|
1983 20 februari : Kindernamiddag Vevoc KVLV (foto)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Voor het derde jaar stond de
kindernamiddag van Vevoc-KVLV op het
programma.
Deze manifestatie werd jaarlijks
georganiseerd met als doel al de Leestse
kinderen tot en met 12 jaar de
gelegenheid te bieden om tot samenwerking te
komen tijdens geanimeerde
amusementsspelletjes.
In tegenstelling met andere jaren
werd er ditmaal uitzonderlijk veel aandacht
besteed aan de talrijk aanwezige
chiro-leden wat te danken was aan het
35-jarig bestaan van de
chiro-jongens en het 20-jarig bestaan van de chiro-
meisjes.
De kindernamiddag werd ingezet met
een inleidingswoordje van
gemeenteraadslid en voorzitter van Vevoc Louis Vloebergh.
Hij vertelde dat de kindernamiddag
in de toekomst soberder zal worden
georganiseerd, maar zonder de
kwaliteit te laten dalen.
De kinderen werden vervolgens
ingedeeld in drie leeftijdsgroepen waarmee ze de
ganse namiddag zouden doorbrengen.
Deze groepsindeling werd gedaan omdat
de activiteiten met een
doorschuif-systeem werkten.
Als eerste activiteit werd de film
geplaatst, gedraaid en geproduceerd door de
Leestenaar Pierre De Wit.
Een volgend onderdeel van
deze namiddag was het volksdanshoekje.
Hier werden volksdansjes aangeleerd
door de geroutineerde Emilia Verbruggen.
Het grootste en sensatie bewustste
onderdeel van deze kindernamiddag was de
modeshow. De kinderen kregen de
gelegenheid om zich aan de hand van chiro-
verkleedkoffers om te kleden in
allerhande figuren.
Na te zijn omgekleed kregen ze nog
een laagje make-up op het aangezicht
gesmeerd. Met deze maskerade konden
ze dan de zaal betreden na een
naambordje in beslag te hebben
genomen.
Na de pannenkoeken te hebber
verorberd werd deze kindernamiddag afgesloten
met een epiloog door voorzitster
van kVLV Roza Plasqui.
(GvM,22/2/83)
1983 Zondag 20 februari : Samenkomst K.V.G. Zennevallei te Heffen
Er werden dias vertoond van de
werking en de diensten van het OCMW.
1983 24 februari De Mechelse Week in
de rubriek Mechelse Wielerploegen voorgesteld :
Vlug
en Vrij Muizen met nieuwe sponsor.
(foto)
Op hun supportersbal maakte de Muizense
club Vlug en Vrij van de gelegenheid gebruik om hun nieuwe sponsor (Rudy
Hendrickx uit Mechelen) en hun renners voor te stellen.
Bij de juniors vonden we de namen terug
van de Leestenaars Geert De Bruyn en Gino De Leeuw.
1983 26 en 27 februari : Jaarllijks Gelegenheidsrestaurant
St.-Cecilia
Een dag zonder koken en zonder
afwas die doorging in de zaal van Mille Van
Steen in de Dorpsstraat en dit de
zaterdag doorlopen van 18 tot 21 uur en de
zondag van vanaf 11u30.
Op het menu : aperitief Cecilia
(40 fr.) aaskroketten als voorgerecht (60 fr.),
Tomatensoep Toeters en Trompetten
(40 fr.), steak au poivre, steak natuur,
steak archiduc of steak Cecilia
(275 fr.), ½ kip natuur of een ½ kip archiduc (175 fr.).
Dit alles te verkrijgen met
frietjes. Nagerecht Leests gebak (40 fr.).
(Folder)
1983 Maartnummer De Band : ODE
AAN DE OUDE TIJD
Nu
niet, toch niet tot ongeveer halfweg januari, hebben wij, in menselijke termen
uitgedrukt, van de winter te klagen. Tot nog toe is het een hele platte winter
die niets, maar dan ook niets om het lijf heeft. Hij is zo flauw als die
deftige kale heertjes die indruk willen maken met hun kledij, met ongezouten
grapjes, hun uitgesproken fijne maniertjes en een taal om van te duizelen. Dit
is een strikt persoonlijk gedacht van mij.
Waar
is de tijd dat ik, kleine kerel nog, hen naar de barbier (kapper of coiffeur)
zag gaan !
Het
was die tijd op zaterdagavond dat die stoere bonken zich op stap waagden en
zich gingen laten scheren : met hun witte of geschilderde wilgenblokken, met de
traditionele floere vest en floere broek, een rode zakdoek met witte bollen
of een foulaar om hun hals, met een stoppelbaard van zaterdag tot zaterdag :
een kop om van te snoepen en een oud door-weer-en-wind verweerd gelaat. Dat was
altijd op zaterdagavond, tussen 6 en 9 uur.
De
dichtstbijwonenden kwamen s morgens voor de vroegmis van 8 uur. Dat was de
smid ne kop om te exposeren- met zijn grijswitte stoppelbaard (precies een
everzwijn of egel dacht ik dikwijls). Een zaterdagavond vol conversatie : over
het wel en wee in het gezin, op het land en in de stal. Het varken dat van zijn
poten ging van teveel korenmeel (rogge) en aardappelen. Over één van hun beste
koeien die miskalfd had. Of van hun paard met een kankerpoot. Over de dorpssmid
die een paardenhoef echt gelijk de veearts kon verzorgen, die zelfs slimmer was
dan de veearts en die nooit bang was om zijn handen vuil te maken.
Echte
mannen die met al hun tegenslagen en narigheden er nog het beste van maakten.
En
over hun vrouw die in het kinderbed was en een dag voordien nog onder de koeien
zat om te melken, of een ganse nacht bij een zeug gezeten had die moest werpen
(vigene), of nog een ovenbrood bakte omdat manlief haar zeker enkele dagen
moest missen en dan met heel de boerderij alleen zat. Want op de boerderij was
er geen moederke lief aan : daar moesten de handen uit de mouwen gestoken
worden. En als het dan zover was, lag de kleine boreling wel en warm
ingebusseld, op één van de gezondste matrassen (een haverkafzak) te slapen.
Het
was hard werken maar ze waren tevreden met wat ze waren en uitvoerden. Hoe meer
tegenslag men kende, hoe harder men werkte, en zonder naijver of schimpscheuten
hielp men elkander uit de nood. Toen werd nog met gesloten beurs gewerkt van
vroeg in de morgend tot laat op de avond, en men nam van elkaar afscheid met
die gedachte : Ik heb vandaag weer mijn best gedaan : Marie is geholpen of
Frans of Lowie kan morgen toch zaaien ! t Stuk op den veertienbunder ligt
klaar geploegd en geëgd, hij kan direct zaaien en inwerken, dan zal hij gerust
slapen, want alleen was die karwei toch te zwaar.
Ik
zie de boerinnen nog altijd tegen schaftijd naar het veld komen met hun rieten
of wijmen mandekes. Ze brachten versgesneden zelfgebakken tarwe- of roggebrood
met lies of goede boter geplet of naargelang het werk zwaar of licht was : met
achterhesp of speculaas. En als dessert (zeker in de perentijd) : een overrijpe
of groene dubbelflup dat het sap uit de mondhoeken droop, wat ze dan algauw
met de buitenkant van hun mouw van hun kin veegden.
En
onder de koffietijd werd er nog echt onder malkaar op een goeie gezonde manier
gelachen en gepraat, dat de tranen in de ogen stonden. Achteroverliggend werd er
naar de wolken gekeken die traag voorbij dreven, en die goed of slecht weer
voorspelden, wat dan de boer of de boerin warm maakte om nog wat rapper te
werken of vooruit te doen, want de aardappelen moesten droog binnen in de
kelder of de voorraadschuur. Hetzelfde
moest gebeuren met hooi en graan, want daar kwam teveel bij kijken.
s
Avonds was er vooral veel pret voor de kleine mannen, als de boer paard en kar
inspande om de vrucht van een ganse dag arbeid naar huis te voeren. Dan was het
telkens kermis voor de kleine mannen, als paard en kar door de kleine veldwegen
naar huis donderde en op de schoot van de kar gezeten, ieder enkele minuten het
paard mocht leiden. Het dier vond zelf zijn weg naar huis terug, maar voor de
voerman was het wel een belevenis.
s
Avonds zaten de kleine mannen dan schoon gewassen en gekamd met hun voetjes op
de Leuvense stoof, ze mochten zich nog wat opwarmen. Dan werd er naverteld over
de belevenissen van de voorbije dag : het wel en wee in de stal, van een hen en
haar manke poot en haar kleine kuikentjes, van de haan die in Trees haar benen
pikte als ze om melk kwam, van de spekpater die op jaarlijkse bedelronde was en
over de verre landen vertelde.
Dan
zaten de kleine mannen met pientere oogjes te kijken : want de spekpater had
heel wat meegemaakt in de brousse met zijn leeuwen en tijgers en olifanten. Dan
waren de kleine mannen wel wat onderste boven van al die krachtpatserijen,
zodat ze zelfs nog in hun bedje er over navertelden en dan in slaap vielen van
de opgedane gezonde emotie van die dag en ze sliepen als rozen.
Want
toen waren ze nog niet moegekeken naar die wrange wereld die thans op de
beeldbuis komt, met haat, nijd, naijver en bedrog, en met volle emmers siroop,
die zelfs voor de volwassen mens een moeilijk obstakel vormt, om in de wereld van vandaag nog een
echt lichtpunt te vinden. Een wereld van klatergoud, die niet te nagesproken,
de ondergang zal betekenen van vele mooie vaste waarden.
Want wie het meest lawaai maakt, krijgt dikwijls gelijk !
Op
uw gezondheid !
Toon
(Toon Lamberts in De Band maart 1983)
De
auteur vind je ook terug in deze Kronieken bij 2/11/1982 : Reuzenbietenoogst.
-De
Kindernamiddag van Vevoc-KVLV : wat is er leuker dan zich te verkleden
-De
juniors van Vlug en Vrij Muizen, waaronder twee Leestenaars.
|
