Wijzigingen - Aanvullingen

1962 – 5 mei : Soldaat Paul VAN NUFFEL, vanuit Siegen

“Hier Radio Siegen met het nieuws van een maand. Wel wat laat, maar ja beter laat dan nooit, ik had uw adres niet in mijn bezit, dus kon ik niet eerder schrijven. Maar daar ik vanmorgen uw tijdschrift heb ontvangen, heb ik er geen gras laten over groeien, heb gauw papier en potlood genomen en hier ben ik dan met wat nieuws. Ik ben nu al een maand hier in Siegen in het bataljon bevrijding. Dat bataljon is speciaal getraind om in twee uur de kazerne te ontruimen in tijd van oorlog. U kunt wel denken wat een opleiding ik hier heb. Twee, drie maal per week, in volle nacht alarm, onze volledige gevechtskledij aantrekken, bagage inladen en dan maar weer uitladen. En zo gaat dit maar altijd verder ; maar ja, na regen komt zonneschijn zegt het spreekwoord, dus nog een maand geduld. Nu ga ik mijn schrijfgerief maar terug wegbergen want seffens gaat de noodklok weer en het zou niet normaal zijn dat een Leestenaar in zijn onderbroek de vlucht nam. Maar ja ik zou u nog vergeten te bedanken voor het zeer interessante tijdschrift dat u me gezonden heeft. Nu doe ik nog de beste groeten aan al de in dienst zijnde Leestenaren.”

-Paul Van Nuffel vanuit Siegen, niet gedateerd : “Wel, hier ben ik dan met het lang uitgestelde nieuws van me van uit het zonnige Siegen. Maar ja, een soldaat heeft toch zoveel adressen om naar te schrijven, en, zoals het gewoonlijk gebeurt vergeet hij het natuurlijk. Maar vanmorgen toen ik nogmaals De Band en het Parochieblad ontving, was het net of mijn handen werden door een magneet naar mijn schrijftafel getrokken. En hier ben ik dan. Met mij gaat alles nog zeer goed. Spijtig dat het wat lang duurt voor ik in verlof mag komen. Ik ben hier nu 8 weken, en moet er nog twee doen voor dat ik de eerste maal in verlof kom. En ik vind dat toch wat lang. Ja…bij het leger doet men niet wat men wil, hier denkt een ander voor u. Laat de boeren maar dorsen, als ik hier terug uit verlof zal komen dan zijn er bijna drie maanden geklopt. En dan mag ik toch om de 6 weken naar huis, dan wordt ik terug aan het plezante Leest gewoon, dus tot binnen 14 dagen. Ik wens al de soldaten nog vele zonnige dagen en het beste voor de Milac-familie.”

-Paul Van Nuffel uit Siegen (niet gedateerd) : “Wel hier dan het zeer lang uitgestelde nieuws van een Leestenaar, die zijn dorp bijna vergeten was. Toen ik vanmorgen de verloflijst zag uithangen en ik er natuurlijk weer niet bijstond, schoot het me te binnen dat ik met verlof toch ergens naartoe moest, en toen dacht ik weer eens aan het goede Leest. Dus u kunt wel denken wat een hoop legerzorgen ik hier allemaal in mijn bolleken te steken heb. Ook in mijn beentjes begint het ook al een beetje te kruipen. Om de twee dagen een koerske lopen van 4 à 5 km, wat ik al zo graag doe is patatten jassen…met of zonder goesting werken voor uw 10 frank. En dan op de koop toe, die vervelende wacht ; ik ben nu al een maand terug uit verlof en heb nog maar eventjes vijf wachten geklopt…het leger waakt…mijn laatste wacht ben ik in slaap gevallen op de loop van mijn schietstok, en nu loop ik hier met een blauw oog. Toch voel ik me best buiten dit alles ; ik denk zo, nog acht maanden en ik ben bij ons moe. Nu doe ik nog de beste wensen aan al de medewerkers van Milac, aan de dorpsgenoten en de dienaren van den ABL. Zo eindig ik met mijn briefje aan de zon van het leger-MILAC.”

Vervolgt…

Foto’s :

-Twee keer Paul Van Nuffel.