Wijzigingen – aanvullingen Kronieken van Leest. Slot “De Ramp van Willemstad”.

Emiel VAN WINGHE

“Heden zeven juni 1940 verscheen voor mij, Ambtenaar van den burgerlijken stand der gemeente Willemstad Veermand Anna Adriaantje, oud zeven en twintig jaren, ambtenares ter Secretaire wonende te Willemstad die verklaarde, daarvan uit eigen wetenschap kennis dragende, dat op zeven juni dezer jaars des voormiddags ten negen ure, in deze gemeente is overleden VAN WINGHE Emiel Louis oud twintig jaren, soldaat, wonende te Leest.
Zoon van Van Winghe Frans Lodewijk, landbouwer en Peeters Marie Emerentia, zonder beroep, beiden wonende te Leest.”

Zijn grootouders waren Franciscus Van Winghe – Theresia Emerentia De Boeck, landbouwers in de Kapellebaan en langs moederskant Joannes Ludovicus Peeters en Maria Francisca Van den Heuvel, landbouwers in de Winkelstraat.
Het beroep van Emiel was landbouwer, hovenier.
Op zijn gedachtenisprentje staat als overlijdensdatum 31 mei 1940 en op de officiële overlijdensakte van de gemeente Willemstad staat 7 juni 1940.
Is zijn lichaam dan pas gevonden of heeft hij de ontploffing in eerste instantie overleefd en is hij later overleden aan zijn verwondingen ? Dat blijft een openstaande vraag.

“Hij is groot, die sterft voor de verdediging van zijn Vaderland.
De Koning roept en de soldaat zegt : “Ik ben bereid.”
Naar hen zal de jeugd opzien als naar ’n Dappere voor wien zij in bewondering staat.
Alles moest hij verlaten om als een dapper strijder de rechten van land en volk te verdedigen.
Vertrouwend op God, geen gevaren vrezende, trok hij ten strijde en wanneer hij gevallen was in den strijd, riep de Heer hem toe : “Kom goede en getrouwe knecht, treed binnen in de vreugde uws Heeren.”

Een grote droefheid overviel zijn vader en zijn moeder en beiden begonnen te wenen omdat hun zoon nog niet terug was op den dag dat zij hem hadden verwacht.
Zij waren ontroostbaar, stortten bittere tranen en zuchtten : “Ach ! Mijn zoon, het licht onzer ogen, en de staf onzer oude dagen, de troost van ons leven en hoop op nageslacht…gij waart ons alles !”

Lieve ouders, na verdediging van mijn aardsch Vaderland en gevallen te zijn in den strijd, ga ik mijn loon ontvangen in het eeuwige Vaderland om er den lof te zingen van Jezus’goddelijk Hart. Vaartwel dan, lieve ouders, familie en vrienden weldra zien wij elkaar weder bij God, waar geen droefheid meer zal zijn. Zoet Hart van Jezus, wees mijn liefde. 300 d. afl.”
(Aangrijpende woorden uit zijn gedachtenisprentje)
                                           Marcel E. Van Hoof, Blaasveld september 2017.

Bronnen

-“Leest Geweest”.
-“Rhenus 127”  Wikipedia.
-Belgische Oorlogsbegraafplaats Willemstad – TracesOfWar.com.
-“Denkend aan de ramp in Willemstad” -Internetgazet.
-Willemstad – Belgische Erehof – Stichting Dodenakkers.nl.
-“De Scheepsramp in Willemstad” – Meetjesland 1940.be.
-Gazet van Antwerpen : “Schip met Belgische krijgsgevangenen zinkt”. (12/11/2005)
-Lieve Huysmans.
-Margo van de Belt, stadsgids Willemstad. 

Foto's :
-Emiel Van Winghe.
-Zijn officële overlijdensakte.
-Zijn doodsprentje.
-Zijn laatste rustplaats.