Nostalgie uit de Oude Blogdoos
Deze bloedhete dagen en broeierige nachten doen me met weemoed terugdenken aan de legendarische zomer van 1976. De aanhoudende tropische hitte was toen al voelbaar in het vroege voorjaar toen verse groene blaadjes aan de bomen al verdorden toen ze nauwelijks ontloken waren. Bloesems kwamen niet tot volle bloei, niets kon rijpen. De hele natuur snakte naar hemels vocht.
De zwoele zomer van 1976 is onvergetelijk. Toen de gloeiend hete zon nooit wou ondergaan, toen vogeltjes de hele dag een middagdutje deden, toen de hele natuur in coma lag, alles lag stil, geen blaadje roerde zich, niets bewoog. Enkel de zon was aan 't werk met haar intens-brandende stralen midden in een staalblauwe lucht. Bermen langs autowegen lagen er een hele zomer lang verschroeid en vergeeld bij, als uitgedroogd stro. Kurkdroge grasvelden en dorstige akkers hunkerden zieltogend naar een regendruppeltje.
De kracht van de verzengende zon deed het zand naast het water in m'n huid branden en grifte voor altijd een herinnering in m'n geheugen over mijn eerste echte liefde, pril en kwetsbaar. Het brandende zand en de allesverschroeiende zon maakten van 1976 een ouderwetse nostalgische zomer.
Vroeger, dat was toen het bier in de pintjes verdampte terwijl we d'r bij zaten. Toen we een stuk jonger waren, met losgeslagen hormonen, jong en onbezonnen, een beetje blond mocht ook nog.
Vroeger, dat was 's ochtends wandelen langs een beekje dat verscholen lag achter volle struiken en wassende grasvelden... Vroeger, toen de zon nog niet wakker was, wandelde ik langs boerderijen en landerijen, veldweggetjes, veldkapelletjes, weilanden en akkers, koeitjes en paardjes begroeten. De boeren molken hun koeien toen nog met de hand, en de volle emmers brachten ze dan naar hun boerderij... Vroeger, dat was wandelen langs verschroeide weilanden en dode akkers, verschraalde aardappelvelden, uitgestrekte koren- en maïsvelden om in te verdwalen.
En toen de zon genadeloos begon te schijnen in de loop van de ochtend, zocht ik verkoeling in de schaduw van grote canadabomen waar koeien lui en loom lagen te herkauwen, in stilte wachtend op de kilte van de nacht.
Vroeger, dat was een zandberg om een hele lange warme zomer in te spelen. Alle kinderen waanden zich op het strand van Oostende. Nu staan er fabrieken op de plaats van van onze Zandberg. Weg met de Zandberg, jeugdnostalgie ons zomaar afgepakt.
Vroeger, dat was tegen een helling opklauteren om op de spoorrails te geraken, een avontuur dat de moeite waard was, want dan kon je de zon zien ondergaan in volle glorie. Een paar verloren gewaaide wolken maakten het schilderij van de ondergaande zon compleet. En nu beginnen glimwormpjes, elfjes en feeën zich op te maken voor hun nachtelijke uitstapjes.
01-07-2025 om 15:36
geschreven door lieve
|