|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Zo had onze Jan het gewild, zei broer Hubert Schotte gisteren na de plechtigheid in Rome bij de herbegrafenis van kardinaal Jan Schotte in zijn titelkerk Sint-Juliaan der Vlamingen. In het bijzijn van familie en een West-Vlaamse delegatie onthulde de Brugse bisschop Roger Vangheluwe daar gisteren na de dienst een gedenkplaat met het wapenschild van kardinaal Schotte "als een herinnering aan kardinaal Schotte en een uitnodiging om te bidden voor hem en zijn zielerust."
Een kleine honderd Vlamingen hebben gisteren in het Vlaamse kerkje San Giuliano dei Fiamminghi in Rome de herbegrafenis bijgewoond van kardinaal Jan Schotte. Bisschop Roger Vangheluwe leidde de plechtigheid. Die werd bijgewoond door onder meer de Amerikaanse kardinaal William Levada, prefect van de congregatie voor de geloofsleer, mgr Nicola Eterovic (Kroatië), secretaris-generaal van de bisschoppensynode en pater Edouard Tsimba (Congo), generale overste van de congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria ("Scheut"), de Belgische ambassadeurs in Rome en Vaticaanstad, gouverneur Paul Breyne van West-Vlaanderen, burgemeester Vanryckeghem van Waregem en dertien familileden van de kardinaal zelf, onder wie zijn broer Hubert.
"Kardinaal Schotte was een bouwer van vrede en gerechtigheid", benadrukte pater Hugo Vanermen, mSC., rector van de Koninklijke Belgische Kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen, in zijn homilie. "Kardinaal Schotte was van bij zijn roeping als religieus, als priester, als bisschop en kardinaal steeds bewust van geliefd te zijn door Hem die hem geschapen en geroepen had. Deze overtuiging heeft hem tot dienaar gemaakt van de Kerk aan wie hij zich heeft gegeven tot enkele weken voor zijn hemelvaart wanneer hij in Washington zijn intieme vriend, paus Johannes Paulus II, ging vertegenwoordigen voor de vieringen van de 150ste verjaardag van dogmaverklaring van de onbevlekte ontvangenis van Onze-Lieve-Vrouw."
Rector Vanermen noemde de missie van kardinaal Schotte de vervulling van de missie die hij had ontvangen, vooral als secretaris-generaal van de Bisschoppensynode. "Gedurende lange jaren heeft hij met het wereldepiscopaat gezocht naar de actualisatie van de boodschap van het evangelie volgens de documenten van het Tweede Vaticaans Concilie." Eveneens verwees Hugo Vanermen naar de wapenspreuk van kardinaal Schotte, "Parare viam Domino Pacis" (de weg van de vrede voorbereiden voor de Heer). "Deze wapenspreuk is een verwijzing naar zijn patroon Johannes de Doper, maar terzelfder tijd een verwijzing naar zijn werk: de ware vrede bevorderen die van God komt. Ook hier kunnen wij een band leggen met het evangelie van vandaag: de echte vrede zonder gerechtigheid is niet mogelijk. In die zin was kardinaal Schotte een bouwer van vrede en gerechtigheid en een veelgeliefde zoon van de Vader."
Na het citeren van een commentaar van de heilige Cyrillus, bisschop van Jeruzalem in de vierde eeuw, besloot rector Vanermen zijn homilie met de reden waarom kardinaal Schotte een gelukkig man was. "De zin en het doel van zijn leven ten dienste van de kerk en de mensen werd gedragen en gestuwd door het mysterie van de Drievuldigheid van liefde. Moge hij daarin voor ons een voorbeeld zijn."
'Het was een aangrijpende gebeurtenis', zei zijn geëmotioneerde broer Hubert (72) na afloop.
Kardinaal Jan Pieter Schotte werd in 1928 geboren in het West-Vlaamse Beveren-Leie (Waregem) en in 1952 als scheutist priester gewijd. In 1967 werd hij algemeen secretaris van de missionarissen van scheut in Rome, later ging hij werken op het staatssecretariaat van drie opeenvolgende pausen: Paulus VI, Johannes-Paulus I en Johannes-Paulus II. In 1984 werd Jan Schotte bisschop gewijd, een jaar later werd hij secretaris-generaal van de bisschoppensynode. Hij vergezelde de paus op verschillende van diens reizen. In 1994 werd hij kardinaal gecreëerd. Jan Schotte overleed op 10 januari 2005 in het bekende Gemelli-ziekenhuis in Rome.
Toen Schotte kardinaal werd gecreëerd, had hij aan de paus gevraagd om de Belgische kerk Sint-Juliaan der Vlamingen als titelkerk te mogen hebben. Om op die wens te kunnen ingaan, moest paus Johannes-Paulus II van dat kerkje eerst een diakonale kerk maken. Schotte had daarna ook te kennen gegeven dat hij in 'zijn' kerk begraven wilde worden. Dat was een ander paar mouwen, aangezien de Italiaanse wet sinds 1870 enkel bij hoge uitzondering nog toestaat dat iemand in een privégebouw wordt begraven. Jan Pieter Schotte werd bijgevolg op Campo Verano begraven, in afwachting van een eventuele toestemming om hem in Sint-Juliaan der Vlamingen definitief te ruste te leggen. Die toestemming kwam er, en vorige week maandag werd de Vlaamse kardinaal in intieme kring herbegraven, gevolgd door de herdenkingsmis van gisteren.
Ik ben aangedaan, zei Hubert Schotte na afloop. Hier hebben we drie jaar op gewacht. Vorige maandag hebben we mijn broer in intieme kring herbegraven, nu was de eigenlijke plechtigheid. Zolang hij op Campo Verano lag, voelde dat aan als iets dubbelzinnigs. Hij was dood en begraven, maar je hoopte dat hij herbegraven zou worden. Nu hebben we rust, nu heeft Jan rust. Het was allemaal heel mooi. Precies zoals hij het zou hebben gewild.
Op de gedenkplaat in het koor van de kerk staat de tekst:
HIC MORTALES SERVANTUR EXUVIAE JOANNIS P. SCHOTTE S. R. E. CARDINALIS MISSIONALIS C. I. C. M. A XXIX APRILIS MCMXXVIII _ X IANUARIUS MMV
QUI FIDELITATE ERGA VICARIOS CHRISTI PRAESTANS IN CURIA ROMANA ATQUE IN SYNODO EPISCOPORUM COMMUNIONEM INTER PASTORES ECCLESIAE ARDUE
PROMOVENS FUTURAE RESURRECTIONIS DIEM FIDENTER EXSPECTAT
(Hier wacht het stoffelijk overschot van Jan P. Schotte, kardinaal van de heilige Roomse Kerk, missionaris C.I.C.M. Geboren op 29 april 1928, overleden op 10 januari 2005, die trouw dienst verleende aan de vicaris van Christus in de Romeinse Curie en in de bisschoppensynode hard de communio bevorderde onder de herders van de Kerk, met vertrouwen op de dag van de toekomstige verrijzenis).
www.spqr.be
|
