De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
27-05-2014
Zwarte Zondag 1991
Toen het Vlaams Blok in 1991 zijn eerste grote succes boekte, was dat een zwarte zondag voor concentratiescholen en voor iedereen die zijn tijd verprutste met allochtonen. Zwarter kon die zondag voor hen niet zijn.
Schooldirecties maakten zich zorgen over de toekomst van hun scholen en hun migrantenleerlingen. De angst voor het Vlaams Blok zat er goed in. Lieve genóót van die nerveuze onrust. De hele onderwijswereld stond in rep en roer. Prachtig!
De maandagochtend na de 'zwarte zondag', kwam PMS-baas Horbert met een onheilspellend-dwaze blik naar me toe en verkondigde plechtig: "Omdat het Vlaams Blok nu zo'n succes heeft, moeten migranten extra voorzieningen krijgen, er moeten meer financiële middelen vrijkomen voor het migrantenonderwijs." Even zat ik sprakeloos na te denken. Complete onzin is niet te weerleggen, het maakt je machteloos. Het leek ook of hij wist dat ik voor het Vlaams Blok gekozen had, want er zat iets verwijtends in zijn blik. Ja, het was de tijd dat niemand mocht weten dat je een Vlaams-Blokker was.
Slinkse Horbert had 's ochtends al contacten gelegd met Brussel, met migrantendiensten, met andere directeurs, kortom met iedereen die bereid was om te sjoemelen en te foefelen, om het migrantenonderwijs te ondersteunen. De linkse corruptie op z'n mooist.
Met een oneindige vindingrijkheid scharrelden de scholen haastig allerlei projectvoorstellen bijeen, waarbij gewezen werd op de noodzaak van een speciale aanpak van migranten in school. De argumenten die gebruikt werden om de projectvoorstellen kracht bij te zetten grensden aan het absurde. Toch hapte het migrantenbeleid en opende wagenwijd de geldkraan. Er kwamen meer middelen, meer leerkrachten, meer en beter materiaal... Het kon allemaal niet duur genoeg zijn. De 'Parels voor de Zwijnen' zijn toen pas goed op gang gekomen, na de Zwarte Zondag, de geldverslindende projecten! Voorheen liepen er al kleinere projecten, maar nu werden er hele goudmijnen tegenaan gegooid.
En dan verscheen er een bericht van de minister dat uitpuilde van leugens en verdraaiingen, om ons in slaap te wiegen. Migranten werden allemaal regelrecht de hemel in geprezen, en het waren WIJ die onze meningen over migranten moesten herzien. De zuiverste 'weg-met-ons'-mentaliteit!
Nog jaren later blééf het geld binnenstromen in de scholen met migrantenleerlingen. Overal besparingen in het land, maar niêt voor het migrantenonderwijs!
Omdat er schot komt in mijn speurtocht naar de laffe melders die mijn blog om zeep wilden helpen, ga ik nu nog iets meer vertellen over mijn CGKR-avontuur. Het begint er sterk op te lijken dat het Centrum gebruikt werd door één of meerdere personen die mij een hak wilden zetten. Niet zo moeilijk, ik heb het al verteld: Lieve is gespecialiseerd in vijanden maken.
Vrijdag, de dertiende. Zoals afgesproken met het CGKR begaf ik me op vrijdag 13 december 2013 naar het Meldpunt Discriminatie in Hasselt. Op eigen terrein had het Centrum dus al een flinke voorsprong, nog voor het gesprek begonnen was. Om 10.20 uur stond ik al aan de ingang van het gebouw op het Groenplein. Tien minuten te vroeg. Zo had ik nog de kans om op te gaan in mijn omgeving, kwestie van de sfeer op te snuiven om eventuele obstakels beter te kunnen overmeesteren. Dat is het voordeel van ergens te vroeg aan te komen. "Hoe later hoe schoner volk" slaat dus nergens op.
Ik voelde me opvallend rustig, omdat ik stevig in m'n schoenen stond, ik liep er niet naast, maar stond er recht in. En nu maar wachten op de twee afgezanten van het Centrum. Misschien moeten die helemaal uit Brussel komen, of van een ander Meldpunt waar ze een collega-blogger 'verhoord' hebben?
Enfin, uiteindelijk konden we toch beginnen. Het lokaaltje zag er slordig uit, deprimerend. Ook een tactische zet van het Centrum. De twee CGKR-vertegenwoordigers waren een man en een vrouw (diversiteit!) die eerst overlegden hoe ze zouden plaatsnemen aan tafel. Zoals verwacht gingen ze naast elkaar zitten, tegenover mij. Strategisch en intimiderend! Eentje van de twee had toch net zo goed naast MIJ kunnen zitten? Nee hoor, geen respect voor de 'verdachte' bij een 'verhoor'! Geen respect voor hun gesprekspartner, geen 'gelijkheid'... Een ronde tafel met evenwaardige gesprekspartners zou toch heel wat meer onthullingen en spontane uitspraken opleveren dan deze minderwaardige confrontatie aan een mankementig tafeltje in een haveloos lokaaltje?!
De twee rechercheurs van het CGKR waren jonge mensen. Ik vroeg me bezorgd af hoe een ernstig gesprek gevoerd kon worden met twee 'snotneuzen'. Een generatiekloof maakt een vlotte babbel moeilijk, er zijn geen gelijke golflengtes.
Toen ik een visje uitgooide naar de identiteit van mijn belagers, ving ik natuurlijk bot. Maar het was 't proberen waard. Ik kwam alleen te weten dat de melders onbekenden voor me waren. Ik drong niet aan, de tijd zou me wel wijzer maken. Ondertussen ben ik te weten gekomen dat één van de melders helemáál geen onbekende voor me is! Of wist het Centrum dat niet?
Laat me eens vertellen hoe feestelijk ik mijn gang naar het stembureau ingekleed heb. Om te beginnen passeerde ik een café dat mij magnetisch naar binnenzoog en waar ik genoot van een heerlijke 'Julius'. Je weet wel, die man van Hoegaarden met zijn blote benen. Daarna begaf ik me naar de grootmoeder aller verkiezingen, waar ik achter het gordijntje kroop om op nummerke 3 te stemmen. Tegen de jongeman die mijn gevouwen papierke in de brievenbus stopte zei ik nog bij het afscheid: "Nie foetelen he meneer!'. Het zal wel niet geholpen hebben. Missie volbracht. Nu verdien ik een beloning. Ik maakte een ommetje naar het volgende cafe en maakte mezelf wijs dat het toch op m'n weg lag. Alvorens huiswaarts te keren, moet een feest toch waardig afgesloten worden? Wel, de afsluiter werd een trappist Rochefort. De ontnuchtering komt straks wel bij de eerste verkiezingsuitslagen. Eerst nog het zonnetje op m'n bolletje laten schijnen.
Hallo Ik ben 65 plusser ! Ik heb hard gewerkt sinds mijn 14de. Ik deed 40 - en soms tot 60 u per week en dat ongeveer 45 jaar lang. Ik verdiende redelijk geld, maar had mijn baan of mijn salaris niet geërfd en ik werkte om dààr te komen waar ik vandaag ben. Als je de economie bekijkt, lijkt het nu geen goed moment te zijn, gepensioneerde te worden.
Maar ik heb geen keuze, ik ben gepensioneerde. Ik ben het beu, om te horen, dat ik "mijn rijkdom moet verdelen" onder mensen die mijn vorm van werk-ethiek niet kennen. Ik ben het beu om te horen, dat de regering het geld dat ik verdiend heb, van mij wil afpakken - desnoods met geweld ??- en het aan mensen te geven, die te lui zijn zelf geld te verdienen, of die zogezegd vluchteling zijn,
Ik benhet beute horen dat ik mijn zuur verdiende centjes moet afstaan aan de 5 of meer kindjes van Ronaldo, Ivanojev, Rachied en Mohamed die bij hun moeder in het thuisland leven en die hier 900€ werklozensteun ofO.C.M.W. opstrijken. Ik ben het beu, verteld te krijgen, dat drugverslaafden ziekenzijn en dat ik hen moet helpen, hen ondersteunen en ze medisch laten behandelen, en dat ik zou moeten betalen voor de schade, die zij bij zichzelfaanrichten. Te velen onder ons, die geen verantwoording voor hun leven en acties nemen,
ik ben dat werkelijk beu. Maar ik ben heel erg blij, dat ik 65 plusser ben ......want ….. nu hoef ikmij niet meer verantwoordelijk te voelen, voor wat anderen van deze wereld maken. Ik heb echter wel te doen met de volgende generaties. Deze kreet zal waarschijnlijk niet alom gepubliceerd worden, behalve als wij het zelf doen. Dit is dus uw kans, om het verschil te maken.
Breekt niet wat goed is gemaakt al zijn het breekbare dingen maar verstevigt wat wankelbaar staat en metselt met stenen uit rotsen op sterke grondvesten geankerd en vast en zware pilaren met ankers belast het heerlijk thuis uwer dromen en toont de wereld wat gij zijt en waar vrije Vlamingen wonen maar breekt nooit wat goed is gemaakt al zijn het breekbare dingen
Tussen andere vaderlanden ligt ons kleine vaderland met een rijk en schoon verleden hier hebben onze vaderen gestreden voor vrijheid en voorrecht en zij wonnen wat zij wilden
Al zijn er eeuwen over heengegaan de gulden sporen hebben niet verloren van hun luister en hun pracht nog zijn het de getuigen van Vlaanderens heldenmoed en macht
Laat nu de wereld weten Wat recht en krom is En waarom daarom is Laat de wereld weten Hoe oude veten Worden weggesmeten En warme handen Sterke banden Smeden
Vandaag ga ik kwalijke praktijken onthullen over het duikcentrum van Mol. Het D.CENTER! Dat is de nieuwe naam van de kantine aan het Zilvermeer in Mol. Lieve heeft er ooit eens overhoop gelegen (met wie niet?) met de uitbater die beweerde dat er op mijn blog alleen maar 'racistische prietpraat' verscheen.
De man is er met een Congolese vandoor gegaan. Hij heeft zelfs persoonlijk zijn negervriendin plus haar familie gaan afhalen om hen hier onderdak te geven! Een uitspraak van hem: "Lieve, misschien kan je ook eens fantaseren over het leed en de miserie waardoor die mensen naar hier komen: hun land is warm, mensen zijn altijd vriendelijk, en toch..." Ja, ja, naïeveling!...
En nu is er een nieuwe uitbater, met 2 donkerhuidigen die voor garçon spelen, een soort negers, van welk merk weet ik niet. Communiceren met die twee is onmogelijk, want ze zijn Nederlandsonkundig.
Veel erger is dat ze ook niet kunnen rekenen, want hun kastickets kloppen nooit. Ze rekenen vaak teveel aan, en als je er iets over zegt, verstaan ze je niet. Merkwaardig is dat ze hun bedrieglijke werkwijze heel normaal vinden, en werken dan onverschillig voort. Het zal wel bij hun cultuur horen: bedriegen en oplichten. Dat ik niemand meer hoor roepen over andere culturen die ons kunnen 'verrijken'!
D.Center Mol? Allen daarheen! Als je wilt beduveld worden.
Ouders van Verongelukte Kinderen (OVK) protesteren tegen de aankondiging van flitscontroles, flitspalen, snelheidscontroles, alcoholcontroles.
Het lijkt me beter dat ze zich vragen stellen bij het verkeersonderricht in de scholen en de verkeersopvoeding door de ouders!
Het is interessant om eens in de buurt van een schoolpoort het fietsgedrag van scholieren te observeren. Alle verkeersregels aan hun laars lappend, bestormen ze ronde punten en kruispunten alsof ze de koning van de jungle zijn. Ja, een jungle maken ze van de wegen in de buurt van hun school.
Op cruciale punten staat er wel een agent om het verkeer te regelen, om fietsende scholieren te laten oversteken. Zo zullen ze het nooit leren om correct een weg over te steken.
Ik heb zelden een fietsertje zien stoppen voor een auto die van rechts komt. Meestal stopt de auto en verleent - onterecht - voorrang aan de fietser. Het is op die manier dat automobilisten gevaarlijk rijgedrag bij fietsende scholieren in de hand werken.
Het blijft me verbazen dat voetgangertjes en fietsertjes, als 'zwakke' weggebruikers, geen kennis hoeven te hebben van de wegcode, geen examen hoeven af te leggen, en niet getest worden op theoretische kennis van verkeersregels.
Gisteren stond er in Het Belang van Limbrug een hele pagina gewijd aan buschauffeurs die in Beringen hun werk neerlegden nadat een collega door een minderjarige gewapende passagier met de dood bedreigd werd.
Vakbondssecretaris: "Dergelijke incidenten zijn helaas schering en inslag geworden. Onze chauffeurs pikken dit niet meer. De minderjarige daders blijven ongestraft. Ze worden opgepakt, maar mogen een uurtje later weer naar huis. We eisen een bewakingscamera op elke bus, extra controleurs, en een gesprek met politie en burgemeester. Sommige chauffeurs komen werken met de daver op het lijf en de daders worden nauwelijks gestraft."
Burgemeester Webers (sp.a): "Het aantal schietincidenten is verontrustend. De doodsbedreiging van de buschauffeur is al het 4de gewapende incident in Beringen in nauwelijks twee maanden. Dat verontrust me."
Omdat Lieve weet wie daar allemaal wonen in Beringen, heeft ze haar verrekijkertje uit de kast gehaald om in de tekst te speuren naar de identiteit van de daders. Niets! Enkel: "een gewapende minderjarige".
En omdat de betrokken chauffeur te zwaar aangeslagen was, kon niets kwijt, m.a.w. hij mocht waarschijnlijk niets vertellen over zijn overvallers, over hun etnische afkomst en zo.
De bescherming van criminele allochtonen door de media is lachwekkend aan het worden. Het bochtenwerk waarin ze krampachtig pogen om allochtonen te beschermen is doorzichtig én een belediging voor autochtonen die er niet aan dénken om een buschauffeur te bedreigen. Gewone Vlaming, kom in opstand tegen de journalistiek!
De middenschool van het lyceum kon weer op adem komen toen directeur Wijsneus verscheen om het roer over te nemen van directrice Prutsmans. Prutsmans was ondertussen rijp voor het rusthuis waar ze samen met andere dementerenden kon spelen. Dat komt ervan als je met je kromme snavel in andermans zaken zit te wriemelen, als je met bezem en zwarte raaf naar school komt, als je klopjachten houdt op Vlaamsblokkers in school!
Terug naar directeur Wijsneus, de populaire boy, die blaakte van eigendunk en zelfvoldoening. De verwaandheid kwam zijn neus- en oorgaten uit, zoals we dat soms zien bij briesende stieren. Maar in de dierenwereld zijn briesende geluiden en alles wat daarbij hoort oprecht, niet gekunsteld of van plastiek zoals bij Wijsneus.
Op zekere dag kreeg Wijsneus bezoek van een aantal Turkse vaders die het niet eens waren met het hoofddoekenverbod. In school was er een klein groepje moslimmeisjes, en allen manifesteerden ze zich door het dragen van een opzichtig hoofdscharminkel dat ze provocerend op hun kop hielden, ook tijdens de turnlessen. De besprekingen met de arrogante moslimmannen gebeurden achter gesloten deuren. Wijsneus kondigde later aan dat er een bevredigend compromis gesloten werd.
De volgende dagen, weken en maanden zagen we op de speelplaats geen textiel meer op de uitheemse kopjes, maar naarmate het schooljaar vorderde, doken de hoofddoekjes weer op. Een ander kleurtje, een ander modelletje, een franjeke hier en een plooitje daar. De C&A volgde de moslimmode op de voet. De winkel had zijn wandelgangen tussen de rayons zelfs verbreed om de zwaairokken rond de wijde heupen meer speling te geven bij het uitzoeken van gepaste kleding.
Alle heisa rond de hoofddoeken verwaterde gedurende het schooljaar. Niemand maakte er zich nog druk over en iedereen droomde van een zalige vakantie. Tijdens de deliberatie einde juni maakte directeur Wijsneus trots bekend dat hij een gratis vakantie in Turkije gewonnen had. Belletje!... Ringelingeling!... Gratis vakantie in Turkije?!... En weer hoofddoekjes toegelaten?!...
Ja zeker, durf ik nog schrijven over het CGKR, het IGC (Interfederaal Gelijkekansencentrum)! En of! Ik word opstandig en boos als ik terugdenk aan het Vlaamse kleutertje Pietje Jansen, dat gediscrimineerd werd in zijn eigen Vlaamse kleuterklasje. Een heel schooljaar lang werd er geleuterd over de aanpak van allochtoontjes, en dan tegen einde juni besliste de school dat Pietje Jansen naar B.L.O. moest! Onvoorstelbaar! Terwijl Pietje NOOIT ter sprake kwam, op geen enkel moment van het hele schooljaar, NOOIT gesignaleerd werd als probleemgeval, neen, men had het veel te druk met de allochtoontjes in de watten te leggen. Of is het normaal dat Pietje Jansen zat te verkommeren te midden van zijn allochtone klasgenootjes? Pietje Jansen was het puurste geval van discriminatie dat ik vroeger ooit meemaakte!
Telkens het Centrum in het nieuws komt, heb ik de indruk dat het er enkel is voor het welzijn van vreemdelingen, voor het vreemdelingenprofijt, en om hun zogezegde achterstelling tegen te gaan. Meldpunten, bestaan die alleen maar voor allochtonen? Ik heb ervaren dat Vlaamse leerlingen niet weten dat ze met hun klachten ergens terecht kunnen, ze schijnen het vanzelfsprekend te vinden dat ze voorrang moeten geven aan hun allochtone medeleerlingen. Zichzelf wegcijferen voor hun vreemdsoortige klasgenootjes, het werd een reflex. De bange brave Vlaming in het klein. Indoctrinatie door de school, op bevel van Brussel, is erin geslaagd omonze eigen Vlaamse leerlingen op de laatste rij te zetten en hen daar ook te houden. Ze komen wel vanzelf terecht op hun pootjes, dacht men, maar dat was niet het geval, zij die naast een Turkje in de klas zaten, slaagden nooit in een vlotte oversteek naar het middelbaar onderwijs.
Ik zou wel eens willen weten of het Centrum ook meldingen binnenkrijgt van Vlaamse leerlingen die zich gediscrimineerd voelen. Zijn er ook klachten van Vlaamse leerlingen? Of is het normaal dat zij zich moeten láten discrimineren? Uit verdraagzaamheid voor hen die massaal ons traditionele Vlaamse onderwijs zijn binnengedrongen, met ontwrichting en uitholling als gevolg. Het kan toch niet dat alleen vreemdelingen gediscrimineerd worden! Discriminatie van onze eigen mensen wordt verstopt, is verborgen, krijgt geen aandacht van het Centrum.
Er zou een tegenhanger moeten komen, parallel aan het Centrum van De Witte, een soort Vlaams Gelijkekansencentrum (VGC), daar is echt nood aan omdat het aantal allochtonen zal blijven toenemen, waardoor de Vlaming in de toekomst in de verdrukking zal komen, in de minderheid, en dan wordt discriminatie van De Vlaming een realiteit.
De oproep van het Centrum aan de toekomstige regering om een interfederaal actieplan tegen racisme uit te werken, is verontrustend. Welk racisme? Welke discriminatie? In welke richting?... En nu droom ik van een regering met enkel het Vlaams Belang, de enige partij die bekwaam is om een 'actieplan tegen racisme' uit te werken. De enige partij die eigen volk in bescherming neemt, die eigen taal en waarden koestert, uit zelfverdediging, om niet te bezwijken onder het 'omgekeerde racisme', om onze welvaartmaatschappij van weleer te herstellen, als het al niet te laat is...
-"Geweld tussen Afrikaanse stadsbendes escaleert"...
-"Brusselse bendeoorlog duurt voort, al enkele jaren woedt een bloedige oorlog tussen twee zwarte stadsbendes: de Versailles en de 1140"...
-"Twee leden van de Brusselse stadsbende 'Versailles', twee Congolese mannen, hebben 22 jaar cel gekregen voor de moord op een lid van een rivaliserende bende"...
Zo kunnen we NUlezen over de Brusselse Bendes.
24 jaar geleden (!) schreef een krant over allochtone jeugdbendes die van Brussel een speelplaats maakten om hun misdadige instincten te kunnen botvieren. Adjunct-commissaris Christian De Coninck: "Tot nu toe heeft de Brusselse politie alles vrij goed onder controle, maar blijft dat ook zo in de toekomst?"
"Blijft dat ook zo in de toekomst?!"... Uit die ene alarmerende zin blijkt een grote bezorgdheid voor de toekomst. Inderdaad, wat is er gebeurd sinds 1990 toen in Brussel de eerste jeugdbendes gesignaleerd werden? Om te beginnen was er sprake van 'kattenkwaad', van ontspoorde jongeren die weer het rechte pad moesten vinden, het zal wel in orde komen, de politie heeft alles goed onder controle... Mis!!! De jeugdbendes van vroeger werden zwaar onderschat, jeugdige criminaliteit werd geminimaliseerd en gecamoufleerd. Nu is er een escalatie die niet meer te stoppen is. Als een klein boompje scheef groeit en het wordt geaaid en gestreeld, dan zal het nóg schever gaan groeien.
De criminele bendeleden van vroeger, hebben nu zelf ook kinderen. In welk klimaat zijn ze opgegroeid? In een klimaat van ongestraft boevenstreken uithalen. Hun gevoel van straffeloosheid werd gevoed door een tolerante overheid en een xenomane omgeving. Politieagenten werkonbekwaam kloppen, relschoppen, doelloze vernielingen aanrichten... Het kon allemaal zonder sancties. Dat waren ze gewend van vroeger op school, daar werden misstapjes toch ook door de vingers gezien? Hoe kunnen verwende vreemdelingen dan nog respect opbrengen voor gezag en voorschriften van hun gastland?!
De criminele feiten zoals die zich nu vaak voordoen, lijken los te staan van elkaar, incidentele conflicten tussen politie en crapuul zijn de voorbereidende werkzaamheden van wat ons ooit te wachten staat, ze geven ons een voorsmaakje van wat er gaat gebeuren als vreemdelingen hier talrijk genoeg aanwezig zijn - samen sterk - dan zou er wel eens een collectieve aanval op gezag en structuur van onze samenleving kunnen komen, geen incidentele criminele feiten meer, maar een goed georganiseerde creatie van chaos en machtsovername. Volgens mij wachten moslims, allochtonen, vluchtelingen, asielzoekers, illegalen... wacht het hele zootje af tot ze hier genoeg manschappen hebben...
Tot groot jolijt van een aantal PMS/CLB-medewerkers ga ik vanaf vandaagsystematisch alle afleveringen over de wantoestanden in de PMS-centra herhalen. Niet alle afleveringen tegelijk, dat is niet goed voor de bloeddruk het hartritme van sommigen, maar zo nu en dan eentje. Pijnlijke kwesties moeten uitgesmeerd worden in de tijd.
Aflevering 1. Maatschappelijk werksters zonder verantwoordelijkheid
De bemoeizucht van maatschappelijk assistenten in de vroegere PMS-centra was ongelooflijk. Het hele schooljaar moeiden ze zich met het werk van de psychologen. Gedreven door statuszucht en een onstuitbare geldingsdrang, uit frustratie en ontevredenheid met hun ondergeschikte positie, zaten ze voortdurend in het vaarwater van de psychologen te spartelen.
Hun gepeuter in de taken van de psycholoog begon al in september toen alle eerstejaars secundair onderwijs deelnamen aan een screeningsonderzoek, een onderzoek dat toeliet om in één oogopslag toekomstige losers op te sporen, om in één oogopslag twijfelgevallen en zwakke elementen eruit te halen, om in één oogopslag probleemloze slimmeriken te herkennen... Handig instrument om een groot aantal leerlingen tegelijk te screenen. En een uitstekend uitgangspunt voor alle andere activiteiten gedurende het hele schooljaar.
De bemoeienissen van de maatschappelijk assistenten leken op een ontsnappen aan hun eigenlijke opdracht, en die opdracht was het uitpluizen van de familiale situatie van elk kind, het opsporen van sociale gegevens die van belang zijn voor het schools presteren, het thuismilieu verkennen door middel van gesprekken met ouders en leerlingen. Individueel. Geval per geval. Gesprekken die een inzicht gaven in de persoonlijkheid en leefwereld van het kind, en in het bijzonder van de probleemleerlingen. Zó gebeurde het dus niet. De maatschappelijk assistenten wierpen zich met een bedrieglijke ijver op het corrigeren van de testen. Een afstompende bezigheid trouwens. Eerst hadden ze de psychologen geambeteerd bij de testafnames, hen voor de voeten gelopen, en daarna gingen ze zich belangrijk voelen met de testverbetering. Hun 'werk' leverde niets anders op dan een hoop cijfers zonder meer, scores zonder interpretatie, zonder conclusies, zonder prognoses, alleen maar droge cijfers. Dat kan mijn buurvrouw ook, daarvoor hoef je niet gestudeerd te hebben... Geen verantwoordelijkheid willen nemen, een typische eigenschap van maatschappelijk assistenten...
Als we dan tóch bezig zijn met 'De Telegraaf' uit te pluizen, kan ik evenzeer nog iets vertellen over een interview met "de hoogblonde politicus" Geert Wilders. Ik had begrepen dat de interviewer niet Wildersgezind was. Toch bleef Wilders correct en consequent antwoorden na iedere aanvallende vraag. Beschaafd en zelfverzekerd.
Nu begeef ik me op glad ijs!!! Ik weet onvoldoende over politiek om hierover te schrijven. Toch heb ik het hele interview uitgelezen, bij beetjes en bij stukjes, om er een globaal beeld van over te houden. Voor mezelf. En nu zal ik er een Lieviaanse samenvatting van maken.
De interviewer begint al met agressief te wijzen op de lege werkkamers wanneer hij de PVV-vleugel in de Tweede Kamer betreedt. Het lijkt erg op leedvermaak wanneer hij het heeft over de leegloop bij de PVV en de uittocht van PVV-politici. Wilders zegt nuchter dat zijn "medestanders vertrokken omdat ze niet konden leven met de 'minder Marokkanen'-kwestie."
-Over de verkiezingen: "Deze verkiezingen gaan over minder Europa en meer Nederland, over een sterk en onafhankelijk Nederland, een welvarend land met lagere belastingen en een eigen munt, in plaats van de giftige euro die ons alleen maar geld heeft gekost. Over een land dat trots is op zijn eigen cultuur en vlag, waar niet 65.000 asielzoekers binnenkomen en tegelijkertijd 65.000 ouderen het verzorgingshuis uit worden gezet omdat Brussel dat wil. Ook daarom willen we uit de EU."
-Over de massale asielinstroom van Eritreeërs: "We mogen van Brussel onze grenzen niet dichtgooien en staatssecretaris Teeven doet niets. Teeven loopt aan de leiband van de PvdA, hij is de linksbinnen van de PvdA. Zijn soepel vreemdelingenbeleid blijkt uit de explosie aan Eritrese vluchtelingen die hier ineens asiel aanvragen. Teeven heeft ook de Syriërs laten binnenkomen, hij heeft het kinderpardon ingevoerd, hij heeft de strafbaarstelling van illegaliteit weggewist... Grenzen niet mogen sluiten om de toestroom van Eritreeërs te stoppen? Bij de verkiezingen moeten we 'neen' zeggen tegen Brussel."
-Over de uittocht van PVV-politici: "Ik ga door, ik heb een missie, een koers, en ik laat me door niemand of niets daarvan afbrengen."
-Over het uitsluiten van groepen mensen: "Uitsluiten? We sluiten niemand... Wat is dat nou weer voor een suggestieve vraag? Niémand wordt uitgesloten. Wij sluiten niémand uit. Hoe kómt u daar nou bij? Heeft u iets van een fractieprogramma gezien of zo?... De Marokkaanse cultuur minderwaardig noemen, doet mensen zich uitgesloten voelen? De Marokkaanse cultuur IS minderwaardig. Mag ik dat niet zeggen?... En inderdaad, wij willen minder Marokkanen."...
In Nederland kennen ze d'r ook wat van. Om een land stampvol vol te stapelen en vol te proppen met opeengehoopte en opgestapelde vreemdelingen, een land vol stapelbedden, dan moet je toch een perverse voorkeur hebben voor het onbekende, voor nieuwe mensen. Een ziekelijke manie!
Die zoekers zijn geen individuen meer, ze zijn massa's vreemd tuig, asieltuig, asielige anoniemelingen, niet eens bekwaam om in hun thuisland iets constructiefs op te bouwen. Alleen het uitschot neemt deel aan volksverhuizingen en rekent op de steun van de welvarende landen. Het zijn klaplopers, profiteurs, tafelschuimers...
Ik begin me stilaan af te vragen welke bijzondere gaven en talenten een asielzoeker moet hebben om zo gegeerd in Europese landen verwelkomd te worden?
To the point Lieve!!! Waar ik naartoe wil. In het Nederlandse Overloon komt er een nieuw asielzoekerscentrum (azc) in de voormalige jeugdgevangenis 'De Maashegge'. Het dorp telt amper 700 inwoners en nu komen er in één klap 800 nieuwelingen erbij, van Eritrea! En omdat het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) oordeelde dat door het acute tekort aan opvanglocaties overal en in elk dorpje een plek gevonden moest worden voor de armoedzaaiers, kiezen ze willekeurig een gemoedelijk dorpje uit om het te gaan verpesten met vreemde nieuwkomers.
Marietje Broes heeft een aspergeboerderij en gaat plotsklaps 800 nieuwe buren krijgen: "Ik ben er doodsbang voor. Natuurlijk moeten die mensen geholpen worden (hier begint de naïviteit al). Het beangstigt me enorm. Er hoeft maar 1 procent crimineel van te zijn (naïviteit compleet). Ik ga een camera en alarminstallatie zetten. Ja, hier was een jeugdgevangenis, maar wie daar inzat, kon niet zomaar naar buiten lopen."
De burgemeester: "Nee zeggen tegen het COA helpt niet, je kunt beter meewerken en voorwaarden stellen. Ik begrijp de zorgen van de mensen wel. Achthonderd ineens is veel en ik kan niet garanderen dat er nooit iets zal voorvallen. Ik wil toch bepaalde garanties hebben over veiligheid, toezicht en begeleiding."
Premier Rutte: "Nederland is geen open huis. De toename van asielzoekers is ontwrichtend, het zijn bizarre aantallen. Het draagvlak onder de bevolking voor het opvangen van asielzoekers wordt aangetast." Net als Teeven (Veiligheid en Justitie) vermoedt Rutte dat er sprake is van mensensmokkel. Mensensmokkel?! Ze zeggen er niet bij hoe ze dat gaan aanpakken, integendeel, ze zetten alles in het werk om die gesmokkelde mensen een veilig plekje in ons midden te geven!
Terwijl ik vanmiddag de luierik aan het uithangen was, en aan het genieten was van een gratis concert van de vogeltjes in de bomen die hun hoogste liedje zongen, en toen ik daar zo zat te mijmeren in de wildernis - ik heb al verteld dat mijn tuin verwilderd is - werd ik wakker geschud en tot de orde geroepen door Polkundie mij wees op een nieuwtje over onze baas van het Katholiek Onderwijs, mevrouw Mieke van Hecke. Op 31 augustus stopt ze met baas te spelen over het katholiek onderwijs. Aan die job had ze eigenlijk nooit mogen beginnen gezien haar sympathieën voor de islam, en voor alle complimenten die samenhangen met die rare levenswijze van moslims, die totaal vreemd is aan onze authentieke levensstijl.
Mieke van Hecke, baas katholiek (!) onderwijs. En tóch sympathiseren met de islam? Aanvankelijk wist ik niet wat ik er allemaal van moest geloven, wat ik ervan moest denken. Het artikel waarnaar Polkun verwees, begon braaf met de aankondiging van haar afscheidsinterview. Maar de teneur van alles wat volgde beviel me enorm. Een islamitische hoofddoek linken aan bloed, terreur en nazisme, prachtig! En over de 'zichtbaarheid van de islam': hoera, hier is mijn hoofddoek, zie maar, hier is de islam, zie maar! Ja, die provocatie zien we hoe langer hoe meer. En over het principe van 'liegen tegen ongelovigen is verplicht als het helpt om de islam bij ongelovigen te verspreiden'.
Toen ik las over de rubberlaarzen van Mieke van hecke, die ze kreeg van de Boerenbond, kreeg het verhaal een ongekend crescendo dat eindigde in: "Een lelijk en plomp wijf kan zich compenseren in geestelijke schoonheid, maar dat deed ze niet. Ze promootte óók nog eens een racistische ideologie."
Als ik dan terugdenk aan haar opvattingen en uitspraken van vroeger, mag het me niet verbazen dat dit nieuwe verhaal waar is. Dat het katholieke hoofd zich bekeerd heeft tot de islam. De islam! Daar waar in de toekomst het meeste profijt te rapen zal vallen.
Ik herinner me nog dat Mieke v.H. twee jaar geleden pleitte voor een tweede kans die Michèle Martin verdiende na haar gevangenschap. Wij zouden ons vergevensgezind moeten opstellen en haar genadig weer in ons midden verwelkomen. Zware misdadigers een tweede kans geven? Toén al twijfelde ik aan haar geloofwaardigheid. Vergiffenis schenken aan Monster Martin is gelijk aan haar aanzetten tot herhalingen van misdaden. En het evangelie erbij sleuren was wel erg hypocriet: "Tot 7x 70x vergeef ik een ander zijn schuld". Zijj vertelt er niet bij wat de Koran hierover denkt. Tenslotte ziet zij het Vlaamse katholieke onderwijs in een geseculariseerde, multiculturele en multiculturele samenleving... In die stijl heeft Paula D'Hondt vroeger ook eens iets verteld maar het bleef bij luchtspiegelingen.
En dan was er haar pleidooi voor een brede eerste graad met een algemene vorming in het secundair onderwijs. Toen vertaalde ik haar verzuchtingen in: "Een 12-jarige die liever speelt dan leert, of iemand die geen ambities koestert voor de toekomst, zal eerder de gemakkelijkste vakken kiezen in de eerste graad, het 'watervalsysteem' schuift dan op naar jongere leeftijd."
Mieke v. H. opteerde voor 'Deelattesten', om het aantal schoolverlaters zonder diploma te doen dalen. Mijn commentaar: "Deelattesten maken het mogelijk om niet-geslaagde leerlingen tóch het secundair onderwijs te laten beëindigen zonder geslaagd te zijn voor wiskunde of voor Nederlands. Waarmee Mieke v.H. een flinke toegeving gaf aan het grote aantal allochtonen in het beroepsonderwijs die van algemene vakken geen flauw benul hadden. En zo krijg je dan schoolverlaters zonder diploma. Handig ingespeeld op op het lage allochtone niveau bij het schoolverlaten"...
Neen, Mieke van Hecke heb ik altijd willen begrijpen, maar ben er nooit in geslaagd.
"1.200 asielzoekers strijken neer bij Hamont." Dat was de titel van een onheilspellend berichtje gisteren.
In het Nederlandse Budel, vlak over de grens met Hamont, zijn de eerste asielzoekers al aangemeerd in de Nassau-Dietzkazerne.
Er zullen er nog meer komen neerstrijken. De kazerne heeft een capaciteit van 1.200 personen, maar de instroom zal geleidelijk zijn. Dat zegt het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers).
De aanpalende Belgisch-Limburgse gemeenten waren niet op de hoogte van de komst van nieuwe ontdekkingsreizigers. Burgemeester Schuurmans van Hamont-Achel reageert: "We hopen dat het geen negatieve impact op ons heeft."
"De kazerne ligt op een afgelegen terrein, er zijn weinig directe omwonenden. Maar het is een open centrum en natuurlijk moeten die mensen ook boodschappen doen, op economisch vlak zullen de gemeenten het dus zeker merken.", aldus het COA.
Burgemeester Schuurmans mag hopen zoveel hij wilt, die impact komt er tóch. 'Impact', een mooi woord voor overlast! Want de nieuwkomers zullen zeker niet de bloemetjes gaan tellen in de perkjes van het domein, of krijgertje gaan spelen op de binnenplaats. Misschien wel roof- en strooptochtjes in de buurgemeenten?
Nu zal Lieve eens een typisch voorbeeldje geven van de overlast die asielzoekers veroorzaken. Toen hier in de Helchterense kazerne 550 asielzoekers opgevangen werden als hotel- en badgasten, toerde ik rond in de buurt en zag in de verte blauwe zwaailichten van een politiecombi. Het verkeer zat strop, de file schoof vooruit in een slakkengangetje. Toen ik dichterbij kwam, wist ik wat er gaande was. Een hele groep asielzoekers werd persoonlijk begeleid door politieagenten bij het oversteken van de drukke baan... Niet te geloven!!! En dan zwijg ik nog over de vuilnisbakken aan de bushokjes, die uitpuilden van allerlei afval dat zich ook over de stoep en het fietspad verspreidde. Bushokjes zag ik propvol gevuld met 'nieuwe' mensen met een brousse-mentaliteit waar je niet naast kon kijken.
Waarom hoor ik op tv nooit iemand zeggen: "Zet ze op een bus en rij ermee naar waar ze vandaan komen."?
Aan de ingang van de Sint-Benedictsabdij in Achel hangt een uurrooster dat elke bezoeker uitnodigt om aan het gebed deel te nemen. Een opmerkzame voorbijganger wees op het vierde punt van de dagorde: "SEX", op elke weekdag om 11.45 uur!
Het secretariaat van de abdij verklaart: "Eigenlijk hoort er Sext te staan, wat verwijst naar een getijdengebed dat rond het middaguur wordt gehouden. De letter 't' is er afgevallen, het is een oud bord. Meer moet u daar niet achter zoeken."
Ja, ja... Binnen de abdijmuren valt er dan toch nog wat te beleven. Moet ik goed onthouden als ik me nog eens terugtrek voor een retraite in de abdij wanneer ik worstel met een writer's block.
Vanmorgen heb ik mijn brave Vlaamse buren tussen 6 en 8 uur weer allemaal één voor één horen vertrekken naar hun werk. In de stille ochtend, plichtsbewust naar hun werkplek.
Nog altijd niets aan de hand.
En hun kinderen heb ik rond 8.30 uur allemaal zien vertrekken naar school. Ze leken op fietsende fluovestjes. Lief.
Nog altijd niets aan de hand.
Even later merk ik wandelende gepensioneerden die hun hondje uitlaten om het een poepje te laten doen. Ook vertederend om te zien. Poepjes op mijn grasveldje. Lekker mest, doet het gras groeien.
Nog altijd niets aan de hand.
Huisvrouwtjes zie ik naar de buurtwinkel fietsen, met wiebelende tassen aan het stuur. Liefst aan de linker kant van het stuur, dan moet je als automobilist een heel eind uitwijken naar de andere kant van de weg.
Nog altijd niets aan de hand.
Onderweg naar mijn dagelijks kopje koffie zie ik asielzoekers lanterfanten langs de Kazernelaan. In een milde bui denk ik dan : arme drommels, die hebben ze vergeten mee te nemen toen de kazerne ontruimd werd.
Nog altijd niets aan de hand. Maar 't gaat komen, let op.
Stel nu dat ik nooit naar tv kijk, nooit een krant lees, nooit naar de radio luister, nooit internet raadpleeg, nooit naar de nieuwtjes luister bij kapster, pedicure, dokter... wereldvreemd, afgeschermd en kritiekloos mij heb afgesloten van het reilen en zeilen in gemeenten, in het land, in de wereld, dan is dit toch een zorgeloze hemel op aarde. Onwetendheid maakt gelukkig.
MAAR ! Dan nadert 25 mei. De dag dat er naar de mening van alle burgers gevraagd wordt. De dag dat van mij verwacht wordt dat ik mijn voorkeur uitspreek voor de partij en de mensen die ons gaan besturen. Dan dreigt het gevaar dat ik, als wereldvreemde, mij laat misleiden door een mooi reclameblaadje waarin de rode kleur overheerst en dat lekker ruikt naar vers drukwerk. "STEM VOOR EEN STAD VAN IEDEREEN". Een kreet op maat van allochtonen en andere indringers! Maar als onkundige besef ik niet wat ze bedoelen met 'een stad van iedereen', het klinkt populair, dus zal ik maar stemmen voor sp.a. Dat komt ervan als de draagwijdte van zulke kreten niet tot me doordringt, omdat ik van niets op de hoogte ben, omdat ik nooit verder gekeken heb dan mijn eigen dorpje. En!... omdat ik geen examen hoef af te leggen alvorens in het kieshokje te verdwijnen.
Dan dreigt ook het gevaar dat ik ga stemmen voor de partij die het beste zal zorgen voor die arme sukkelaars die ik daarstraks langs de weg zag strompelen. Ik moet alleen maar te weten komen welke partij zich het beste schaart achter die asielzoekers. Maar het woord 'asielzoeker' ken ik niet, dan zal ik als wereldvreemde gaan stemmen voor groen of voor sp.a of voor een Turkse partij.
En zo gaan er een heleboel stemmen verloren voor het Vlaams Belang. Zo komt het dat de belangrijkste partij over het hoofd gezien wordt... Gelukkig is het bovenstaande allemaal fictie en begeef ik me op 25 mei met kennis van zaken en doelbewust naar het stembureau waar ik achter het gordijntje verdwijn om mijn stem te geven aan de partij van mijn hart... Het Vlaams Belang!
Het verhaal dat nu volgt is geschreven door een onbekende auteur die zichzelf "een man van vlees en bloed" noemt. Hier en daar heeft Lieve de tekst een personal touch gegeven om de sensualiteit van het verhaal te versterken.
Beelden van een vrouw in lingerie trekken de aandacht van een man.
Iedereen kent de clichés die de man in een slecht daglicht stellen. 'Mannen denken om de 7 seconden aan seks... Mannen raken in vervoering als ze alleen nog maar een paar lange benen onder een minirokje zien uitkomen... Mannen worden kwijlende honden die al dagenlang geen eten meer gehad hebben wanneer een vrouw alleen nog maar dat extra knoopje losknoopt'...
En de vrouwen dan?De shoppingwoede van vrouwlief is vaak een bron van ergernis. Het enige moment van verzoening met haar koopzieke gedrag doet zich 's avonds voor wanneer ze voor het slapen gaan nog even door de badkamer loopt, in een geil lingeriesetje, pas gekocht. Ik geef toe, het is sexy om een vrouw in lingerie te bewonderen. Beelden van een vrouw in lingerie trekken de aandacht van de man. Mannen zijn gemaakt om snel te reageren op visuele seksuele prikkels. Waarom is lingerie toch zo opwindend?
Het naakte lichaam van een vrouw, daar is niets mis mee, maar de charme van lingerie zit in de verbeelding. Lingerie is één stap verwijderd van naakt. Fantaseren over een vrouw in lingerie is spannend omdat een halfnaakt vrouwenlichaam de mannelijke erotische fantasieën stimuleert.
Het is waarschijnlijk ook om die reden dat ik onlangs een lingeriewinkel durfde binnenstappen om mijn popje te verrassen met een sexy setje. De blik in haar ogen bij het openmaken van haar cadeautje sprak boekdelen: "Wil hij nu echt dat ik dit aantrek? Ziet hij mij nu echt als een hoertje?"... Na een paar ophitsende ruzietjes kwam zij op het briljante idee om een zacht muziekje op te leggen, toch dat leuk cadeautje aan te trekken en door de kamer te paraderen. Ze etaleerde haar prachtige lichaam in volle glorie in dat weinig verhullend outfitje. Ze probeerde me onder de duim te houden met haar uitdagende spelletjes omdat ze wist dat ik verstrikt ging geraken in haar web van visuele impulsen. Om haar niet teleur te stellen heb ik dan toch maar toegegeven en heb me laten meevoeren in de verleiding. Hoe kan dat ook anders? Ik ben tenslotte ook maar een gezonde man van vlees en bloed!
Onthullingen over de Geldstroom naar Migrantenprojecten
De brief
De georganiseerde sponsoring van het migrantenonderwijs begon met een brief. Het gemeentebestuur van Heusden-Zolder stuurde op 1 maart 1990 een deftige brief naar alle scholen en hun begeleiders, om hen verheugd mee te delen dat er een bedrag van 500 miljoen (franken) voorzien was om de kansarmoede te bestrijden.
De brief heb ik nog, hij is vergeeld en ruikt naar oud papier, en bovenaan zie je aan de roestvlekjes dat er een paperclipje gezeten had. In het midden van de brief staan de sporen van een kopje koffie, en links en rechts in de marges staan aantekeningen van mezelf. Wat moet ik toen kwaad geweest zijn!
Inhoud van de brief: "Op de begroting van de Vlaamse Gemeenschap werd opnieuw, zoals op de begroting van 1989, een krediet van 500 miljoen voorzien voor allerhande initiatieven ter bestrijding van de kansarmoede". In de volgende regels werden alle betrokkenen warm gemaakt om mee te werken aan een project dat alle ouders dichter wilde betrekken bij het onderwijsgebeuren. De brief hamerde ongemeen hard op het belang van ouderbetrokkenheid, zó hard dat de lezers half in coma geklopt werden. Zo werd het Lenssens-project geïntroduceerd. Lenssens?... Belletje rinkelt. Was dat niet de man die ons ooit met opgeheven vingertje wees op onze 'vooroordelen' over migranten?!
Het was een brave brief, met items als 'achterstellingssituaties', 'kansarmoedebestrijding', 'ouderbetrokkenheid', en zo van die kreten over naïeve naastenliefde. Onderaan stonden echter de handtekeningen van de coördinator migrantendienst en de schepen van migranten... Hola! De migrantendienst! Mijn waakzaamheid en bloeddruk stegen, en tegelijk begon ik argwanend te speuren naar woorden als 'migrant' of 'integratie'. Deze woorden kon ik echter niet terugvinden in de tekst, ze werden bewúst vermeden, omdat de brief van de migrantendienst kwam, én het project werd naar Lenssens genoemd, de verdediger van de migranten.
Enkele maanden later. Het project was al goed aan de gang en iedereen was inmiddels de brief van de migrantendienst vergeten. Toen bleek dat 'de brief' bedrog en misleiding was, want stilaan evolueerden de projectactiviteiten naar "Integratie van Migranten". Een slapjanus van de migrantendienst versprak zich en noemde het project "Integratie van Migranten". Ach, de 500 miljoen waren toch al opgesoupeerd.
En de Vlaamse kansarmen?
Kansarme Vlaminkjes werden buitengesloten, die konden fluiten naar begeleiding. De oorspronkelijke kansarmoedebestrijding maakte plaats voor integratiebevorderende activiteiten voor migrantenleerlingen. Die ommezwaai was nodig om alle miljoenen naar het migrantenoderwijs te kunnen versassen. Ik was blijkbaar de enige die zich afvroeg: Is er dan geen kansarmoede in Vlaamse gezinnen? Moeten Vlaamse ouders niet betrokken worden bij het onderwijs van hun kinderen? Zijn er geen Vlaamse kindjes in nood?...
De geldkraan
De geldkraan naar het migrantenonderwijs is nu nog altijd niet dichtgedraaid. Die zal wel fortuinen blijven doorsluizen naar het migrantenwereldje dat zo lek is als een zeef. Hele sloten en bergen geld, koffers vol goudstukken, handenvol zilverlingen, werden doorgesluisd naar de onderwijswereld om de migrantjes te helpen integreren en om hun taal- en leerachterstand weg te werken. 'Parels voor de zwijnen'! Dubieuze projecten met zweverige leerstof werken averechts, ze doen allochtoontjes dieper wegzinken in hun eigenheden, in hun eigen wereldje, ver weg van onze samenleving. Hun eigen stijl van lesvolgen is heel anders dan die van hun Vlaamse klasgenootjes, en die verschillende eigenheden in één multiculturele klas, dat kan nooit klikken, dat kan nooit werken. De geldkraan bleef openstaan, terwijl migrantenleerlingen het niet zo nauw namen met inzet en vlijt, met respect voor de Nederlandse taal, ook onvoldoende interesse in de leerstof, geen ambities voor de toekomst, geen verantwoordelijkheidsgevoel... Uitzichtloze toestanden waar toch fortuinen tegenaan gesmeten werden!
Evaluatie door de scholen
Scholen die extra subsidies kregen voor de begeleiding van kansarmen, moesten ook aantonen wat ze met dat geld deden en welke resultaten ze daarmee behaalden. Als illustratie ga ik me hier beperken tot directrice An Serpent. Haar specialiteit was het vervalsen van verslagen en van attesten. Ik was getuige van het gefoefel en gesjoemel tijdens evaluatievergaderingen. De vorderingen van de leerlingen werden rooskleuriger voorgesteld dan ze in werkelijkheid waren, ook bijlessen en remediërende activiteiten werden verzonnen, en de inspanningen van de taakleerkracht werden schromelijk overdreven... Zó gebeurde dat in de concentratiescholen!!!
