Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
07-11-2007
Brug IV... slot.
Plat op de buik voor de centen...
De kogel is door de kerk. Het Arendonks wipbruggeske gaat afgebroken worden en vervangen door een nieuwe constructie; een vaste oeververbinding volgens de gebruikelijke terminologie. Het Arendonks wipbruggeske is een ophaalbrug op het kanaal Dessel-Schoten en het zal er zo'n 60 jaar geleden - kort na de oorlog - neergelegd zijn. En t' is een schoon bruggeske.
De Dienst der scheepvaart, gevestigd in Hasselt, wat op zich al voldoende is om in uw haren te krabben, heeft na diverse aanvragen de bouwvergunning in haar zakken zitten. Er waren en zijn echter heel wat bezwaren tegen de plaatsing van een hoge brug: de brug gaat los door een beschermd natuurgebied, de brug wordt moeilijk berijdbaar voor gewone weggebruikers, een plaatselijke horecazaak wordt haar klandizie ontnomen, het kanaal zelf is enkel nog in één richting volbeladen bevaarbaar, links en rechts van de nieuw te bouwen brug liggen ook wipbruggetjes wat de tijdswinst voor boten tot nul reduceert, enzovoort enzoverder.....
Het Arendonkse gemeentebestuur negeerde de lokale bezwaren en adviseerde positief, dus de nieuwe brug gaat er dus komen.
Nu de vergunningen openbaar zijn en door iedereen kunnen gelezen worden komt de aap uit de mouw: het nieuwe kunstwerk dient niet ter bevordering van schepen, boten of onderzeeërs, neen, de brug komt er ter meerdere eer en glorie van een achterliggend industrieterrein met daarop één (1) multinational met een koopjeshal à la Van de Ven-Olen en een burelencomplex voor zo'n 150 geplastroneerde of van hoge hakken voorziene bureaumanagers; en het past niet dat die gasten tijd verliezen door een stom "opgehaald" wipbruggeske. "Time is money", zeker voor een hooggehakte bureaumanager.
(de eerste aannemer is al gearriveerd.)
Nu kan het me eigenlijk geen fluit schelen of die hoge brug er komt of niet. Voor mijn part overkelderen ze heel het kempische kanaal met bruggen of rioolbuizen. Waar ik, en met mij vele andere Arendonkenaars, het wel moeilijk mee hebben is de verborgen agenda en de mistspuiterij waar de betrokken partijen - dienst der scheepvaart, gemeentebestuur en bedrijven - gebruik van maken. Is het zo moeilijk om de gewone burgerij van in het begin klaar en duidelijk de ware toedracht van een project te vertellen. Tot hoever in de 21ste eeuw gaat men "het simpel volk" nog loemp houden?
Nu de nieuwe hoge brug er gaat komen, durf ik er mijn toekomstige burgemeesterssjerp op verwedden dat er binnen de vijf jaar definitieve plannen op tafel gaan liggen om een kilometerlange verbindingsweg aan te leggen tussen twee industriezones. Dat deze weg er zal komen na aanvraag door diezelfde multinational en dwars door een waardevol natuurgebied en een aansluitende weekendzone zal de beleidsmakers worst wezen.
Zoals ik het bij de aanvang al zei: "...plat op de buik voor het kapitaal". Van ne kattelieke polletieker kan ik dat nog begrijpen, maar dat ons rooi beleidsmannekes alles zo maar klakkeloos accepteren doet me naar adem happen en in mijn broek pissen."
"Ruilen doet huilen" brabbelde een vriend van mij met een stuk in zijn voeten aan de toog van "Parochiecentrum Sint Jozef." Dat "ruilen doet huilen" kwam niet van hem. Dat had hij een paar uurtjes eerder gehoord van nog een maat van hem aan de andere kant van de toog. Nog voor hij zich begon te bezatten... Nog een paar uurtjes vroeger had zijn bijzit hem uit hun gehuurd rijhuizeke geflikkerd, zijne koersvelo achterna gesmeten en de deur van de vogelkooi met allemaal zelfgevangen vinken en bermsijsjes daarin wagenwijd opengezet.
... Mijne vriend was aan zijn tweede relatie bezig. Zo'n drie jaar geleden was hij zijn nieuw vlam - een vrouwmens van voor in de veertig - tegengekomen op een visprijskamp. Terwijl hij pierkes aan zijn vishaak deed bracht zij hem verse erwtensoep en stond in zijne nek te hijgen. Binnen de kortste keren had ze mijne vriend bij zijn pietje. Hij liet alles in de steek inclusief zijn wettige echtgenote met een hoop miserie, kreeg ruzie met zijn kleinzoontjes die verbaasd naar opa's escapades opkeken, en betrok een nieuw liefdesnestje waar hij een volierke tegenaan bouwde. Hij hield tenslotte van vogelen.
Mijn kennis was met zijn gat in de boter gevallen. Allé, dat vertelde hij toch de sporadische keren dat ge hem nog aan een cafétoog tegenkwam. Vroeger stond hij regelmatig aan de cafétoog. Te duvelen op de marokkanen, de negers, zijn vrouw en op zijn duiven die maar niet wilden vallen. Maar nu, nu pas wist hij wat "het echte leven" was. Wat hij al die jaren gemist had.
Mijn vriend deed er alles aan om de liefde brandend te houden: je zag hem gedwee aan 't nieuw vrouwke haar hand over de vaartdijk wandelen, stoeltje onder haar poepeke schuiven, met een scheef koppeke "ja en neen" knikken, hij hijgde zich te pletter op een home-trainer om zijn opkomend buikske te lijf te gaan, de grote pinten Stella had hij op commando ingeruild voor spa-bruis en aan visprijskampen deed hij ook niet meer mee; er moest zo maar eens een vrouwmens in zijn nek komen hijgen... Mijne vriend van in de zestig was een model geworden van de "nieuwe huisman met sloefen aan". Oh, wat was hij gelukkig.
...Tot gisteren dan: Toen hij met zijn botten vol vogelstront de keuken binnenslefte had ze hem koud gepakt: Ze had een nieuwe vriend, eentje van ook in de veertig, hij was bureaumanager in een middelgrote kruidenierszaak, hij had een keurig appartementje en een klein cabrioletje, geen jengelende kleinkinderen en in zijn vrije tijd deed hij aan golven en op vacantie gaan naar de "Dommenenikaanse"...
"Zou ik aan die van ons durven vragen of ik terug mag komen" snotterde mijne vriend tegen iedereen en niemand?
Om hem te troosten zijn we maar begonnen met het debiteren van opwekkende spreekwoorden: - van de regen in den drup geraken, - van de klaver naar de biezen lopen, - ... .... en mijn vriend die snotterde verder en werd zatter en zatter!!!
-------------------------- Mogelijke ervaringsdeskundigen mogen zich altijd melden met nieuwe spreekwoorden; mijn vriend is daar gevoelig voor.
Ik heb geen onverwerkt oorlogsverleden, onze vader was gene schrokkerige boer, mijne grootvader was gene zwarte, ik heb geen familie bij de Antwerpse pollis en twee van mijn neefjes zijn ritueel besneden... Ik kan dus op een redelijk neutrale manier het oorlogsdrama volgen dat zich momenteel in Antwerpen en omliggende negorijen afspeelt.
Eventjes ter info aan de bloggers die zich in het dagdagelijkse leven niet bezighouden met dorpspolitiek en de lage kantjes ervan: Heer Janssen, burgemeester van Antwerpen en het restant van de socialistische teletubbies, heeft zich in een videoboodschap - Osama Bin Laden gebruikt ook altijd videoboodschappen - aangemeld op een feestje bij de joodse gemeenschap en zich bij hen geexcuseerd voor het antisemitisch optreden van overheid en politie tijdens de duistere oorlogsjaren zo'n 60 jaar geleden. Heer De Wever, directeur van een ander politiek partijke, heeft gemeend, heer Janssen de mantel te moeten uitvegen en hem beticht van "gratuite uitspraken". De overige politiekers konden niet bijhouden met olie op het vuur gieten. Heer De Wever werd gedwongen om in het openbaar en ten overstaan van de ganse Antwerpse joodse gemeenschap zijn broek te laten zakken - besneden of onbesneden - en over te gaan tot de boetedoening. Tot zover de feiten.
...Er is de Joden veel miserie aangedaan gedurende de tweede wereldoorlog; laat daar geen misverstand over bestaan. Maar waren zij de enigen in de miserie? Wat is er toen gebeurd met de zigeuners, de homo's, de zwakzinnigen, de kreupelen.... en zijn die dan geen excuses waard? Of is daar geen politiek gewin bij te halen?
Er zal wel geen applaus te halen zijn met de vraag, maar waarom dient bij exclusiviteit de joodse gemeenschap onze excuses te ontvangen en waar in de tijd stoppen ergens die excuses? Moeten de Spanjaarden hun excuses dan niet aanbieden voor de "bloedraad van Alva" tijdens de Inquisitie? Moeten Kardinaal Danneels en zijn pastoors het boetekleed niet omgorden voor de tientallen heksen die hun voorgangers de brandstapel hebben opgejaagd?
Moet de Boerenbond zich niet verontschuldigen omdat schrokkerige boeren in de oorlog hun patatten en haver tegen woekerprijzen verkochten aan de hongerende bevolking.? Zouden de Antwerpse Joden zich niet kunnen excuseren voor de duizenden clusterbommen die hun Israelische collega's zo kwistig over de Palestijnse gebieden rondstrooiden? Kan men de Italiaanse ambassadeur niet op het matje roepen omdat rond 56 na Christus romeinse cohorten Ambiorix, Asterix en veel van onze voorouders de kop afhakten? ...En tenslotte, kan men de "Gazet van Antwerpen" niet verantwoordelijk stellen voor de wandaden en deportaties door de duitse bezetters in de tweede wereldoorlog?.
Waarom de "gazet van Antwerpen" zult ge vragen. Wel mijn boekenkast is niet groot maar toch groot genoeg voor een boek van mijn huisfilosoof Ludo Abicht: "Geschiedenis der Joden van de lage landen" uitgegeven bij Meulenhoff. In dat boekske wordt op pagina 245 geciteerd uit een ander boek "De Joden in België tussen 1880 en de 1ste wereldoorlog". van een zekere Dewever. En dat citaat luidt als volgt: "...De in 1891 opgerichte katholieke "Gazet van Antwerpen" blonk uit door het gebruikte scheldproza aan de Joden: "Vreemde kromneuzigen, parvenus, jodengebroed, kruidnoot- en sponssjacheraars, vreemd jodengespuis, smousjes,...."
't Is maar dat ge weet hoe vooraanstaande Antwerpse citoyens dachten over hun joodse stadsgenoten. ....
We zullen eens een lezersbriefke naar de "frut" sturen zie; ik ben nu al curieus of ze het durven publiceren...
Livestyle, chocoladecake en pasc@lleke voor bejaarden......
Zot krijgen of opnaaien kunt ge hem niet, maar als de "Brabbes" iets opvangt over chocoladecake dan wordt hij nieuwsgierig. Toen een paar bevriende blogsters op hun blog iets loslieten over een nieuw trendy, glossy maandblad voor actieve 50-plussers, was hij niet meer te houden.....
...En inderdaad, toen ik deze morgen bij mijn favoriete krantenwinkel, annex toebakshandel mijn gazet ging halen, lag het te blinken: pasc@l-magazine; het blad van en voor de actieve gepensioneerde. Ik spendeerde twee euro van mijn weekgeld en pasc@lleke-magazine was van mij. Voor de "humo" en "dag allemaal" betaal ik per slot van rekening ook niets meer.
Pasc@l ligt wat dunnekes in de hand - 55 bladzijden; den humo telt er een klein 200 - maar het blinkt wel. Op de cover fotos van een pinegel met hartritmestoornissen, buxushagen , heerlijke chocoladetaart en reklame voor Kanaal 50, nog zoiets voor oude knarren. ... En natuurlijk een glamourfoto van een jonge gast in een casual, outletterig groen souspulleke en met blote tenen. De jongeman deed me op het eerste zicht denken aan de vent van Kelly Pfaff wiens naam ik me niet wens te herinneren. Bij nader toekijken blijkt het de jongeheer Vyncke zelf te zijn. 't Lijkt me een schoon partij voor kwebbelende bakvisjes en hun inhalerige grootmoeders, maar dat terzijde.
Pasc@l-magazine bevat een hoop fijne reclame voor senioren: "Dexia" voor de senior met een dik spaarboekske, "Zeiss" met dubbelglazige brilmonturen voor ouderlingen, "Dorsoo" voor doorgezakte ruggen, "Laperre" voor hardhorigen,.... allemaal doelgerichte reklame voor mensen met veel geld en nog veel meer kwaaltjes. Allemaal voor ons, oude susjes en oude besjes. Valt het U ook op dat er geen reclame in staat van "Dela", de verzekeringsmaatschappij van Clouseau die zorgt voor een fatsoenlijke uitvaart en een bijhorende koffietafel: dat verpest de sfeer en de abonnees van pasc(a)lleke zijn te oud om nog een betaalbare premie op te hoesten.
De overige redactionele artikels in het maandblad zijn een bijeengeschraapt allegaartje die men ook tegenkomt in gespecialiseerde bladen: Anekdotes, verjaardagen, huisdieren van de maand uit de "Story", dierenverhaaltjes uit "Natuurpunt", wijnadviezen en schilderijkes maken uit diverse hobbyboeken, reisverhalen uit de Neckermancatalogus....
Is er dan nikske interessant in dat boekske te vinden, hoor ik U vragen. Natuurlijk wel, liefste bloggerkes, natuurlijk wel. "Zelf een egelhuisje bouwen" bijvoorbeeld, of hoe uw buxushagen snoeien. Het gesprek met de schilder die op pater Damiaan trekt was ook hoogst interessant. En bijzonder spannend: hoe "het hormonaal huishouden" van mijn liefste blogvriendin verliep. Al was dat laatste wel gepikt materiaal.
En oh ja, op de laatste bladzijde staat er nog wat reclame voor een eigen initiatief van de Pascal: het boekwerk "Veilig surfen na je 50ste". Zo ver zijn we dus met z'n allen gekomen; wie herinnert zich nog de tijd toen "Veilig vrijen voor je 20ste" verplichte literatuur was ???
Ik laat de volgende maand het decembernummer van Pasc@l-magazine in de rekken liggen, excuseer me bij mijn gazettenboer voor het ontstane omzetverlies, pas een halve euro bij mijn twee uitgespaarde, tracteer mezelf op een "Blonde Leffe" en ga nostalgisch nagenieten over hoe ik vrijde op mijn twintigste. Ik weet nu al dat ik een prachtige namiddag tegemoet ga..... die had ik vanmiddag niet.!!! --------------------------------------- Een stevige mening? Misschien iets voor www.seniorennet.be/discussie Aan U de eer , beste redactieleden van Pasc@le-magazine. U mag ongegeneerd gebruik maken van bovenstaand opiniestukje.
