In augustus 1985 behaalden Marnix Bijl en Anja Verhoeven voor atletiekclub AC Meetjesland de Belgische kampioentitel op de Heizel. Marnix deed dat in het hoogspringen en Anja op de 400 m horden.

In het artikel hieronder ziet men dat 'de Fc' kampioen werd in 1985. Dertig jaar vroeger, in het seizoen 1955-1956,  werden de Eeklose voetballers (toen waren het bijna allemaal Eeklose jongens) ook kampioen en stegen naar de bevordering A. Vele jaren was de Eeklose ploeg een vaste waarde in de nationale reeksen. Het was met onderstaande ploeg dat men toen kampioen werd. Rood-groen was de kleur van de in die tijd toch wel moderne uitrusting.

Voor het bouwen van een winkelhuis in de Kerkstraat diende Edmond De Clercq op 4 november 1970 een bouwaanvraag in. Deze winkel van verf en behang bestaat nu nog steeds en wordt door Eddy De Clercq uitgebaat.

Het huis met de stippellijnen werd afgebroken en er werd in feite één winkel gemaakt met de reeds bestaande er naast, het huis met de bogen aan de raamlijsten. Daarnaast ziet men nog de fruitbakken van 'Antwontjen' staan die later naar de Molenstraat verhuisde (hoek D.Goethalsstraat) en daar nog steeds zijn winkel van groenten en fruit verder zet.

Zo is het nu. Eerst ziet men de in 1970 gebouwde nieuwe winkel. Daarnaast zijn op het gelijksvloer ook veranderingen aangebracht en zijn de twee ramen verdwenen en vervangen door één groot raam. De bovenverdieping is ongeveer gelijk gebleven. Hier ziet men ook dat de winkel van 'Antwontjen' er niet meer is.

Een paar weken geleden plaatste ik hier een atikel over Julien Hauwe de frituuruitbater van op de Markt. Deze namiddag vond ik in het archief deze foto waar Julien samen met zijn vrouw Anna lekkere frietjes aan het maken zijn. Dit was in mei 1985.

Dit is nog in de oude frituur. Enkele maanden later zou de nieuwe frituur geleverd worden. Jammer genoeg heeft Julien dat niet meer kunnen meemaken.

Dit is zoals Julien Hauwe was. Altijd plezier en leute en nooit verlegen om eens een 'goeie lolle' te vertellen. Julien werd in Eeklo geboren op 6 november 1931. Zijn ouders waren marktkramers die salami, haring, frieten, wafels en oliebollen verkochten. Hij was de oudste van 3 zonen in dit gezin. Julien is gestorven op 2 augustus 1985.

Hij heeft altijd thuis meegeholpen bij zijn ouders op  de markten. In 1954 is hij getrouwd met Anna Vanpaemel en zelfstandig begonnen als frituuruitbater. Eerst aan het station naast het Krügerhof in dat poortje en daarna op de Eeklose Markt.

Julien kreeg een zoon Luc die later de frituur op de Markt heeft voortgezet. Luc zou echter op nog jonge leeftijd in een smartelijk autoongeval komen te overlijden.

Op zijn tiende speelde Julien al accordeon. Deze foto is van ongeveer 1949 toen hij bij dit gezelschap aantrad. Bijna altijd had Julien zijn accordeon mee en om eens 'een aire' te spelen moest men hem dat geen twee keer vragen.

Hier zien we Julien met Herman 'catwezel' Chaves op de bank aan de frituur. Deze ietwat rare man is al lang weg uit Eeklo en wordt soms opgemerkt aan de Gentse Dampoort.

Julien was ook een graag geziene figuur in het Eeklose uitgangsleven en we zien hem hier op een schieting. Misschien kan er iemand hier nog enkele namen invullen.

Tot daar een korte beschrijving van Julien Hauwe. Van iedereen die dit hier zag (en Julien gekend heeft) zal de eerste reactie een glimlach geweest zijn. Daar ben ik zeker van.

(met heel veel dank aan Carine Dobbelaere voor de foto's en info)

Na heel wat speurwerk heb ik toch een foto gevonden van de twee reuzen uit de Boelare. Dit zijn de heer Gratiaan en zijn gemalin Ermelinde die hier tijdens een Boelare kermis fier door de straat wandelen begin de jaren '50. Enige tijd later werd het hoofd van Ermelinde danig beschadigd. Men kon de grootste brokken wat lijmen en werd het hoofd "herbakken". De naam van de huidige Herbakkers zou van die tijd dateren. In 1963 was het rijk van de reuzen echter gedaan. De hoofden zouden bewaard gebleven zijn maar er is schijnbaar niemand die weet (of wil zeggen) waar die nu zijn.

Roger De Vlaeminck viert vandaag zijn 63e verjaardag. Hopelijk neemt hij het mij niet kwalijk dat ik hier deze mooie familiefoto zet van in de jaren '60. Roger, broer Erik, de ouders en zus Ria op de voorgrond waren toen volledig met 'de koers' bezig. Maar het was vooral vader Philemon, hier in Eeklo was dat 'Fiele Vloamink', die het koersen van zijn zonen van nabij volgde.

Door omstandigheden konden we zaterdag niet aanwezig zijn op het Eeklose Herbakkersfestival. Gisteren hebben we onze achterstand ruim goedgemaakt. Volg ons in een halve dag Herbakkersfestival. 

                         

 

 Om 13u30 waren we in de Paterskerk om het optreden bij te wonen van Sarah Ferri. Mensen wat heeft deze jonge dame een stem. 

      


Daarna gingen we over de Markt, waar een artisanale markt aan de gang was. Ook op het Canadaplein stonden er 'kraamkes'. Er was niet zo heel veel volk. Waarschijnlijk door het ontbreken van de zon. Er was een stevige wind opgekomen en dat maakte het allemaal niet gezelliger.   

    

 
Men kon het geduld van de schilder bewonderen en in de Zilverstraat waren kinderen straattekeningen aan het maken. 

                         


Zo gingen we verder naar het Herbakkersplein. Daar stonden meisjes van de balletschool Ann-Sophie Deweer klaar om een demonstratie te geven. 

          



Na de koffie trokken we terug naar het Herbakkersplein waar Guy Swinnen bijna klaar was om aan zijn optreden te beginnen. Deze 'oude' rocker (Scabs) vloog er meteen in en toen hij na enkele nieuwe nummers in zijn  oude repertoire begon te spitten kreeg hij de handjes gemakkelijk op elkaar.

      

We bleven zonder regen en een uurtje later kon er niemand meer bij. Een vermoeide en bijna stemloze Geert Faes zag een tevreden Eeklose burgemeester.

                     

Het was onze eigen Eeklose Tom Dice die het laatste optreden gaf op het Herbakkersplein. Tom had zijn fans al 'te pakken' nog vooraleer hij ook maar één noot gespeeld of gezongen had.

                          


En voor wie er nog mocht aan twijfelen. Tom kan heel wat meer dan alleen zachte liedjes zingen want hij pakte uit met stevige rock. En wie na gisteren Tom in huis wil halen kan dat want vanaf vandaag ligt zijn nieuwe single in de platenwinkel. 

                          



We moesten Tom echter verlaten want er zat nog een schat verborgen in de Paterskerk. Het was de Belgische groep Isbelles (regelmatig op Radio1 en Studio Brussel) die ons met prachtige songs de laatste hap toedienden van een geslaagd festivalweekend. De zanger deed me denken aan Paul Simon en de zangeres aan Stevie Nicks (Fleetwood Mac) waarmee ik eigenlijk wil zeggen dat het heel goed was.
Hiermee viel het doek over het Eeklose Herbakkersfestival 2010.
Toen we buiten kwamen regende het pijpestelen, maar wie kon dat nog schelen.....

Het was de Busscher Herman die op 18 maart 1964 een aanvraag indiende om het vernieuwen van voorgevel aan de huisjes op het Kerkplein.

 

Naast de huisjes waarvan de voorgevel zal vernieuwd worden ziet men nog een stukje van De Vreese wat een winkel was in stoffen. Nu is dat al vele jaren een café.
 


Heden ten dage zien deze huisjes er zo uit. Links dus het café.

Dit is een foto genomen rond de jaren 1963 in het in Eeklo bekende café Gambrinus. Deze zaak hier op de Markt bestaat nog steeds onder dezelfde naam. Het café werd in die tijd open gehouden door Edith Lion, hier rechts op de foto. Links op de foto zien we Roland Van De Putte welke naast de deur een winkel had in audiomateriaal en fonoplaten. Hij overleed in 1986. Maar in feite gaat het over zijn pleegzoon Messaoud Bakhtaoui hier in het midden van de foto. Waarschijnlijk als eerste anders gekleurd kind in Eeklo kon hij op veel sympathie rekenen en was zeer geliefd bij zijn vrienden. Messaoud verliet na zijn studies Eeklo. Pas gisteren bereikte ons het nieuws dat hij op 13 juli overleden is in het UZ in Jette. Dit op de leeftijd van 50 jaar.

Vandaag vierde Jacky 't Jolyn zijn  64e verjaardag. In zijn Eeklose jeugdjaren was Jacky hier wel een bekend figuur.  

                           



Hij werd als het ware tussen de fietsen geboren want zijn vader had een fietsenzaak op de hoek van de Kaai-en Zuidmoerstraat. Jacky zou het als wielrenner proberen maar nam dan later de zaak van zijn vader over en kon hij zijn werk en het koersen moeilijk combineren. 

                           >

Het wielrennen liet hem toch niet helemaal los en Jacky ontpopte zich tot dernyrijder en Roger De Vlaeminck had er een goede bondgenoot aan en heeft vele kilometers achter Jacky zijn derny getraind. Jaren later vertrok Jacky naar de kust waar hij nu nog altijd vertoefd al doen er geruchten de ronde dat hij terug zou komen naar Eeklo.

Zoals al lang beloofd. Hier een foto van voetbalclub S.K. Eeklo. De rivaal van het 'grote' FC zoals het vroeger gezegd werd.. Het voetbalveld van de SK lag in de Sint-Jansdreef recht over het 'Stekkebosken'. René Terny had voor zijn club 200 wedstrijden gespeeld en dat werd gevierd.

Staande vlnr. ?, Antoine Huyghe, Georges Van Hoecke, Amaat Slock, Willy Crapé, feestvarken René Terny met zijn zoon Georges, Roger Van Tornhout, Daniel De Vriendt, Antoine Van Tornhout, Marcel Roegiers, Cyriel Matthijs, Jozef Van De Velde, ...Pauwels en Geeraard Lambert. Gehurkt: ?, Cyriel De Backer en Robert Van De Gejuchte.

We blijven nog even vooraan in de Gentsesteenweg en bekijken eens in het kort de geschiedenis van de Eeklose brandweer.

 


Het was in de gemeenteraad van maart 1974 dat CVP-raadslid Roger Leloup vroeg om iets te doen aan de erbarmelijke toestand van de brandweerkazerne aan de Gentsesteenweg. "Misschien kunnen we ze in brand steken" stelde BSP raadslid Fons Van Mossevelde toen voor...Door de tijd heen moest het stedelijk brandweerkorps enkele keren verhuizen. Vóór 1940 huisden de pompiers in de Raamstraat, waar ook 'den bak' was en later Het Doppersatelier kwam. Dit huis in de Raamstraat werd onlangs door de stad te koop gesteld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren de spuitgasten terug te vinden in het gebouw tussen de Werkmanskring en de oude Broederschool. Na de oorlog ging het naar de Lijnendraaierstraat op de plaats waar de Verrekenkas (nu De Regionale) is. In 1952 verhuisde de brandweer dan weer naar het depot van de vrijgekomen 'tramstatie' aan de Gentsesteenweg. Maar ook daar raakte de toestand na enkele tijd wat verloederd. Daarom besloot het stadsbestuur in 1980 om de oude kazerne volledig op te kalefateren en een stuk bij te bouwen. In september 1982 werd het vernieuwde complex geopend door minister van binnenlandse zaken Charles-Ferdinand Nothomb.

 

Nu is de brandweer nog steeds op dezelfde plaats gelegen en zijn zeer tevreden met hun huidige kazerne. Deze week stond de oude elevator nog te pronken maar eind deze maand wordt hij door een nieuw exemplaar vervangen.

In 1982 vierde VBC Eeklo (Eeklose volleybalclub) zijn 15 jarig bestaan. Het waren deze mannen die toen voor de overwinningen streden.

Het is nu al een hele tijd geleden dat ik hier een bericht schreef over het café aan de watertoren, Idee. Dit café werd in de jaren zeventig opengehouden door jonge kunstliefhebbers. Dit werd door sommige Eeklonaars echter ook aanzien als de plaats waar het "langharig werkschuw tuig" samenklitte. Ook kon men daar regelmatig terecht om een tentoonstelling te bezoeken.

Voor welke gelegenheid men met deze boerekar door Eeklo trok weet ik niet maar op de foto herkennen we Wouter Maréchal met een soort muzikale fiets en achteraan (met zwarte hoed) heeft Danny Plasschaert de contrabas in aanslag. De man die dit 'zootje ongeregeld' op zijn kar meevoerde was Gaston De Smet uit de Peperstraat.

Veel foto's van het interieur van het café zijn er waarschijnlijk niet maar deze kreeg ik van Jan Standaert en geeft toch een 'idee' hoe het er in de jaren 70 uitzag.

Maurice DE WAELE

In een periode waarin alle wielersupporters zwaar gebeten zijn door de Tourmicrobe is het gepast om even stil te staan bij de exploten van de enige Meetjeslandse flandrien die er ooit is in geslaagd om de zwaarste wielerwedstrijd zegevierend te besluiten.

Maurice De Waele werd op 27 december 1896 te Lovendegem geboren. Vooraleer hij toetrad tot het rennersgild verdiende hij zijn kost als slagersgast. Maar zoals velen van zijn tijdgenoten zou hij het ook als ‘coureur’ proberen. Niet zonder succes trouwens : in 1922 werd hij als onafhankelijk kampioen van België in het veldrijden en ook op de weg kon hij meer dan zijn mannetje staan. Zware koersen zoals Brussel-Luik en Brussel-Luxemburg schreef hij op zijn naam.

In 1924 debuteerde hij in de hoogste categorie. Veel aanpassingsproblemen kende hij niet want reeds tijdens zijn eerste profjaar won hij een rit in de Ronde van België. Een nieuwe ronderenner leek geboren. In 1927 waagde hij voor het eerst zijn kans in de Ronde van Frankrijk. Als debutant liet hij meteen van zich spreken : tot eenieders verbazing won hij de tweede rit, die liep van Dieppe naar Le Havre. Hij zou zich trouwens tijdens die Tour opwerpen als één der absolute smaakmakers en dit zonder enige ervaring. Hij schreef dat jaar ook nog de dertiende etappe van Perpignan naar Marseille op zijn naam en als kers op de taart eindigde hij in het eindklassement op een schitterende tweede plaats. Ook voor Maurice De Waele gold dus duidelijk het gezegde dat grote kampioenen niet veel tijd nodig hebben om zich met de besten te kunnen meten !

Het jaar nadien, in 1928, werd hij ingelijfd in de grote Alcyonploeg. Niettegenstaande hij opnieuw twee ritten won, kwam hij toch nog niet in aanmerking voor eindwinst in Parijs. Een derde plaats werd zijn deel. Maar in 1929 viel er niet te tornen aan het meesterschap van de Meetjeslander. Hij was veruit de sterkste in de Pyreneeën en controleerde nadien de overgangsetappes. Maar het eten van bedorven voedsel leek nog roet in het eten te gooien. In de nacht voor de rit over de beruchte Galibier verbleef Maurice meer in ‘het kleine kamertje’ dan op zijn bed. Er was heel wat werk aan de winkel om hem enigszins te kunnen opkalefateren en de leider werd veeleer een ‘lijder’. Die dag dwong Maurice De Waele bij iedere volger het grootste respect af. Als een levend lijk legde hij in de zware Alpenrit de basis voor zijn zwaar bevochten Tourzege. In de laatste ritten naar Parijs werd hij niet meer verontrust en schreef wielergeschiedenis door als enige Meetjeslander ooit de Ronde van Frankrijk te winnen. Organisator Henri Desgrange was niet echt opgezet met de zege van Maurice en liet dat ook voldoende blijken in zijn blad l’Auto. Maar Maurice De Waele snoerde bijna onmiddellijk alle kritiek door kort nadien ook de oerlastige Ronde van het Baskenland te winnen.

Maurice De Waele werd als een held ontvangen in Maldegem. Een nooit geziene massa bracht hulde aan hun wielerkampioen. Toch kwam er geen vervolg op dit succes. Het jaar nadien werd hij niet geselecteerd voor de Belgische ploeg en amper twee jaar na zijn Tourzege zette Maurice een punt achter zijn carrière. Een loopbaan die hem geen windeieren had gelegd : hij stampte een Fordgarage uit de grond en bracht bovendien ook nog eens zijn eigen fietsen op de markt.

Maurice De Waele overleed op amper 55-jarige leeftijd na een slepende ziekte. Nu na al die jaren is de enige Meetjeslandse Tourwinnaar nog niet vergeten : in Maldegem is het sportcomplex naar hem genoemd en in Lovendegem is een mooi monument voor hem opgericht.
(Mark Van Hamme)