|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Gisteren werd het Drama in Nieuwenhove aan het einde van de Eerste Wereldoorlog sfeervol herdacht. De herdenking in de kerk van Nieuwenhove werd bijgewoond door ruim 250 Nivovieters. Het voorval is duidelijk nog niet vergeten. Op het oude kerkhof langs de Processiestraat had een korte hulde plaats. Burgemeester Vanryckeghem herinnerde hierbij aan de rampzalige gebeurtenis in 1918 in de Nieuwenhovestraat en herdacht de 6 slachtoffers. Heemkundige Norbert Follens bracht een toelichting op de historische feiten.
Burgemeester Kurt Vanryckeghem zei dat het stadsbestuur graag inging op de vraag van raadslid Maria Polfliet en voorzitter Denis Vansteenbrugge om de slachtoffers van het drame in Nieuwenhove te herdenken 90 jaar na de Eerste Wereldoorlog .
Voorzitter Denis Vansteenbrugge leidde de hulde en verduidelijkte dat het initiatief voor deze herdenking 90 jaar na het drama in Nieuwenhove kwam van Maria Polfliet, mevrouw Debaere. Zij en vele Ninovieten kennen het verhaal van haar schoonvader Leopold Debaere en anderen, want de herdenking gisteren bewees overduidelijk dat het voorval nog niet vergeten is in Nieuwenhove. We kregen van Norbert Follens, dé deskundige van de geschiedenis van Nieuwenhove, de toelating om de tekst van zijn toespraak op de herdenking hier mee te geven, waarvoor dank.
DRAMA IN NIEUWENHOVE
Het minste wat we onze kinderen en kleinkinderen kunnen bieden en waar ze onvoorwaardelijk recht op hebben is een warm nest en een veilige biotoop. Vooral dat laatste, die veilige omgeving, wordt wel eens meer ingeperkt door harteloze volwassenen. De gruwelijke beelden van verkeers- en oorlogsslachtoffertjes flitsen vrijwel dagelijks door onze huiskamers. Er is zelfs zoveel eelt op onze gevoelens gekomen dat wij er niet meer bij stilstaan, tenzij het in onze achtertuin gebeurt....
Op 27 maart 1918 - ruim 90 jaar geleden, een paar maanden voor het einde van WO I -
was het raak: bij een explosie werden 5 kinderen en 1 volwassene ter plekke weggemaaid, de
dag daarop (28 maart) overleden nog eens 8 onschuldige jongeren te Kortrijk. Twee andere
slachtoffertjes rekten de doodsstrijd nog tot respectievelijk 2 en 12 april. Trieste balans van dit
drama in Nieuwenhove: 16 doden, van wie 15 kinderen tussen 13 en 6 jaar, en een zevental
zwaargewonden die de macabere dans ontsprongen waren.
Norbert Follens, dé deskundige voor de geschiedenis van Nieuwenhove, gaf een historisch verslag van de gebeurtenissen.
De synopsis van het fatale gebeuren
De open vlakte tussen het cafë De Olifant' en de Desselgemse herberg De krekel' (hoek
Waregemstraat - Leemputstraat) was in de Eerste Wereldoorlog tijdens de weekends eind
maart, begin april 1918 een "no go zone omdat de Duitsers in de regio Kortrijk grote schietoefeningen hielden. De langeafstandkanonnen' stonden opgesteld tussen Harelbeke en
Kortrijk en de projectielen kwamen neer in de onbewoonde Waregemse zone. Na iedere schietoefening werd het oefenveld grondig uitgekamd op onontplofte exemplaren.
Nu wil het toeval dat die 24ste maart een niet ontplofte obus van 75 mm achtergebleven was. Twee dagen later, op 26 maart, was Adolf Vandeputte (11 jaar) in de omgeving van het
oefenterrein paardenmest aan het verzamelen om de tuin van vader te bemesten en zodoende
vond hij het explosieve tuig. Hij schoof het in zijn mand en verstopte het bij zijn terugtocht
stiekem in een sloot aan de Nieuwenhovestraat dicht bij de Gaverbeek. Daar zou hij morgen
mee uitpakken bij zijn vriendjes!
De volgende dag (27 maart) sneed hij op over zijn oorlogsbuit die hij na schooltijd uitgebreid zou demonstreren. De verwachting van zijn kameraadjes was hoog gespannen. Even voor het einde van de schooltijd vroeg hij aan zijn onderwijzer de toestemming om een kwartiertje vroeger de school te verlaten, zogezegd om zijn vader op het veld zijn vieruurtje te brengen, in werkelijkheid had hij zijn obus opgehaald en hij stond bij het uitgaan van de schooi zijn vriendjes en vriendinnetjes op te wachten aan de Gaverbeek, want via mond aan mond berichtgeving waren ook een aantal meisjes geïnformeerd. Het zou zijn gloriemoment worden!
De troep nieuwsgierige jongeren verdrong zich rond de brug over de Gaverbeek in de Nieuwenhovestraat. Het explosieve tuig werd beneden aan de oever bewonderend van hand
tot hand gegeven. Op dat ogenblik kwam een volwassen spelbreker de pret bederven: Georges
Loosveldt (23) die met zijn kruiwagen op het wegeltje naast de beek voorbijliep, schreeuwde
de joelende bende toe het gevaarlijke ding in de beek te gooien. Dat deden ze, maar de obus
ketste af op de betonnen rand van de brug met de gekende gevolgen....
Op zaterdagnamiddag werden 14 lijkkisten (13 kleine en 1 grote) van uit het klooster in Nieuwenhove te voet naar de kerk van het centrum gedragen: een treurtocht van ongeveer één uur, onder massale belangstelling en in een doodse stilte.
Ik wil eindigen met een zin uit de lijkrede van Clement Verpiaetse, toenmalig directeur van
de jongensschool in Nieuwenhove : "Mijn God, ondoorgrondelijk zijn uw wegen. We buigen
het hoofd en zuchten : dat uw wil geschiede!"
(Norbert Follens is bestuurslid van de Geschied- en Heemkundige Kring De Gaverstreke en van hem verschenen al verschillende studies over Nieuwenhove, dit jaar nog met een boeiend en vooral waarheidsgetrouw en belangrijke studie over kasteel, kapel en kerk van Nieuwenhove in de Middeleeuwen).
Initiatiefneemster Maria Polfliet en heemkundige Norbert Follens bij de grafzerk na de hulde.
(zie ook onze bijdrage enkele dagen geleden als aankondiging van de herdenking...)
|
