1980 – 6 maart – Gazet van Mechelen :

            CVP-raadslid Cees De Gendt pleitte voor zijn collega August Emmeregs

Door de stad Mechelen wordt bij het Gemeentekrediet van België een lening aangegaan van 3,7 miljoen om het eerste deel te financieren van het ereloon voor het ontwerp van infrastruktuur landbouwwegen en het opstellen van desbetreffende rooilijnen en onteigeningsplannen. Een studiebureau te Lier werd inderdaad belast met de studie, het ontwerp, de aanbesteding en de leiding bij de uitvoering van verbeteringswerken. In casu gaat het over 26,6 km landbouwwegen in de ex-gemeenten Heffen, Hombeek, Leest, Muizen en Walem.

VU’er Kris Van Esbroeck bestempelde het globaal plan eenvoudig als een illustratie van de grootheidswaanzin van het Mechels schepencollege. De werken worden op 92 miljoen geschat. Volgens interpellant had men veel beter een prioritair plan opgemaakt. Want in het pakket te verbeteren landbouwwegen zijn ook een aantal ‘kerkwegeltjes’ opgenomen.

Burgemeester Vanroy vroeg Van Esbroeck herhaalde keren welke namen van straten en landbouwwegen volgens hem uit de lijst moesten geschrapt worden. Doch het VU-lid trapte niet in de val en vergenoegde zich slechts in het vage te blijven.

Hij woont aan de Tisseltbaan

CVP-raadslid August Emmeregs herinnerde aan het feit reeds verscheidene keren in de Mechelse gemeenteraad te zijn tussengekomen voor vernieuwing van landbouwwegen.

Tijdens de zitting van 26 april 1979 somde hij een lijst van 15 wegen op welke dringend aan vernieuwing toe waren.
”Mij werd toen beloofd”, aldus Emmeregs, “dat eerlang een programma aan de raad zou worden voorgelegd waarin veel meer landbouwwegen zouden opgenomen zijn dan deze welke ik vermeldde.”

Tien maanden na zijn tussenkomst is het zover, vervolgde hij. Ik stond op het punt een telegram met felicitaties naar het college te sturen. Maar vooraf controleerde ik nog de lijst om na te gaan of al de 15 door mij opgegeven landbouwwegen in het programma opgenomen waren. De enige straat welke op de lijst niet figureert is de Tisseltbaan. En daar woon ik, zei Emmeregs.

Het CVP-raadslid zei “het puttenfestival” van deze Tisseltbaan beu te zijn.

Wie hem niet gelooft kan zich ter plaatse de visu overtuigen.

En Emmeregs besloot met de vraag waarom aan deze straat nog niets werd gedaan.

Hij neemt aan dat de reden niet kan worden gezocht in het feit dat uitgerekend hij in deze straat woont.

Met de voeten spelen

Cees De Gendt heeft bij ondervinding vastgesteld dat de Tisseltbaan inderdaad in een erbarmelijke toestand erbij ligt, “Men mag niet vergeten, aldus Cees De Gendt, dat collega Emmeregs vroeger te Leest zes jaar in de toenmalige oppositie heeft gezeten. Er werd aan deze straat niets gedaan. Ik heet dat “met iemand zijn voeten spelen”, aldus Cees De Gendt.

En na 3 jaar in de meerderheid hier te Mechelen hebben gezeteld, is er nog niets ondernomen.

In de naam van collega Emmeregs vroeg De Gendt de Tisseltbaan desnoods met eigen stadsmiddelen in orde te brengen.

Landbouw- of gemeenteweg ,

De tussenkomst van Van Esbroeck betittelde schepen voor leefmilieu Fons Vanstappen als ‘het spel van de oppositie’.

Inderdaad, niet alle in het programma opgenomen landbouwwegen vertonen een even dringend karakter. Doch het schepencollege heeft wel een prioriteitsplan opgemaakt. De afwerking gebeurt in afspraak met de diensten van het Ministerie voor Landbouw.  Wel heeft men gedacht aan de uniformiteit van de te herstellen landbouwwegen. Precies daarom werd het ganse pakket aan het studiebureau overgemaakt waarvoor maximale betoelagingen werden gevraagd. De afwerking zelf zal in fasen over een paar jaar gespreid worden, er zitten zelfs stroken van slechts 100 tot 200 m in. Trouwens, besloot schepen Vanstappen, de suggesties komen van de landbouworganisaties zelf. Wat de Oude Tisseltbaan betreft, is een onderzoek aan de gang om uit te maken of het een landbouwweg ofwel een gemeenteweg is.

‘Ik heb het over de Tisseltbaan,” zei een bitsige Emmeregs. ‘Niet over de Oude Tisseltbaan’.

Schepen Stiers voegde er nog aan toe dat het grondgebied zowat -40 km gemeentelijke wegen te verzorgen heeft. En in de administratie gaat alles niet zo vlug.”

07-12-2012 om 13:39 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Donderdag 7 februari :

Uitreiking onderscheidingen en eretekens aan leden van het Mechels stadspersoneel

Tijdens een plechtige  raadzitting welke om 20 uur doorging in de raadszaal van het            Mechelse stadhuis, werden door de stadsmagistraten onderscheidingen in de nationale            orden  en burgerlijke eretekens uitgereikt aan leden van het Mechels stadspersoneel.

Victor Van Hoof, de laatste “garde” van Leest en thans “functioneel politie-inspecteur” ontving de Burgerlijke Medaille 2^de klasse wegens 25 jaar dienst. (zie foto)

1980 – Zaterdag 16 februari : Meisjesschool Leest danst

De Leestse meisjesschool organiseerde een dansavond die doorging in de parochiezaal            op de Kouter. Het orkest “The Camonds” speelde ten dans.

Kaarten 80 frank en 70 frank in voorverkoop.

1980 – Maart : Zoekertje in ‘De Band’ :

“Wie helpt ons Flip terug te vinden ?

Flip is een middelgrote hond, bruin met zwarte rug, hangende oren en een pluimstaart. Hij vertoont gelijkenis met een scheper, en is erg lief.
Bellen 41.88.17 (of de redactie) Brasseur, Tiendeschuurstraat 7 Leest.”

(Afloop is ons onbekend)

1980 – Zaterdag 1 maart : Papierslag Chiro in functie van Jeanne De Boeck

Ter gelegenheid van deze papierslag en in het vooruitzicht van het verlof van zuster Jeanne De Boeck (missionaris in Chili) haalde de Chiro ook geneesmiddelen, versleten lakens (dienstig als verband), schoolgerief en afgedragen klederen en schoenen op.

(DB,februari 1980)

1980 – 3 maart : Eeuwfeest Stanne Van den Broeck

“Aan de dames en heren Voorzit(s)ters van de Leestse verenigingen.

            Mevrouw, Juffrouw, Mijnheer,

Dit jaar kan Leest zich verheugen om een honderdjarige. Immers Jacobus Constantinus Van den Broeck, wonende in de Scheerstraat 25 werd geboren op 25 september 1880.

Wij, de mensen uit zijn buurt, stellen ons de vraag : “Hoe kan of moet een dergelijke en uitzonderlijke gebeurtenis op een passende manier gevierd worden ?”

Wij denken, als geburen, dit alleen onvoldoende aan te kunnen.
Tevens zijn we van oordeel dat deze viering er een moet worden waarbij de ganse Leestse gemeenschap moet betrokken zijn.
Om deze viering grondig te kunnen voorbereiden en organiseren, achten we het nodig tijdig van gedachten te kunnen wisselen.

Daarom verzoeken we U of een afgevaardigde van uw vereniging aanwezig te willen zijn op de vergadering van dinsdag 18 maart e.k. om 20 uur op het gemeentehuis van Leest.

Wij hopen dat ook uw vereniging wil meewerken. We danken U bij voorbaat en groeten U

    met de meeste achting,

   de geburen van J.C. Van den Broeck, Scheerstraat te Leest.”   

Foto’s :

-Veldwachter Vic Van Hoof als verkeersregelaar op de Dorpplaats in 1980.

-Onderscheidingstekens en memorabilia van de laatste garde van Leest.

-J.C. ‘Stanne’ Van den Broeck.

06-12-2012 om 10:01 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Februarinummer De Band : VERSLAG PONYKAMP

“Maandagochtend omstreeks 9 uur (noot : exacte datum niet vermeld) stonden 14 leden per pony paraat bij De Beck, waar alles en iedereen bij elkaar werd gebracht. Het kamp ging naar Isières bij Ath. Koffers en andere bagage waren al een dag vroeger op bestemming, dankzij Juul De Smet. Luc Cumarey van Keerbergen vervoede de pony’s met 3 veulens en enkele paarden. Leiding, uitgepikt uit de plaatselijke rijvereniging, brachten de enthousiaste ponyclubbers ter plaatse. Dezelfde dag nog was alles geïnstalleerd. De dieren waren veilig ondergebracht in de weide, elkeen had zijn slaapplaats uitgezocht, de keuken was kookklaar gemaakt…Kortom, klar om 5 dagen in een oude boerderij te kamperen.

Eerst was er enig meningverschil tussen de jongens en de meisjes. Beide groepen wilden hardnekkig op zolder slapen. Tenslotte werd het pleit bijgelegd en sliepen de jongens op zolder en de meisjes beneden (er was geen middenverdieping).

Walter en Jeannine De Prins zorgden voor het vlees en dergelijke. Zij waren tevens verantwoordelijk voor de ganse keuken. Roland Rotiers was er om de ponyclubbers tijdens anders verloren uren bezig te houden met sport en spel.

Joris en Claire De Wachter schaafden de dressuurkennis elke voormiddag bij. Claire bekommerde zich om de beginnelingen en Joris dresseerde de gevorderden, waarmee hij weinig medelijden had. Maar het was voor eigen bestwil.

Springen werd er niet gedaan wegens gebrek aan materiaal.

In de namiddag hield Joris de leden bezig met spelletjes te paard. Tijdens warme dagen ging het er dan nogal nat aan toe zodat iedereen er telkens met een vochtig pak onderuit kwam.

Maar pret was er wel !

Gerd Geerts en Gerd De Prins waren er om het algemeen verloop van het kamp in de gaten te houden.

Eén van de sportmanifestaties was het proberen vormen van een pyramide. Op ponytornooien is dit ook te zien. In de late namiddag gingen de ruiters en amazones af en toe een wandeling maken, onder leiding van Gerd en Gerd.

Roland Rotiers, leider van sport en spel, had een sportvoormiddag voorzien op de grote binnenplaats van de hoeve, die met de tijd begroeid is met gras. Later was er ook een wedstrijd in de omgeving van Isières zelf.

Het programma vermeldde tevens een nachtdropping. Joris De Wachter dropte de ponyclubbers en Walter en Roland, die voor de veiligheid meegingen maar niets verklapten, op ongeveer 10 km van het kamp. Ieders beste Frans werd opgehaald om de weg te vragen. Gelukkig waren het allemaal zeer sociale mensen en met een mondvol Frans vonden ze de weg naar  ‘la ferme rose’ in Isières. Na middernacht kwam de inmiddels uitgehongerde groep in het thuisfront aan, waar Jeanine, Claire, Gerd en Gerd een lekkere barbecue voor ze hadden klaargemaakt. Je kon kiezen tussen haring en kalfslapjes met aardappelpuree.
Smullen dus !

De plaaselijke raad van Ouderen besliste op een dag dat ze de ponyclubbers eens goed de schrik op het lijf gingen jagen. Die nacht werd het dus onvermijdelijk nachtspel. Je kon alvast beginnen sidderen en beven ! ’s Avonds, als het goed duister was, begaf de leiding zich naar het bos. Dat was omgeven door een diepe gracht en een prikkeldraadomheining, en kende slechts één ingang. Na een inleidend verhaal werd de dappere bende in groepjes van twee verdeeld. Ze liepen haast het hele bos plat, ingerekend de netels die iedereen over het hoofd groeiden en alom aanwezig waren. Op zoek dus naar de verdachte personages met de opdrachten ! Grappig was het dat soms de gezochte personen meer vrees kenden dan de anderen.

De volgende dag was er nog een indianenspel op de plaats van het bosspel.

En zo, beetje bij beetje, liepen de 5 dagen ponykamp ten einde.

Op de laatste avond was er kampvuur op de ruime binnenplaats en weerom was het barbecue. Iedereen bracht een nummer naar voren. Joris vertelde enkele moppen en Gerd zette in met enkele plezante liedjes.

Zaterdag werd er voor de laatste maal dressuur gereden en tenslotte opgeruimd en ingepakt. Lucske was er weer om de pony’s en de paarden op te laden en Joris nam de veulens mee. De rest werd met de auto’s weer naar Leest gebracht.
Het einde van een avontuur waar nog lang over gepraat zal worden !

     De Beck Hilde.”

Kommandant van de ponyclub : Joris De Wachter.

Leden :                                              

Marleen Van Doren               Steven Stockmans                  Ann De Prins

Wout Mertens                                   Sonja De Smet                                   Gunther Lauwens

Els De Wachter                      Ivo Van Doren                        Heidi Rotiers

Bart De Smed                         Kaat Van Doren                      Alwin Mertens

Kristine De Prins                    Hilde De Beck.

Nieuwe leden 1980 : Erik Jakobs en Nancy Jakobs

Ex-leden 1980 :  Bart De Smet en Ivo Van Doren (zijn overgegaan naar de ruiters).       

1980 – Februari – ‘De Band’ : Van een kevertje en een schimmel

“Na de eerste wereldoorlog is hij in ons land gearriveerd. In 1927 stak hij het kanaal over naar Engeland. Hij heeft zich sindsdien verspreid over heel Europa en duikt dan hier dan daar op. Hij heeft de reputatie van een onmeedogenloze doder. Toch is hij maar een paar millimeter groot, heeft zes pootjes en glimmende dekschilden.

Zijn naam : SCOLYTUS SCOLYTUS, een onschuldig uitziend kevertje. Zijn geliefd slachtoffer is de olm, zijn wapen een schimmel.

Ach, zo’n slechte reputatie verdient SCOLYTUS nu ook weer niet. Hij heeft alleen zo’n trek in die malse olmenschors en daarom vreet hij er zijn gangetjes in net als alle andere schorskevertjes, niet min of niet meer. Kan hij er wat aan doen dat er schimmelspoortjes aan zijn poten kleven ?

CERASTOMELLA ULMA BUIS heet die verstekeling. Goed en wel aangekomen gaat die gluiperd zich in het weefsel van de olm ontwikkelen en met zijn web van myceliumdraadjes de sapkanelen van het hout verstoppen. Eerst wordt de sapstroom belemmerd en vertraagd, dat merk je aan enkele dode takken in de kruin. Weldra raken alle sapkanaaltjes door de zwarte myceliumdraadjes verstopt waardoor de boom als het ware langzaam gewurgd wordt. De takken worden kaal, de schors valt af, de boom is dood.

Wanneer je de komende dagen door Leest rijdt of wandelt zal je ze zeker zien staan in de beekkanten langs de Zenne. Meestal flink uitgegroeide struikvormige olmen, op de Zennedijk zelfs enkele zeer oude bomen, met afvallende schors. De epidemie viert hoogtij, onze olmen gaan er aan.

Wat is er te doen ? Weinig. Je kan de dode bomen best vellen. Het grote hout doet het best in de open haard of de houtkachel. Als je in de winter de schors en het kleine hout verbrandt zijn een groot deel van de kevertjes erbij, misschien helpt het de verspreiding vertragen.

Voor de mensen van de ‘Kouterwijk’ zal het uitzicht op de Zenne wel wat veranderen.

‘Het boske’ zal er maar kaal bijstaan. Eeen tiental twintig jaar oude struikvormige olmen zijn dood en de vijf overblijvende zullen wel volgen. Maar ‘’’t Boske” mag niet verdwijnen. De Chiro meisjes en jongens en de kinderen van de wijk zouden het te erg missen. Het moet als het ware uit zijn olmenas herrijzen. Een herbeplantingsactie staat op stapel.
Je hoort er nog van.

      Karel Mertens.” 

Foto :

-De  scolytus scolytus of ook gote iepenspintkever genaamd. Een olm wordt ook iep genoemd.   

-Karel Mertens.

06-12-2012 om 09:31 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 - 26 januari : Ledenfeest Vevoc

Wees allen welkom aan den disch                           Kom maak een kruis

Alles zegt dat het feest nu is.                                    en doe gelijk thuis.

                                                       Spijskaart

Met Panier tante Mathilde

-zeevruchten in kerstgebak – vangen wij aan,

en laten al de zorgen staan.

Dan eet heel de groep, een lekkere hutsensoep,

met ribbetjes en Frans brood,

maar eet U nu niet dood.

Want verkijk niet uwe kans,

aan Côtelettes à la Grand-mère

met Krakertjes en Groentekrans

Overgiet met Champignonsaus,

maar da’s niet ’t einde van de kous…

Oma’s gebak is immers klaar,

Voor de proevers al te gaar.

Wat later is er nog een buffet

Waar U kunt nemen met lepel of verket.

Krieken met balletjes, speenvarken of gebraad,

Pekelharing, sprot of maat.

En…mocht er onder ons een vegetariër zijn,

Hem blijft Gerstenat en Wijn.   

1980 – Februarinummer De Band : UIT DE OUDE DOOS

“Rond de jaren 1900 woonde in de Alemstraat ‘de Smed’ (Mon Van Boxem). Hij had daar een boerderij met smisse. In het beslagen van paarden was hij uren ver bekend. Maar wat meer was, in het genezen van paarden en vele andere viervoeters was er zijns gelijke niet te vinden. In die tijd waren er nog geen veeartsen beschikbaar zoals nu en dan geschiedde het gewoon met andere methodes, zoals overlezen en andere kwakzalverij.

Hierna volgen een paar recepten van ‘de Smed’.

Als de koeien te dik staan….Uwen duim op den bult houden, waar de koe te dik staat. Drie maal een kruisteken maken op den bult met de woorden : ‘Rebeana, Rebeana Zebestiana Zervier’, en dan twaalf vaderonzen en twaalf weesgegroeten bidden. Doe dit twee keer en de koe is genezen.

Overlezen van zweren…Maak eerst een kruis over uzelf, dan een kruis over de zweer. Zeg dan het volgende  : ‘op een goede vrijdag is Onzen Heer Jezus Christus gekruisigd en gestorven, en geheel doorwond, maar die wond en zwilde of zwoor niet en ik hoop dat deze wond ook niet zal zwillen of zweren, maar genezen, gelijk tevoren, in den naam van God den Vader, die ons geschapen heeft, in den naam van den Heiligen Geest, die ons heilig gemaakt heeft.’ Bid nog vijf vaderonzen en vijf weesgegroeten ter ere van de vijf bloedige wonden met glorie zij de Vader…steeds de rechter duim op de wond houden. Dit moet gedurende drie opeenvolgende morgenden nuchtig gelezen worden.

Zakpijn bij paarden…Met de duim een kruis maken op den zak van het dier terwijl men het volgende zegt : ‘zo waarachtig als God, daar zijn drie afstammelingen, Jezus, Maria, Jozef, op enen ezel rijdende naar Egypte, met buikpijn beladen, de Heilige Drievuldigheid’… En de buikpijn is gedaan.

Om wratten te overlezen of af te binden…Zeg eerst ‘in den naam van de Heilige Drievuldigheid bind ik deze wet af’, leest dan het Evangelie van de dag en vijf vaderonzen en een weesgegroet.

Dit alles vertelde Pauline Van Boxem aan Fille De Prins.” 

Mon Van Boxom was afkomstig uit Mechelen en overleed in 1934.

Hij was gehuwd met Christina Selleslagh die in 1862 te Leest geboren was en er overleed in 1932.

Theofiel ‘Fille’ De Prins was te Leest geboren op 17 maart 1926 en hij overleed in het A.Z. St. Maarten te Mechelen op 3 november 2006. Fille was Ere-Voorzitter van de Leestse KWB en een figuur. Ooit bezocht hij samen met een groep Leestenaars voor een drietal dagen Hamburg. Op één van de avonden zaten ze op een Oberbayernavond en de sfeer zat er goed in. Al wie voor het Oberbayernorkest een rondje betaalde mocht voor even de dirigeerstok in handen nemen. Zo ook Fille, maar toen het zijn beurt was om te betalen nam hij de micro en proclameerde in zijn beste Duits : “Ich bin Filos en ich habe geine markos end sie kunnen maaine klote kussos…” Hij was ook de enige van de Leestenaars die een éénliterbierglas kon buitensmokkelen. Hij haalde het uit zijn broek…(Mondelinge overlevering van mijn vader)

Foto :

-Mon Van Boxom met zijn gezin in 1910.

Van links naar rechts : dochter Adéle, zoon Johannes, vader Edmond ‘Mon’ Van Boxom, dochter Pauline, moeder Christina Selleslagh, dochter Maria en dochter Pelagie. (LG)

-Theofiel ‘Fille’ De Prins.

05-12-2012 om 17:58 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Eerste nummer dat jaar van ‘De Band’ :

Bij een nieuwe jaargang

“We wensen aan al onze lezers een gelukkig Nieuwjaar ! We hopen dat ze allen tevreden waren over De Band in het voorbije jaar en zullen trachten dit jaar nog beter te doen.

De Band is jaren geleden gestart als een soldatenblad en het zal principieel een soldatenblad blijven. Nu we echter gefusioneerd zijn met Mechelen en we gevaar lopen onze eigenheid te verliezen, zal De Band ook een tweede taak op zich nemen. We wensen niet alleen een ‘band’ te zijn tussen soldaten en hun thuis, maar ook de band tussen al onze lezers en hun heimat ‘ons Leest’.

U lezer, kunt ons daarbij helpen. Vooreerst doen we een oproep tot onze soldaten, om ons regelmatig een briefje te schrijven met wat nieuws over henzelf en hun garnizoen. Verder vragen we aan hen die wat interessante, originele, liefst streekgebonden verhalen zouden kunnen schrijven of vertellen, zich zouden bekend maken aan de redactie.

Aan de besturen van onze verenigingen zouden we willen vragen regelmatig nieuws over hun activiteiten binnen te brengen. We kunnen niet beloven dat alles altijd integraal zal overgenomen worden, maar we zullen zeker ons best doen om het bijzonderste eruit te publiceren. Normaal wordt De Band gedrukt in de 3^de week van elke maand. Graag zouden we dan ook hebben dat uw teksten enige dagen vroeger binnen komen. Tenslotte zijn er, last but not least, onze missionarissen. Zij waarderen ons blad. Dat lijkt overduidelijk uit hun brieven. Wij waarderen hen en hun werk en ze kunnen ook dit jaar op ons rekenen.

We hopen dat ze in 1980 hn maandelijkse zendingen (Band+Parochieblad) wat regelmatiger zouden kunnen ontvangen dan in het voorbije jaar…zo ontving zuster Dominika bv. maar 2 Banden van de 12 opgezonden bladen in het afgelopen jaar”.             

1980 – Dat jaar werden op de Mechelse Tuinbouwveiling de eerste spruiten van het

            seizoen aangevoerd door Robert De Rooster uit de Blaasveldstraat.

            Veertig kg kleine spruiten gingen van de hand tegen 105 tot 109 frank per

            kg. terwijl 8 kg grote spruiten kopers vonden tegen 84 frank per kg.

            Vijf kopers waren bereid die eerste spruiten verder aan de man en vrouw

            te  brengen.

            (Krantenknipsel GvM, enkel jaartal bekend)   

1980 – 12 januari : De Nieuwe Generatie

“Iets heel anders…op 12 januari kwamen zij in het parochiehuis op de planken, niet voor de eerste maal trouwens. Deze groep jonge mensen uit Hoboken brachten ons bijna drie uur een sprankelend spektakel van jeugdige geestdrift in de stijl van Up with people. Het werd ons aangeboden door Davidsfonds Leest.” (‘De Band’ – januari 1980)

1980 – Op 14 januari 1980 werd de gedenksteen met de namen van de Leestse pastoors

            sinds 1630 ingehuldigd door pastoor Van Aken.

            (Wilfried Hellemans, 2003 – “Negen eeuwen Sint-Niklaasparochie”.)

1980 – 25 januari – Gazet van Mechelen :

            Leestse land-en tuinbouwers trekken niets van rampenfonds.

            Schade zou niet groot genoeg zijn.

Het antwoord dat het ministerie van Landbouw liet geworden aan een kleine 15-tal land- en tuinbouwers die om een schadevergoeding vroegen en rekenden op een tussenkomst van het Nationaal Rampenfonds na de novemberoverstromingen jl. te Leest, betekende voor hen een slag in het gelaat.

Niet alleen meende het ministerie dat de geleden schade onvoldoende was om in aanmerking te komen voor het Rampenfonds, maar het dacht ook voldoende beleefd te zijn, die visie weer te geven in het weekblad “De Boer” van de BB en daarmee gedaan.

Holemans

Ergst getroffen door de dijkbreuk in november jl. is tuinder Robert Holemans, 34 jaar, die net aan de brug woont en in ’76 een tuindersbedrijf opzette.

De man leed heel wat schade nadat zijn prei- en seldervelden onder water liepen.
De helft van 16 are oppervlakte serres liep onder en was reddeloos verloren.

25 are openluchtselder  werd voor ruim 1/3 onherroepelijk beschadigd.

Spoedig na de dijkbreuk kwamen de Mechelse diensten ter plaatse een schadebestek opmaken dat aan de verantwoordelijke diensten werd overgemaakt. De provinciale instanties werden aangeschreven, de bedrijfsvereniging en ook de Landelijke Gilde van Leest deed het onmogelijke om de zaak vooruit te helpen. Maar het is al boter aan de galg, de schade loopt niet hoog genoeg om in aanmerking te komen voor vergoeding.

Miljoen

Het officiële bestek van de schade die tuinder Holemans leed bereikt niet het miljoen en dat zou een laagste grens zijn.

Uiteindelijk is de werkelijk geleden schade heel wat groter.

Robert Holemans is immers 60 % van zijn inkomen kwijtgeraakt en diende zijn oogst grotendeels te vernietigen op last van Volksgezondheid.

“Stempelen zit er voor een zelfstandige niet in”, zei hij ons.
Bovendien dient de overspoelde oppervlakte volledig ontsmet, wat een ruime investering vergt. Ook de drainering, goed voor een half miljoen, dient hersteld en een volledige selderteelt van 40 are glas dient herwonnen te worden. En dat kan niet van het ene seizoen op het andere.

Na een slecht seizoen vorig jaar, halen selder en prei momenteel goede marktprijzen. Voor Robert zit een recuperatie van een slecht seizoen er evenwel niet in, omdat hij momenteel geen marktgoed kan aanvoeren.
Voor een selder krijgt een tuinder vandaag wel 8 frank, voor een pak prei 25 frank.

OCMW

De Mechelse schepen Vanstappen heeft inmiddels het OCMW verzocht de situatie van de Leestse tuinders te onderzoeken.
Daar is wel haast bij, want in februari begint een nieuw seizoen.

Robert Holemans rekent er in extremis nog op een goedkoop investeringskrediet te kunnen bekomen. In dat geval kan hij opnieuw van wel steken en pogen de geleden schade in te halen.

Tussen al de negatieve klanken toch een pluspunt. Ook de fiscale diensten kwamen ter plaatse en die houden wel rekening met een zeker inkomensverlies.
Al is dat nu ook weer niet van aard om er de Leestse land- en tuinbouwers weer bovenop te helpen.

05-12-2012 om 11:12 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 - 6^de leerjaar – Meisjesschool

Achterste rij L-R : Lieve Dons, Ingrid Polspoel, Nancy Van Camp, Kristel Verschuren, Krista Huys, Daisy De Nijn, Pascale Vercammen en Paula Bradt.

Voorste rij L-R : An Hellemans, Els De Rooster, Carla De Prins, Veerle De Smet, Liesbeth Voet, Greta Van Linden en Bea Verbruggen.

05-12-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof