|
Sluikstorten in Arendonk...
Een vriend van mij is een notoire sluikstorter... Eén keer om de drie à vier weken rijdt hij met zijn kreugel (het arendonks voor een kruiwagen) vol grasafval naar een verzamelplaats van tuinafval. Een sluikstort zegt de ene, een ecologisch verantwoorde composthoop zeggen de anderen. Feit is dat deze verzamelplaats voor uitgebloeide sansiverias, afrikaanse stinkertjes, ' t loof van kaapse viooltjes en wat snoeiwerk gelegen is op een publieke plaats en al meer dan vijfendertig jaar door de ganse buurt ijverig wordt benut. Paardenboeren uit de omtrek deponeren er het mest van hun lievelingen en op het einde van het jaar hebben wij een berg humus bij elkaar gespaard waar menig Arendonkse tuinder zijn voordeel mee doet en reikhalzend naar uitkijkt.
Er zit echter ook een kankeraar in de buurt. Niettegenstaande de komposthoop op meer dan 150 meter van zijn achterdeur ligt, het langs geen kanten aan zijn eigendom grenst en in de zomermaanden zorgt voor bloemetjes en bijtjes, vindt de buurman al dat weg- en weer-gekreugel maar nikske. Op de plaats waar hij vandaan komt groeien er alleen maar edelweis en alpenroosjes. En leeft er iedereen "an Sich". Kreugels geladen met notenschelpen en kastanjebolsters zijn aan hem niet besteed.
Daarom heeft hij officieel klacht neergelegd bij de milieudienst van de gemeente. Met als ultiem bewijs fotos die hij, verscholen achter een kastanjeboom, met zijn gsm-meke van de notoire sluikstorter heeft genomen toen die zijn kruiwagentje leeg kapte. 't Gemeentehuis staat in rep en roer: De asbesthopen van den Eternit zijn een prulleke, het lood en koper in de grond van den Umicore is doodgewone ordinaire potgrond in vergelijking met het stort van Arendonk. Akkoord, de buurt is met haar gekreugel van gras, takskes en afgevallen bladeren volgens de letter van de wet in overtreding. Maar we pleiten verschoning: we doen dit al 35 jaar zonder 1 klacht, we doen dit met z'n allen, we hebben er een ontmoetingsplaats bij waar we over verzuurde mensen kunnen praten, het stinkt er niet, het is een openluchttheater voor sociaal georienteerde mensen en we wisselen er overschotten van tulpen- en paasbloembollen uit. De chagrijnige alpenhoornblazer die zich aan al dit onheil stoort raden we aan om plastiek korreltjes te gaan tellen die her en der in de Arendonkse natuur ronddwalen.
![[Alpenroosje]](http://nmga.bergsport.com/images2/imflor/bloemen/22alpe~1.jpg)
....Ondertussen heeft een hollandse varkenskweker een aanvraag ingediend om in onze buurt een uitbreiding van zijn geboer te mogen uitvoeren: Er zouden zo'n 2.500 zeugen (met ieder jaar zo'n 25 klein varkens als nageslacht) en met een 20.000 vleesvarkens en biggen komen te zitten (en één beer), er zouden opslagtanks voor zo'n 65.000 liter mazout en petrol komen, er zou een verbrandingsinstallatie komen van 1.164 kilowatt voor de mestverwerking en opslagcapaciteit voor meer dan 26.000 kubieke meter mengmest (de inhoud van 1.000 camions) en bijna 50.000 kgr. zwavelzuur. Stel u voor: 50 ton zwavelzuur.
...Zouden wij dan ons kreugeltje grasafval mogen blijven storten???...als 't U belieft, mijnheren en mevrouwke van het Arendonks schepencollege...als het U belieft.
19-10-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel 
|
.jpg)
Neem nu bijvoorbeeld Alice Cremilda de Capriano uit Angola die ergens in 2002 als alleenstaand minderjarig meisje in België verzeild geraakte. Het ding was amper 15 jaar en in haar thuisland op een vliegtuig gezet op weg naar een beter leven. Dat vliegtuig landde toevallig in Brussel. Via de dienst Vreemdelingenzaken verzeilde zij in het asielcentrum van Arendonk bij alleenstaande lot genoten. Alice had voldoende argumenten en documenten om de vreemdelingenpolitie te overtuigen dat zij gegronde redenen had om er thuis in Angola van onder te muizen. Zij kreeg de goei papieren en eens meerderjarig mocht zij het asielcentrum verlaten en kon ze zich zelfstandig gaan vestigen. En dan kwam de verjaardag van de Angolese onafhankelijkheid in zicht. In december 2006 zou Angola 31 jaar als zelfstandige republiek gevierd worden. Daar moesten natuurlijk schoon meiskes bij te pas komen. Dus werd er een schoonheidswedstrijd uitgeschreven voor uitgeweken en op de vlucht geslagen Angolese schoonheden. Buiten Portugal, de vroegere kolonisator van Angola, heeft de Benelux de grootste Angolese bevolkingsgroep. Alice schreef zichzelf ook in en de rest kunt ge raden. Zij werd gekozen tot Miss Angola Benelux en mag op 15 december 2006 al dansend met de ambassadeur de feestelijkheden openen. Voor de stille aanbidders onder jullie: Alice woont ergens in de zuiderkempen maar het juiste adres gaan we niet verraden. En voor de vleeswarenkeurders onder jullie: Alice is 19 jaar, is 1 meter 81 centimeter, heeft pikzwarte ogen en verder... de ideale maten ...waarvan ik er ene ben. 
