Zo zag de Kop van de Vaart er uit in 1971. De huizen die men ziet staan met de lijn erom getekend zijn kort daarna afgebroken. De auto's die daar geparkeerd staan zijn van werknemers van de Peignage waarvan men de 'koave' nog ziet staan. In deze periode ging de textielnijverheid in Eeklo al sterk achteruit. Zoals men nog een klein beetje kan zien, links op de foto, kwam de vaart tot aan de straat.

Nu is de vaart voor een gedeelte dicht gedaan en is er een parkje in de plaats gekomen. Op de achterkant van de foto kan u zelf zien hoe alles anders geworden is.

Nu er een nieuwe Eeklose voetbalclub boven de doopvont hangt keren we toch nog eens terug naar de tijd waarin niemand er aan dacht dat deze club ooit kapot zou gaan. Op deze twee foto's (die ik kreeg van Johan Van Maele) zien we de juniores uit de mid-sixties waarbij toch enkele jongens doordrongen tot de eerste ploeg en later nog een mooie voetbalcarrière hadden.

Het was op 2 mei 1968 dat Coppens Gilbert zijn bouwaanvraag instuurde bij het Eeklose stadsbestuur voor het bouwen van een woning. Hij ging zijn huis zetten in de Lekestraat en zoals men op de foto kan zien was dat in die tijd nog een 'nieuwe' straat. Op enkele jaren tijd zou hier de volledige straat vol gebouwen worden. Het laatste huis dat men ziet staat dus aan de hoek met de Schaapsdreef en het wegdek was nog in 'zenders' zoals we toen zeiden.

Dit stuk van de Lekestraat ziet er nu zo uit. Zoals u zelf kan zien heeft er hier het een en ander serieuze veranderingen ondergaan. Zelfs de auto is dezelfde niet meer....

Deze foto stuurde Julien Van De Genachte mij door. We zien hier de bekende Eeklonaar André Dellaert, met pintje in zijn hand, genietend op een al even bekend terras op de Eeklose Markt.

Er kwamen nogal wat reacties op het artikel van vorige week over De Gouden Leeuw. Zoals beloofd bekijken we nu eens de binnenkant. Hier zijn we in de zaal en zien we het podium waar dus vele toneelstukken, optredens en andere feestelijkheden zijn doorgegaan. Achter het gordijn zit het grote witte doek waar de films werden op afgespeeld.

Hier verlaten mensen de zaal. Er was ook een 'balkon' en het waren houten stoelen en niemand klaagde daar over. Als het ook op het balkon houten stoelen waren twijfel ik. De vloer was hellend zodat men alles goed zou kunnen zien.

In het café zag het er zo uit. Een 'bruine' café die, ondanks dat het een grote café was, een vrij gezellige bedoening was. De zijkanten waren uitbekleed met zetels en ik heb mij laten wijs maken dat er klanten waren die hun eigen plaats hadden en dagelijks op bezoek kwamen.

Het was ook wel het lage plafond die het gezellig maakte. De laatste uitbater was Guido die samen met zijn vrouw Mia hier ook nog mooie jaren beleefden. Als men over hen sprak zei iedereen 'Guido en Mia van de liew'.

En toen was het gedaan. Na een jarenlange leegstand werd, ik dacht in 1999, met de afbraak begonnen. Wat eens vol leven zat verdween voor ons ogen in een hoop steengruis.

De Gouden Leeuw ligt plat. De Eeklose Markt zal nooit hetzelfde niet meer zijn.....

De Gouden Leeuw, dit blijft voor veel Eeklonaars onbegrijpelijk dat men dit gebouw heeft afgebroken. Het gaat hem niet over het gebouw alleen maar veel mensen hebben hier veel mooie herinneringen aan. In de cinemazaal zijn er natuurlijk veel mooie films gedraaid maar er zijn hier menige prachtige toneelstukken opgevoerd waar zelfs heden ten dage nog wordt over gesproken. Ook van het café kan men verhalen horen die tot de verbeelding spreken. In de loop van volgende week tonen we hier hoe het er van binnen uitzag.

Na de teloorgang van de Gouden Leeuw en na jarenlange leegstand werd het gebouw afgebroken en kwam rond 1999 (dacht ik) dit nieuwe gebouw in de plaats. Aan de optiek zaak, hier aan de rechtse kant, werd dan ook een renovatie doorgevoerd. Aan de linkse kant is de oude winkel van Van den Berghe ook al een hele tijd gesloten en is er nu een firma gekomen van ramen en deuren. Niet voor lang echter want dit en de twee panden ernaast worden binnenkort afgebroken.

                             (foto Noël Everaert)

Wie me een klein beetje kent zal wel weten dat dit niet om te 'stoefen' is maar het is nu eenmaal zo.  Het Eeklose Jong CD&V heeft mij verkozen tot "Eeklonaar van het Jaar 2011". Dit omdat ik met mijn blog ons Eeklo op een positieve manier in beeld breng. Als dat niet mooi is! Ook het feit dat het jongeren zijn die mij verkozen hebben doet veel plezier. Er zijn dus nog jongeren die waarderen wat een senior voor onze stad doet. Heel onverwacht maar daarom doet het ook zo veel deugd. Dat ik dit nog mag meemaken, bedankt iedereen.

Na een belovende start van het nieuwe seizoen gaat het terug niet goed met de Eeklose voetbalclub. Er is nogal wat onenigheid tussen de spelers en dat is nog zacht uitgedrukt. Langs de andere kant zijn er geruchten dat men bezig is een nieuwe ploeg te stichten in Eeklo. De plannen zouden al ver gevorderd zijn en de statuten zijn neergelegd bij de griffie. Maar het woord "EEKLO" zou niet in de clubnaam worden opgenomen en de kleuren zijn volgens de geruchten rood-zwart. Meer details zijn er nog niet.

Waar is de tijd dat de Eeklose club nog in 2e nationale speelde. De foto is uit die periode en is van de wedstrijd voor de Beker van België in het stadion Olympia van Club Brugge.

Deze foto moet van de jaren '70 zijn. De fotograaf staat vooraan in de Molenstraat en kijkt naar de Markt toe op. Hier zijn aan de Markt nog geen veranderingen aangebracht en was de straat nog één recht stuk. De man die men ziet staan is een politieagent die daar een oogje in het zeil houdt want in het midden van de baan ziet men daar 'pilonnen' staan. Waren er toen ook al verzakkingen in de baan?

Op ongeveer dezelfde plaats ziet er hier nu zo uit. Het kruispunt is aangepast en men kan zien dat de as van de straat naar de Markt verlegd is en er nu een bocht ligt ter hoogte van de Markt.

Op de Eeklose Markt is door de jaren heen wel heel veel veranderd. Op deze toch wel oude foto hebben we hier een zicht op het Sterrestraatje. We zien aan de linkse kant dat Rychler, de sigaretten en tabak zaak, daar al is. Er is op deze foto daar niet veel van te zien maar aan dit huis lijkt niet zo heel veel veranderd te zijn. De rechtse hoek is wat anders want hier zijn wel enkele huizen verdwenen. In die tijd kon men, aan de opschriften te zien, ook goed verticaal lezen.

Tegenwoordig ziet het er zo uit. Als men vergelijkt met de bovenste foto kan men zien dat Rychler's huis ver gelijk gebleven is. De constructie onder de dakgoot en op de andere verdiepingen lijken nog steeds hetzelfde te zijn. Als men de Markt eens goed bekijkt lijkt dit een van de oudste huizen te zijn die er nog staan. Aan de andere hoek ziet men dat er een ander gebouw staat. Het huis daarnaast, waar vroeger schoenen Edgard Van Branteghem was, lijkt ook nog goed bewaard gebleven. Vanaf daar staan er wel enkele nieuwe appartementsgebouwen.

Terug eens een orkest uit onze jeugdjaren. De Eeklose Jaguars hebben ons ook vele prachtige avonden bezorgd. Hier staan toch bekende Eeklonaren op. Maar een  paar namen ontsnappen mij. Wie wil mij hierbij helpen? Reageer via de link onderaan het artikel. Laat u niet afschrikken door de veiligheidscode.

VAN LANDBOEK TOT KADASTER

Naast de vele genealogen komen steeds vaker ook mensen naar het archief die willen weten wat er vroeger op hun grond allemaal is gebeurd. Soms is dat meer dan gewoon nieuwsgierigheid: de strengere milieuwetgeving vereist geregeld informatie over vroegere – mogelijk vervuilende - industriële activiteiten.

Tot diep in de jaren negentig was zo’n speurtocht zo goed als onbegonnen werk. De Eeklose percelen werden weliswaar al vanaf 1638 in kaart gebracht, maar met een ingewikkeld systeem, dat in de loop van de eeuwen driemaal totaal veranderde. ‘In kaart gebracht’ is bovendien niet de juiste uitdrukking.  Bij de eerste opmetingen voor het landboek van 1638 was er weliswaar een bijbehorende kaart gepland, maar na het samenstellen van het boek was het geld op, en die kaart is er nooit gekomen. Zo moest Eeklo tot 1834 wachten eer het zijn percelen precies weergegeven zag.

Halfweg die jaren negentig sloegen de toenmalige stadsarchivaris (Erik De Smet) en de huidige (Freddy Pille) de handen in elkaar voor een grootscheeps project: een uitgave van de vier oude landboeken (1638, 1709, 1796, 1820), met de situering van elk van de ruim drieduizend Eeklose percelen op de moderne kaart.  

Het duurde meer dan vier jaar om alle problemen en probleempjes van de oudste versie opgelost te krijgen. Het landboek 1638 verscheen in 2001 in twee delen en een index, drie jaar later gevolgd door de versie 1709, en in 2006 door het Franse landboek van 1796.  Aan het sluitstuk van de reeks, het Nederlandse landboek, was Erik De Smet nog volop aan het werk toen hij in februari 2008 plots overleed. Het tekstgedeelte lag toen al op het archief beschikbaar, maar de broodnodige kaarten – die naar zijn zeggen toen bijna klaar waren -  zijn helaas nooit teruggevonden. Een kleine ramp, want zij vormen de laatste schakel van de reeks, die de aansluiting moest vormen op het nog altijd gebruikte systeem van de Popp-kaarten.

Wie de historiek van zijn grond terug wil vinden, kan dus in het begin van de 19^de eeuw op probleempjes stuiten, maar over het algemeen is 300 jaar geschiedenis ervan binnen het uur te reconstrueren.  Niet de volle 375 :  het archief beschikt maar over gegevens tot omstreeks 1925. De recentere ontwikkelingen  zijn alleen maar te volgen op de diensten van Ruimtelijke Ordening en vanzelfsprekend op het Kadaster.

(Freddy Pille)

In aanvulling van het artikel van zondag over de Krüger voeg ik er toch nog deze foto's bij. Hier zien we de nieuwe burelen en rechts het bijgebouwde stuk fabriek. De oude fabriek torent boven alles uit en ziet men hier op de achtergrond. Links is café De Oranjeboom die later zou gesloten worden. Dit gebouw heeft dan nog een hele tijd leeggestaan maar werd dan ook afgebroken.

Hier een zicht op de binnenkoer van de fabriek. Dat de Eeklose brouwerij geen gewoon fabriekske was ziet men aan het aantal vrachtwagens waarmee men over gans België de dranken ging leveren.

Zoals iedereen wel weet is hier nu het Krügercentrum, het Eeklose shopping dorp. Niemand die vroeger ooit dacht dat de Eeklose brouwerij de Krüger zou ophouden te bestaan.....

De Stationsstraat heel lang geleden. Dit kan men ook zien aan de auto's die daar staan. We zien hier de Krüger fabriek, de oude Eeklose brouwerij, in de beginperiode.

Hier zijn we al vele jaren verder en zien dat de gevel helemaal anders is. Van wat men ziet op de bovenste foto is alles afgebroken. De  fabriek werd vernieuwd en links ziet men een stuk van de nieuwe burelen.

Nu is alles wat hier stond verdwenen en is alleen nog de naam Krüger (centrum) overgebleven. Er is hier een nieuw shoppingcenter uit de grond gerezen wat wel succes kent en dagelijks veel volk op bezoek krijgt.

Van Guido De Coeyer kreeg ik deze foto van de Eeklose voetbalploeg halverwege de jaren '50. Het is in ieder geval een zeldzame foto, niet alleen omdat hij ingekleurd is (indertijd door studio Van Overberghe in de Stationsstraat te Eeklo), maar omdat het de kampioenenploeg is die in 1956 in de voor de Fece gouden jaren '50 doorstootte naar 3de Nationale. Voor Fece-supporters vanaf onze generatie en ouder, spelers en namen om nooit te vergeten...

Ook de Snuifmolenstraat, hier beter bekend onder de naam 't Snuifmeuleken,  ontsnapte niet aan het bouwen en verbouwen van huizen. Zo werden ook bij deze twee huizen de nodige veranderingen aangebracht. Zoals men ziet is er hier nog een heel stuk niet bebouwd.

Het was Van Der Bouwhede Irené die op 29 april van het jaar 1970 een bouwaanvraag indiende om het verbouwen van een duplexwoning in de Snuifmolenstraat.

Vandaag ziet het er zo uit. Het gaat hier over het middelste huis met de dubbele poort welke de veranderingen onderging. Ook hier is alles toegebouwd op één perceel na, men kan het zien naast het witte huis, dat daar nu al vele jaren ligt zonder dat er iets aan gedaan wordt.

Ook deze foto kreeg ik van Robert Mercy en toont de eerste ploeg van Balgerhoeke in de jaren '70.

Staand: Claeys Robert, Kets Georges, De Wilde Roger, Mercy Robert, Spittael Roland, De Metsenaere Gerard, De Coeyer Valere, Blomee Georges, De Smet Lionel, Bert Robert.

Zittend: Verstraete Lionel, Van Heule Gilbert, Ghijssels Noël, De Coster, De Craene Marc, Staelens Rudy, Cassijn Paul.

Woensdag kon ik samen met de verantwoordelijke van de werf, waarvoor mijn dank, het gebouw op de hoek van de Boelare/Molenstraat binnen gaan. In dit gebouw ziet men de omliggende straten op een andere manier. Het was iets dat al lang in mijn hoofd speelde en nu uitgekomen is. Geniet van de foto's.

Het afbreken van de oude Broederschool is mij niet alleen opgevallen. Kurt Van Laere stuurde mij deze foto die op de koer van deze school is genomen. Het was het 1ste studiejaar in 1982 - 1983.

De meester is Amedé Vertenten

Boven: Andy Lehoucq, Thomas Van Wassenhove, Bjorn Blomme, Dirk De Paepe, Jurgen Bruggeman, Kristof Engels, Glenn De Meyer, Bjorn Beirnaert.

Midden: Jasper Beyst, David Maegerman, Jurgen Simoen, Bart Van De Velde, Tom Laureyns, Jo Pauwels, Tim Van Hecke, Wouter De Brabander.

Onder: Angelo, Bart Van Langenhove, Peter Verhelst, Filip Couvreur, Kurt Van Laere, Jurgen De Meyer, Geert Pattijn.

Zoals vele straten is ook de Boelare in de loop der tijd op veel plaatsen helemaal anders geworden. Toen Joris Deturck op 14 oktober 1970 een aanvraag indiende om het verbouwen van de voorgevel zal toen wel niemand gedacht hebben dat dit statig herenhuis ooit nog zou afgebroken worden. Ook ziet men de ingang van de bekende Eeklose jeneverstokerij Van Hoorebeke. Een deel van de stokerij was waar nu het Jenevermuseum is in ondergebracht. Naast het herenhuis aan de linkse ziet men Ultra Montes, het eerste reisbureau in Eeklo. Toen al uitgebaat door de heer De Soete dacht ik.

Dezelfde plaats en dezelfde ingang 41 jaar later. Hier schiet van de bovenste foto niets meer over. Want ook het huis aan de rechtse kant naast de ingang is afgebroken en staat er nu een appartementsgebouw. Op het einde van de ingang kan men nog een klein stukje zien waar vroeger de stokerij was. Langs deze ingang kan men nu naar het Cultureel Centrum De Herbakker.