Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
Fanatieke emancipatieverdedigers zullen zich ongetwijfeld ergeren aan de mentaliteit van het Ancien Regime. Van elke honderd persoonsnamen in de documenten van toen zijn er meer dan vijfennegentig van mannen, en van de vijf vrouwen worden er meestal nog een paar omschreven als "de huisvrouw van ..".
Deze documenten weerspiegelen volledig de toenmalige opvattingen over de maatschappij, waarin de beruchte drie k's (keuken – kerk – kinderen) primeerden. Bestuurlijke functies (stadsbestuur, rechtbank, ..) in vrouwenhanden waren ondenkbaar.
Een vervelend gevolg hiervan is dat wij dikwijls weten dat een man getrouwd was maar niet met wie. Landboeken en belastinglijsten zijn een bijna volledig mannelijke aangelegenheid. De parochieregisters lossen dit probleem maar gedeeltelijk op: zij beperken zich in veel gevallen tot de voornaam van de vrouw, waren dikwijls slordig bijgehouden, zitten vol hiaten en beginnen in het Meetjesland soms opvallend laat.
Gelukkig is er een bijkomende bron, waarin de echtgenotes bijna systematisch genoteerd werden: de "wettelijke passeringen" of verkopingen van onroerende goederen. Heel vaak waren die het gevolg van erfenissen, en op dit gebied had de vrouw wel gelijke rechten. Aan deze bronnen besteedt ons Stadsarchief dan ook heel wat tijd. Het overleden duo Willy Hamerlynck en Erik De Smet bracht de periode 1537-1700 in kaart, het omvangrijke deel 1700-1735 ligt zo goed als klaar.
Op die manier kan het Stadsarchief het sexisme van toen al een flink stuk wegwerken. Niettemin moeten ook nu soms keuzes worden gemaakt. Op welke manier rangschik je bijvoorbeeld de huwelijken alfabetisch? De gekozen oplossing – op de bruidegom en pas via een computercommando op de bruid – zal niet iedereen bevallen, maar is het meest werkbaar gebleken.
Ook in de latere eeuwen ontstaan af en toe problemen, met aanduidingen als "de familie X." De overvloedig beschikbare persoonlijke documenten brengen zo goed als altijd uitsluitsel. Echte problemen zullen pas ontstaan door de nieuwe wet die de kans biedt, kinderen de naam van de moeder te geven. De huidige archiefgeneratie krijgt daar gelukkig niet meer mee te maken.
Rechts is nu het Leffe café, daarnaast nog altijd de Gambrinus, dan is er
nu de Luxor die zijn naam haalde van de cinema die men hier ziet in het midden. Die halve boog was de ingang van de cinema. Daarnaast is nu eethuis De Raedt
en waar hier op de foto nog drukkerij Van Hecke is kwam er ook een café.
- Ha Achiel, da’s toch een tijken geleên hé? - Joat jong, Lowie, moar ‘k hè in ’t buitenland gezeet’n! - In ’t buitenland vanzeleejvne? - Ja vent, vôor nen wurksjop! - Nen wadde? - Ewew, nen wurksjop. Daddis een moeilijk woord vôor een opleidinge, nen kuursuus damme zegg’n! - Ah, doe ne kêer zô moeilijk nie hé manneken, klap ne kêer Vloams! - Joamoar, wurksjop daddis Hollands! - Joat, mee hoar op zekere? - Ja lach moar, tsjaloezegoard, ‘k hè kik toch wa bijgelêerd binst die mietings van die mènnèdjers! - Jongne, jongne, spoeld êerst ne kêer unne mond vôor dadde nog wa vertewd hé! - Ja, Lowie, ’t spijt mij, moar in Holland klapp’n ze azô! - Ha, gij noemt Holland ’t buitenland? Woarvôorne gingde gij noar doare? - Ewew, ik wiwdege floor mènnèdjer word’n? - Floor mènnèdjer? Waddis dadde? Eentjen dat de vloer schuurt? - Nêen, ik zoe een brokke boas geword’n zijn bij Awbeir! - Awbeir? Wukkenen Awbeir? Ik kenne moar twie Awbeirs in Eeklô! Dendienen van den Eglantier en dienen portrettentrekkere, die tan aw dienen boel op internet zwiert. - Ja Lowie, d’er ging nen derden Awbeir in Eeklô komm’n, moar hij komt niet! - Wukkenen Awbeir komt er niet? - Ewew, Awbeir Heijn! - Awbeir Heijn? Is dat dienen winkele woar dajnze mee de potjes piendakoas noar unne kop smijt’n? - Joat, en daddis nen Hollandse winkele die in de vroegere garajze van De Boats zoe gekomm’n zijn, moar nui nie komt. Z’hoant nochtans beloofd! - Ja jongne, ge weet dat nui toch wew hé. Os ge niet geklôot zijt van nen Hollandere, dan is ’t hij ’t vergeet’n. Moar ik wiste niet datter doar nen winkele zo komm’n, ik mêendege dan de flieken noar doar zoen goan! - De flieken, hoe komde doa nui bij? - Ewew: die mast van Volkswoagne stoater er nog, en ik mêendege dat die VW wiwdege zegg’n: Vanden Bossches Weuninge. En tans stond er AH, en tan woareket zekere: Antoinettes Huizekotjen! - Ge woar mis, Lowie, den Awbeir Heijn ging doar komm’n. - En weete ôok woarom dajnze nie komm’n, Achiel? - Joak, miljaar. ’t Is de schuwd van ’t stad! Ze wiwdegen nie veranderen! - Wa wiwdegen ze nie veranderen? De rijrichtinge op de rotonde? - Ja lach moar, ze wiwdegen ’t adres nie veranderen. ’t Woar pertant nie veel moeite, moar nieje, ’t woar nie meugelijk. - Wat moester veranderen an ’t adres? - Ewew, zjuust de stroatnoame. - De Keunink Awbeirstroate? - Ja, ze moest’n er geweune moar de Keuning Awbeir Heijnstroate van moak’n. Is da nui zô lastig?
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
