Als dat, wat onze "schilder" - je weet wel: die kerel, met schilderijen als dit:

- vandaag op zijn eigen forum schrijft, een antwoord/kritiek is op mijn artikel "Das Selbstgespräch", kan ik alleen maar besluiten dat hij dringend een cursus "begrijpend lezen" moet volgen!

Hartelijke groet,

Karl Kraus.

08-10-2023, 14:35 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)

De eerbiedwaardige "pen pal" spreekt mij de laatste tijd "vaderlijk" (of is het "venijnig" en "rancuneus"?) toe, om mij erop te wijzen dat ik, gezien mijn huidige opvattingen, nog een paar honderd of zelfs duizend levens te gaan heb, voor ik inzie waar het echt om draait!

Dit past natuurlijk in het stramien van de opvattingen rond de "wonderlijke reis" van de ziel/monade (zie mijn artikel: "De ziel en zijn evolutie"), die vertrekt bij de bron "God", om alle mogelijke ervaringen door te maken, om tenslotte terug te keren bij de bron "God".

Wat hier de reden van zou moeten zijn wordt niet meegedeeld.
Een reden die ik zelf zou kunnen bedenken is: dat "God" zich stierlijk verveelt, en ook eens wat wil beleven. Dat doet hij dan onrechtstreeks, via de "voertuigen" van zijn scheppingen, van levenloze gesteenten tot mens, en, wie weet hoeveel, nog verder geëvolueerde creaturen!

Zit daar enige waarheid achter, of is het weer eens de vrucht van de wonderbaarlijke menselijke creatieve fantasie?

Ik lig er niet wakker van.
Immers: wat "waar" is, wordt te zijner tijd vanzelf geopenbaard. (Of niet!)

08-10-2023, 14:07 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)

Het vorige artikel was een knipoog naar "pen pal", die mij waarschijnlijk als een soort "Sammy" beschouwt. Mutatis muntandis, natuurlijk.

Van Krishnamurti leerde ik al vroeg (ik was 19): dat het allerbelangrijkste, wat je kunt doen om jezelf te leren kennen, is: jezelf zo onbevooroordeeld als mogelijk innerlijk observeren.

Je ontdekt dan je "innerlijke dialoog" - de conversatie met jezelf - waarmee je de wereld om je heen benoemt en er commentaar op geeft. En het komen en gaan van dit fenomeen.

Je ontdekt voor jezelf wat het betekent om aandacht aan dingen te schenken.
Wat diezelfde aandacht triggert. wat je doet opgaan in een interesse.
Wat je bewust maakt van wat er lichamelijk en zintuiglijk in je omgaat. Wat je angstig maakt of weerstand in je oproept.
De unieke positie waarin je je bevindt. Namelijk: hoe je jezelf innerlijk beleeft, in tegenstelling tot de "andere", die je als buiten jezelf ervaart en bij wie je enkel de uiterlijke gedragingen in daad en woord kunt duiden, en zo communicatie mogelijk maakt.

Je ontdekt het mysterie van je "innerlijk gewaar-zijn". Denk aan de kinderlijke vraag, die iedereen zich wel ooit stelde: "Waarom ben ik "Ik"?!"
Je innerlijke "voorstelling", zoals Schopenhauer het noemde, of je "egotunnel", zoals Thomas Metzinger het noemt, en waar je onmogelijk uit kunt. (Enfin: mij is dat vooralsnog nog niet gelukt.)

Je ontdekt, op een bepaalde leeftijd, dat je bestaat en een wereld buiten jezelf ervaart.
Een wereld waarin je "ongevraagd" terecht gekomen bent, door een geboorte waar je geen herinnering aan hebt, en niet bewust beleefd hebt.
De overtuiging in new-age kringen: dat je "vóór je geboorte", "vóór je incarnatie", omstandigheden kiest om bepaalde ervaringen te kunnen ondergaan, is in mijn ogen fantasie, wishful thinking!
Maar wie dat wil geloven: dat hij het gelove! Ik geloof dat in geen geval.

Maar het totale gebeuren van dit alles voelt wel degelijk voor mij aan als een ondoorgrondelijk mysterie.

Ik ga er bvb ook van uit dat ik mijn fysieke dood niet bewust kan meemaken.
Dat weet ik natuurlijk niet absoluut zeker.
Maar de waarheid hierover zal zich te zijner tijd spontaan openbaren.

Tot dan houd ik het bij de witz van Mark Twain:

“I do not fear death. I had been dead for billions and billions of years before I was born, and had not suffered the slightest inconvenience from it.”

08-10-2023, 14:06 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)

Opgedragen aan de "pen pal" en een beroemde schilder die alle kleuren van de regenboog aan een "gedegen onderzoek" onderworpen heeft!

https://www.youtube.com/watch?v=17kkL6JTdxw&pp=ygUTc2FtbXkgcmFtc2VzIHNoYWZmeQ%3D%3D

Sammy loop niet zo gebogen
Denk je dat ze je niet mogen
Waarom loop je zo gebogen
Sammy met je ogen, Sammy, op de vlucht
Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy
Want daar is de blauwe lucht

Sammy loop niet zo verlegen
Zo verlegen door de regen
Waarom loop je zo verlegen Sammy
Door de stegen Sammy van de stad
Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy
Want dan word je lekker nat,

Sammy kromme kromme Sammy
Dag Sammy domme domme Sammy
Kijkt niet om zich heen
Doet alles alleen en vindt de wereld heel gemeen

Sammy wil bij niemand horen
Zich door niets laten verstoren
Toch voelt hij zich soms verloren Sammy
Hoge toren, Sammy kan 't niet aan
Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy
Want daar boven lacht de maan

Sammy wil met niemand praten
Maar toch voelt hij zich verlaten
Waarom voel je je verlaten
Sammy op de straten, Sammy van de stad
Hoog Sammy kijk omhoog Sammy
Want dan word je lekker nat,

Sammy kromme kromme Sammy
Dag Sammy domme domme Sammy
Kijkt niet om zich heen
Doet alles alleen en vindt de wereld heel gemeen

Sammy wil heus wel verand'ren
Maar is zo bang voor de and'ren
Waarom zou je niet verand'ren Sammy
Want de and'ren Sammy zijn niet kwaad
Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy
Anders is het vast te laat

Sammy loopt maar door de nachten
Op een wondertje te wachten
Wie zal dit voor jou verzachten Sammy
Want jouw nachten Sammy zijn zo koud
Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy
Er is er een die van jou houdt

07-10-2023, 01:21 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)

Ik had een "pen pal" die "genietbaar" was en waarmee het goed lol trappen was, tot hij een kritieke dosis 5-Meo-DMT inhaleerde, en "ongenietbaar" werd.
Hij is er sindsdien van overtuigd dat hij "egoloos" is en een "bevrijde ziel".

Maar kritiek op zijn geliefde spirituele leraars en hun teksten maakt hem razend, en doet hem schelden als een viswijf. Ziedaar onze "egoloze"!

Wat is dat toch met dat concept van "bevrijd zijn van het ego"?
Alsof dat mogelijk zou zijn!

Wat mijn "pen pal" in wezen doet is:
Lezen wat ik schrijf, het gelezene beoordelen, er intellectueel en emotioneel op reageren, en het al dan niet beantwoorden, en bij een antwoord beschaafd blijven, of onbeschoft te keer gaan.

Dat is allemaal de vrucht van persoonlijk denken, van het "ik" (ego in het Latijn).
De persoonlijkheid is dus allerminst verdwenen!

En wat meer is: je moet het verhaal van je overtuigingen - dat je een "bevrijde ziel" bent bvb - in stand houden door er voortdurend over na te denken.
Stop je daarmee, dan verdwijnt dat naar de achtergrond, en speelt het geen rol meer tot je het weer opneemt in je gedachten.

Je kan dit proces doorzien, door eenvoudig je innerlijke dialoog, in zijn komen en gaan te observeren.

Ik heb de indruk dat mijn "pen pal" daar nog niet aan toe is, en zich gedraagt zoals hij zich zijn hele leven lang gedragen heeft, en alleen maar de overtuiging koestert dat hij het mysterie van het leven opgelost heeft!

Het is slechts denken! Shakespeare's "sound and fury", in het interval tussen geboorte en dood, zoals verwoord in de beroemde monoloog van Macbeth:

Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow,
Creeps in this petty pace from day to day,
To the last syllable of recorded time;
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player,
That struts and frets his hour upon the stage,
And then is heard no more. It is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.

Ja, mijn beste "pen pal": ik hoop voor jou dat je niet allen maar "een idioot verhaal" vertelt.

Maar nogmaals: het is slechts denken.
Denken waaraan de fysieke dood voorgoed een einde zal maken!

Requiescat in pace

03-10-2023, 00:00 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)