Op termijn kan dit stadsblog een historisch of heemkundig archief vormen over het wel en wee in de regio Waregem. U kunt hieraan meewerken door zelf historische bijdragen of informatie door te geven voor bijdragen over gebouwen, oude herbergen, belangrijke en/of volksfiguren, gebeurtenissen, volksgebruiken, geschiedenis van uw vereniging of wijk, enz. Aanvullingen en verbeteringen zijn dus hartelijk welkom zodat uiteindelijk zo waarheidsgetrouw mogelijke bijdragen overblijven.

GreenHouse Dienstencheques engageert zich om het komende jaar 300 extra arbeidsplaatsen te creëren voor huishoudhulpen. Daarvoor wordt het kantorennetwerk uitgebreid naar 30 én zijn er ook bijkomende vacatures voor bedienden. Dit engagement komt er omdat de Vlaamse Regering extra zuurstof geeft aan de sector van de dienstencheques. Maar ook omdat er door de professionalisering steeds meer malafide of zwakkere dienstenchequebedrijven verdwijnen.

GreenHouse ziet de toekomst rooskleurig in en wil haar rol als voortrekker blijven waarmaken. Het bezoek van de Vlaamse Minister van Werk Philippe Muyters (NVA) is een belangrijke stimulans voor het bedrijf en een hart onder de riem voor de 2800 werknemers.

Philip Nichelson, afgevaardigd bestuurder van GreenHouse : "Vanaf 1 april 2015 zijn de dienstencheques een regionale materie. De Vlaamse Regering ziet onze sector als een belangrijke pijler van het arbeidsmarktbeleid. De voorbije 12 jaar hebben de verschillende ministers van Werk elk hun eigen klemtonen gelegd. Dit zorgde ervoor dat het voor ons moeilijk was een lange¬termijnbeleid te voeren. Door de stabiliteit die de Vlaamse Minister van Werk nu belooft komen we eindelijk in een periode van rust en rechtszekerheid : dat is heel belangrijk voor de gebruikers van dienstencheques en voor de tienduizenden werknemers in deze sector. Wij garanderen ons personeel werkzekerheid".

GreenHouse Dienstencheques werd samen met de introductie van de dienstencheques opgericht in 2003. Het bedrijf evolueerde tot een professioneel gerunde onderneming met op vandaag 2800 werknemers en 27 kantoren. Het beleid concentreert zich op drie 'werven' : kwaliteit van de dienstverlening, een perfecte administratie en een persoonsgerichte communicatie. Een belangrijk aspect is de continue vorming en begeleiding van zowel de huishoudhulpen als het omkaderend personeel. Philip Nichelson : "Nieuwe huishoudhulpen krijgen bij ons een startcursus van negen uur maar worden ook nadien bijgestaan door een praktijkcoach. Voor nieuwe bedienden is er een intense opleiding : zo kunnen we onze klanten en medewerkers op een professionele manier begeleiden. Amateurisme kan niet bij ons".

De sector van de dienstencheques professionaliseert in sneltempo. De strikte overheidsreglementering en de toegenomen sectorale akkoorden verplichten bedrijven tot efficiënt en nauwgezet werken. Van november 2014 tot op 31 januari 2015 zijn er in België maar liefst 50 dienstenchequeondernemingen verdwenen. In Vlaanderen zijn er dat in diezelfde periode 15. Nationaal komen we van een 2700 bedrijven : in anderhalfjaar is dit gereduceerd tot 2141. Philip Nichelson : "Maar dit is eigenlijk géén slecht nieuws. De toegenomen professionalisering komt ten goede aan de gebruikers en de werknemers. Zij willen genieten van een degelijke dienstverlening, correcte afspraken en financieel stabiele ondernemingen. Ook voor de overheid biedt deze afslanking van het aantal dienstenchequebedrijven voordelen : de sector wordt transparanter en zo beter beheersbaar. Cowboytoestanden zijn gedoemd om te verdwijnen".

"Wat discriminatie betreft, kan ik zeggen dat dit bij GreenHouse een non-issue is. We hebben al altijd een inclusief beleid gevoerd. Dat resulteert in een grote verscheidenheid aan werknemers zowel wat betreft afkomst, religie als seksuele geaardheid of leeftijd", besluit Philip Nichelson.

Minister Muyters brengt vertrouwen

De visie van Minister van Werk Muyters en de Vlaamse regering boezemt het bedrijf alle vertrouwen in voor meer stabiliteit, continuïteit en zuurstof voor de sector. Philip Muyters bevestigde in zijn toespraak die verwachtingen :

“Dankzij 6e staatshervorming zijn dienstencheques bevoegdheid van regio’s. Vanaf 1 januari 2016 is Vlaanderen echt (operationeel) bevoegd (eigenlijk al sinds 1/7/14). We hebben afgesproken in het regeerakkoord dat we het systeem verder zetten. We hebben daarbij drie duidelijke doelen:

- Mensen die werken ondersteunen in de vaak zware combinatie van job en gezin

- Laaggeschoolde en/of langdurig werkzoekenden aan een job helpen

- Zwartwerk tegengaan

Daarom kiezen we er met Vlareg dus ook voor om prijs én fiscale aftrekbaarheid te behouden. (uiteraard binnen huidige budgettaire context!). Waar we kunnen, willen we het systeem ook nog verbeteren door vereenvoudiging en minder administratieve lasten voor gebruikers, maar vooral ook voor dienstenchequebedrijven.

Zo willen we bvb 60%-regel afschaffen: u weet wel: de regel die dienstenchequebedrijven verplicht om minstens 6 van de 10 aanwervingen voor te behouden voor werkzoekenden en leefloners. Hierbij geldt natuurlijk de voorwaarde dat we kortgeschoolde en langdurig werkzoekende mensen op andere manieren voldoende toeleiden. Het blijft absoluut het doel om vooral hen aan te trekken. Maar vanaf 1 april is dit niet langer verplicht, wat voor enorme administratieve vereenvoudiging zal zorgen.  

We kiezen radicaal voor automatisering en digitalisering, maar dit vraagt enorme aanpassing. Voorlopig blijven we op korte termijn dus met 1 aangestelde uitgiftemaatschappij werken, zoals dat tot nu toe steeds het geval was. Een nieuwe offerteaanvraag wordt voorbereid, een opdracht die zou lopen vanaf 1 jan 2016. We zoeken uit hoe dit zo vlot mogelijk kan, met minder kans op juridische geschillen dan dat nu soms het geval is. Door het op deze manier aan te pakken, hopen we overdracht zo gemakkelijk mogelijk te maken.

Ondertussen ondernemen we de nodige stappen om elektronisch dienstenplatform op te zetten. Daarvoor gaan we de huidige werkwijze grondig herdenken. We denken aan een digitaal uitwisselingsplatform tussen gebruikers, dienstencheque-ondernemingen en overheid. Bij uitbreiding kunnen we dit misschien ook inzetten voor gelijkaardige transacties (vb: opleidingscheques - loopbaancheques). Mensen kunnen zo terecht bij één digitaal platform voor alles wat met werk te maken heeft.

We starten met de studie om gefundeerd en optimaal te kunnen kiezen voor de beste optie. We beseffen daarbij dat de financiële toestand van dienstenchequebedrijven niet altijd evident is. De rentabiliteit daalt bij elke loonsindexering.”

Ten slotte toonde de minister zich tevreden dit bedrijf te kunnen bezoeken. Want de laatste week enorm heeft hij veel negatieve berichten gehoord over de dienstenchequesector, waar vele het niet zo nauw zouden nemen met respect tegen discriminatie. “Hier bij GreenHouse hangt een heel andere sfeer: positief, open, fris. Alleen al jullie reactie op de berichten in de pers over discriminatie in de sector vind ik fantastisch: jullie verwijzen niet eens naar jullie diversiteitscharter dat jullie al jaren hebben, maar geven een antwoord waar ik me helemaal kan in vinden: - Wij geloven in de positieve kracht van diversiteit. Medewerkers die beschikken over de nodige competenties en met het hart op de juiste plaats, dat maakt GreenHouse sterk! -.

Dit zegt het helemaal: nadruk op talenten en competenties van elke individuele werknemer. Bovendien is dit terug te vinden in hele manier van werken: werknemers krijgen een uitgebreide opleiding en coaching, maar ook aandacht voor wat werknemers buiten de werkvloer graag doen en goed kunnen. Vaak komt dat ook tot uiting op de vele initiatieven die jullie lokale kantoren organiseren om band tussen collega’s te versterken, want lijkt me geen evidentie als dienstenchequemedewerkers die voornamelijk alleen bij klanten langsgaan. Kortom: jullie proberen duidelijk sfeervolle leefwereld te zijn voor jullie medewerkers. Zo zijn jullie inderdaad de grootste familie van het land!”

www.greenhouse-vlaanderen.be

27-02-2015, 18:17 geschreven door wareber  

De Waregemse stadsgidsen hebben een oorlogswandeling uitgetekend. Tijdens de begeleide tocht ontdek je aan de hand van oude foto’s de sporen van de Eerste Wereldoorlog in Waregem. De wandeling leidt je langs de plaatsen in Waregem die belangrijk zijn geweest tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Bombardement in toenmalige Nieuwstraat (Guido Gezellestraat)

Naar aanleiding van de herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog creëerden de Waregemse stadsgidsen, in samenwerking met het stadsarchief, een nieuwe gidsbeurt langs de gebouwen, monumenten en straatnamen in het centrum van Waregem die nog herinneren aan de Groote Oorlog, en de andere sporen die de oorlog heeft achtergelaten in het Waregemse straatbeeld. De gidsbeurt is bedoeld voor de Waregemse scholen, verenigingen en alle geïnteresseerde groepen.

Onderweg vertelt de gids verhalen en anekdotes en toont hij grote foto’s die tijdens de bezetting en bevrijding werden genomen. De oorlog eindigde in Waregem met een driest hoogtepunt op de Markt. Op 24 oktober 1918 werd Waregem langs twee kanten aangevallen, aangezien de Duitsers aan de kant van ’t Leeuwke zaten en de Fransen hun bommen over het centrum moesten smijten om hen te raken. Enkele dagen later werden we bevrijd, maar alles lag wel plat.

Stadsgids Patrick Meuris : “Op 4 augustus 1914 viel het leger van keizer Wilhelm II het neutrale België binnen. Een kleine drie weken later, op zondag 23 augustus 1914, bereikten de eerste Duitse verkenners via de Anzegemseweg de grens van Waregem, waar ze werden opgewacht door veldwachter Amédée Vanhoutte. Hij overhandigde hen de boodschap van burgemeester Jean Bouckaert dat Waregem zich vreedzaam overgaf, om bloedvergieten zoals eerder in Dinant, Leuven en Aarschot te vermijden. Het was het begin van vier lange jaren van bezetting, angst en honger. Waregem werd ingedeeld in het Etappengebiet van het 4^de Duitse leger, dat geleid werd vanuit Tielt, en omgebouwd tot aanvoerstation voor troepen, wapens, munitie en voorraden richting het front in de Westhoek.

Eind oktober 1918 werd Waregem met veel wapengeweld bevrijd door Franse en Amerikaanse troepen. Twee weken later verstomden de geweren, mitrailleurs en kanonnen en kon de uitgeputte bevolking beginnen aan de heropbouw van het vernielde en leeggeplunderde land. In Waregem betekende dit concreet de heropbouw van het station, de kerk en het centrum, het begraven van de gesneuvelde en geëxecuteerde Waregemnaren en de van ontbering omgekomen zivilarbeiter en het aanleggen van een begraafplaats voor de Amerikaanse bevrijders.

De gidsbeurt begint met het verhaal van Waregem vlak vóór WOI, met de industrialisering, de eerste elektriciteit, de schitterende nieuwe panden en villa’s, de hoogdagen van Waregem Koerse, de hoge scholingsgraad, de eerste toneelvoorstellingen met actrices op het podium en de allereerste filmvoorstelling in Waregem, met pianobegeleiding. Maar ook de kloof tussen rijk en arm en de grote staking van 1913.

In het tweede deel komt het begin van de oorlog en de bezetting aan bod, met de inval van de Duitsers, de installatie van het Duitse militaire bestuur, de avondklok en reisbeperkingen voor de bevolking, de inkwartiering van 7.000 Duitse militairen in Waregem, de verplichte tewerkstelling in de ateliers in het centrum en het pionierspark in Sint-Eloois-Vijve, de inventarisering en opeising van alle rollend materieel, voedingsproducten, metalen en andere goederen, de vele verordeningen en beperkingen, de armoede en vluchtelingen, de dwangarbeid in Duitsland en Frankrijk, de spionage, gevangenzetting en executies… Kortom, de manier waarop de Waregemnaren de 4 oorlogsjaren beleefd en overleefd hebben. Ook het verhaal van het drama van Nieuwenhove komt aan bod, waar op 27 maart 1918 bij een tragisch ongeval 15 kinderen gedood werden door een Duitse obus.

In het derde deel vertelt de gids het verhaal van de bevrijding eind oktober, toen Franse en Amerikaanse troepen bijna 2 weken lang gevochten hebben om de Leie over te steken en de Duitsers te verdrijven uit Waregem, ten koste van honderden militaire slachtoffers en vele tientallen burgerdoden, en met een enorme verwoesting van het centrum als gevolg. De wandeling volgt het spoor van de geallieerden door het centrum, van west naar oost, en toont hoe de Duitsers dag per dag verder achteruit gedrongen werden, achter de spoorweg, de Gaverbeek en uiteindelijk de bossen en heuvels tussen Waregem, Anzegem en Wortegem. Pas op 1 november 1918 was Waregem definitief bevrijd en konden de Waregemse vluchtelingen terugkeren naar hun kapotgeschoten huizen.

De wandeling maakt een achtvormige lus door het centrum en passeert o.a. langs de Oude Olm, het station, de ter Elststraat, de Gaverbeekse meersen, de markt, de Keukeldam en het Park Casier. Onderweg vertelt de gids verhalen en anekdotes en toont grote originele foto’s genomen tijdens de bezetting en vlak na de bevrijding. De wandeling kan geboekt worden bij de Waregemse Dienst voor Toerisme, www.waregem.be/toerisme, toerisme@waregem.be, tel. 056 62 12 37 en kost 50 EUR voor een groep van maximum 25 personen. Meer info over Waregem tijdens de Eerste Wereldoorlog is te lezen op de websites van het stadsarchief (www.waregem.be/archief) en de Waregemse Gidsenkring (www.gavergids.be). De stadsgidsen werken ook nog aan een brochure met een wandeling en fietstocht langs de sporen van de Eerste Wereldoorlog in Waregem en Sint-Eloois-Vijve, die zal verschijnen in de lente van 2015.”

De stadsgidsen stellen de nieuwe stadswandeling voor tijdens de lente-uitstap op 12 april van de leden van de gidsenkring. Binnenkort staan er rondleidingen voor scholen op het programma. In het najaar is er nog een open voorstelling van de achtvormige wandellus voor de Waregemnaars. De gidsbeurt is er op maat van iedereen. De wandeling kan aangepast worden volgens de doelgroep.

www.gavergids.be
info@gavergids.be

19-02-2015, 19:38 geschreven door wareber  

Vorige dinsdagavond 10 februari 2015 mocht cultuurschepen Pietro Iacopucci bij een plechtigheid in de stadswinkel officiëel de ‘zilveren troffel’ in ontvangst nemen. Dit memorabel truweel werd op 5 juli 1842 gebruikt bij de eestesteenlegging van de barrage over de Leie in Sint-Eloois-Vijve en komt door bemiddeling van de Nederlandse juwelier Steph Vaessen terug definitief naar Waregem. De toenmalige minister van Openbare Werken Leander Desmaisières werd voor dit plechtig moment bijgestaan door de toenmalige burgemeesters van Waregem, Sint-Eloois-Vijve en Wakken. De troffel wordt voorlopig tentoongesteld in de stadswinkel, waarna ze een plaatsje zal krijgen in de leeszaal van het stadsarchief.

Door de opkomst van het scheepvaartverkeer en de talrijke overstromingen werden vanaf 1820 langs de Leie heel wat stuwsluizen herbouwd, brugopeningen verruimd en meanders doorgestoken. Ook in Sint-Eloois-Vijve werden in die periode reeds plannen gemaakt voor een nieuwe sluis en een barrage. Toch kwam er pas na de overstroming van 1840 echt schot in de zaak.

Het Koninklijk Besluit van 29 maart 1841 voorzag in het bouwen van een barrage. Datzelfde jaar werd een stuk van de Leie rechtgetrokken, waardoor een noordelijke en een zuidelijke arm ontstonden. Het jaar erop werd gestart met de aanleg van een barrage op de nieuwe vertakking. Op 5 juli 1842 legde L Desmaisières, minister van openbare werken, in het gezelschap van Petrus Verougstraete, burgemeester van Sint-Eloois-Vijve, en de burgemeesters van Waregem en Wakken, de heren Huys en De Borggraeve, de eerste steen. Ook aannemer HJ. Damman was van de partij. Op 6 juli 1844 werd krachtens ministerieel besluit Augustin- Jean Bekaert tot eerste 'ontvanger der scheepsvaertrechten' aangesteld.

Inhuldiging zilveren truweel

Schepen van cultuur Pietro Iacopucci toonde zich vorige dinsdagavond heel vereerd en dankbaar de schenking van de zilveren troffel te mogen in ontvangst nemen. Hij noemde de zilveren truweel uit 1842 ‘een knap stuk erfgoed’, dat door de familie Desmaisières aan het stadsarchief van Waregem werd geschonken in 2014.  Dit gebeurde door bemiddeling van de Nederlandse juwelier Steph Vaessen die als tussenpersoon fungeerde, en die er dus voor zorgde dat de troffel zijn weg terugvond naar Waregem

Schepen Iacopucci : “Deze troffel werd in 1842 gebruikt voor de eerste steenlegging van de barrage te Sint-Eloois Vijve. De troffel is een waardevol stuk dat herinnert aan één van de allereerste grote bouwwerken in Groot-Waregem sedert de onafhankelijkheid van België. Reeds voor de onafhankelijkheid van België circuleerden er plannen om het overstromingsgevaar in te dijken en het waterpeil van de Leie beter te kunnen beheersen.  Uiteindelijk werden die plannen concreet na de onafhankelijkheid en na een zoveelste erge overstroming, toen het KB van 29 maart 1841 voorzag in het bouwen van een barrage over de Leie te Sint Eloois Vijve. 

Het is als lid van de zevende Belgische regering Nothomb dat toenmalig minister van Openbare Werken Leander Desmaisières naar Waregem kwam voor de eerste steenlegging van de barrage.  Dit gebeurde in gezelschap van burgemeester van Sint Eloois Vijve Peter Verougstraete, en de burgemeesters van Waregem en Wakken, de heren Huys en De Borggraeve. 

Op 6 juli 1844 werd de eerste ontvanger der scheepsvaertrechten, de heer Augustin Jean Bekaert aangesteld.  Archiefdocumenten leren ons dat er meer dan 300 jaar eerder ook al een tolbrug had gelegen over de Leie, eigendom van de burggraaf van Vijve, die toen ook al tolrechten invoerde voor de oversteek.  Een wagen getrokken door vier paarden kostte 7 penningen, een paard met twee korven kostte 2 penningen, een koe 1 penning en een schaap en een varken een halve penning.  Een vrouw geladen met pak en zak kostte evenveel als een varken (info Marcel Delmotte en Filips Benoit).

De komst van minister Desmaisières, die tegelijk gouverneur van Oost Vlaanderen was, kaderde waarschijnlijk ook een beetje in de noodzakelijke profilering voor de verkiezingen van juni 1843. Inzet van die verkiezingen was puur economisch, zijnde de strijd van de traditionele landbouweconomie gedomineerd door grondbezittende adel en kerk versus het nieuwe industriële kapitalisme dat als een aanslag op de samenleving werd beschouwd.  Voor Desmaisières werd in de campagne vaak verwezen naar zijn verdiensten als minister van openbare werken:    ‘de vermeerdering der inkomsten van den yzeren weg, wienst dienst spoediger en min kostelyk gewerden was was uytsluytendlyk het werk van uwen tegenwoordigen gouverneur.  Met grootelyks de onkosten van den yzeren weg te verminderen, en den zelven meer te doen opbrengen, had hij verscheyde miljoenen franks gespaerd.’

De bouw van de Barrage kan ook gezien tegen de achtergrond van de Belgische revolutie, industriële revolutie en zelfs ook een culturele revolutie. De aanleg van de barrage veranderde de dorpskern sterk en zo verscheen als gevolg daarvan het Gildhuis, later gekend als Ter Leie, waar Emiel Claus geboren werd in 1849.

De tweede sasmeester die de reeds genoemde Augustin Jean Bekaert opvolgde, was de heer Jacobus Petrus Benoit en dat is de vader van de musicus Peter Benoit die zijn oratorium De Oorlog eind 1870 in het huisje van zijn vader in Vijve componeerde.  In 1885 schreef Peter Benoit: ‘het sashuis van Vijve, dat mijn vader als sluismeester-ontvanger gedurende ettelijke jaren bewoonde is het aantrekkelijkste en schoonse aller leiesashuizen.’  Zo ziet u dat de barrage ook mee aan de oorsprong ligt van onze cultuur.”

Tot slot dankte onze Cultuurschpen nog de milde schenkers van deze troffel, de familie Desmaisières, de bemiddelaar de heer Vaessen en hij dankte ook onze archiefdienst en technische dienst voor de mooie presentatie van dit prachtstuk.

De Barrage

De barrage lag op een afzonderlijke aftakking van de Leie en had een houten brug. De barrage bestond uit vier doorgangen en een landhoofd. Het was de taak van de sasmeester om in geval van overstromingsgevaar, via het loopbruggetje de schutbalken zo vlug mogelijk te verwijderen en ze na de vloed op tijd en stond weer terug te plaatsen. Dit werk was niet gemakkelijk en nam heel wat tijd in beslag.  Na een hevige regenval op Allerheiligen 1894 was de toevloed van het water zo groot dat er een toch een grote overstroming was en het vlas uit de hekken zwalpte.  Er werd beweerd dat de sasmeester te laat opgetreden was. 

Door een van de vier doorgangen konden ook schepen passeren. Ook hier moest de sasmeester telkens de schutbalk verwijderen en terugplaatsen. Daarom dan ook dat ongeveer 20 jaar later in 1863 op de oude (zuidelijke) arm van de Leie een nieuwe sluis werd gebouwd. Het uitvoeren van de werken aan de sluis, in baksteenmetselwerk en voorzien van houten puntdeuren, kostte 1532 franken. Men hoopte langs deze weg de schepen gemakkelijker en vlotter te kunnen laten passeren.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog geraakten barrage en sluis, net als het huis van sasmeester, licht beschadigd, maar konden kort na de oorlog worden gerestaureerd. Het huis van de hulpsasmeester werd volledig verwoest, maar werd heropgebouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de schade echter een stuk groter en kon ze niet meer hersteld worden. In het begin van de jaren 50' werd de barrage dan ook vervangen door een nieuwe brug, terwijl er een nieuwe sluis werd aangelegd, enkele honderden meters verder op de Leie. De oude arm van de Leie, waar voordien de sluis was, zou dan ook een aantal jaar later worden drooggelegd.

pietro.iacopucci@waregem.be

http://www.waregem.be/over-waregem/diensten/stadsarchief

16-02-2015, 00:00 geschreven door wareber