1985 – 15 maart : Rust Roest te gast in Kapelle o/d Bos

Voor het Davidsfonds van Kapelle-op-den-Bos bracht de Leestse toneelkring ‘Escuriaal’ van Michel de Ghelderode.

(‘DB’, maart 85)

1985 – Zondag 17 maart : Modeshow in de Sporthal te Leest

“Het zijn niet altijd de kleren die de man maken ! Een gezegde dat maar al te waar is. Toch kunnen we ons niet blinddoeken voor wat er reilt en zeilt in de modewereld.

Iedereen wil er graag mooi en elegant bijlopen. Een mooi feestkleedje, een klassiek pakje, en noem maar op, kunnen we de dag van vandaag niet meer wegdenken.

Doch dringt het gewoonlijk niet tot ons door omdat ‘modevoorstellingen’ gewoonlijk als ‘stadsaangelegenheden’ bestempeld worden. Dikwijls moeten we enorme afstanden afleggen om iets te zien en op de koop toe worden er dikwijls hoge toegangsgelden gevraagd.

Wel, Dames en Heren, vanaf heden wordt dit naar de modegeschiedenis boeken verwezen!

Wij nodigen u allen uit om onze verwarmde sporthal de nieuwe, sprankelende lente- en zomermodeshow van Harry Van Hest te komen bekijken.

Houdt alvast zondag 17 maart vrij, want dan is het zover !

Wij vragen u slechts in voorverkoop het luttele bedrag van 100 fr. en aan de kassa kan u een ticket bekomen voor 120 fr.

Inkomkaarten in voorverkoop kunt u in de sporthal bekomen.

Drankjes worden u aangeboden aan zeer lage prijzen en voor de echte fijnproevers verwijzen wij u naar onze lekkere pannenkoeken, al of niet geflambeerd, met of zonder ijs.

Wij hopen te mogen rekenen op een talrijke opkomst.

  Met vriendelijke groeten. Sportcentrum Leest.”

(Folder)

1985 – 18 maart : Officiële voorstelling Leestse Volksfeesten

“In het sportcentrum Leest werd de officiële voorstelling gegevan de Leestse Volksfeesten editie ’85.

Onder ruime belangstelling en zeer enthousiast  kondigde Gust Emmeregs, afgevaardigde-beheerder van het Sportcentrum Leest, het samenwerkingsakkoord aan tussen Sportcentrum Leest en de Telegraaf België. Meteen openen zich nieuwe perspectieven, en dat blijkt duidelijk uit het programma dat de Leestse Volksfeesten biedt.

Zo is er vooreerst donderdag 16 mei te 10 u. een plechtige eucharistieviering, die een soort avant-première wordt van de mis die de paus de dag nadien in Gent zal opdragen.

’s Avonds volgt een show- en dansavond met Bonnie St.-Claire, Benny Neyman en het orkest Sonny  Boys.

Vrijdag 17 mei slechts één naam, maar wat voor één : Jo Lemaire.

Zaterdag 18 mei, een dinner-show met het beste modern ballet van Nederland : Penney De Jaegher die een wervelende Lido-show brengen en in hetzelfde kader natuurlijk ook Freddy Breck.

Zondag 19 mei een folklorenamiddag en ’s avonds dansen met Will Tura en zijn orkest.

De toegangsprijzen voor al deze evenementen zijn nog niet bepaald maar zullen zeer democratisch zijn.

De vier showavonden worden telkens voorafgegaan door een voorselectie van het kampioenschap Play-back van de Benelux, waarvan de finale eveneens in het sportcentrum Leest zal doorgaan op 25 mei. De presentatie berust in de handen van Micha Marah.

Tijdens de feestdagen zijn er ook spelprogramma’s verzorgd door hostessen en met een massa prijzen.

De handelsbeurs, de elfde al, welke vroeger samenviel met de Leestse Volksfeesten, wordt dit jaar gehouden op 6,7 en 8 april, eveneens in de sporthal te Leest.

Een 25-tal zelfstandigen stelt er koopwaar tentoon. Als toetje zullen hier ook enkele artiesten aanwezig zijn.

Voor deze handelsbeurs zullen een 2 à 3000  vrije toegangskaarten verspreid worden door de deelnemende handelaars.

Naast de sporthal wordt er gedurende de handelsbeurs ook een kleinveetentoonstelling gehouden in een tent.

Het zal dus weer een drukke ‘begankenis’ worden met ‘Posse Leest’ !”

(GvM, 18/3/85)

1985 – 20 maart – De Band (april 1985) :

            Leest zonder spruiten

Het is 20 maart, en de velden liggen nog bedekt met sneeuw. Wij hebben een harde winter gehad, met een eerste en een tweede koudegolf en met een lange nasleep.

Wat dit te betekenen heeft voor onze boeren en tuinders gingen wij vragen aan Fons Verbruggen en Jules De Smet.

Voor de spruiten, de nationale teelt van Leest, was het een ramp.
Meer dan de helft van de spruiten gingen verloren, dat kan men zeker zeggen.

Schommelend van tuinder tot tuinder naargelang het percentage er vroege of late spruiten gezet werden.

De vroege heeft de tuinder nog kunnen oogsten. Er zijn er die slechts 25%,  maar ook die tot 75% verloren.

Als men nu grofweg schat dat er in Leest toch wel een kleine honderd spruitenkwekers –gelegenheidskwekers inbegrepen- zijn, is dit toch wel een groot economisch verlies voor ons dorp.

Voor velen is het inkomen van 3 – 4 maand op enkele vriesnachten te niet gegaan.

Daarbij komt nog dat het dikwijls dezelfde tuinders zijn die ook prei kweken en ook hier is de helft door de tweede vorstperiode waardeloos geworden.

En het is echt uitzonderlijk dat het zo hard vriest tot in de grond dat de prei niet kan geoogst worden.

Van de spruiten durven wij dat niet zeggen : de laatste 10 jaar is het reeds meermaals voorgekomen dat die afvriesden, dat zou wel eens het gevolg kunnen zijn van het zoeken naar rassen met steeds schonere vruchten maar met minder vorstbestendigheid.

En hoe heeft de markt daarop gereageerd ?

De groenten werden dan toch duur ?

Wel, nog eens werd bewezen hoe gevoelig de markt is en hoe vlug ze inspeelt op de nieuwe situatie.

De handel heeft vlug ingepikt op het tekort : spruiten kwamen uit het zuiden van Engeland en prei uit Frankrijk.
Glasgroenten en witloof kenden een grote afzet aan hoge prijzen, dat was wel nodig want ook de stookkosten vlogen de schouw uit.
En dan was er nog hier en daar een enkeling die zijn prei met plastiek had afgedekt of die tuinder die bij de eerste zware nachtvorst het resico nam, een ganse nacht doorwerkte om al zijn spruiten af te kappen en ze op te slaan in alle schuren en garages en plekjes bij hem en de geburen.

Die hebben grote prijzen gemaakt van hun waren.

Maar stel je eens voor dat het gaan dooien was, dan waren al zijn spruiten rot.

Dat is risico nemen.

Een andere reactie was ook dat de afzet van conserven en diepvriescentra op volle toeren draaide.

En dan moeten wij nog van geluk spreken dat de winter in gans Europa –ook in Frankrijk- zo sterk heeft toegeslagen, anders hadden de producten uit het buitenland ons overspoeld. Want nu nog, en dat zal nog enkele maanden duren, drukt de winter nog op de markt, is er minder aanvoer.

Is dat nu werkelijk een ramp ? Een boer klaagt toch altijd. Als het goed gaat hoort ge niets van hem.Dat het voor sommigen een ramp is, staat vast : drie, vier maanden geen inkomen hebben waarop men gerekend had, is toch wel een ramp te noemen.

Verder was vorig jaar voor de volle grond niet zo goed : de sla was niet te best, de savooi was slecht. De witloofkweker had dan weer niet te klagen.De glasgroenten in het algemeen waren goed, vooral de massale uitvoer naar Duitsland en Frankrijk.
De “echte” boer zelf heeft minder geleden van de winter : het voeder was toch beschermd, wel heeft hij veel moeilijker gewerkt.

Natuurlijk is voor land- en tuinbouw de Euromarkt van enorm belang : kijk eens hoeveel miljoenen mensen vlak buiten onze grenzen wonen, de Rijn en het Rhurgebied, het noorden van Frankrijk : die moeten allemaal eten.

Wij zijn hun groentenhof.

De laatste tijd zien wij her en der in Leest van die witte garages –in feite witloofschuren-

in de velden oprijzen, men kan moeilijk zeggen dat zij harmonisch inpassen in het landschap.

Ja, er staan nu al zes nieuwe witloofschuren in Leest.
De bouw ervan wordt flink gesteund met subsidies en andere voordelen door het Ministerie van Landbouw en het Landbouwinvesteringsfonds.
In die schuren is het werk veel menswaardiger en ook het energieverbruik is er veel minder.

Witloof heeft bovendien nog toekomst : de markt nu is nog zeer beperkt, veel mensen kennen nog geen witloof.
Zo werd er geregeld campagne voor ons witloof gevoerd in de vreemde o.a. in de USA.

Ook bij de tuinders is er grote belangstelling : een cursus van 10 lessen over witloof, gegeven in Leest een zevental weken terug, bracht meer dan 50 belangstellenden. Zelfs van uit de Limburg waren ze gekomen.

Want dat kunnen wij toch ook zeggen : de vlucht uit de landbouw zoals wij die 10, 20 jaar geleden gekend hebben, schijnt gestopt.

Er komen terug jonge boeren bij.
Want er is toekomst in de land- en tuinbouw.

En dan is een harde winter vlug vergeten.