In de verschillende yoga-scholen, alsook in de Advaita geschriften speelt "Zelf-realisatie" een hoofdrol, om niet te zeggen de hoofdrol.

Wat is dat "Zelf" dat moet "gerealiseerd" worden?
"Dat wat je in wezen bent" is meestal het antwoord.

Ik antwoord daarop: 'De totaliteit van wat je bent' is altijd aanwezig! Dus kan "realisatie" alleen maar betekenen: dat je je realiseert dat 'de totaliteit van wat je bent' altijd aanwezig is!

Het uitgangspunt bij de meeste Indische metafysische en filosofische scholen is: dat de realisatie van wat je écht bent, je zal bevrijden van alle angst en pijn en dat je daarna de aardkloot bewandelt als "verlichte, bevrijde" ziel.
Maar dat gaat niet in één, twee, drie! Daar moet ernstig voor geoefend worden, met toepassing van een of andere yoga-techniek, liefst onder leiding van een "zelf-gerealiseerde" leraar. (Als die al te vinden is!)

De laatste tijd wordt al dat gezwoeg in vraag gesteld.
Er is de hype van de heropleving van het gebruik van 'psychedelica'.
Het gebruik hiervan zou het bereiken van de staat van "verlichting", waarbij je je 'één voelt met het universum' zeer bevorderen (wat dat inhoudt weet alleen diegene die die ervaring heeft). Ik bvb geef eerlijk toe dat ik mij daar geen voorstelling van kan maken.

Vooral het gebruik van een 'kritieke' dosis van de verbinding 5-MeO-DMT (5-methoxy-N,N-dimethyltryptamine), meestal gerookt, door het gestolde paddengif van de Bufo Alvarius te ontbranden in een daarvoor geschikte pijp, schijnt vaak te leiden tot een 'definitieve spirituele doorbraak'. (Er zijn legio voorbeelden op het web van die ervaringen).

Mensen raken bewusteloos en hebben blijkbaar de ervaring van volledig te desintegreren, maar op de een of andere manier wordt de ervaring toch geregistreerd!
De een komt er 'jubelend' uit met een eureka-gevoel: ik heb het eindelijk voorgoed beet!
Anderen - de meesten - vinden het maar een griezelige ervaring en zijn blij hun gedesintegreerde lichaam ongeschonden terug te vinden. En die zeggen: Nooit meer!

De overgrote populariteit is tegenwoordig weggelegd voor de "Ayahuasca ceremonie", waarbij een DMT aftreksel gedronken wordt. Normaal wordt oraal ingenomen DMT onmiddellijk afgebroken, en heeft geen effect.
Maar de Amazone-bewoners hebben al eeuwen geleden ontdekt dat, als ze een aftreksel van een ander plant toevoegen, het mengsel wel actief wordt.
De moderne scheikunde heeft ontdekt dat die tweede plant 'harmine' bevat, een krachtige natuurlijke MAOI, een monoamine oxidatie inhibitor. (DMT is een monoamine).
Het drinken van de "ayahuasca-thee" veroorzaakt een ware caleidoscoop van zeer intrigerende tot zeer enerverende, zelfs angstaanjagende, ervaringen.
Voor de een, boeiend en entertainend, voor de ander hogelijk 'mystiek'.
Af en toe hoor je de kreet: God bestaat! Ik heb hem ontmoet!

Ik kan er alleen maar als buitenstaander over meepraten!

Voor mezelf beschouw ik ervaringen als een voorbijgaande toestand: ze hebben een begin en een einde. En de herinnering eraan is afhankelijk van de gezondheid van het geheugen, dat op zijn beurt afhankelijk is van de gezondheid van het brein.

Om terug te keren naar mijn uitganspunt:
De totaliteit van wat je in wezen bent is geen ervaring. Het is een 'zijnstoestand'. Je hoeft niets te ondernemen om die te "bereiken"!

Voor mij betekent "bevrijding": bevrijd zijn van het verlangen om te zoeken naar "bevrijding".

03-09-2023, 00:00 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)

Enkele duizenden jaren geleden moeten er onder de mensen ook al een categorie "hypersensitieven" op deze aarde rondgelopen hebben, die hun verblijf op onze planeet als, zo goed als ondraaglijk, ervaren hebben.
Ik denk dan in de eerste plaats aan India. (Hoe het was op andere plaatsen, zoals bvb China weet ik niet.)
Vermits ik al vroeg met de yogafilosofie in contact gekomen ben durf ik er iets over zeggen.

Je hebt de Samkya filosofie, met de daarop gebaseerde Yoga Soetras, volgens de traditie samengesteld door de monnik Patanjali.
De Samkya filosofie is een dualistische filosofie, maar daar ga ik verder niet op in.
Het gaat me om de Yoga Soetras.
Een zeer merkwaardige handleiding om, met de daarin uitgelegde meditatietechnieken, de aarde voorgoed te verlaten door op te lossen in de 'nirbija samadhi' (de 'zaadloze samadhi'). Hetgeen inhoudt dat je niet meer op aarde kan terugkeren.
Deze opvatting is het gevolg van het geloof in reïncarnatie. Daarom wordt het plegen van zelfmoord - de snelste manier om de planeet te verlaten (sic) - verworpen. Dat veroorzaakt 'slecht karma' en dwingt je om terug te keren. (Op het concept karma ga ik ook niet in.)

Deze uitweiding om mijn verbazing te uiten over het feit dat een categorie mensen hun leven als ondraaglijk ervoeren, ondanks de afwezigheid van bvb fysiek lijden door ziekte etc.

Een tweede voorbeeld is het Theravada Boeddhisme, waarin ten eerste gesteld wordt: "Bestaan is lijden". En als oplossing gegeven wordt: opgaan in Nirvana.
Wat wordt bedoeld met Nirvana?
Nirvana betekent letterlijk "uitdoving". Uitdoving van het verlangen naar ervaring. Ervaring die je alleen maar kunt opdoen in de dualistische wereldbeleving in het 'interval tussen geboorte en dood'.
Hier wordt ook weer rekening gehouden met reïncarnatie. Maar reïncarnatie van wat?! Vermits het 'zelf' ontkend wordt. Het concept 'anatma' (anatta in Pali) is niet gemakkelijk uit te leggen. Wie er zich in wil verdiepen, hij wage zijn kans.
Ook hier wordt zelfmoord afgekeurd als zinloos.

Dit is zware kost natuurlijk voor de beoefenaars van deze disciplines.

In de praktijk heeft het nooit gewerkt. Misschien voor enkelingen.
Het zijn vooral theoretische concepten.

In de praktijk zie je in India dat de beoefenaars van de Patanjala-yoga er vooral op uit zijn "bovennatuurlijke krachten" te verkrijgen, de zogenaamde 'siddhis'. (Zoals Arthur Koestler in zijn boek "De lotus en de robot" laat zien.)

En de concepten van het Theravada boeddhisme zijn ook losgelaten. Boeddha is een god geworden en het oplossen in nirvana is vervangen door devotie, het concept van mededogen en het idee van de Bodhisattva in het Mahayana Boeddhisme.

In de praktijk van tegenwoordig wordt euthanasie aangevraagd, als het leven als ondraaglijk ervaren wordt. Of wordt er inderdaad suïcide gepleegd.

Maar wie zijn geschiedenis kent weet dat de mensheid zich vooral beziggehouden heeft met elkaar uit te moorden in de ontelbare oorlogen die er geweest zijn! Ook een manier om te ontsnappen aan dit tranendal.

Vrolijk word ik er niet van!

29-08-2023, 21:35 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)

Wat of wie zouden we zijn als we niet meer konden denken?

In de eerste plaats zouden we ons niet meer kunnen handhaven in deze wereld zonder hulp van de medemens.

Het denken, dat een product, en later het uitgesproken voertuig, van het geheugen is, is het essentiële hulpmiddel om de interactie met de wereld om ons heen te duiden, betekenis te geven en te hanteren.

Daarvoor dient het eigenlijk. Maar de menselijke geest overstijgt deze functie, omdat hij zich met het denken identificeert. Dit creëert de parallelle wereld van het denken, die voor de meesten van ons het allerbelangrijkste wordt, en als het ware als een scherm over de natuurlijke wereld der zintuigen en de natuurlijke lichamelijke functies gelegd wordt.

Toch is dit iets wat heel gemakkelijk te doorprikken is.
In de periodes dat het denken naar de achtergrond verdwijnt: tijdens de diepe slaap, dutjes overdag, tijdens bewuste meditatie (zoals bvb aanbevolen in de yoga sutras), of het meest natuurlijke: tijdens het opgaan in een dagelijkse manuele bezigheid, of hobby, of spel (waarbij het denken weliswaar gebruikt wordt, maar dan in zijn natuurlijke functie).

Het probleem is: het zich hechten aan de parallelle wereld van het denken. Dat creëert een zelfbeeld dat daar totaal afhankelijk van wordt, en zich vastklampt aan, letterlijk, denkbeeldige visies en overtuigingen over hoe de wereld in elkaar zit.

Ik denk hier bvb aan de zogenaamde pseudo-wetenschappen, zoals: de psychoanalyse, de astrologie met zijn vele systemen (hangt af van het land waar je je horoscoop laat trekken) en plethora van handboeken, het duiden van ziektebeelden zoals in de teksten van Louise Hay, Thorwald Dethlefsen, Christiane Beerlandt en nog zoveel anderen, de homeopathie met zijn ongelooflijk gedetailleerde handboeken.

En dan heb je, vanzelfsprekend, nog al die religieuze overtuigingen, politieke overtuigingen, filosofieën.

Het zijn allemaal denkbeeldige wereldbeelden.

Het zich identificeren met een of meerdere van deze wereldbeelden wordt dan de essentie, de kern van wie we denken te zijn.
Of dit wereldbeeld "waar" is, speelt dan geen rol meer. Voor jou, die zich daarmee geïdentificeerd hebt is, het "DE waarheid"!

Toch is dit heel gemakkelijk te doorprikken. Als je je er bewust van wordt dat deze denkbeeldige "waarheden" gewoon verdwijnen in de periodes dat je er niet over nadenkt, dan kun je ze bewust relativeren.

Als blijkt dat je je wereldbeelden niet kunt relativeren, wordt de "parallelle wereld van het denken" de "gevangenis van het denken"!

28-08-2023, 10:26 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)