De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
19-03-2023
Indoctrinatie van Kinderen
In het begin van mijn blogbestaan schreef ik eens een verhaaltje over geslachtsverandering. Over een onderwijzer die onderwijzeres wilde worden. De school stelde haar poorten wijd open voor de perverse kwiet die zijn eigen geslacht niet aanvaardde. Ze ging zelfs zo ver om een informatieavond te organiseren voor ouders, personeel en leerlingen om hen in te lichten over de transgender die binnenkort voor de klas gaat staan. Zo maakten kinderen op jonge leeftijd al kennis met transgenderisme en transseksualiteit in het algemeen. En UZ Gent, waar de man met een labiele seksidentiteit behandeld werd, zou de school begeleiden.
'Perversiteiten op School' was de titel van mijn toenmalige blogstukje (07.12.12). Nog geen dag later kwam er een boze reactie van "Iemand" om te zeuren over onverdraagzaamheid jegens transgenders. "Iemand" was de naam van een anonieme reageerder, geslachtsloos zoals de engelen, noch man noch vrouw, onzijdig, een slappeling dus. Zijn/haar e-mailadres was: 'nietbelangrijk@hotmail.com'. "Iemand" was dus niet belangrijk. Hij/zij vond dat kinderen begrip moesten opbrengen voor een man die zich in een vrouw omtovert en begrip voor halfslachtige mengsoorten.
******
Er bestaan giftige 'kinderboeken' die kinderen indoctrineren met het ziekelijke trans-woke-lhbti-gedachtegoed. Thierry Baudet toont er hier zo eentje. Het boekje maakt deel uit van een schoolbibliotheek. Het verhaal gaat over een omgebouwd lammetje. Zo worden kinderen vanaf 4 jaar vertrouwd gemaakt met de trans-ideologie.
En na een geurig kopje koffie en mijn ochtendritueel ging ik ook over tot onthullingen, over vroegere wantoestanden in het atheneum van directeur Blauwbaard, hierbij geïnspireerd door het modewoord 'cancelcultuur' en dit naar aanleiding van het spijtige incident in het Antwerpse Arenberg, dé plek voor elke cultuurliefhebber die er kan genieten van muziek, theater, comedy en literatuur. Tegen de muren van Arenberg plakten onverlaten multiculturele foto's en verwijderden klassieke schilderijen. Het Antwerpse stadsbestuur eiste dat de klassieke schilderijen opnieuw teruggehangen moeten worden in de trappenhal van de Arenbergschouwburg... Blanke mannen die in hun leven iets presteerden moesten weg... Cancelcultuur.
Een dergelijk incident deed zich voor in het gekleurde atheneum van directeur Blauwbaard, maar dan op veel kleinere schaal.
De jaren 90 van de vorige eeuw... Op zekere dag kreeg de school een gloednieuwe bibliotheek, een soort mediatheek. Bij de inrichting werd naar geen geld gekeken. De bodemloze geldput voor migranten kennen we ondertussen al. Meubels, boeken, tapijten, alles oogde duur en chic. In de boekenrekken stond de nieuwe uitgave van een encyclopedieënreeks te schitteren, ook dure tijdschriften, en vakliteratuur over een oneindig aantal onderwerpen, én een geniaal opzoekingssysteem. En als je dan iets ontdekt had in de rekken, kon je je nestelen op mooie kussenstoeltjes aan een comfortabele tafel om notities te maken, of om te studeren.
Na een jaar of zo was de glorietijd van de mediatheek voorbij!Boeken en tijdschriften kregen ezelsoren, werden niet meer op de juiste plaats teruggezet, boekenrekken werden verschoven en stonden tegen elkaar te wankelen. Weg met alle overzichtelijkheid. Op de verwaarloosde rekken stonden, hingen of lagen de boeken zomaar wat dooreen. Iedereen kon ook vrij in- en uitwandelen en boeken meenemen zonder zich ergens te moeten melden. Dit soort wantoestanden krijg je dan als het onderwijs aan allochtonen met parels overladen wordt, parels voor de zwijnen!... Ik heb migranten toen ervaren als een symbool voor verloedering en achteruitgang.
Sven Mary, advocaat van de familie van Sanda Dia: "Verkleden in Ku Klux Clan, de Congo is van mij of Hitler verheerlijken: aanwijzingen voor racisme bij Reuzegom". Hij reageert na zijn pleidooi tijdens de tweede dag op het proces in Antwerpen. "De Reuzegommers staan hier niet terecht voor racisme en bendevorming, maar daar is wel degelijk sprake van."
Lees hieronder hoe de mannen van 'tscheldt brandhout maken van de aantijgingen en beweringen van Sven Mary.
Niet dat we bij ‘tScheldt de ambitie hebben om de Reuzegommers te verdedigen, maar soms is het nodig de puntjes op de ‘i’ te zetten. Vooral als een advocaat van de getroffen familie wil scoren op het moederbord van het tegenwoordig allesomzwachtelende begrip ‘racisme’. Advocaat Sven Mary heeft doelbewust het luikje racisme opengetrokken om de gruwel nog gruwelijker te maken dan ze al is.
Sven Mary portretteerde de Reuzegommers als een elitair clubje met een ‘rechts, racistisch en ranzig kantje’. Volgens ons waren de Reuzegommers bezig met een totaal mislukte doop en niet met een politieke campagne. Hen wegzetten als ‘rechts’ is gewoon een debiele advocatentruc om het contrast tussen macht en onmacht aan te punten. Het stopwoordje ‘racisme’ werd dan weer bovengehaald om het contrast tussen blank en zwart naar voor te schuiven.
De feiten op zich zijn voor Sven Mary blijkbaar niet erg genoeg dat hij als extraatje de racismekaart wenst te trekken.
Het is misschien nog niet helemaal geweten maar onder de Reuzegommers liep er een zwarte jongen rond. Dus buiten Sanda Dia was er nog een zwarte jongen aanwezig. We hebben bij ‘tScheldt het geluk gehad van een welbepaalde bron een zeer groot fotoarchief toegespeeld te krijgen waarin het alledaagse leven van de Reuzegommers, onbewust van het komende onheil, werd vastgelegd.
We zijn in dat fotoarchief gedoken om na te gaan hoe erg de blanke rechtsen deze zwarte student hebben bejegend doorheen het jaar. Wie de tientallen foto’s bekijkt kan niet anders dan constateren dat de Reuzegommers geen enkel probleem hadden met de huidskleur van hun collega. Integendeel op de tientallen foto’s is duidelijk te zien dat hij één van hen was. De zwarte jongen op de foto’s (voor de kleurgestoorde Sven Mary: dat is de jongen met de ‘gele’ balkjes over de ogen), die zwarte jongen dus, is gewoon een broeder onder de broeders. Niet meer, niet minder. Racisme wordt er hier nodeloos bijgesleurd om de demonen zo mogelijk nog demonischer te maken.
Eind aprilneemt Kilian Maes het als finalist bij de Vlaamse Fysica Olympiade op tegen 16 andere leerlingen uit de derde graad secundair onderwijs.De hoofdprijs is een ticket naar de Internationale Fysica Olympiade in Tokio... Van Vlaamse Fysica Olympiade naar Internationale Fysica Olympiade in Tokio!
O nee! Toch weer niet die verwijfde jongetjes uit 'Close' vanavond op tv! Heeft het publiek dan nooit genoeg van sentimenteel gezever, van hartbrekende scènes en opgeklopte glamour? De twee acteurtjes zijn geen echte jongens, het zijn snotneuzen die zichzelf niet meer zijn en zich als een robot bewegen in een kunstmatige wereld die de hunne niet is.
Jongeren die écht iets presteren in hun leven komen zelden aan bod in de media, zij worden geweerd. En daarom wil ik nu schrijven over de student Kilian Maes (foto) die geselecteerd is als finalist bij de Vlaamse Fysica Olympiade. Hij studeert aan het Sint-Jan Berchmansinstituut in Zonhoven. Eind april neemt hij het op tegen 16 andere leerlingen uit de derde graad secundair onderwijs.
Kilian Maes bereidt zich voor op de Vlaamse Fysica Olympiade.
Na de proclamatie van 21 mei 2023 worden zij in volgorde geplaatst volgens hun score.
De Vlaamse Fysica Olympiade is een wedstrijd waarin leerlingen van de derde graad secundair onderwijs zowel hun theoretische als praktische kennis over fydica testen en mooie prijzen in de wacht kunnen slepen. De hoofdprijzen zijn tickets naar Tokio in Japan.
VRT en VTM laten geen gelegenheid voorbijgaan om de film 'Close' van Lukas Dhont te loven en te prijzen tot in alle uithoeken van de hemel. Het is dan ook een Belgische film die bovendien ontluikende homoseksualiteit propageert.
Aagje Van Thomme sprak vanmiddag op tv in superlatieven over de film. Ze was erg euforisch enthousiast en in de wolken en dat was te zien aan de spastische trekken op haar gelaat.
Filmmaker Lukas Dhont verfilmde een hechte vriendschap tussen twee jongetjes, lieflijk vertolkt door Leo en Remi, twee onafscheidelijke vriendjes die elkaar al heel lang kennen en zich altijd samen amuseerden. In de film zien we ze samen ravotten, fietsen, verhaaltjes vertellen... onschuldige kinderlijke bezigheden... Totdat ze op de middelbare school komen waar hun vriendschap een andere dimensie krijgt. Medeleerlingen maken het tweetal bewust van hun speciale vriendschap. Die wordt minder spontaan. Leo neemt afstand. Het noodlot slaat toe.
'Close', een smartlap voor de ene, een pakkend drama dat gevoelige snaren raakt voor de andere.
Onder het mom van diversiteit en multiculturalisme en onder dwang van politieke correctheid is de omvolking in West-Europa al jaren volop bezig. West-Europa is niet in staat ongewenste immigranten buiten de deur te houden, omdat Brussel bewust de grenzen openhoudt om Europa kapot te maken. De omvolking is een bewuste strategie van de multiculturele elite en de pro-immigratielobby om de Europese bevolking te vervangen door een andere bevolking en daarmee ook een einde te maken aan de Europese beschaving, cultuur en identiteit. De autoriteit van de westerse natiestaat moest verdwijnen onder de heilzame leiding van de Verenigde Naties en de Europese Unie (EUSSR). De Westerse cultuur moest stilletjes aan verdwijnen om ‘een broederschap van alle mensen’ te vestigen. Deze omgekeerde kolonisatie is in de ogen van de getroebleerde linkse mens de enige manier om de Westerse ‘dominantie’, onze verschrikkelijke invloed op de wereld, een halt toe te roepen en in het reine met onszelf te komen. De onheilige alliantie tussen links en de islam is geen raadsel. Marxisten geloven dat islamisering in het Westen ons dichter bij de broederschap van alle mensen zal brengen…
Ik heb vroeger vaak in een lastig parket gezeten, moeten afrekenen met intriges, gejend door laster en achterklap, geplaagd door intimiderende en dreigende telefoontjes, moeilijke moeders moeten sussen, hopeloze vaders die door hun ex geplukt werden heb ik wegwijs gemaakt in de doolhof van echtscheiding en co-ouderschap. Voor hete vuren heb ik gestaan die ik niet kon blussen. Hoge bergen moest ik beklimmen om in onherbergzame streken verzeild te raken.
Het was de tijd dat ik iedere ochtend naar m'n werk vertrok met de moedeloze vraag: "Wat gaat er vandaag weer gebeuren?"... Zucht!
Zo was er eens een meisje in het eerste middelbaar van het Hasseltse lyceum met slechte schoolprestaties. Haar naam was Andrea. Er waren niet alleen leerproblemen, maar het meisje lachte nooit, was depressief en verbitterd, en haar enige vriendin was een moslimmeisje met een hoofddoekje.
Schooljaar 1995-1996. Directrice Prutsmans moeide zich met het geval Andrea en toen escaleerde het probleem, zoals altijd wanneer Prutsmans haar scherpe neus stak in probleemgevallen.
Andrea was de enige dochter en oogappel van een bakkersechtpaar met een succesvolle bakkerij in Hasselt op de Kuringersteenweg. Bakkerij Ulens. Zal nu wel niet meer bestaan.
Andrea's moeder wilde niet accepteren dat haar dochter de leerstof niet aankon, dat er iets mis was met het meisje. Alle goede bedoelingen, initiatieven en raadgevingen van de leerkrachten sloeg ze in de wind. Ook mijn studeertips die ik met Andrea besprak, vond ze maar niks. Zij wenste geen bemoeienissen meer en geen bespreekbaarheid van de problemen.
Op zekere dag kreeg ik een dreigend telefoontje van madam Ulens. Soms hoor je al aan het belletje als er onweer op komst is. De vrouw aan de andere kant van de lijn sprak met een schelle stem en deed alsof ze me goed kende, hoewel ik het mens nooit ontmoet had. Ze werd persoonlijk en liet horen dat ze alles over me wist... Aangevallen door een wildvreemde!Later volgden er nog agressieve telefoontjes én slonzige briefjes waarin ze me uitmaakte en bedreigde. Help, ik heb een stalker!
Ik besloot om me te wreken. Bij bakkerij Ulens bestelde ik incognito 3 slagroomtaarten, 4 gebakjes met vette pudding en bovenop een kwak slagroom, 5 roomsoezen om je vingers van af te likken, massa's bonbons gevuld met marsepein, en wel 10 eclairs bedekt met een dikke laag chocolade. En alles moest geleverd worden op een fictief adres met een fictieve naam. Deze stunt gaf me een eindeloze voldoening!
Ex-basketter Sébastien Bellin overleefde de terreuraanslagen op de luchthaven van Zaventem in 2016. Hij raakte deels verlamd.
Nu blijkt dat ook zijn hersenen beschadigd zijn. Vandaag getuigde hij op het terreurproces terwijl hij recht in de ogen van de terroristen keek: "Ik vergeef jullie. Ik heb geen ruimte voor haat. Ik steek mijn hand uit. Ook voor jullie kan dat de eerste stap naar genezing zijn"... een ontroerende boodschap van liefde, verzoening, verdraagzaamheid en vergeving? Neen, het is aanzetten tot terreur!
In de assisenzaal moest Sébastien in bedwang gehouden worden, hij wou zijn andere wang ook nog aanbieden aan de terroristen. Hij wou hen haast omhelzen.
Het romantiseren van terreur zou strafbaar gesteld moeten worden.
Door de opwarming van de aarde wees mijn buitenthermometer vanochtend twee graden onder het vriespunt. En zo ver ik kon kijken zag alles wit. Sneeuwbuien hebben een wit tapijt uitgespreid over weiden en akkers, straten en velden. Ik zag ouderwetse sneeuwlandschappen.
De klimaatopwarming heeft een prijs: vriestemperaturen, spekgladde wegen, winterse neerslag en oververhitte strooiwagens.
In de multiculturele scholen die ik vroeger bezocht, verzamelde ik vragenlijsten ingevuld door allochtone ouders, zoveel ik kon bemachtigen. Honderden! Op die vragenlijsten stond het beroep van allochtone vaders te lezen. Ik maakte toen lijstjes met de namen van alle vaders, hun beroep en hun geboortdatum.
Het resultaat van mijn opsporingswerk was niet verrassend. Haast alle allochtone papa's waren ofwel werkloos, ofwel invalide, ofwel gepensioneerd (de jongst 'gepensioneerde' was 29 jaar!). Nauwelijks 1 op 10 gaf een beroep op. Mijn lijstjes vielen niet in goede aarde bij mijn linkse collega's. Er rustte een taboe op de link tussen etniciteit van vreemdelingen en hun beroep. Over het beroep van allochtone vaders mocht niet luidop gesproken worden: "Ja, en dan? Werkloosheid hoort toch bij hun cultuur? Laten we er verder over zwijgen."
De hoge werkloosheidscijfers bij allochtonen komen van documenten ingevuld door allochtone ouders zelf. In mijn cijfers waren Belgen meegerekend met Turkse en Marokkaanse roots. Werkloosheidscijfers zonder incalculering van de etnische afkomst van 'Belgen' zijn misleidend en vals.
Vlaanderen geeft maandelijks een fortuin uit aan werkloze allochtonen, aan asielzoekers, aan vreemdelingen die 'verbelgd' zijn of aan hen die profiteren van de dubbele nationaliteit.
De patrones van alle allochtonen, Paula D'Hondt, goochelde vroeger met cijfers om te bewijzen dat "er geen specifieke werkloosheid voor niet-Europese vreemdelingen bestaat". Haar indoctrinerende rapportje werd verspreid in alle scholen.
De 'dame' op de foto is Vanessa van Cartier, een pervert die zich omtoverde tot vrouw. De transgendervrouw mocht gisteravond in de late nieuwsuitzending van VRT komen vertellen over zijn leven als dragqueen. Xavier Taveirne bleef kalm bij het zien van zoveel glitter en glamour en van zoveel kunstgreepjes aan het lijf van de transvrouw. Jammer dat tijdens het hele gesprek transgenderisme en transvestitisme verheven werden tot kunst, met geen enkele verwijzing naar het perverse karakter van transseksualiteit.
De bouwsector is op zoek naar vrouwelijke bouwvakkers. Uit cijfers van de Bouwunie blijkt dat nog geen 10% van werknemers in de bouw een vrouw is.
Gedreven door uiterste wanhoop heet de bouwsector voortaan ook ook feministen, mannenhaatsters, transwijven en #metoo-gevallen hartelijk welkom. Ook vrouwen die zich seksistisch verongelijkt voelen mogen komen werken als dakwerker, als metser of als baksteensjouwer, net zoals hun gespierde mannelijke collega's. Ze zullen zich dan niet meer gediscrimineerd voelen. Toch winnen ze liever een oscar in een of ander reclamefilmpje, dat staat chiquer dan met bakstenen leuren.
Als bouwbedrijven vrouwelijke quota invoeren voor jobs in de bouw, gaan ze positief discrimineren en vrouwen voorrang geven bij sollicitaties. Het doet er niet toe of ze goed werk leveren, als het maar vrouwen zijn.
Een vrouw in de bouw... 's Ochtends zonder make-up naar de werf, geen gelakte nageltjes en een verwilderd kapsel want er moet een werkhelm opgezet worden. En de werkhandschoenen liggen klaar naast hun sacochke als ze welgemoed naar hun baas vertrekken...
Vroeger heb ik mijntienerjaren verprutst en verklungeld in een nonnenschool waar de kapel en de meditatieruimte centraal stonden. Alle ouders van mijn klasgenoten zijn er straffeloos onderuit gekomen, zij die de opvoeding van hun kinderen in handen gaven van wereldvreemde geestelijken, nonnen en godsdienstleraars die geen flauw benul hadden van het wezen van pubermeisjes, hoe jonge meisjes het leven ervaren, hoe zij hun toekomstdromen beleven.
De nonnen organiseerden op geregelde tijdstippen ouderavonden. Stel u voor, nonnen die mensen van de wereld willen spreken! Ouderavonden zijn gelegenheden bij uitstek om ouders te helpen en te ondersteunen bij de opvoeding van hun schoolgaande kinderen. Zo zou het moeten zijn. Maar na zonsondergang, tijdens de nachtelijke onderonsjes, verliep het helemaal anders. Nonnen misbruikten de spreekuren om gebreken en tekortkomingen van hun leerlingen te bespreken met de ouders, dat was alles. Geen adviezen of hulpmiddeltjes om de schoolse kwaaltjes te verhelpen. Enkel kritische negatieve opmerkingen.
Zo kwam mijn vader op een avond laat terug van zijn onderhoud met de nonnen. Oei, oei! Zijn blik stond op onweer en andere onheilspellende dingen. Hij somde al mijn fouten en missers op zoals de nonnen hem die ingefluisterd hadden. Ik zou geen rekening houden met mijn klasgenoten, van groepsactiviteiten bracht ik niets terecht en in de klas zou ik de hele tijd zitten dagdromen. En voor 'opvoeding' was ik zelfs gebuisd. Doink!!!... Dat was de zwakke plek van mijn vader die ervan overtuigd was dat hij mij de beste opvoeding van de hele wereld gaf. Niettemin ging hij door met zagen over al mijn slechte kwaliteiten.
Met een enorm gevoel van zelfvoldoening ging ik die avond naar bed. De nonnen en mijn opvoeding stuurde ik den boom in.
Diversiteit, gelijke kansen, sociale mix, afspiegelingen van de multiculturele samenleving... allemaal toverwoorden om het onderwijspeil naar beneden te helpen donderen.
Nu is de discussie over de sociale mix in scholen weer eens opelaaid. Het krampachtige streven naar een kunstmatige verdeling van goede en zwakke leerlingen, van migranten en Vlaamse leerlingen, leidt alleen maar tot gelijkmaking van iedereen, iedereen gelijk naar de ondergang, iedereen gelijk naar het onderste treetje van de ladder, op zoek naar een lage lat die ergens laag-bij-de-gronds te vinden is. Nivellering geslaagd. Onderwijskwaliteit geschaad.
Het verbaast me dat in een tijd van onderwijschaos en leerachterstanden nog sprake mág zijn van sociale en etnische mix, van interraciale mengsels waarbij achterblijvers altijd achter zullen blijven en pientere leerlingen zonder uitdagingen nooit vooruitgang zullen boeken.
Schrijver Jan Terlouw heeft geen goed woord over voor de aanpassingen die de Engelse uitgever Puffin in de bekende boeken van Roald Dahl heeft gedaan. Dat zegt de 91-jarige nestor van de Nederlandse jeugdliteratuur tegen het AD.
Het Mannetje op de afbeelding is een verkeersterrorist. Hij kwam zwaar ten val toen hij met zijn elektrische fiets tegen hoge snelheid een rotonde bestormde. De andere weggebruikers schrokken hevig en hadden hem liefst een druil om zijn oren willen geven.
Het was zijn eerste fiets. Nooit eerder in zijn leven had het Mannetje gefietst maar wou per se meedoen met de fietsrage van tegenwoordig. Zonder enige fietservaring noch fietsvaardigheid waande de stuntelaar zich ongenaakbaar op de weg.
Roekeloos en met een torenhoge eigendunk, zonder besef van verkeersregels, en in de vaste overtuiging dat hij altijd en overal voorrang heeft, met die mentaliteit raasde het Mannetje over straten en stoepen, over pleinen en parken, over zebrapaden, en zo ging hij lustig trappelend door... tot hij de pedalen verloor.
De identificatie van het fietsende Mannetje is geheim. Zie hem onherkenbaar voortrazen zonder nummerplaat of rugnummer. Altijd en overal mag hij in cognito automobilisten plagen en het verkeer in de war sturen. Bovendien is hij niet verzekerd en hoeft hij geen wegenbelasting te betalen.
Medeschuldig aan het wangedrag van het Mannetje is de overheid die geen eisen stelt aan de Heilige Fietser. Fietsrijscholen moeten opgericht worden, waar potentiële fietsers de nodige vaardigheden aanleren, en waar de wegcode haarfijn uitgelegd wordt. En na een theoretisch en praktisch examen wordt er een fietsrijbewijs afgeleverd. Een fietsrijbewijs!
“Het verlies aan mensenlevens loopt al in de honderdduizenden. De pijn, het weduwschap, het toenemend aantal weeskinderen en de enorme golven van lijden kunnen alleen maar gekalmeerd worden door een wapenstilstand.”
HET ENIGE DAT LEVENS KAN REDDEN, IS EEN WAPENSTILSTAND.
