Erik De Vlaeminck zette als jongeling zijn eerste stappen in de sport bij de Eeklose turnclub Slank en Vrank. Hij ontpopte er zich als een uiterst lenige atleet.

Maar algauw kreeg hij de wielermicrobe te pakken. Ook omdat in die sportdiscipline meer geld te verdienen viel. Zowel bij de onderbeginnelingen als bij de juniores reed hij meestal op de weg. Pas later viel zijn oog op het veldrijden. Mede door toedoen van vader Philibert debuteerde Erik als cyclo-crosser te Laarne, jawel de thuisbasis van zijn latere grote concurrent Albert Van Damme. Hij kon onmiddellijk meer dan zijn mannetje staan. Stelselmatig zocht hij zijn weg naar de top en in 1966 behaalde hij in het Spaanse Béasain zijn eerste wereldtitel. Dat was tevens de eerste maal in de wielergeschiedenis dat een Belg op het hoogste schavotje van een wereldkampioenschap veldrijden mocht plaatsnemen.

Erik De Vlaeminck zou nadien nog zes keer de fel begeerde regenboogtrui mogen omgorden en is daarmee tot op de dag van vandaag absoluut recordhouder. Erik kroonde zich ook viermaal tot Belgisch kampioen veldrijden. Hij wordt algemeen beschouwd als de beste veldrijder uit de rijke wielergeschiedenis.

Naast zijn triomfen in het veld was Erik ook een meer dan degelijk wegrenner. Op zijn erelijst staan onder meer de eindoverwinning in de Ronde van België, Parijs-Luxemburg en een felbevochten ritoverwinning in de Ronde van Frankrijk 1968.

Na zijn actieve loopbaan werd Erik met groot succes nationaal coach van de Belgische veldrijders. Hij mag zich zonder blozen de architect van de ijzersterke lichting Nys-Wellens noemen. Eind 2002 verdween hij plots van het wielertoneel.

Toch volgt hij het reilen en zeilen binnen zijn zo geliefde veldritsport nog steeds met argusogen. Op tijd en stond voelt hij zich niet te beroerd om zijn deskundige, vaak ongezouten mening naar de buitenwereld te ventileren. Een mening waar ook nog altijd meer dan rekening mee gehouden wordt.

Dit is dan het eerste artikel van Mark Van Hamme die hier een maandelijkse bijdrage zal leveren over De Flandriens van het Meetjesland. In een korte samenvatting zal Mark de carrière van wielrenners uit het Meetjesland beschrijven.

Vandaag denken we nog eens terug aan deze graag geziene figuur hier in Eeklo. Maurits Van Acker was een scheikundige van beroep maar kreeg hier meer bekendheid als ceremoniemeester. Altijd met een 'pitteleer' aan heeft Maurits talloze recepties en feesten  verzorgd. Ook in het sociale leven deed Maurits zijn deel en hij was een heel verdienstelijk bestuurslid in de biljart-en petanqueclub. Op de foto zien we Maurits zoals we hem best gekend hebben.

Er heerst een beetje een Tom Dice gekte in Eeklo. Maar dat wisten jullie wel al. Deze middag werd Tom gehuldigd op het stadhuis en mocht de stadsmedaille in ontvangst nemen. Daarna was het vliegensvlug naar de brandweer kazerne want daar stond een helikopter hem op te wachten om Tom naar Hasselt te brengen. Een paar foto's zullen meer vertellen.

Bij zijn aankomst op de Markt waren de mannen van De Rode Loper als eerste bij Tom. Na een toespraak van de burgemeester ontving Tom de stadsmedaille.

     De mannen van de Rode Loper gaven niet af                    Mama in de armen van Tom

Hier met de jongens die in Oslo back-stage moesten blijven. Natuurlijk kon Tom er niet onderuit om nogmaals Me and my guitar te zingen.

        Met de burgemeester als grote fan.                             Een gelukkige familie Eeckhout

     Tom hier met de kapitein van de brandweer van Eeklo en voor papa is het Me and Tom's guitar.

                  Tom hier met uw dienaar                                        Bijna klaar om te vertrekken

             De motor van de heli is gestart                        Tom op weg naar de startensklare heli

                       De gitaar zit er al in                                      Gereed om te vertrekken.

Vol zelfvertrouwen gaf onze Tom Dice een heel goed optreden.  Tom kreeg 143 punten van Europa en werd 6e, de beste prestatie van een Vlaming ooit op Eurosong. Proficiat Tom !

Het was de brouwerij Liefmans die op 4 october 1950 bij het Eeklose stadsbestuur aanklopte met een aanvraag om het woonhuis welke gelegen is op de hoek van de Tieltse Steenweg en de Raverschootsraat om te bouwen tot café.

Zo zag het café er dan uit. Aan het bovenste gedeelte van het huis werd niet zoveel veranderd. Het omtoveren tot café was schijnbaar het grootste werk. Boven de deur staat 'café R. Schoonackers-Colpaert' maar in Eeklo zei iedereen 'den Liefmans'.

Ondanks het vele jaren café was kwam ook daar een einde aan. Het gebouw werd afgebroken (in welk jaar weet ik niet meer) en er werd een appartementsgebouw in de plaats gezet. Ook werd er, nu ook al vele jaren geleden, een rond punt aangelegd om het verkeer in deze toch wel drukke straat in goede banen te leiden.

Dinsdag werd rond 18 uur als aanloop naar de Ronde van België het beeld onthuld van de Meetjeslandse Flandrien. Dit beeld heeft een vaste stek in de Eeklose Jachthaven. Waar trouwens nu een permanente tentoonstelling is van verschillende kunstenaars die hier hun werken openbaar maken. Maar later hierover meer in een ander artikel.

De maker van het beeld staat hier links op de foto. Na de onthulling was men in de ban van de Meetjeslandse Flandrien.

                        Eric De Vlaeminck                           Het is een mooi beeld geworden

Op de linkse foto zien we Eric De Vlaeminck, Michel De Zutter, de maker van het beeld, de burgemeester en Romain De Loof. Op de rechtse foto hebben we Bertram De Koninck samen met Eric De Vlaeminck. Het was Bertram die het voor mekaar kreeg om Eric hier naar toe te krijgen. Eric, onlangs 65 jaar geworden, schuwt de media de laatste jaren. Het was tof u er bij te hebben Eric.

We duiken nog eens terug in de oude Eeklose voetbaljaren. Dit moet een foto zijn  van rond 1985 als ik me niet vergis. Niets speciaals die gewestelijke scholierenploeg hoor ik u zeggen. Maar helemaal links op de foto staat onze huidige burgemeester Koen Loete. Al zullen er mensen zijn die hier nog andere jongens herkennen. Zo ook de trainer Erik Boerjan die nog niet zolang geleden zijn carrière als leraar aan het PTI hier in Eeklo afsloot. Ook afgevaardigde Louis Hoornaert alsook Mario Haeck waren in de Eeklose voetbalmiddens bekende personen.

In Eeklo was schepen Prudens Es een bekende politieke figuur. Een man die graag tussen zijn volk was en altijd open stond voor een vraag of een klacht. Steeds met de glimlach op de mond was Prudens overal een graag geziene figuur. Spijtig genoeg is Prudens ons te vroeg ontnomen. Ik krijg de indruk dat Prudens iets te vlug vergeten is in Eeklo en er zou feitelijk iets met zijn naam moeten verbonden worden.

Op de foto zien we schepen Prudens Es (rechts) samen met raadslid Chapitre ergens lang geleden op een kermis.

Op 1 december 1949 diende slager Dossche Leonard een aanvraag in om het 'bezetten van de gevel met baksteenplaketten en arduin'. Dit huis staat op de hoek van de Kerkstraat en de Raamstraat.

Zo te zien is er fundamenteel aan dit huis weinig veranderd. Ook aan de volgende huizen is het niet veel anders geworden. Het is pas aan het vierde huis, waar nu een Chinees restaurant is, waar het helemaal vernieuwd is.

In het voetbal hebben we hier in Eeklo nog top dagen beleefd. K.F.C.Eeklo heeft het nog tot 2e nationale gebracht. Maar kende daarna een onwaarschijnlijk verval en moet tegenwoordig vrede nemen met een plaats in de achterste regionen van 1ste provinciale. Over de oorzaken van de achteruitgang kunnen we het hier niet hebben maar we gaan gewoon eens terugkijken naar een vroegere periode waar het (bijna) allemaal Eeklose jongens waren waarvoor we gingen supporteren.

Deze foto is van het seizoen '63-'64 waar we staande v.l.n.r. kijken naar : Edgard Odeurs, William Martens, Marcel De Coninck, Alain Deschamps, Arthur Van den Hende en Antoine Van De Walle. Zittend ook v.l.n.r. Eric Van Kerrebroeck, Danny Himschoot, Eric Delagaye, Carlos De Steur en Roger Van De Gejuchte.

In dat zelfde seizoen van '63-'64 had men ook een goede scholierenploeg. Verschillende van deze jongens zouden doorgroeien naar het 1ste elftal van de 'feesee'. Er was er eentje bij die kort hierna voor de fiets koos. Staande v.l.n.r. Robert De Coeyer, Guido De Coeyer, Maurits De Windt, Gustaaf De Wagenaere, Georges De Keyzer, Georges Pauwels, Van De Voorde en afgevaardigde De Groof. Zittend v.l.n.r. Richard Bauwens, Roger De Vlaeminck, Daniël Van Autreve, ,Pierre De Busschere en Wilfried Speeckaert.

Het is terug al een tijdje geleden dat ik nog iets schreef in dit rubriekje. Eeklo heeft al veel bekende mensen gehad. Sommigen waren vooral in Eeklo zelf bekend maar anderen verworven nationale en internationale bekendheid. Anderen werden bekend via TV en dat was toch wel het geval met 'onze' Pascale Naessens. Bijgaande foto is van 1990, jaar waarin Pascale de presentatie op zich nam van het feest 750 jaar Eeklo.

Zo zagen de twee oude herenhuizen er uit voordat ze werden afgebroken en bouwpromotor Huysman hier zijn nieuwe burelen bouwde. Dit is in de Stationsstraat, rechtover het Krügercentrum.

In het begin waren de nieuwe burelen van groep Huysman wel een populair gespreksonderwerp. Niet iedereen kon dit gebouw even goed waarderen.  Maar ik denk dat dit gebouw toch wel bij de mooiste van de Stationsstraat mag gerekend worden. Weet er nog iemand wanneer dit gezet is? Ik denk dat het ook al een jaar of 15 moet zijn.

Het is al meer dan een jaar geleden dat ik met deze rubriek gestart ben want op 22 maart 2009 was het eerste artikel. Dit ging over de bewoners van Café Picasso in het overbekende 'Rootjen' hier in Eeklo. Graag wil ik nog eens stilstaan bij de dame des huizes Alice De Roo. Bij ons beter bekend als 'Liesken Toarte', zij bekwam die bijnaam omdat zij vroeger in een taartjeswinkel had besteld. Zij hield haar cafe in 't Rootjen open van 1959 tot 1995 wat een lange tijd is. Op de foto was Liesken ongeveer 18 jaar, de juiste ouderdom is onbekend.

Het standbeeld van Ledeganck is toch iets waar we fier op zijn hier in Eeklo. Nu is dat beeld al enkele keren verplaatst om het steeds meer toenemende verkeer in goede banen te kunnen leiden. Op de bovenste foto staat het beeld nog pal in het midden van het kruispunt. Let op de bomen die nog in de Molenstraat staan en de rails in de baan.

Hier is het beeld al wat naar achter opgeschoven. Later zou het nog wat opschuiven tot de plaats waar dit beeld nu nog altijd staat. Hier al wegwijzers en meer auto's. De bomen in de Molenstraat zijn verdwenen.

Ook aan Kloosterakker doet men rustig verder en heeft men bijna de tweede 'statie' bereikt. Momenteel draait het in de bouw op volle toeren. In Eeklo toch zeker want men is op veel plaatsen tegelijk aan het bouwen.

Het is nu wel al een paar maanden geleden dat ik hier een foto plaatste van "Bij Slappie". Bij het 'snollen' in oude foto's ontdekte ik een foto van 'Slappie'. Dit café was toendertijd gelegen recht over het Eeklose station. De echte naam van 'Slappie' was Prosper Verbrugghe die in de jaren '50 vrijwilliger was in Korea. Van die periode had hij enkele souvenirs meegebracht die hij in zijn café had opgehangen. Nadat hij het café had verlaten ging Prosper in Zeebrugge wonen waar hij in 1994 overleed.

Op de foto is 'Slappie' in gesprek met John Van Speybroeck. We zien ook de echtgenote van Prosper, Micheline De Coster.

Bij mijn speurtocht in de oude foto's vond ik deze toch wel mooie postkaart van de Stationsstraat. Nog veel tv-antennes op de daken van de huizen, één fietspad, de apotheek (is daar nog steeds), de Unic, de Kredietbank, de Nopri en nog andere winkels waarvan ik niet weet wat men daar te koop aanbood. Dit stadsbeeld is al heel veel veranderd en ook dit jaar worden er veranderingen gedaan. Opvallend is ook de rust die deze postkaart uitstraalt.

De hoek van de Boelare blijft menig Eeklonaar beroeren. Vanaf volgende week wordt er terug gewerkt en zal ik de werken volgen. De grootste vraag blijft hoe alles er zal uitzien en binnen enkele weken weten we meer.

Regelmatig toon ik hier een café uit de vroegere Eeklose jaren. Een café waar er echter geen beelden van te vinden zijn is café Rinaldo.Velen onder u zullen daar waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebben maar anderen zullen daar nog goed van weten. Mijn vrouwtje bracht me op haar spoor want bij wie kon ik beter zijn om aan foto's te geraken dan de dochter des huizes, Carine.

Dit café zat geprangd tussen het Vredegerecht en de meubelzaak De Latter (nu het afgebroken Taptoe) in de Stationsstraat. Op de rechtse foto zien we Carine op het terras aan het café. Typische stoeltjes die vroeger veel gebruikt werden.

Het was in 1967 dat Engels Herman samen met zijn vrouw Verhasselt Mariette de start namen in het café dat toen nog het Vlaams Huis noemde. In 1969 vonden Herman en Mariette het tijd om enkele veranderingen door te voeren in het café en die kreeg dan ook de naam Rinaldo.

Samen met haar broer groeide Carine op in het café. Achter Carine staat de 'nieuwe' juke-box, de oude was er een met nog zo grote bogen vooraan waar men door het glas zag hoe de plaatjes door de arm van de juke-box werden opgelegd. Op de rechtse foto ziet men ook hoe de café was ingericht. Ook andere café's uit die tijd waren in die stijl opgebouwd. De 'stoof' stond helemaal aan de andere kant van de schouw want er liep een lange rookpijp door het café want dat gaf veel warmte.

Hier zien we Herman achter zijn toog in 1971. Let op de rekenmachine zoals er veel gebruikt werden in die tijd. Ook waren er twee soorten barkrukken zo te zien, met een rond zitvlak en met een vierkant zitvlak. Wedden dat er daar nooit een opmerking over gemaakt is.

Op de linkse foto Mariette met wat men toch twee 'tooghangers' zou kunnen noemen. Rechts dan Carine met haar ouders. Ook nog een blijvend beeld van vroeger was dat Carine en haar mama een onafscheidelijk duo waren. Meerdere malen zag men hen samen door 'den binnen' wandelen hier in Eeklo. Maar ook aan deze mooie periode kwam een einde. Toen Piet De Baets (Taptoe) het café opkocht was het gedaan met café houden. Het pand werd in 1988 door de familie Engels verlaten.

Hierbij nogmaals mijn dank Carine dat je mij toeliet in uw fotoalbums te snuffelen om dit hier te kunnen maken. Waarschijnlijk heb je hierdoor niet alleen mij een plezier gedaan.......

Het was in 1937 dat men begon met de bouw van de watertoren aan de Peperstraat. In die periode werd ook het pompstation in de Waai gebouwd. Zoals men kan zien is de manier van bouwen al heel veel veranderd.