Een paar weken geleden hoorde ik op de radio dat café De Reisduif gesloten was. Dit café werd ooit bezongen door Johan Verminnen en is toch wel iets speciaals. Maar nieuwsgierig als we zijn trokken we gisterennamiddag richting Hansbeke, niet zo ver van Eeklo, om zelf eens de toestand te gaan bekijken. Ik had een gesprek met Leon, de uitbater, en dat ging een beetje als volgt. (A) Is't waar hebt ge de café gesloten? (L) Gesloten, gesloten 'k ben ne 'k ik nie gesloten! Allé, 'k ben nie open en 'k ben nie gesloten. Doe 'k ik open alze 'k ik goestinge heb. Ge moe gij nie geloev'n wa da'n ze zeg'n...Ik ga hier nu niet het volledige gesprek neerpennen want Leon moet niet achter zijn woorden zoeken en is een sappige verteller. Maar op het laatste gebeurde dit. Ik vroeg aan Leon. Mag ik gene foto nemen van u, zo'n beetje van dichte woar dadde dan schone opstoat. (L) Dé dju ba nieg. Ge moe mij hier ne keer zien stoan. 'k Ben ne 'k ik aan 't werk'n zille. Mee mijn vuile kleer'n an, da zoe schoone zijn  zekers. Weette wadde. Kom zondag achternoene ne keer weere, 'k zal der dan wa properder uitzien. Allé nen plastron 'n ek nie moar 't zal beter zijn dan neu. (ik dan terug) 't Is goe Leon, misschien teeg'n zondag achternoene... Salu hé....Ik voelde mij Martin Heylen wel.....