Louis Alewaeters en Maria Absillis 50 jaar getrouwd te Leest
Vorige zaterdag was de Juniorslaan te Leest
feestelijk versierd. Terwijl aan de woning nr. 104 een praalboog was
opgetimmerd hing aan talrijke woningen de Belgische driekleur te wapperen. De
bevolking had dit allemaal gedaan voor Louis Alewaeters en Maria Absillis, die
er hun gouden huwelijkstrouw vierden.
Daarbij is Louis nog zestig jaar muzikant bij de Kon.
Fanfare St.-Cecilia, een verdienste waarvoor hij afzonderlijk door de
muziekmaatschappij in de bloempjes werd gezet en met een prachtige luchter
bedacht.
Van gemeentelijke zijde bood burgemeester August
Lauwers in aanwezigheid van schepenen Van den Heyvel en Polspoel een geschenk
aan.
Alhoewel deze viering in familieverband doorging,
werden de gevierden tussen de regenvlagen door met muziek afgehaald aan hun
woning en naar de feestzaal bij Verschueren geleid. Daar zorgden de
St.-Cecilia voor een stijlvolle serenade en hield de fanfaresekretaris
meester Gobien een feestrede.
LouisAlewaeters is een geboren Leestenaar (3 januari 1899).
Zijn wederhelft komt van het naburige Hombeek (5
augustus 1901).
Uit hun huwelijk werd een zoon geboren die op zijn
beurt zorgde voor drie kleinkinderen. Louis heeft een rijkgevuld leven.
Kunstgevoel
In zijn vrije tijd lag het muziekspelen hem het meest,
hij heeft dan ook in zijn leven zowat alle instrumenten in zijn handen gehad.
Het langst was wel de bombardon.
Meer dan dertig jaar heeft Louis dit zwaar instrument
op zijn schouders gedragen.
Daarvoor werd hij vorig jaar nog onderscheiden met het
Fedekamdiploma.
Louis is daarbij ook een echte kunstenaar : in zijn
tuin bezit hij verschillende sierstukken namelijk de kerk, pastorij, watertoren
en het kapelletje van St.-Jan.
Deze sierstukken werden in klein formaat met de hand
gemetseld. Het is een werk dat jaren in beslag heeft genomen. Ook een
watermolen werd door de jubilaris vervaardigd, het was een nabootsing van de molen
welke destijds geplaatst stond bij de vader van de huidige burgemeester.
Deze laatste heeft hem dan ook van Louis kunnen
overkopen.
LOUIS ALEWAETERS (Louis van Pier-Jan of
de Wieter)
Louis Alewaeters woonde op de Leest-Heide in de buurt
van het vroegere station. Hij was geboren in 1899, het oprichtingsjaar van de
fanfare St.-Cecilia en overleed in 1976.
Louis was voor 1940 bestuurslid van deze fanfare
geweest. Muzikanten die na de tweede wereldoorlog in de fanfare kwamen, vonden
hem heel streng. Wie tijdens een uitstap zijn instrument niet op een veilige
manier neerzette of het zelfs maar een ogenblik onbeheerd achterliet, kreeg een
flinke uitbrander. Wie op de repetitie volgens zijn normen te veel babbelde, kreeg
een openbare vermaning. Wie zijn instrument niet voldoende had opgeblonken,
werd de huid vol gescholden. Over dat alles ging hij dan zijn beklag maken bij
de dirigent en hij maakte zich dan ook openlijk zorgen over de toekomst van de
jeugd en van de fanfare, want in onze tijd was het anders ! Wij hadden meer
respect voor de eigendom van de fanfare ! Nu kunnen ze nog geen bugeltje
opblinken ! Ik zal ze mijn bombardon eens meegeven, dan zullen ze wel weten wat
het is !
In al zijn vermeende strengheid was hij echter een
vriendelijk man.
Louis Alewaeters bespeelde het grootste
fanfare-instrument, de bombardon en later de sousafoon. Voordien had hij
trompet en bugel gespeeld. Hij was een bijzonder goede muzikant die erg veel
oefende. Hij vond dat het zijn plicht was om zijn partituur zo perfect mogelijk
uit te voeren. Hij zou het een oneer voor de fanfare gevonden hebben indien de
vereniging door zijn nalatigheid of door zijn onvoldoende inspanningen minder
gunstige resultaten haalde. Het volgende verhaal illustreert dit
Vanaf 1949 tot omstreeks 1975 deed de fanfare
dikswijls mee aan stapwedstrijden. De concurrenten waren de verenigingen uit
Tisselt, Kapelle-op-den-Bos, Humbeek, maar vooral uit Londerzeel. Nadat op zon
wedstrijd St.-Cecilia Londerzeel en St.-Cecilia Leest hun optreden hadden
afgewerkt, kwam het tussen de muzikanten van de beide verenigingen tot
speculaties over wie nu de beste vertolking had gegeven van Spontin, de
verplichte mars. Na veel wikken en wegen kwamen de deskundigen tot de conclusie
dat het zou afhangen van de bombardonspelers. Er werd in een café een
bijkomende wedstrijd georganiseerd : Louis Alewaeters zou spelen voor
St.-Cecilia Leest. De concurrent was een even fameus bombardonspeler van
St.-Cecilia Londerzeel. Er werd een jury samengesteld met evenveel muzikanten
van de twee verenigingen. De beide spelers trokken naar de keuken in het café
en speelden daar ieder om beurten de mars Spontin. De jury wist niet wie
eerst zou spelen. Na de twee vertolkingen werden punten gegeven. Toen de
totalen werden gemaakt, bleek dat Louis Alewaeters de bijkomende
muziekwedstrijd had gewonnen. Dit voorval blijft in het fanfaregeheugen van
St.-Cecilia Leest gegrift terwijl het resultaat van de marswedstrijd zelf
vergeten werd
Louis was ook haringbrader op de repetities, vooral in
de zaal bij Rik van den Do. Hij kon het niet verdragen dat een andere
muzikant hem die taak afnam. Hij bakte grote haringen die speciaal werden
gehaald in Zeeland. Vanaf elf uur, een halfuur voor de repetitie eindigde,
begonnen Rik of Mieke de kachel terug met hout te stoken. Om halftwaalf ging
het deksel van de stoof en werd het vervangen door een braadrooster met een
zestal haringen. Op een halfuur tijd had iedereen zeker al een haring gegeten
en dan kon de tweede ronde beginnen. Er was altijd haring genoeg en sommige
muzikanten konden er wel vijf naar binnen werken
(Stan Gobien : Markante
figuren in de geschiedenis van St.-Cecilia Leest Leest in Feest)
Fotos :
-Het gouden bruidspaar met de burgemeester.
-Serenade door de oud-collega-muzikanten Constant Van
Alsenoy en Gust Mollemans.
1970 1 april :
wegens het bereiken van de ouderdomsgrens werd gemeentesecretaris
Egied Bradt op rust gesteld. Jean
Verheyden werd op de raadszitting
van 4 juli met algemeenheid van
stemmen verkozen als zijn vervanger.
(Ledenblad CVP-Leest nr 1.)
Gazet van Mechelen :
Leestse raad huldigt sekretaris Egide Bradt
Het voornaamste punt op de dagorde van de Leestse
raadszitting was de huldiging van gemeentesekretaris Egide Bradt, die met
pensioen ging.
De heer Bradt werd te Leest tot gemeentesekretaris
benoemd op 22 augustus 1939.
Het was een uitzonderlijk begaafd man. Hij beschikte
over het getuigschrift van de cursus administratief recht, was geslaagd in het
examen van gewestelijk ontvanger en bezat daarbij het diploma van landmeter en
architect.
Burgemeester August Lauwers huldigde de sekretaris om
zijn dienstbaarheid in de gemeente en aan de bevolking. Hij stelde zich ten
dienste van de gemeentenaren, niet alleen tijdens de diensturen maar ook
tijdens de vele uren van zijn vrije tijd.
Hij luisterde met belangstelling naar ieder die hem
hulp of advies kwam vragen.
Gedurende zijn hele loopbaan heeft hij geen enkele dag
verlof genomen. Wij hebben hier te doen met een man, aldus de burgemeester, die
de kenspreuk ik dien in zijn schild heeft geschreven, een man die zelf
gelukkig wordt als hij anderen kan gelukkig maken.
Door de minister van Binnenlandse Zaken werd aan de
sekretaris het ereteken eerste klas toegekend.
Het gemeentebestuur overhandigde aan de gevierde een
prachtig armbanduurwerk, terwijl zijn echtgenote bedacht werd met een mooie
ruiker bloemen.
De heer Bradt dankte allen en beloofde zijn verdere
steun aan het gemeentebestuur en de bevolking van Leest.
In vervanging van de heer Bradt werd de heer Jean
Verheyden uit Turnhout benoemd tot nieuwe sekretaris te Leest.
Op 1 mei 1970 zal hij zijn nieuw ambt aanvangen, en in
de maand juni komt hij zich te Leest vestigen aan de Tisseltsesteenweg 16a.
Voor de huldiging van de sekretaris hechtte de raad
zijn goedkeuring aan de herstellingswerken der Sint-Niklaaskerk. In afwachting
dat de kerk wordt gerestaureerd werd aan de ingangsdeur een houten beschutting
aangebracht om de gelovigen tegen vallende stenen te beschermen.
Oppositielid Alfons Verbruggen vroeg aan de
burgemeester of de toren niet kon geklasseerd worden, zodat de
herstellingswerken door de staat zouden betaald worden. Burgemeester Lauwers
antwoordde dat het dossier naar de Dienst van Monumenten en Landschappen werd
gestuurd
Egied Bradt was
secretaris te Leest van 1939 tot 1970.
Voor hem werd dit
ambt lange tijd bekleed door secretaris Sebrechts die in dienst kwam op 5 mei
1875. Na hem kwamen August Van den Bossche uit Willebroek en Louis Wuyts die
zijn functie te Leest zou inruilen voor Hombeek.
Jan Verheyden (°
Turnhout 29/8/1942) nam vanaf 1 mei 1970 de fakkel van secretaris Bradt over,
hij werd de laatste secretaris van de autonome gemeente Leest.
Egied Bradt was te
Leest geboren op 7 maart 1905 en hij overleed er op 4 januari 1978.
Hij was gehuwd met
Joanna Van Den Broeck.
1970 8 april
1970- Gazet van Mechelen :
Te Leest onderging een geklasseerde beuk een ingreep.
Fotos :
-Burgemeester Lauwers overhandigt het ereteken Eerste
Klas aan scretaris Bradt.
-Secretaris Bradt en zijn opvolger de Turnhoutenaar
Jean Verheyden.
Marcel De
Mesmaeckers, oud-propagandist, over zijn over zijn bekering van het socialisme.
Deze tweede avond zal nog lang in de herinnering
blijven van de aanwezigen. Marcel De Mesmaeckers, oud propagandist van een
anders gerichte organisatie, sprak tot de jeugd over godsdienst. Hij vertelde
eenvoudig over zijn leven, hoe hij opgegroeid was in een volkswijk van
Aarschot, waar hij zeer moedig met zijn familie naar vele betogingen trok. Maar
gerijpt door de oorlog, gevangenneming en vooral door het plaatskensjagerij van
zijn vrienden, deed hij afstand van zijn milieu. Hij kwam per toeval in contact
met een pater Picpus en kreeg belangstelling voor de zuivere christelijke leer.
Die idealen grepen hem zo aan dat hij er nu waarlijk geheel en al voor leeft.
(DB)
1970 8 Maart : :Rust
Roest bracht Willis Vrouw
Een blijspel in 3 bedrijven van M.
Reimann en O. Schwartz.
De Band van maart daarover :
...de
opvoering was zeer aangenaam om volgen en de zeer talrijke aanwezigen
brachten een genietbare avond door.
De
rol van Willi, uitgebeeld door A. Emmeregs, werd naar behoren vervuld, zo
ook
de rol van Clara, gespeeld door Elza Lamberts moet iedereen voldaan
hebben.
De
vaderrol, vertolkt door Marcel Verwerft, zal himself genoegen verschaft
hebben, hij was er het type voor.
De
minder zware rollen werden door Jan Voet en Rosette Lammerts zeer goed
ten
tonele gebracht, zij waren geknipt voor hun rol.
Walter Lefever en Mariette Verbeeck pasten ten volle en Guido Hellemans
mag
worden vermeld omwille van de stem, de zuivere uitspraak, mimiek, enz.,
alles op tijd en overtuigend zonder te forceren.
(...)
De
spelleider Meester A. Hellemans beschikt thans over een ploeg, één geheel,
bekwaam door ernstige doorzetting en wilskracht in de toekomst bekwaam
te
zijn
met andere liefhebbers-zusterskringen te wedijveren.
Wie
doorgaans vergeten wordt bij een beoordeling en nochtans de spil is
van
het geheel, is de opgeefster.
Wij
vergeten deze niet in het welslagen te betrekken ; zij Micheline Van den
Heuvel heeft ons geen woordje vooraf gegund. Niets is meer storend dan
wanneer de aanwezigen de stem kunnen horen van de opgeefster ; dat is
hier niet
het
geval geweest. (...)
En hetzelfde
tijdschrift datzelfde jaar :
Rust-Roest
werd opgericht ten jare 1921 en is dus bijna aan een gouden jubileum toe.
Sindsdien werd menig werk opgevoerd, zowel dramas, treurspelen, blijspelen,
kluchten, zangspelen als legende- en passiespelen, dus verschillende genres van
schrijvers allerhande, zo binnen als buitenlandse, doch aan schrijvers van
eigen bodem werd in t algemeen de voorrang verleend.
Niet alleen bleven de opvoeringen beperkt tot eigen
bodem, ook in het buitenland wist Rust Roest zijn culturele werking uit te
dragen.
Wist ge, beste lezer, dat omwille van hun 25ste
speeljaar verschillende spelers zijn opgenomen in het Sint-Genesiusgild.
Rust-Roest behaalde zelfs een eerste prijs in een wedstrijd uitgeschreven
door het A.K.V.T., en dit in algemene beschaafde uitspraak.
Met welk stuk ? En waar de ster bleef stille staan
van Felix Timmermans, het was in 1931.
Er werd niet ter plaatse getrappeld, neen, het
leerrijke werd aan het nuttige gepaard door uitstappen : in 1956 ging het
trouwens naar de Vlaamse Ardennen, naar de Rodenbachstede te Roeselare.
1946-47 vierde Rust Roest haar 25-jarig bestaan met de
opvoering van De Witte Non.
Onafgebroken werd en wordt door de leiding getracht
aan de toneelliefhebbers aangename verpozing en gezonde ontspanning te
bezorgen. Immers, toneel is kunst, en deze kunst zal nooit ophouden beoefend te
worden omdat daardoor aan de mens een culturele ontplooiing wordt aangeboden.
Beseft men dat voldoende ? Heeft het toneel wel de
nodige en welverdiende steun ?
1970 13 maart : KLJ-Vormingsavond
over Sexualiteit.
Onderwerp : Liefde in lichaam en
geestop een zeer humoristische wijze
gebracht door de Mechelse dokteres
Lindemans.
1970 21 maart : Ieder
Plant zijn Boom
Bericht aan de bevolking
Ter verfraaiing en ter verbetering van het leefmilieu
wordt op 21 maart a.s., eerste dag van de lente, in Vlaanderen een nationale
boomplantingsdag georganiseerd in samenwerking met de massacommunicatiemedia,
de universitaire centra en het hele Vlaamse verenigingsleven.
21 maart 1970 moet in het raam van het Europese
Natuurbeschermingsjaar in Vlaanderen een nieuwe lente inluiden.
In het kader van deze nationale boomplantingsactie wil
onze gemeente ook niet ten achter blijven. Om dit lovenswaardig initiatief op
gemeentelijk vlak met een volledig succes te bekroond te zien, werd een
Groencomité opgericht, in samenwerking met het gemeentebestuur.
Op zaterdag 21 maart om 11 uur zal de Heer
burgemeester officieel de eerste boom planten aan de ingang van de kerk, en dit
in aanwezigheid van het gemeentebestuur.
Ook de plaatselijke bevolking wordt uitgenodigd
hieraan deel te nemen.
Verder zullen nog bomen geplant worden op de
Dorpplaats langsheen de muur van Mr
Huysmans, langs de Kerkenblokweg, aan de pastorij, aan
de Kapel in de Juniorslaan en aan de Kapel van Fatima.
Het groencomité zou het ten zeerste op prijs stellen,
moest ieder gezin die dag ook zijn boom zou planten, niet alleen uit
estethische overwegingen, zoals de verfraaiing van het landschap, maar vooral
als een erkenning van een dringende noodzaak, de bescherming van uw gezondheid,
en die van uw kinderen.
Plant een boom, een boom voor het leven.
Wij rekenen op uw medewerking en wensen u inmiddels
veel succes.
Namens het
groencomité
(Integraal van een
folder)
Boomplanting
om 11 uur verlieten de gemeentelijke prominenten het
gemeentehuis, waarbij pastoor Lornoy en hoofdonderwijzer Huysmans zich hadden
aangesloten. Aan de kerkmuur werden drie kuilen gegraven, de heer burgemeester
zei een paar woorden en besloot met de wens uit te drukken dat de boom zou
mogen groeien en bloeien en ging over tot de planting ervan.
Dat voorbeeld werd opgevolgd door de pastoor die er
aan herinnerde dat pastoor De Beuckelaer, als natuurminnaar, in 1926 wist te
bekomen dat de bomen op het kerkhof geclasseerd werden. Ook hij plantte een
boom en de heer Huysmans nam de derde voor zijn rekening. De overige voorhanden
zijnde bomen vonden een plaats aan de Kerkenblokweg, aan het kapelletje van
Fatima.Zo verliep de boomplanting te
Leest. Vanwege de bevolking was er geen interesse te bespeuren.
(DB)
1970 22 maart : Muziekavond
St.-Cecilia
Traditiegetrouw werd het jaarlijks
muziekconcert gegeven in de zaal St. Cecilia.
Goede opkomst en onder de aanwezigen waren
afvaardigingenuit Itegem, Heffen,
Tisselt en Hombeek-Heike. Vooral
Tisselt viel op met een delegatie van wel
25 man. (DB)
1970 28 maart : Grote
prijs Garage Van Hoof
Een
groene kerstmis, een witte Pasen ! Onbetwistbaar was het op Paaszaterdag
een
rot weder : regen, sneeuw, hagel, wind al wat ne mens maar dromen kon wat
door
Pien voor deze Hoogdag was gereserveerd.
Met
dat hondenweer keek men maar sip op wat gebeuren zou, zouden de renners
opdagen om de jaarlijkse grote prijs Garage Van Hoof te komen
betwisten ? (DB)
Uiteindelijk waren er 46 juniors
aan de start gekomen en werd de koers gewonnen
door Eric Van Lent, die volgens de
gelegenheidsjournalist van De Band een
coalitie had gesloten met Six en
Van Linden, zodat de plaatselijke vedette
Eddy Van Hoof onsportief geklopt
werd.
Eddy Van Hoof was dit jaar o.a. overwinnaar
in Buggenhout, Hombeek, Overijsse,
en Zele.
Op het Kampioenschap van België
voor juniors te Meulebeke, waaraan 123 renners
deelnamen eindigde hij elfde.
Kampioen werd Karel Sels.
1970 29 maart : F.C.
Telstar-K.F.St-Cecilia : 7-6
Voor de aanvang van deze
voetbalmatch op paasdag, vergastten de leden
van de fanfare o.l.v. 2de
onderchef Robijns het talrijk opgekomen publiek op
een lustig deuntje.
Scheidsrechter Van Dam werd
geflankeerd door burgemeester Lauwers namens
Sint-Cecilia en Moustiaux namens
F.C. Telstar.
Deze paastrofee eindigde in een
doelpuntenkermis : eindstand 7-6 in het voordeel
van de thuisploeg.
(DB,april 1970)
1970 April :
Bestuursleden van C.V.P.-Leest boden hun lidkaarten aan. Eerste lid betaalde
75 frank, tweede lid 25 frank,
gepensioneerden 25 frank. (ledenblad CVP)
1970
Januarinummer De Band : Stilstand
bij einde 1969
Na een verblijf van drie jaar
op de gemeente, wens ik hier op het jaareinde 1969 enige bedenkingen te maken,
die alhoewel met pijn in het hart uit de pen moeten, en de vraag moet stellen,
waarom in een gemeente van amper 2.000 inwoners onderlinge twisten, kritiek op
elkaar moet bestaan, die als vlijmscherpe messen inwerken.
Wat ik op die korte spanntijd
reeds gehoord en gezien heb is gewoon verbijsterend. Hoe is het mogelijk dat
mensen die met liefde voor hun volk, onbaatzuchtig dag in dag uit in de bres
staan voor de medemens, gewoon afgebroken worden door hier en daar holle
heethoofden.
Ik heb reeds heel wat mensen
ontmoet waarnaar ik met bewondering opkijk, onafgezien gezindheid of wat ook,
maar die de eigen persoon niet ontzien om iets moois op te bouwen voor de
gemeenschap, om de gemeente leefbaar te houden.
Dusdanige mensen ziet men
immers regelmatig op feestjes of in eigen kring druk doende om alles tot in de
puntjes te regelen; vrije avonden worden opgeofferd.
Allen hebben wij oog voor het
geweld dat afgekeurd wordt, de oorlog die ten allen kante paniek brengt, pinken
een traan weg als wij horen spreken van kinderen die de hongerdood sterven,
voelen het zelf aan wanneer men leest hoe vaders, moeders en kinderen van
mekaar worden weggerukt ; onbegrijpend wordt het hoofd geschud maar als het op
ons eigen doen en laten aankomt dan zijn wij plotseling blind en doof. Wij
kunnen gewoonweg niet naast elkaar leven, teveel zijn wij met ons eigen ik
bekommerd en geven geen vin aan anderen toe. De realiteit is gewoonweg hard,
banaal, stikkend.
Herinner even wat Mgr Cardijn
zegde de wereld waarin wij leven is een echte schande !
Het moet hem moeilijk geweest
zijn dergelijke woorden uit te spreken over het gods-volk, zijn volk. Wij
willen ons spiegelen aan een Pater Damiaan, aan een dokter Hemmerijckx, aan een
Cardijn, aan een Streuvels, Gezelle maar helaas, vertikt men het niet zich in
dienst te stellen van zijn volk, onze medemensen. Laat ons proberen van ons
leven iets moois te maken, iets echt, waarop men in het diepst van zijn hart
fier kan over zijn, en dan kan gezegd worden : ik heb toch niet voor niets
geleefd !
A.L.
1970
Dat jaar brak de Milac-periodiek De Band een lans voor het Davidsfonds :
Er zijn er die menen dat het
Davidsfonds te Leest een nieuwe organisatie is die tot stand kwam, dus door
cultuur-minnaars in t leven geroepen.
Wij willenten behoeve van onze geabonneerden een korte
historiek geven van wat het Davidsfonds reeds presteerde in het verleden.
t Werd in 1926-27 door de heer
Verhavert opgericht als een zuivere culturele instelling, met als doel, door de
verspreiding van het boek, het goede, te ijveren onze taal te bevorderen. In
die jaren werden de leden van Hombeek en Leest onder één bestuur ondergebracht.
Te dien tijde werden zeer belangrijke voordrachten gehouden. Verschillende
activiteiten werden uitgewerkt, o.m. het inrichten van opstel- en
declamatiewedstrijden onder de leerlingen van de lagere school. Deze waren enig
in gans het Davidsfonds.
In 1933 werd een
ballonwedstrijd gehouden, ditmaal in gans het Davidsfonds, en door de werking
die ervan uitstraalde Leest-Davidsfonds wist uit te dragen tot aan het
Bodenmeer in t zuiden van Duitsland.
De oorlog bracht een
noodgedwongen stilstand en slechts jaren nadien zegge 1956- kwam er terug
leven in de brouwerij om daarna terug te verslappen, zodat het een hele tijd
duren zou vooraleer men terug met nieuwe moed zou trachten er leven in te
brengen en daarin is de leiding ook geslaagd.
Velen hebben er het nut van
aangevoeld en niet gewacht aan te sluiten. Weet u dat het Davidsfonds opgericht
werd in 1875 met als tweevoudig doel : de alzijdige ontwikkeling van het
Vlaamse volk en de verdediging van de Vlaamse belangen. Deze opgaven blijven
actueel, omdat nog steeds een Vlaamse achterstand dient ingelopen en omdat de
achterstelling van het Vlaamse belang nog niet werd ongedaan gemaakt.
1970 Stichting te Leest van de Katholieke
Vereniging voor Gehandicapten
(K.V.G.)
Afdeling Zennevallei met buiten
Leest ook de gemeenten Hombeek, Heffen en
Heindonk.
Het hoofddoel van de nationale
K.V.G., de gehandicapten zo goed mogelijk
integreren in de menselijke
samenleving en het overbodig bemoederen zoveel
mogelijk wegwerken, werd ook bij
deze lokale afdeling nagestreefd, alhoewel
men de integratie in de gewone
gemeenschap wel aanpaste aan de landelijke sfeer
die in deze gemeenten heerste.
Zij organiseerden een jaarlijkse
reis, deden verschillende activiteiten in de
onderscheidene gemeenten en
verzorgden verder sociaal dienstbetoon met de
aandacht op specifieke
gehandicaptenproblemen gericht.
Maar het hoofddoel bleef toch de
integratie, een goed voorbeeld daarvan was
de intense samenwerking met de
Leestse Chiro.
Eerste voorzitter werd Nand Van
Praet. Nand behaalde ooit op de Olympische
Spelen voor mindervaliden een
gouden plak in het boogschieten (Heidelberg).
Medestichters waren Louis Van
Laeken, Roza Van Roy-Verlinden, Henriette
Verschueren en Johan Vandeputte.
Nand Van Praet werd opgevolgd door
de Leestse Henriette Verschueren.
Zij werd in de leiding bijgestaan
door o.a. Vic Michiels uit Hombeek, Johan
Vandeputte uit Leest, en Frans Van
der Vliet en Jan Jacobs uit Heffen.
Buiten de hulp van allerlei aard
aan haar leden, stond deze vereniging ook in
voor ontspanning, onder de vorm van
een waaier aan activiteiten.
Die behelsden, naast een aantal
vaste, jaarlijks weerkerende rubrieken, ook een
onbeperkt aantal vrije onderwerpen.
Vast gepland waren : de Paasviering
welke steeds plaatsvond in Heffen, de
jaarlijkse reis, de
restaurantdagen, het teerfeest dat altijd in Leest gevierd werd
en het hoogtepunt : hetKerstfeest, steeds in Hombeek.
Andere activiteiten als
informatienamiddagen, bezoekjes aan toneel- en
filmvoorstellingen, fietstochten,
deelname aan het plaatselijk verenigingsleven,
enz. stonden met de regelmaat van
een klok op het programma.
Om de vereniging leefbaar te houden
werden de eetdagen georganiseerd, de enige
bron van inkomsten.
In 1978 telde de vereniging 66
gehandicapten en 69 vrienden-leden en in 1986
telde K.V.G. Zennevallei meer dan
150 leden.
Het bestuur bestond dat jaar uit
voorzitster Henriette Verschueren, secretaris Jan
Jacobs, feestleider Vic Michiels en
verantwoordelijke sociaal dienstbetoon Johan
Vandeputte.
1970 Zondagse
Chirobedrijvigheid
In 1970 kregen de ouders van de
chirojeugd een omzendbrief waarin ze in kennis
werden gesteld over de einduren van
de zondagse chiro-bedrijvigheid.
Opmerkingen
kwamen ons ter ore, dat er nog jongeren hier of daar blijven
hangen, en wellicht zullen aandraven met de verontschuldiging van t
heeft
langer geduurd.
Het
spreekt vanzelf dat eventuele ongevallen die zich op zulke wijze zouden
voordoen, niet kunnen aangewreven worden aan de leiding van de chiro, en
derhalve niet gedekt zijn door de verzekering.
-Om
te beginnen verwachten wij uw zoon steeds stipt op tijd om 14 uur.
-Naargelang de leeftijd, eindigt de bijeenkomst :
voor
onze SPEELKLUB (7 tot 9 jaar) : om 16u30.
voor
onze RAKKERS (10 tot 12 j.) : in de zomer om 18 en in de winter om 17 u.
voor
onze TOPPERS (13 en 14 j.): in de zomer om 19 en in de winter om 18 u.
voor
onze KERELS (15 en 16 j.): om 20u30.
voor
onze ASPIRANTEN (17 en meer) : om 21 uur.
1970 Januari : De
K.L.J. nam afscheid van Ere-Voorzitter Leon Verbruggen
Op hun januari-vergadering namen de
K.L.J.-jongens afscheid van hun
Ere-Voorzitter Leon Verbruggen die
op vrijdag 13 februari in het huwelijk
zou treden met Maria Geerts uit
O.L.Vrouw Waver.
16 jaar was Leon lid van de KLJ
Leest en 7 jaar leider van die afdeling.
De proost dankte Leon die zijn
talenten zolang ten dienste stelde van de KLJ.
Hij herinnerde aan de vele
zomerfeesten, retraiten, cursussen levenskunst en
klaar voor het leven, aan de
cultuurdagen, de vele reizen en uitstappen en aan
de verscheidene maandelijkse
vergaderingen.
Hij bracht enkele plezierige
anekdoten van Leon als kwismaster en vertelde
verder dat Leon steeds een gemoedelijk,
goedaardig leider is geweest die wist
hoe hij mensen moest motiveren en
die op het gebied van landbouw zijn woordje
kon meespreken. (DB)
1070 16 januari -
Gazet van Mechelen :
Ook Leest voelt
zich bedreigd door gewestplan Mechelen
De gemeenteraadszitting was bijna uitsluitend gewijd
aan de bespreking van het gewestplan. Duidelijk stelde de burgemeester dat
Leest niet kan akkoord gaan met dit plan. Enkel in de dorpskern wordt nog
woningbouw toegelaten en voor de toekomst is slechts een zeer beperkte woonzone
voorbehouden : in de zone begrepen tussen Dorps-, Vink- en Molenstraat.
Als dit plan ongewijzigd zou van kracht worden,
betekent dit voor vele mensen een ware ramp. Leest zelf is elke mogelijkheid
ontnomen om uit te breiden. Volgens de burgemeester is Leest, samen met
Oppuurs, de meest benadeelde gemeente van gans het arrondissement.
Hij stelde dan ook een nieuw plan voor dat de woonzone
meer dan driemaal grote maakt, nl. uitbreiding van de woonzone in de dorpskern
en bebouwing langs de Kouter vanaf Hombeek en langs de Juniorslaan te Tisselt.
Ook de oppositie kon het gewestplan niet aanvaarden.
Wat het plan van de burgemeester betreft is de oppositie van oordeel dat nog
andere straten zoals Winkelstraat en de Tiendeschuurstraat voor bebouwing
dienen opgenomen te worden. Verder betreurden zij dat de gemeente vroeger geen
plan van aanleg heeft opgemaakt, vermits men bij het opmaken van het gewestplan
meestal rekening heeft gehouden met de bestaande plannen van aanleg. Hierop
verwees de burgemeester naar de moeilijkheden destijds die het opmaken van een
algemeen plan van aanleg voor de gemeente hebben verhinderd.
Na de bespreking werd het plan opgesteld door de
gemeente aangenomen. De steun van de arrondissementskommissaris zal gevraagd
worden om de wijzigingen door het gemeentebestuur aangebracht, te doen
aanvaarden.
1970 8 februari : Problemen
met Mediterano
Tijdens een voetbalwedstrijd
betwist tussen F.C.Telstar en de ploeg Mediterano
uit Hoboken ontstonden er problemen
met luidruchtige supporters
van de bezoekers.De Antwerpse ploeg
bestond voornamelijk uit Spanjaarden.
Op zeker ogenblik kreeg veldwachter
Van Hoofeen harde trap op zijn dijbeen.
De dader was gewapend met een zware
stok.
Hij werd geverbaliseerd, zo ook een
Spaanse speler die nadat hij door de
scheidsrechter van het veld was
gestuurd zijn voetbalbroekje aftrok en zijn
mannelijkheid ontblootte met de
woorden : wilt ge mijn kl zien ?
Ten overstaan van tientallen
supporters waaronder kinderen.
(VVH)
1970 28 februari :
Ledenfeest CVP-Leest
een
goede organisatie, uitstekende spijzen, dranken, aangepast orkestje, een
welbespraakte D.J. en een hoop enthousiasme, alle elementen die dit
feest eens te
meer
tot een hoogtepunt deden uitgroeien.
In
een gloedvolle toespraak noemde onze voorzitter 1970 een zeer belangrijk jaar
voor
de gemeente. Hij betoogde dat onze partij geroepen is om haar
verantwoordelijkheiduit te
breiden en voor de eerste maal in haar geschiedenis
bestuursverantwoordelijkheid zal durven te nemen.
Ook
peter Senator Stan De Clercq onderstreepte de toenemende belangrijkheid
van
de afdeling. Zij omsluit alle lagen van de bevolking en komt tegemoet aan al
hun
wensen.
Tot
in de kleine uurtjes werd dit feest voortgezet met dans, muziek en spel.
Wij
zeggen alleen maar het was goed. Volgend jaar beloven wij u een jubileum-
