Wijzigingen - Aanvullingen

1962 – 9 mei : Brieven van soldaat Louis VAN WINGHE -Turnhout :
“Hier is dan het eerste kaartje van n’en dikken bleu uit Turnhout. Ik heb reeds veel geleerd op die drie dagen die ik geklopt heb. Naaien, kuisen en schuren is al wat we gedaan hebben en ik kan het reeds zo goed als een kuisvrouw. Ik moet drie maand in Turnhout blijven voor opleiding als chauffeur en dan vertrek ik naar Berchem. Beste groeten aan alle soldaten van Leest, B.J.B. en alle kennissen. Ik heb hier al een soldaat van Leest ontmoet, namelijk Selleslagh F.”

-Louis Van Winghe uit Turnhout, niet gedateerd : “Hier dan eindelijk een briefje uit Turnhout. Ik moet eerst en vooral Milac bedanken voor het opsturen van het Parochieblad en De Band. Het leven is hier al eens veranderd tegen de eerste dagen toen ik binnen gekomen ben. De eerste maand is nu voorbij en dat was ook de kwaadste. In die eerste maand ben ik hier enkele dagen goed beslijkt binnen gekomen van oefeningen waar we moesten kruipen. De eerste maand heeft niet te zwaar geweest, maar we hebben hier bijna elke dag regen gekregen en dat was al genoeg om in te staan. Nu krijgen we in de voormiddag opleiding voor chauffeur dat bestaat uit 3 uur les en 1 uur rijden. Na de middag hebben we nog infanterie-opleiding maar die is niet zo meer zoals de eerste maand. De dagen gaan hier vlug voorbij en we gaan dikwijls in vergunning. Morgen moet ik mijn eerste wacht kloppen. Ik ga nu maar sluiten en doe de beste groeten aan alle soldaten van Leest, B.J.B. en alle toekomstige soldaten.” (“DB”, nr.6 van 1962)

-Louis Van Winghe, vanuit Brussel, niet gedateerd : “Hier dan eindelijk nog wat nieuws over mij, maar ditmaal niet uit Turnhout maar wel uit het Militair Hospitaal te Brussel. Het is wel laat dat ik dat nieuws meld daar ik al bijna 14 dagen te Turnhout weg ben maar het was me onmogelijk. Ik had ondertussen ook nog geen vast adres. Tijdens mijn vergunning van 7 juli tot 9 juli heb ik een kaaksbeenbreuk opgelopen. Ik ben dan naar de St Jozef kliniek te Mechelen gevoerd waar ze me verzorgd hebben. Daar heb ik een week gelegen. Op maandag 16 juli ben ik dan overgebracht naar het Militair Hospitaal te Antwerpen waar ik tot donderdag verbleven heb. Vandaar hebben ze me naar hier gestuurd. Hier zal ik nu nog een 3 à 4 weken verblijven. Ondertussen is het veel beter, ik mag bijna zeggen, goed, maar daar mijn tanden aan mekaar zijn vastgemaakt is het niet prettig. Ik leef hier nu bijna van drank (melk-pap en soep) en dat zal nog ongeveer drie weken duren. De kilo’s die er in Turnhout bijgekomen waren zijn er al terug af. Over hetgeen hier te doen is valt niet veel te schrijven. ’s Morgens moeten we naar de dokter en de rest van de dag lopen we hier rond. Met mijn opleiding was ik al gevorderd. Ik was mijn derde maand reeds bezig en moest daar elke dag met de auto rijden en enkele lessen volgen zodat de dagen daar wel vlugger voorbij gingen. Ik doe van hieruit dan de beste groeten aan alle soldaten van Leest, aan de B.J.B., die nu morgen het zomerfeest houdt en ik hoop en ben er bijna zeker van dat het iets voor Leest wordt, en aan alle Leestenaren.”

-Louis Van Winghe uit Turnhout (niet gedateerd) : “Hier ben ik dan terug met een briefje uit Turnhout waar ik donderdag ben aangekomen van uit het Militair Hospitaal van Brussel. Eerst en vooral moet ik Milac bedanken voor het opsturen van De Band, het parochieblad en de Zondagsvriend. Het was toch alles wat ik in het hospitaal kon doen. Zoals u reeds weet had ik een kaaksbeenbreuk opgelopen waardoor ik in het Militair Hospitaal van Brussel terechtkwam. Ik heb er zolang niet gelegen als verwacht, want na drie weken vertrok ik met verlof van 4 tot 13 augustus, maar kon thuis slechts melk drinken. Op 13 augustus ben ik terug naar Brussel gegaan om van die pinnekensdraad verlost te zijn en terug te kunnen eten zoals een ander. Dezelfde dag ben ik ’s avonds terug naar huis gegaan met 10 dagen herstellingsverlof ; van eten was er nog niet veel sprake, de mond was zo stijf en de tanden konden niet veel verdragen. Op 23 augustus werd ik van Brussel recht naar Turnhout gezonden en nu lig ik hier in de 4de compagnie en ‘k zal hier blijven tot einde september. Ondertussen is het redelijk goed, ik kan alles eten en heb nog slechts last van een slechte tand die ik noodgedwongen nog een maand zal moeten bijhouden omdat het met dit geval van het kaaksbeen te gevaarlijk zou zijn hem te laten trekken. Zware oefening mag ik nog niet meedoen, ben vrij van wacht en nachtoefening. De 4de compagnie gaat voor 2 dagen op bivak naar Tielen Heide, 15 km van de kazerne en ik moet daar ook niet mee, zodat ik absoluut niet te klagen heb. Toch had ik veel liever in de 5de compagnie gebleven, ze zijn hier veel strenger. Nu ga ik maar sluiten met de beste groeten aan alle soldaten van Leest, B.J.B.-vrienden en kennissen. Hier nog maar eens een ander adres, reeds het 4de en ben nog maar vier maanden binnen, als het zo voort gaat kom ik nooit aan mijn opleiding.”

-Louis Van Winghe uit Wommelgem (niet gedateerd) : “Ik heb dan terug de pen in de hand genomen om wat nieuws te melden en mijn tijd door te brengen. Zoals ik in mijn vorige brief schreef heb ik ondertussen Turnhout verlaten om de rest van mijn term hier in Wommelgem door te brengen. Op de dag dat ik hier aangeland ben werd er niet veel gedaan, en ik zal hier ook niet veel moeten doen. Ik heb hier nu mijn voertuig ontvangen, een Jeep. In het totaal zijn hier negen Jeeps en een camion. Dat is niet veel, maar we liggen hier slechts met 35 soldaten, 2 korporaals, 2 sergeanten, 1 eerste-sergeant en 1 eerste sergeant-majoor. De baas van deze kazerne, als ge ’t een kazerne wilt noemen, is er een met vijf latten. Waar ik nu lig zijn slechts 2 kleine gebouwen, ze zijn nog niet zo groot als de Chirolokalen van Leest, en 1 bunker. Het is ook in die bunker dat we van de winter zullen slapen. Wij hebben hier ook wel meer vrije tijd dan in Turnhout. ’s Morgens beginnen we om 8 uur tot 11u30 en ’s namiddags van 2 tot 5 uur en als ge verlangt om uit te gaan kunt ge reeds om 5 uur buiten. Wacht of piket bestaat hier niet, ge kunt hier maar alleen eens chauffeur van dienst zijn. Het is dan ook een zeer groot verschil tegen in Turnhout. Een vlag hebben ze hier ook niet, zodat we nooit vlaggengroet moeten doen. Ik denk wel dat ik hier een goede term zal hebben. Ik ga dan nu maar sluiten en wachten tot ik hier meer van weet. De beste groeten aan alle medewerkers van Milac, aan de B.J.B. en alle soldaten van Leest en hoop dat ze het goed zullen stellen.”

-Louis Van Winghe uit Wommelgem (niet gedateerd) : “Daar het al twee maanden geleden is dat Milac nog iets vernomen heeft kon ik niet langer meer wachten om deze brief te schrijven. Ik ben hier nu reeds 2-1/2 maand in Wommelgem in ’t zomerverblijf, maar spijtig genoeg is het winter, en de dagen gaan hier zeer goed voorbij. Zoals ik reeds schreef ben ik hier chauffeur van de S.D.S. Militaire Post. Elke dag moeten we hier de post rondvoeren naar de kazernes in de omtrek. Voormiddag is dat van 7u15 tot 10 u en ’s namiddags is het van 2 tot 4u30. Van 10 u tot 12 u hebben we dan tijd voor het onderhouden van onze Jeep. Eenmaal in de week moeten we ’s avonds naar Brussel met de Jeep maar dat is ook een interessant reisje. Behalve verleden week met die hevige mist, dan was het zo plezierig niet, want ik ben vertrokken in Brussel om 21 uur en kwam maar eerst om 00u30 binnen. Van Mechelen tot hier heb ik altijd met mijn deur open gereden om zo de borduur te kunnen volgen, ik ben er zonder botsing van af gekomen. Op die week zijn er hier drie aanrijdingen geweest en een soldaat verlangt zeer naar zijn soldij en die drie betrokkenen moesten er dan nog 1/5de van afgeven voor de schade aan de voertuigen. Die kunnen dus maar spreken van 8 frank per dag in plaats van 10 frank. Ik ben hier ook nog een dag in de week van permanentie. Dan moet ik binnen blijven tegen dat er een dringend bericht zou binnen komen en nog moet weg gedaan worden. Wacht of piket hebben we niet, vlaggengroet bestaat hier ook niet, want daar is er geen zodat ik hier niet te klagen heb. Ondertussen heb ik zeven en een halve maand geklopt, blijft dus nog vier maand een half. Ik bedank Milac voor het regelmatig opsturen van De Band, Parochieblad en de Zondagsvriend. Ik eindig met de beste groeten aan alle medewerkers van Milac, B.J.B. en de soldaten van Leest.”

-Louis Van Winghe vanuit Wommelgem (niet gedateerd, gepubliceerd in “DB” van maart ’63) : “Het is er dan eindelijk nog eens van gekomen om een brief te schrijven. Ze zullen in Leest al misschien denken dat ik afgezwaaid ben omdat ze van mij niets meer horen, maar zover ben ik nog niet, er valt nog twee maand te kloppen. Veel echter valt er niet te schrijven over het verblijf, alle dagen gaan hier hetzelfde voorbij, elke dag de toeren van de B.S.D. bollen en de rest uitrusten. Het rijden was de laatste tijd niet plezierig meer met de gladheid van de baan. Ik ben wel een paar keer rondgedraaid maar heb niets voorgehad. Nu zijn de banen terug vrij, en het is veel aangenamer om te bollen. Van de winter zijn er hier toch van de 10 Jeeps 5 kapot gereden, maar daar moet ge niet van verschieten, als ge weet, dat hier elke dag 5 Jeeps op de baan zijn en er bij zijn die 300 km op een dag afleggen. Van rijden wordt ge niet moe zoudt ge zeggen, maar als ge 200 km op het ijs moet afleggen en dan ’s avonds naar Brussel, dan voelt g’het. Er zijn nu tien nieuwe voerders binnengekomen zodat we nu veel dagen hebben dat we niet moeten rijden. Als wij ’s avonds naar Brussel rijden moeten wij ’s anderendaags niet bollen. Ik moet Milac nog eens bedanken voor het opsturen van De Band, Parochieblad en de Zondagsvriend en vooral voor het geschenk dat ik ontvangen heb tijdens de Week van de Soldaat. Ik ga nu sluiten met de beste groeten aan alle soldaten van Leest, Milac en de B.J.B.”

Louis Van Winghe werd te Leest geboren op 5 januari 1943. Hij was gehuwd met Greta Dehaut en hij overleed te Mechelen op 22 augustus 1990, op amper 47-jarige leeftijd.

Foto’s :
-Louis Van Winghe, jaren na zijn legerdienst.
-Zijn doodsprentje.
-Zijn laatste rustplaats die hij deelt met zijn zoon Paul die een jaar na zijn vader zelfmoord pleegde.