uit zijn krammen geschoten. Van sommige mensen uit het publiek die de debatavond hadden bijgewoond, kwam Gust Emmeregs ter ore dat hij op die bijeenkomst als politieker in een slecht daglicht werd gesteld.

‘Ik vind het niet eerlijk dat ik mij niet heb kunnen verdedigen. Van het Davidsfonds vind ik het bovendien niet correct dat ze toelieten dat plaatselijke mandatarissen volgens een vooraf opgezet scenario een hak werd gezet.’

Emmeregs voelt zich na zes bewogen politieke jaren min noch meer geviseerd door bepaalde groepen uit zijn  eigen gemeente. Tegen die gang van zaken heeft hij alvast geprotesteerd.

De Gemeenteraadsverkiezingen van 9 oktober 1994 gaven volgende uitslag :

Zetels : 10 CVP (-4), 10 SP (-3),  9 Vlaams Blok (+6), 7 VLD (+1), 3 Agalev (+1) 1 CDV (+1) en 1 VU (-2).

Het stadsbestuur werd als volgt samengsteld : Geert Bervoets (SP) burgemeester, Patrick Backx (CVP) 1^ste schepen, Willy Vandenbrande (SP), 2^de schepen, Johan Lamon (Agalev) 3^e schepen,

Leo Stevens (CVP) 4^de schepen,  Jan Pepermans (Agalev) 5^de schepen, Frank Nobels (CVP) 6^e schepen, Jaak De Wachter (SP) 7^e schepen, Raymond Janssens (SP) 8^e schepen.

Gazet van Mechelen van 11 oktober 1994  : Emmeregs begraaft politieke strijdbijl

Gust Emmeregs kon gisteren de zware verliescijfers van zijn CDV, de partij van de burgemeester, nog steeds niet verwerken.

“Ik begrijp het niet. Ik haal 505 voorkeurstemmen en moet mijn zetel in de raad afstaan aan kandidaten die niet eens 50 stemmen achter zich kregen”.

Hij toonde zich bitter omdat sommige kiezers voor kleinere partijen als bv. Rossem hebben gestemd. Dat doet mensen zoals hij de das om.

Nochtans verklaart dàt niet de nederlaag van de CDV. Na 24 jaar actieve politieke bedrijvigheid legt Gust Emmeregs er het bijltje bij neer. Hij wil zich de volgende jaren volledig toeleggen op zijn zaak.

Over of hij ooit nog in de politieke arena zal aantreden liet Emmeregs zich gisteren niet uit. Voorlopig wil hij de dingen eens rustig bekijken. Emmeregs neemt zich voor om “zijn” omnihal in Leest verder te blijven uitbouwen ten dienste van de gemeenschap. Of hij nu gemeenteraadslid is of niet.  

En dezelfde krant blokletterde op 31/12/1994 : Gust Emmeregs sluit een tijdperk af.

Na 30 jaar politiek leven is dat tijdperk voor Gust Emmeregs (54) onherroepelijk afgesloten. Dat hij niet werd herverkozen is voor hem nochtans geen reden dat hij zich niet verder ten dienste van zijn medemensen zou stellen.  “Ik ben nu eenmaal zo”, zei Emmeregs. De man die zonder fusies hoogstwaarschijnlijk nog altijd burgemeester van Leest  zou geweest zijn, verheelt niet enigzins teleurgesteld te zijn. Hij had méér respons

verwacht van de kiezers voor wie hij meent zich steeds dienstbaar te hebben opgesteld. De teleurstelling van Emmeregs heeft ook te maken met wat hij omschrijft als een “afrekening tussen personen” bij de breuk tussen CVP en CDV. Die breuk verklaart volgens hem ook dat de CDV bij de Mechelaars niet aanslaat en dat waarschijnlijk nooit zal doen. “Het is niet goed dat mensen die hetzelfde gedachtengoed verdedigen zich in verschillende formaties opstellen” is zijn overtuiging. Zelf heeft Emmeregs er geen spijt van dat hij de stap naar de CDV heeft gezet. Hij verklaart die overstap als een gevolg van de zaken die van dag tot dag gebeuren.

De politieke maneuvers waren er oorzaak van dat Gust tot tweemaal toe achter een schepennet viste. Na defusie opteerde men in Mechelen voor een CVP-schepen die uit de deelgemeente Muizen kwam. In 1982 werd de CVP na de verkiezingen in de oppositie gedrongen. Gust verklapte ons ook een geheim : “Waar het voor een meerderheid duidelijk was dat ik in de uitlopende legislatuur een schepenambt zou toegewezen krijgen, kantte reeds in...maart 1983 een groep binnen de jongeren van de Mechelse CVP  zich daartegen. Dat heeft me tot op vandaag diep gekrenkt”, aldus Gust.

Op 8 juli 2009 schreef GVA : ‘VV Leest geeft waarschijnlijk forfait. Voor VV Leest lijkt het erop te zitten. De ploeg van de zwaar zieke voorzitter Gust Emmeregs is nog wel ingeschreven in competitie maar zal waarschijnlijk forfait moeten geven. Voorzitter Emmeregs is er het hart van in, maar moet zijn gezondheid voorrang geven. ‘Ik zit nu momenteel in het Middelheimziekenhuis en die trappen doen, is moordend’, begint een puffende Emmeregs. ‘Het gaat niet goed met mijn gezondheid en nog veel minder met die van VV Leest. Ik zou durven zeggen dat de situatie uitzochtloos is. Ik heb nog wel enkele contacten gehad met mensen die de club willen steunen, maar het is allemaal weinig concreet.’

Vorig jaar had VV Leest al een rampjaar met een trainersvaudeville, spelers die de club verlieten, veel onderlinge ruzies en als klap op de vuurpijl de degradatie toen in de laatste eindrondematch de wedstrijd werd stilgelegd omdat VV Leest niet genoeg spelers meer had.

Toch geeft Emmeregs het niet helemaal op. ‘Het kan ook zijn dat we een jaar stoppen en dan opnieuw beginnen. Want ik moet eerlijk zijn : het doet me hartzeer om na 35 jaar, waaronder zes jaar bevordering, te moeten stoppen. Maar ik kan door mijn ziekte geen langetermijnplanning maken en dan is het eigenlijk zinloos. Over een maand of drie weet ik hoe het met mij evolueert en dan kan ik er misschien opnieuw invliegen. Maar nu hebben we een groot tekort aan spelers en ik heb geen zin om elke week afgeslacht te worden. Mijn gezondheid is nu mijn eerste zorg; Als dat goed komt, zie ik nog wel een toekomst voor VV Leest’.

Dezelfde krant publiceerde op 28 augustus dat GR Katelijne bijna alle spelers van het ‘failliete’ VV Leest overnam, onder hen  een hoop Brazilianen.

Gazet van Antwerpen bracht  op 2 september 2009 volgend verslag naar aanleiding van het overlijden van de stichter :

“Gust heeft voor anderen veel gedaan, niet voor zichzelf”

“Dorpsfiguur en politicus Gust Emmeregs is na een slepende ziekte overleden bij zijn zus in Hombeek. ‘Wij wisten dat hij ziek was. De Gust heeft tegen tweehonderd per uur geleefd, maar zijn wil was wet,’ zegt zijn vriend Louis Vloebergh. Gust Emmeregs was voor de CVP onafgebroken van 1971 tot en met 1994 gemeenteraadslid in Leest en Mechelen.. Daarnaast was hij in de jaren tachtig ook voorzitter van sociale huisvestingsmaatschappij Mechelse Goedkope Woning (MGW).

Samen met toenmalig burgemeester Jos Van Roy, Fons Vanstappen en Lea Clarijs richtte Gust, na een interne ruzie binnen de toenmalige CVP-Mechelen, net voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 de Christen Democratische Vernieuwing (CDV) op. Toen dat geen succes bleek, keerde hij de politiek de rug toe. Gust Emmeregs, die jaren bij Eternit in Kapelle-op-den-Bos werkte, stond bekend als een doorzetter. Zo bouwde en runde hij de huidige sporthal in Leest. Die werd enkele jaren geleden, toen zijn gezondheid achteruit ging, door de stad Mechelen overgenomen.

Daarnaast was Gust stichter van voetbalclub VV Leest, waarmee hij het tot in bevordering schopte. De laatste jaren kende de club evenwel financiële moeilijkheden, wat Emmeregs ertoe dwong om dit jaar geen ploeg in competitie in te schrijven. Nu Gust er niet meer is, is de kans groot dat VV Leest van de voetbalkalender verdwijnt.

‘Voor het voetbal heeft hij in Leest veel gedaan. Voor jong en oud. Met dat klein ploegske van den buiten speelde hij in vierde nationale. Wie doet het hem na ? Gust kon het ook goed uitleggen. Voor de politiek was hij dus in de wieg gelegd. Maar hij was van de ‘Sussen’ en die moesten het onderspit delven tegen de ‘Blekken’, de fanfare die het politieke landschap in Leest beheerste. De ‘Blekken’ hebben altijd de burgemeesterssjerp geleverd. Gust wou steeds zijn gelijk krijgen, dat was zijn slechte kant. Als dat niet lukte, gooide hij soms de boeken dicht op een vergadering en stoof naar buiten als een briesende leeuw,” herinnert Louis Vloebergh, die samen met Gust Emmeregs in de Leestse en Mechelse politiek zat.

Ook oud-burgemeester Jos Van Roy looft Gust voor zijn werkijver. ‘Een heel emotioneel geladen man die veel voor de gemeenschap heeft gedaan. Maar alles wat hij erin gestoken heeft, heeft hij verloren. Gust heeft voor anderen veel gedaan, nooit voor zichzelf. En op het ogenblik dat hij een schouderklopje kon gebruiken, lieten ze hem nog vallen ook. Voor Gust was een woord een woord. Je kon op hem rekenen. En dat is toch zeldzaam in de politiek.’ (LDN en SVH)”

Gust Emmeregs was te Mechelen geboren op 18 augustus 1940 en overleed in zijn huiskring te Hombeek bij zijn zus Maria op 31 augustus 2009.

“Leven is soms niet gemakkelijk.
Ouder worden is soms moeilijk.
Doch sterven is soms moeilijker,

moeizaam bent U heengegaan,

veel te lang duurde de laatste stap.
Eindelijk kwam de verlossing

na maanden en dagen van je ziekte,

weinige mensen zullen het je nadoen.

Al de evenementen die U presteerde,

de voetbal en niet te vergeten

de Leestse Volksfeesten.

U verdient een staande ovatie Gust

Maar…Eiken sterven ook !

Nu hebt U de verdiende rust gevonden

die U op aarde niet werd gegund.
Je was dankbaar voor de goede zorgen

die je zus Maria U heeft gegeven.
Nu ben je bij de familie

die U voorgegaan is.
Rust nu maar

en geniet van de hemelse glorie !

Tot weerziens !”  

(Mooie woorden uit zijn gedachtenisprentje)