1988 – 7 oktober : Start 5^de Monsterkaarttornooi Supportersclub SK Leest
Eerste van vijf vrijdagen die plaatsvonden in “Het Witte Paard” te Kapelle-o-d-Bos. 
Prijzenpot : 700.000 fr waarvan 140.000 fr per avond zoals door de meeste  kaartliefhebbers gevraagd was in een enquête.
Die prijzen per avond werden als volgt verdeeld : 1^ste prijs : 20.000 fr. cash of een kleurentelevisie met groot scherm en afstandsbediening of een video met afstandsbediening, 2^de prijs : 15.000 fr. cash, 3^de prijs : 10.000 fr. cash, 4^de prijs : fiets, 5^de prijs : radio, 6^de prijs : donsdeken, enz.
Inschrijvingen : 1.200 fr. per persoon voor het ganse tornooi. (Folder)

1988 – 7 oktober : Mosselen met L.R.V.
Jaarlijkse mosseldag van de Landelijke Rijvereniging Leest. (PB, 29/9)

1988 – Vrijdag 7 oktober : CVCC-afgevaardigde nam afscheid.

                   Gouden Sint-Romboutskruis voor Miel Polfliet 

“Vrijdagavond vond in de kantine van het spoorwegarsenaal te Mechelen het afscheidsfeest plaats van bestendig syndicaal afgevaardigde van de Christelijke Vakbond voor Communicatie en Cultuur (C.V.C.C.) Miel Polfliet die de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Hij is 59 jaar.
Voor de traditionele speeches werd Miel Polfliet het gouden St.-Romboutskruis opgespeld door proost J. Verheyen. 

17 jaar
Luc Leyendeckers sprak namens het college van propagandisten een dankwoord uit. In zijn relaas overliep hij de tijd van kennismaking met Miel Polfliet tot vandaag zo’n 17 jaar later. Hij haalde allerlei herinneringen op en zwaaide met lof.
Luc Leyendeckers vond dat de afdeling van Miel Polfliet zo gesmeerd liep als een trein die hij steeds even goed geluimd leidde.
Herman Hermans, A.C.V.-secretaris arrondissement , beschreef Miel Polfliet als een van de mannen die het A.C.W. gemaakt hebben tot wat het vandaag is. Hij laat, vervolgde de h. Hermans, samen met andere onlangs vertrokkenen, een leemte achter die een uitdaging inhoudt voor de jongeren. Hij loofde eveneens de inzet van Miel Polfliet voor de arbeiders. 

Betekenisvol
Michel Bovy, nationaal voorzitter van de CVCC, stelde dat Miel Polfliet alles behalve een eenzijdig figuur is. Tot zijn beste wapen rekende de h. Bovy diens ironie. Hij beschreef hem als een voorzichtig man die nooit tegen het tij inroeide. Miel Polfliet zorgde voor cohesie binnen de CVCC en betekende daarom veel voor deze organisatie, aldus de h. Bovy die ook de zin voor realisme en relativiteit van Emiel Polfliet prees, twee van zijn belangrijkste eigenschappen. 

Verlengstuk
Hij was ervan overtuigd dat de inzet van Miel Polfliet in de toekomst een verlengstuk zal kennen. De h. Bovy riep vervolgens een duidelijk ontroerde Miel Polfliet op het podium. Hij stelde dat hij nog steeds gelooft tot een oplossing voor alle problemen te komen in een vreedzame sfeer.

Tot slot richtte Miel Polfliet een dankwoord tot iedereen die hem in de loop der jaren heeft gesteund. 

Leest
Emiel Polfliet werd geboren in Kapelle-op-den-Bos maar is nauw verbonden met Leest waar hij woont. Aan het einde van zijn loopbaan is hij adjunct-stationschef en bestendig afgevaardigde CVCC. Hij startte zijn loopbaan bij de spoorwegen in 1952 en was voordien chef Porion-schietmeester in de koolmijn Bas-Long-Pres te Marchienne au Pont.

In zijn jeugdjaren was Miel Polfliet gewestleider bij de KAJ te Lembeek maar ook verdiende hij zijn sporen in de Chiro te Leest. Daar was hij overigens tot 1967 voorzitter van de parochieraad.

Miel Polfliet heeft steeds veel aandacht gehad voor de jongerenvorming binnen de syndicale beweging terwijl zijn voortdurende bekommernis voor de tewerkstelling in het arsenaal te Mechelen (Salzinnes!) sinds 1974 haast spreekwoordelijk is.”
(GvM, 10/10)

Emiel ‘Miel’ Polfliet was geboren te Kapelle-op-den-Bos op 25 juni 1929 als oudste van de elf kinderen van Karel en Marie Polfliet-De Prins. Zijn ouders waren van Leest afkomstig maar verhuisden naar Lembeek toen zijn vader er benoemd werd als ploegbaas bij de ‘IJzerenweg’. Het gezin kende er gelukkige tijden tot vader in 1952 slachtoffer werd van een dodelijk arbeidsongeval en zo keerde moeder Polfliet met haar elf kinderen terug naar Leest.

Miel stond in Lembeek aan de wieg van de Chiro aldaar en werd in Leest, onder impuls van Stany De Decker, een verdienstelijk leider en hoofdleider van deze jeugdbeweging.

Naar aanleiding van zijn huwelijk met Mariette Coeckelbergh schreef Eddy Beterams in ‘De Band’ van mei 1956 :

“Leider Emiel Polfliet treedt in ’t huwelijk. Een groot leider nam ontslag, hij die jaren DE figuur was en de juiste leider trad op 4 april in ’t huwelijk met Mariette Coeckelbergh. Nu nog worden zijn laatste woorden als leider bij ons herhaald : ‘In een GEEST VAN KAMERAADSCHAP bouwen wij samen aan het ONVOLTOOIDE MONUMENT : DE CHIRO.”

Het volledige verslag van zijn huwelijk met Mariette Coeckelbergh : in deze Kronieken onder 4 april 1956.

Miel hertrouwde na het overlijden van zijn eerste echtgenote (12/6/1976) met Fernande Hamers. Hij overleed te Mechelen op 28 februari 2013. 

“MIJN HELD
Mijn man,
jij…
was er altijd voor mij.
Dag en nacht stond je voor me klaar
problemen loste je op zonder misbaar.
Samen schreven we door de jaren heen
een heel verhaal bijeen ! 

Liefste vake
Als kind keek ik naar je op
zoals een klimmer naar een bergtop.
Als puber was jij diegene die mij kon bedaren
en mij behoeden voor gevaren.
Als adolescent kon ik met mijn problemen
bij je aanbellen,
ik kan me geen leven zonder jou voorstellen ! 

Lieve peter,
Van zodra ik werd geboren
Liet je van je horen.
Je was de peter van iedereen
Je bent een fenomeen.
Je bent de rode draad
Je blijft mijn kameraad ! 

Helaas onze allerkleinsten hebben nog geen weet
van onze ‘held’ die peter heet.
Mil, vake, pee, ik weet niet hoe ik je moet bedanken,
enkel met deze vier klanken…. IK HOU VAN JOU”
(Vertederende woorden uit zijn gedachtenisprentje)

Foto's :
-CVCC-afgevaardigde Polfliet nam afscheid.
-Miel Polfliet, zoals de mensen hem gekend hebben.