Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
29-04-2005
Smegma op de knotzwilg
Ik ben op zoek naar de novelle "Smegma op de knotzwilg". Dit boekwerkje zou uitgegeven zijn door de uitgeverij van Averbode ergens in de beginjaren '90. Het zou gaan over de passionele relatie tussen een zwarte lerares en haar blanke student. Het waar gebeurd verhaal zou zich afspelen in Zuid-Afrika in de nadagen van de apartheid.
Wie kan mij meer inlichtingen over dit boek verstrekken ?
Eigenlijk zou ik het op mijn ouderdom niet meer mogen doen: me ergeren. Maar toch. Als inwoner van de provincie Antwerpen word ik verondersteld de Gazet van Antwerpen te lezen. Dat doe ik ook. En met veel plezier. Of liever gezegd: dat deed ik. Het plezier is weg. Ik wil het niet hebben over de inhoud, ieder zijn meug: Publieke opinies die elkaar tegenspreken (Roger Van Houtte contra Lexeke Molenaar), streeeknieuws dat van voren naar achter verhuist en terug........ Daar praten we niet over.
Ik wil het even hebben over de opmaak: Sinds enkele maanden is GvA overgeschakeld op een kleiner formaat. Dat is handiger zeggen de uitgevers. Ik vind er nikske handig aan: vroeger kon men ze omplooien - altijd in de juiste plooi - Nu is ze al op voorhand dubbel geplooid, weliswaar heel slordig, maar toch dubbel. Zo erg dat er regelmatig teksten van het linkerblad verplooid zijn naar de rechterkant. Dat went zeiden de uitgevers. Ik liet alles over mijn kant gaan tot afgelopen zaterdag: Bij het doorbladeren van de sportkatern floepte er ineens een nietje onder de nagel van mijne wijsvinger. En dat is toevallig één van de twee vingers waarmee ik kan tiepen.
Dus is mijn vertrouwen in Gazet van Antwerpen nu helemaal zoek. Kan iemand mij adviseren over een goei krant zonder schevevouwen en nietjes of moet ik een abonnement pakken op de "Trompetter" ?
Een van de notabelen van de Voorheide een eigenzinnige deelgemeente van Arendonk, heeft sinds een groot jaar een ezel. Hij heeft dat beest aangeschaft omdat kennissen van zijn vrouw die niet te beroerd zijn om hem een pee te stoven hem wijsgemaakt hadden dat ezels distels eten. Dat doen ze inderdaad ook, als ge maar lang genoeg wacht met fatoenlijk eten voor dat beest. Tegen alle adviezen in ging mijn vriend het beest uitzoeken bij een boer die ezels kweekte. En dat moet ge nu juist niet doen... De raarste uit de nest blijft altijd over tot laatst en die kocht hij. Zodoende kwam de notabele thuis met een exemplaar dat eerder leek op een kruising tussen een lama en een paard. Het beest liet alle distels links liggen, vrat alle bloesems van de kersenbomen en stond regelmatig op de openbare rijweg de gebruikers ervan te terroriseren. De plaatselijke huisarts moest vijf kilometer omrijden om één van zijn patienten te kunnen bezoeken, twee facteurs heeft hij de stuipen op het lijf gejaagd en onze plaatselijke parochieherder die met iedereen overweg kan is van zijne velo geduwd. Het beest, de ezel dus, kreeg de naam van een van zijn rechtse vrienden: eentje met een goed hart maar een slecht karakter. Hij werd Stafke genoemd. Stafke vond het prachtig zo in de wei te staan. Hij liet de distels voor wat ze waren, regelmatig mocht er een asielzoekerke op zijne rug gaan zitten en hij creëerde een prettige relatie met de vrouw van de notabele. Die zag dit alles met lede ogen aan en na beraad met enkele van zijn vrienden ter linkerzijde besloot hij het beestje te laten castreren. Een veearts die normaal de testikels van Brabantse trekpaarden en dikbilstieren verwijderde werd aangezocht om Stafke van zijn mannelijkheid te beroven. 4 spuiten met valium, 3 volwassen manskerels en tien meter scheepstrossen zijn er aan te pas gekomen om de ezel tegen de grond te krijgen. Toen moest hij zich gewonnen geven. De uitgesneden testikels werden vooraleer ze op te voeren aan de loslopende ganzen in triomf door de wei gedragen. Nadien werd onder het nuttigen van een fles "ouwe Klare" zoals boeren onder elkaar wel meer doen naar een bijpassende naam gezocht. Het werd "Gusta". Zijn vrienden ter linkerzijde konden zich volledig in deze naamskeuze vinden.
Vandaag starten we met een nieuwe top 5. De Filou van de week. Het is de bedoeling dat iedere week 5 personen, instellingen, verenigingen... genomineerd worden voor het maken van een stommiteit, een stomme opmerking of een dwaze activiteit. "Het is de bedoeling dat iedereen zijn filou van de week mag aanduiden via de "voeg toe"-site of via email. Op het einde van de week wordt een klassement opgemaakt, en verder uitgebreid naar maand om tenslotte met de filou van het jaar te stoppen. Vanaf nu massaal toevoegen.
top vijf week 17. 1. ex aequo: de exotische tweeling Steve Stevaert en Bart Somers voor de manier waarop ze, door hun kazak te draaien in probleem 177 - B.H.V. zelf probeem 1 zijn geworden.
3. De Belgische Gumballers met hun sportkarren voor de arrogante manier waarop ze met hun medemensen omgaan en lak hebben aan alle miserie die voortkomt uit onbeschoft rijgedrag..
4. Margriet Hermans, de Kempische "Miss Kaasboerin" voor de manier waarop ze zich, dag in dag uit, het vuur uit de sloffen loopt om uit te blinken in leegheid.
5.De Vlaamse scoutsbeweging die op een congres haar katholiek imago laat vallen in de hoop op een familieuitbreiding maar onverwijld naar een splitsing toewerkt met leden en groepen die vasthouden aan hun oorspronkelijke basisregels.
De positiefste miskleum van het weekend: het weerbericht.
Jef Koffie's trots zou op weekend vertrekken. Om te gaan wandelen en fietsen ergens in de richting van de kust. Afgaande op de onheilspellende weerberichten die ons via de nationale televisie- en radiozenders bereikten hadden wij ons een pallet paraplus en regenfrakken aangeschaft, kwestie van de voorspelde regen- hagel- en donderbuien het hoofd te kunnen bieden. Het zou oude wijven gaan regenen op zaterdag en zondag en dat komt allemaal aangewaaid vanover de zee had ons vader zaliger ons geleerd.We hebben, neem het van ons aan, nog nooit zoveel zonnige terrasjes aangedaan als afgelopen zaterdag en zondag. Daar zaten wij met onze paraplus en regenjassen, en overal rondom ons topjes en blote buiken. Welgeteld één keer hebben wij een druppeltje weten vallen. We hebben er de patron van café-eethuis "Wildenburg" in Wingene bij geroepen....d'r klopt nooit iets van die weerberichten zei de cafébaas:" Hier in de Vlaanders schijnt de zon altijd". We konden nikske anders dan hem gelijk geven en nog ne Rodenbach drinken.
Toch nemen we de metereooo....euh weerkundige diensten nikske kwalijk.... Ze hadden ook zon kunnen voorspellen en het dan laten regenen.
Jef Koffie's trots in Ardooie en hun ontmoeting met een hulpvaardig man.
Tijdens het weekend van 22-23-24 april hadden wij met broers en zussen (10 stuks sterk) onze tenten opgeslagen in de vakantie- hoeve "Bouckenhove" in Lichtervelde. We meldden ons op vrijdagmiddag aan op het gemeentehuis van Ardooie voor de fietsenhuur. Malheureusement waren er maar zes velo's beschikbaar. Voor de vier ander hebben we zelf gezorgd. De verantwoordelijke bediende in Ardooie, Luc Vanneste, heeft echter alles in het werk gesteld om ons toch een fijne fietsdag te bezorgen. 's Avonds op zijn eentje de banden nog opgepompt, en zelfs op zaterdagmorgen zijn eigen fiets afgegeven om ons uit den brand te redden. Ook met informatie en tips heeft hij ons voortreffelijk geholpen. Al zijn andere collega's zagen er ook sympathiek uit. Zelfs de politie lachtte naar ons. We willen dus Luc Vanneste voordragen als grootste West-Vlaming van Ardooie, en hem en daarmee al het personeel van Lichtervelde bedanken voor hun hulp en voor hun sympathie.
U kunt op dit berichtje reageren door hier rechts op de knop voeg toe te drukken. Alvast bedankt.
Afgelopen weekend is onze familievereniging "Jef Koffie's trots" met z'n tienen op hoevevacantie getrokken naar Lichtervelde, naar Bouckenhove. Prachtig. Voor onze zaterdagse activiteit hadden wij fietsen nodig die we in Ardooie op de kop konden tikken. Voor randinformatie (fietskaarten edm.)zouden we ons op vrijdagmiddag wenden tot het gemeentehuis van Lichtervelde. De zon en de terrasjes rondom de markt in Lichtervelde lonkten echter zodanig dat we ver na sluitingstijd aan het gemeentehuis toekwamen. Dus geen landkaarten of andere informatie!!! ... Een wegfietsende bediende (denken wij, we zullen zijn naam nooit kennen) kwam terug en liet ons in het gemeentehuis binnen. Daar werden we uiterst vriendelijk en hulpvaardig ontvangen door een zekere Bart...een jonge gast, die van bureau naar bureau stoof om toch maar aan de gewenste dokumentatie te geraken. ...Het heeft niet mogen zijn. Toch willen we langs deze weg de onbekende fietser, den Bart en al zijn collega's die er nog waren bedanken voor hun inzet. .....'t Was plezant in Lichtervelde. Wij nomineren dus als grootste West-Vlaming van Lichtervelde, den Bart en met hem het ganse gemeentepersoneel.
U kunt op deze berichten reageren door hier rechts op de knop "voeg toe" te klikken.
Ik heb een nonkel die ten zeerste begaan is met zijn afkomst. Voortdurend zoekt en speurt hij in oude boeken om maar te kunnen uitvissen of we niet afstammen van het een of het ander chique volk. Het toeval wil dat er in onze familiestamboom rond de jaren 1805 een haagweef voor kwam. Een haagweef is wat ze tegenwoordig een ongehuwde moeder noemen. Iemand die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats tegen de verkeerde vent is opgebotst. Mijn nonkel beweert nu dat "onze familie-haagweef" een affaire gehad heeft met generaal Bernadotte, een van Napoleon's maarschalken. Het is dezelfde Bernadotte die jaren na " de daad" koning is geworden van Zweden.
...Eén vraagje: kunnen wij nu aanspraak maken op de Zweedse troon?.
....Onze va en ons moe dat waren onze ouders. Zo hadden we er twee. Hun ouders waren onze grootouders en zo hadden we er vier. Aan onze va zijne kant twee en aan ons moe d'r kant ook twee.Onze overgrootouders waren met achten. Vier aan iedere kant.... Maar verder? ....en hoe heten die? betovergrootouders?...en nog verder? We hebben het even uitgezocht en we beginnen met mijn kleindochter Renée.: In een kwartierstaat (een overzicht van de stamdrager en zijn/haar precedenten) wordt zij aangeduidt als kwartier-drager of eerste generatie.
Bruintje, geboren in de nacht van 12 op 13 april 2005. De trotse moeder is Julie maar wenste niet gefotografeerd te worden. De vader kon niet achterhaald worden.
