Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
03-06-2009
verkiezingen
verkiezingen...
Een vriend van mij heeft zich bezig gehouden met een studie van de plaatselijke verkiezingsborden... Het eerste wat hem opviel was dat de geportretteerde kandidaten totaal geen problemen hebben met hunne kop op een affiche: een handdoek er over had in veel gevallen tot betere resultaten geleid.
Zoals het een democratie past heeft elke partij evenveel plaats op een Arendonks verkiezingsbordje. Sommige partijen maken er gebruik van, anderen - waarschijnlijk bij gebrek aan centen - dan weer niet. Schrokkoppen maken dan gretig gebruik van de niet-beplakte delen.
"Het Bertje" hierboven is daarvan een voorbeeld: hopeloos alleen in een onbenoemd vakje, ver weg van zijn nieuw vriendjes en broederlijk geplakt naast andere feestneuzen. "Het Bertje" is pas twee maanden lid van zijn zoveelste partij en de bazin van dat clubke begint nu ook al te snotteren in den Antwerpse dierentuin.
Aan de andere kant van het bord hangt Margriet te hangen; dicht aangeschurkt tegen de partij van haar vriend de Jean Marie. Margriet snapt het ook al jaren niet meer. Godgans alleen op haar stukske plaat, geen enkele blauwe in haar buurt. Wie wel in haar buurt hangt zijn de troepen van Jean Marie en van de Flip. Alle lege plekjes op hun blokske volgeplakt met keiharde slogans. Wat opvalt is dat zij alles overplakken wat er onder hunne papborstel komt: de voorkant van de borden, de achterkanten, de voorbehouden plaatsen voor linkse Jef uit Mol (cap). De strijders voor orde, netheid, en tucht klodderen maar aan.
...en dan is er nog de Ward. Volgens zijn eigen plakaten is de Ward er ene met Kennes van zaken. Aan de manier waarop zijn borden en affiches scheef en schots in de grachten waaien durft mijne vriend zich ernstig afvragen of de Ward Kennes nu wel echt de Kennes heeft die Ward orakelt.
... En Arendonk zou Arendonk niet zijn: de laatste week is er alsnog een nieuw éénmanspartijke opgedoken. Het heeft nummerke 30 als lijstnummer gekregen. De partijnaam is "Lange" en hij heeft het voor den "os". Zijn fotooke als plechtig communicantje kom je tegen op elke electriekpaal en op elke eikenboom. ......................
Welke Arendonkse politicus wil jij in het Vlaams parlement? Dit is het voorlopig resultaat (86 stemmekes) van een fictieve stemming in een lokaal gazet.
- Silvy Van Beers (VB)
40,70%
- Nest Buijs (CD&V)
16,28%
- Wim Hendrickx (SP.A)
13,95%
- Kristof Hendrickx (A+)
13,95%
- An Hermans (NVA)
12,79%
- Karin Sneyers (Open VLD)
2,33%
40,70 procent... Er zitten dan toch nog onnozelaars in Arendonk !!!
In afwachting van de verkiezingsborden hieronder een Arendonks gedichtje....
Arendonk beschikt over een uniek dialect. Een van de grote bezielers en promotors van ons dialect was E.H. Remi Lens. Enkele jaren geleden zijn zijn gedichtjes en vertelselkes in "echt Arendonks dialect" op CD gezet. Hieronder een pareltje.
(zet uw boxen open, klik hieronder op luister hier om te beluisteren, en klik daarna rechts boven het horizontaal streepje aan voor de tekst.)) enkele seconden geduld.....
Mijn muisje , zei de muis, Ik moet nog over en weer van huis. En gij blijft binnen ! Hoort ge dat ? En 't muisje zei: Ja ja.
En voor dat g' iemand binnenlaat, kijk eerst eens door dit sleutelgat. Ik heb dat al eens voorgedaan : Heilà, wie is er aan ?
En ziet ge door dit sleutelgat, is 't boerke Gijs zijn rosse kat. 't Is van goed op te passen dan, als die canaille(gemeen vrouwpersoon) aan u kan. Ik druk het op uw hert. in één, twee, drie zijt ge opgefret. Slokop, verstaat ge dat ? En 't muisje zei: Ha! ha!
Nu krijgt ge nog een toetje van ullie muizemoetje. en nog een zwaardje spek, tenè (hier zie,pak aan)! En 't muize zei: dà dà!. (daag) Toen keek ze nog eens om :Ik ben aanstonds weerom . Ze hadden de kat door 't veld zien lopen met een kater, katjes kopen. Kom maar binnen, niet verzinnen !, op de zolder van de Gijs, muize muize muizespijs! Zullen we hem te nacht eens hebben hij daar met zijn kat en klemmen, op de kosten van die vrek met zijn meel en met zijn spek ? Hij kan niet lijden dat ik bijt. Hij zal hij freten wat ik schijt . En maar knabbelen, doemeneren, ritereren, een gestommel en een gebom, tomme -romme -dom. En in meelzak, en in bloembak, keutels daar en keutels hier keutels van plezier. Als de kat maar uit den huis is, dan is 't feest bij al wat muis is ! En terwijl dat dat muisje te wachten zat, hoorde het kloppen, "'kot in de nacht, keek eens door dat sleutelgat maar 't was donker, zag geen kat. Wie is daar ? en zeg het gauw. 't Hoorde niets als ... miauw. Poert, zei 't muiskens, poert en foert. Blijft maar buiten. Ik moet sluiten ! Ze miauwde nog eens wederom. -Neen ", zei 't muisje, 'k mag niet van ons moem . Trok dan door dat sleutelkotje gauw venijnig nog een snuitje. Kort na datum hoorde het weerom op dat deurke van bom bom. Wie is er aan ! Hier wordt niet opengedaan! Woef en waf! Kom dan maar af. 't Is de hond. 't Is gemeend. Binnen!, zei het muizekind . Maar ne klauw! Het was de kat die nog vol koleire zat, die het muisje kraakte en krookte en het zo naar binnen s1okte, huid en haar en darmen. Dat muiske toch, ocharme. Doe dan al uw deur op slot, wijd van huis, och heer och got. Dat is 't vertelsel van de kat; ge hebt ze toch niet onderschat. Binnen , zegt ze, kunt ge altijd ; als ge maar tweeta1ig zijt!
Een vriend van mij is een toer aan het maken rond de Arendonkse verkiezingsborden.... Als hij er geen indigestie aan overhoudt volgt vanavond zijn verslag...
De Plechtige Communie... een hoogdag voor outlet en casuals.
In Arendonk volgen de hoogdagen zich op: "Zingt en swingt" van de chiro, " de bloemenhulde voor dode carabiniers" van het 11-novembercomité, "met uwe velo naar den bakker" van den Unizo en afgelopen zaterdag het heilig Vormsel, in de volksmond de Plechtige Communie.
In tegenstelling tot een gewone zondagse mis werden de vier ingangen van de kerk royaal anderhalf uur voor aankomst van de bisschop van Postel bezet en gebarricadeerd door ongeduldig wringende ouders, grootouders en nieuwsgierige geburen. De vormelingen zelf stonden erbij en keken ernaar. Om half twee gingen de kerkdeuren open en werd er geduwd alsof iedereen op de laatste reddingssloep van de Titanic moest. Er werd zelfs - weliswaar ingehouden - gevloekt en onkerkelijke scheldwoorden uitgewisseld. Toen de 100 communicantjes op hun plaats zaten was het tijd om op de bisschop van Postel te wachten en rond te kijken....
Het was duidelijk: Voor velen onder het verzameld kerkvolk was het zichtbaar de eerste keer, de derde keer of meer dan dertien jaar geleden (trouwfeest, doopfeest) dat ze Gods tempel nog aan de binnenkant hadden gezien: Onwennig, ongegeneerd, gegeneerd, nerveus rondkijkend, speurend en zoekend naar hun ex-vent met zijn nieuw vlam, naar hun ex-madam met hare nieuwe vrijer. Naar het debardeurke naast haar en marcelleke voor haar. Voor velen onder het verzameld volk was het waarschijnlijk ook de laatste keer dat ze tempel des heren betraden. Of het zou verticaal met de voeten vooruit moeten zijn als hun kinderen-erfgenamen zouden besluiten dat een begrafenis met drie heren een acceptabele kostenpost op de erfenis mocht zijn.
In afwachting van de komst van de bisschop van Postel begon de modeshow. Mama's in tekort afgeknipte rokjes, push-up-behaakes in alle maten, paarsgeverfde haren en teennagels, de papa's, sommigen met een bel in oor en ook in onderlip met Bikkembergs op de rug, een enkeling een Lonsdale zonder bijbedoeling, uitgelopen strepen "bruinen zonder zon" op armen en benen, hoge hakken om in Friesland mee te fierljeppen, een Lacoste-hempie open tot het vierde knoopsgat het borsthaar kreunend onder de gel, witte leggings, een strakke strik op een strakke kont.... Spullen uit Maasmechelen Village, demodés van Van Nooten, Versacé, Vankets en andere Van Beirendonken. Casuals en Outlet: sjik maar niet duur. En maar kijken en maar gluren.
Toen kwam de bisschop. De bisschop van Postel is eigenlijk geen bisschop. Hij is gewoon afkomstig van ergens tegen Brussel, is abt en prelaat tegelijkertijd in de abdij van Postel en bij feestelijke gebeurtenissen draagt hij een speciale hoed en heeft hij een stok met een krul eraan. In vakjargon een mijter en staf. Vandaar dat één van de aanwezige kleuters krijsend in oma's rokken dook, in paniek omdat hij Sinterklaas rond deze tijd van het jaar niet verwachtte. En dan nog wel een klaas zonder baard.!!
Het werd een prachtig vormselfeest: pater-pastoor glunderde en keek tevreden om zich heen, opa's glimden, oma's pinkten een traantje en bij "de Vrede van de Here" werden zelfs minzaam handjes geschud zij het onder voorbehoud. En daarna was het feest. Met z'n allen aan de champitter, de cava, en de Blonde Leffe. Het werden leuke feestjes en toen - laat op de avond - de chocolattemousse stond te verpieteren was het plechtig communicantje van s'morgens voor de eerste keer een dronken tiener. ...Zatte nonkel was ook content.!!!
't Is tegenwoordig mode om te spreken over verzuurde mensen, pessimisten, een samenleving die naar de verdommenis gaat, individualisme, gasten die elkaar straal voorbijlopen en negeren....
Het voorbije weekend was er midden in Arendonk een grandioos volksfeest. Kenners en andere fantasten spreken van een rockfestival, de duizenden die er vrijdag en zaterdag rondliepen hebben het eerder over een regelrecht volksfeest. Het was voor de achtste keer "Arendonk zingt en swingt". De zondagse ballast van de andere jaren was over boord gegooid en het feest groeide dit jaar uit tot een festijn van zangkoren -volwassenen, kleine en grote jeugd - aangevuld met een luid meezingende massa van sympathisanten en Franske Bauers in opleiding.
Een vriend van mij - een fervente chirosupporter - had een all-in badge ( front- en backstage) versierd, een professionele camera geleend bij zijn schoonzoon en in het zog van de organisatie twee dagen lang het lief en leed van een grandioos spektakel op een digitaal kaartje vastgelegd.
Overal lachende gezichten, vriendelijke mensen, behulpzame wc-dames, rood kruis, wijkagenten, eet- en drankverkopers... Er waren zelfs twee hoogwaardige heren schepenen die op aarde nederdaalden en de fotograaf van dienst vriendelijk toelachten.... (zjust is zjust en fair is fair: zij waren er tenminste.)
Hieronder volgt een kleine montage van sfeerbeelden. Geinteresseerde lezers die (gratis) de volledige reeks van 200 foto's op CD willen hebben moeten eventjes contact met den Brabbes opnemen. Ge bent welkom via email of via een reactie hieronder.
Aan de organisatie, het vast werkcomité en al de vijfhonderd vrijwillige helpers, een dikke proficiat. 't Was twee dagen groot feest in Arendonk. Dat chirovolk kan watte hé. !!!
Verslag van 1 mei: Feesten langs de beesten af.....
Vrienden van mij -volgelingen in de leer van Marx en Louis Major - zijn al twee dagen aan het feesten. Terwijl in Holland koningin Beatrix en haar gevolg hun oranje hoedje wisselden voor een zwart exemplaar met voile, begonnen in Arendonk en omstreken de voorbereidingen op de jaarlijkse hoogmis van het socialisme.
Arendonk is al van oudsher -sommigen zeggen nog voor "Das Kapital" zijn tweede druk beleefde - een socialistisch bolwerk. Terwijl de omliggende gemeentes nog overspoeld werden door hondenkarren en kromgelopen boeren hadden wij al onze industrie: sigarenfabrieken, den dynamiet, het zakkenkot, en vakbonden.... Waar de Arendonkse sportliefhebbers stoefen met Rik van Steenbergen vertellen mijn rode kameraden-dorpsgenoten met trots dat hun grootvaders al in 1900 rondliepen met rooi zakdoeken rond hunne nek. Ik gun ze met plezier hun jaarlijks opkomend orgasme.
Het feest begon al op donderdagavond met een groots opgezette walking-afterdinner-party in het achterafzaaltje van het Arendonks volkshuis. Aan de gevel, vlak onder het standbeeld van Louis Major, hing een rooi vlag en daaronder trof ik een vriendin van mij die een sigaretje kwam smoren. Ze was ingehuurd om lege glazen te spoelen en de rode rozeblaadjes van het podium te vegen na het speechen door Kathleen Deckx. Vroeger...in onverdachte dagen zat het zaaltje afgeladen vol en waren er vendelzwaaiers, keurturners, harmonies en toespraken van Willy Claes, Steef Stevaert en zelfs Freddy Willockx. Vanaf toen begon het verkeerd te lopen: de aanwezigen pakten zo'n schrik van de Freddy dat ze massaal wegbleven. Het effect van een rosse kater op een nest grijze muizen. Volgens mijn smorende vriendin waren ze dit jaar nog met enkele handjesvolle kameraden. Allemaal waren ze daar voor Kathleentje, volgens Google Wikipedia een veelbelovend jong meiske van tweeënveertig.... Google vermeldde niet in wat ze veelbelovend zou gaan worden.
Noch steeds volgens mijn smorende vriendin werd het uitbundig feest afgesloten met in de ene hand een verschaald glas Jupiler, de andere hand gebald voorwaarts in een hoek van 45 graden. De Internationale werd uitzinnig meegezongen; het lijflied van het Jean Wijnen Combo -Arendonk gaai zé gaai vur maai...- iets minder.
's Anderendaags 1 mei, mocht de partij uitslapen. De kameraden uit Retie zouden de vrienden uit Arendonk wakker toeteren en een ontbijt op bed serveren. Persoonlijk ken ik plezanter manieren om wakker gemaakt te worden dan door de retiese socialisten maar da's persoonlijk... Drie pistoleekes, een kroissantje, een erg crisisgebonden potteke goei boter en een schel hesp zat er in het overlevingspakket. Voor een kom zwarte koffie moesten de geburen zorgen; een geval van heirkracht: de thermoskan - uitgeleend door de Retiese middenstand - was onderweg beginnen lekken.
....Voor mijn rooi vriendjes uit onze dorpkes is het pintenpakken voorbij, maar niet getreurd. Volgende week wordt er aan al dat feestgewoel een vervolg gebreid: dan komt de kattelieke bond uit spleten en spelonken, dan is 't Rerum Novarum en wordt de processietoer bevolkt met nostalgieken van kardinaal Cardijn en pastoorken Daens. Dan wordt den biljaar in de Koeistraat opzijgeschoven, 't plafond van ons eigen huis gestut en weg en weer gekust onder fanfaregetoeter, dan worden de demoties uitbundig gevierd.
....In een onbewaakt moment gaat de modale burger zich afvragen waarom de varkensgriep onze dorpkes zonder bloedvergieten links (en ook rechts) heeft laten liggen. Een beetje Influenza Mexicana had ook hier wonderen kunnen verrichten. Ik geloof niet meer in "de straffende hand" van de Here Gods. Hij heeft kompassie gekregen met zijn schepsels...... groot en klein, rood en oranje.!!!
De kogel is eindelijk door de kerk, de bal is in het holleke geslagen.... In een van de residentiele wijken ten noordoosten van Arendonk, vlak in natuurgebied met uitgebreide landerijen, zijn de eerste werkzaamheden gestart voor een heus golfcourt met openluchtzwembad. De nieuwsgierigen onder U zullen zelf op onderzoek uitmoeten of wachten tot woensdag voor verdere info.
Ik ga eerst een week velorijden met mijne maat en jenever drinken in het maasland. ----------------------------- "......In het RUP is voor het gehele golfterrein van 67 ha de bestemming gebied voor golfterrein aangeduid, met een voorziening voor bebouwing en infrastructuur in relatie tot het golfterrein."
bovenstaande gegevens uit een Persmededeling van de Viceminister-president van de Vlaamse Regering Vlaams minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening.
Na veel sneeuw, dichtgevroren vijvers en meer regen dan een doorsnee caféganger in héél zijn leven aan Blonde Leffes kan opdrinken is ook in Arendonk de lente en het goei weer weer wakker geworden. We laten windmolens, nieuw gemeentesecretarissen, uit de hand gelopen belastingen en opvallend gepiercete navelbuiken voor wat ze zijn en flaneren eventjes losjes door Arendonk...
Een impressie.
...Schoon volk in, op en aan "de Mèt".
een proper opgekuisd voortuintje. Eentje die liever de ruskes uittrekt dan ............
...jonge merels, wachtend op maaikes en pieren.
...pas geboren, wringen om opgedroogd te geraken en dan klaar voor de grote stap voorwaarts.
...en met de mama een stapke in de wereld zetten. Zoeken waar de papa eigenlijk zit.!!!!
Geduldig op de kant van de Wamp zitten broeden en wachten op de joengskes. Als 't een beetje lukt heeft ze er meer dan een modaal zigeunerhuishouden.
De rest van de familie is al opgefreten door de ratten...
2de paasdag: paaseikes rapen met de kindjes uit de buurt en het klein volk uit het asielcentrum.
Als we in holland niet mogen velorijden dan komen we gewoon naar Arendonk.... En we bezetten alle opritten en gazons. Lege drinkbussen kunnen die Belzen ook gebruiken, dus flikkeren we ze toch gewoon tussen de paasbloemekes.
Lente... tijd om de beerkarren buiten te rijden. Hollandse zeik over Gods en vooral Vlaamse akkers.
...Binnenkort komen de klokken van Rome, tenminste als den opa den hof heeft opgekuist.
Dezer dagen loopt de schepene van openbare werken van onze plattelandsgemeente - overigens een zeer aimable man - er met een gelukzalige glimlach bij. Bij goed weer en met de opgaande zon in de juiste stand zien vroege cafégangers van op de Arendonkse terrassen zelfs een oplichtende stralenkrans rond zijn zilvergrijze edoch kalende schedel. Sint Christoffel zonder wandelstok en schelp zeg maar...
De reden waarom onze heer schepene met een zwierige gank over het Arendonks marktplein flaneert zijn de kasseien op de "Huiskens". De Huiskens zijn samen met de Berendonkse hoeve een middeleeuwse site aan de zuidelijke rand van Arendonk. Tussen een tiental huizen slingert zich al sinds mensenheugnis een 750 meter lange kasseiweg. Volgens de overlevering moeten hier zo'n tweeduizend jaar geleden Romeinse cohorten doorgetrokken zijn achtervolgt door Asterix en zijn Galliërs, everzwijnen achter zich aansjouwend.
Door de veelvoudige passages van hondenkarren, melkkoeien en verloren gereden wielertoeristen raakten de kasseien door de jaren heen schots en scheef gezakt met putten en bulten erin en erop.
Onze schepene van openbare werken - als een kloek wakend over het heil en geluk van haar kuikentjes - wilde de kasseiweg restaureren en terug berijdbaar maken door er een laag asfalt over te smeren. De vox populi van terplaatse met hun mechelse schepers opteerden voor een fatsoenering van de aanwezige kasseien bang als ze waren voor de verloedering van hun bobbelweggeske tot een race-circuit. Omdat "onze gekozen leiders", één en al oor zijn voor de verzuchtingen en wensen van hun kiespubliek, werd het asfalt terug in zakken geschept en de kasseien opgeblonken en teruggelegd.
De democratie en de wensen van de kloek met haar kuikentjes werd gerespecteerd. Vandaar alle lof en hoerageroep voor onze schepene van openbare werken. Hij is, naast een meer dan aimable man, ook iemand die uitblinkt in twee zaken: a) hij staat als ware democraat open voor de wensen van "zijn" mensen en b) hij is een mens die nostalgie en aandacht voor historie, cultuur en natuur hoog in zijn vaandel draagt. Dat siert een mens, ....of niet?
Nu is't te hopen dat deze twee menselijke deugden die mee de stralenkroon rond de schepeneschedel helpen oplichten ook blijven doorstralen bij zijn volgende beslissingen. Zeg nu zelf: wat is er nostalgischer en historischer dan een mooi wipbruggeske over ons eigenste kanaal. Kan men meer respect opbrengen voor de stem en de wensen van "uw eigenste volk" dan uw mening te herzien in verband met datzelfde bruggeske ?.
Door te luisteren naar de liefhebbers van kasseien heeft onze aimable schepene van openbare werken zich een plaats verworven in de lokale geschiedenisboekskes naast Caesar, Asterix en de gallische horden . Naast deze eeuwige roem kan hij nu ook respect van 't Volk verdienen door vanaf nu te ijveren voor het behoud van het wipbruggeske over onze vaart (*).
.....Misschien kan een volksraadpleging soelaas brengen. Als de uitnodigingen tenminste op tijd op hun plaats geraken. --------------- (*) zie de vorige afleveringen over het wel of niet plaatsen van een nieuwe brug over het kanaal Dessel-Schoten.
...Van koeien, verzekeringen en salonproletariërs.
Een kennis van mij - in de betere parochiale middens waarin hij met enig zelfgenoegen rondflaneert, laat hij zich Honoré noemen - heeft zijn huisadres in een voornamelijk door koeien en varkens bewoond agrarisch gebied. Hij heeft zijn eigendom verworven door zich decenialang geleden te verloven met een jongedame uit de boerenstand die hem naast een pront uiterlijk ook een aanzienlijke bruidschat in de vorm van weilanden en landerijen cadeau deed. Zijn afkomst is te situeren in een buurgemeente van Arendonk. Van zodra borgbrieven en andere preuven van solvabiliteit - erfenissen uit de Middeleeuwen om armoeizaaiers buiten de dorpsgrenzen te houden - werden afgeschaft meldde hij zich in staminee "De Wildeman" om daar een pronte boerendochter op te vrijen.
Samen met de goed uitziende landbouwersdochter erfde Honoré enkele aren vers geploegde akkergrond. Daarop bouwde hij eigenhandig een villa die met hulp van één aan de juiste partij gekoppelde polletieker in de loop der jaren werd geregulariseerd en van bouwovertredingen werd gezuiverd. Honoré kreeg zelfs zicht op kabeltelevisie en Algerijns gas. Faecaliën en ander restafval moesten via een trekgracht afgevoerd worden naar de Wamp en vandaar via allerlei Netes naar de Schelde.
Stallingen voor kiekens, "halal"-schapen, ezels en met schrikkeldraad omringde perzikkenbomen gingen deel uitmaken van zijn onroerende goederen. Vanuit zijn tweezitscanapé overzag Honoré, met een opengeslagen Balzac op zijn schoot, licht euforisch zijn gekregen eigendom, kirde en moest stiekem en met een monkellach denken aan Kop van den Eynde, Freddy Willockx, Marx, Engels, de gouverneur van Limburg en het idee dat hij al jarenlang meeploegde aan de verspreiding van het socialisme vanuit zijn tweezitscanapé. ...Bij elke gedachte aan de "Internationale" zakte mijn kennis dieper en dieper weg in zijn tweezitscanapé, tesamen met zijn door de jaren heen opgebouwde Fortis en KBC-aandelen.
... Plots liepen er twee voldrachtige koeien door zijne gazon en langs zijn voordeur. De koeienpoten zakten tot voorbij hun eelt in de drassige en door mos overwoekerde grassprieten aan zijn voordeur en herschiepen het grasveld tot een middelmatig uitziend voetbalveld derde provinciale.
Niettegenstaande voldrachtige koeien eigen zijn aan landbouwgebieden vergat Honoré zijn agrarische principes, vergat Kop en de limburgse gouverneur, zocht zich een schade-expert en diende bij de eigenaar-koeienboer een schadeclaim in van meer dan een ton: 1.000 euro's voor de lokale bevolking onder ons. Honoré stemde in - het weze onder protest - met een schadevergoeding van zevenhonderd euro. 700 euro voor twee maal vier koeienpoten op zijn bemoste en totaal vergane gazon - de passerende mollen trekken al jaren met een grote boog rond zijn eigendommen - en begon eigenhandig en prijsbewust aan de renovatie van zijn grasveld.
In den Aldi kocht mijn kennis vier dozen paardenmest en bij den Aveve één vierkante meter voorgegroeide gazon. Met het restant aan boerenkennis uit zijn jeugdjaren, een riek en een kruiwagen zwarte grond uit een akker van de koeienboer repareerde hij zijn hele gazon voor vierentwintig euro en zestig cent. In de rapte uitgerekend 675 euro winst voor verse prico's en boerenleenbankobligaties.
Vandaag heeft Honoré van zijn verzekeraar een brief gekregen om zijn jaarlijkse brand en familiale verzekering te betalen: 5 procent meer dan vorig jaar. Met Balzac op zijn schoot zit Honoré nu boos door zijn raam te kijken naar zijn gerestaureerde gazon: boos omdat de verzekeringspremies weeral omhoog zijn gegaan, boos omdat alles maar duurder wordt, boos omdat mensen ander mensen kloten, boos op alles wat naar kapitaal en boeren ruikt....
Honoré is zelfs boos op Kop van den Eynde en de goeverneur van Limburg. Honoré is boos op alles en iedereen. Waarom heeft in "Stalins naam" Marx en Engels toegelaten dat er rond zijn eigendommen koeien loslopen.... En waarom heeft die kapitalistische verzekeringsmaatschappij hem maar zevenhonderd euro betaald in plaats van duizend....
.....Altijd miserie en rotzooi met die kapitalisten.
