1983 – 5 juni : Chiro aanwezig op eucharistieviering “moeder Stinne”

            Die zondagnamiddag kwam de chiro mee eucharistie vieren om hun bivakmoeder

            moeder Stinne te bedanken.

            Justine De Hondt was op 24 maart 1895 geboren en op 16 mei 1983 overleden.

            Zij huwde in 1920 met Corneel Solie.

            Moeder Stinne was reeds bivakmoeder in de jaren 1950-56, dat was in de periode van

            onderpastoor Stanny De Decker. Ze was er bij in Velm, Baarle-Nassau en

            Warnant.

            Toen de chiro in 1970 op zoek was naar een derde kookmoeder viel de toen

            75-jarige Stinne met veel plezier in. En ook de daaropvolgende bivakken in

            Koersel-Stal, Zutendaal, Bastogne en Bocholt was zij van de partij.

            (‘DB’, augustus ’83)

Justine ‘Stine’ De Hondt was te Kapelle-op-den-Bos geboren op 24 maart 1895 en overleed in het rustoord ‘Den Kerselaere’ te Heist-op-den-Berg op 16 mei 1983, drie weken voor de chiro haar kwam herdenken.

1983 – Zondag 5 juni : Hengelkampioenschap K.F. St.-Cecilia

            Op de visvijver van de Humbeekse Lijnvissers.

            Winnaar werd Vic De Maeyer en daarmee de eerste hengelaar die dit kampioenschap

            driemaal wist  te winnen.  (‘Toeters en Trompetten’, nr.4 van 1983)

1983 – 11 en 12 juni  : Op bezoek bij Frank De Prins in Soest

Eindelijk was het er eens van gekomen ! We zouden onze collega-chiroleider Frank De Prins eens gaan bezoeken in het verre Duitsland, waar hij momenteel zijn legerdienst klopt.

Hij had ons uitgenodigd om op 10, 11 en 12 juni naar de ‘opendeurdagen’ van de kazerne ADAM in Soest te komen. De ‘4^de Compagnie Médicale’ waarbij hij toebehoort, zou er een wijntent uitbaten en je kon er naar de militaire demonstraties komen kijken of in de Möhnesee gaan zwemmen of zonnen.

Met zes leiders (Willem Van Linden, Dirk Peeters, Paul Van Roy, Dirk De Smet, Frans Lamberts en Bart Lauwens) zouden we uiteindelijk naar Soest reizen tot we het bericht hoorden dat Frank waarschijnlijk op ‘boerenverlof’ naar huis ging komen. Op vrijdag 10 juni kregen we pas het nieuws dat dit verlof aan Frank geweigerd was en dat hij ons zaterdagmiddag in Soest verwachtte.

Die zaterdagmorgen om O7u15 hebben we dan met twee auto’s de lange tocht aangevat. Met ‘de Willem’ en ‘de Dolf’ aan het stuur togen we richting Antwerpen om daar, langs Turnhout over Venlo de Duitse grens te overschrijden. In Nederland pauseerden we even om onze ‘patatten af te gieten’ en onze stramme beenspieren even uit te strekken, want er lagen nog vele kilometers voor de boeg. In Duisburg staken we de Rijn over en zaten we weldra volop in het Ruhrgebied. In het Duitse Essen werd het tijd om te ‘essen’ en hebben we in een plaatselijke kroeg onze lekkere-van-thuis-meegebracht-boterhammetjes opgegeten. Gesterkt door deze maaltijd reden we verder om door de ‘flessennek’ van Dortmund richting Kassel te vorderen. Aan het bord ‘Auffahrt Soest’ sloegen we af om zonder problemen aan de kazerne Adam te arriveren. De Willem wou daar al direct binnenrijden, maar de nuchtere milicien van piket wees er ons op dat alleen voertuigen met een Duitse nummerplaat de kazerne mochten binnenrijden. Die hadden we juist niet bij ons, dus parkeerden we onze wagens in de graskant. Aan de ingang van de kazerne zagen we blij verrast Gerd, de zus van Frank en hun tante. In hun gezelschap zijn we naar de kamer van onze ‘milicien’ getrokken, die ons allerhartelijkst welkom heette. Het eerste wat hij in onze ‘pollen’ duwde waren ettelijke sloefen sigaretten van verscheidene merken.

Omdat het bijna middag was, stelde Frank ons voor om eens een aperitiefje in de wijntent te bezigen om daarna een bezoekje te brengen aan het restaurant. Terwijl Frank naar de refter trok, deden wij ons te goed aan het uitstekende en goedkope eten dat ons voorgeschoteld werd. De Belgische keuken en de Lamot smaakte ons goed.

Nadien kregen we van Frank een rondgang door de kazerne en we kregen het vermoeden dat hij niet bijster veel wist over al het tuig dat er stond, maar dat is begrijpelijk, Frank is een ‘ambulancier’ en die moeten veel wachten en rusten tijdens de manoeuvers.

Nadat we nog even de wijntent bezocht hadden, trokken we met gans onze bende, inclusief Gerd en hun tante, naar de Möhnesee. Dat is een groot stuwmeer waar een heleboel attracties aan verbonden zijn zoals roeien, surfen, zwemmen, zonnen, zeilen, enz.

Tijdens onze wandeling op de stuwdam zagen we daar ook een heleboel Belgische miliciens met hun liefje, vrouwtje, ouders of vrienden wandelen en de drukke sfeer van de kazerne ontvluchten.

…”

De vrienden vonden een slaapplaats bij een Duitse boer waar ze hun tenten opsloegen onder een ‘Kastanjerbaum’ in zijn tuin. Ze bezochten de vestigingsmuren van de oude Hansestad en namen deel aan een wijkfeest van Belgische families en hun buren en een laatste bezoek aan de wijntent.

De terugreis verliep zonder problemen.

(Verslag van Willem, Dirk P., Dirk D.S., Paul, Frans en Bart in ‘DB’ van juli 1983)           

1983 – 11 juni – Gazet van Mechelen : Voor de wandelaars.

            Het Kapellekenspad te Leest

“Deze wandeling bestaat uit twee trajecten. Vertrek voor beide routes aan de Sint-Annakapel. Het eerste traject is ongeveer 4 km lang. Het bijkomende traject is nog eens 6 km.

Vertrek aan de Sint-Annakapel aan de Mechelbaan bij de Zenne.

In 1913 werd op deze plaats een nieuwe kapel gebouwd. Tot voor drie jaar stond hier een wondermooi houten St.-Annabeeldje in een typisch Mechelse stijl 16^e eeuw.

Het werd echter laffelijk gestolen en is thans vervangen door een keramiekbeeld van de hand van aalmoezenier Herregods. Dit kapelletje was de vertrekplaats voor de bedevaart naar Scherpenheuvel. Voor de gevel staat een prachtige linde.

Het wapenschild van Mechelen staat op het bruggewelf over de Sint-Annakerk.

Langs de Mechelbaan togen we de Zenne over. We volgen echter onze weg voorbij het “Brughuis”, een oude dorpsherberg en stamcafé van veiling- en groentenboeren.

We trekken voorbij de pastorij links. De westergevel laat de ouderdom van dit gebouw aan belangstellenden kennen. Aan de herberg “’t Hoekske” draaien we de kasseibaan rechts in (Molenstraat).

Langsheen de vloeibeemden van de Zenne bereiken we de Sint-Apolloniakapel, deze heilige werd aanroepen tegen tandpijn en tandkwalen. Deze kapel werd door bereidwillige handen gerestaureerd in 1977. De keramiek (ook van G. Herregods) geeft de legende weer van Sint-Apollonia.

Vervolgens wandelen we links de Vinkstraat in. Bewonder rechts van u  de vallei van de Molenbeek (ook Aabeek genoemd). Aan huisnummer 49 slaan we naast de boerderij rechts een veldweg in. Deze weg loopt naar de Molenbeek.

In deze omgeving werd eertijds in diepe greppels vlas geroot.
We volgen de weg verder langsheen het canadabos, naar het hoger gelegen “Hertsveld”.

Hier treft men echte zandgrond aan waarop voor 50 jaar vlas en graan verbouwd werden. Door de bemesting en structuurverbetering wordt hier nu veelvuldig aan tuinbouw gedaan.

Het “Hertsveld” ligt 7 tot 9 m boven de zeespiegel.

De naam “Hertsveld” komt van “Herdgang”  en “Herdschap”. Beide woorden duiden op een gebied van woeste grond (met bos,open vlakten, heide naar verwilderd gebied).

We volgende de aardeweg tot aan het kruispunt (9 m hoogtepunt).

Vanop dit punt kan men de kerk van Heffen en de kanaalbruggen van Willebroek,Tisselt en Kapelle-o-d-Bos waarnemen. Achter u ligt de watertoren van Leest.

Keuze

Hier kan men de keuze maken : ofwel de korte wandelweg (links) nemen ofwel de grote route volgen rechtdoor.

Voor de korte Kapellekensweg , gaan we de weg links en komen terecht op de Juniorslaan aan het kapelleke van de Boerinnengilde. Beschrijving verder in tekst.

Aan voormeld hoogtepunt (9 m) begeven wij ons verder tot op een asfaltweg de “Hertstraat” genaamd. Deze weg moeten we links inslaan. Aan het eind draaien we rechts de Blaasveldstraat in. Aan de driesprong gaan we rechtdoor. Rechts van ons ligt de hoeve van de familie Bernaerts die het jaartal 1864 draagt.

Zo bereiken we de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand. Deze kapel werd in 1901 opgericht door de familie Bernaerts. Merkwaardig is wel dat de kruisweg in deze kapel in drie talen is opgesteld (Engels,Spaans en Frans). Het klokzaal wordt nog steeds getrokken bij het overlijden van een der buren.

Aan de kapel vervolgen we de weg links, een aardeweg die uitloopt op de Blaasveldstraat en die we even links opvolgen. Deze omgeving wordt “Zuurbos” genoemd vanwege de zure grond in de laagten en beemden. Op onze rechterkant merken we een dreef die we dan ook inslaan.

Eertijds liep deze dreef vanuit Blaasveld-Broek langs de “Rendelbeekhoeve” (Kleine Heide) naar het “Expoelkasteel” in Hombeek. Jammer genoeg is er op de dreef een huis gebouwd, bij voornoemde kapel. Deze dreef bevat een mengeling van bomen en planten, meestal eik, braam, els, berk, zelfs brem. Wie oog heeft voor de grondsoort merkt dat die hier heel wat zwaarder is dan op het zandig “Hertsveldgebied”.

De dreef loopt uit op een baantje. Hier kan men een keuze maken : ofwel de dreef blijven volgen, ofwel het betonbaantje volgen. Straks komen beiden terug samen.

Wanneer we de dreef volgen tot het einde kunnen we rechts een weg volgen die uitkomt op de betonbaan.

We bevinden ons nu in het gebied “Geuzenhoek” genaamd, officieel Grote Heide.

We gaan 100 m rechts het betonbaantje op, waar we dan links het veld ingaan.

De veldweg loopt over de Zwarte Beek en buigt om naar de grote baan voor Tisselt die we links in de richting van het dorp opgaan. Op de linkerkant ontmoeten we het kapelleke van O.L.Vrouw van Hofland.
We volgen dan de Juniorslaan, richting Dorp, tot voor de spoorweg, waar we rechts indraaien in de Lindelaan, na een kleine bocht in de baan zien we rechts een oud gebouw.
Dit is een resterend gedeelte van de “Augustijnenhoeve” die toebehoorde aan de Orde der Augustijnen en verpacht werd.

In de verte zien we de “Rendelbeekhoeve”. We gaan links de spoorweg over en vervolgen de weg. We bevinden ons hier op het gebied “Rennekouter”, een hoger gelegen plaats die vroeger zandig en onvruchtbaar was. Op de veldweg nemen we de splitsing links om langs een “lugustrum-haag” de Juniorslaan te bereiken.

Rechts van de kapel van de Boerinnengilde volgen we de Tisseltbaan.

We gaan terug over de Molenbeek. Plaatselijke bijnamen doen er aan herinneren dat eertijds het getij langs de Zenne ook hier waarneembaar was. Voorbij de beek vervolgen we de weg op een betere asfaltbaan die rechts afdraait. We komen op de Rennekouter.

Rechts van ons staat een langgerekt gebouw : de “Jezuietenhoeve” wat eveneens een pachthof was. Voor 50 jaar was hier een herberg “De Wip” genaamd.

We nemen de eerste veldweg links die in de Elleboogstraat komt en naar het Hof ter Haelen leidt. Dit was vroeger een “leenhoeve”.

Wanneer we verder gaan komen we aan een kruispunt waar het mooi-onderhouden kapelleke van O.L.Vrouw van Fatima prijkt (1945).

De asfaltbaan rechts van het kruispunt draagt de naam “Tiendeschuurstraat”.

We volgend de Kouterweg links en passeren links de doornhaag.

Een kasseiweg brengt ons tot bij de Sint-Jozefkapel aan de Dorpsstraat, wellicht de oudste kapel van de gemeente. Ook deze kapel kreeg een opknapbeurt.

We kunnen nu de Dorpsstraat volgen om het centrum en de kerk te bereiken. Het dorpsplein is omgeven door een stoere romaanse kerktoren en een hoogopgetrokken “gemeentehuis” van Leest.

Een pintje of drankje in het dorpscafé is nu wel biezonder genietbaar.”

Foto’s :

-Sint-Annakapel

-Sint-Apolloniakapel.