Op 7 juni 2009 worden we opgeroepen om tussen 8 en 13 u. een nieuw Vlaams en Europees parlement te kiezen voor een nieuwe vaste legislatuur van vijf jaar. Voor het Vlaams parlement kunnen we in gans West-Vlaanderen kiezen tussen niet minder dan 12 partijlijsten van maximum 22 effectieve kandidaten en 16 opvolgers. Voor het Europees Parlement kiezen we in gans Vlaanderen tussen 11 partijen met maximum 13 kandidaat-leden en 8 opvolgers. Om geldig te stemmen moeten alle stemmen, die men uitbrengt, binnen dezelfde lijst vallen. Het is wel telkens mogelijk een stem te geven aan verschillende kandidaten (effectieven en opvolgers) binnen dezelfde lijst.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 
Het doet wat ongewoon aan dat dit op een goede week vooraf op wat openbare aanplakborden na bijna niet te zien is in het straatbeeld. Met de grote provinciale kieskringen in Vlaanderen (in tegenstelling met Wallonië) is het belang van plaatselijke erkenning ook sterk gedaald en moeten de kandidaten hun stemmen veroveren over de ganse provincie. De grotere impact van de massamedia is daar een logisch gevolg van.
Ernstige kandidaten uit Waregem staan met dit kiesstelsel wel enigszins gehandicapt tegenover reeds gevestigde en meer centraal wonende politici, zelfs als ook deze zich geen BV-populariteit over de ganse provincie kunnen aanmeten. Waregem is weliswaar de vijfde stad van de provincie, maar ligt aan de zuidoostelijke rand van de gemeente. Zelfs de buren uit Zulte kunnen ons niet steunen om een parlementaire vertegenwoordiging te krijgen in Brussel.
Met Waregem blijven we ingedeeld binnen het kieskanton Harelbeke, maar dit heeft enkel belang voor de praktische organisatie. In dit kieskanton zijn er in totaal 58.556 kiezers (vanaf 18 jaar) ingeschreven, waarvan 76 ingeschreven burgers van andere EU-nationaliteit. In totaal zijn er 86 stembureaus en tweemaal 29 stemopnemingsbureaus (telbureaus voor Vlaamse en Europese verkiezingen). Het totaal voor gans West-Vlaanderen bedraagt 911.593 ingeschreven kiezers, waarvan 1681 met andere EU-nationaliteit. Onze provincie telt slechts 41 stembureaus met stemcomputers en 1278 traditionele stembureaus.
Geschiedenis Vlaams Parlement
De eerste rechtstreekse verkiezingen van het Vlaams Parlement had plaats op 21 mei 1995. Het was het resultaat van opeenvolgende staatshervormingen om het Belgische staatshuishouden leefbaar te houden. Een eerste grondwetswijziging in 1970 erkende drie cultuurgemeenschappen de Nederlandse, de Franse en de Duitse, die elk een eigen cultuurraad kregen. Op 7 december 1971 werd de Nederlandse Cultuurraad geïnstalleerd, bevoegd voor alles wat met taal en cultuur te maken heeft. Het betreft geen volwaardig parlement: de leden zitten ook al in de Kamer of Senaat en nemen het zitje in de Cultuurraad er bij. Opeenvolgende voorzitters van die cultuurraad waren Robert Vandekerckhove (CVP, 07.12.1971 1974), Jan Bascour (PVV, 09.05.1974 1977), Maurits Coppieters (VU, 24.06.1977 1979) en Rik Boel (SP, 24.04.1979 1980).
In 1980 gaat de regering-Martens nog een stapje verder en verdwijnt de unitaire staat België. Ze deelt de centrale staat België op in gewesten en gemeenschappen. Het zijn telkens autonome delen met een verregaande vorm van zelfbestuur. De gewesten nemen economische bevoegdheden voor hun rekening, terwijl de gemeenschappen over taal en cultuur beslissen. De Vlaamse en de Franse Cultuurraad worden vervangen door een Vlaamse en Franse Gemeenschapsraad en een uitvoerend orgaan (regering, aanvankelijk executieve genoemd). De culturele bevoegdheden van de gemeenschappen worden uitgebreid en voortaan zijn ze ook bevoegd voor persoonsgebonden materies zoals, gezondheidsbeleid, gehandicaptenzorg en jeugdbeleid. Enkele jaren later komt ook onderwijs volledig in handen van de gemeenschappen.
Naast de Gemeenschapsraden komen er ook Gewestraden. Hun bevoegdheden zijn plaats- of grondgebonden, zoals ruimtelijke ordening, leefmilieu, huisvesting, natuurbehoud en energiebeleid. In Vlaanderen worden gewest en gemeenschap meteen samengevoegd tot de Vlaamse Raad. Die Raad blijft een onrechtstreeks verkozen parlement. Het systeem van het dubbelmandaat blijft dus gehanteerd. Vlaanderen krijgt wel een eigen regering, waardoor de Vlaamse decreten dus niet meer moeten worden uitgevoerd door de federale regering.
In 1993 zet premier Jean-Luc Dehaene met het Sint-Michielsakkoord het dak op het federale huis. Voortaan heeft Vlaanderen een volwaardig parlement, waarvan de leden op 21 mei 1995 voor het eerst rechtstreeks worden verkozen door 4.392.481 Vlaamse kiezers.
De Vlaamse bevoegdheden zijn intussen steeds meer uitgebreid. Tijdens de paars-groene legislatuur bezegelen het Hermes-, Lambermont- en Lambermont-bis-akkoord de voorlopig laatste staatshervormende stappen. Ze hevelen Landbouw en Buitenlandse Handel over naar de gewesten, splitsen het departement Ontwikkelingssamenwerking, herfinancieren de gemeenschappen, maken een gedeeltelijke fiscale autonomie mogelijk en regionaliseren de gemeente- en provinciewet.
Voorzitters van de Vlaamse Raad/Parlement waren achtereenvolgens Rik Boel (SP, 01.10.1980 1981), Jean Pede (PVV, 22.12.1981 1985), Frans Grootjans (PVV, 03.12.1985 1988), Jean Pede (PVV, 02.02.1988 1988), Louis Vanvelthoven (SP, 18.10.1988 1994), Eddy Baldewijns (SP, 13.01.1994 1995), Norbert De Batselier (SP, 13.06.1995 2004) en Marleen Vanderpoorten (Open VLD, 2004 tot heden).
Ter informatie geven we nog mee dat de eerste Vlaamse regering werd geïnstalleerd op 22 december 1981, toen nog na de federale parlementsverkiezingen van 8 november van dat jaar. De Vlaamse Regering was toen nog proportioneel samengesteld en telde negen ministers met vier CVP-, twee SP-, twee PVV- en één VU-minister(s). Gaston Geens was naast Gemeenschapsminister van economie en werkgelegenheid wat men toen noemde de voorzitter van de Vlaamse Executieve. Hij zou dat in vier opeenvolgende regeringen blijven tot 1992, vanaf 1988 onder de benaming van voorzitter van de Vlaamse regering. Luc Van den Brande (1992-1999) was de eerste minister-president van drie opeenvolgende regeringen. Hij werd opgevolgd door Patrick Dewael (juli 1999-2003, 4 regeringen), Bart Somers (2003-2004, 2 regeringen), Yves Leterme (2004-2007, 1 regering) en Chris Peeters (2007-heden, 3 regeringen).

Europees Parlement
Het Europees Parlement is de enige rechtstreeks gekozen instelling van de Europese Unie. De 785 leden van het Europees Parlement hebben tot taak u, de burger, te vertegenwoordigen. Zij worden eens in de vijf jaar door stemgerechtigden in alle 27 lidstaten van de Europese Unie gekozen om haar 492 miljoen burgers te vertegenwoordigen.
Het Europees Parlement wordt sinds 1979 gekozen door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen. Anders dan de nationale parlementen heeft het geen exclusieve wetgevende bevoegdheid. Met andere woorden, het heeft medebeslissingsrecht, wat betekent dat het samen met de Ministerraad beslissingen mag nemen in een groot aantal domeinen (uitgebreid door het Verdrag van Nice). Het heeft ook tot taak advies te geven over ontwerpen van Europese teksten, te stemmen over de EU-begroting, samen met de Raad, en de Commissie te controleren.
Momenteel hebben zeven Europese politieke fracties zitting in het Europees Parlement, alsmede niet ingeschreven leden :
PPE-DE: Fractie van de Europese Volkspartij (christen-democraten) en Europese Democraten PSE: Fractie van de Partij van de Europese Sociaaldemocraten ELDR: Fractie van de Europese Liberalen, Democraten en Hervormingsgezinden GUE/NGL: Confederale Fractie van Europees Unitair Links/Fractie Noords Groen Links VERTS/ALE: Fractie van De Groenen/Vrije Europese Alliantie UEN: Fractie Unie voor een Europa van Nationale Staten EDD: Fractie voor het Europa van Democratieën in Diversiteit Verkozen voorzitter van het huidig Europees Parlement is Hans-Gert Pöttering.
België kiest 22 Europarlementsleden: 13 Nederlandstalige, 8 Franstalige en 1 Duitstalige. In totaal worden tussen 4 en 7 juni 2009 in de 27 EU-lidstaten 736 Europarlementsleden verkozen. De zetelverdeling wordt bepaald door het Verdrag van Nice, dat inspeelt op de uitbreidingen van de Europese Unie. België heeft nu nog 24 Europarlementsleden en verliest dus twee zetels: zowel de Nederlandstalige als de Franstalige moeten beide een zetel opgeven.

Lijsten
Voor de verkiezing van het Vlaams Parlement zijn er 12 lijsten met volgende nummering
1. SP.A
4. SLP (Sociaal Liberale Partij)
5. N-VA
6. Groen!
7. Vlaams Belang
9. CD&V
11. Open VLD
12. Lijst Dedecker
15. LSP (Linkse Socialistische Partij)
16. PVDA+ (Partij van de Arbeid)
17. VCD (Vrije Christen Democraten)
18. Belgische Alliantie
Voor het Europees parlement moet gemeld dat na de 12 nationale lijstnummers moet rekening gehouden worden met een ietwat andere nummering:
13. CAP (comité andere politiek)
15. LSP
17. PVDA+
Waregemse kandidaten :
Het is niet eenvoudig om uit te zoeken hoeveel en welke kandidaten woonachtig zijn in Waregem. Bij de Europese verkiezingen vinden we zelfs geen enkele Waregemse kandidaat. Met Luc Millecamps, nu woonachtig in Zulte maar geboren in Waregem op 10 september 1951 en voetballegende bij SV Waregem, vinden we wel een geboren Waregemnaar terug. Vandaar dat we Luc Millecamps ook bij ons zien op de aanplakborden. Hij staat op een onverkiesbare 9de plaats op de Europese CD&V-lijst.
De hoop op een Waregemse volksvertegenwoordiger in het Vlaams Parlement moet ook komen van CD&V, die hier bij de gemeenteraadsverkiezingen toch ruim 60 % van de stemmen haalde. Burgemeester Kurt Vanryckeghem heeft zich persoonlijk geëngageerd om die taak op zich te nemen, al komt hij er zeker niet met zijn 6100 voorkeurstemmen in Waregem en zal hij ook elders in de provincie duizenden stemmen moeten halen om alsnog beter gequoteerde medestanders de loef te kunnen afsteken. Hij staat op een voorlaatste 21e plaats bij de effectieve kandidaten, vlak voor lijstduwer Yves Leterme. De CD&V haalde in 2004 wel acht parlementszetels, toen nog als Vlaams Kartel met NVA, maar een stuk boven de 20.000 voorkeurstemmen lijkt voor Kurt en krachtig toch wel het minimum om een rechtstreekse zetel binnen te halen.
Dan geven we op termijn Waregems hoop Davine Dujardin als vierde opvolger evenveel kans. Zij haalde bij de vorige federale verkiezingen als jongste kandidaat op de lijst al 16.436 voorkeurstemmen en het is de vraag of het willen wedden op twee paarden voor Waregem het resultaat niet zal schaden. Voor wie zijn keuze valt op CD&V kunnen we toch aangeven dat men geldig blijft stemmen als men hier het bolletje naast beide Waregemse kandidaten rood kleurt.
Bij VLD kreeg Heidi Vandenbroeke wel een veelbelovende vijfde plaats op de lijst, Waregem waardig als vijfde West-Vlaamse stad. De vijfde plaats is voor Heidi Vandenbroeke het resultaat van haar mooi debuut met 7201 stemmen bij de vorige Vlaamse verkiezingen in 2004. Ze stond toen op de zevende plaats en de VLD mocht toen vier verkozenen uit West-Vlaanderen afvaardigen naar het Vlaams Parlement. Meteen is duidelijk dat Heidi een strijdplaats kreeg toebedeeld, waarbij ze het zal moeten opnemen tegen de BV-kandidaten doelman Dany Verlinden op de vierde plaats en Rik Remmery Vannieuwenhuyse op de zevende plaats. Het is duidelijk dat het stemmenaantal nier de doorslag zal geven en als koploopster voor Zuid-West-Vlaanderen moet dat een stuk boven de 10.000 kunnen groeien. Ze heeft ervaring als OCMW-raadslid en sinds 2006 als gemeenteraadslid en familie-ervaring van haar vader wijlen Chris Vandenbroeke, die jarenlang Vlaams Parlementslid en gemeenschapssenator was. Misschien kan Heidi voor de Waregemse verrassing zorgen
Andere potentiële kandidaten voor een zitje in het Vlaams parlement hebben we in Waregem niet. De 23-jarige SPa-hoop Tom Demunter kreeg een bedroevende 16de plaats op de provinciale lijst van de socialisten. Een goed resultaat kan hem meer krediet geven voor volgende campagnes. Bij Groen! en SLP vinden we telkens zowaar twee Waregemnaars op de lijst. Het zijn voor Groen! Peter Vanhoutte en Marijke De Vos op de anonieme 13de en 14de plaats en voor de Sociaal Liberale Partij (vroeger Spirit) de jonge Karima Akel Frej op de 6de plaats en Inge Vandevelde uit Sint-Eloois-Vijve als 15de opvolgster. Op de provinciale NVA-lijst vinden we nog huidig OCMW-raadslid Marianne Verbeke terug op de 9de plaats. Zij stond bij de gemeenteraadsverkiezingen nog op de CD&V-kartellijst. Ook bij Vlaams Belang biedt de 18de plaats van Dieter Alyn geen Waregemse perspectieven. Waregem telt geen enkele vertegenwoordiger bij de andere lijsten, zelfs bij LDD waar zelfs de drijvende kracht Rosinka Vandewalle van de plaatselijke afdeling (in 2007 goed voor goed voor 7.159 stemmen) werd over het hoofd gezien.
|