***

En na een geurig kopje koffie en mijn ochtendritueel ging ik ook over tot onthullingen, over vroegere wantoestanden in het atheneum van directeur Blauwbaard, hierbij geïnspireerd door het modewoord 'cancelcultuur' en dit naar aanleiding van het spijtige incident in het Antwerpse Arenberg, dé plek voor elke cultuurliefhebber die er kan genieten van muziek, theater, comedy en literatuur. Tegen de muren van Arenberg plakten onverlaten multiculturele foto's en verwijderden klassieke schilderijen. Het Antwerpse stadsbestuur eiste dat de klassieke schilderijen opnieuw teruggehangen moeten worden in de trappenhal van de Arenbergschouwburg... Blanke mannen die in hun leven iets presteerden moesten weg... Cancelcultuur.

Een dergelijk incident deed zich voor in het gekleurde atheneum van directeur Blauwbaard, maar dan op veel kleinere schaal.

De jaren 90 van de vorige eeuw... Op zekere dag kreeg de school een gloednieuwe bibliotheek, een soort mediatheek. Bij de inrichting werd naar geen geld gekeken. De bodemloze geldput voor migranten kennen we ondertussen al. Meubels, boeken, tapijten, alles oogde duur en chic. In de boekenrekken stond de nieuwe uitgave van een encyclopedieënreeks te schitteren, ook dure tijdschriften, en vakliteratuur over een oneindig aantal onderwerpen, én een geniaal opzoekingssysteem. En als je dan iets ontdekt had in de rekken, kon je je nestelen op mooie kussenstoeltjes aan een comfortabele tafel om notities te maken, of om te studeren.

Na een jaar of zo was de glorietijd van de mediatheek voorbij! Boeken en tijdschriften kregen ezelsoren, werden niet meer op de juiste plaats teruggezet, boekenrekken werden verschoven en stonden tegen elkaar te wankelen. Weg met alle overzichtelijkheid. Op de verwaarloosde rekken stonden, hingen of lagen de boeken zomaar wat dooreen. Iedereen kon ook vrij in- en uitwandelen en boeken meenemen zonder zich ergens te moeten melden. Dit soort wantoestanden krijg je dan als het onderwijs aan allochtonen met parels overladen wordt, parels voor de zwijnen!... Ik heb migranten toen ervaren als een symbool voor verloedering en achteruitgang.