Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
We komen nog eens terug op onze voetballers. Op 8 november 1920 werd de voetbalclub "De Ledeganckzonen" gesticht. Het volgende jaar werd de naam veranderd in "F.C.Eeklo" en op 25 augustus 1922 sloot de club zich aan bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Op het terrein aan de Gentsesteenweg werd de club in 1930 kampioen van de tweede afdeling van Oost-Vlaanderen.
Dit waren de kampioenen. Staande vlnr. Désiré De Baets, Albert Pauwels, Alberic Verschoote, Albert Hoornaert, Louis Hoornaert en Alfons Meiresonne. Zittend vlnr. Georges Valcke, Alfons Van De Genachte, Henri De Vos, Georges Lenihan en Maurits L'Espé. (foto Wilfried Coppens)
Met onze retro rubriek gaan we eens terug naar de Pastoor De Nevestraat. Vroeger een heel klein straatje welke nu uitgegroeid is tot een heuse straat. Het was nog een straatje toen Richard De Backer op 3 juni 1966 een bouwaanvraag indiende om het bouwen van een woonhuis. Richard had in die tijd daar een zaak voor brandstoflevering. Er was daar een benzinepomp maar hij voerde ook mazout en andere 'gazzepullen' uit bij de mensen. Richard zou ons echter veel te vroeg verlaten. Zijn weduwe samen met zoon Marc deden de zaak nog een tijd verder maar stopten er enkele jaren later mee. Het juiste jaar weet ik ook niet meer. Het werd daarna een krantenwinkel en dat is het nu nog altijd.
Zoals op de foto te zien is was de P. De Nevestraat toen nog een heel klein straatje. Het huis waar de benzinepomp aan staat is gebleven. Al de rest die men ziet is verdwenen. Waar hier nog een muur staat aan de rechtse kant is nu het terrein aan de Herbakker. De huisjes links zijn dan iets later ook afgebroken en maakten plaats voor de appartementsblokken aan het J.F.Willemsplein.
Op de foto van aan de andere kant ziet men links de baan nog wegdraaien naar het plein die daar vroeger was.
Zo ziet het er tegenwoordig uit. Het rode huis is dus blijven staan en daar stond de benzinepomp. Het huis in het midden is dus het nieuwe huis waarvoor de aanvraag werd ingediend. Het rechtse stuk, waar dus nu de krantenwinkel is, kwam er volgens mij iets later bij. Daar was het kantoor van bedrijf De Backer. Men ziet nog een glimp van de appartementen. Daar stonden dus die oude huisjes van op bovenstaande foto's.
Ook de Eeklose biljartclub heeft zich door de jaren heen een mooie reputatie opgebouwd en heeft ook heel goede spelers in hun rangen gehad. Nu nog wordt men bij de betere clubs van België onder gebracht. Op 21 maart 1980 vierde de club zijn 25 jarig bestaan en werd op het Eeklose stadhuis ontvangen.
Alle namen weet ik niet maar we herkennen Aimé Immesoete, Robert Verhas, dokter Van Ghysegem, Herman Van Kerkhove, Guido (van De Leeuw), J.Van Kerkhove. De tweede van links is Reginald De Poorter, nationaal voorzitter KBBB, en derde van links is Marc Verstraete. (bedankt Rony)
Het was mevr. Willems - Wauters die op 10/01/1969 een bouwaanvraag deed. De vraag was een huis te bouwen achter de bestaande benzinepomp.
Dit 'naftestation' was gelegen vooraan in de Peperstraat een beetje voorbij de watertoren. Het station noemde dan ook toepasselijk "station watertoren". Let er op dat op de rechtse foto nog geen huizen te zien zijn. Later zou dat vol gebouwd worden. In de verte ziet men het PTI staan.
Hoelang dit station is blijven bestaan weet ik niet meer. Misschien kan hier iemand helpen. Dit was nochtans een druk bezochte pomp.
Vandaag ziet het er zo uit. Al lang geen benzinepomp niet meer en langs weerszijden allemaal nieuwe huizen. Zoals andere straten in Eeklo is ook de Peperstraat heel veel veranderd.
Bij chiro Ommekeer in Eeklo werd deze namiddag hun nieuw lokaal in gebruik genomen. Schepen Ann Van den Driessche gaf een beknopte geschiedenis van de chiro en toen de burgemeester de vlag hijste onthulde het naar beneden vallende doek het nieuwe gebouw. Misschien niet zo heel groot maar wel heel nuttig voor de jeugd maar waarbij het dakterras wel het meeste bijval zal hebben.
Er is nog wel een beetje werk aan maar zo ziet het er van binnen uit. De burgemeester samen met de chiro delegatie, de architect Verschoote en schepen Ann zagen dat het goed was.
Gisteren rond 19 uur werd de viering gestart van het 40 jarig bestaan van de Eeklose Sportraad. Voor deze gelegenheid werd het beeldje van Lotjen in een sportieve outfit gestoken. Maar het was vooral voorzitter Jacky De Smet die onverwacht (voor hem dan toch) een speciale attentie kreeg van het Stadbestuur.
De zeefdruk geschonken door het stadbestuur werd overhandigd door schepen Dirk Van De Velde. De sportieve kleding van Lotjen werd mede door de burgemeester Koen Loete onthuld.
Ook de Herbakkers lieten zich van hun beste zijde zien en horen. De burgemeester had echter nog iets totaal onverwacht voor Jacky. Hij mocht de eremedaille van de stad Eeklo in ontvangst nemen en hij was duidelijk 'op zijn nest gepakt' zoals we dat hier zeggen.
Jacky en zijn vrouw Magda samen met de kleinkinderen. Of hoe geluk soms in een klein hoekje zit.
29 Jaar lang heeft Leonard aan de Post gestaan. Toen werd er nog heel veel met de fiets naar de Post gereden. Leonarke hing daar een kaartje aan en 'bewaakte' de fietsen. Hij kreeg dan van de mensen een kleinigheid en iedereen was content. Leonarke overleed echter plots op 27 januari 1980, hij zou in november 50 jaar geworden zijn.
Eeklo is altijd een sportstad geweest. Maar dat kwam niet alleen door onze wielrenners of voetballers. Onder impuls van de familie Verbauwen groeide de Meetjeslandse Zwemvereniging uit tot een topclub. Met Carine en Pascale Verbauwen hadden zij ook zwemsters die tot allerbeste prestaties kwamen. Ook in de waterpolo waren de Eeklose ploegen geduchte tegenstanders. Bij de club stond de jeugdwerking bovenaan de lijst. De ploegfoto van de waterpolo dames werd in 1980 genomen.
Vroeger hadden we in Eeklo meer dan één voetbalclub. Er was de FC en de SK (waarover binnenkort meer) en SV Boelare. Later kwam de Young Stars er nog bij. Deze namiddag vond ik in het archief echter deze foto van de miniemen ploeg in 1979 van SV Boelare.
We zien staande v.l.n.r. trainer Dirk Van Hootegem, Mario Van Hulle, Filip Carnewal, Pascal Vermeire, Didier Rotsaert, Gino Pauwels, Jörgen Lammens en Filip De Pauw. De onderste rij v.l.n.r. Kurt Pauwels, Peter Van Deynze, Peter Van Moorhem, Peter Bruneel, David Dumortier, Alain Ferbuyt, Mario Van Kerrebroeck.
Erik De Vlaeminck zette als jongeling zijn eerste stappen in de sport bij de Eeklose turnclub Slank en Vrank. Hij ontpopte er zich als een uiterst lenige atleet.
Maar algauw kreeg hij de wielermicrobe te pakken. Ook omdat in die sportdiscipline meer geld te verdienen viel. Zowel bij de onderbeginnelingen als bij de juniores reed hij meestal op de weg. Pas later viel zijn oog op het veldrijden. Mede door toedoen van vader Philibert debuteerde Erik als cyclo-crosser te Laarne, jawel de thuisbasis van zijn latere grote concurrent Albert Van Damme. Hij kon onmiddellijk meer dan zijn mannetje staan. Stelselmatig zocht hij zijn weg naar de top en in 1966 behaalde hij in het Spaanse Béasain zijn eerste wereldtitel. Dat was tevens de eerste maal in de wielergeschiedenis dat een Belg op het hoogste schavotje van een wereldkampioenschap veldrijden mocht plaatsnemen.
Erik De Vlaeminck zou nadien nog zes keer de fel begeerde regenboogtrui mogen omgorden en is daarmee tot op de dag van vandaag absoluut recordhouder. Erik kroonde zich ook viermaal tot Belgisch kampioen veldrijden. Hij wordt algemeen beschouwd als de beste veldrijder uit de rijke wielergeschiedenis.
Naast zijn triomfen in het veld was Erik ook een meer dan degelijk wegrenner. Op zijn erelijst staan onder meer de eindoverwinning in de Ronde van België, Parijs-Luxemburg en een felbevochten ritoverwinning in de Ronde van Frankrijk 1968.
Na zijn actieve loopbaan werd Erik met groot succes nationaal coach van de Belgische veldrijders. Hij mag zich zonder blozen de architect van de ijzersterke lichting Nys-Wellens noemen. Eind 2002 verdween hij plots van het wielertoneel.
Toch volgt hij het reilen en zeilen binnen zijn zo geliefde veldritsport nog steeds met argusogen. Op tijd en stond voelt hij zich niet te beroerd om zijn deskundige, vaak ongezouten mening naar de buitenwereld te ventileren. Een mening waar ook nog altijd meer dan rekening mee gehouden wordt.
Dit is dan het eerste artikel van Mark Van Hamme die hier een maandelijkse bijdrage zal leveren over De Flandriens van het Meetjesland. In een korte samenvatting zal Mark de carrière van wielrenners uit het Meetjesland beschrijven.
Vandaag denken we nog eens terug aan deze graag geziene figuur hier in Eeklo. Maurits Van Acker was een scheikundige van beroep maar kreeg hier meer bekendheid als ceremoniemeester. Altijd met een 'pitteleer' aan heeft Maurits talloze recepties en feesten verzorgd. Ook in het sociale leven deed Maurits zijn deel en hij was een heel verdienstelijk bestuurslid in de biljart-en petanqueclub. Op de foto zien we Maurits zoals we hem best gekend hebben.
Er heerst een beetje een Tom Dice gekte in Eeklo. Maar dat wisten jullie wel al. Deze middag werd Tom gehuldigd op het stadhuis en mocht de stadsmedaille in ontvangst nemen. Daarna was het vliegensvlug naar de brandweer kazerne want daar stond een helikopter hem op te wachten om Tom naar Hasselt te brengen. Een paar foto's zullen meer vertellen.
Bij zijn aankomst op de Markt waren de mannen van De Rode Loper als eerste bij Tom. Na een toespraak van de burgemeester ontving Tom de stadsmedaille.
De mannen van de Rode Loper gaven niet af Mama in de armen van Tom
Hier met de jongens die in Oslo back-stage moesten blijven. Natuurlijk kon Tom er niet onderuit om nogmaals Me and my guitar te zingen.
Met de burgemeester als grote fan. Een gelukkige familie Eeckhout
Tom hier met de kapitein van de brandweer van Eeklo en voor papa is het Me and Tom's guitar.
Tom hier met uw dienaar Bijna klaar om te vertrekken
De motor van de heli is gestart Tom op weg naar de startensklare heli
Vol zelfvertrouwen gaf onze Tom Dice een heel goed optreden. Tom kreeg 143 punten van Europa en werd 6e, de beste prestatie van een Vlaming ooit op Eurosong. Proficiat Tom !
Het was de brouwerij Liefmans die op 4 october 1950 bij het Eeklose stadsbestuur aanklopte met een aanvraag om het woonhuis welke gelegen is op de hoek van de Tieltse Steenweg en de Raverschootsraat om te bouwen tot café.
Zo zag het café er dan uit. Aan het bovenste gedeelte van het huis werd niet zoveel veranderd. Het omtoveren tot café was schijnbaar het grootste werk. Boven de deur staat 'café R. Schoonackers-Colpaert' maar in Eeklo zei iedereen 'den Liefmans'.
Ondanks het vele jaren café was kwam ook daar een einde aan. Het gebouw werd afgebroken (in welk jaar weet ik niet meer) en er werd een appartementsgebouw in de plaats gezet. Ook werd er, nu ook al vele jaren geleden, een rond punt aangelegd om het verkeer in deze toch wel drukke straat in goede banen te leiden.
Dinsdag werd rond 18 uur als aanloop naar de Ronde van België het beeld onthuld van de Meetjeslandse Flandrien. Dit beeld heeft een vaste stek in de Eeklose Jachthaven. Waar trouwens nu een permanente tentoonstelling is van verschillende kunstenaars die hier hun werken openbaar maken. Maar later hierover meer in een ander artikel.
De maker van het beeld staat hier links op de foto. Na de onthulling was men in de ban van de Meetjeslandse Flandrien.
Eric De Vlaeminck Het is een mooi beeld geworden
Op de linkse foto zien we Eric De Vlaeminck, Michel De Zutter, de maker van het beeld, de burgemeester en Romain De Loof. Op de rechtse foto hebben we Bertram De Koninck samen met Eric De Vlaeminck. Het was Bertram die het voor mekaar kreeg om Eric hier naar toe te krijgen. Eric, onlangs 65 jaar geworden, schuwt de media de laatste jaren. Het was tof u er bij te hebben Eric.
We duiken nog eens terug in de oude Eeklose voetbaljaren. Dit moet een foto zijn van rond 1985 als ik me niet vergis. Niets speciaals die gewestelijke scholierenploeg hoor ik u zeggen. Maar helemaal links op de foto staat onze huidige burgemeester Koen Loete. Al zullen er mensen zijn die hier nog andere jongens herkennen. Zo ook de trainer Erik Boerjan die nog niet zolang geleden zijn carrière als leraar aan het PTI hier in Eeklo afsloot. Ook afgevaardigde Louis Hoornaert alsook Mario Haeck waren in de Eeklose voetbalmiddens bekende personen.
In Eeklo was schepen Prudens Es een bekende politieke figuur. Een man die graag tussen zijn volk was en altijd open stond voor een vraag of een klacht. Steeds met de glimlach op de mond was Prudens overal een graag geziene figuur. Spijtig genoeg is Prudens ons te vroeg ontnomen. Ik krijg de indruk dat Prudens iets te vlug vergeten is in Eeklo en er zou feitelijk iets met zijn naam moeten verbonden worden.
Op de foto zien we schepen Prudens Es (rechts) samen met raadslid Chapitre ergens lang geleden op een kermis.
Op 1 december 1949 diende slager Dossche Leonard een aanvraag in om het 'bezetten van de gevel met baksteenplaketten en arduin'. Dit huis staat op de hoek van de Kerkstraat en de Raamstraat.
Zo te zien is er fundamenteel aan dit huis weinig veranderd. Ook aan de volgende huizen is het niet veel anders geworden. Het is pas aan het vierde huis, waar nu een Chinees restaurant is, waar het helemaal vernieuwd is.
In het voetbal hebben we hier in Eeklo nog top dagen beleefd. K.F.C.Eeklo heeft het nog tot 2e nationale gebracht. Maar kende daarna een onwaarschijnlijk verval en moet tegenwoordig vrede nemen met een plaats in de achterste regionen van 1ste provinciale. Over de oorzaken van de achteruitgang kunnen we het hier niet hebben maar we gaan gewoon eens terugkijken naar een vroegere periode waar het (bijna) allemaal Eeklose jongens waren waarvoor we gingen supporteren.
Deze foto is van het seizoen '63-'64 waar we staande v.l.n.r. kijken naar : Edgard Odeurs, William Martens, Marcel De Coninck, Alain Deschamps, Arthur Van den Hende en Antoine Van De Walle. Zittend ook v.l.n.r. Eric Van Kerrebroeck, Danny Himschoot, Eric Delagaye, Carlos De Steur en Roger Van De Gejuchte.
In dat zelfde seizoen van '63-'64 had men ook een goede scholierenploeg. Verschillende van deze jongens zouden doorgroeien naar het 1ste elftal van de 'feesee'. Er was er eentje bij die kort hierna voor de fiets koos. Staande v.l.n.r. Robert De Coeyer, Guido De Coeyer, Maurits De Windt, Gustaaf De Wagenaere, Georges De Keyzer, Georges Pauwels, Van De Voorde en afgevaardigde De Groof. Zittend v.l.n.r. Richard Bauwens, Roger De Vlaeminck, Daniël Van Autreve, ,Pierre De Busschere en Wilfried Speeckaert.
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
