Veel vrouwen krijgen te maken met borstkanker. Al 18 jaar ben ik aan het vechten tegen die vervloekte ziekte. Genezing zit er helaas niet in. Wel proberen we de tijd zo lang mogelijk te rekken. Tijd die ik wil doorbrengen met mijn kinderen en mijn man, met familie en goede vrienden. Gewoon tijd om te leven, want ik geniet zo graag van het leven.

Drie en vijf waren mijn kinderen toen het verdict viel. Dat was meteen mijn grote drijfveer om te vechten en zeker niet op te geven. Ik moest en zou mijn kinderen zien opgroeien, ondanks de slechte prognose. Tien jaar, smeekte ik. Ik wil er alles aan doen om er nog minstens tien jaar te zijn voor mijn kinderen. Ik heb zo lang op kinderen moeten wachten. Ik was al 35 toen onze dochter werd geboren, en 37 toen onze zoon er aankwam. Ik kon ze nu niet achterlaten. Dat was ondenkbaar.

Zo sukkelde ik verder, van de ene behandeling naar de andere, met een aantal ingrepen en paniekmomenten onderweg. Maar tussen die kritieke fasen door, kon ik genieten van mijn kinderen, en van het leven in al zijn facetten. De tiende verjaardag van mijn strijd hebben we gevierd, stilletjes in vertrouwde kring maar met veel dankbaarheid.

Tegen alle verwachtingen in heb ik ook de vijftiende verjaardag kunnen vieren. Bij die gelegenheid ben ik begonnen het verhaal van mijn vijftien jaar leven met kanker neer te pennen. Vlak daarna keerde mijn geluk. Er werden verschillende botuitzaaiingen vastgesteld. Sindsdien ben ik haast voortdurend in chemobehandeling. Daardoor draait het leven wel wat minder vlotjes, maar ik blijf vechten. Want hoewel mijn kinderen nu al 20 en 22jaar zijn kan ik ze toch niet achterlaten. Ik wil graag oma worden. Ik wil graag nog vaak op reis gaan, op stap gaan met vriendinnen … ik wil graag zoveel nog …

De tijd begint nu echt te korten. Maar dat besef is opnieuw een stimulans, een aanmoediging om vol te houden en te blijven vechten, want wie weet …

Blog als favoriet !
Inhoud blog
  • inleiding
  • nog eens gevallen
  • eerste valpartij
  • slecht nieuws!
  • bestralingen van de schedel
  • Opnieuw schele hoofdpijn
  • Wat scheelt er?
  • Jerry
  • Klaar voor vakantie
  • Mis poes!
  • wiskunde
  • feestje
  • Jarig
  • het betert weer
  • Flink en moedig zijn?
  • Driekoningen
  • Welkom 2012 !
  • onverwachte opname
  • Ongelijke strijd
  • uitputtingsslag
  • maandag
  • Mysteries opgeklaard
  • Dipje & Brats
  • Pijn!
  • rotweek
  • weerslag van de feesten
  • tweede dosis
  • Onmacht
  • Mestreech
  • Ongeluksdag?
  • terug feest
  • dank u wel!
  • 24 jaar
  • Provence
  • het betert!
  • pijnlijke voetjes
  • bijtanken
  • oorlog
  • Ander nieuws
  • goed nieuws
  • mooie woorden
  • Communicatie
  • geduldoefening
  • bloed nodig
  • vakantieverwarring
  • een geloofskwestie
  • morfine, zegen of kwaal?
  • het betert niet!
  • gewoon geen zin
  • afkicken?
  • minder pijn
  • Nieuwe start
  • Kotsmisselijk
  • Slokdarmontsteking
  • Misselijk
  • Bedenkingen
  • Veel reacties
  • Libelle ‘mijn verhaal’
  • Tulpen Troost
  • IJsjes testen
  • een telefoontje
  • Nieuwe chemo met Capecitabine
  • afscheid van Marie-Rose
  • Vier weken extra
  • Vier weken vrijaf
  • Volkomen uitgeput
  • chemo op een lager pitje
  • infiltratie tegen de pijn
  • tweede kuur met EPO
  • pechvakantie
  • Nieuwe chemo Adriamycine
  • vier goede dagen
  • beterschap
  • de dag nadien
  • schedel aangestast
  • einde taxolbehandeling
  • voortdoen of stoppen
  • bospassen
  • vergiftigd geschenk
  • Kankerbrigade
  • permanente opmaak
  • Pink Ribbon
  • een grijze duif
  • Geen fut
  • een wondermiddel
  • opnieuw doodmoe
  • chemokwaaltjes
  • ¡ Ola Buenos Aires !
  • Moeilijke bevalling
  • wanneer gaat Spinneke jongen?
  • de reis gaat toch door !
  • Bloeddrukschommelingen
  • Geen chemo - wel scan
  • Spinneke zwanger
  • meer pijn
  • tumormerker sluipt omhoog
  • scanresultaten
  • pruik of kletskop ?
  • hoofdpijn
  • behandeling tegen misselijkheid
  • super opvang
  • kwaaltjes
  • bijwerkingen
  • hoe verloopt een chemodag?
  • start Taxolbehandeling
  • poortcatheter
  • de eerste bestralingen
  • de aftekening
  • de tweede dag in Hasselt
  • opname in Virga Jesse
  • die vervloekte kanker
  • tweede advies
  • toenemende pijn
  • botuitzaaiingen
  • geen kankerpatiënt?
  • nieuwe reisplannen
  • onrustige ribben
  • met vakantie
  • het zomert
  • mijmeringen
  • wat is er mis?
  • start Faslodex®
  • Meer Tijd Graag
  • alleen maar uitstel
  • stilletjes dromen ...
  • doodmoe
  • tumormerker schiet omhoog
  • het verhaal vloeit uit mijn pen
  • schrijfkriebels
  • Stinkerke aan zee
  • Veraplex bijwerkingen
  • start Veraplex
  • tweede advies
  • tumormerker blijft stijgen
  • tumormerker stijgt
  • geen buit vandaag
  • Feest
  • Nieuwe hormonale behandeling
  • Mannen van het Licht
  • ringvinger gebroken
  • kleuren
  • Weerbericht
  • boeken op zolder
  • Mont Ventoux
  • Start Tamoxifen
  • Derde ingreep
  • Tweede ingreep
  • nieuw recidief
  • depressionistisch
  • een leerrijk gesprek
  • bloeduitslag
  • de volmaakte dag
  • berusten of alert blijven?
  • eierstokkanker
  • narcose met een hamertje
  • niemand weet hoe laat het is
  • plaatselijk recidief
  • alles gaat goed
  • mosselen
  • domme dingen
  • wachten op stralen
  • een reuze paddenstoel
  • een vergissing
  • nood aan rust
  • een ongelukje tussendoor
  • verkeerd beroep gekozen
  • oncodokter
  • Allah, help!
  • de kankerbrigade
  • mijn eerste chemo
  • wachthuisberg
  • wachten op de chemo
  • mooi litteken
  • één op tien
  • pour les Flamands la même chose
  • geluk bij een ongeluk
  • moeilijke nachten
  • deugddoend bezoek
  • invasief ductaal adenocarcinoma
  • Schuld, opluchting, angst
  • Schijngeluk
  • Hoe het allemaal begon
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Zoeken in blog

    ontboezemingen
    kankerdagboek: al 18 jaar leven met borstkanker
    13-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wanneer gaat Spinneke jongen?

    Morgen ben ik de ganse dag in Hasselt en dinsdagmorgen vroeg vertrek ik op reis naar BA. Wanneer gaat die verdomde poes bevallen? Ze is nochtans dik en rond genoeg. De tepeltjes zijn gezwollen. De uitgerekende datum is al met meerdere dagen overschreden. Waar wacht ze op?!


    Intussen geniet ons poesje zalig van haar zwangerschap. Ze vindt zowat overal een slaapplekje. De laatste tijd ligt ze vaak in een plantenpot.



    Naderhand ziet ze er dan zo uit:




    ©
    Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    09-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de reis gaat toch door !

       In januari maken de donkere wintermaanden me zo mistroostig dat ik opnieuw ga dromen van een reisje naar de zon. Dat zou me ontzettend veel deugd zou doen. Ik denk met spijt aan de geplande reis naar Argentinië. Jammer dat ik niet mee kan. Zo’n reis is toch niet mogelijk voor een patiënte die in chemobehandeling zit, denk ik stilletjes. Zo’n lange reis, in een fysieke kwakkeltoestand, zonder behandeling, ver van vertrouwde dokter en ziekenhuis is niet aangewezen.

    Jammer, jammer, doodjammer L .

       Met een klein hartje maak ik een afspraak met de oncologe. Misschien is er toch een mogelijkheid? Groot is mijn blijdschap wanneer ze me meteen en zeer overtuigend meedeelt dat die reis zeker moet doorgaan! Ik spring haast een gat in de lucht. Een beetje zon en verandering van horizon kunnen mijn genezingsproces enkel ten goede komen, beweert ze. Ik kan niet anders dan daar volledig mee instemmen.

    De grauwe hemel klaart helemaal op. Meer argumenten moet ze niet bovenhalen om me te overtuigen dat de reis toch zal kunnen doorgaan. Samen proberen we een oplossing in mekaar te puzzelen voor wat de chemoplanning betreft. Met het opsplitsen van de dosissen, het inlassen van een extra week en nog wat heen en weer schuiven van data slagen we erin het zo te regelen dat de tien dagen dat ik op reis zou zijn precies in een rustweek vallen. Ik ben uitgelaten van vreugde.

    Wat een schat van een oncologe!  J

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    02-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bloeddrukschommelingen

    Bij de controlemeting in Hasselt  die dinsdag, is de bloeddruk opeens 16/9. Dat is even schrikken. De verpleegster noteert het feit in mijn dossier met een uitroepteken ernaast. Het is waar dat ik al geruime tijd last heb van hoofdpijn. Het lijkt alsof mijn schedel wordt opgepompt tot hij haast gaat barsten. Het geeft me verschrikkelijke hoofdpijn, die niet kan verholpen worden met het arsenaal aan hoofdpijnstillers dat ik in huis heb. De enige oplossing is in bed gaan liggen jammeren, proberen te slapen en hopen dat het snel voorbij mag gaan.

    Is het een gevolg van de Avastin? Of van de chemo?

    Waarschijnlijk hoofdpijn ten gevolge van bloeddrukschommelingen, zegt de oncologe. Het wordt tijd voor een bloeddrukremmer. We zullen beginnen met Lodoz 2,5 / 6,25 stelt de arts voor.

    Ze raadt me aan de bloeddruk dagelijks te meten en de gegevens op te schrijven om te zien hoe ik op de medicatie reageer.

    Bloeddrukschommelingen? Wie had dat ooit gedacht.

    Pas op de terugweg bedenk ik dat de oncologe niet geantwoord heeft op de vraag naar de oorzaak van de plotse bloeddrukstijgingen? Maar ach, het doet er ook niet toe. Eerst zien of de medicatie helpt.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    09-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen chemo - wel scan

    Vandaag het zelfde verhaal als vorige week: de bloedwaarden zijn veel te laag om een chemo toe te dienen. Dit feit, samen met de tumormerker en mijn toegenomen pijnklachten, doet de arts besluiten om een nieuwe scan te nemen.

     

    De afspraak valt op vrijdag, twee dagen later. Die dag moet ik me nuchter aanmelden op de dienst radiologie. Een paar dagen in spanning afwachten voor het resultaat. Ik hou de adem in.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    08-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spinneke zwanger

        Onze kleine poes Spinneke is zwanger. Spinneke is een echte mini kat. Ieder die haar ziet denkt dat ze nog niet volwassen is, maar dat is ze wel. Ze is gewoon om een of andere reden niet groot geworden. Maar ze is een super lieve kat die al begint te snorren en te spinnen van zodra je haar naam zegt. Vandaar haar naam.


                                                                                                         

    Maar nu zijn we zeker dat Spinneke zwanger is. Ik heb de katers van de buren zien op bezoek komen terwijl ons Spinneke krols was. Nu loopt ze rond met een dikker wordend buikje en ze slaapt veel. Oh jeetje, ik hoop dat de kleintjes niet teveel op de papa’s zullen lijken, want dan gaat ons poesje een zware bevalling tegemoet.

    Ik heb de datum opgeschreven. Het was zo rond 10 januari. Een kat draagt ongeveer 60 tot 63 dagen. We mogen de kleintjes dus verwachten tegen woensdag 10 maart of het weekeinde van 13-14 maart. Dan zouden de kittens er moeten zijn vooraleer ik naar Buenos Aires vertrek. Ik was er liever bij geweest de eerste weken, om zeker te zijn dat alles goed was, maar dat zal niet lukken.


    Maar de bevalling zal ik toch nog meemaken.

                     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    07-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meer pijn

    vandaag nog meer pijn dan gisteren. Gisteren was het vooral mijn heupbeenkam achteraan, tegen de wervelkolom. Vandaag komt ook de pijn aan de bekkenbodem sterker terug. Wellicht is twee weken Taxol na mekaar niet genoeg om de pijn (en de kanker?) te verslaan. Gelukkig heb ik voor mijn vertrek naar Buenos Aires terug de normale dosis van drie weken Taxol na mekaar. Hopelijk kan ik dan de week rust zonder teveel pijn doorstaan.

    Ik vraag me wel af hoe het zal gaan wanneer na maand zes de Taxol volledig wordt gestopt. Volgens mij werkt die Taxol toch niet afdoende om de kanker weg te werken …

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    02-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tumormerker sluipt omhoog

    Vandaag vertrek ik vol goede moed voor de derde dosis chemo van kuur 4.

    Groot is mijn verbazing wanneer de oncologe me meedeelt dat ik vandaag geen chemo kan krijgen.

    Mijn bloedwaarden zijn niet goed genoeg om de chemo te wagen, zegt ze. Bovendien blijft de tumormerker gestaag de hoogte in sluipen. Dat sterkt haar in haar beslissing om een extra rustweek in te lassen. Ik krijg dus enkel Avastin toegediend en daarna mag ik naar huis.

     

    Eigenaardig, voel ik me na zo’n dag. Enerzijds blij dat er geen chemo werd gegeven. Anderzijds de twijfel of hiermee de goede werking van de chemokuur in het gedrang komt.

    Op de terugweg schiet plots de stijgende tumormerker terug in mijn gedachten. Werkt de chemo dan niet naar behoren? Moeten er bijkomende onderzoeken gebeuren? Is er weer iets over het hoofd gezien?

     

    Eens goed diep ademhalen en goed zuchten, besluit ik. Kop leegmaken en  enkel maar denken aan het feit dat ik deze week een gelukzakske ben dat zonder chemo naar huis mag! J

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (0)
    22-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.scanresultaten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

       Wegens mijn toegenomen pijnklachten wordt een tussentijdse scan gepland. Volgens de oncologe vallen de resultaten redelijk goed mee. Er is een uitbreiding van het letsel op de rib naar voor toe, maar daar schijnt de radioloog in zijn verslag niet zo op in te gaan.

    De oncologe weet niet goed hoe ze dit relatief goede scanresultaat moet rijmen aan het stijgen van de tumormerker en mijn toenemende pijnklachten.

    Wat wel belangrijk is volgens haar, is dat het pleuraal vocht (vocht tussen de longvliezen) van de linkerlong afgenomen is, in vergelijking met de vorige scan. Dit zou erop wijzen dat er toch een positief effect is van de chemo.

    Daarom wordt besloten om de huidige chemo nog een tijdje verder te zetten, met regelmatige metingen van de tumormerker. Indien de pijn aan de rib de komende weken niet zou verminderen stelt zij voor om die rib toch te plaatselijk te bestralen. Zij heeft hierover overlegd met collega-oncologen en met de radiotherapeuten. Ze kan me wel geen zekerheid kan geven over de behandeling, maar dat de oncologen in onderling overleg alles nauwgezet blijven opvolgen, is wel een geruststelling voor mij.

       Ziezo, ik voel me weeral opgelucht, en het feit dat ik de eerstvolgende tijd wekelijks naar de oncologe kan stelt me ook wat gerust. De pijnstillers die ze me voorschrijft verlichten de pijn toch in die mate dat ik zonder al te veel kreunen door de dag geraak J.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (1)
    20-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.pruik of kletskop ?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

       Een pruik is een zeer bedenkelijk geval. Ik heb er een dubbel gevoel bij. Zonder heb ik een kale knikker. Mét lijk ik een aangeklede circusaap. Nochtans heb ik een pruik waarvan iedereen zegt dat je niet ziet dat het een pruik is. Nu geloof ik geen zier van mensen die dat zeggen, want iedereen doet zijn best om je op te monteren en te troosten in je miserie. Maar ik heb het slimmer gespeeld. Ik heb een listig plan bedacht J om erachter te komen of mijn kunsthaar wel of niet herkenbaar is. Toen mijn haren bij bosjes begonnen te vallen heb ik mijn hoofd meteen laten kort scheren en ben ik een pruik gaan halen, in net dezelfde kleur en met net dezelfde snit als mijn echte haar. Ik heb echter niemand iets verteld. Enkel man en kinderen wisten ervan.

       Bij de eerstvolgende bijeenkomsten met vrienden of familie hield ik de betrokkenen nauwlettend in het oog. Gingen hun blikken niet naar mijn kapsel? Zag ik vraagtekens in hun ogen? Bespeurde ik een meelijwekkend gegluur naar mijn haardos? Ik merkte niets verdacht op. Er kwamen alleszins geen opmerkingen. Niemand zei er iets over.

    Pas weken later, na een of meerdere volgende ontmoetingen vertelde ik terloops dat ik een pruikje droeg. De verbaasde blikken waren oprecht. De verwondering was niet gespeeld. Het lijkt dus zo te zijn dat je niet merkt dat ik een pruik draag. Dat is wel een hele opluchting. Niets zo potsierlijk als een slecht zittende pruik.

    Maar toch is het eerste wat ik doe wanneer ik thuis kom, mijn pruik uitzwieren. Een pruik is en blijft iets onnatuurlijks. Een kap op mijn hoofd die er niet hoort te zitten en die me op de duur gaat storen. Van lotgenoten in het ziekenhuis verneem ik net hetzelfde. Ook zij zetten meteen hun pruik af wanneer ze binnenshuis zijn. Meestal loop ik thuis dus zonder hoofdbedekking rond. Het is veel aangenamer dan met die muts op mijn hoofd, en het beweegt veel vrijer. Nochtans schrik ik me rot wanneer ik langs de spiegel loop. Zo’n kaalgeschoren kopje mag dan voor een jeugdig zangeresje best wel aardig zijn, maar mij staat het helemaal niet. Je ziet elke deuk of oneffenheid in mijn schedel en ook de uitstulpingen die ik heb ten gevolge van kankerwoekeringen in mijn schedeldak springen in het oog. Bovendien lijken mijn oren van een reusachtig formaat. Ze staan als twee reuzenschelpen aan de zijkant van mijn hoofd te pronken. Neen, het is gewoon geen gezicht.

       Na zo’n ontnuchterende confrontatie met mijn lelijke kaalkop draag ik mijn pruik toch weer een tijdje ook als ik binnenshuis blijf, alleen al om mijn huisgenoten te sparen. Maar zodra het warmer wordt, of wanneer ik wat zenuwachtig ben, vliegt ze ondanks alles terug uit.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    18-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hoofdpijn

       Het is december en sinds donderdag ligt er sneeuw. Ik geniet van het zonovergoten maagdelijk witte landschap. Het is natuurlijk erg koud en dat voel ik aan mijn kale knikkertje.

    Diegenen die de baan op moeten vinden het waarschijnlijk niet zo leuk, want de files zijn enorm, er zijn treinen die niet rijden, de luchthaven is gesloten en de eurotreinen zitten vast in de tunnel, maar ik, ik geniet ervan. Ik ben die grijze regenluchten meer dan beu.

          

    Nochtans gaat het me niet zo goed. Deze avond krijg ik een stevige hoofdpijn. Een Dafalgan kan er niet aan verhelpen en ik kruip vroeg in bed. Het is echter ijskoud tussen de lakens en ik geraak niet in slaap vooraleer mijn man me komt verwarmen.

    ’s Nachts om twee uur word ik wakker met stralende hoofdpijn. Ik bedenk dat ik zou moeten opstaan om iets in te nemen, maar het is nu net zo warm in bed. Ik blijf dus nog wat liggen maar mijn hoofdpijn geeft me geen rust. Omstreeks vier uur sleep ik me naar de badkamer en neem een dubbele dosis Perdolan. Ik sukkel in slaap, maar om zes uur ben ik opnieuw wakker. De pijn heeft zich nu naar de linkerkant verplaatst. De rechterkant is hoofdpijnvrij. Dat is hoe dan ook een vooruitgang J. Ik besluit uiteindelijk een Sumatriptan in te nemen, want misschien is het toch migraine, ook al lijkt het er niet op.

    Daarna geraak ik nog moeilijk in slaap. De hoofdpijn blijft hangen en om acht uur sta ik maar op. Het is geen migraine, maar wat dan wel?

     

        
     

       Zaterdag sukkel ik door de dag, met hoofdpijn, maar ook met pijn aan de linker rib. Het is al een paar weken geleden dat die rib me nog last bezorgde. Waarom nu opeens terug pijn? Eigenaardig.

    Zondag sta ik met hoofdpijn op. Ik neem meteen een Sumatriptan, maar het helpt niet. De pijn in mijn rib wordt alsmaar heviger, ook al steek ik van de ganse dag geen poot uit. Wat een beroerde dag. Een tweede Sumatriptan haalt geen sikkepit uit. De hoofdpijn is duidelijk geen migraine, maar wat dan wel?

    ’s Avonds in bed kan ik me amper draaien of keren van de pijn aan hoofd en ribben. Ik word er meermaals wakker van.


                
     

       Maandag is een replica van gisteren. Hoofdpijn en nog meer pijn aan de ribben. De pijn straalt uit tot aan de aanhechting aan het borstbeen. Ook de bekkenbodem laat zich voelen. Wat is er aan de hand? Werkt de chemo niet meer? Ik maak me zorgen.

    Ik voel me ellendig, kan niet goed ademen, kan me niet draaien, bij elke stap gaat er een steek door mijn ribben. Ik heb zin om te jammeren, maar dat helpt me natuurlijk ook niet vooruit.

       Gelukkig kan ik morgen naar het ziekenhuis. Hopelijk kunnen ze me daar geruststellen, zowel over mijn ribben en bekken als over die ellendige hoofdpijn.

        Nooit gedacht dat ik nog eens zou uitkijken naar een dagje ziekenhuis … L

     

    © Karlijn  Koninckx

     

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    08-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.behandeling tegen misselijkheid

       Aan de chemo raak ik stilaan gewend. Er is in de afgelopen vijftien jaar blijkbaar heel wat veranderd in de toediening van chemo’s. Er wordt nu een hele voorbereiding op gang gezet, waardoor de misselijkheid, die vooral de eerste twee dagen na toediening opkomt, in zeer sterke mate wordt onderdrukt. De eerste maanden heb ik amper last gehad van misselijkheid. Mijn angst voor de chemo is welhaast geheel verdwenen. Niet alleen de voorbereidingsmedicatie, maar ook het vriendelijke en meelevende onthaal door de verpleegkundigen draagt enorm bij tot het draaglijk maken van de behandeling. Een hele vooruitgang!

       Die vooruitgang in het voorkomen of beperken van de misselijkheid neemt natuurlijk niet weg dat er hoe dan ook vergif in je lichaam wordt gespoeld en dat eist op termijn alleszins zijn  tol. Immers, niet alleen de kankercellen krijgen te lijden onder het toegediende gif, ook de andere cellen in je lichaam gaan eraan ten onder. 
       Maar dat zijn zorgen voor later. Voorlopig gaat alles zoals het hoort.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    24-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.super opvang

       De opvang in het oncologisch centrum van het Virga Jesse ziekenhuis in Hasselt is gewoonweg super. Ik spreek dan ook van een uitstapje naar mijn buitenverblijf, wanneer ik naar het ziekenhuis moet.

       Het allerleukste aan het Jessaziekenhuis is het onvergelijkelijk vriendelijke personeel. Of het nu gaat om verpleegkundigen, dokters, secretaresse, poetsvrouw of onderhoudspersoneel, iedereen is  er even vriendelijk. Zelfs in de gangen of de wachtruimte word je door begroet of vriendelijk toegelachen. Alle verzorgers spreken je aan met je naam, zodat je de indruk krijgt dat je persoonlijk behandeld wordt. Ik heb hier nog nooit het gevoel gehad dat ik het zoveelste nummertje in de rij was. Het zal misschien ook te maken hebben met het karakter van de Limburgers. Die staan bekend om hun gemoedelijke vriendelijkheid. Maar toch denk ik dat ook het beleid in het ziekenhuis ermee te maken heeft. Je voelt gewoon dat alles hier in dienst staat van de patiënten.

       Bij een eerste bezoek aan het ziekenhuis gaat iemand van het onthaal mee tot op de plaats waar je moet zijn. Geen verwijzing met ‘volg de groene of de gele pijl’ hier. Je wordt begeleid tot je ter plaatse bent.

       De meisjes op het secretariaat doen hun best om rekening te houden met speciale wensen bij het maken van de afspraken. Ze blijven bijvoorbeeld puzzelen tot de gevraagde onderzoeken op zulke wijze samenvallen dat je maar één verplaatsing naar het ziekenhuis moet maken.

       De inrichting van de dagzalen is zodanig dat je er onmiddellijk thuis bent. Over de luxueuze zetels heb ik het in een eerder berichtje al gehad. In elke zaal van het daghospitaal hangen enkele supermoderne flatscreens, zodat je vanuit iedere stoel een scherm in het vizier hebt. Om de anderen niet te storen hangt er aan elke zetel een sjieke koptelefoon waarmee je de klank van de televisie kan opvangen of zo gewenst enkele radiozenders kan beluisteren. In de centraal gelegen wachtruimte ligt leesvoer in overvloed, dat regelmatig wordt bijgevuld. Ook daar hangen televisieschermen aan de muur, die afleiding bieden tijdens mogelijke wachttijden.

     

       Vorige woensdag kreeg ik de verrassing van mijn leven. Ik had me net in de stoel genesteld om een dutje te doen in afwachting van het doktersbezoek, toen een vriendelijke mevrouw mij kwam vragen of ze me plezier kon doen met een relaxerende gezichtsverzorging en een massage van de handen? Ik wist niet wat ik hoorde. Volkomen gratis voegde ze er geruststellend aan toe. Hoewel ik al wat weggedoezeld was moest ik toch niet zo heel erg nadenken om toe te happen. Zodoende lag ik het volgende uur zalig te genieten in een schemerruimte met zachte muziek. Ik had er alleen maar spijt van dat een uur zó snel voorbij kon gaan. De massages zijn volledig gratis en aangeboden door het ziekenhuis en de Stichting tegen Kanker, voor het welzijn van de patiënten. Elke patiënt heeft recht op zes gratis behandelingen per jaar. Ongelooflijk he?

     

       Jullie denken misschien vol medelijden dat ik daar in het ziekenhuis aan het afzien ben, maar je ziet, niets is minder waar! J

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    12-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kwaaltjes

       Wat er precies aan de hand is weet ik niet, maar ik geraak er niet bovenop. Ik blijf me moe en lusteloos voelen. Maandag en dinsdag hebben we op soep overleefd. Vandaag heb ik klaargemaakt stoofvlees uit de diepvriezer gehaald. Ik geraak zelfs niet naar de winkel.

    Mijn zogenaamde verkoudheid raak ik niet kwijt. Het blijvende hoesten, niezen en snotteren haalt me onderuit. De oncoloog beweert dat het een soort allergische reactie is op de chemo. De hoofdpijn blijft me achtervolgen.

    Gisteren ben ik veel haar kwijtgeraakt. Wanneer ik met mijn vingers door mijn haar glijd komt er telkens een heel pak haren mee. Mijn hoofdhuid voelt  pijnlijk aan.

    De brandwonden, of wat het ook moge wezen, aan de linker bekkenbodem doen op sommige momenten hevig pijn. De huid daar ziet er niet uit. Helemaal paars en opgezwollen. Een gevolg van de bestralingen, zegt de arts.

    Wat heb ik me geërgerd aan die stomme poortkatheder. Hij zit ferm in de weg en puilt uit als een echte tumor. Brrr. Het is geen gezicht. Bovendien kan ik kan amper een beha dragen, want het bandje komt er pal overheen en veroorzaakt een drukpijn. Misschien zal dat met de tijd wel slijten?

    Het zijn allemaal klachten waarmee je alleen blijft zitten, want iemand die niet hetzelfde meemaakt weet niet waarover je het hebt.

     

       Deze namiddag zou ik met een paar vriendinnen naar Brussel gaan om de China tentoonstelling ‘Zoon van de Hemel’ te gaan bekijken. Daar kijk ik al zo lang naar uit. Gisteren kreeg ik nog een mailtje met de laatste afspraken, maar ik heb de uitstap moeten afblazen. Ik ben veel te moe en te lamlendig. Ach, wat kan ik die kanker vervloeken! Ik had zo uitgekeken naar dat dagje uit.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    08-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bijwerkingen

    Wat deze chemo draaglijker maakt is het feit dat de dosis Taxol niet ineens wordt toegediend, maar over drie weken wordt verdeeld. De dosis gif is per toediening lager, wat de bijwerkingen ook wel vermindert of vertraagt natuurlijk.

    Nochtans zal het gif zich in de loop van de weken in mijn lichaam ophopen en zullen ook de bijwerkingen sterker worden, maar we zullen wel zien hoe het loopt.

     

    De belangrijkste nevenverschijnselen die bij deze Taxolbehandeling te verwachten zijn:

    -          haarverlies (mijn pruikje is al besteld), ook van wimpers en wenkbrauwen (daar moet nog iets aan gedaan worden) en van oksel- en schaamhaar (dat is mooi meegenomen)

    -          spier- en zenuwpijnen: voos gevoel, tintelingen, spierkrampen, verlies aan kracht, minder goed fijne bewegingen kunnen uitvoeren, evenwichts- en gehoorstoornis, algemene spierzwakte, maagpijn …

    -          veranderingen in nagels: broos worden, afbrokkelen, splijten, verkleuren

    -          algemene vermoeidheid 

     

    De nevenwerkingen op de bijsluiter van Avastin zijn zo bloedstollend angstaanjagend dat ik ze hier niet ga neerpennen en liefst zo gauw mogelijk wil vergeten.

    De fabrikant is wettelijk verplicht elke mogelijke nevenwerking op de bijsluiter te zetten, Het is echter niet gezegd dat iedere patiënt die bijwerkingen ook zal krijgen. We weten niet welke verschijnselen en in welke mate ze zullen optreden. Elk lichaam is anders en reageert ook anders. Het lezen van de bijsluiter schrikt wel af, maar misschien valt het allemaal nog wel mee.

     

    Ik kreeg van het ziekenhuis een mapje mee met raadgevingen voor de behandeling van de bijwerkingen. Onder meer een lijst met adressen voor haarwerken (pruiken).

    Zij bezorgden me ook enkele telefoonnummers met diensten waar ik voor allerlei (vervoer, thuisverpleging, gezinshulp, …) bij terecht kan. De Sociale dienst van het Virga Jesse heeft ervoor gezorgd dat ik poetshulp heb gekregen. Oef, wat een opluchting.

    Je ziet, voor elk probleem bestaat een oplossing. Alles komt in orde.

     

    Voorlopig gaat alles goed. De grote schrik van het slechte nieuws is voorbij en ik kan terug min of meer normaal functioneren. Ik doe wel oma concurrentie aan met mijn kleine voorzichtige stapjes, maar dat zou na een zestal weken moeten gaan beteren, als de botopbouw op gang komt.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    04-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hoe verloopt een chemodag?

       Op de dag van de chemo (bij mij is dat de woensdag) meld ik me op het afgesproken uur op het daghospitaal. Ik krijg zo’n superdeluxe ligstoel toegewezen waar ik de duur van de chemotoediening in doorbreng. Op de armleuning ligt een afstandbediening met héél veel knopjes.  Je kan de rugleuning, het dijbeenstuk, de onderbenen en de voetensteun  naar believen in elke gewenste stand zetten. Met één druk op de knop kan je de stoel omtoveren tot een comfortabel ligbed. Heel handig en ook prettig om mee te spelen.

    Bij aankomst word ik gewogen omdat de chemo op maat wordt samengesteld volgens mijn grootte en gewicht. Daarna wordt de katheter aangeprikt en worden bloedstaaltjes genomen die onmiddellijk naar het labo worden gebracht.

    Wanneer de bloedwaarden niet hoog genoeg zijn wordt de chemo uitgesteld. Terzelfdertijd wordt ook de tumormerkerwaarde gecontroleerd, om na te gaan hoe de kanker reageert op de chemobehandeling.

    Daarna is het wachten. Ik ontdek opeens een koptelefoon die over het hoofdeinde van de stoel hangt. Daarmee krijg ik de klank van de televisiezender, zonder mijn buren te storen. Ongekende luxe.

    Tegen de middag brengen vrijwilligers schotels met het middagmaal rond. Een kommetje warme soep, boterhammen met beleg, een kopje koffie of thee en een nagerechtje.

       Een klein uurtje  na de bloedafname zijn de resultaten van het onderzoek bekend. Tegen die tijd heb ik afspraak bij de oncoloog. Die beslist of de chemo al dan niet kan doorgaan, bespreekt eventuele klachten en mogelijke oplossingen en bepaalt de verdere planning.

    Als de chemo kan doorgaan wordt dat onmiddellijk doorgegeven aan het labo en worden de nodige infusen klaargemaakt. Zodra ik bij de dokter ben geweest, krijg ik op de dagzaal de voorbereidingen toegediend: cortisonenspuit om allergische reacties te voorkomen, heparinespuit om bloedklontering te voorkomen, een infuus met een soort Zantac om misselijkheid te voorkomen, een tabletje om allergische reacties te beperken, en een grote literzak vloeistof om de nieren goed te spoelen. Mijn kapstok hangt tegen die tijd al redelijk vol zakjes en buisjes groot en klein. Tegen dat dit allemaal achter de rug is komt de Taxol er aan en kan de eigenlijke chemo beginnen. De hoeveelheid Taxol moet in precies één uur tijd inlopen. De doorstroom wordt geregeld door een toestelletje dat aan je kapstok wordt gehangen en waar de leiding van het infuus doorheen geleid wordt. Dat toestel regelt het debiet zodanig dat het ganse infuus, hoe groot of klein ook, precies in één uur tijd in je aders zit. Knap he?

    De weken dat ik naast Taxol ook Avastin moet krijgen moet eerst het vochtinfuus doorgelopen zijn, vooraleer de Avastin wordt aangehangen. Nadien moet ook nog eens een spoeling volgen. Je begrijpt dat ik me na afloop net een vergiet voel en dat ik die nacht meermaals moet opstaan om al dat vocht er weer uit te plassen.

    Eenmaal per maand krijg ik Zometa toegediend. terwijl we wachten op de labo resultaten. Ik krijg dan geen Avastin. Die dag verloopt alles veel sneller, omdat Zometa al kan worden toegediend terwijl we wachten op de laboresultaten en omdat dat product al op een halfuur tijd is ingelopen.

    Na de chemo rest me nog enkel het maken van een afspraak voor de volgende chemo.

       Zo’n chemodag duurt gemiddeld toch gemakkelijk vier uur. Maar dank zij de goede opvang en het comfort op de dagzaal lijkt het nooit zo lang te duren.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    28-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.start Taxolbehandeling

       Daags na het plaatsen van de poortcatheter begint de chemo, drie weken na mekaar een dosis Taxol® en dan een week rust.

    Paclitaxel (beter bekend onder zijn commerciële benaming Taxol®) is een anti-kanker medicijn dat wordt gewonnen uit de taxusboom. Ook uit de naalden van de taxushaag,Taxus baccata, kan men de juiste stof halen om Paclitaxel te produceren. Taxol heeft een uniek werkingsmechanisme. In elke cel van ons lichaam bevinden zich zogenaamde microtubuli. Dit zijn kleine, buisvormige structuren die de cel zelf aanmaakt en die onmisbaar zijn bij de celdeling. Taxol hecht zich op deze buisjesstructuren, waardoor de normale celdeling onmogelijk gemaakt wordt (lees verder op borstkanker.net).

       Naast de Taxol krijg ik om de veertien dagen Bevacizumab (Avastin®). Ik hoop maar dat het produkt niet zo kwaadaardig is als zijn naam laat uitschijnen? Avastin is een zogeheten angiogeneseremmer. Dat wil zeggen dat de vorming van nieuwe bloedvaten (angiogenese) wordt geremd. Om te kunnen groeien hebben tumoren veel voedingsstoffen en zuurstof nodig, en die worden aangevoerd door middel van het bloed. Om verder door te kunnen groeien heeft een tumor een steeds grotere toevoer van bloed nodig, en maakt daartoe steeds nieuwe bloedvaten aan. Als dit angiogeneseproces geremd wordt, kan de tumor niet verder groeien. Het blijkt bovendien dat de toevoeging van Avastin maakt dat de chemo beter werkt. Laat ons hopen!

       De veertien dagen tussenin krijg ik Zometa®, voor de botopbouw.

    Zometa of Zoledroninezuur is een stof die deel uitmaakt van de bisfosfonaten. Deze middelen worden gebruikt om botmetastasen of uitzaaiingen naar het bot te behandelen. Zometa werkt door zichzelf aan de beenderen te binden om zo het proces van de botomvorming te vertragen.

     

    Over hoe lang deze chemobehandeling zal duren wordt niets gezegd en ik ben ook vergeten ernaar te vragen. Ik ga ervan uit dat het net als vorige keer in 1994 om een kuur van zes maanden zal gaan?

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    27-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.poortcatheter

    In het weekeinde mag ik naar huis. Dat doet deugd.

    Maandag moet ik terug naar het ziekenhuis voor de volgende bestralingen, en ook omdat er een poortcatheter zal worden geplaatst.

     

    Een port-a-cath of poortcatheter is een implanteerbaar toedienings-systeem dat ervoor zorgt dat de bloedafnames, toediening van geneesmiddelen/chemo’s en eventuele bloedtransfusies eenvoudiger verlopen.

    Een poortkatheter bestaat uit een injectiekamer, een doosje uit titanium of kunststof dat door een siliconenrubberen membraan is afgesloten. Daaraan is een dun slangetje bevestigd dat in verbinding wordt gebracht met een dieper gelegen ader (zie foto).


     

     © 2008 Navilyat Medical, Inc.or its affiliates.

     

    De aanprikpoort wordt onder lokale of gehele verdoving onderhuids geplaatst, meestal vlak onder het sleutelbeen. Het plaatsen neemt ongeveer 30 tot 45 minuten in beslag. De gebruikte huidhechtingen worden onder de huid geplaatst en dienen niet verwijderd te worden.

    De poortkatheter wordt geplaatst voor langdurige behandelingen, om herhaaldelijk aanprikken van de aders te vermijden of om het zwakker worden van de aders en het kwetsen van de patiënt te vermijden, wordt me verteld.

    Blijkbaar voorzien de dokters deze keer een langdurige behandeling?

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    22-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de eerste bestralingen

       Donderdag komen ze me met de rolstoel halen voor de eerste bestraling. Het is een heel eind naar de bestralingsruimtes in de kelder aan het andere eind van het ziekenhuis.

    Van de bestraling zelf voel je totaal niets. Alleen het gezoem van het apparaat laat vermoeden dat er iets gebeurt. Voor mijn bekkenbodem gaan er een deel stralen door de darmen, wat een beetje diarree veroorzaakt en voor de D12 gaan ze door de maag. Dat laatste zal op termijn maagpijn veroorzaken en ik moet 3x daags Litican slikken.

    De eerste bestraling gebeurt in combinatie met RX foto’s om te zien of de stralen op de juiste plaats zitten. Het is wel niet zo leuk om daar in je blootje te gaan liggen terwijl je fotootjes laat nemen of je laat bestralen. Maar die meisjes gaan professioneel tewerk en zullen al wel een en ander gezien hebben. Tenslotte moet je bij een gynaecoloog ook uit de kleren.

     

       De tweede bestraling gaat veel sneller. Het machien begint mij te kennen. Toch is het even wennen als er deze keer twee mannen aan mijn lichaam zitten te friemelen terwijl ik daar in mijn blootje lig en zij nauwkeurig toekijken en me blijven herschuiven tot de scanner op de juiste kruisjes en stipjes op mijn buik en in de schaamstreek terecht komt. Maar ja, dood ga je daar niet van. En ook deze mannen werken heel professioneel en doen hun best om me op mijn gemak te stellen. Weer een ervaring rijker.

      

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    21-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de aftekening

       Woensdag komen ze me halen voor de aftekening op de simulator. Er moeten twee gebieden worden afgebakend, eentje voor het onderste bekkenbot en eentje voor wervel D12. Het aftekenen gebeurt met behulp van een scanner en neemt algauw een halfuur in beslag. In feite tekenen ze op de huid de zone die moet bestraald worden. Ze doen die aftekening gewoon met diezelfde buisjes Oost-Indische inkt, die wij op school moesten gebruiken voor meetkundig tekenen.

    Aangezien er op mijn buik al meerdere vlekjes staan, zowel kleine donkerbruine huidvlekjes als donkerblauwe puntjes van de vorige aftekening, wordt het voor de radiotherapeut wel wat verwarrend. Daarom worden de juiste stipjes aangekruist met een rode huidstift. Tot slot wordt over het geheel zo’n doorschijnende klever gekleefd, zodat ik de merktekens niet per ongeluk kan wegwassen. Op mijn linkerflank gebeurt hetzelfde. Op de rechterflank komt enkel een klein blauw kruisje. In het schaamhaar wordt gelukkig geen klever geplakt. Oef! Ik ben niet zo dol op een bikinistrip!

    Ziezo, ik ben klaar. Nu moeten ze me alleen nog maar aan de muur hangen als modern kunstwerk.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    20-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de tweede dag in Hasselt

       Dinsdag is een mooie dag. Het zonnetje schijnt. De kamer heeft een groot raam met een mooi uitzicht. ’s Morgens zie ik de zon opgaan vanuit mijn bed.

    De verpleging is erg vriendelijk. Ook de zaalarts is een heel lieve vrouw. De oncoloog komt me vertellen dat ze morgen de aftekening gaan doen en dat de bestraling mogelijk donderdag zou kunnen beginnen. Even later komt de radiotherapeute, de afspraak bevestigen. De bestraling wordt over 11 beurten gepland. Ze zullen enkel het zitbeen en D12 bestralen omdat die de grootste letsels vertonen en het meeste gevaar opleveren voor mogelijke breuken of uitval. De andere uitzaaiingen zullen met de chemotherapie bestreden worden.

     

       Tegen de middag wordt mijn nieuwe kamergenote binnengereden. Ze is graatmager en lijkt me helemaal uitgeput. Zodra ze op adem is gekomen vertelt ze dat ze altijd al een lichtgewicht is geweest, maar nu is ze met de chemo nog meer gewicht verloren en weegt ze maar 45kg meer! Ze is nochtans 1,75m groot. Een BMI van 14,69 is inderdaad erg weinig. Ze wordt opgenomen om terug wat aan te sterken. Ze krijgt van die enorme infusen met een melkachtige vloeistof toegediend. Het is een lief meisje dat gemakkelijk lacht, hoewel ze zo te zien ook al een en ander heeft meegemaakt.

     

    © Karlijn  Koninckx

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (0)




    Archief per jaar
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1998
  • 1997
  • 1995
  • 1994

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Laatste commentaren
  • even schrikken ! (Chrisje)
        op nog eens gevallen
  • hey Karlijn (Carla )
        op nog eens gevallen
  • eerste val (karl)
        op eerste valpartij
  • labradors (CHRISTIANE)
        op nog eens gevallen
  • catherine (catherine)
        op inleiding
  • rot ! (Carla )
        op slecht nieuws!
  • moed (Patricia Maes)
        op slecht nieuws!
  • spijtig (Chrisje)
        op slecht nieuws!
  • mis poes (paula)
        op Mis poes!
  • catherine (catherine)
        op Mis poes!
  • Foto

    Mijn favorieten
  • Meer tijd graag.
  • borstkanker informatiepagina's
  • borstkanker.startpagina.nl
  • tegenkanker.be
  • Borstkanker [gezondheid.be]
  • Boezemblues
  • permanente opmaak


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!