“Op zondagen 7, 14, 21 en 28 juni en op 5 juli 1959 : grote vijfdaagse met oude duiven uit Quievrain. Lokalen te Battel, te Heffen, te Hombeek-Heike en te Leest : De Croes, Dorp 24 en Geerts, Kleine Heide 19.” (DB) Hierna enkele sprokkels over de Leestse duivenmelkers :
Duivenmelkers en Leest
Albert Huysmans (DB, mei 1979) : “Tot voor de Eerste Wereldoorlog had elke duivenmelker de hulp van snellopers die na een sprint van 10 meter elkaar aflosten. Soms moesten de ringen, van af het hok uit een slechte richting geworpen of door mispakken der wachtenden, sakkerend ten gronde worden gezocht om dan met tijdsverlies het stempellokaal te bereiken. Duivenlokalen: in 1831 in Rome, 1919 Klein Heide, 1930 Het Fort.”
LG, blz. 197 :‘De Luchtreiziger’, zo luidde de naam van de duivenmelkersbond van Leest, die zijn lokaal had in ‘café Rome’ bij Pier Sijmons in de Dorpsstraat (vlak tegenover het latere St.-Cecilialokaal). Voor 14-18 hingen in dit café wel twintig ‘regulateurs’ aan de muur : de winnaar kreeg immers een slingeruurwerk. Gust De Prins (DB, maart 1976) : “Vroeger moest men de duif na haar aankomst in een zakje steken, om er dan mee naar het lokaal te hollen, zo hard men lopen kon. Enkel het merk aangebracht in de vleugel was het enige en officiële ‘bestatigingsmiddel’. Later kwamen de caoutchouc-rekkers en de constateurs op de markt. Oef ! Wat was dat een vooruitgang en voor de melker werd het aardig wat gemakkelijker. Wat was dat toch een tijd, toen we soms uren, zo niet dagen, in de lucht stonden te turen, van het uur der lossing nooit iets afwetend..’ Lange tijd was er slechts één constateur op het dorp. Dan was het een kwestie van rap te zijn : de duif werd opgevangen in de duiventil, het ringetje werd van het pootje gerukt en naar onder geworpen. Beneden stond iemand klaar om ermee naar de constateur te spurten. Het werd een aflossingskoers naar het lokaal.”
Website De Luchtreizigers Leest – 18/7/2004: “Reeds van bij de stichting van de duivenbond, rond 1905, heette deze De Luchtreizigers. Het lokaal was toen gevestigd in café Rome in de Dorpsstraat, tegenover het lokaal van de fanfare. Nadien is het verhuisd naar café De Zwaan op de hoek Dorpsstraat, Kouter. Daar bleef de duivenbond gevestigd tot Sinksen 1974. Toen is bij stemming beslist om naar onze huidige locatie te trekken, namelijk café In den Bareel, tegenover de kerk. Louis Polfliet zaliger uit de Kouter was toen de voorzitter. Andere oud-voorzitters zijn Emiel De Maeyer, Eugeen Vloeberghen en Henri Kestens. Vroeger waren er twee duivenbonden in Leest : Leest-Dorp en Leest-Heide. In 1991 echter hield de duivenbond van Leest-Heide, ‘De Snelle Vlucht’, het voor bekeken. Toen ook in 2001 de duivenbond van Tisselt met ons fusioneerde kwamen we uit op ongeveer 70 (noot: of meer cijfer na de 0 is onleesbaar) hoklijsten, (leden). Vroeger maakten we deel uit van het samenspel Het Zesverbond, met als maatschappijen : Leest-Dorp, Leest-Heide, Battel, Hombeek-Dorp, Hombeek-Heike en Heffen. Sindsdien hebben we een verbond dat luistert naar de naam ‘Tussen Vaart & Zenne’ met als maatschappijen : Leest-Dorp, Tisselt (tot 2001), Blaasveld en Ramsdonk over het spel op Quievrain. Voor ons Noyonspel maken ook nog Wolvertem en Meise deel uit van dit samenspel.”
Gazet van Mechelen 14 april 1983 : “Recht voor Allen (Zesverbond) - Samenspel met De Luchtreizigers (Leest), De Verenigde Vrienden (Hombeek), Het Vliegmachien (Heike), De Snelle Vlucht (Leest-Heide), De Jonge Liefhebbers (Heffen) en De Luchtklievers (Battel).
Voorzitter : Frans V.D. Broeck. Secretaris : Jan Geerts. Kassier : Jos Geerts. Vergezeller : V.D.Eynde – Van Dijck. Toegelaten afstand Quiévrain 91 km. Voor Quiévrain wordt ingekorfd volgens beurtrol. Voor Noyon wordt samengespeeld met Noord-Brabant en Hombeek. Inkorven bij De Laet, Dorp Leest, van 14 tot 15u.”
De Band op bezoek bij duivenmelker Gust De Prins (maart 1976) :“Dit artikel over één van onze oudste Leestenaars Gust De Prins lag klaar om te verschijnen, toen we de dorpsklok hoorden luiden over zijn dood. Daardoor wordt dit artikel tragisch actueel. Gust De Prins, de ‘guide’ genoemd, omdat hij als oudstrijder 14-18 bij het eliteregiment ‘de Gidsen’ (les Guides) had gediend. We laten dit artikel verschijnen in aandenken aan hem."
Op bezoek bij de oudste duivenmelker van Leest : Gust De Prins uit de Alemsteraat ! Wij waren nog geen vijf minuten bij hem thuis of hij had al een duifje ter hand. ‘Er steekt kwaliteit in dat beestje !’ zegt Gust, en hij kan het weten na een tachtigjarige ervaring als duivenmelker. Gust is nog een vooroorlogse crack en heeft zijn naam eer aangedaan in zijn duivenmelkersloopbaan. Het grootste succes als duivenliefhebber kende hij in het jaar 1969, dan won hij immers de interprovinciale vlucht vanuit Bordeaux, ingericht door het Zuid-Antwerps verbond, en daar namen bijna 1.700 duiven aan deel : een uitslag die iedere melker wel eens op zijn palmares zou willen schrijven. In datzelfde jaar wist hij nog een 1 mei-prijskamp weg te kapen over gans de provincie Antwerpen, waaraan duizenden duiven deelnemen. Voor die overwinning mocht hij een gouden uurwerk in ontvangst nemen. Op een sappige manier vertelde hij hoe hij begon met de duiven : dat begon in 1897 toen hij 13 jaar was en men de hedendaagse vervoermiddelen nog moest produceren. Wekelijks stapte het Gustje van toen, met de mand aan een stokje gehangen, en het geheel op zijn schouders tillend, naar Mechelen. Een wandeling van zowat om en rond de 15 km. Dit alles om toch maar met de duifjes te kunnen spelen. Hij kan nog vertellen van de tijd toen men de duif na haar aankomst in een zakje moest steken, om er dan mee naar het lokaal te hollen, zo hard men lopen kon. Enkel het merk aangebracht in een vleugel was het enige en officieel bestatigingsmiddel. Later, en gelukkig maar, zegt onze gast, kwamen de caoutchouc-rekken en de constateurs op de markt. Oef ! Wat was dat toch een vooruitgang en voor de melker werd het aardig wat gemakkelijker. Wat was dat toch een tijd, zo gaat hij verder, toen we soms uren, zo niet dagen, in de lucht stonden te turen, van het uur der lossing nooit iets afwetend. Wie weet, staat zijn overwinning van nu niet in verband met de dagen van toen ? Want toen ik Gust de vraag stelde wat er hem in feite toe aanzette op zo’n hoge leeftijd nog aan fondvluchten deel te nemen (hij is immers niet aan zijn proefstuk toe), kreeg ik een lachend maar gemeend antwoord, dat mij eerder onverwacht aankwam : ’t is omdat ik graag op duiven let. Misschien omdat ik het vroeger van jongs af zo dikwijls en zo lang heb moeten doen. Anderzijds, gaat hij verder, is het voor mij, nu ik de negentig overschreden heb, een aangename tijdsbesteding. En, voegt hij er aan toe, mijn duiven komen veel beter af van de grote etappes dan van vite vluchten, alhoewel, zoals u hoger hebt kunnen opmerken, hij daar af en toe ook wel eens primeert. Eerlijk bekent Gust dat hij in de behaalde uitslag nooit had geloofd. Wel in een mooie uitslag, maar een overwinning, neen zeg, dat had ik zelf niet durven dromen. Dat de “Vale” zo’n dingen kon vertelt hij verder, neen werkelijk, het klonk ongelooflijk. En toch is hij niet de eerste de beste; Als jonge duif vloog hij achtereenvolgens met succes Etampes, Orleans, Bourges, Angouleme, en na 14 dagen rust nogmaals Angouleme, waar hij gewestelijk geklopt werd door duivensportrubriekleider Georges Smedts uit Walem, en dus met een tweede plaats vrede moest nemen. Een zeer mooie uitslag alleszins voor een pieper. Als jaarse kreeg de duif in kwestie datgene wat hem in feite toekwam : een jaartje rust. Alles beperkte zich dat jaar tot een Orleans-vlucht, waar hij zijn kat stuurde. Dit jaar deed hij zijn reputatie alle eer aan, achtereenvolgens vanuit Noyon- Dourdan- Orleans en om te besluiten Bordeaux. Wat ik van de duif zelf onthouden heb is haar middelmatige lichaamsbouw rijk begiftigd met de kwaliteiten van een beste crack, een blik die alles vertelt. Het is een duif die steeds, met een behouden vaart natuurlijk, de man uit de Alemstraat nog veel en schone successen moet bezorgen… WEDUWSCHAP : hij is wel 91 geworden, maar heeft nog een hart van een tiener en klampt zich aan de modernste methodes vast om zich te verdedigen. Zo past hij het weduwschap toe, een proces dat hij heel normaal zijn verloop laat kennen, en toch deed Gust met zijn ondertussen ‘Bordeaux’ gedoopte crack iets waar vele melkers zouden voor terugschrikken en wat velen afraden. Ook zoon Louis, heel en al duivenmelker, raadde het hem af, maar de ondervindingrijke De Prins handelde naar eigen goeddunken : voor de inkorving kreeg ‘Bordeaux’ zijn duivin te zien en meer dan onrustig, zegt Gust die meent dat een duif nooit levendig genoeg kan zijn, ging hij de mand in. Een feit is zeker, hij hield zijn slag thuis, nietwaar zoon Louis die deze handelswijze afkeurde, toen hij te 17u30 de duif van zijn rek ontdeed, kon hij niet vlug genoeg uit zijn handen zijn, dit om toch maar bij zijn duivin te geraken, een beloning waar hij in feite een ganse dag voor had gestreden. En of hij er tegen sprak, zegt Gust verder. VERZORGING : onze gast beschikt over een bereidwillige zoon die bij hem inwoont en eveneens een hart heeft voor hok en duif. Toch houdt hij er zelf nog aan dagelijks zijn hok te reinigen, dat getimmerd is onder Boomse pannen. De duiven krijgen er dagelijks van de beste mengeling, hebben een prima huisvesting, rijk bedeeld met verse lucht wat veel bijdraagt tot een goede gezondheid, dat en dagelijks wat aviol. Want gezondheid en ras zijn z’n beste troeven voor succes. We vonden Gust zo’n sympathiek oud man, maar ene met een jong hart.”
August De Prins werd te Leest geboren op 23/12/1884. Hij huwde met Maria Van Boxem (°Leest 5/2/1886, +Leest 2/2/1971). De echtverbintenis werd afgesloten op het Leestse gemeentehuis door de toenmalige burgemeester Jaak Bernaerts in 1910 en kerkelijk ingezegend door pastoor Verbist. In de eerste wereldoorlog diende Gust bij de gidsen, een eliteregiment van het paardenvolk. Daarom noemde men hem ‘de guide’, naar het Frans ‘guides’. Hij woonde in de Alemstraat en stond bekend als een goed hovenier. Omdat zijn landbouwbedrijf te klein was om er veel uit te halen, schakelde hij reeds vroeg over op groententeelt in volle grond : vooral spinazie en bloemkolen. (LG, blz 275)
Foto’s : -Rechts Gust De Prins naast zijn vriend Karel De Laet (Broeder Romain) ergens achter het front tijdens de eerste wereldoorlog. (Foto : LG blz. 274) -Gust op de foto fier poserend met zijn “Vale” en geflankeerd door zijn echtgenote, haalde in 1968 de krantenkoppen na een zoveelste prachtige overwinning. (Foto : F.V.d.R.) -In 1970 was het weer prijs, hier op de foto met zijn zoon Mon en een kleinzoon. -Gust en Maria omringd door hun familie tijdens hun gouden huwelijksjubileum. -Pastoor Lornoy celebreerde de dankmis bij de diamanten bruiloft van Gust en Maria.
“Sinds verleden jaar bestaat er in onze gemeente weer een flinke groep aangesloten CVP-leden. Dit jaar hebben enkele nieuwe leden onze rangen komen vervoegen. Aan allen een welgemeende dank vanwege de partijleiding. Hun lidmaatschap is immers een materiële en morele steun aan de enige politieke groep in ons land die in staat is de belangen van de christelijke gemeenschap op de meest rechtvaardige wijze te verdedigen. In de CVP overheerst thans de geest van de jeugd en van de vernieuwing, het is daarom ook de partij van de toekomst. Waarop heeft een CVP-lid recht ?
1) op medezeggenschap bij de verkiezingen van plaatselijke, arrondissementele en nationale partijbesturen;
2) op medezeggenschap bij de samenstelling van alle kandidatenlijsten van de CVP;
3) op alle mogelijke raad en hulp van de CVP-mandatarissen en partij-instanties;
4) op het maandelijks ledenblad : “De Stem van het Volk”.
Voor een goede groepswerking en om de leefbaarheid op lokaal plan te bestendigen moeten wij echter dringend zorgen voor een goed bestuur, gekozen tussen de leden en door de leden, met eerbiediging van alle democratische wetten. Alle leden zullen tijdig op ’n algemene vergadering worden uitgenodigd. De niet-leden zullen nog de kans krijgen om lid te worden (40 frank voor gezinshoofd of 1e lid en 20 frank voor de overige leden).(A.D.V.)”
De oprichting van de C.V.P., afdeling Leest
De exacte initiële oprichtingsdatum hebben we niet kunnen achterhalen. Sommigen beweren 1971, anderen in de jaren ’60. Volgens Machteld Verbruggen werd deze C.V.P.-afdeling opgericht en beklonken in de Kouter nr. 29, in de woning van haar ouders Jeroom Verbruggen en Paula Bradt. Zij staafde dit met de eerste twee onderstaande foto’s.
Een tweede start in 1996
Na de breuk in de Mechelse CVP en de oprichting van de nieuwe partij CDV, in 1996, waartoe ook de belangrijkste Leestse politicus Gust Emmeregs was toegetreden, stond de werking van de CVP te Leest op een laag pitje. Op 26 maart 1996 werd er in het parochiehuis een nieuwe stichtingsvergadering georganiseerd in aanwezigheid van talrijke Mechelse CVP-mandatarissen. Het nieuwe bestuur van CVP-Leest werd voorgesteld met Ward Leemans als voorzitter en Maurice De Wit als secretaris.
1959 – Juninummer “De Band” : VERHOOG UW STANDING MET DE LOTTO.
“Leestenaren, verhoogt uw standing in uw huishouden, met u wekelijks LOTTO-kaarten aan te schaffen aan de prijs van 10, 20 en 5 frank. Met LOTTO kunt ge : 100.000, 15.000, 5.000, 1.500, 500 of 150 frank winnen. Als u niets gewonnen heeft, dan heeft u niets verloren : LOTTO behoudt zijn aankoopwaarde van 20, 10 en 5 frank en dit gedurende twee jaar na datum van uitgifte. DAAROM, LEESTENAREN SPEELT VOORTAAN L O T T O SPEELT ZEKER. Plaatselijk verdeler : APERS Frans, Scheerstraat 13 b Leest.” (Advertentie in DB)
1959 – Juninummer “De Band” : Landbouwtelling.
“Het gemeentebestuur deelt mede : alle inwoners die vanaf 1 are grond verbouwen (zelfs moestuinen voor eigen gebruik) dienen hiervan verplichtend aangifte te doen op het gemeentehuis. De achterblijvers dienen zich onverwijld in regel te stellen.”
Foto’s :
-Oprichting van de C.V.P.-afdeling Leest met v.l.n.r. : Herman Bradt, Karel Duysburgh, Fons Verbruggen en Jeroom Verbruggen.
-V.l.n.r.: Jeroom Verbruggen, Fons Verbruggen, Herman Bradt, Georges De Laet en vooraan met masker Paul Bradt.
-Nationaal CVP-Voorzitter Tindemans bezocht de Leestse afdeling in mei 1981. Hij was eerste minister van twee regeringen en recordhouder van het aantal voorkeurstemmen in 1979.
-De nieuwe ploeg in 1996 : voorzitter Ward Leemans, secretaris Maurice De Wit, penningmeester Alfons Leemans en de leden Simonne Moerenhout en Jan Emmeregs, hier in gezelschap van de Mechelse” delegatie met schepen Nobels, CVP-voorzitter Mariën en OCMW-voorzitster Lieve Keuleers.
1959 – Juninummer “De Band” : Jaarverslag van de vereniging voor Rundertuberculosebestrijding
"Het is altijd goed, op het einde van een werkjaar, even terug te kunnen blikken op de bekomen uitslagen en het is voorwaar verheugend te kunnen zeggen : “het was goed”. – Wij hebben de wind in de zeilen. De ouderen zullen zich wel herinneren hoe de gezondheidstoestand van onze veestapel was voor 20 jaar. Aan de hand van cijfers zal men nu kunnen oordelen over de bekomen uitslagen van een, in organisatorisch verband, gevoerde strijd voor de uitroeiing van de rundertuberculose. De huidige toestand is het resultaat van 20 jaar werking, van 20 jaar strijd, moeilijkheden, zware financiële offers die tal van boeren zich hebben getroost, niet alleen voor zichzelf maar ook voor het welzijn van gans de gemeenschap. Ook deze laatste zou dit niet mogen vergeten.
Hoe is de verdeling van de veeestapel op onze bedrijven ?
-minder dan 5 dieren 58 -van 5 tot 10 dieren : 58 = 71% -van 11 tot 15 dieren : 27 -van 16 tot 20 dieren : 12 = 24% -meer dan 20 dieren : 9 = 5%.
Besluit : Nu sinds verleden jaar de verplichte tuberculosebestrijding bij het vee in gans het land werd ingevoerd, is het aantal positief reagerende dieren van de totale veestapel gekend. De laatste cijfers van voorbije winter wijzen te LEEST op een daling van 50 à 60 stuks, wat het aantal reageerders op ongeveer 100 zou brengen. Vier jaar geleden hadden wij nog 20% reagerende dieren ; verleden jaar nog 11% en nu staan wij waarschijnlijk op een percentage van 8%. Wanneer de uitzuiveringen blijven doorgaan in het tempo zoals wij dit sinds verleden jaar kennen, dan is het bijna zeker dat binnen 1 à 2 jaar gans de veestapel van Leest vrij zal zijn van t.b.c. Het tot op heden bereikte resultaat is niettemin schitterend te noemen ; het is het zoveelste bewijs van de vooruitstrevende geest die de overgrote meerderheid onzer boeren bezielt.
VERENIGING DER RUNDERTUBERCULOSEBESTRIJDING LEEST
De voorzitter A. Van den Brande. De ondervoorzitter Victor Schaerlaecken. De secretaris Alfons Verbruggen. Bestuursleden : Felix Van der Hasselt en Egied Selleslagh.
1959 – Juninummer “De Band” : Victor De Laet verkozen tot afgevaardigde Hoge Landbouwraad.
“Victor De Laet sr, werd door de “Provinciale Landbouwkamer van Antwerpen” als afgevaardigde bij de HOGE LANDBOUWRAAD gekozen. Wij wensen hem van harte proficiat met deze eervolle benoeming en hopen dat hij nog vele jaren als lid van die hoge adviserende vergadering de landbouwbelangen zou mogen dienen.”
“De nieuwe samenstelling van de C.O.O. ziet er uit als volgt : -Polspoel Frans, voorzitter. -Van den Brande Albert, Verwerft Frans, De Decker Frans en Piessens Leopold.
Plaatsvervangers : -Polspoel Benedikt, Huys Bert, De Smedt Jan, De Prins August en Geens Juul. -Secretaris : Louis Verbruggen. -Ontvanger : Alfons Hellemans.
Gemeentehuis
Na de verbouwings- en herstellingswerken heeft ook het interieur van ons gemeentehuis een fris en fraai uitzicht gekregen. We mogen er fier op gaan dat wij nu, naast een mooie kerk, ook een mooi gemeentehuis hebben. Zodra de hopeloos verouderde meubilering door een moderne zal zijn vervangen, zal Leest over een gemeentehuis beschikken dat zijn gelijke niet vindt in de omliggende gemeenten.
Foto’s :
-Oud-Burgemeester Victor De Laet werd afgevaardigde van de Hoge Landbouwraad.
-C.O.O.-Voorzitter Frans Polspoel met zijn echtgenote Stefanie Maes.
1959 – 17 mei : Soldaat Roger LAUWERS vanuit Aken.
“We zijn juist terug van een kampperiode in Den Helder (Holland). Denkelijk kom ik de 7de juni naar huis. De goede dag aan al de mensen van Leest en in het bijzonder aan Milac.” (“DB”, juni ’59)
-Roger Lauwers vanuit Aken, 7/7/59 : “Donderdag doen we een oefening van één dag op de Botrangeberg. Te Elzenborn zullen soldaten zijn van Soest, Kassel, Düren, Westhoven en uit België. Ik wens het allerbeste aan deze Leestenaren en in ’t bijzonder aan de Milac die voor onze soldaten zo goed is.”
-Roger Lauwers uit Aken, 17/8/59 : “Ik ben blij dat de Milac een bezoek brengt aan de B.S.D. We zijn volop in voorbereiding van de bataljonsfeesten, op 12 en 13 september. Hartelijke groeten aan allen.”
-Roger Lauwers uit Aken, 18/1/1960 : “Hier kom ik dan weer met een briefje; met mij is alles heel goed. Nu volgende week, de 25ste januari, word ik overgeplaatst naar een andere kazerne in Keulen, dit komt omdat ik nu als NATO één jaar dienst achter de rug heb en ik hoop maar dat ginder alles net zo goed zal gaan zoals het hier is gegaan, want hier in Aken hebben we geen klagen gehad van oefeningen. Als ik in Keulen zal zijn ben ik ook niet ver meer van mijn broeder Willy die in Westhoven gekazerneerd is. Ik eindig dan maar mijn briefje met de beste groeten van Roger Lauwers.”
-Roger Lauwers vanuit Longerich, 6/3/60 : “Hier ben ik dan met een paar woordjes. Ik ben dus uit Aken weggegaan en ben naar hier in Longerich gemoeten bij Keulen. Ik ben het hier ook al heel goed gewoon geworden. Oefeningen hebben we hier maar weinig, maar de wacht kloppen dat is wat anders, dan heb ik het liever omgekeerd. Het weder is hier nu ook heel goed geworden en echt winter hebben we nu dit jaar in West-Duitsland niet gekend. Ik sluit dan maar met de beste groeten aan al de mensen van Leest en bijzonder aan Milac.”
-Roger Lauwers vanuit Keulen, 22/5/60 : “Hier kom ik dan weer met een briefje en eerst en vooral bedank ik Milac voor de lekkere sigaartjes die ik heb ontvangen. Met mij gaat hier alles opperbest. Er is nu ook sprake dat we tegen de 1ste augustus voor goed naar België komen, naar Leopoldsburg of Tienen, er is maar één of twee bataljons die uit Duitsland naar België terug komen en onze kazerne zal dan worden ingenomen door de Duitsers. Tegenwoordig heb ik hier mijn volle werk aan het repareren van auto’s, want tegen als we terug naar België komen moet alles piekfijn in orde zijn, en de 9de juli zijn het dan ook de bataljon feesten. Ik eindig dan maar weer met de beste groeten aan alle Leestenaren en bijzonder aan Milac.”
-Roger Lauwers vanuit Siegen, 9/4/1961 : “Hier kom ik dan met wat nieuws uit Siegen. Na 16 maanden gedaan te hebben in Duitsland, ben ik dan voor 7 maanden in België geweest en dan heb ik nu ook weer mijn verplaatsing gekregen naar Siegen. Ik ben hier nu twee dagen in het bataljon bevrijding maar het ziet er toch niet zo goed uit als in de vorige kazernes waar ik geweest ben. Het eten : daarover is het hier geen klagen en oefeningen zijn er toch ook niet te veel maar de grote strengheid die hier is, is wat anders en toch moet ik mij daar ook weer voor aanpassen. Ook nog een goede dag aan al onze soldaten van Leest.”
1959 – 18 mei : De Leestse Boerenkapel op de radio.
“Maandag 18 mei van 11 tot 11u15 en van 11u45 tot 12 uur werd door het N.I.R., in uitgesteld relais, van uit de parochiezaal te Leest, een optreden uitgezonden van de Boerenkapel van Leest o.l.v. Theo Fierens. Volgende stukken werden uitgevoerd : Liechtensteiner Pölka, In de Rozentuin (wals), De Postkoets, Gloria (Rheinlander), Boemel Petrus, Heimliche Liebe, Anthonie-mars, Regina wals, Der Schönste Strauss, Bloempolka, In de Meitijd (Tirolerwals), Casino-polka, Groet aan Marieken wals en Kadettenmars. De uitvoering, die werkelijk op een hoog peil stond, vond een grote weerklank bij de muziekliefhebbers en sympathisanten.” (DB, juni ’59)
1959 – 20 mei : Lourdesbedevaart van de Vrouwengilde.
Bertha D’Hollander, winnares van de gratis reis naar Lourdes, uitgeloot door de Parochiale Vrouwenbond, en Frans Verbruggen, idem maar dan van de B.J.B.- jongens, waren samen met de onderpastoor van de partij. De bedevaart duurde een week. (DB, april ‘59)
1959 – Donderdag 21 mei : Aloïs Hendrickx vast benoemd.
In de gemeenteraadszitting van die dag werd Aloïs Hendrickx uit (Peulis) Rijmenam, sinds 1 september 1958 d.d. onderwijzer aan de gemeentelijke jongensschool, benoemd in vast verband. (G.v.M., 23/5)
“De Band” van december 1958 : “Zoals wij vroeger meldden, is sinds het begin van het schooljaar 1958 de Heer Hendrickx van Peulis titularis van het eerste en tweede studiejaar. Naar ons wordt verzekerd is deze jonge kracht niet alleen een flink onderwijzer maar ook een flink opvoeder. In een korte tijd heeft hij de harten weten te winnen van zijn jonge leerlingen en zeker die van de ouders die trouwens voor hem een hoge achting koesteren. Unaniem zijn de ouders van mening dat het Gemeentebestuur aan het onderwijs te Leest een zeer grote dienst zou bewijzen, door de Heer Hendrickx vast te benoemen. Samen met de ouders wensen wij dat deze flinke kracht te Leest in dienst zou blijven..”.
Jaren later zou hij overgaan naar de Vrije Basisschool (de zogenaamde meisjesschool) om daar in 1986 de afscheidnemende directrice Paula Bradt op te volgen.
Hij was gehuwd met Maria Teughels (°Leest 22/2/1937, +Mechelen 3/5/2024) die hem twee kinderen schonk. Aloïs Hendrickx was te Rijmenam geboren op 1 april 1937 en hij overleed te Mechelen in het A.Z. Sint-Maarten op 7 mei 2008.
1959 – 22 mei : Retraite van de toekomstige soldaten.
1959 – 26 mei : Uitstap van de Vrouwengilde naar de Vlaamse Ardennen en de kust.
1959 – 27 mei : Gouden Jubileum Elektriciteitsmaatschappij.
Op 27 mei vierde de Elektriciteitsmaatschappij van Noord-België te Mechelen haar gouden jubileum. Een 300 genodigden zaten aan voor het jubileummaal : Mgr. Schoenmackers, Minister Segers, de gouverneurs van Antwerpen en Brabant, senatoren en volksvertegenwoordigers en vele andere personaliteiten, ook de burgemeesters uit het omliggende, onder wie Miel Verschueren, burgemeester van Leest. (DB)
1959 – 31 mei : KWB op bedevaart naar Bornem
Foto’s :
-De programmatie van de radio-uitzendingen van 18 mei met de vermelding van het optreden van de Boerenkapel van Leest.
-Meester Aloïs Hendrickx met één van zijn vele klassen.
-De meester met het team van de Vrije Basisschool waarbij de afscheidnemende directrice Paula Bradt uiterst links. Aloïs Hendrickx staat tweede van rechts.
1959 – 14 mei : Soldatenbrieven van Maurits DE PRINS.
“Ik ben van Turnhout naar het hospitaal te Berchem gegaan. Volgens ze zeggen zal het maar voor enkele dagen zijn.”(DB, juni 1959)
-Maurits De Prins vanuit Turnhout, 24/6/59 : “Ik ben van het militair hospitaal te Berchem teruggekeerd naar Turnhout. Ik moet er alles binnenleveren. Dan ga ik naar huis voor zes maanden. Het spijt me, ik deed liever mijn term voort dan nu uitstel te bekomen. Vele groeten aan de Milac !“
-Maurits De Prins, uit Turnhout, 1/7/59 : “Ik had geschreven dat ik voor 6 maand naar huis kwam…Het is nu het geval niet. Die “paar” dagen dat ik in Turnhout nog moest zijn, zijn al een week geworden. Beste groeten.”
-Maurits De Prins vanuit Bevekom, 31/7/59 : “Het gaat hier met mij zeer goed. We lopen hier gelijk “echte” voddeventen. De eerste dag dat ik hier was, was er een vliegtuig naar beneden gestort : bij het doorbreken van de geluidsmuur was de motor ontploft en langs één kant brak de vleugel af. Ik doe de complimenten aan de K. Fanfare “St-Cecilia” en de Chef.”
-Maurits De Prins, vanuit Leopoldsburg, 10/2/1960 : “Ik heb vroeger niet geschreven en dat spijt me. Het gaat hier met mij zeer goed. De dagen gaan hier zo snel voorbij. Het werk dat men hier moet doen is nog altijd niet veel of niets. Over een week of drie heb ik hier moeten snoeien, wel interessant maar het duurde wat lang. Na het snoeien een lokaaltje schilderen wat ik nog nooit gedaan had, maar ik deed het zo goed ik kon. Met de rol ging het beter, dat is werken dat men hier doet. Ik dank Milac voor alles wat voor mij is gedaan, en nog 91 dagen en dan ben ik terug thuis.”
-Maurits De Prins, vanuit Leopoldsburg, 28/4/1960 : “Ik dank eerst en vooral Milac voor dat pakje dat ik gekregen heb en vooral wat voor mij gedaan werd tijdens mijnen term. Het gaat hier met mij zeer goed. De laatste dagen zijn in aantocht, nog 16 dagen en ik ben er voor goed van af. Ik doe de beste groeten aan de K.F. Ste Cecilia en de Chef Rik De Bruyn.”
1959 – 15 mei : Algemene landbouwtelling te Leest.
De oudste vermelding van Sinksen-kermis vonden we terug in 1599. “...betaelt aen den maeltheyd des maendags in de Sinxerdagen, wesende onse kermisdag, voor den pastor en de andere priesters die den dienst in de kerck helpen doen, met den coster en andere sangers, kerckmeesters en meijer en over 26 potten bier alsdan gedroncken...”
Buiten Sinksen-kermis waren er nog de kermissen met Pasen en Sint-Niklaas. Van wanneer de St Niklaaskermis dateert hebben we tot dusver nog niet kunnen achterhalen. In de lijst van de “vrije dagen” (voor de school) geeft men op de gemeenteraadsvergadering van 31/7/1915 aan: “...maandag en dinsdag van de kermissen Sinksen en St-Niklaas,...” De kermis op Paasdag schijnt te bestaan van 1933. Op de raadsvergadering van 6 maart 1933 werd er voor gestemd : 5 stemmen voor en 4 tegen...
1959 – 17 mei : Huwelijk Antoon Lauwens-Agnes Piessens.
Die dag vond het huwelijk plaats van Antoon Lauwens en Agnes Piessens. Zij kregen twee kinderen : Bart en Ilse. Antoon was één van de negen kinderen van Jan en Mathilleke Lauwens De Bruyn. Agnes was het jongste kind van Frans “Den Blokmaker” Piesssens en Melanie “Melle” Robijns.
Foto’s :
-Antoon en Agnes in het gemeentehuis tijdens hun huwelijk. Links de getuige van de bruid : Jan Piesssens (een broer van Agnes). Rechts de getuige van de bruidegom : Rik Lauwens (een broer van Antoon).(Foto : Hugo Lauwens)
1959 – 10 mei : Soldaat Alfons ABSILLIS vanuit Leopoldsburg.
“Donderdag ben ik met de bus meegeweest naar SCHERPENHEUVEL. Aalmoezenier Marcelis die in Leest op de laatste Milac-avond gesproken heeft, was er met de soldaten van Antwerpen : 56 km te voet. Met mij is alles goed en ik hoop dat het in Leest met u allen hetzelfde is. De opleiding in dit warm weder is niet van de poes…In de dag lijden we veel dorst maar na 18 uur betert het ! Beste groeten aan alle soldaten en…rekruten van Leest.”
-Alfons Absillis uit Leopoldsburg, 21/5/59 : “Eten en slapen zijn hier uitstekend. Alhoewel ik nog een bleu ben, begin ik stilaan de trukken te kennen. Op 5 augustus vertrekken we naar Werl in Duitsland. Ik hoop er de “schippers” Ture en Paul te ontmoeten. Beste groeten aan alle soldaten en rekruten van Leest.”
-Alfons Absillis uit Leopoldsburg, 3/6/59 : “Vooreerst hartelijk dank voor “De Band” die ik hier gisteren reeds in ontvangst mocht nemen met blijdschap. Ik moet de Koninklijke Fanfare “Ste-Cecilia” ook gelukwensen met de prestatie in Londerzeel ; ik vergeet ook de Chef (foto onderaan) niet. Ik heb veel kans binnenkort bij Paul Van Beersel en Ture Mertens te vallen : ik ben bij de 4de Lansiers en moet naar Werl. Beste complimenten aan de soldaten van Leest en in ’t bijzonder aan de lichting 1 juni.”
-Alfons Absillis uit Leopoldsburg, 1/7/59 : “Ik dank u hartelijk voor de gazet die ik dagelijks ontvang : dat is weer een zoveelste schone geste van Milac. Op 5 augustus vertrek ik naar Duitsland. Aan Frans De Kock, die hier mijn plaats komt innemen, zeg ik : het is hier ver van slecht. Beste groeten aan Milac, soldaten en rekruten van Leest en aan Johnny Van Riet die ik het beste toewens in het burgerleven.”
-Alfons Absillis vanuit Leopoldsburg, 21/7/59 : “Nog 8 dagen, dan nog 5 dagen verlof en dan naar…Duitsland. Deze voormiddag hebben we deelgenomen aan het défilé; deze namiddag zijn we op bedevaart gegaan naar het kapelletje van O.L. Vrouw van Koersel, op 5 km van hier ; we waren met tien man en de aalmoezenier. De vergaderingen van Milac worden gevolgd door een 20 man op de…2.000 : dat is niet blinkend. Ik sluit met de beste groeten aan de Koninklijke Fanfare “St-Cecilia”, aan alle soldaten van Leest en aan Milac.”
-Alfons Absillis uit Werl, 8/8/59 : “Een bleu schrijft u dat hij het genoegen heeft gehad hier de “TWEE SCHIPPERS” ontmoet te hebben : Paul Van Beersel en Arthur Mertens liggen in dezelfde blok als ik ; ze waren trouwens ook rap om mij te komen bezoeken. Ik stel het hier goed ; echter veel piket en karwei moet er gedaan worden. Voor mijn vertrek uit Leopoldsburg heb ik er gezocht naar Frans De Kock, doch zonder resultaat. Beste groeten aan alle anciens en rekruten van Leest !”
-Alfons Absillis uit Werl, 30/8/59 : “Alhoewel we hier veel piket en karwei hebben stel ik het goed. Langs deze weg doe ik de beste groeten aan de K. Fanfare “Ste-Cecilia” en aan de Chef : beste gelukwensen voor de uitslag in Pulle.”
-Alfons Absillis vanuit Werl, 20/9/59 : “Ik heb van Jan Vloebergh een briefje gekregen : hij maakt zich klaar om af te zwaaien. Ik zal nog veel bouletten achter zijne tap eten, dat kan ik hem verzekeren, net als Ferdinand Put die zich ook niet doodgezweet heeft bij de troep.”
-Alfons Absillis uit Werl, 29/10/59 : “Vandaag defileerden we te Soest voor de Koning. Langs deze weg wens ik Ferdinand Put en Jan Vloebergh het beste in het burgerleven. Beste groeten aan alle soldaten van Leest, ook aan K.F.S.C. en de Chef. Nen dikken bleu Alfons.”
-Alfons Absillis uit Werl, 22/12/59 : “Vandaag heb ik de Band ontvangen daarvoor hartelijk dank. Ik houd er aan de Band en medewerkers een voorspoedig nieuwjaar toe te sturen, geldt ook voor de Leestenaren, soldaten, K.F.S.C. Er kan niet genoeg gezegd worden welk genoegen een soldaat heeft aan een blad zoals de Band ; men moet soldaat geweest zijn om te begrijpen wat er moet voor gedaan worden. De Band geeft nieuws van huis en ook andere jongens lopen om hem te lezen (uit het kleine Leest). Nog een goeden dag aan allen en we drinken een glaasje en nog…94 dagen.”
-Alfons Absillis uit Werl, 28/1/1960 : “Hier kom ik van mij nog eens iets te laten horen. Ik stel het hier opperbest, maar de troep begint zowat mijn voeten uit te hangen, maar laat alles maar draaien binnen 2 maand is ’t mijn toer om af te zwaaien. Verder voel ik mij hier nog altijd n’en dikken bleu. Van het eten heb ik hier niet te klagen, en drinken dat doe ik wel, en de “Gerard” ook wel een pintje, maar met mate, je bent barman of niet. Ik ga nu maar sluiten, met de beste groeten aan de K.F.Ste Cecilia en de Chef en in ’t bijzonder aan alle soldaten van Leest.”
-Alfons Absillis uit Werl, 18/2/60 : “Ik stel het goed. Het is hier zowat winter en verder hetzelfde, alleen dat verschil dat we met een dag seffens beginnen af te korten, nog 36 dagen vandaag. Beste groeten langs deze weg aan de K.F. Ste Cecilia en aan alle soldaten van Leest.”
1959 – 13 mei : De Kruistochters vierden feest te Averbode.
'Alle Kruistochters van het Vlaamse land vierden feest te Averbode. Ook die van Leest waren er bij ! Te 7u10 vertrok de autocar met twee zusters, twee onderwijzeressen en een 50-tal leerlingen. Te Scherpenheuvel werd de Heilige Mis bijgewoond. Het was mooi weer ! Van alle kanten kwamen de autobussen naar Averbode gebold : duizenden kinderen kwamen er hun dank betuigen aan “Nonkel Fons” (E.P. De Kesel) die zou worden gevierd. “ZONNELAND” en “ZONNEKIND” waren zijn werk. Thans zijn het de twee meest verspreide kinderbladen van het Vlaamse land. Vijfentwintig jaar werkt Nonkel Fons reeds aan deze kindermagazines. Te 11 uur werd een plechtige H. Mis gecelebreerd door Hoogeerwaarde Heer Prelaat van Averbodes Abdij. Zijne Excellentie Monseigneur Forni, Pauselijk Nuntius woonde de mis bij. ’s Namiddags werd een revue opgevoerd door de Toneelkring van Savenberg : de voornaamste personages uit “Zonneland” en “Zonnekind” werden er in uitgebeeld. Aan Nonkel Fons werd een gouden kelk overhandigd en verschillende sprekers huldigden de Jubilaris. Na 4 uur trok het jonge volkje de mooie bossen in om nog wat te joelen en te spelen. Een echt mooie en onvergetelijke dag. (DB)
Daniël Omer De Kesel, beter bekend als “Nonkel Fons” (°Adegem 19/1/1912, +Averbode 14/6/1996) was norbertijn, uitgever en schrijver van jeugdboeken bij de Uitgeverij Averbode van de gelijknamige abdij. Ongeveer 40 jaar zou hij zijn stempel drukken op deze uitgeverij die in 1919 gestart was met de uitgave van het tijdschrift Zonneland. Samen met Zonnekind waren die wekelijkse uitgaven zeer populair. Later startte hij ook de reeks “Vlaamse Filmpjes” op, hierbij kon hij rekenen op de medewerking van bekende auteurs zoals John Flanders. Nonkel Fons was een neef van de bisschoppen Leo en Jozef De Kesel, die eveneens uit Adegem afkomstig waren.
Foto’s :
-De “Chef” van soldaat Fons Absillis was de dirigent van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia Henri “Rik” De Bruyn.
