Wat was het heerlijk, zon weekje ontspannen
in Luilekkerland. Er stond geen moeten op het programma. We zouden enkel wat
zwemmen, wat van de zon genieten, de voetjes verzorgen en boeken lezen of
sudokus oplossen en natuurlijk lekker eten. Wat een vooruitzicht!
Ik was er al dagenlang van aan het
dromen, maar ik probeerde me te bedwingen, want als je teveel verwacht valt het
natuurlijk tegen. Maar neen, het viel niet tegen, het was zelfs beter dan ik
het me voorgesteld had. Het weer was wonderbaarlijk goed. De dag voor we
aankwamen had het gestormd. De dag van onze aankomst was er dan de te
verwachten ijskoude mistral, maar daarna stond de zon daar te schitteren in de
hemelsblauwe lucht.
s Morgens wachtte ons in onze chambre dhôtes
een lekker ontbijt met fruitsap, thee en allerlei soorten Frans brood met beleg.
s Avonds kan je in Frankrijk maar vanaf half acht in een restaurant terecht.
Vandaar dat we meestal s middags naar lIle-sur-la-Sorgue reden voor een warme
maaltijd aan de oevers van de Sorgue, of in de schaduw van de platanen bij het
kerkje. Donderdag gingen we naar het typische marktje en zondag naar de
antiekmarkt. Die Provençaalse marktjes hebben toch een heel typische, zomerse, kleurrijke
sfeer, die je nergens anders terugvindt. Ik heb enorm genoten. Ik had veel tijd
om mijn voetjes te verzorgen, zodat die toch wel redelijk hersteld zijn, in die
mate dat ze bijna geen pijn meer doen. Het feit dat de dokter de dosis chemo
heeft teruggeschroefd naar 80% zal ook wel meegeholpen hebben om de pijn te
verzachten.
***
Wat ik zeker niet mag vergeten vertellen
is een ongelooflijke samenloop van omstandigheden. Ik heb af en toe contact met
blogvriendin Chrisje. Ze vertelde dat ze eind september naar Frankrijk met
vakantie zouden gaan. Bij ons was intussen ook het idee gerijpt om nog een
beetje zon mee te pikken na die treurige zomermaanden. Bij een volgend kontakt
kwam ik te weten dat Chris en Willy de laatste week van september zouden
vertrekken. Intussen was ons verblijf in lIle-sur-la-Sorgue geregeld. We
zouden 19 september vetrekken. Na veel nadenken besloten we de auto thuis te
laten en met de TGV te reizen tot Avignon, en daar een wagen te huren. Groot
was onze verbazing toen we vernamen dat Chris en Willy eveneens op 19 september
zouden vertrekken, ook met de TVG, en ook naar Avignon, want ze zouden in een
dorpje, Lagnes genaamd, op amper 5
km van lIle-sur-la-Sorgue. Het toppunt was dat zij van
de meer dan tien TVGs die die dag naar Avignon reden, precies voor dezelfde
trein hadden gekozen. Zij zaten in voertuig 4 en wij daar net achter in
voertuig 5. Van een samenloop van omstandigheden gesproken! Ongelooflijk, niet?
© Karlijn Koninckx
|