Ik heb menigmaal gediscussieerd met een vriend, die een toegewijde adept is van wat sceptici "pseudo-wetenschappen" noemen.
Hij gelooft vooral in de geschriften van - door Karin Spaink, in haar boek: Het Strafbare Lichaam, "de orenmaffia" genoemd - Dethlefsen en Dahlke, Christiane Beerlandt (over Louise Hay's radicale visie heeft hij het niet gehad), die daarenboven 'zwaar' steunen op duiding vanuit de "astrologie".

Deze mensen gaan ervan uit dat het lichaam het slachtoffer wordt van 'spirituele blokkades'. Het gevolg van vergissingen, verkeerde keuzes, begaan door de 'ziel' op zijn spirituele evolutionaire tocht naar de uiteindelijke vervolmaking, en vereniging met de 'bron' van waaruit de tocht begonnen is. Die spirituele tocht van de individuele ziel - in de theosofie 'monade' genoemd - is blijkbaar nodig om die ziel bewust te maken van haar volmaakte oorsprong, waarvan ze zich blijkbaar oorspronkelijk niet bewust is. (Alleen God weet, in godsnaam, waarom!)

Deze visie gaat ervan uit dat, wat zij onze 'ziel' noemen, de dood van lichaam en hersens overstijgt en dus overleeft, om zo verder te evolueren naar dat uiteindelijke doel: volmaakt bewuste hereniging met de 'Bron', waaruit zij ontsproten is, meestal 'God' genoemd.

Dan geven deze zelfverklaarde 'zieners' - die blijken door te hebben waar het eigenlijk over gaat (dat beweren ze toch) - de falende, sputterende, geblokkeerde 'ziel' raadgevingen over hoe het beter kan, tonen waar de 'blokkades' zitten, en vertellen hoe je eigenlijk op de juiste manier hoort te kijken en te denken. En vooral de invloed van de sterren en planeten niet uit het oog verliezen!

Of: dit soort 'zieners' bestaan echt, of: het zijn mensen met waanideeën, of: het zijn kwakzalvers, die ontdekt hebben hoe gemakkelijk de goedgelovige meute te misleiden/verleiden is, en daar dan het gebruikelijke 'slaatje uit slaan'.

Het eerste (zieners bestaan echt) houd ik voor zeer onwaarschijnlijk. Dus blijft de rest over.

Maar dat geloof over een immer evoluerende ziel, die alle mogelijke ( en onmogelijke?) ervaringen dient door te maken, om dan uiteindelijk te kiezen voor de ultieme vrede van de hereniging met God, kan heel veel troost bieden.

Het addertje onder het gras is dan wel: wat is het verband tussen wat je "ziel/monade" noemt en dat, wat je ervaart als je "persoonlijkheid ", het beeld dus dat je van jezelf hebt, en uiteindelijk beschouwt als je "zelf"?

Het is het gedrag en evolutie van onze "persoonlijkheid" waarop, in de geschriften van "de orenmaffia", de nadruk wordt gelegd, bij het verstrekken van hun duidingen en raadgevingen.

En als er nu iets is, dat fragiel, breekbaar, en aan onverwachte veranderingen onderhevig is, is dat wel onze zogenaamde "persoonlijkheid"!

Is er een leerproces aan de gang in het 'interval tussen geboorte en dood'? Zeker wel... het is in ieder geval mogelijk, als je er de tijd voor krijgt (denk aan de zeer vroege, vroege, en onverwachte overlijdens), en je er de intelligentie voor hebt.

Is het dat wat we meenemen over de grens van de dood heen?
Ik zie geen enkele reden om dat aan te nemen. Bij dementeren en hersenbeschadiging, verdwijnt die persoonlijkheid, waaraan we zo gehecht zijn, zo goed als volledig.

Dat bewijst dat, als er "iets" de dood van lichaam en hersens overleeft, dat zeker onze persoonlijkheid niet is!

Die "ziel" dan maar?

Ik ben die ziel nog nooit tegengekomen. En als ze los staat van onze wereld van ervaringen heeft ze geen impact op wat we ervaren als "onszelf", en is dus niet verschillend van de 'ik-loze', 'tijd- en ruimteloze' toestand - die niet ervaren kan worden - van de dimensie van voor onze geboorte.

Als mensen het hebben over het "hiernamaals" - zie je ook bij BDE's - zit dat volgestouwd met bekende, vertrouwde ervaringen.
Terwijl de dood waarschijnlijk het 'afscheid van het bekende' is!

Het leven is een ondoorgrondelijk mysterie!
We proberen het vruchteloos 'doorgrondelijk' te maken door er het 'bekende' op te projecteren.

08-09-2023, 22:55 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)

"Ik ben één met het universum" roept een 'psychonaut' uit, na het roken van een 'kritieke' dosis 5-MeO-DMT.

Wat bedoelt hij? Is hij één met wat de wetenschap postuleert: dat onvatbare, immer versnellend uitdijend heelal met zijn ontelbare sterrenstelsels, al zijn zwarte gaten, exploderende sterren, zwervende planeten enz. enz.

Of is hij één met het universum dat hij waarneemt, ervaart; en waar hij zich vroeger afgescheiden van voelde. Maar nu zijn "waarnemer en waargenomene" één! Pure advaita dus.

Of denkt hij dat hij het enige bewustzijn in het universum is? Een universum dat door hem verbeeld, in stand gehouden, en uiteindelijk weer opgelost wordt?

Dat heet "Solipsisme".

Een man die lang over "Solipsisme" heeft nagedacht is Vexen Crabtree. Geen academische filosoof, maar wel iemand die controversiële onderwerpen durft aan te snijden.
Hij heeft een artikel geschreven over "solipsisme" en zijn filosofische consequenties.
Het artikel verscheen in 2002, hij heeft het herwerkt in 2010. De man heeft er dus acht jaar over nagedacht.
Ik heb het gedeeltelijk vertaald, in de eerste plaats voor mezelf, om hem beter te kunnen begrijpen.
Artikel is hier te vinden: http://www.humantruth.info/solipsism.html

De onderliggende humor is wel leuk!
Zie hier het gewrocht:

[...]Metafysisch Solipsisme in Niet Waar

Solipsisme is een extreme extrapolatie van het subjectivisme. Het ontstaat als resultaat van een epistemologisch probleem: alles wat we weten is het resultaat van interne gedachten. Het is mogelijk dat alles wat we zien, het geheel van wat we beschouwen als "realiteit", een illusie of een vorm van bedrog is. Elk van ons zou compleet krankzinnig kunnen zijn, lijdend aan grote waanideeën, waarbinnen niets wat ervaren wordt overeenkomt met de realiteit. Sommige mensen leven, zonder dat ze dat willen, gedurende lange periodes van hun leven in zulk een toestand, en hallucineren zo hun leven voorbij. Metafysisch solipsisme is het geloof dat "je eigen mentale staten de enige staten zijn": alleen jouw zelf bestaat, niets anders. Alles is een creatie van jouw verbeelding, inclusief andere wezens. Het mag dan lijken dat die andere wezens echt leven, maar eigenlijk zijn het projecties van je onderbewuste wezenheid - hun onderbewuste is jouw onderbewuste, en je beperkte visie aangaande hun levens is het gevolg van het feit dat jouw diepste zelf jouw bewuste (alledaagse) zelf, op speelse wijze, de volledige kennis ontzegt van wat er werkelijk gaande is. De gehele wereld is een schouwtoneel in jouw verbeelding. Hoewel het onmogelijk is om solipsisme te weerleggen, zijn er toch sterke argumenten tegen in te brengen.

1. Waarom is de solipsist niet begiftigd met alwetendheid en almacht?

Indien het zelf gans het universum en zijn gehele geschiedenis creëerde als een daad van zijn verbeelding, is het toch zeer vreemd dat we geen inherent begrip hebben dat dit het geval is. Het is vreemd dat we geen immense superkrachten hebben. Als alle wezens het resultaat zijn van private reflectie, en als het universum een spel is, gecreëerd om onszelf te vermaken, dan lijkt het alsof de regels van de fysica en de grenzen van tijd en ruimte kunnen losgelaten worden in een opwelling. Is er iemand die deze krachten heeft? Duidelijk niet. Het solipsistisch geloofssysteem moet daarom uitleggen waarom de ultieme waarheid over de realiteit zo verdomd goed verborgen is!

De beste verklaring is: dat het goddelijke solipsistische zelf het universum creëerde als benodigd deel van een spel met als doel de tijd te doden, het voor zichzelf interessant te maken, en verveling tegen te gaan. Maar de beste manier om dit te doen, als een almachtig wezen, is: een actieve rol in het spel te spelen. Dit vereist dat men zijn eigen macht ernstig inperkt. Dus: het onderbewuste van de solipsist creëerde het universum, maar verbergt deze stand van zaken voor zijn eigen bewustzijn. En daarom: men komt tot solipsisme door filosofische overweging, niet door een instinctief geloof of door het zelf, dat creatieve krachten aan zichzelf demonstreert. Alleen maar door zichzelf te verdelen in een onwetend bewust zelf, dat geregeerd wordt door een almachtig onderbewust zelf, kon ware 'procrastinatie zonder verveling' bereikt worden.

Ons onderbewustzijn, verlangend om toch iets te doen te hebben, creëerde een universum en creëerde massa's mensen en creëerde ook ons bewuste zelf, als het enige geldige individu in deze wereld. Dit maakt solipsisme eigenlijk tot een gelijkaardig geloofssysteem als dat van sommige Boeddhisten, mystici en pantheïsten, maar dan wel de realiteit bekijkend vanuit een ander perspectief.

Het probleem is dat dit een hoogst ingewikkelde situatie is, op het randje van simpelweg ongeloofwaardig. Ook al is dit op zichzelf geen bewijs van 'zijn onwaar zijn'. De laatste druppel voor mij was dit: wat is het punt van deze totale escapade waarbij de ultieme waarheid verborgen is voor het bewuste zelf, terwijl in werkelijkheid, de solipsist claimt dat hij eigenlijk weet dat hij de gehele realiteit in zijn hoofd gecreëerd heeft? Het lijkt erop dat, van zodra een solipsist zich gerealiseerd heeft wat het spel is, het doel van de illusie een einde neemt. Maar het leven gaat verder alsof de solipsist, tenslotte, toch niet de enige realiteit is.

2. Het Bekering Probleem: Solipsisme uitleggen aan iemand anders

Als solipsist moet je een serieus probleem onder ogen zien, als je probeert je geloof aan iemand anders uit te leggen. Het is ongeveer onmogelijk iemand anders ervan te overtuigen dat het waar zou kunnen zijn:

• Je moet ze ervan overtuigen dat zij het enige feitelijke wezen zijn, en dat jijzelf een projectie bent van hun eigen zelf. Hoe dan ook zullen ze doorhebben dat jijzelf dit onmogelijk kunt geloven, en zullen ten strengste ontkennen dat het waar is.

• Je moet ze ervan overtuigen dat ze een projectie zijn van jouw verbeelding. Iets wat ze simpelweg nooit zullen geloven, vermits ze zelf bewust zijn.

Het ziet er naar uit dat het onmogelijk te verklaren is, op een zinvolle manier, dat jij zelf het enig feitelijke bewustzijn bent, omdat elkeen, aan wie je dit vertelt, je automatisch niet zal geloven. Dat is een zeer groot probleem: het maakt solipsisme alleen maar werkbaar als een compleet privaat geloof. Het betekent niet noodzakelijk dat het niet waar is, als je eerlijk gelooft dat al de mensen rondom je automaten zijn door jou gecreëerd, en dat ze geen onafhankelijk bewustzijn hebben. Maar het betekent dat het geloof geen praktische consequenties heeft, en dat het inderdaad ironisch zou zijn moesten er pro-solipsistische clubs of sociëteiten bestaan. Het ziet er naar uit dat het, als geloof, geen enkele sociale betekenis heeft.

Solipsisme, als geloof, kan niet getest worden. Er is geen manier om het te bevestigen of te ontkennen, en het heeft geen praktisch effect op de wereld. Als je in de wetenschap iets onmogelijk kunt testen, wordt het onmiddellijk verworpen als theorie. Het is alsof het geen waar geloofssysteem zou zijn. Het is een hooglijk abstracte oplossing voor een technisch epistemologisch probleem, dat voor het grootste deel het resultaat is van filosofische uitgangspunten die moeilijk te verifiëren zijn in de reële wereld. Solipsisme kan 'veilig genegeerd' worden zonder eigenlijk direct verworpen te worden. Als geloof maakt het simpelweg niets uit. Dit is een kenmerk van iets dat gewoonweg niet waar is.

3. Er kan er maar EEN zijn!

Slechts één persoon ter wereld kan een solipsist zijn en correct zijn in zijn geloof. Als twee solipsisten elkaar ooit ontmoeten, is één van hen misleid. Als tien solipsisten aan een meeting deelnemen (ik twijfel eraan dat er veel meer ooit zijn bijeengekomen - het is een zeldzaam geloof!), dan moeten negen van hen tenminste misleid zijn te denken dat zij het enige ware bewuste wezen zijn, en slechts één van hen kan mogelijk de ware oorzaak van alle bestaan zijn. Welnu, als je een groeiend aantal gelovigen ontmoet en het lijkt erop dat het overgrote deel van hen het mis moeten hebben wat betreft hun geloof, dan wordt dat een probleem voor dat geloofssysteem in het algemeen: het zou kunnen dat het in feite niet waar is voor om het even wie.[...]

06-09-2023, 00:00 Geschreven door Karlkraus
Reageren (0)