|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 2007 is ook voor de parochie Waregem een bijzonder jaar. We hadden al de viering van enkele gouden jubilea van priesters en deze avond volgt nog de jubileumviering van Albert Destoop voor 50 jaar kerkbaljuw en deken Verhelst voor 40 jaar priester. De op 8 augustus plots overleden ere-deken André Vannecke was oorspronkelijk ook aangekondigd voor de jubileumviering op de Sint-Amandsparochie. Hij wordt bij de jubileumviering wel nog herdacht. Voor meer informatie over het priesterjubileum van deken Verhelst kunnen we putten uit het artikel van diaken Ksaf deze week in Kerk en Leven.
Deken Frans Verhelst
Als jonge man maak je plannen voor de toekomst. Een en ander wees voor hem wel in de richting van rechten of politiek, maar de inzet voor de mens binnen de kerk en een leven als priester kreeg de bovenhand en daar heeft hij nog altijd geen spijt van. De filosofische opleiding kreeg hij in Innsbruck, waar hij o.a. de grote theoloog Karel Rahner en een zekere professor Ratzinger (jawel, onze huidige paus) als gastdocenten te horen kreeg. Daarna studeerde hij in Leuven waar hij het diploma van licentiaat in de religieuze en morele wetenschappen behaalde.
De seminarietijd verliep in de euforische stemming die er heerste dankzij de merkwaardige paus Johannes XXIII en het toen aan de gang zijnde tweede Vaticaans concilie. De kerk werd toen als het ware door elkaar geschud en de moderne tijd binnengeloodst. Het waren toen nog niet ten volle de revolutionaire jaren maar her en der kwamen veranderingen los en groeiden er nieuwe inzichten rond kerkopbouw.
Hij werd gewijd in 1967 met ongeveer 19 medestudenten en droeg zijn eremis op in kerk te Nieuwenhove. Eerste werd hij benoemd tot priesterleraar aan het college in leper. Toen waren ze er met zeven priesters. Het was de tijd dat er binnen de school heel sterk kon gewerkt worden met gelovige kernen en waar de proost in de jeugdbeweging een belangrijke rol speelde. Het betekenden dan ook de mooiste jaren waar hij met dankbaarheid (en een tikkeltje heimwee?) naar terugkijkt.
Daarna werd hij gedurende 5 jaar rector bij de Grauwe Zusters Franciscanessen in Roeseiare, waar hij ook godsdienstles gaf. Hij begeleidde er ook de verschillende schoolbesturen. In 1994 zond de bisschop hem naar zijn geboortestreek. Hij kwam terug in Waregem maar dit keer als pastoor-deken.
De aard van het werk en de manier van aanpak werd helemaal anders. Waar je in het onderwijs werkt binnen omschreven structuren, moet je op een parochie heel vaak de structuren zelf ontwerpen. In het onderwijs worden je mensen gegeven terwijl je op een parochie mensen zelf moet zoeken en aanspreken. En dit maakt een zee van verschil.
En het takenpakket van de deken is niet niets. Op de eerste plaats is er de parochie: hij is pastoor van de grootste parochie van het bisdom Brugge en tevens moderator van de federatie Waregem, waartoe de St.-Amandsparochie behoort.
Op dekenaal vlak verzorgt hij de band met de priesters van het hele decanaat: dit houdt in: hen regelmatig bezoeken, begeleiden en bijstaan waar nodig en soms ook wel eens "een brandje blussen" waar nodig. Als deken is hij ook de tussenschakel tussen de parochies en het bisdom. Daarom wordt heel vaak het traject Waregem - Brugge afgelegd voor alle mogelijke vergaderingen en besprekingen op het bisdom. Tenslotte is er ook de zorg voor het onderwijs in Waregem. Als je ziet hoe sterk het onderwijs er is uitgebouwd , dan weet je dat dit een grote zorg is.
Voor deken Verhelst is het uitbouwen van structuren waarin mensen hun verantwoordelijkheid kunnen opnemen van het allergrootste belang. Ook de zorg voor een goede infrastructuur staat voorop. Een parochie moet niet alleen kunnen gebruik maken van een mooi en verzorgd kerkgebouw, maar ook van een goede accommodatie waarin het pastorale werk kan gebeuren. Daarom liggen de plannen al klaar voor een plaats van christelijke aanwezigheid en vorming binnen het complex van het jeugdcentrum en een ruim parochiehuis met comfortabele vergaderzalen en een aula bij de kapel van de Jager.
Maar de grootste zorg die hij deelt met iedereen die met pastoraal begaan is, is wel het dalen van het aantal medewerkers. Het priesteraantal daalt spectaculair en er is een sterke vergrijzing. Het zoeken en vinden van lekenmedewerkers is niet meer evident... Hoe zal onze kerk eruit zien binnen pakweg 10 jaar? Wie zal dan de kerk dragen? Het is een blijvende zorg om leken te vinden en te vormen die hun verantwoordelijkheid willen opnemen om in samenwerking met de ambtsdragers, elk zijn taak te vervullen op zijn niveau. 'Gelukkig ook', zo zegt hij, 'dat zijn zus er is tot steun in de huiselijke en parochiale zorg'.
Tenslotte is er de zorg om in de huidige tijd een geloofstaal te vinden die de moderne mens aanspreekt. Daarom is het jaarthema van dit jaar en de komende jaren een ware uitdaging: mensen helpen om te groeien in hun geloof.
Bij de vraag wat hij vanuit zijn ervaring ais belangrijkste geleerd heeft en ten allen prijze wil meegeven zegt onze deken dit Je kan slechts leven en werken als gemeenschap als er wederzijds vertrouwen is en een aanvaarden van elkaar. Niet wijsheid en verstand is bij deze het belangrijkste, wel het vertrouwen.
Deken Frans Verhelst, proficiat met je gevulde priesterleven. En ad multos annos.
(foto eremis Nieuwenhove 1967)
|
