Vervolg. Herinneringen van Raf Selleslagh

Raf met haar goeie
vriendin Roza Verbruggen. 

De onbezorgde tienertijd die gestadig passeerde, de eigen verantwoordelijkheid die diende genomen, de onvermijdelijke stap naar volwassenheid, met zijn onverwachte wendingen, die toekomstgericht hun stempel drukten. Het hoorde er allemaal bij.

Beroepshalve had ik de gelegenheid mijn kennissenkring te verruimen en met veel wederzijdse genegenheid uit te bouwen. Een kostbaar geschenk waar de plaatselijke ziekenzorgwerking nog steeds de vruchten van plukt.

Samen met Roza Verbruggen, onverwacht overleden op 9 mei 2012, die zowat in het zelfde schuitje voer, heb ik getracht een steentje bij te dragen tot opbeuring van velen, die door ziekte of eenzaamheid vaak in een isolement terecht kwamen, waarbij een luisterend oor of een kwinkslag wonderen deden en een welgekome geschenk was.
Bij het onverwacht heengaan van Roza, heb ik bij het eind van haar uitvaartdienst met respect en heel veel dankbaarheid onze samenwerking in herinnering gebracht. 

Goeie, dierbare Roza,

Meer dan 20 jaren geleden hebben wij een vriendschapsband gesmeed, gegroeid uit het zorgdragen voor ons beider hulpbehoevende moeder.
Eens ons moeders ter bestemming waren, zijn we enigszins naar mekaar toegegroeid.
Een daguitstap af en toe, samen winkelen, korte vakanties, onze werking in verscheidene parochiale verenigingen, samen de communie brengen bij zieken en ouden van dagen.
Het kerkkoor waarbij wij jaren geleden aansloten, ook al wisten wij dat heel wat inzet nodig was.
Door het beste van jezelf te geven Roza zal het koor u missen. Een verlies waarbij veel dank hier zeker niet mag ontbreken.
Onze gedachten gaan ook even terug naar uw buurman, koorlid, Jef die op dezelfde manier afscheid nam. Plots en onverwacht.
Ernstige momenten, maar ook momenten doorspekt met de nodige humor wisselden mekaar af. Door regelmatig persoonlijk en telefonisch contact noemden wij mekaar al eens, de streekkrant van het parochiale gebeuren.
Ooit zei ons eens iemand, jullie bent er twee van de levende kerk!

Zo gingen de jaren gezapig voorbij.
Maar op een dag zou je mij een geheim verklappen.
Je nam me in vertrouwen.
Een hartkwaal was de trieste boodschap.
Ik was erdoor geschokt.
Maar je was sterk Roza, en ondanks je hoge ouderdom, zou je het, mijn inziens, wel redden.
Je moest het wat kalmer aandoen en dat deed je.
Zo werd het zondag 6 mei.
Die zondagnamiddag voor uw opname in het ziekenhuis, ben ik met mijn zus langs geweest, om ne goeiendag te zeggen en u het beste toe te wensen. Het was zeker niet bedoeld als afscheid. Ik zat daar bij u knusjes in de zetel, tussen een hart- en een kankerpatiënt.
Ik dacht bij mijn eigen, we gaan de miserie even opzij zetten.
N'n babbel bestaande uit wat fantasie, wat kleine leugens en een beetje waarheid, werd de mengeling van een gezellige namiddag waar we met ons drieen, en zeker jij Roza, veel deugd aan beleefd hebben.
Je was er bij ons weggaan heel gelukkig en zeer dankbaar om.
Mijn zus en ik reden naar de kerk, we gingen de voetbedevaarders op terugtocht uit Scherpenheuvel verwelkomen, we beloofden u nog ne weesgegroet te bidden voor het welslagen van wat u te wachten stond.

Dag Roza en doe het verdorie goed de dagen die volgen.
Na de hoopvolle boodschap die ik van de dokters kreeg zal ik daar van mijn kant mijn uiterste best voor doen.
Dat was uw antwoord en meteen de laatste woorden die we met elkaar wisselden.
Een warme handdruk die oneindig leek,was het definitieve afscheid.
Op weg naar de kerk zei mijn zus in den auto “allé jong, Roza die ziet er zo goed uit, wie weet hoe komt ze terug”.
En je bent teruggekomen Roza maar op een manier die niemand verwacht heeft.
Zou het kunnen dat ze hierboven gezegd hebben, Roza, er zit sleet op uwe moteur, je kunt beter naar hier komen, je hebt je daar beneden genoeg ingezet voor al uw dierbaren.
En je bent heengegaan Roza, helaas voorgoed.
Het zal wennen worden voor allen die je op je levensweg ontmoet hebt.

Bedankt voor alle goeds dat je ons gegeven hebt en wees er van overtuigd Roza, u wacht voorzeker de hemelse beloning.

RUST, zoals je geleefd hebt.

RUST ZACHT.

Vervolgt.