Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
Het is ook al van 1949 geleden dat mr. Herman De Buscher een bouwaanvraag indiende om op het einde van de Boelare (aan de spoorweg) een autobergplaats te bouwen. Tot op heden zijn die 'garageboxen' er nog maar zijn er in de loop der jaren wel wat veranderingen aangebracht. Helemaal rechts ziet men planken staan van houthandel Thaets waar de jongste zoon lang mijn maat is geweest. Nu is daar aluminium Lippens.
Hier ziet men aan de rechtse kant de de garageboxen zoals ze er nu bij staan. De bomen en struiken zijn er nog niet op de oude foto. Op de rechtse foto de binnenkoer van de boxen waar er vroeger geen asfalt lag. Toch hebben we daar uren versleten en ik weet niet meer hoeveel rondjes gedraaid met onze fiets. Het gebouw aan de linkse kant is van aluminium Lippens. Vroeger waren dat ook autoboxen.
In het magazine Stap Af van het voorjaar 2008 stond een route, De Leiestreek, waar we echter nog geen tijd voor gevonden hadden om deze eens te doen. Gisteren hebben we dan deze 43 km lange rit gedaan in een zonnig weertje maar met soms een strakke wind. We namen de start in Drongen aan de Oude Abdij waar men op de hoek van de parking Drongenplein al direct de bordjes heeft met de te volgen nummers. Wie deze rit wil doen volgt de nummers: 58→57→52→56→63→67→74→76→86→90→12→96→88→85→72→71→61→58
Het bekende kleine kerkje in Afsnee. Sober en mooi onderhouden, ook van binnen.
Mooie zichten op deze route. Ook passeren we in St.Martens-Latem
We blijven aan de zijkant van Deurle en rijden door Bachte-Maria-Leerne
In de lucht was het drukker dan op de baan. De laatste kilometers rijden we langs de Leie.
Gisteren hebben we DeRonde van Urbanus gedaan. De gewone route is 30 km lang maar we hebben er een stukske aangebreid zo dat men aan ongeveer 50 km komt. Het is een route met hoogtes en laagtes. Zo fietst men langs heel rustige wegen maar zijn er ook drukke (Lokeren centrum) stroken. Jammer genoeg zijn alle wegen geen asfaltwegen en zijn er ook enkele slechte kasseistroken bij. Ook kan men met de kaart van De ronde van Urbanus er lusjes bijdoen. Hierover beslist men zelf als men ze doet of niet. Die verlaten de route en zijn aangeduid met Urbanus pijltjes. Men komt altijd terug op de uitgestippelde route.
We gingen van start in Wachtebeke waar aan het cultuurcentrum een grote parking is. Als men een 100 meter van de parking gestart is ziet men aan de kerk al het eerste nummer. De aanloopstrook is prachtig en we rijden langs het natuurgebied De Reepkens.
Dit zijn de Urbanus bordjes die soms nogal klein uitvallen. Het is goed uitkijken of men is er voorbij. Op verschillende plaatsen staan er Urbanus figuren. In Doorslaar gingen we in 't Sloeberke een kleinigheid eten.
In het terug komen rijden we dwars door het mooie domein Van Puyenbroeck waar de fonteinen een prachtig spel speelden met de zon. Een laatste inspanning wordt gevraagd op het korte maar steile brugje naar Mendonk.
Zegge en schrijve : 1949. Op 24 februari van dat jaar komt er bij de Eeklose stadsdiensten een bouwaanvraag binnen van de heer Laude Pierre, Directeur-général S.A. Peignage d'Eecloo, om op de hoeken van de Moeie en de IJzerstraat 2x5 woonhuizen te bouwen. Op de bovenste foto de moment van aanvraag, op de onderste hoe de hoek Moeie - IJzerstraat er woensdag uitzag.
Een iet wat tegenvallende route deze maal. Niet zo zeer het zicht maar de storende auto's op enkele plaatsen. Zeker het stuk tussen Maldegem en Donk. Ook voorbij Donk is het niet altijd plezant fietsen. Volgens mij worden die baantjes gebruikt als vluchtweg. Er is daar op die kleine baantjes te veel verkeer om normaal te zijn.
Deze maal namen we de start aan Het Stadhuis van Raverschoot hier in Eeklo. De gebruikte kaart is terug Meetjesland en men kan zelf kiezen waar men van start gaat. We volgen de nummers : 96→95→21→17→13→10→8→2→1→66→65→3→6→15→16→91→93→95→96. Eens Donk voorbij komen we langs de vaart via St.Laureins terug zodat we na ongeveer 40 km terug in Eeklo komen.
heel lang geleden stond er (op bijna dezelfde plaats) al eens een zwart frietkot op de Eeklose Markt. Toen was dat waarschijnlijk nog fantastisch maar anno 2009 waarschijnlijk een beetje uit de tijd. Er stond ook nog een kiosk waar o.a. ook muziek kon op gespeeld worden. Nu staan er auto's. Maar als een zwart frietkot nog kan waarom dan geen kiosk meer? Waarschijnlijk ook uit de tijd. Ja, ik weet het, ik ben aan het dromen. Maar stel het u eens voor. We doen die stinkende auto's weg van de Markt en steken ze in een ondergrondse parking. We zetten een kiosk in de plaats omringd door mooie bloemen. We kunnen dan bv. de zondagvoormiddag gezellig op de terrasjes keuvelen terwijl een plaatselijke band er nog meer gezelligheid inblaast van op de kiosk. Ondertussen is er een bloemenmarkt en geven onze (klein) kinderen samen met hun vriendjes van de dansschool een demonstratie op de Markt. Dit zou één van de mogelijkheden zijn. Maar jammer genoeg kan men dit in onze stad (nog) niet verwezelijken.
Deze week is men gestart met de afbraak van de Germinal in de Kerkstraat. Het laatste nieuws is dat de voorgevel moet bewaard blijven. Hij zou geklasseerd zijn.
De werken aan de Guldensporenstraat lijken me redelijk goed op te schieten. Dit zijn altijd ingrijpende werken. Als men daar natuurlijk woont kan het niet rap genoeg gaan maar ik denk toch dat men goed verder doet.
Dit is de Guldensporenstraat zelf waar er toch nog heel wat werk te doen is.
In de aanpalende H.Consciencestraat is men al verder en zijn eind vorige week de boordstenen gegoten en krijgt de straat langzaam haar vorm terug. De bomen die men op de achtergrond ziet is Het Leen.
Het was Roger Rijckaert die op 02/12/1958 een bouwaanvraag indiende om de apotheek vooraan in de Boelare, die hier nog te zien is, om te bouwen naar een winkel voor naaimachines. Roger woonde toen een heel eind verder in de Boelare, straat waarin ik geboren ben, en verhuisde dus later naar hier vooraan waar hij nu nog altijd woont. De winkel die men rechts op de foto ziet is voedingswaren Baeten. Het is trouwens mr.Baeten die men in het midden van de foto ziet met zijn strakke kiel aan die in een typische houding zijn steeds uitdovende sigaret terug aansteekt. Naast de apotheek is er de winkel van Meinrad Verschoote ook wel 'pier-re-bijn' genoemd. Daar kon men alles kopen om mee te werken : hamers, beitels, toernaviezen, nagels, vijzen, zagen enz. ge kon niet denken wat daar allemaal in die winkel lag. En 'Verscheutsjen' wist alles op een prik liggen. Daar dan naast nog een stuk van juwelier De Schrijver.
Ietsje vroeger, 1954, had juwelier De Schrijver een aanvraag gedaan om zijn winkel te veranderen. Deze foto is in feite een verlenging van de bovenste. Rechts ziet men beter de winkel van ' Verscheutsjen' en ziet men de zagen hangen. Links van De Schrijver ziet men het poortje van de drankhandel Desire Naessens.
Gisteren was het dan jaarmarkt hier in Eeklo. Er was redelijk wat volk op de been en er was een gezellige drukte. Met enkele snap-shots tracht ik weer te geven wat ik gisteren allemaal zag....
De door het prijskaartje die er aan vast hangt hier fel omstreden nieuwe openbare toiletten hadden al veel bijval.
Bij zulke gelegenheden doet een ouderwets draaiorgel het nog altijd.
Tegen 17.30 uur namen de renners dan de start voor een 70 km lang criterium. Ondanks alle perikelen blijft Frank Vandenbroucke een populaire figuur.
De renners hadden niet veel tijd om van het mooie decor waarin ze reden te genieten.
Om dan onze jaarmarkt af te sluiten gingen we nog eens een terrasje doen. Daar zagen we dit speciaal uitgedoste hondje die er alle belangstelling graag bij nam.
In deze toch wel 53 km lange fietstocht gingen we nu eens de noord-oost kant opzoeken van het Meetjesland. We rijden langs Lembeke, Kaprijke, Bentille, Bassevelde, Boekhoute, Assenede, Ertvelde, Oost-Eeklo en Waarschoot. In Ertvelde komen we langs het biermuseum. De gebruikte kaart is uiteraard Meetjesland. We starten terug aan de Huysmanhoeve in Eeklo en met de rug naar de hoeve rijden we links en volgen de volgende nummers.
87→84→79→74→73→70→59→61→55→54→50→51→52→95→56→58→99→1→35→26→20→ 17→11→5→3→58→62→88→87 Soms komen we een smal pad tegen maar alles is goed berijdbaar.
Opvallend is dat de waterwegen veel beter onderhouden worden dan enkele jaren geleden
Deze helemaal vlakke rit is een aanrader voor wie kan genieten van een rustig landschap en de gezonde boere buiten, het Meetjesland dus. Op een kasseistrook in Ertvelde te na gesproken zijn alle wegen prima. Men komt bij bijna alle dorpjes door het centrum en zo is het niet moeilijk de dorstigen te laven.
Als dit de nooduitgang zou zijn van deze oude cinema zaal zou men wel eens voor een verrassing kunnen staan. Stel het u voor, er is brand achter uw rug en ge hebt de nooduitgang gevonden, ge stampt de deur open en dan.....
Met 't Kouske had Eeklo in de jaren '50, vooraan in de Stationsstraat, al een heuse 'supermarkt'. In één winkel kon men van alles kopen. De heer De Saeytijd kwam op 30 augustus 1956 met een aanvraag om het verfraaien van de 'winkelpui' zoals dit vroeger gezegd werd. Ondanks de verfraaingswerken bleef "'t Kêsken" (op zijn Eeklo's) echter ook niet bestaan. Later kwam daar (volgens mij) de ASLK. Aan de rechtse kant naast 't Kêsken was de Kredietbank. Nog niet zolang geleden is dit allemaal afgebroken en staan er nu de nieuwe appartementen met de winkels Paris XL en Esprit.
Dit jaar wordt de Mini 50 jaar. Toen dit wagentje in 1959 uitkwam veroorzaakte het een ware revolutie in de autowereld.
Het was ontwerper Alec Issigonis die dit wondere ding van amper 3 meter lang op de tekentafel schetste. Hij was de eerste die er aan dacht om de motor dwars voorin te leggen en de voorwielen de auto te laten aandrijven. Zo nam het motorcompartiment de minste plaats in en kon hij, ondanks de kleine afmetingen, van binnen veel ruimte maken. De eerste jaren werd het wagentje onder Morris Mini en later ook als Austin Seven uitgebracht. Ook in België kende de Mini redelijk succes en is tot op heden nog altijd een mijlpaal in de autogeschiedenis.
Om de prijs zo laag mogelijk te houden was er van luxe niet veel sprake bij de Mini. Een stuur, een summier dashbord en enkele pedalen waren genoeg om van het rijplezier, dat dit karretje toch wel bracht, te genieten. Op het dashbord ziet men de motortemperatuurmeter links, de snelheidsmeter en de benzinemeter centraal, rechts ziet men de ampèremeter (toen nog standaard). Bij de knopjes was een choke, een hendel om de verwarming (zwart gedeelte onderaan) aan en af te zetten, een knopje voor de lichten en eentje voor de ruitenwissers. In het midden het contact/starter sleuteltje. Het hendeltje voor de pinkers is aan het stuur maar hier onzichtbaar, het zit juist achter de stuurspaak. Voor de claxon duwde men op het embleem in het midden van het stuur. Die andere meter dat men ziet is een achteraf bijgezette toerenteller. En daar deden we het mee en alles lukte prima. Ook sportief liet de Mini zich niet onbetuigd en won drie maal de Rally van Monte Carlo.
Maar ziet hoe erg het leven zou zijn voor onze arme Mini. Tussen de moderne jeeps en andere suv's is er geen plaats meer voor het autootje dat in zijn jeugd menig hartje sneller deed slaan......
Bij het neuzen in de Eeklose geschiedenis kwam ik de Heldenlaan tegen. Dit is de huidige Molenstraat. Daar ik van het bestaan niet af wist deed ik navraag en hierbij het antwoord. Met dank aan Guido.
Het was op 22 februari 1960 dat de Belgian Shell Company met zetel te Brussel bij het Eeklose stadsbestuur een bouwaanvraag indiende om een "dienststation met woning" te bouwen aan de Steenweg op Gent, nu de Gentsesteenweg. Het was achter deze haag dat de grond lag om deze bouw te realiseren.
Er was een klein probleem. De ingang van voetbalclub Kfc Eeklo moest verlegd worden. Men kwam daar schijnbaar goed uit en de oprit naar het voetbalveld werd gewoon naast de nieuwe werf gelegd. Ondertussen is dit ook al lang verdwenen en zit de Eeklose voetbalploeg al vele jaren op de Zandvleuge. Hier aan de Gentsesteenweg gingen de vrijgekomen gronden van het voetbalterrein verkaveld worden. Tot op heden is daar nog niets van in huis gekomen. In het café naast de ingang van het voetbalterrein woonde de familie Gaston Lievens. Hij zou later nog een collega van mij worden toen ik begon te werken.
En hier is dan het eerste moderne 'pompstation' dat Eeklo een 50 jaar geleden rijk was. Met twee pompen en een pompje voor de '2takt' brommers. Wie dit in het begin open hield weet ik niet. Misschien zijn er lezers die dit nog weten. Dit gebouw staat er nog steeds en men kan er nog altijd benzine tanken. Nu is het volledig omringd door groen. Door de jaren is er dan een garage bijgebouwd en nu worden er nog altijd auto's hersteld. Vroeger zei men : we hebben getankt bij de Shell. Na al die jaren zijn er nog mensen die spreken van 'de Shell'. Zoals altijd zijn er dingen die blijven hangen.........
Vorige zondagnamiddag hebben we dan nog een ongeveer 41 km lange fietstocht gedaan. Deze maal reden we de polders niet in maar gingen we op zoek naar het 'dak' van het Meetjesland.
Dit vonden we in Maldegem waar we hier op Onderdijke staan. Als dit nu het hoogste punt van het Meetjesland is durf ik niet zeggen maar veel hoger zijn er waarschijnlijk niet. Hier niet zo ver vandaan ligt de 'berg' De Kampel die iets hoger is maar die was niet in onze route voorzien.
Deze maal starten we in Het Leen hier in Eeklo. Met de netwerkkaart Meetjesland kan men ook andere punten kiezen om te starten. We rijden de grote baan over en volgen : 57→58→62→88→87→84→79→80→93→95→21→17→19→18→20→23→64→67→50→
51→54→57
Dit is dan een stuk van de andere kant van het mooie Meetjesland. Er zijn geen 'bergen' te beklimmen en we rijden langs rustige wegen.
Maandagmorgen vertrokken we met veel zon richting Oostende. Hoe verder we reden hoe slechter het weer werd. In Oostende was er geen zon meer. Het eerste wat we daar zagen was het schip de Mercator. Met de overwinning van 'punk' in de tv serie Mercator zondagavond nog in het achterhoofd besloten we het prachtige zeilschip te bezoeken.
Deze barkentijn met een bruto tonnenmaat van 778,86 ton is voorzien van een hulpmotor van 500 pk., zijn totale lengte bedraagt 78,40 meter, de breedte 11,09 en hij heeft een diepgang van 4,50 meter.
De Mercator werd gebouwd voor rekening van de Belgische Staat op de scheepswerf Ramage en Ferguson te Leith in Schotland. De Mercator voerde normaal 15 zeilen met een oppervlakte van ongeveer 1.600 m². Door de aard van het tuig zeilde dit schip het best bij dwarswind. Bij gunstige wind kon de Mercator 13 knopen halen.
In 1936 viel de Mercator de bijzondere eer te beurt het stoffelijk overschot van Pater Damiaan naar België over te brengen.
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
