Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
05-03-2007
den duits is terug
"Wir haben es nicht gewust..."
In de parochie van een vriend van mij zijn de duitsers terug binnengevallen. Tenminste ene die dezelfde streken heeft als destijds de duitsers. Het schijnt een fervente volgeling en steunend lid te zijn van den "Unizo" die een kruistocht is begonnen tegen het "vrije woord".
Iedere publicatie of artikel op het blog van mijn vriend dat zijn goedkeuring niet wegdraagt kan zich verwachten aan de gramschap en de banbliksems van deze "inquisiteur en zelfverklaarde beschermheilige der Thaise keverbakkers".
Als een nieuwe Alva bladert hij door de blogs en voorziet die van dreigende commentaar. Hieronder, ingekort, een bloemlezing van een dreigement dat hij stuurde naar mijn vriend uit een naburige parochie.
"......Weet je Brabbes, verwijder je hele blog, je kan dan met een propere lei herbeginnen en dan kan je al je aliassen die op je artikels reageren in de kast opbergen. Ik heb je al eerder verwittigd. Kom straks niet vertellen: "wir haben es nicht gewust"
Dat is dus de praat die mijn vriend in zijn bus ontvangt. Zou "den Brabbes" zoals mijn vriend genoemd wordt zich zorgen moeten maken voor een mogelijke bomaanslag of zou hij langs achteren gepakt worden.? Of moet hij aan de burgemeester van zijn parochie om politiebescherming vragen....
Ik geloof dat mijne vriend, hem kennende, er zijn "botten" aan gaat vegen.
Sedert meer dan 50 jaar ligt er over het kanaal Dessel-Schoten op het grondgebied van Arendonk een "wipbrug". Een wipbrug is gewoon een ophaalbruggeske, meestal met één rijvak en waar velo's en voetgangers nog voorrang hebben. Aan onze "wipbrug" komen er kosten: betonrot, haperende mechaniek, roestend ijzer en een brugwachter die tegen zijn pensioen zit te aan te kijken. De ingenieurs van de "dienst der Scheepvaart" - slimmerikken ergens hoog in een ivoren toren - hebben nu beslist om "onze wipbrug" af te breken en te vervangen door een hoge betonnen brug met op- en afritten, twee rijvakken en witte strepen in het midden. De "normaal denkende" mensen van Arendonk vragen zich af waarom er nu persé een hoge brug moet komen. De brug ligt in een natuur- en stiltegebied, er is voor de voorbijvarende boten (zo'n 15 per dag) geen enkele tijdswinst want de naastliggende bruggen aan weerszijden van de onze zijn allebei ophaalbruggen, het wipbruggeske is een ideale en gemakkelijke verbinding tussen de beide kanaaldijken die intensief gebruikt worden door fietsers en wandelaars, en aan de noordzijde liggen alleen doodlopende straatjes en zandpaden deels in een niet vergunde zone met weekendhuisjes en scheefgezakte stacaravans... en twee fabrieken inclusief een "koopjeshal".
De enige denkbare reden voor de aanleg van een "hoge brug" is er eentje van economische aard: aan de noordzijde liggen dus die twee bedrijven met intensief klantenverkeer. Zou het denkbaar zijn dat door doorgevoerd lobbywerk van deze gasten de ingenieurs van de scheepvaart overstag zijn gegaan en gekozen hebben voor een hoge brug? Zoals al gezegd: de "normaal denkende mensen" van Arendonk en omstreken vinden dat "het wipbruggeske" in ere moet hersteld worden. Er zijn zelfs politiekers die dat open en bloot durven zeggen. Eentje - de schepen van openbare werken - gaf zelfs toe (weliswaar voor de gemeenteraadsverkiezingen) dat de nieuwe brug er moest komen voor de belangen van beton en plastiek. ...Maar dat was voor de verkiezingen.
De mensen hadden tot 1 maart de mogelijkheid om een bezwaarschrift in te dienen tegen de voorgenomen plannen; en ze zijn met hopen binnen gekomen: allemaal van mensen met "gezond verstand"... De meerderheidspartijen in de Arendonkse gemeenteraad hadden tot dan nog geen standpunt ingenomen.... Curieus toch hé.
Afbreken "die rotbrug"zeggen de bazen van de Dienst der Scheepvaart en ...."heel rap" zeggen de bazen van de plastiek en de beton. We moeten geld verdienen !!!
Straks:Hoe moet het nu verder met ons bruggeske ???
"Het showbizzkoppel van de maand." Het kon niet uitblijven; de roep om publicatie was een schreeuw geworden; een noodkreet om herkenning: Twee van mijn vrienden in een innige omhelzing die spijtig genoeg platonisch moest eindigen....
Het zij zo !!!!
(foto: afscheid ddi-verantwoordelijke bij Totem/fedasil)
Zaterdagavond vond de verkiezing plaats van "Miss Belgian travestiet". Ge kunt het zo raden: een fantastisch en grensverleggend programma met "als dellen verklede venten" die aan de verbeelding niets overlieten. Opgeplakte tieten, omhooggetrokken balzakken, geëpileerde schaamharen en gepierste wenkbrauwen en oorlellekes. De winnaar (die winnares -Miss- genoemd wenste te worden) kwam ergens uit een niet nader genoemd gat uit de negorij die Vlaanderen heet en haar/zijn naam ben ik vergeten; het was iets dat trok op "Rosse pinky" of "Miss La chiqua". "Missie Zazu" kan het ook geweest zijn.
Persoonlijk kan het me geen fluit schelen of Polleke Frederickx uit de Marollen of Doorke Coenraerds uit de achterbuurten van Charleroi "Pauletteke of Dorinneke" willen genoemd worden, of dat ze hun ballen willen pijn doen door ze achterwaarts in hun bilspleet naar omhoog te sjorren, maar waar ik wel mijn bedenking bij heb is de nieuwswaarde van dit alles: Moet zo'n demonstratie nu echt uitbundig vermeld worden in het één-uurjournaal op de VRT. 't Is al wreed genoeg dat SK Lierse weer eens verliest; er bovenop dan nog dit soort fijne charcuterie moeten aanschouwen....Foei !!!
Een paar dagen geleden is in de dierentuin van Olmen een jonge vrouw doodgeknuffeld door haar vrienden; twee met de papfles groot gebrachte jachtluipaarden. Voor de betrokkenen en de familie een drama en pure horror.
Als aasgieren zijn de gasten van GAIA op het pijnlijke gebeuren gesprongen (de cheetas hadden het niet beter kunnen doen.). Het was Anneke De Greef, het "opperluipaard van de dierenbond" zelf, die
het gebeuren aangreep om te eisen dat de "Olmense Zoo" per direkt zou gesloten worden. Madammeke Anneke vond het schandalig om zo maar mensen te laten opfreten door wilde beesten. Niet gehinderd door enige voorkennis van de feiten, zonder een officiële verklaring van het parket af te wachten en niet het minste respect tonend voor de nabestaanden kapte en kakte ze wellustig op de Olmense dierentuin: het was er niet veilig, er was geen controle, enzoverder enzovoort....
Die ratelpartij van Anneke-gaia deed me terugdenken aan vorige zomer. Tesamen met mijn kleinkindjes bezocht ik het Boudewijnpark in Brugge. Daarbij hoort als kers op de taart het bijwonen van de dolfijnenshow in het dolfinarium. Tussen de honderden kindjes en hun vovo's en moemoe's die stonden aan te schuiven om de beesten in het echt te zien, hadden zich ook de "cohorten" van Gaia opgesteld. Voorzien van toeters, pamfletten, zielige fotos van ongelukkige beesten, stonden deze "leuke mensjes" de kindjes en hun familie te ambeteren. Ze verstonden zelfs de kunst om de klein mannen te hersenspoelen en de stuipen op het lijf te jagen met uitspraken en folders die kant noch wal raakten. Dat het een vaststaand feit is dat de 7 of 8 dolfijnen in Brugge niet te klagen hebben over de properteit van het water, noch over de liefde die ze krijgen van de trainers en dat ze in hun bad zoveel ze kunnen mogen sexen met hun collega-dolfijnen zal gaia een zorg zijn. Net zo min dat dagelijks enkele duizenden kindjes met hun ouders of familie genieten van een onvergetelijke namiddag... Dat is voor die fundamentalisten van Gaia volkomen naast de kwestie en ... zuivere bulshit.
Om nog even terug te komen op den dierentuin van Olmen en de geëiste sluiting door de oppergodin van de dierenbond: Dit weekend zijn er (spijtig genoeg) door eigen onvoorzichtigheid 4 motorrijders dodelijk verongelukt op de belgische secundaire wegen.... en zijn er te lande 2 jonge mensen gevonden die zichzelf met een dikke koord en een veel te hoge boom hadden voort geholpen.....(om stil en beroerd van te worden)....... maar moeten nu in de weekends alle wegeltjes voor gemotoriseerd verkeer gesloten worden of nog erger: wanneer willen Anneke en Michelleke starten met het omhakken van alle bossen in Vlaanderen. Om maar te zwijgen over de sluiting van alle paardenstallen in West-Europa en omstreken.
Weten wanneer ge moet zwijgen, Mevrouw An De Greef van Gaia, is een zeer schone deugd, respect - niet alleen voor beesten - is een andere. D'er is nog veel werk aan U. In elke dierentuin zit capabel volk dat u die deugden gratis voor nikske wil aanleren. Ze willen u graag te logeren leggen; ... in de kooi naast de cheeta's bijvoorbeeld.
...Wat natuurlijk niet wil zeggen dat Charel Verheyen van de Olmense Zoo de sleutels van de wilde-beesten-kooien zomaar in een tuborgpint achter de toog in zijn kroeg mag zetten.
Een kennis van mij is, na een carriére tussen de vuil boekskes en andere colestorolverhogende rotzooi met pensioen gegaan. Buiten het feit dat hij sporadisch de groencontainer en de vuilzakken op straat zette en met regelmatige tussenpozen de brievenbus leeg maakte, had die kennis van mij geen hobbys. Zijn vrienden die voor " het zwarte gat the day after" vreesden besloten om hem met zijn verjaardag een computercursus cadeau te geven tesamen met het onvolprezen boekwerk van Pascal Vyncke; "Computeren voor oude knarren." Een must voor mensen die op hun oude dag nog met een muis willen spelen.
Tijdens zijn opleiding tot meester in computeren maakte mijn oude kennis kennis met de nieuwe technologie: hij leerde wat een modem was, een macro, hij leerde andere cybersenioren kennen, hij raakte thuis in mailgroepen en forums en als klap op de vuurpijl werd hij een gewaardeerd en gepassioneerd lid van diverse "chatgroepen". Zijn favoriete televisieprogramma's gelijk "thuis", "de Fafs"en "The beautiful and the Nerd" liet hij links liggen en alle vrij momenten - die talrijk waren - gingen op aan computeren. Zodoende kwam hij regelmatig terecht in dubieuse chat-sessies, waar jonge en oude knarren van beider kunne mekaar proberen binnen te doen met de bedoeling bij hen thuis of op "den vreemde" met elkander in de koffer te duiken om met de muis te spelen. Mijn kennis werd een passioneel chatter..... Vereiste voor een amoureuse chatter is wel dat hij een schuilnaam heeft. Mijn vriend begreep onmiddellijk, om enig succes te kennen bij het andere geslacht, dat hij twee dingen moest doen: Eén: een hitsige sexy schuilnaam en Twee: zeker geen foto van zichzelf in de chattersbox plaatsen. Namen had hij genoeg: " parochiestierke, volbloedkeverke, janettentoeker, fragiele bosbes, dipperke dieplader....". Als foto koos hij er eentje van zijn veel jongere schoonbroer die nog ooit gesolliciteerd had voor de titel van "Mister Katrientje" (evenwel zonder succes.)
Na weken en maanden van intensief vingeren en tjoeken op zijn computerklavier heeft die kennis van mij morgen zijn eerste date: Onder zijn chatnaam, "dirty Sjarlye" heeft hij een afspraak gearrangeerd met - volgens de gepubliceerde foto - een dame op middelbare leeftijd die zich laat aanspreken als "Frivole Francoise".
Mijn kennis heeft beloofd om de uitkomst van deze amoureuse ontmoeting neer te schrijven in zijn speciaal gecreërd seniorenblog www.sexy-senior-sjarlye. Vanaf morgen allen daarheen met uw muis.
Van waar komt nu hij nu eigenlijk... die Jan van Eyck.?
Naar aanleiding van de voorstelling van Jan van Eyck's retabel "het Lam Gods" in het heemkundig museum van Arendonk(zie artikel dd. 01.02.'07) zijn we op zoek naar de geboorteplaats van deze vlaamse primitief. Tot op de dag van vandaag is er geen enkel document of tastbaar bewijs dat aangeeft waar Jan van Eyck zou geboren zijn: er zijn er die beweren dat het Maaseik zou zijn, anderen betogen dat er voldoende indicaties zijn om Arendonk als geboorteplaats naar voren te schuiven. Over het geboortejaar is er meer eenstemmigheid. Hij zou in ieder geval voor 1392 geboren zijn omdat hij in 1422 vermeld werd als meesterschilder aan het hof van Jan van Beieren in Den Haag. Volgens kunsthistorici kon men pas hofschilder worden vanaf zijn dertigste. Algemeen wordt 1390 naar voor geschoven als de geboortedatum van Jan van Eyck. zelfportret van Jan Van Eyck.
Zijn levensloop. De eerste stappen in zijn carriëre zette Jan dus aan het hof van de graaf van Holland, Jan van Beieren ( bijgenaamd Jan zonder genade, een niet benoemde prinsbisschop van Luik). Na het vergiftigen van de graaf in 1425 kwam Jan van Eyck in dienst bij Filips de Goede voor wie hij het huwelijk met Isabella van Portugal arrangeerde. Na talrijke reizen voor Filips vestigde hij zich in 1432 in Brugge waar hij in 1441 overleed. Eén jaar later (1442) werd zijn stoffelijk overschot bijgezet in de Sint Donaaskerk in Brugge. Jan van Eyck was getrouw met een zeker Margaretha (Margriet) van Wufflet en zou twee kinderen gehad hebben: een dochter Livina, die kloosterzuster werd bij haar tante in Maaseik en een zoon Jan die we later nog zullen tegenkomen in een lijfrente-akte uit 1460.
Met deze summiere levensloop is de kop eraf en gaan we later, in een vervolgverhaal dieper in op de argumenten die "de professors van Maaseik" aanhalen om Jan van Eyck als inboorling in te pikken.... Nog eens; we hebben als Arendonkenaars goei en fatsoenlijke argumenten om het tegendeel te bewijzen,...mèr diej houwe we tot oept leste.!
De Arendonkse heemkundige kring "Als ice can" - een verwijzing naar de lijfspreuk van de Vlaamse primitief Jan Van Eyck - pakte afgelopen weekend uit met haar nieuwste aanwinst: Een perfecte reproductie van het retabel "Het Lam Gods" van de genoemde schilder. De voorzitter van de heemkundige kring plaatste het retabel in zijn historische contekst en Louis Van Gorp, onze plaatselijke kunstschilder en koningsportrettist gaf tekst en uitleg bij het tentoongestelde retabel.
Ge zult u misschien afvragen wat doet in godsnaam een schilderij van Jan van Eyck in het heemkundig museum van Arendonk. Welnu, dat is redelijk eenvoudig uit te leggen: Arendonk claimt namelijk, en niet ten onrechte, de geboorteplaats te zijn van Jan van Eyck. We zijn daarin natuurlijk niet de enigen. Maaseik bijvoorbeeld wordt ook gezien als de stad waar Jan van Eyck zou geboren kunnen zijn.
Wij van Arendonk menen dat we meer en fatsoenlijker argumenten hebben dan de Maaseikenaren om Jan en Hubert van Eyck het Arendonks geboorterecht toe te kennen. Het standbeeld van de gebroeders van Eyck dat nu op de Maaseikse markt staat te pronken, mag nog eventjes blijven staan; vroeg of laat komen we het opladen.
Geholpen door enkele specialisten en kenners van "Jan van Eyck" gaan we de komende weken in enkele artikels aantonen dat Jan van de Moeldere alias van Eyck een rasechte Arendonkenaar was.
........Dat die van Maaseik hun borst al maar nat maken.
De 7de dag...en zijn publiek. Vrienden van mij, 14 in getal en netjes opgedeeld naar de twee seksen, hebben afgelopen zondag het tv-programma "de 7de dag" op onze nationale televisiezender, live bijgewoond. Aandachtige lezers van dit blog zullen het Arendonkse legioen ongetwijfeld hebben opgemerkt. Met de hulp van Jo met de Banjo, de applausmeester, werden de meest strategische plekskes opgezocht om toch zeker maar in beeld te komen. De 7 aanwezige camera's konden er niet naast kijken. Niettegenstaande de studioverantwoordelijke uitdrukkelijk gevraagd had om geen opvallende bewegingen, uitdrukkingen van onverschilligheid, expressies van desinteresse of averechtse en andersluidende politieke meningen te verkondigen,is de ganse uitzending één grote manifestatie geweest van betrokkenheid van de Arendonkse delegatie. Het begon al bij de binnenkomst van de heren Dedecker, Coveliers en Annemans. Eén van mijn vrienden ter linkerzijde presteerde het om voor het oog van de hoofdcamera zijn middelvinger op te steken naar de binnenkomende politici en ostentatief en met bolle kaken te zuchten en te blazen. Het kwam hem op een reprimande van Jo met de banjo te staan en een definitieve verbanning van het scherm. Gevolg daarvan was dat daardoor ook vier van zijn maten in ongenade vielen bij de eindregisseur en ook niet meer in beeld kwamen. Dat was een streep door hun tv-carrière. Toen daarna de heer Vandelanotte zijn idee van linkse blokvorming uit de doeken kwam doen moesten zonodig een paar vriendinnen ter rechterzijde onbedaarlijk hoesten en niezen. De heer Vandelanotte keek behoorlijk boos en ook de man met de banjo reageerde weerom zeer verveeld. Halverwege de uitzending - mijn vrienden, allen 60-plussers en prostaatlijders, zaten ondertussen al anderhalf uur in de studio -moesten twee mijner kamaraden bij hoogdringendheid gaan pissenen "en passant" een sigaretje smoren. Daar stonden ze op...
De onvermijdelijke Jo met de banjo heeftze allebei met zachte dwang en geholpen door twee studio-assistentes vakkundig verwijderd en er voor gezorgd dat ze de studio niet meer inkwamen. Aandachtige toeschouwers hebben ongetwijfeld de twee lege stoelen achter de presentator opgemerkt. Bij het einde van de uitzending en tijdens de aftiteling zullen de kijkers van tv-één ongetwijfeld een hoorbaar Boe-geroep opgevangen hebben:Dat kwam niet van het aanwezige Maasmechelse publiek maar van Jo met de banjo en van de eindregisseur die me naderhand dwingend vroeg om met mijn vrienden voortaan opnames van de Fafs of van Temptation eiland op VTM bij te wonenen in elk geval nooit meer de eigendommen van de BRT te betreden. De namiddagwandeling metVeronique van "BrukselBinnensteBuiten" was daarentegen meer dan voortreffelijk maar dat kwam omdat sommigen onder ons het beter wisten dan de gids.
