Leden van de chiro naast hun jaarthema : ‘De vrede staat op ’t spel’.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1982 – 7 november : Chirofamiliefeest.

            De jaarlijkse chirofeesten waren gestart op zaterdag 6 november met een

            eucharistieviering in de parochiale kerk alwaar het jaarthema “de vrede staat op

            ’t spel” werd verduidelijkt en de nieuwe leiders en leidsters hun leidersbelofte

            aflegden.                     

            Zondag werden de feesten verdergezet met een groots familiefeest in het

            parochiecentrum aan de Kouter.

            De namiddag werd gevuld met een modern toneelstuk “Chiro tussen twee en

            acht”. In dit stuk werden door de verschillende afdelingen verscheidene facetten

            van de chiro belicht.

            Ook jong-Vevoccers deden hun duit in het zakje.

            Naast dit alles konden de aanwezigen mee aanzitten aan een koffietafel en kregen

            zij ook nog film en dia’s te zien over de voorbije activiteiten.

“…de zondag werd er al vroeg begonnen met het ‘pletten’ en beleggen van de pistollekes. Dat werkje werd door de meisjes geklaard terwijl de jongensleiding de laatste hand legde aan de zaal –en- podiumopschik. Alles was klaar om de mensen te ontvangen en wij…vlug ons uniform aangetrokken, onze zondaagse bottinnen aangeschoten en netjes een streep in ons haar gekamd om er proper uit te zien, want vandaag ging het gebeuren.

Ons familiefeest kreeg als titel ‘Chiro tussen 2 en 8’. Zoals jullie misschien al weten zijn er enkele jongens en meisjes van de leidingsploeg in augustus naar de ‘KRINKEL’, het nationaal leidingsbivak geweest. Eén van de evenementen op dit kamp was het grote openingsspektakel dat over ‘Chiro tussen 2 en 8’ handelde.  Wij hebben dit toneelstuk verwerkt naar onze eigen chirogroep toe en het resultaat van onze vele inspanningen en repetities konden de mensen op ons feest bewonderen.

In dit toneelstuk werden door de verschillende afdelingen verscheidene facetten van de chiro belicht, ’t ging hier niet alleen over onze eigen chiro van Leest, maar de chirowerking in Vlaanderen werd voorgesteld.

‘Chiro tussen 2 en 8’ (of chiro achter de schermen) bracht ons in de sfeer van zondagnamiddag, de tegenslagen en prettige momenten, de leidingskringen, democratisch werken, gemengd…Kortom alles wat met de chiro te maken heeft kwam aan bod. Het was een totaalspektakel dat ons deed nadenken over de werking van onze jeugdbeweging.

’t Zal misschien niet altijd zo duidelijk overgekomen zijn, maar één ding moet je er uit blijven onthouden. De chiro leeft, ze leeft door al die kleine dingetjes die een vereniging leefbaar houden. De chiro is iets van ons allemaal, van de ouders, van de pater, van de leiding, van de kinderen, van Jean-Lowieke, van Octavie, van Prospère, van…, van gans de parochie !

‘Chiro tussen 2 en 8’ lichtte een tipje van de sluier op, het is een uitnodiging om eens echt te komen kijken op zondag na één uur.

Na de apotheose, toen ieder chirolid op het podium stond en het jaarthemalied zong, kwamen de ouders aan de beurt om enkele spelletjes te spelen die de kinderen normaal doen. ’t Was plezant om hen bezig te zien hoor !

Nadat de bakker zijn koeken en broodjes had gebracht werd de koffie ingeschonken door de aspi-jongens en meisjes zodat de inwendige mens ook iets aangeboden kreeg.
Na de maaltijd mocht de pater, zoals bij elk familiefeest, zijn dia’s aan het publiek tonen. We zagen heerlijke beelden van lachende en stoeiende jongeren, van de prachtige bivakomgeving, van de overgangszondag en de pater haalde met zijn guitige kommentaren nog plezante herinneringen naar boven. Hij kreeg van ons nog een ‘kado’ om zijn dagelijkse inspanningen voor onze jeugdbeweging en de mensen in de zaal gaven hem nog een warm applaus.

Nadat Marc en Mie, de beide groepsverantwoordelijken, nog een laatste woordje hadden geplaatst mocht iedereen tevreden naar huis gaan terwijl de oudste chiroleden de zaal hielpen opkuisen.

’t Was weer voorbij en alles was goed en op tijd verlopen. Toch was er iets minder belangstelling dan voorheen. Eén zaak vinden we spijtig : dat we met TEVEEL eten blijven zitten zijn. Dit komt vanuit het feit dat we door heel wat families in het ongewisse gebleven zijn, betreffende hun al of niet aanwezig zijn op het feest.

Laten we tot slot iedereen bedanken die meegeholpen heeft en aanwezig waren. Jullie aanwezigheid beste mensen, is voor ons een stimulans om in deze harde tijd verder te gaan met jeugdwerking. ’t Is tegenwoordig niet meer gemakkelijk de kinderen en jongeren te stimuleren tot creatief samenspel. Wij hopen dat jullie ons zullen blijven steunen en vertrouwen. Aanvaard wel het feit dat wij ook maar gewone mensen zijn die het niet altijd even gemakkelijk hebben en af en toe wel eens een misstap ondernemen. Maar wij weten dat jullie daarvoor begrip zult hebben en niet stilzitten om mee aan onze jeugdbeweging te blijven bouwen.

Nogmaals hartelijk dank en…wees welkom allemaal.

     Groetjes van de Chiroleiding.” (‘DB’,december ’82)