Veel vrouwen krijgen te maken met borstkanker. Al 18 jaar ben ik aan het vechten tegen die vervloekte ziekte. Genezing zit er helaas niet in. Wel proberen we de tijd zo lang mogelijk te rekken. Tijd die ik wil doorbrengen met mijn kinderen en mijn man, met familie en goede vrienden. Gewoon tijd om te leven, want ik geniet zo graag van het leven.

Drie en vijf waren mijn kinderen toen het verdict viel. Dat was meteen mijn grote drijfveer om te vechten en zeker niet op te geven. Ik moest en zou mijn kinderen zien opgroeien, ondanks de slechte prognose. Tien jaar, smeekte ik. Ik wil er alles aan doen om er nog minstens tien jaar te zijn voor mijn kinderen. Ik heb zo lang op kinderen moeten wachten. Ik was al 35 toen onze dochter werd geboren, en 37 toen onze zoon er aankwam. Ik kon ze nu niet achterlaten. Dat was ondenkbaar.

Zo sukkelde ik verder, van de ene behandeling naar de andere, met een aantal ingrepen en paniekmomenten onderweg. Maar tussen die kritieke fasen door, kon ik genieten van mijn kinderen, en van het leven in al zijn facetten. De tiende verjaardag van mijn strijd hebben we gevierd, stilletjes in vertrouwde kring maar met veel dankbaarheid.

Tegen alle verwachtingen in heb ik ook de vijftiende verjaardag kunnen vieren. Bij die gelegenheid ben ik begonnen het verhaal van mijn vijftien jaar leven met kanker neer te pennen. Vlak daarna keerde mijn geluk. Er werden verschillende botuitzaaiingen vastgesteld. Sindsdien ben ik haast voortdurend in chemobehandeling. Daardoor draait het leven wel wat minder vlotjes, maar ik blijf vechten. Want hoewel mijn kinderen nu al 20 en 22jaar zijn kan ik ze toch niet achterlaten. Ik wil graag oma worden. Ik wil graag nog vaak op reis gaan, op stap gaan met vriendinnen … ik wil graag zoveel nog …

De tijd begint nu echt te korten. Maar dat besef is opnieuw een stimulans, een aanmoediging om vol te houden en te blijven vechten, want wie weet …

Blog als favoriet !
Inhoud blog
  • inleiding
  • nog eens gevallen
  • eerste valpartij
  • slecht nieuws!
  • bestralingen van de schedel
  • Opnieuw schele hoofdpijn
  • Wat scheelt er?
  • Jerry
  • Klaar voor vakantie
  • Mis poes!
  • wiskunde
  • feestje
  • Jarig
  • het betert weer
  • Flink en moedig zijn?
  • Driekoningen
  • Welkom 2012 !
  • onverwachte opname
  • Ongelijke strijd
  • uitputtingsslag
  • maandag
  • Mysteries opgeklaard
  • Dipje & Brats
  • Pijn!
  • rotweek
  • weerslag van de feesten
  • tweede dosis
  • Onmacht
  • Mestreech
  • Ongeluksdag?
  • terug feest
  • dank u wel!
  • 24 jaar
  • Provence
  • het betert!
  • pijnlijke voetjes
  • bijtanken
  • oorlog
  • Ander nieuws
  • goed nieuws
  • mooie woorden
  • Communicatie
  • geduldoefening
  • bloed nodig
  • vakantieverwarring
  • een geloofskwestie
  • morfine, zegen of kwaal?
  • het betert niet!
  • gewoon geen zin
  • afkicken?
  • minder pijn
  • Nieuwe start
  • Kotsmisselijk
  • Slokdarmontsteking
  • Misselijk
  • Bedenkingen
  • Veel reacties
  • Libelle ‘mijn verhaal’
  • Tulpen Troost
  • IJsjes testen
  • een telefoontje
  • Nieuwe chemo met Capecitabine
  • afscheid van Marie-Rose
  • Vier weken extra
  • Vier weken vrijaf
  • Volkomen uitgeput
  • chemo op een lager pitje
  • infiltratie tegen de pijn
  • tweede kuur met EPO
  • pechvakantie
  • Nieuwe chemo Adriamycine
  • vier goede dagen
  • beterschap
  • de dag nadien
  • schedel aangestast
  • einde taxolbehandeling
  • voortdoen of stoppen
  • bospassen
  • vergiftigd geschenk
  • Kankerbrigade
  • permanente opmaak
  • Pink Ribbon
  • een grijze duif
  • Geen fut
  • een wondermiddel
  • opnieuw doodmoe
  • chemokwaaltjes
  • ¡ Ola Buenos Aires !
  • Moeilijke bevalling
  • wanneer gaat Spinneke jongen?
  • de reis gaat toch door !
  • Bloeddrukschommelingen
  • Geen chemo - wel scan
  • Spinneke zwanger
  • meer pijn
  • tumormerker sluipt omhoog
  • scanresultaten
  • pruik of kletskop ?
  • hoofdpijn
  • behandeling tegen misselijkheid
  • super opvang
  • kwaaltjes
  • bijwerkingen
  • hoe verloopt een chemodag?
  • start Taxolbehandeling
  • poortcatheter
  • de eerste bestralingen
  • de aftekening
  • de tweede dag in Hasselt
  • opname in Virga Jesse
  • die vervloekte kanker
  • tweede advies
  • toenemende pijn
  • botuitzaaiingen
  • geen kankerpatiënt?
  • nieuwe reisplannen
  • onrustige ribben
  • met vakantie
  • het zomert
  • mijmeringen
  • wat is er mis?
  • start Faslodex®
  • Meer Tijd Graag
  • alleen maar uitstel
  • stilletjes dromen ...
  • doodmoe
  • tumormerker schiet omhoog
  • het verhaal vloeit uit mijn pen
  • schrijfkriebels
  • Stinkerke aan zee
  • Veraplex bijwerkingen
  • start Veraplex
  • tweede advies
  • tumormerker blijft stijgen
  • tumormerker stijgt
  • geen buit vandaag
  • Feest
  • Nieuwe hormonale behandeling
  • Mannen van het Licht
  • ringvinger gebroken
  • kleuren
  • Weerbericht
  • boeken op zolder
  • Mont Ventoux
  • Start Tamoxifen
  • Derde ingreep
  • Tweede ingreep
  • nieuw recidief
  • depressionistisch
  • een leerrijk gesprek
  • bloeduitslag
  • de volmaakte dag
  • berusten of alert blijven?
  • eierstokkanker
  • narcose met een hamertje
  • niemand weet hoe laat het is
  • plaatselijk recidief
  • alles gaat goed
  • mosselen
  • domme dingen
  • wachten op stralen
  • een reuze paddenstoel
  • een vergissing
  • nood aan rust
  • een ongelukje tussendoor
  • verkeerd beroep gekozen
  • oncodokter
  • Allah, help!
  • de kankerbrigade
  • mijn eerste chemo
  • wachthuisberg
  • wachten op de chemo
  • mooi litteken
  • één op tien
  • pour les Flamands la même chose
  • geluk bij een ongeluk
  • moeilijke nachten
  • deugddoend bezoek
  • invasief ductaal adenocarcinoma
  • Schuld, opluchting, angst
  • Schijngeluk
  • Hoe het allemaal begon
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Zoeken in blog

    ontboezemingen
    kankerdagboek: al 18 jaar leven met borstkanker
    10-02-1994
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe het allemaal begon

       De laatste jaren leed ik wel vaker aan spanningsverschijnselen. Pijn in de nek, af en toe wat darmproblemen en tijdens het weekeinde steeds vaker optredende spanningshoofdpijn. Met mijn drukke bezigheden was dat eigenlijk niet zo verwonderlijk. Op het werk volstond de veertig uren week amper om de opgelegde taken af te werken. De zwangerschappen, de zorg voor twee kleine kinderen en het steeds drukker wordende huishouden vraten een heel deel energie weg. Bovendien hadden we onze handen vol met het verbouwen van die oude boerenwoning die we zopas hadden gekocht. Daar kwam veel meer werk bij kijken dan we eerst hadden gedacht.

    Ik was altijd moe en voelde me vaak volkomen uitgeput.

       Toevallig ontdekte ik opnieuw een knobbeltje in mijn rechterborst. Ik leed al geruime tijd aan de ziekte van Reclus en had de laatste jaren al eerder knobbeltjes gevoeld in mijn beide borsten. Telkens werd een punctie, een mammografie en een echografie uitgevoerd en nooit werd iets verdachts opgemerkt. Hoewel ik over dit zoveelste knobbeltje dus niet zo ongerust meer was besloot ik toch naar de gynaecoloog te gaan. Ook deze keer konden de negatieve onderzoeksresultaten mij volledig geruststellen.

        Mijn gedachten werden in die periode volop in beslag genomen door een reeks incidenten op het werk. Door een procedurefout van de toenmalige dekaan was ik namelijk volkomen ten onrechte een belangrijke promotie ontlopen. Ik was druk doende met brieven schrijven, heen en weer lopen van de ene overheid naar de andere en alles in het werk te stellen in de hoop het onrecht ongedaan te maken. Zenuwslopend en uiterst vermoeiend was dat. Maanden later pas kon de fout worden rechtgezet en werd de dekaan voor zijn misstap op het matje geroepen. Hij zwoer echter dat hij voor deze blaam weerwraak zou nemen.

       Stilaan kreeg ik een onbehaaglijk gevoel over dat knobbeltje in mijn rechterborst. Ik ging nog eens naar de gynaecoloog die me na nieuwe onderzoeken verzekerde dat er niets was om me ongerust over te maken. Toch kon hij deze keer mijn onbehagen niet wegnemen en ik drong aan op meer zekerheid. Hij stelde voor over twee maanden nog eens terug te komen. Het gedoe aan de universiteit zoog intussen mijn laatste krachten weg en ik kreeg allerlei nare verschijnselen zoals nachtmerries, angstaanvallen, hyperventilatie en steeds vaker hoofdpijn. Ik voelde me zo moe en uitgeput dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. De bezorgdheid om dat verdachte knobbeltje in mijn borst verdween tussen alle andere zorgen.

       In september bereikten de moeilijkheden op het werk een hoogtepunt. De dekaan had inderdaad wraak genomen door me alle onderwijsopdrachten te ontnemen. Bij de aanvang van het academiejaar kreeg ik tot mijn grote ontsteltenis een volstrekt blanco opdrachtenblad. Alle onderwijsopdrachten waren mij ontnomen en aan collega’s toebedeeld, ook al waren zij niet echt gelukkig met al het extra werk.

       Hogerop, aan de Universiteitshalle, wist men niet goed wat gedaan. Een docent zonder onderwijsopdracht is namelijk een contradictio in terminis. Het hoofd van de personeelsdienst vertelde me dat hij dit in zijn lange loopbaan aan de KULeuven, nog nooit had meegemaakt. Volgens hem had deze situatie zich zelfs nooit eerder in de geschiedenis van de KULeuven voorgedaan.

       Onderwijs verzorgen, het contact met de studenten, is datgene wat ik het liefste doe en dat wist de dekaan maar al te goed. Met het ontnemen van mijn onderwijsopdracht had hij me goed te pakken.

       Het gevecht op het werk was al enkele jaren aan gang en had me intussen behoorlijk uitgeput. Ik had alles gedaan wat ik mogelijkerwijze kon doen om mijn loopbaan veilig te stellen, maar ik voorzag geen redding. Ten einde raad besloot ik de Rector op de hoogte te brengen. Zodra ik de Rector had gesproken zou ik het hele probleem uit handen kunnen geven. Dan was het niet meer mijn verantwoordelijkheid. De Rector zou beslissen.

     

       Ik was moe, doodmoe, ronduit uitgeput!

    Er was iets grondig verkeerd met mij. Dat stond als een paal boven water. Alleen had ik geen idee wat. Al mijn energie was op, ik voelde me als een leeggelopen batterij. Een goede vitaminekuur en wat rust konden misschien wat beterschap brengen?

       Had ik toen geweten wat ik nu wist, dan had mijn leven er helemaal anders uitgezien.

    Karlijn

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (7 Stemmen)
    » Reageer (0)




    Archief per jaar
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1998
  • 1997
  • 1995
  • 1994

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Laatste commentaren
  • even schrikken ! (Chrisje)
        op nog eens gevallen
  • hey Karlijn (Carla )
        op nog eens gevallen
  • eerste val (karl)
        op eerste valpartij
  • labradors (CHRISTIANE)
        op nog eens gevallen
  • catherine (catherine)
        op inleiding
  • rot ! (Carla )
        op slecht nieuws!
  • moed (Patricia Maes)
        op slecht nieuws!
  • spijtig (Chrisje)
        op slecht nieuws!
  • mis poes (paula)
        op Mis poes!
  • catherine (catherine)
        op Mis poes!
  • Foto

    Mijn favorieten
  • Meer tijd graag.
  • borstkanker informatiepagina's
  • borstkanker.startpagina.nl
  • tegenkanker.be
  • Borstkanker [gezondheid.be]
  • Boezemblues
  • permanente opmaak


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!